Rouw verwerking heeft alles te maken met het verwerken van verlies.
Verlies van een geliefde, een zoon, een dochter, een vriend, een vriendin, een dierbare.
Verlies kan optreden door overlijden, scheiding, verhuizing, emigratie.
Dit zijn zo meestal de eerste gedachten die opkomen als je over rouw en verlies praat.
Rouw ontstaat ook bij verlies van een baan, maar ook bijvoorbeeld na scheiding als de omgeving van een partner "partij kiest". Dit zijn vaak rouw processen die niet zo gauw als zodanig herkend worden
In mijn praktijk kom ik allerlei rouwverwerking tegen.
Waar heeft rouw mee te maken?
Ik schrijf hier beslist binnenkort uitgebreider over.
Zie mijn artikelen over rouwverwerking in mijn nieuwste weblog op mijn website.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
vrijdag 13 november 2009
zaterdag 10 oktober 2009
Vrijheid en Verantwoordelijkheid - Wetten en wetmatigheden
Vrijheid en verantwoordelijkheid - wetmatigheden en wetten.
De natuur heeft haar wetmatigheden.
Liefde is er één van.
Wetten echter werden / worden "in het leven geroepen" door hen die onvoldoende geloof en vertrouwen hebben in onze oorspronkelijke natuurlijke wetmatigheid, namelijk liefde en verantwoordelijkheid voor ons zelf en liefde en verbondenheid met en voor de ander (= de "zelfs niet" "andere" zelf, want we zijn één in oorsprong).
Vrijheid kunnen en durven toestaan in jezelf is een blijk van hoogste Liefde voor zichzelf en de ander.
Mogen wij leven in Vrijheid en Liefde
Wij zijn in staat te leven in Liefde en Vrijheid.
Vanuit Liefde ervaar je je verbondenheid, en verantwoordelijkheid nemen is inherent aan Liefde.
Take Care
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
De natuur heeft haar wetmatigheden.
Liefde is er één van.
Wetten echter werden / worden "in het leven geroepen" door hen die onvoldoende geloof en vertrouwen hebben in onze oorspronkelijke natuurlijke wetmatigheid, namelijk liefde en verantwoordelijkheid voor ons zelf en liefde en verbondenheid met en voor de ander (= de "zelfs niet" "andere" zelf, want we zijn één in oorsprong).
Vrijheid kunnen en durven toestaan in jezelf is een blijk van hoogste Liefde voor zichzelf en de ander.
Mogen wij leven in Vrijheid en Liefde
Wij zijn in staat te leven in Liefde en Vrijheid.
Vanuit Liefde ervaar je je verbondenheid, en verantwoordelijkheid nemen is inherent aan Liefde.
Take Care
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Succes en Liefde
Sinds enige tijd gaat mijn belangstelling uit naar een aantal specifieke boeken die te maken hebben met succes.
Nu even niet succes waar het gaat over “gelukkig zijn”, maar op de één of andere manier krijg ik momenteel boeken in mijn gezichtsveld die te maken hebben met “financieel succes”.
Boeiend .....en herkenning, veel herkenning .....
Stuk voor stuk boeken namelijk die hetzelfde beschrijven als wat ik voorheen las in diverse andere boeken over persoonlijke ontwikkeling.
Wat ik nu lees, zijn stuk voor stuk boeken die te maken hebben met een onderbouwing die absoluut ook hartstikke spiritueel blijkt te zijn. Nou durf ik te wedden dat ik ook een bepaalde groep specifieke boeken lees, zeker niet de agressieve verkoop boeken, die boeien mij niet.
Wel boeiend hoor....
Wat me sterkt opvalt, maar dat is een gemaakte verwarring die me al eerder opviel ook in spirituele boeken, is dat er twee termen regelmatig voor elkaar ingewisseld worden, terwijl ik er toch van overtuigd ben voor mezelf dat de twee echt een volstrekt andere oorsprong en inhoud hebben.
Welke twee woorden worden dan verward?
Ik kom regelmatig verwarring tegen in het gebruik van het woord:
WETMATIGHEDEN en WETTEN.
Wat is voor mij het verschil tussen deze woorden?
Wetmatigheden hebben voor mij te maken met een natuurlijke processen. Beschrijvingen van herkenningspunten dat de natuur volgend natuurlijke wetmatigheden verloopt, als het ware een menselijke herkenning van wat er zich voortdurend in de natuur afspeelt, noem het een historie beschrijving van ervaringen. Deze wetmatigheden zaten dus al in de natuur ingebakken, wij mensen hebben hier niets mee van doen gehad. We hebben ze hooguit opgemerkt, beschreven, maar daar hield onze invloed dan ook op, we hebben ze zeker niet zelf gemaakt!
Wetten, zo kom ik meer en meer tot de conclusie, zijn regels die door mensen ingesteld werden en worden, maar pas als ze de wetmatigheden van de natuur onvoldoende kennen en onderkennen, waardoor uit "angst" , "onvoldoende vertrouwen van zichzelf en daardoor onvoldoende vertrouwen in anderen" regels (wetten) "in het leven geroepen worden", om maar grip te kunnen blijven houden op de "werkelijkheid", op de omgeving.
Zo kan je vanuit Liefde, vertrouwen hebben, vertrouwen in jezelf en vertrouwen dat de ander voor zichzelf kan denken en bepalen, en dat ieder zijn eigen oplossingen heeft zonder dat ze daarmee minder zouden zijn.
Vanuit onze natuur hoeft de één een ander niet "te bepalen", niemand "weet beter of minder beter", hooguit zal de weg waarlangs "anders zijn", we zijn allen één uit dezelfde bron met dezelfde kennisbron, namelijk oprecht Liefde.
Vanuit liefde hoef je geen wetten "in het leven te roepen", vanuit Liefde durf je vertrouwen.
Ik heb het volste vertrouwen dat "in verbinding blijven" met de diepste bron in jezelf en die van de ander, (wat één en dezelfde bron blijkt als we daar zijn) ons in verbinding met elkaars liefde brengt.
Voorbij de mis-verstand-en, voorbij het ego, voorbij wetten, voorbij de angst, zullen we elkaar pas kunnen vinden in Liefde, onze enige echte natuurlijke Bron ... Liefde.
Voor mij is angst een nog niet volledig omvatte Liefde.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Nu even niet succes waar het gaat over “gelukkig zijn”, maar op de één of andere manier krijg ik momenteel boeken in mijn gezichtsveld die te maken hebben met “financieel succes”.
Boeiend .....en herkenning, veel herkenning .....
Stuk voor stuk boeken namelijk die hetzelfde beschrijven als wat ik voorheen las in diverse andere boeken over persoonlijke ontwikkeling.
Wat ik nu lees, zijn stuk voor stuk boeken die te maken hebben met een onderbouwing die absoluut ook hartstikke spiritueel blijkt te zijn. Nou durf ik te wedden dat ik ook een bepaalde groep specifieke boeken lees, zeker niet de agressieve verkoop boeken, die boeien mij niet.
Wel boeiend hoor....
Wat me sterkt opvalt, maar dat is een gemaakte verwarring die me al eerder opviel ook in spirituele boeken, is dat er twee termen regelmatig voor elkaar ingewisseld worden, terwijl ik er toch van overtuigd ben voor mezelf dat de twee echt een volstrekt andere oorsprong en inhoud hebben.
Welke twee woorden worden dan verward?
Ik kom regelmatig verwarring tegen in het gebruik van het woord:
WETMATIGHEDEN en WETTEN.
Wat is voor mij het verschil tussen deze woorden?
Wetmatigheden hebben voor mij te maken met een natuurlijke processen. Beschrijvingen van herkenningspunten dat de natuur volgend natuurlijke wetmatigheden verloopt, als het ware een menselijke herkenning van wat er zich voortdurend in de natuur afspeelt, noem het een historie beschrijving van ervaringen. Deze wetmatigheden zaten dus al in de natuur ingebakken, wij mensen hebben hier niets mee van doen gehad. We hebben ze hooguit opgemerkt, beschreven, maar daar hield onze invloed dan ook op, we hebben ze zeker niet zelf gemaakt!
Wetten, zo kom ik meer en meer tot de conclusie, zijn regels die door mensen ingesteld werden en worden, maar pas als ze de wetmatigheden van de natuur onvoldoende kennen en onderkennen, waardoor uit "angst" , "onvoldoende vertrouwen van zichzelf en daardoor onvoldoende vertrouwen in anderen" regels (wetten) "in het leven geroepen worden", om maar grip te kunnen blijven houden op de "werkelijkheid", op de omgeving.
Zo kan je vanuit Liefde, vertrouwen hebben, vertrouwen in jezelf en vertrouwen dat de ander voor zichzelf kan denken en bepalen, en dat ieder zijn eigen oplossingen heeft zonder dat ze daarmee minder zouden zijn.
Vanuit onze natuur hoeft de één een ander niet "te bepalen", niemand "weet beter of minder beter", hooguit zal de weg waarlangs "anders zijn", we zijn allen één uit dezelfde bron met dezelfde kennisbron, namelijk oprecht Liefde.
Vanuit liefde hoef je geen wetten "in het leven te roepen", vanuit Liefde durf je vertrouwen.
Ik heb het volste vertrouwen dat "in verbinding blijven" met de diepste bron in jezelf en die van de ander, (wat één en dezelfde bron blijkt als we daar zijn) ons in verbinding met elkaars liefde brengt.
Voorbij de mis-verstand-en, voorbij het ego, voorbij wetten, voorbij de angst, zullen we elkaar pas kunnen vinden in Liefde, onze enige echte natuurlijke Bron ... Liefde.
Voor mij is angst een nog niet volledig omvatte Liefde.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
dinsdag 29 september 2009
Link naar een aantal zeer interessante boeken
Tijdens mijn vakantie heb ik een paar zeer interessante boeken gelezen:
Robert Kiyosaky "Rijke pa arme pa"
Robert Kiyosaki "Cashflow kwadrant"
Ik heb rechts in mijn weblog een mogelijkheid toegevoegd om deze en een aantal andere zeer interessante boeken te bekijken en eventueel rechtstreeks te kunnen bestellen.
Voor mij waren deze boeken beiden een pracht voorbeeld van "overtuigingen" die men jarenlang kan hebben aangenomen, waarbij na het lezen van het boek zeer duidelijk wordt dat niet alles wat wij maar al te vaak voor waarheid hebben aangenomen, ook werkelijk waar zou zijn.
Het geeft een totaal nieuwe kijk op onze mogelijkheid om rijkdom toe te laten.
Ik heb er van genoten en het heeft me zeer veel inzicht verschaft op het gebied van persoonlijke ontwikkeling.
Ik wens een ieder zeer veel plezier met het lezen!
www.succesboeken.nl
Hartelijke groet,
Take Care
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Robert Kiyosaky "Rijke pa arme pa"
Robert Kiyosaki "Cashflow kwadrant"
Ik heb rechts in mijn weblog een mogelijkheid toegevoegd om deze en een aantal andere zeer interessante boeken te bekijken en eventueel rechtstreeks te kunnen bestellen.
Voor mij waren deze boeken beiden een pracht voorbeeld van "overtuigingen" die men jarenlang kan hebben aangenomen, waarbij na het lezen van het boek zeer duidelijk wordt dat niet alles wat wij maar al te vaak voor waarheid hebben aangenomen, ook werkelijk waar zou zijn.
Het geeft een totaal nieuwe kijk op onze mogelijkheid om rijkdom toe te laten.
Ik heb er van genoten en het heeft me zeer veel inzicht verschaft op het gebied van persoonlijke ontwikkeling.
Ik wens een ieder zeer veel plezier met het lezen!
www.succesboeken.nl
Hartelijke groet,
Take Care
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
donderdag 3 september 2009
Wacht alsjeblieft niet tot mijn begrafenis ......we leven nu!
..
Ooit ga je dood ... schreef iemand, het zette me zoals gewoonlijk aan het mijmeren en filosoferen ...
Als ik nu dood zou gaan ... ik zou geen spijt hebben ... ik heb gegeven wat ik te geven had, ik heb het nodige gekregen en ben bereid nog alles in het leven te geven en te ontvangen wat het me te geven en nog te bieden heeft ... en daar trek ik met genoegen nog een jaar op 20 tot 30 voor uit (daar kom ik later op terug!), voor minder ga ik niet!
Schrijven over doodgaan ... niet dat ik vind dat mijn tijd al gekomen is .... als dàt zo zou zijn, dan had ik, een maand geleden, al trampoline springend met een sierlijke zwaai mijn nek gebroken kunnen hebben inclusief al mijn botten gebroken, ik zou er bont en blauw uit hebben kunnen zien .. dat had wel een aparte dood geweest, minstens uniek met mijn leeftijd!
Dat ging niet door dus .... geen blauwe plek zelfs, al mijn botten nog heel (was gelijk een goede test, mijn nek niet gebroken, stijf als een plank, dat wel ...(maar zeker niet tussen de planken zogezegd!) kortom het leven liet weer even zien dat ik “spring”-levend ben en kon blijven en redelijk wat hebben kan ... Ik ga dus gewoon verder waar ik gebleven was ...!
Stel nou dat ... ik toch ... of, hèt toch, “mijn tijd zou zijn geweest” ...?
Dan had iedereen minstens gegrinnikt over de manier waarop ... “al trampoline springend middenin een schaterlach het leven uit gesprongen ...”, (tja, halverwege de sprong zei iemand iets leuks en toen dook ik letterlijk in een deuk van die trampoline af!) het zal toch op je grafsteen staan ...
Dat zou wel minstens een zaal vol glimlachende mensen opgeleverd hebben ...
Kijk dat is nou wat ik wil ... dat als ik er niet meer ben, ik een zaal vol glimlachend grinnikende mensen bijeen heb, die met plezier op mij terug kijken.
Als er dan toch een begrafenis volgt ... dan graag een met koffie, thee en warm appelgebak met vanillesaus en een ijs bolletje, en daarna voor ieder die er van houdt een glaasje port (een glas wijn voor de wijnliefhebber) en bonbons ... waarbij ieder mag proosten om mijn bestaan ... want weet wèl ... ik zal nooit weg zijn ...! Ik leef in mijn nageslacht en de harten voort ... en op Google kunnen ze me niet eens meer wissen, al wist ik niet eens dat men daar alles bijhield wat ik schreef ...tegen de tijd dat ik daar achter kwam was er toch geen helpen meer aan, een goed excuus om maar op dezelfde voet door te gaan ....!
O ja, graag volop bloemen op mijn begrafenis, liefst allemaal witte (ik twijfel nog, rood met wit en geel paars en oranje lijkt me ook heel mooi!), vooral heel veel rozen, rode rozen dan en witte en gele en dan graag van die lekker geurende ..., lelietjes van dalen zijn ook prachtig, daar heb ik ook wat mee!
In mei had je vroeger ook van die geurende prachtige witte bloemen, maar ik kan niet garanderen dat ik in mei ga! Ik heb ooit wel mijn zoon voorgesteld om in ieder geval met een beetje behoorlijke temperatuur te gaan, ooit stonden we toch eens "in een vreselijke kou" op een begrafenis in februari, waarop ik hem spontaan beloofde voor beter weer te "zorgen", ik wil tenslotte niemand in de kou laten staan op mijn begrafenis, maar ach .. op sommige dingen heb je niet direct invloed.
Kou was het énige waar ik niet tegen kon. (Nou ja... bijna het enige dan!).
Bij de bevalling van de oudste deed ik de ziekenbroeders van de ambulancewagen versteld staan door ze "gerust te stellen" (Ze vielen namelijk in voor de "vaste ploeg" die op een jaarlijks uitje was.) Ze zaten zoals de meeste ambulance broeders niet te wachten op een bevalling. Zo zeiden ze zelfs bij binnenkomst letterlijk tegen elkaar ... "oei oei een bevalling we hebben veel liever een hartaanval....." tja ....... die bezorgde ik hen ook zo wat met mijn opmerking door te zeggen dat een bevalling voor mij geen probleem was maar dat ze vooral moesten zorgen dat ik "geen koude voeten kreeg", omdat ik alleen met koude voeten "niet te pruimen ben".
Tja.... kou .... !
Het enige wat ik met mijn begrafenis wens is, dat er niemand in de zaal zit die zich voor zijn kop kan slaan omdat hij of zij ooit nog iets leuks met me van plan was ... van plan om me nog te bellen, of op te zoeken, met me uit te gaan, nog iets tegen me had willen zeggen, nog iets voor me had willen doen, waardering had willen uitspreken, excuses had willen maken maar het nooit aandurfde, me een knuffel had willen geven, het hof willen maken en het had nagelaten, me een liefdesverklaring had willen doen, me nog een keer had willen opzoeken of spreken, met me had willen wandelen en het had nagelaten, me dingen had toegezegd die er niet van waren gekomen, kortom ... ik hoop dat ieder alles richting mij heeft gedaan wat in oorsprong de bedoeling was geweest.
Ik voelde hem al weer aankomen toen ik net schreef dat ik nog voor zo'n 20 tot 30 jaar ging, vandaar dat ik meteen zei dat ik er nog op terug zou komen!
Enerzijds barst ik namelijk van het engelen geduld, anderzijds wil ik zo graag dat mensen met me leven alsof met mijn laatste dag is en ze niet nog alle tijd hebben om de dingen maar uit te stellen en vooruit te blijven schuiven. Ik was 18 en 24 jaar oud en had twee ervaringen die me deden beseffen dat het leven NU geschiedt en in een split second letterlijk kan zijn afgelopen!
Ik zie om me heen gebeuren dat mensen leven alsof ze de zekerheid hebben levenslang met elkaar door te kunnen, niets is zeker in het leven ... behalve doodgaan!
Dus lieve mensen, leef vandaag, geniet vandaag en heb lief vandaag en stel niets uit (en zeker mij niet meer)!
Dat vooruit schuiven wat ik net beschreef, wat mensen vaak doen, dat roep ik wel eens verkeerd op ... ik ben het me bewust,....... weet je ... mensen denken wel eens dat ze dingen nog wel even kunnen uitstellen, omdat "alles voor mij goed is", zo ook uitstellen (denken ze) ... want "ze heeft toch een engelen geduld". Mensen denken daardoor wel eens vlot "dat ze alles wel kunnen maken" omdat ik normaal gesproken "niet lastig ben".
Een levensgrote vergissing is dat ... ik DOE namelijk niet lastig ...en dat is typisch heel wat anders voor mij! Ik "heb" het best wel eens ergens héél erg lastig mee! Zéker als ik mensen graag om me heen zie omdat ze me lief zijn en "ze" wel eens "te druk zijn" met voortdurend allerlei andere dingen, belangrijke besluiten niet nemen, of zich afsluiten!
Ik denk dan zelfs wel eens letterlijk .... ik mag toch hopen dat je je later niet je haren uit je kop trekt vanwege de dingen die je argeloos naliet doordat je ze vooruit schoof ........
Leuk zou ik het vinden als ook alle mensen die “wat moeite” met mij hadden, zouden verschijnen.
De "zeker-weters" die besloten hadden dat het leven hen niet goedgezind was, de chronisch ontevredenen, de gefrustreerden en hen die zo boos op het leven konden zijn. Ik daagde hen uit in mijn werk, liefdevol en vasthoudend.
Een "etter" kon ik dan zijn, door hen in de onmogelijke positie te brengen om mij te overtuigen van hun gelijk..... een moeilijke en volstrekt onmogelijke taak voor hen .... en ik.... met een gave van oeverloos geduld. Onmogelijk moet ik voor velen geweest zijn, maar de enkelingen die ik aan het "wankelen" heb gebracht in hun eigen ondermijnende overtuiging, die maakten het ruimschoots goed voor mij.
De rest ..... wens ik alle liefde van de wereld toe .....
Ook de “eikeltjes” waarin ik bereid was “het toekomstige en al in aanleg aanwezige eikenbos” te blijven zien, met wie ik in gesprek ging en bleef ... lastig als ik voor hen kon zijn, maar altijd vanuit liefde ... dat zeker te weten ... om het beste in hen naar boven te kunnen brengen ..... vooral door zichzelf!
De mensjes die het lastig vonden “in contact te gaan” ... mensen die de neiging hadden zich “af te sluiten” vooral mensen die diep van binnen heel boos op “het leven” waren, ze boeiden me. Hen helpen in te zien dat die boosheid geen zin had, hen zelf voornamelijk ondermijnde, ze de werkelijke zin in het leven weer te leren ontdekken, dat boeide me ... mensen weer in nieuwe mogelijkheden leren denken in plaats van steeds oude pijn blijven vermijden, waardoor we in plaats van overleven, weer gaan leven.
Oude pijn is als een paarse olifant, je wil hem niet paars maar als je er aan denkt blijft hij paars!
Dat alles was een stuk passie van me ...
“Lastig” kon ik daardoor voor enkelen zijn, omdat ik was wie ik was en me niet wenste aan te passen aan hun “verwachtingen”, ik bleef bij voorkeur wie ik was ... omdat ik vastberaden kon zijn, vastberaden om de diepste intentie van die persoon te leren kennen en gewoon belangstellend te zijn naar die diepste kern, en dat is hinderlijk voor hen die zich terug wilden trekken en soms al een stevig muurtje hadden gebouwd. Tja.... die torentjes waarin mensen zich verschansten, ze boeiden me.
Die muurtjes die alleen in Liefde konden "oplossen" ... ik "wist" het ....!
Een vriend zijn voor hen die dachten geen “vrienden te kunnen zijn”, lastig was ik dan, omdat ik mij niet liet ontnemen om “vriend te zijn” en er te "willen zijn voor een ander". Een werkelijke vriend, dat ben je in essentie of dat ben je niet, dat is voor mij niet afhankelijk of de ander dat “aan kan” en bovendien wist ik..... mensen konden veel meer aan dan in eerste instantie door henzelf werd aangenomen, en bovendien, ik gunde een ieder zijn comfort, en was tegelijkertijd bereid om die comfort-zone stevig op te rekken, zoals ik ook regelmatig iemand zijn "hersenpan" hielp op te rekken door zomaar te zeggen wat ik dacht, vond en voelde .... en tja.... dat is lastig ....
Soms doorbrak ik zo’n muur ... adembenemend was dat voor me ... en alle moeite waard!
Dat is mijn passie ... (zo, gelijk maar even die “grafrede” met mijn passie gekoppeld, twee vliegen in één klap, zoals ik soms zeven levens tegelijk leek te leven ...)
Hoe zagen mensen mij ... ?
Velen zagen de buitenkant, soms ernstig, weloverwogen, diepzinnig, over het algemeen goedgemutst, lol in het leven, humor was belangrijk en een belangrijke energie gever, humor, een goed relativeringsvermogen, in barre tijden heeft dat me er doorheen gesleept.
Barre tijden, ik heb ze gekend zoals ieder ander.
Sommige mensen zeggen wel eens dat je aan het begin van je leven je ouders, familie en alle omstandigheden die je dit leven tegenkomt op onbewust niveau zelf hebt gekozen....
Nou, ik kan je vertellen ..... ik heb mezelf een dik compliment gegeven voor de enorme fantasie die ik toen moet hebben gehad,... en heb regelmatig gedacht .... als ik dit ooit allemaal van te voren bedacht heb .... jeetje.... dan moet ik een uitmuntend creatief voorstellingsvermogen hebben gehad...... Ik kwam regelmatig dermate gekke belachelijke dingen tegen die mijn voorstellingsvermogen ver te boven gingen ....die ik voor mijn gevoel nooit zelf zou hebben kunnen verzinnen, het kwam zelfs niet in me op dat sommige dingen konden gebeuren, .... maar goed, mogelijk had ik dan toen toch meer "in mijn mars" dan ik nu voor mezelf voor mogelijk hou.
Ik wist niet dat ik zó creatief kon zijn, ik heb jarenlang de ene "verrassing" na de andere gehad!
Velen zagen en herkenden ook mijn binnenkant, diepgang, authentiek, bereid om tot het gaatje te gaan om het beste in mensen naar boven te halen .., een groot rechtvaardigheidsgevoel, houden van mensen, waarbij mijn zoon en mijn dochter en hun partners het diepste en warmste plekje in mijn hart hebben ....
Ik was het "duikelaartje" dat altijd "als van nature" weer overeind kwam.
Menigeen heeft de weg en moeite die dat kostte niet herkend.
Velen ook wel, zij die de moeite namen me ècht te leren kennen. Mijn echte vrienden, die de tijd en de aandacht wisten te geven die dat behoefde om mensen echt te leren kennen.
Misverstanden riep het ook op, als mensen dachten dat ik “dus” geen hulp of ondersteuning nodig had, (een groot misverstand!) die komt zelf weer overeind ... dacht menigeen!
Dat voelde wel eens heel lastig, want ook ik had jou even hard nodig ......!
Dat duikelaartje ...ik hoop dat iemand dat duikelaartje voor me meeneemt naar mijn begrafenis, voordien mag ook (lijkt me nog leuker zelfs!) ... het duikelaartje waar ik als kind mee speelde, een ronde onderkant met gewicht en knalgeel en rood en blauw.
Je kon hem een dauw geven en al snel was hij weer terug in evenwicht.
Begrip....., begrip te over gehad....., letterlijk te over, een enkele keer nekte het me, als ik de soms onbegrijpelijke en belachelijke beweegredenen van een ander trachtte te begrijpen, waar ik soms geen herkenning vond in mezelf.
Dan was het leven en de ander soms onbegrijpelijk, dan kon ik het niet invoelen, hooguit er van uitgaan dat sommige dingen alleen maar vanuit een hele diepe existentiële angst kunnen ontstaan. Daar vandaan kon ik dan begrip hebben, maar tegelijkertijd was het soms het moment waarop ik mezelf ernstig tekort deed ... omdat ik me meer inleefde en tijd stak in het "willen begrijpen" van wat soms onbegrijpelijk blijft ..... ten koste van het begrip en gevoel voor wat een situatie voor mezelf betekende .....
Zeldzame momenten waren dat...... hele heftige momenten waren dat, maar toch ...!
Waar ben ik zelf trots op?
Gewoon op mezelf ... om wie ik was, om wat ik deed, om wat ik niet deed ...
Om mijn uithoudingsvermogen, mijn geduld, positieve instelling, mijn inlevingsvermogen .....
Soms leken mensen te “weten” hoe ik in elkaar zat.
Frappant om soms na jaren te horen dat ik "er niet om zou hebben gegeven om uit eten te gaan"....., terwijl ik daar zó intens van kon genieten, maar ja ... als je niet zeurt op momenten dat het er "even niet inzit", wordt "je plaatje" soms knap verkeerd voor je ingekleurd.
Maar ook daar zit ik niet mee. Kon (overigens met oprechte verbazing) de humor er wel van inzien achteraf, na alle pannenkoeken met de kinderen..... onbetaalbare momenten!
Ik hield me nooit bezig met “mezelf profileren”. Het interesseerde me eerlijk gezegd niet zo veel hoe ik “over kwam”. Ik vond het prima zoals ik was, omdat ik voor mezelf kon verantwoorden wat ik deed en niet deed.
Het hoefde voor mij niet altijd binnen “sociaal wenselijke kaders” te passen, ik leefde mijn eigen kaders die ik bij beste weten heb gebouwd, ik hield me niet meer bezig met “verwachtingen”, ik heb dat te lang gedaan …. Dat ligt nu achter mij ... een enkele "vergissing" daargelaten.
Eigen-”wijs” ... doch vriendelijk ... ze was er voor je, je kon op haar rekenen ...
En nou ik dan toch zo ongeveer mijn eigen grafrede geschreven hebben, hoop ik dat ieder me “bij leven” alle goeds over mezelf zullen vertellen ... lijkt me wel zo leuk, om vóóraf, nú dus, te horen wat ik betekend heb voor hen ... of beter gezegd, zeg me simpelweg wat ik werkelijk voor je beteken .... dat maakt het leven leuk ...!
Als kind fantaseerde ik wel eens om op mijn eigen begrafenis “van bovenaf” mee te kijken in de hoop om een echt te weten wat er “in al die hoofden omging”.
Dus doe me een lol ... doe de leuke dingen “bij leven met me” ... NU dus ...... daar hou ik van ... en hou je vooral niet in als het om leuke dingen gaat!
Ga niet voor me denken, dat kan ik zelf, wees vooral de beste uitgave van jezelf en leef dat in relatie met mij!
Zorg dat je op mijn begrafenis kan denken ...” ik heb durven geven wat ik te geven had, ik heb gezegd wat ik te zeggen had, ik heb gedaan wat me te doen stond.
Ik wil dat je op mijn begrafenis denkt ..... ik heb mede dank zij jou het liefdevolste en krachtigste in mezelf geleefd en niet het makkelijkste/zwakste in mezelf, (dat risico loop je namelijk ook ten volle, want weet je nog ... ik deed en DOE niet moeilijk, ik jammerde niet, ik gaf en geef je de volledige vrijheid jezelf in je beste vorm (al of niet) aan te gaan.
Ik wil dat je op mijn begrafenis denkt: "Ik heb het beste in mijzelf naar boven gehaald ..." (en dat lukt alleen als je JEZELF (en de liefde in jezelf) AANGAAT en ... besef ..... die kans heb ik je al ten volle gegeven ....!!)
Ik hoop ... dat het enige dat overblijft om nog te zeggen op mijn begrafenis is ... PROOST ... ik ging voor je .... ik heb van je gehouden en ik heb van je genoten!
En voor allen die van mij hielden en houden en van wie ik hield en hou ... mijn dank is groot en die zal in leven blijven ...!
Met liefde ...
... en voorlopig ga ik nu met genoegen die volgende 30 jaren volmaken!
© Yvonne Mooijman
Meer lezen in: weblog persoonlijke ontwikkeling
Ooit ga je dood ... schreef iemand, het zette me zoals gewoonlijk aan het mijmeren en filosoferen ...
Als ik nu dood zou gaan ... ik zou geen spijt hebben ... ik heb gegeven wat ik te geven had, ik heb het nodige gekregen en ben bereid nog alles in het leven te geven en te ontvangen wat het me te geven en nog te bieden heeft ... en daar trek ik met genoegen nog een jaar op 20 tot 30 voor uit (daar kom ik later op terug!), voor minder ga ik niet!
Schrijven over doodgaan ... niet dat ik vind dat mijn tijd al gekomen is .... als dàt zo zou zijn, dan had ik, een maand geleden, al trampoline springend met een sierlijke zwaai mijn nek gebroken kunnen hebben inclusief al mijn botten gebroken, ik zou er bont en blauw uit hebben kunnen zien .. dat had wel een aparte dood geweest, minstens uniek met mijn leeftijd!
Dat ging niet door dus .... geen blauwe plek zelfs, al mijn botten nog heel (was gelijk een goede test, mijn nek niet gebroken, stijf als een plank, dat wel ...(maar zeker niet tussen de planken zogezegd!) kortom het leven liet weer even zien dat ik “spring”-levend ben en kon blijven en redelijk wat hebben kan ... Ik ga dus gewoon verder waar ik gebleven was ...!
Stel nou dat ... ik toch ... of, hèt toch, “mijn tijd zou zijn geweest” ...?
Dan had iedereen minstens gegrinnikt over de manier waarop ... “al trampoline springend middenin een schaterlach het leven uit gesprongen ...”, (tja, halverwege de sprong zei iemand iets leuks en toen dook ik letterlijk in een deuk van die trampoline af!) het zal toch op je grafsteen staan ...
Dat zou wel minstens een zaal vol glimlachende mensen opgeleverd hebben ...
Kijk dat is nou wat ik wil ... dat als ik er niet meer ben, ik een zaal vol glimlachend grinnikende mensen bijeen heb, die met plezier op mij terug kijken.
Als er dan toch een begrafenis volgt ... dan graag een met koffie, thee en warm appelgebak met vanillesaus en een ijs bolletje, en daarna voor ieder die er van houdt een glaasje port (een glas wijn voor de wijnliefhebber) en bonbons ... waarbij ieder mag proosten om mijn bestaan ... want weet wèl ... ik zal nooit weg zijn ...! Ik leef in mijn nageslacht en de harten voort ... en op Google kunnen ze me niet eens meer wissen, al wist ik niet eens dat men daar alles bijhield wat ik schreef ...tegen de tijd dat ik daar achter kwam was er toch geen helpen meer aan, een goed excuus om maar op dezelfde voet door te gaan ....!
O ja, graag volop bloemen op mijn begrafenis, liefst allemaal witte (ik twijfel nog, rood met wit en geel paars en oranje lijkt me ook heel mooi!), vooral heel veel rozen, rode rozen dan en witte en gele en dan graag van die lekker geurende ..., lelietjes van dalen zijn ook prachtig, daar heb ik ook wat mee!
In mei had je vroeger ook van die geurende prachtige witte bloemen, maar ik kan niet garanderen dat ik in mei ga! Ik heb ooit wel mijn zoon voorgesteld om in ieder geval met een beetje behoorlijke temperatuur te gaan, ooit stonden we toch eens "in een vreselijke kou" op een begrafenis in februari, waarop ik hem spontaan beloofde voor beter weer te "zorgen", ik wil tenslotte niemand in de kou laten staan op mijn begrafenis, maar ach .. op sommige dingen heb je niet direct invloed.
Kou was het énige waar ik niet tegen kon. (Nou ja... bijna het enige dan!).
Bij de bevalling van de oudste deed ik de ziekenbroeders van de ambulancewagen versteld staan door ze "gerust te stellen" (Ze vielen namelijk in voor de "vaste ploeg" die op een jaarlijks uitje was.) Ze zaten zoals de meeste ambulance broeders niet te wachten op een bevalling. Zo zeiden ze zelfs bij binnenkomst letterlijk tegen elkaar ... "oei oei een bevalling we hebben veel liever een hartaanval....." tja ....... die bezorgde ik hen ook zo wat met mijn opmerking door te zeggen dat een bevalling voor mij geen probleem was maar dat ze vooral moesten zorgen dat ik "geen koude voeten kreeg", omdat ik alleen met koude voeten "niet te pruimen ben".
Tja.... kou .... !
Het enige wat ik met mijn begrafenis wens is, dat er niemand in de zaal zit die zich voor zijn kop kan slaan omdat hij of zij ooit nog iets leuks met me van plan was ... van plan om me nog te bellen, of op te zoeken, met me uit te gaan, nog iets tegen me had willen zeggen, nog iets voor me had willen doen, waardering had willen uitspreken, excuses had willen maken maar het nooit aandurfde, me een knuffel had willen geven, het hof willen maken en het had nagelaten, me een liefdesverklaring had willen doen, me nog een keer had willen opzoeken of spreken, met me had willen wandelen en het had nagelaten, me dingen had toegezegd die er niet van waren gekomen, kortom ... ik hoop dat ieder alles richting mij heeft gedaan wat in oorsprong de bedoeling was geweest.
Ik voelde hem al weer aankomen toen ik net schreef dat ik nog voor zo'n 20 tot 30 jaar ging, vandaar dat ik meteen zei dat ik er nog op terug zou komen!
Enerzijds barst ik namelijk van het engelen geduld, anderzijds wil ik zo graag dat mensen met me leven alsof met mijn laatste dag is en ze niet nog alle tijd hebben om de dingen maar uit te stellen en vooruit te blijven schuiven. Ik was 18 en 24 jaar oud en had twee ervaringen die me deden beseffen dat het leven NU geschiedt en in een split second letterlijk kan zijn afgelopen!
Ik zie om me heen gebeuren dat mensen leven alsof ze de zekerheid hebben levenslang met elkaar door te kunnen, niets is zeker in het leven ... behalve doodgaan!
Dus lieve mensen, leef vandaag, geniet vandaag en heb lief vandaag en stel niets uit (en zeker mij niet meer)!
Dat vooruit schuiven wat ik net beschreef, wat mensen vaak doen, dat roep ik wel eens verkeerd op ... ik ben het me bewust,....... weet je ... mensen denken wel eens dat ze dingen nog wel even kunnen uitstellen, omdat "alles voor mij goed is", zo ook uitstellen (denken ze) ... want "ze heeft toch een engelen geduld". Mensen denken daardoor wel eens vlot "dat ze alles wel kunnen maken" omdat ik normaal gesproken "niet lastig ben".
Een levensgrote vergissing is dat ... ik DOE namelijk niet lastig ...en dat is typisch heel wat anders voor mij! Ik "heb" het best wel eens ergens héél erg lastig mee! Zéker als ik mensen graag om me heen zie omdat ze me lief zijn en "ze" wel eens "te druk zijn" met voortdurend allerlei andere dingen, belangrijke besluiten niet nemen, of zich afsluiten!
Ik denk dan zelfs wel eens letterlijk .... ik mag toch hopen dat je je later niet je haren uit je kop trekt vanwege de dingen die je argeloos naliet doordat je ze vooruit schoof ........
Leuk zou ik het vinden als ook alle mensen die “wat moeite” met mij hadden, zouden verschijnen.
De "zeker-weters" die besloten hadden dat het leven hen niet goedgezind was, de chronisch ontevredenen, de gefrustreerden en hen die zo boos op het leven konden zijn. Ik daagde hen uit in mijn werk, liefdevol en vasthoudend.
Een "etter" kon ik dan zijn, door hen in de onmogelijke positie te brengen om mij te overtuigen van hun gelijk..... een moeilijke en volstrekt onmogelijke taak voor hen .... en ik.... met een gave van oeverloos geduld. Onmogelijk moet ik voor velen geweest zijn, maar de enkelingen die ik aan het "wankelen" heb gebracht in hun eigen ondermijnende overtuiging, die maakten het ruimschoots goed voor mij.
De rest ..... wens ik alle liefde van de wereld toe .....
Ook de “eikeltjes” waarin ik bereid was “het toekomstige en al in aanleg aanwezige eikenbos” te blijven zien, met wie ik in gesprek ging en bleef ... lastig als ik voor hen kon zijn, maar altijd vanuit liefde ... dat zeker te weten ... om het beste in hen naar boven te kunnen brengen ..... vooral door zichzelf!
De mensjes die het lastig vonden “in contact te gaan” ... mensen die de neiging hadden zich “af te sluiten” vooral mensen die diep van binnen heel boos op “het leven” waren, ze boeiden me. Hen helpen in te zien dat die boosheid geen zin had, hen zelf voornamelijk ondermijnde, ze de werkelijke zin in het leven weer te leren ontdekken, dat boeide me ... mensen weer in nieuwe mogelijkheden leren denken in plaats van steeds oude pijn blijven vermijden, waardoor we in plaats van overleven, weer gaan leven.
Oude pijn is als een paarse olifant, je wil hem niet paars maar als je er aan denkt blijft hij paars!
Dat alles was een stuk passie van me ...
“Lastig” kon ik daardoor voor enkelen zijn, omdat ik was wie ik was en me niet wenste aan te passen aan hun “verwachtingen”, ik bleef bij voorkeur wie ik was ... omdat ik vastberaden kon zijn, vastberaden om de diepste intentie van die persoon te leren kennen en gewoon belangstellend te zijn naar die diepste kern, en dat is hinderlijk voor hen die zich terug wilden trekken en soms al een stevig muurtje hadden gebouwd. Tja.... die torentjes waarin mensen zich verschansten, ze boeiden me.
Die muurtjes die alleen in Liefde konden "oplossen" ... ik "wist" het ....!
Een vriend zijn voor hen die dachten geen “vrienden te kunnen zijn”, lastig was ik dan, omdat ik mij niet liet ontnemen om “vriend te zijn” en er te "willen zijn voor een ander". Een werkelijke vriend, dat ben je in essentie of dat ben je niet, dat is voor mij niet afhankelijk of de ander dat “aan kan” en bovendien wist ik..... mensen konden veel meer aan dan in eerste instantie door henzelf werd aangenomen, en bovendien, ik gunde een ieder zijn comfort, en was tegelijkertijd bereid om die comfort-zone stevig op te rekken, zoals ik ook regelmatig iemand zijn "hersenpan" hielp op te rekken door zomaar te zeggen wat ik dacht, vond en voelde .... en tja.... dat is lastig ....
Soms doorbrak ik zo’n muur ... adembenemend was dat voor me ... en alle moeite waard!
Dat is mijn passie ... (zo, gelijk maar even die “grafrede” met mijn passie gekoppeld, twee vliegen in één klap, zoals ik soms zeven levens tegelijk leek te leven ...)
Hoe zagen mensen mij ... ?
Velen zagen de buitenkant, soms ernstig, weloverwogen, diepzinnig, over het algemeen goedgemutst, lol in het leven, humor was belangrijk en een belangrijke energie gever, humor, een goed relativeringsvermogen, in barre tijden heeft dat me er doorheen gesleept.
Barre tijden, ik heb ze gekend zoals ieder ander.
Sommige mensen zeggen wel eens dat je aan het begin van je leven je ouders, familie en alle omstandigheden die je dit leven tegenkomt op onbewust niveau zelf hebt gekozen....
Nou, ik kan je vertellen ..... ik heb mezelf een dik compliment gegeven voor de enorme fantasie die ik toen moet hebben gehad,... en heb regelmatig gedacht .... als ik dit ooit allemaal van te voren bedacht heb .... jeetje.... dan moet ik een uitmuntend creatief voorstellingsvermogen hebben gehad...... Ik kwam regelmatig dermate gekke belachelijke dingen tegen die mijn voorstellingsvermogen ver te boven gingen ....die ik voor mijn gevoel nooit zelf zou hebben kunnen verzinnen, het kwam zelfs niet in me op dat sommige dingen konden gebeuren, .... maar goed, mogelijk had ik dan toen toch meer "in mijn mars" dan ik nu voor mezelf voor mogelijk hou.
Ik wist niet dat ik zó creatief kon zijn, ik heb jarenlang de ene "verrassing" na de andere gehad!
Velen zagen en herkenden ook mijn binnenkant, diepgang, authentiek, bereid om tot het gaatje te gaan om het beste in mensen naar boven te halen .., een groot rechtvaardigheidsgevoel, houden van mensen, waarbij mijn zoon en mijn dochter en hun partners het diepste en warmste plekje in mijn hart hebben ....
Ik was het "duikelaartje" dat altijd "als van nature" weer overeind kwam.
Menigeen heeft de weg en moeite die dat kostte niet herkend.
Velen ook wel, zij die de moeite namen me ècht te leren kennen. Mijn echte vrienden, die de tijd en de aandacht wisten te geven die dat behoefde om mensen echt te leren kennen.
Misverstanden riep het ook op, als mensen dachten dat ik “dus” geen hulp of ondersteuning nodig had, (een groot misverstand!) die komt zelf weer overeind ... dacht menigeen!
Dat voelde wel eens heel lastig, want ook ik had jou even hard nodig ......!
Dat duikelaartje ...ik hoop dat iemand dat duikelaartje voor me meeneemt naar mijn begrafenis, voordien mag ook (lijkt me nog leuker zelfs!) ... het duikelaartje waar ik als kind mee speelde, een ronde onderkant met gewicht en knalgeel en rood en blauw.
Je kon hem een dauw geven en al snel was hij weer terug in evenwicht.
Begrip....., begrip te over gehad....., letterlijk te over, een enkele keer nekte het me, als ik de soms onbegrijpelijke en belachelijke beweegredenen van een ander trachtte te begrijpen, waar ik soms geen herkenning vond in mezelf.
Dan was het leven en de ander soms onbegrijpelijk, dan kon ik het niet invoelen, hooguit er van uitgaan dat sommige dingen alleen maar vanuit een hele diepe existentiële angst kunnen ontstaan. Daar vandaan kon ik dan begrip hebben, maar tegelijkertijd was het soms het moment waarop ik mezelf ernstig tekort deed ... omdat ik me meer inleefde en tijd stak in het "willen begrijpen" van wat soms onbegrijpelijk blijft ..... ten koste van het begrip en gevoel voor wat een situatie voor mezelf betekende .....
Zeldzame momenten waren dat...... hele heftige momenten waren dat, maar toch ...!
Waar ben ik zelf trots op?
Gewoon op mezelf ... om wie ik was, om wat ik deed, om wat ik niet deed ...
Om mijn uithoudingsvermogen, mijn geduld, positieve instelling, mijn inlevingsvermogen .....
Soms leken mensen te “weten” hoe ik in elkaar zat.
Frappant om soms na jaren te horen dat ik "er niet om zou hebben gegeven om uit eten te gaan"....., terwijl ik daar zó intens van kon genieten, maar ja ... als je niet zeurt op momenten dat het er "even niet inzit", wordt "je plaatje" soms knap verkeerd voor je ingekleurd.
Maar ook daar zit ik niet mee. Kon (overigens met oprechte verbazing) de humor er wel van inzien achteraf, na alle pannenkoeken met de kinderen..... onbetaalbare momenten!
Ik hield me nooit bezig met “mezelf profileren”. Het interesseerde me eerlijk gezegd niet zo veel hoe ik “over kwam”. Ik vond het prima zoals ik was, omdat ik voor mezelf kon verantwoorden wat ik deed en niet deed.
Het hoefde voor mij niet altijd binnen “sociaal wenselijke kaders” te passen, ik leefde mijn eigen kaders die ik bij beste weten heb gebouwd, ik hield me niet meer bezig met “verwachtingen”, ik heb dat te lang gedaan …. Dat ligt nu achter mij ... een enkele "vergissing" daargelaten.
Eigen-”wijs” ... doch vriendelijk ... ze was er voor je, je kon op haar rekenen ...
En nou ik dan toch zo ongeveer mijn eigen grafrede geschreven hebben, hoop ik dat ieder me “bij leven” alle goeds over mezelf zullen vertellen ... lijkt me wel zo leuk, om vóóraf, nú dus, te horen wat ik betekend heb voor hen ... of beter gezegd, zeg me simpelweg wat ik werkelijk voor je beteken .... dat maakt het leven leuk ...!
Als kind fantaseerde ik wel eens om op mijn eigen begrafenis “van bovenaf” mee te kijken in de hoop om een echt te weten wat er “in al die hoofden omging”.
Dus doe me een lol ... doe de leuke dingen “bij leven met me” ... NU dus ...... daar hou ik van ... en hou je vooral niet in als het om leuke dingen gaat!
Ga niet voor me denken, dat kan ik zelf, wees vooral de beste uitgave van jezelf en leef dat in relatie met mij!
Zorg dat je op mijn begrafenis kan denken ...” ik heb durven geven wat ik te geven had, ik heb gezegd wat ik te zeggen had, ik heb gedaan wat me te doen stond.
Ik wil dat je op mijn begrafenis denkt ..... ik heb mede dank zij jou het liefdevolste en krachtigste in mezelf geleefd en niet het makkelijkste/zwakste in mezelf, (dat risico loop je namelijk ook ten volle, want weet je nog ... ik deed en DOE niet moeilijk, ik jammerde niet, ik gaf en geef je de volledige vrijheid jezelf in je beste vorm (al of niet) aan te gaan.
Ik wil dat je op mijn begrafenis denkt: "Ik heb het beste in mijzelf naar boven gehaald ..." (en dat lukt alleen als je JEZELF (en de liefde in jezelf) AANGAAT en ... besef ..... die kans heb ik je al ten volle gegeven ....!!)
Ik hoop ... dat het enige dat overblijft om nog te zeggen op mijn begrafenis is ... PROOST ... ik ging voor je .... ik heb van je gehouden en ik heb van je genoten!
En voor allen die van mij hielden en houden en van wie ik hield en hou ... mijn dank is groot en die zal in leven blijven ...!
Met liefde ...
... en voorlopig ga ik nu met genoegen die volgende 30 jaren volmaken!
© Yvonne Mooijman
Meer lezen in: weblog persoonlijke ontwikkeling
maandag 3 augustus 2009
Testimonial Marleen
Door het volgen van de workshop "Persoonlijke Effectiviteit" van Yvonne Mooijman, ben ik na 2 weken weer volledig in mijn kracht, energie en positieve zijn terecht gekomen.
Ik ben mij door de aangedragen theorie en ons groepsgesprek bewust geworden van hoe ik mijn probleem en denkproces onbewust in stand hield.
Daardoor blokkeerde ik onbewust ook de oplossing en verergerde de situatie alleen maar.
Veel dank voor deze innerlijke bewustwording en persoonlijke groei en het positieve effect dat het nu heeft op mijn persoonlijke relaties.
Marleen Koning
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ik ben mij door de aangedragen theorie en ons groepsgesprek bewust geworden van hoe ik mijn probleem en denkproces onbewust in stand hield.
Daardoor blokkeerde ik onbewust ook de oplossing en verergerde de situatie alleen maar.
Veel dank voor deze innerlijke bewustwording en persoonlijke groei en het positieve effect dat het nu heeft op mijn persoonlijke relaties.
Marleen Koning
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
dinsdag 28 juli 2009
Private vouchers, subsidiemogelijkheden voor MKB
Het MKB (Midden en Klein Bedrijf) krijgt regelmatig subsidies.
Veelal zijn ZZPérs (Zelfstandigen Zonder Peroneel) niet op de hoogte dat die mogelijkheid bestaat.
Bij toeval kwam ik er twee jaar geleden achter en maak sindsdien gebruik van de mogelijkheid om deze subsidie aan te vragen.
Mijn kennis is er gigantisch door vergroot geworden!
Kort geleden was er weer een korte periode waarin een voucher (een subsidiemogelijkheid ) aangevraagd kon worden om bepaalde innovatieve dingen te kunnen realiseren.Dit was een pilot waarin 500 private vouchers uitgegeven werden.
Het voordeel van de private voucher is dat het buiten de gebruikelijke kennisinstellingen kunnen worden gebruikt.
Mogelijk dat in het najaar weer een tweede mogelijkheid wordt geboden voor "private innovatieve vouchers".
Er bestaan kleine vouchers (€ 2500,=) en grote vouchers (€7500,=).
Voor wie er meer over wil weten kan even kijken op de internet pagina van SenterNovem. (http://www.senternovem.nl/innovatievouchers/private_vouchers/index.asp)
Syntens is de instantie die ondernemers begeleidt in het aangaan van de contacten tussen MKB en de kennisinstellingen. (http://www.syntens.nl/)
De vouchers zullen mogelijk ingezet kunnen worden voor onderzoek en diensten die ik vanuit mijn bedrijf aanbiedt.
Van belang is te weten dat 1/3 van de grote voucher aan eigen geld ingebracht dient te worden,( dus €2500,=) plus de 19% BTW over het gehele bedrag (€1425,=), welk BTW bedrag uiteraard weer verrekend wordt via de BTW afdracht) . Er is dus sprake van een subsidiebedrag tot € 5000,=. De moeite waard dus om eens op een heel innovatieve manier met uw bedrijf aan de gang te gaan.
Voor wie belangstelling heeft om innovatief te werk te gaan, hou de site van senternovem in de gaten.
Met vriendelijke groet,
Take Care
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Veelal zijn ZZPérs (Zelfstandigen Zonder Peroneel) niet op de hoogte dat die mogelijkheid bestaat.
Bij toeval kwam ik er twee jaar geleden achter en maak sindsdien gebruik van de mogelijkheid om deze subsidie aan te vragen.
Mijn kennis is er gigantisch door vergroot geworden!
Kort geleden was er weer een korte periode waarin een voucher (een subsidiemogelijkheid ) aangevraagd kon worden om bepaalde innovatieve dingen te kunnen realiseren.Dit was een pilot waarin 500 private vouchers uitgegeven werden.
Het voordeel van de private voucher is dat het buiten de gebruikelijke kennisinstellingen kunnen worden gebruikt.
Mogelijk dat in het najaar weer een tweede mogelijkheid wordt geboden voor "private innovatieve vouchers".
Er bestaan kleine vouchers (€ 2500,=) en grote vouchers (€7500,=).
Voor wie er meer over wil weten kan even kijken op de internet pagina van SenterNovem. (http://www.senternovem.nl/innovatievouchers/private_vouchers/index.asp)
Syntens is de instantie die ondernemers begeleidt in het aangaan van de contacten tussen MKB en de kennisinstellingen. (http://www.syntens.nl/)
De vouchers zullen mogelijk ingezet kunnen worden voor onderzoek en diensten die ik vanuit mijn bedrijf aanbiedt.
Van belang is te weten dat 1/3 van de grote voucher aan eigen geld ingebracht dient te worden,( dus €2500,=) plus de 19% BTW over het gehele bedrag (€1425,=), welk BTW bedrag uiteraard weer verrekend wordt via de BTW afdracht) . Er is dus sprake van een subsidiebedrag tot € 5000,=. De moeite waard dus om eens op een heel innovatieve manier met uw bedrijf aan de gang te gaan.
Voor wie belangstelling heeft om innovatief te werk te gaan, hou de site van senternovem in de gaten.
Met vriendelijke groet,
Take Care
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Mindfulness
..
Mindfulness is heel bewust zijn van het hier en nu.
Vanuit mijn coaching leer ik mensen om zich zeer bewust te worden dat er alleen maar NU bestaat.
Je kunt je boos maken over het verleden en daar energie in kwijt raken.
Je kunt je energie kwijt raken in zorgen om de toekomt.
Van belang is dat we NU de dingen doen die we Nu dienen te doen waarmee we onze toekomst creëren.
Uiteraard is actie in het nu van belang voor de toekomst.
Door je nu te richten op die dingen die je nodig vindt, ben je je toekomst tevens aan het creëren.
Persoonlijk heb ik ervaren dat in periodes van ernstige moeilijkheden, het mij overeind heeft gehouden, mijn bewustzijn zeer gericht te houden op het moment NU.
Ben je angst voor de toekomst?
Maak je tijdsoverzicht zo klein mogelijk.
Het werkt. In het NU zijn we eigenlijk nooit bezorgd, dat zijn we als we over straks, morgen, volgende week, volgende maand, volgend jaar, 5 jaar onze toekomst of ons pensioen denken.
Ben je gestrest?
Wees je bewust van wat je momenteel aan het doen bent, loop, doe de vaat, tuinier, sport, maar dan puur sec!
Ga er niet bij denken, richt je aandacht puur op je handelingen, en telkens als je merkt dat je "denkt" ga dan terug met je aandacht met wat je aan het doen bent!
Reageer gerust als je er behoefte aan hebt en er vragen, kennis en/of ervaring mee hebt.
Hartelijke groet,
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Mindfulness is heel bewust zijn van het hier en nu.
Vanuit mijn coaching leer ik mensen om zich zeer bewust te worden dat er alleen maar NU bestaat.
Je kunt je boos maken over het verleden en daar energie in kwijt raken.
Je kunt je energie kwijt raken in zorgen om de toekomt.
Van belang is dat we NU de dingen doen die we Nu dienen te doen waarmee we onze toekomst creëren.
Uiteraard is actie in het nu van belang voor de toekomst.
Door je nu te richten op die dingen die je nodig vindt, ben je je toekomst tevens aan het creëren.
Persoonlijk heb ik ervaren dat in periodes van ernstige moeilijkheden, het mij overeind heeft gehouden, mijn bewustzijn zeer gericht te houden op het moment NU.
Ben je angst voor de toekomst?
Maak je tijdsoverzicht zo klein mogelijk.
Het werkt. In het NU zijn we eigenlijk nooit bezorgd, dat zijn we als we over straks, morgen, volgende week, volgende maand, volgend jaar, 5 jaar onze toekomst of ons pensioen denken.
Ben je gestrest?
Wees je bewust van wat je momenteel aan het doen bent, loop, doe de vaat, tuinier, sport, maar dan puur sec!
Ga er niet bij denken, richt je aandacht puur op je handelingen, en telkens als je merkt dat je "denkt" ga dan terug met je aandacht met wat je aan het doen bent!
Reageer gerust als je er behoefte aan hebt en er vragen, kennis en/of ervaring mee hebt.
Hartelijke groet,
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
vrijdag 17 juli 2009
onze Bron - onze Kennis -2
In aansluiting op mijn vorige tekst over onze Bron:
http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.com/search/label/Bron (door de link aan te klikken verschijnt hieronder de oorspronkelijke tekst: Onze Bron - onze Kennis 1!), ga ik nu dieper in op het feit hoe we weer in contact kunnen komen met "onze Bron".
Willen we ons leven echt begrijpen en onze missie volgen, dan zullen we in contact dienen te staan met onze Bron.
Als het "leven ons tegen zit",dan dienen wij ons weer beter af te stemmen op onze Bron.
Hoe doen we dat nou?
Is dat een kunstje, een trucje of is daar meer voor nodig?
Is dat moeilijk, of gaat dat als vanzelf?
Ik ga er spoedig verder op in...
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.com/search/label/Bron (door de link aan te klikken verschijnt hieronder de oorspronkelijke tekst: Onze Bron - onze Kennis 1!), ga ik nu dieper in op het feit hoe we weer in contact kunnen komen met "onze Bron".
Willen we ons leven echt begrijpen en onze missie volgen, dan zullen we in contact dienen te staan met onze Bron.
Als het "leven ons tegen zit",dan dienen wij ons weer beter af te stemmen op onze Bron.
Hoe doen we dat nou?
Is dat een kunstje, een trucje of is daar meer voor nodig?
Is dat moeilijk, of gaat dat als vanzelf?
Ik ga er spoedig verder op in...
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
zondag 12 juli 2009
Onze Bron - onze Kennis -1
Regelmatig spreken we over "onze Bron" en "onze kennis".
Wat is nou "Onze Bron" en wat is kennis?
Voor mij is "onze Bron" het onmetelijk potentieel van alle bewustzijn. Veel meer dan Wijzelf zijn, Wij zijn slechts een klein stukje, ook een klein stukje van de immense Bron, zoals alle andere mensen onderdeel zijn van de totale Bron.
Onze Bron wordt op vele manieren benoemd, zoals het AL, het allesomvattende, God, (vele geloofsovertuigingen hebben er hun eigen woord of waarde aan gegeven), Hogere Intelligentie.
Uiteindelijk denk ik dat we, vanuit welke hoek we ook denken, we in oorsprong vanuit dezelfde Bron denken, zelfs al lijken we soms mijlenver van elkaar verwijderd in ons denken.
De Bron is voor mij de allesomvattende Intelligentie waar wij met zijn allen deel van uitmaken. Het is voor mij het potentieel aan alle mogelijkheden die in oorsprong in ons aanwezig was en is.
Kennis …, wat betekent kennis in dit geheel?
Kennis, her-kennen, er-kennen.
In onze Bron is alle kennis aanwezig.
Onze Bron is dus ons kennis-centrum.
Wij zijn daar een onderdeel van!
De belangrijkste vraag is voor ons, in hoeverre staan wij nog voldoende in contact met "onze Bron"?
Is kennis nieuw?
Soms, lijkt kennis nieuw, maar in wezen ben ik er van overtuigd dat alle kennis in oorsprong al aanwezig was. Het feit dat ik "vergat" dat ik onderdeel van de potentiële wijsheid ben, maakt dat ik ook diens kennis kwijt raak, althans ….in mijn bewustzijn ….. niet echt dus, het leek maar. IK her-kende het even niet.
Inzicht ….. het naar binnen kijken …. met het zicht op de Bron … en ineens… weten we het weer! Niets nieuws dus …. We weten het wéér!
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Wat is nou "Onze Bron" en wat is kennis?
Voor mij is "onze Bron" het onmetelijk potentieel van alle bewustzijn. Veel meer dan Wijzelf zijn, Wij zijn slechts een klein stukje, ook een klein stukje van de immense Bron, zoals alle andere mensen onderdeel zijn van de totale Bron.
Onze Bron wordt op vele manieren benoemd, zoals het AL, het allesomvattende, God, (vele geloofsovertuigingen hebben er hun eigen woord of waarde aan gegeven), Hogere Intelligentie.
Uiteindelijk denk ik dat we, vanuit welke hoek we ook denken, we in oorsprong vanuit dezelfde Bron denken, zelfs al lijken we soms mijlenver van elkaar verwijderd in ons denken.
De Bron is voor mij de allesomvattende Intelligentie waar wij met zijn allen deel van uitmaken. Het is voor mij het potentieel aan alle mogelijkheden die in oorsprong in ons aanwezig was en is.
Kennis …, wat betekent kennis in dit geheel?
Kennis, her-kennen, er-kennen.
In onze Bron is alle kennis aanwezig.
Onze Bron is dus ons kennis-centrum.
Wij zijn daar een onderdeel van!
De belangrijkste vraag is voor ons, in hoeverre staan wij nog voldoende in contact met "onze Bron"?
Is kennis nieuw?
Soms, lijkt kennis nieuw, maar in wezen ben ik er van overtuigd dat alle kennis in oorsprong al aanwezig was. Het feit dat ik "vergat" dat ik onderdeel van de potentiële wijsheid ben, maakt dat ik ook diens kennis kwijt raak, althans ….in mijn bewustzijn ….. niet echt dus, het leek maar. IK her-kende het even niet.
Inzicht ….. het naar binnen kijken …. met het zicht op de Bron … en ineens… weten we het weer! Niets nieuws dus …. We weten het wéér!
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
vrijdag 10 juli 2009
Secret Millionaire
Soms mijmer ik wel eens ... een paar van die secret millionaires, een handjevol is genoeg! Niet voor mij! Ik doe gewoon de rest!
Niet voor mij die secret millionaires, alhoewel ... ééntje hooguit voor een keer een gezellig etentje en een goed gesprek! Tenzij hij héél gezellig is natuurlijk, maar dat geldt voor alle mensen bij mij, ze moeten wel héél gezellig zijn!
Ik ken een tijd dat het me geholpen zou hebben, niet dat etentje bedoel ik nu hoor, meer dat miljoen en met minder was ik dik tevreden geweest, toen had ik graag zelf een secret millionaire tegen gekomen die me op weg hielp, maar die tijd ligt ver achter me! Ik denk er nog wel eens aan, vandaar dat ik uitstekend aanvoel als anderen zich van God en alles verlaten voelen.
Maar goed .... ik mijmer dus graag!
Dan zie ik van die TV programma's als the secret millionaire en dan denk ik aan al die mensen die ik ken, die ik zo graag zou helpen.
Mensen waarvan ik een enkele keer ook daadwerkelijk heb kunnen helpen, zoals blijkt in mijn weblog-bericht.
Het is zo jammer dat zo weinig zichtbaar is waar er nood is aan financiën terwijl hulp te krijgen is en waar een financieel budget zo hard nodig is.
Mensen die in een te slechte conditie zijn om de coachen richting werk bijvoorbeeld, waardoor ze buiten de boot van de betaling van het UWV vallen.
Pas geleden nog een poging gedaan op landelijk beleidsniveau van het UWV om dit onder de aandacht te brengen, maar helaas, er "moet" binnen de bestaande regels gewerkt worden.
Laat ik nou denken dat regels er waren om dingen mogelijk te maken en beleid ook.
Maar goed ik heb begrip dat instanties binnen hun doelstellingen denken te moeten werken.
Maar wat nou als er tussen al die doelstellingen gaten vallen, waardoor je tussen het wal en het schip in komt te dobberen, te zwemmen of te verzuipen?
Wie doet er wat in onze maatschappij om alle gaten te dichten tussen al die "boten" waar regelmatig mensen uit vallen.
Tja... wat nou, als je te ver heen bent om binnen bestaande doelstellingen te vallen?
Als je toch barstensvol capaciteiten zit?
Te teleurgesteld in de maatschappij om nog vertrouwen te hebben.
Te weinig puf om dat in je eentje te klaren?
En dan laat de maatschappij je ook nog tussen wal en schip vallen.
Prachtig vind ik het als ik dergelijke programma's als secret millionaire zie, ik hou van mensen die het goed hebben en bovenal dit beseffen en weten te waarderen en daar andere mensen ook weer mee verder weten te helpen.
Ik ben geen secret millionaire like Rishi Kartaram, ondernemer in computerspelletjes, directeur van Gameworld BV. Zou me bèst aangenaam lijken trouwens, ik heb óók al wat met computers tenslotte.
Ik herkende prachtige dingen in het bekende TV programma. Ik heb genoten van de man en van de mensen waar hij mee in het programma contact maakte.
Ik ben helaas geen secret millionaire ik ben mijn miljoen op ander manieren waard.
Het brengt me aan het mijmeren...
Aan het mijmeren, hoe ik toch die "boot" ga realiseren, waar liefst geen mensen buiten vallen.
Ik ben al begonnen.
Ik heb mijn intentie al de kosmos in gestuurd en weet dat realisatie het vervolg is.
Vorige week nog had iemand het over fondsen die beschikbaar zijn, aangezwengeld door familieleden van mensen die buiten de boot vielen en die daar fondsen voor in het leven riepen.
Ik ga fondsen vinden ... nog even geen idee waar (heel even hoop ik, dat "nog geen idee waar" bedoel ik dan!) , nog geen idee bij wie, wanneer ... ik weet alleen wel Waarom!
Omdat ik het mensen gun ... en omdat blijkt dat ik ze helpen kan, ik kan het alleen niet alleen!
Fondsen ga ik vinden (ik hoop dat ik mensen tegen kom wiens passie het is om die fondsen te zoeken) om die mensen die nu niet vanuit bestaande regelingen betaald worden om weer naar welzijn gecoacht te kunnen worden.
Als ik zie wat er mogelijk is, óók op momenten dat niemand er meer in gelooft!
Gelukkig ben ik niet de enige die zo denkt.
Goed, de spoeling wordt dun ... maar daar laat ik me simpelweg niet door weerhouden.
Ik ben bijvoorbeeld bezig wegen te zoeken om het leven aangenamer te laten worden, voor iedereen, ook voor hen die helaas de moed in de schoenen zonk.
Het is nooit te laat om te helpen ....
Dat wil zeggen .....
Ik ken helaas mensen bij wie de moed èrg ver in de schoenen zonk ...
Zeker weten ... dat ik niet één maar heel veel meer secret millionaires even in het hart mag raken, gewoon maar even het gevoel aanraken, wie weet wat er allemaal te gebeuren staat! Een dikke multinational met ruime middelen die wil schenken, heb ik ook geen bezwaar!
Liefs
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Niet voor mij die secret millionaires, alhoewel ... ééntje hooguit voor een keer een gezellig etentje en een goed gesprek! Tenzij hij héél gezellig is natuurlijk, maar dat geldt voor alle mensen bij mij, ze moeten wel héél gezellig zijn!
Ik ken een tijd dat het me geholpen zou hebben, niet dat etentje bedoel ik nu hoor, meer dat miljoen en met minder was ik dik tevreden geweest, toen had ik graag zelf een secret millionaire tegen gekomen die me op weg hielp, maar die tijd ligt ver achter me! Ik denk er nog wel eens aan, vandaar dat ik uitstekend aanvoel als anderen zich van God en alles verlaten voelen.
Maar goed .... ik mijmer dus graag!
Dan zie ik van die TV programma's als the secret millionaire en dan denk ik aan al die mensen die ik ken, die ik zo graag zou helpen.
Mensen waarvan ik een enkele keer ook daadwerkelijk heb kunnen helpen, zoals blijkt in mijn weblog-bericht.
Het is zo jammer dat zo weinig zichtbaar is waar er nood is aan financiën terwijl hulp te krijgen is en waar een financieel budget zo hard nodig is.
Mensen die in een te slechte conditie zijn om de coachen richting werk bijvoorbeeld, waardoor ze buiten de boot van de betaling van het UWV vallen.
Pas geleden nog een poging gedaan op landelijk beleidsniveau van het UWV om dit onder de aandacht te brengen, maar helaas, er "moet" binnen de bestaande regels gewerkt worden.
Laat ik nou denken dat regels er waren om dingen mogelijk te maken en beleid ook.
Maar goed ik heb begrip dat instanties binnen hun doelstellingen denken te moeten werken.
Maar wat nou als er tussen al die doelstellingen gaten vallen, waardoor je tussen het wal en het schip in komt te dobberen, te zwemmen of te verzuipen?
Wie doet er wat in onze maatschappij om alle gaten te dichten tussen al die "boten" waar regelmatig mensen uit vallen.
Tja... wat nou, als je te ver heen bent om binnen bestaande doelstellingen te vallen?
Als je toch barstensvol capaciteiten zit?
Te teleurgesteld in de maatschappij om nog vertrouwen te hebben.
Te weinig puf om dat in je eentje te klaren?
En dan laat de maatschappij je ook nog tussen wal en schip vallen.
Prachtig vind ik het als ik dergelijke programma's als secret millionaire zie, ik hou van mensen die het goed hebben en bovenal dit beseffen en weten te waarderen en daar andere mensen ook weer mee verder weten te helpen.
Ik ben geen secret millionaire like Rishi Kartaram, ondernemer in computerspelletjes, directeur van Gameworld BV. Zou me bèst aangenaam lijken trouwens, ik heb óók al wat met computers tenslotte.
Ik herkende prachtige dingen in het bekende TV programma. Ik heb genoten van de man en van de mensen waar hij mee in het programma contact maakte.
Ik ben helaas geen secret millionaire ik ben mijn miljoen op ander manieren waard.
Het brengt me aan het mijmeren...
Aan het mijmeren, hoe ik toch die "boot" ga realiseren, waar liefst geen mensen buiten vallen.
Ik ben al begonnen.
Ik heb mijn intentie al de kosmos in gestuurd en weet dat realisatie het vervolg is.
Vorige week nog had iemand het over fondsen die beschikbaar zijn, aangezwengeld door familieleden van mensen die buiten de boot vielen en die daar fondsen voor in het leven riepen.
Ik ga fondsen vinden ... nog even geen idee waar (heel even hoop ik, dat "nog geen idee waar" bedoel ik dan!) , nog geen idee bij wie, wanneer ... ik weet alleen wel Waarom!
Omdat ik het mensen gun ... en omdat blijkt dat ik ze helpen kan, ik kan het alleen niet alleen!
Fondsen ga ik vinden (ik hoop dat ik mensen tegen kom wiens passie het is om die fondsen te zoeken) om die mensen die nu niet vanuit bestaande regelingen betaald worden om weer naar welzijn gecoacht te kunnen worden.
Als ik zie wat er mogelijk is, óók op momenten dat niemand er meer in gelooft!
Gelukkig ben ik niet de enige die zo denkt.
Goed, de spoeling wordt dun ... maar daar laat ik me simpelweg niet door weerhouden.
Ik ben bijvoorbeeld bezig wegen te zoeken om het leven aangenamer te laten worden, voor iedereen, ook voor hen die helaas de moed in de schoenen zonk.
Het is nooit te laat om te helpen ....
Dat wil zeggen .....
Ik ken helaas mensen bij wie de moed èrg ver in de schoenen zonk ...
Zeker weten ... dat ik niet één maar heel veel meer secret millionaires even in het hart mag raken, gewoon maar even het gevoel aanraken, wie weet wat er allemaal te gebeuren staat! Een dikke multinational met ruime middelen die wil schenken, heb ik ook geen bezwaar!
Liefs
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
zaterdag 20 juni 2009
Workshop op 1 juli 2009 14.00 - 17.00 uur
Een unieke gelegenheid om via een workshop in Oosterhout nb. op 1 juli 2009 van 14.00 tot 17.00 uur kennis te maken en kennis op te doen over je eigen mogelijkheden en deze snel ten volle te leren benutten.
Ik zie je graag op 1 juli! Schrijf je nu in, vol is vol!
En... inmiddels (28juni) is hij vol!
Hartelijk groet,
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ik zie je graag op 1 juli! Schrijf je nu in, vol is vol!
En... inmiddels (28juni) is hij vol!
Hartelijk groet,
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
zaterdag 30 mei 2009
Geluk, hoe lang wachten we er nog op?
..
Geluk, gelukkig zijn, het lijkt zo ver weg voor velen.
Wanneer was je voor het laatst echt gelukkig?
Pas geleden had ik er nog een gesprek met iemand over.
Veelal wachten mensen met gelukkig zijn tot ze ...... dit hebben, dat gedaan hebben, die persoon dàt doet, ze 10 kilo lichter zijn .... of nog vele voorwaarden meer....!
Stel je voor .....
Dat geluk een keuze is ......
Zou je het je kunnen voorstellen?
Lastig lijkt dat, als je dat nog nooit zo bekeken hebt.
We laten ons vrij gemakkelijk meeslepen als het ons wat minder gaat, ons humeur laten we met het grootste gemak verpesten.
Wie bepaalt nou eigenlijk hoe we ons voelen?
Vaak hoor ik ... als hìj`nou maar anders doet, gaat het me wel beter.
En wàt nou als hìj niet anders gaat doen, maken we ons daàrvan afhankelijk?
Meestal wel .... of toch niet?
Wie is de baas over onze emoties?
Wij?
Of..... de eerste de beste die iets doet wat ons niet zint?
Ik heb besloten dat de ander beter mijn humeur kan overnemen dan dat ik het slechte humeur van een ander over neem. Onvrede, kritiek .... het zijn allemaal van die dingen die ons kunnen raken....
Maar .... wie is de baas?
Wel eens over nagedacht?
Echte vrijheid is .... zelf mijn eigen humeur bepalen...
mezelf niet afhankelijk te maken van wat er rondom me heen gebeurt.
Het duurde "even" voor ik tot dat inzicht kwam ....
Maar sindsdien ...... neem gerust mijn humeur over .... ik geniet sindsdien, .... sinds ik KIES om gelukkig te zijn, méér dan tevreden te zijn ....
Ik raad het je aan ... je zegeningen te tellen ....!
Succes .....!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geluk, gelukkig zijn, het lijkt zo ver weg voor velen.
Wanneer was je voor het laatst echt gelukkig?
Pas geleden had ik er nog een gesprek met iemand over.
Veelal wachten mensen met gelukkig zijn tot ze ...... dit hebben, dat gedaan hebben, die persoon dàt doet, ze 10 kilo lichter zijn .... of nog vele voorwaarden meer....!
Stel je voor .....
Dat geluk een keuze is ......
Zou je het je kunnen voorstellen?
Lastig lijkt dat, als je dat nog nooit zo bekeken hebt.
We laten ons vrij gemakkelijk meeslepen als het ons wat minder gaat, ons humeur laten we met het grootste gemak verpesten.
Wie bepaalt nou eigenlijk hoe we ons voelen?
Vaak hoor ik ... als hìj`nou maar anders doet, gaat het me wel beter.
En wàt nou als hìj niet anders gaat doen, maken we ons daàrvan afhankelijk?
Meestal wel .... of toch niet?
Wie is de baas over onze emoties?
Wij?
Of..... de eerste de beste die iets doet wat ons niet zint?
Ik heb besloten dat de ander beter mijn humeur kan overnemen dan dat ik het slechte humeur van een ander over neem. Onvrede, kritiek .... het zijn allemaal van die dingen die ons kunnen raken....
Maar .... wie is de baas?
Wel eens over nagedacht?
Echte vrijheid is .... zelf mijn eigen humeur bepalen...
mezelf niet afhankelijk te maken van wat er rondom me heen gebeurt.
Het duurde "even" voor ik tot dat inzicht kwam ....
Maar sindsdien ...... neem gerust mijn humeur over .... ik geniet sindsdien, .... sinds ik KIES om gelukkig te zijn, méér dan tevreden te zijn ....
Ik raad het je aan ... je zegeningen te tellen ....!
Succes .....!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
dinsdag 12 mei 2009
Communiceren.
..
Communiceren … waar doen we het voor?
Voor jezelf?
Voor de ander?
Voor jezelf en de ander?
Om iets te zeggen?
Om iets te horen?
Om uit te wisselen?
Of om de ander te vertellen wat je weet?
Om gehoord te worden?
Om gezien te worden?
Om te luisteren?
Of om tot interactie te komen?
Zomaar wat vragen die bij me opkomen als ik soms met verbazing wat teksten lees. Ik lees en schrijf wereldwijd veel op forums, ik zie veel mensen veel teksten schrijven!
Teksten, mooie teksten, minder mooie teksten, korte teksten, lange teksten.
En allemaal hadden ze een bedoeling …
Toch … ?
Er zijn mensen die tegen zichzelf kletsen …
Doe je dat wel eens?
Leuk hoor, en vooral heel leerzaam.
Moet je eens doen!
Kan je lachen!
Tenminste … als je aangenaam communiceert!
Ik klets regelmatig tegen mezelf.
Een leuke manier om tot de ontdekking te komen hoe je communiceert is om met jezelf te communiceren.
Ken je dat ….?
Zinnetjes als:
- Ja, hé dat gaat zomaar niet!
- Gaat niet lukken zo meid, dat zal je anders aan moeten pakken!
- Dit gaat niemand geloven!
- Kom op, dit gaat lukken!
Ga het eens een paar dagen uitproberen en let eens op wat je zoal tegen jezelf zegt.
Soms zie ik teksten van mensen die naar een ander schrijven.
Of óver een ander, gaan ze vertellen dat een ander er geen verstand van heeft (of zo)
Soms zie ik dat mensen vergeten dat er zomaar twee meningen zouden kunnen bestaan, jawel, twee meningen zo maar tegelijkertijd over het zelfde feit!
Kàn helemaal niet, merk je dan onmiddellijk uit dat schrijven…
Dus, de een dient gelijk te hebben ten koste van de ander …
En dáár begin het nou!
Daar begint wàt nou!?
Nou, gewoon, de mis-communicatie.
Want zowel communicatie als mis-communicatie zijn vaak aardig om te zien, maar soms ook pijnlijk!
Soms weet je namelijk al van te voren, wanneer wie waarom tegen het plafond gaat.
Niet dat dàt leuk is!
Althans niet voor de persoon die het zichzelf aandoet.
Want … tegen dat plafond gaan, doe je namelijk altijd helemaal zelf en helemaal alleen!
Alleen?
Ja helemaal alleen.
Die ander fungeert hooguit als zo’n trampoline!
Ook leuke dingen hoor … trampolines, soms … als je er mee om kunt gaan, ik schreef er eerder over, praat me er niet van!
Maar … in communicatie lijkt het leven soms straten breed vol trampolines te staan voor vele mensen.
Trampolines kunnen er ook op een positieve manier zijn.
Van die leuke trampolines bedoel ik nu, van die trampolines waar je als het ware leuke taalspelletjes mee kunt doen.
Je kunt er als het ware mee van de hak op de tak springen, maar dan op een trampoline.
Kortom, waar ik het over wilde hebben, was de communicatie die ik zo nu en dan om me heen lees.
Soms lees ik teksten, geweldig!
Soms dan snap ik precies wat iemand wil!
Soms snap ik alleen maar dat iemand iets niet meer wil!
Dat is jammer, weet je!
Jammer als je weet wat je niet meer wil?
Nou nee , dat is niet jammer natuurlijk, het is alleen jammer als mensen niet of nauwelijks verder komen dan dat!
Soms voel je de boosheid, soms volop frustratie.
Vreemd genoeg nemen die gevoelens vaak zo de overhand dat de lezer een verschrikkelijke behoefte gaat krijgen om af te haken.
En dat kan nou zonde zijn als iemand wezenlijk goede ideeën heeft.
Heb je dat wel eens? Dat je dingen meemaakte die je overweldigd hebben, in negatieve zin?
Je bent nog steeds boos, nog steeds gefrustreerd dat het heeft kunnen plaatsvinden.
En vanuit die frustratie ben je gaan schrijven, omdat je zeker weet dat je het zó niet meer wilt.
Weet je … vervelend hoor, maar dat gaat niet lukken.
Ja tuurlijk, je schrijft ferm, met fikse uitspraken, de boosheid en de frustratie spet of druipt er van af. Misschien lucht het je wel op. Kijk, dat heeft zin! Maar alléén voor jezelf natuurlijk, want voor een ander levert het niets op, en bovendien, die ander heeft die opluchting als oplossing niet nodig. Die ander wil gewoon iets leuks, of iets leerzaams, en dan nog graag in een aangename vorm. En ja, frustratie is nooit aangenaam, en die ander kan daar niets mee, kan je er zelfs niet van af helpen!
Dus als je gefrustreerd ben, dien je wat anders te doen, want dan helpt schrijven naar een ander meestal averechts!
Weet je, meestal is het gevolg dat je lezer af gaat haken, die zit natuurlijk niet te wachten op de frustratie van jou want daar kan hij helemaal niets mee, die brengt hem zelfs in een heel vervelend pakket! Je lezer zal je frustratie voelen en die leest beslist niet om mee te mogen of moeten in een sfeer van frustratie. Bovendien, heb je je ooit afgevraagd wat frustratie is?
Hoe zeg ik dat nu netjes …
Ja, als ik goed voel, dan ben ik gefrustreerd als ik boos ben op mijn verleden, alsof dat verleden zo nooit had mogen verlopen!
Boosheid op de werkelijkheid dus!
En die gaat niet opschieten natuurlijk!
Dat is net zoiets als boos worden op onweer!
Nou, ik kan je vertellen … het onweert gewoon door!
Want het onweert dan gewoon.
En daar boos op worden heeft totaal geen nut.
Het gevolg kan alleen maar worden: Onweer met een pesthumeur.
Nou, laat ik eerlijk wezen, lijkt me knap vervelend!
Als het nou toch onweert, laat het dan gerust onweren met een aangenaam humeur, tenslotte ben ik baas over mijn eigen humeur, als het goed is tenminste!
Frustratie dus, het is zoiets als : een beter verleden wensen, op eisen zelfs.
En tja…. Daar zit em nou de kneep, die zal je nooit krijgen!
Niet dat ik nooit boos bent geweest over mijn verleden hoor. Ik ben super boos geweest, het was niet eerlijk, het had anders gemoeten enzovoort!
Maar schoot ik er mee op?
Echt niet!
Het bracht me verder van huis dan ik al was!
Moet ik dan blij zijn als ik in een situatie zit waar ik niet blij mee ben?
Nee hoor, weet waar je staat, weet wat je niet wil en ga er voor om je toekomst te creëren vanaf dit punt. Een toekomst in de richting waar jij voor wil staan!
Accepteer de werkelijkheid als je startpunt voor nu!
Je hoeft er helemaal niet blij mee te zijn, maar als je het niet als startpunt voor jezelf aanvaart, dan heb je als het ware niet eens een starblok om vanuit te vertrekken.
Je hebt dus veel meegemaakt wat je niet mee viel?
Heb je je frustratie verwerkt?
Dat is je startpunt! De werkelijkheid van nu dus accepteren als je startpunt, daarmee wetend wat je misschien niet meer wilt en van daaruit de beweging inzetten richting de koers waar je naar toe wilt.
Moeilijk?
Ja , want je wilt erkenning!
Erkenning voor je onmogelijke situatie!
Toch?
Desnoods sleuren we er de hele omgeving bij, om toch maar in het gevoel gevoed te worden dat het allemaal zo niet had mogen lopen!
En weet je, zelfs al zouden alle mensen dat doen, dan nog … is het zo’n onverzadigbaar gevoel!
Eigenlijk hadden we het liefst dat het verleden gewoon teruggedraaid zou worden en we het niet mee hadden hoeven maken.
Kijk, en dat zit er nou eenmaal niet in, en daarom kunnen we er voor kiezen om alsmaar te blijven schrijven over onze frustratie, kunnen we er voor kiezen niet verder te komen, omdat al die anderen ons verleden nou eenmaal niet terug kunnen draaien.
Ooit, vroeg iemand mij ooit in een hele moeilijke situatie hoe het met mij ging.
Een aantal maanden eerder zou ik nog hartgrondig gezegd hebben dat het mij verschrikkelijk K…. ging!
Ik gaf echter spontaan vanuit mijn hart antwoord en zei tot mijn eigen stomme verbazing dat het mij goed ging.
En het ging me goed!
Wat bleek?
Ik werd er me pas van bewust op het moment dat ik spontaan het antwoord gaf!
Ik had me los gemaakt van mijn omstandigheden!
Losgemaakt van mijn omstandigheden?
Wat bedoelde ik daar dan mee?
Nou gewoon, mezelf losgemaakt van mijn omstandigheden! Ik wàs namelijk niet meer mijn omstandigheden, mijn omstandigheden waren beslist onaangenaam, maar mij ging het inmiddels uitstekend!
Ik herkende ineens dat ik niet meer de boosheid en de frustratie uitstraalde die ik eerst was.
Ik was voorheen mijn frustratie en mijn boosheid als het ware.
Ik had mij voordien geïdentificeerd met mijn omstandigheden, ik was als het ware mijn omstandigheden, ik was dus ook voor een deel zelf die boosheid!
En ik kan je vertellen, dat schoot niet op!
Dat schoot helemaal niet op!
Dat was zelfs afschuwelijk om mee te maken!
Niemand zat daar op de wachten.
Niemand had de behoefte om in de machteloosheid terecht te komen waar ik de mensen onbewust in bracht, de machteloosheid dat ze aan mijn verleden niets veranderen konden, en mijn boosheid en frustratie niet verwerken konden voor me.
Niemand had behoefte om mijn machteloosheid te ervaren, niemand zoekt dat op!
Tja… en jij en ik maar wachten op bevestiging!
Gaat niet lukken dus!
Die bevestiging …..
Vervelend is dat!
En gelijktijdig helemaal niet vervelend als je beseft dat je uiteindelijk zelf de enige bent die de oplossing in handen hebt!
Je bent zelf de enige die jou die bevestiging het beste kan geven, want jij bent de enige die echt grip zal kunnen krijgen op je eigen leven!
Jij bent dus degene die in staat zal zijn om je verleden te accepteren als een feit, een feit dat vanaf heden veranderbaar is, omdat je beseft dat ze jezelf de creator kan worden van je toekomst!
Niet dat het je niet zou ondersteunen hoor, als een ander je zou kunnen bevestigen dat je verleden minsten heel vervelend was in sommige perioden, dat zou je er extra in kunnen helpen om je eigen nieuwe creatie voor de toekomst aan te gaan.
Maar maak je er alsjeblieft niet van afhankelijk!
Blijf niet hunkeren naar erkenning!
Geef jezelf de erkenning.
Zeg gerust tegen jezelf dat je beter verdiende te krijgen, maar zie te accepteren dat je toch dit verleden kreeg als verleden!
En ja dàn, pas dàn wordt het zinvol om te gaan schrijven, richting toekomst!
Richting toekomst, die pas helder werd voor je mede dankzij je verleden, hoe moeilijk die ook te verwerken was!
Prachtige projecten hebben zich daaruit kunnen ontplooien.
Voorbeelden van mensen die gehandicapt raakten en prachtige uitvindingen deden om de leefbaarheid met mensen met die zelfde handicap te vergroten.
Geweldig is dat!
Wil je dus wezenlijk de wereld verbeteren en daar een werkelijk aandeel in krijgen?
Neem je aandeel dan!
Verwerk je verleden!
En ga daarná schrijven, of produceren, kennis overdragen of wat dan ook, om anderen te helpen.
Communiceren.
Daar had ik het over.
De wezenlijke inhoud van je communicatie komt pas dàn over als je als “zender” helder kan zenden.
En dáár heb je volop grip op!
Herken je hier wat in?
Kan je hier wat mee?
Ik hoor het graag!
Schrijf gerust ...!
Ik wens je veel succes! Veel succes vanaf NU, want vanuit het NU creëer jij je toekomst. Hoe doe je dat?
Lees ook over misverstanden in communicatie.
Lees ook zelfvertrouwen ontwikkelen.
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Communiceren … waar doen we het voor?
Voor jezelf?
Voor de ander?
Voor jezelf en de ander?
Om iets te zeggen?
Om iets te horen?
Om uit te wisselen?
Of om de ander te vertellen wat je weet?
Om gehoord te worden?
Om gezien te worden?
Om te luisteren?
Of om tot interactie te komen?
Zomaar wat vragen die bij me opkomen als ik soms met verbazing wat teksten lees. Ik lees en schrijf wereldwijd veel op forums, ik zie veel mensen veel teksten schrijven!
Teksten, mooie teksten, minder mooie teksten, korte teksten, lange teksten.
En allemaal hadden ze een bedoeling …
Toch … ?
Er zijn mensen die tegen zichzelf kletsen …
Doe je dat wel eens?
Leuk hoor, en vooral heel leerzaam.
Moet je eens doen!
Kan je lachen!
Tenminste … als je aangenaam communiceert!
Ik klets regelmatig tegen mezelf.
Een leuke manier om tot de ontdekking te komen hoe je communiceert is om met jezelf te communiceren.
Ken je dat ….?
Zinnetjes als:
- Ja, hé dat gaat zomaar niet!
- Gaat niet lukken zo meid, dat zal je anders aan moeten pakken!
- Dit gaat niemand geloven!
- Kom op, dit gaat lukken!
Ga het eens een paar dagen uitproberen en let eens op wat je zoal tegen jezelf zegt.
Soms zie ik teksten van mensen die naar een ander schrijven.
Of óver een ander, gaan ze vertellen dat een ander er geen verstand van heeft (of zo)
Soms zie ik dat mensen vergeten dat er zomaar twee meningen zouden kunnen bestaan, jawel, twee meningen zo maar tegelijkertijd over het zelfde feit!
Kàn helemaal niet, merk je dan onmiddellijk uit dat schrijven…
Dus, de een dient gelijk te hebben ten koste van de ander …
En dáár begin het nou!
Daar begint wàt nou!?
Nou, gewoon, de mis-communicatie.
Want zowel communicatie als mis-communicatie zijn vaak aardig om te zien, maar soms ook pijnlijk!
Soms weet je namelijk al van te voren, wanneer wie waarom tegen het plafond gaat.
Niet dat dàt leuk is!
Althans niet voor de persoon die het zichzelf aandoet.
Want … tegen dat plafond gaan, doe je namelijk altijd helemaal zelf en helemaal alleen!
Alleen?
Ja helemaal alleen.
Die ander fungeert hooguit als zo’n trampoline!
Ook leuke dingen hoor … trampolines, soms … als je er mee om kunt gaan, ik schreef er eerder over, praat me er niet van!
Maar … in communicatie lijkt het leven soms straten breed vol trampolines te staan voor vele mensen.
Trampolines kunnen er ook op een positieve manier zijn.
Van die leuke trampolines bedoel ik nu, van die trampolines waar je als het ware leuke taalspelletjes mee kunt doen.
Je kunt er als het ware mee van de hak op de tak springen, maar dan op een trampoline.
Kortom, waar ik het over wilde hebben, was de communicatie die ik zo nu en dan om me heen lees.
Soms lees ik teksten, geweldig!
Soms dan snap ik precies wat iemand wil!
Soms snap ik alleen maar dat iemand iets niet meer wil!
Dat is jammer, weet je!
Jammer als je weet wat je niet meer wil?
Nou nee , dat is niet jammer natuurlijk, het is alleen jammer als mensen niet of nauwelijks verder komen dan dat!
Soms voel je de boosheid, soms volop frustratie.
Vreemd genoeg nemen die gevoelens vaak zo de overhand dat de lezer een verschrikkelijke behoefte gaat krijgen om af te haken.
En dat kan nou zonde zijn als iemand wezenlijk goede ideeën heeft.
Heb je dat wel eens? Dat je dingen meemaakte die je overweldigd hebben, in negatieve zin?
Je bent nog steeds boos, nog steeds gefrustreerd dat het heeft kunnen plaatsvinden.
En vanuit die frustratie ben je gaan schrijven, omdat je zeker weet dat je het zó niet meer wilt.
Weet je … vervelend hoor, maar dat gaat niet lukken.
Ja tuurlijk, je schrijft ferm, met fikse uitspraken, de boosheid en de frustratie spet of druipt er van af. Misschien lucht het je wel op. Kijk, dat heeft zin! Maar alléén voor jezelf natuurlijk, want voor een ander levert het niets op, en bovendien, die ander heeft die opluchting als oplossing niet nodig. Die ander wil gewoon iets leuks, of iets leerzaams, en dan nog graag in een aangename vorm. En ja, frustratie is nooit aangenaam, en die ander kan daar niets mee, kan je er zelfs niet van af helpen!
Dus als je gefrustreerd ben, dien je wat anders te doen, want dan helpt schrijven naar een ander meestal averechts!
Weet je, meestal is het gevolg dat je lezer af gaat haken, die zit natuurlijk niet te wachten op de frustratie van jou want daar kan hij helemaal niets mee, die brengt hem zelfs in een heel vervelend pakket! Je lezer zal je frustratie voelen en die leest beslist niet om mee te mogen of moeten in een sfeer van frustratie. Bovendien, heb je je ooit afgevraagd wat frustratie is?
Hoe zeg ik dat nu netjes …
Ja, als ik goed voel, dan ben ik gefrustreerd als ik boos ben op mijn verleden, alsof dat verleden zo nooit had mogen verlopen!
Boosheid op de werkelijkheid dus!
En die gaat niet opschieten natuurlijk!
Dat is net zoiets als boos worden op onweer!
Nou, ik kan je vertellen … het onweert gewoon door!
Want het onweert dan gewoon.
En daar boos op worden heeft totaal geen nut.
Het gevolg kan alleen maar worden: Onweer met een pesthumeur.
Nou, laat ik eerlijk wezen, lijkt me knap vervelend!
Als het nou toch onweert, laat het dan gerust onweren met een aangenaam humeur, tenslotte ben ik baas over mijn eigen humeur, als het goed is tenminste!
Frustratie dus, het is zoiets als : een beter verleden wensen, op eisen zelfs.
En tja…. Daar zit em nou de kneep, die zal je nooit krijgen!
Niet dat ik nooit boos bent geweest over mijn verleden hoor. Ik ben super boos geweest, het was niet eerlijk, het had anders gemoeten enzovoort!
Maar schoot ik er mee op?
Echt niet!
Het bracht me verder van huis dan ik al was!
Moet ik dan blij zijn als ik in een situatie zit waar ik niet blij mee ben?
Nee hoor, weet waar je staat, weet wat je niet wil en ga er voor om je toekomst te creëren vanaf dit punt. Een toekomst in de richting waar jij voor wil staan!
Accepteer de werkelijkheid als je startpunt voor nu!
Je hoeft er helemaal niet blij mee te zijn, maar als je het niet als startpunt voor jezelf aanvaart, dan heb je als het ware niet eens een starblok om vanuit te vertrekken.
Je hebt dus veel meegemaakt wat je niet mee viel?
Heb je je frustratie verwerkt?
Dat is je startpunt! De werkelijkheid van nu dus accepteren als je startpunt, daarmee wetend wat je misschien niet meer wilt en van daaruit de beweging inzetten richting de koers waar je naar toe wilt.
Moeilijk?
Ja , want je wilt erkenning!
Erkenning voor je onmogelijke situatie!
Toch?
Desnoods sleuren we er de hele omgeving bij, om toch maar in het gevoel gevoed te worden dat het allemaal zo niet had mogen lopen!
En weet je, zelfs al zouden alle mensen dat doen, dan nog … is het zo’n onverzadigbaar gevoel!
Eigenlijk hadden we het liefst dat het verleden gewoon teruggedraaid zou worden en we het niet mee hadden hoeven maken.
Kijk, en dat zit er nou eenmaal niet in, en daarom kunnen we er voor kiezen om alsmaar te blijven schrijven over onze frustratie, kunnen we er voor kiezen niet verder te komen, omdat al die anderen ons verleden nou eenmaal niet terug kunnen draaien.
Ooit, vroeg iemand mij ooit in een hele moeilijke situatie hoe het met mij ging.
Een aantal maanden eerder zou ik nog hartgrondig gezegd hebben dat het mij verschrikkelijk K…. ging!
Ik gaf echter spontaan vanuit mijn hart antwoord en zei tot mijn eigen stomme verbazing dat het mij goed ging.
En het ging me goed!
Wat bleek?
Ik werd er me pas van bewust op het moment dat ik spontaan het antwoord gaf!
Ik had me los gemaakt van mijn omstandigheden!
Losgemaakt van mijn omstandigheden?
Wat bedoelde ik daar dan mee?
Nou gewoon, mezelf losgemaakt van mijn omstandigheden! Ik wàs namelijk niet meer mijn omstandigheden, mijn omstandigheden waren beslist onaangenaam, maar mij ging het inmiddels uitstekend!
Ik herkende ineens dat ik niet meer de boosheid en de frustratie uitstraalde die ik eerst was.
Ik was voorheen mijn frustratie en mijn boosheid als het ware.
Ik had mij voordien geïdentificeerd met mijn omstandigheden, ik was als het ware mijn omstandigheden, ik was dus ook voor een deel zelf die boosheid!
En ik kan je vertellen, dat schoot niet op!
Dat schoot helemaal niet op!
Dat was zelfs afschuwelijk om mee te maken!
Niemand zat daar op de wachten.
Niemand had de behoefte om in de machteloosheid terecht te komen waar ik de mensen onbewust in bracht, de machteloosheid dat ze aan mijn verleden niets veranderen konden, en mijn boosheid en frustratie niet verwerken konden voor me.
Niemand had behoefte om mijn machteloosheid te ervaren, niemand zoekt dat op!
Tja… en jij en ik maar wachten op bevestiging!
Gaat niet lukken dus!
Die bevestiging …..
Vervelend is dat!
En gelijktijdig helemaal niet vervelend als je beseft dat je uiteindelijk zelf de enige bent die de oplossing in handen hebt!
Je bent zelf de enige die jou die bevestiging het beste kan geven, want jij bent de enige die echt grip zal kunnen krijgen op je eigen leven!
Jij bent dus degene die in staat zal zijn om je verleden te accepteren als een feit, een feit dat vanaf heden veranderbaar is, omdat je beseft dat ze jezelf de creator kan worden van je toekomst!
Niet dat het je niet zou ondersteunen hoor, als een ander je zou kunnen bevestigen dat je verleden minsten heel vervelend was in sommige perioden, dat zou je er extra in kunnen helpen om je eigen nieuwe creatie voor de toekomst aan te gaan.
Maar maak je er alsjeblieft niet van afhankelijk!
Blijf niet hunkeren naar erkenning!
Geef jezelf de erkenning.
Zeg gerust tegen jezelf dat je beter verdiende te krijgen, maar zie te accepteren dat je toch dit verleden kreeg als verleden!
En ja dàn, pas dàn wordt het zinvol om te gaan schrijven, richting toekomst!
Richting toekomst, die pas helder werd voor je mede dankzij je verleden, hoe moeilijk die ook te verwerken was!
Prachtige projecten hebben zich daaruit kunnen ontplooien.
Voorbeelden van mensen die gehandicapt raakten en prachtige uitvindingen deden om de leefbaarheid met mensen met die zelfde handicap te vergroten.
Geweldig is dat!
Wil je dus wezenlijk de wereld verbeteren en daar een werkelijk aandeel in krijgen?
Neem je aandeel dan!
Verwerk je verleden!
En ga daarná schrijven, of produceren, kennis overdragen of wat dan ook, om anderen te helpen.
Communiceren.
Daar had ik het over.
De wezenlijke inhoud van je communicatie komt pas dàn over als je als “zender” helder kan zenden.
En dáár heb je volop grip op!
Herken je hier wat in?
Kan je hier wat mee?
Ik hoor het graag!
Schrijf gerust ...!
Ik wens je veel succes! Veel succes vanaf NU, want vanuit het NU creëer jij je toekomst. Hoe doe je dat?
Lees ook over misverstanden in communicatie.
Lees ook zelfvertrouwen ontwikkelen.
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
woensdag 18 maart 2009
Onze gemiddelde medemens
Onze “gemiddelde medemens”.
Ken je hem?
We ploeteren met zijn allen al jarenlang om het hem naar de zin te maken. Volgens de politiek (waar ik nooit iets van gesnapt heb, en ik begin nu ongeveer te snappen waarom!) dienen we goed voor hem te zorgen, anderen vooral uit te sluiten, want de gemiddelde medemens is de grootste gemene deler van onze mensheid.
Optellend en aftrekkend delend en vermenigvuldigend hebben “we” geconcludeerd dat de “gemiddelde medemens" vast de grootste groep zou zijn, dus lekker handig, lekker effectief om dáár vooral goed voor te zorgen.
Werkt vast handig! Je sluit gewoon alle creatieve “uitzonderingen” uit voor het gemak, al die éénlingen laat je even links liggen en je gaat stevig aan de gang om die grote groep “de gemiddelde mens” te bedienen.
Efficiënt noemen ze dat geloof ik, of effectief.
Nou ja ..... efficiënt ....... nou ja ..... effectief .....?
Ik dacht het niet.
Het schoolsysteem bijvoorbeeld, zo "perfect" afgestemd op de gemiddelde medemens.
Wist je trouwens hoe onze “gemiddelde medemens” eruit ziet?
Hij is niet mannelijk. Zij is niet vrouwelijk. In het bezit van één testikel en één borst. Je bent hem ook nooit tegengekomen?
Zullen we ons toch maar gaan bezig houden met àlle mensen, ieder uniek?
Ieder de kans tot de persoonlijke ontplooiing te geven die die persoon behoeft?
Zou zo maar heel wat effectiever en efficiënter kunnen werken.
Ik wens ons véél succes! Join the club! Voor mij is ieder mens medemens.
Gemiddeld? Alsjeblieft niet, wees gewoon lekker uniek !!!!
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ken je hem?
We ploeteren met zijn allen al jarenlang om het hem naar de zin te maken. Volgens de politiek (waar ik nooit iets van gesnapt heb, en ik begin nu ongeveer te snappen waarom!) dienen we goed voor hem te zorgen, anderen vooral uit te sluiten, want de gemiddelde medemens is de grootste gemene deler van onze mensheid.
Optellend en aftrekkend delend en vermenigvuldigend hebben “we” geconcludeerd dat de “gemiddelde medemens" vast de grootste groep zou zijn, dus lekker handig, lekker effectief om dáár vooral goed voor te zorgen.
Werkt vast handig! Je sluit gewoon alle creatieve “uitzonderingen” uit voor het gemak, al die éénlingen laat je even links liggen en je gaat stevig aan de gang om die grote groep “de gemiddelde mens” te bedienen.
Efficiënt noemen ze dat geloof ik, of effectief.
Nou ja ..... efficiënt ....... nou ja ..... effectief .....?
Ik dacht het niet.
Het schoolsysteem bijvoorbeeld, zo "perfect" afgestemd op de gemiddelde medemens.
Wist je trouwens hoe onze “gemiddelde medemens” eruit ziet?
Hij is niet mannelijk. Zij is niet vrouwelijk. In het bezit van één testikel en één borst. Je bent hem ook nooit tegengekomen?
Zullen we ons toch maar gaan bezig houden met àlle mensen, ieder uniek?
Ieder de kans tot de persoonlijke ontplooiing te geven die die persoon behoeft?
Zou zo maar heel wat effectiever en efficiënter kunnen werken.
Ik wens ons véél succes! Join the club! Voor mij is ieder mens medemens.
Gemiddeld? Alsjeblieft niet, wees gewoon lekker uniek !!!!
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
dinsdag 24 februari 2009
Forum - Boek "Door de bomen het bos zien" van Jan Bommerez
Het boek "Door de bomen het bos zien" van Jan Bommerez en René Hoppenbrouwers is een geweldig goed boek over "hoger bewustzijn" en "systeemdenken", ook wel "systemisch denken" genoemd.
Ik wil graag de gelegenheid geven in dit forum van gedachten te wisselen over dit boek.
Ik hoor graag van je.
Yvonne
Voor wie het boek zou willen bestellen: http://www.managementboek.nl/index?affiliate=918
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ik wil graag de gelegenheid geven in dit forum van gedachten te wisselen over dit boek.
Ik hoor graag van je.
Yvonne
Voor wie het boek zou willen bestellen: http://www.managementboek.nl/index?affiliate=918
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
zaterdag 21 februari 2009
Werkelijk vertrouwen ....
Werkelijk vertrouwen is ...
... weten dat de natuur alles aan kan en werkelijk oplost,
... weten dat de natuur zijn wetmatigheden heeft
... weet je even niet wat te doen?
KIES TE VERTROUWEN ...
Werkelijk vertrouwen doet nimmer zeer
Werkelijke vertrouwen geeft ruimte
Werkelijk vertrouwen is gebaseerd op innerlijk weten
Werkelijk vertrouwen is weten dat we allemaal mensen zijn
Werkelijk vertrouwen weet dat we een spiritueel wezen zijn in een tijdelijke menselijke verpakking ... hooguit je verpakking voelt de neiging om tegen de natuur in, in te grijpen ...
Werkelijk vertrouwen brengt innerlijke balans
Werkelijk vertrouwen “weet” dat we allen één zijn.
Werkelijk vertrouwen weet vertrouwen te schenken
Werkelijk vertrouwen weet dat de ander alles in zich heeft
Werkelijk vertrouwen schept de basis en ruimte alles spontaan te laten ontplooien,
Werkelijk vertrouwen weet dat zielen niet gekwetst kunnen worden
Werkelijk vertrouwen is onze gezonde natuur ...
Werkelijk vertrouwen weet dat je jezelf en de ander slechts hoeft te .... voeden,
In vertrouwen gedeeld ....
Vanuit oprecht delen vermenigvuldigt zich geluk!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
... weten dat de natuur alles aan kan en werkelijk oplost,
... weten dat de natuur zijn wetmatigheden heeft
... weet je even niet wat te doen?
KIES TE VERTROUWEN ...
Werkelijk vertrouwen doet nimmer zeer
Werkelijke vertrouwen geeft ruimte
Werkelijk vertrouwen is gebaseerd op innerlijk weten
Werkelijk vertrouwen is weten dat we allemaal mensen zijn
Werkelijk vertrouwen weet dat we een spiritueel wezen zijn in een tijdelijke menselijke verpakking ... hooguit je verpakking voelt de neiging om tegen de natuur in, in te grijpen ...
Werkelijk vertrouwen brengt innerlijke balans
Werkelijk vertrouwen “weet” dat we allen één zijn.
Werkelijk vertrouwen weet vertrouwen te schenken
Werkelijk vertrouwen weet dat de ander alles in zich heeft
Werkelijk vertrouwen schept de basis en ruimte alles spontaan te laten ontplooien,
Werkelijk vertrouwen weet dat zielen niet gekwetst kunnen worden
Werkelijk vertrouwen is onze gezonde natuur ...
Werkelijk vertrouwen weet dat je jezelf en de ander slechts hoeft te .... voeden,
In vertrouwen gedeeld ....
Vanuit oprecht delen vermenigvuldigt zich geluk!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
zaterdag 14 februari 2009
Valentijnsdag .... ik wens je ......verbondenheid
..
Ik wens je ....vrijheid en verbondenheid.
Verbondenheid, onze ultieme wens......
Pas geleden schreef ik over “Vrijheid” als ultieme wens.
Ik denk dat de meest ultieme manier van vrijheid is ….. je in vrijheid verbonden weten en voelen. Iets nieuws?
Welnee, in oorsprong zijn we al één, zijn we helemaal niet gescheiden, nooit gescheiden geweest zelfs.
Dat we afgescheidenheid misschien zo voelden, het was een illusie, een gedachtespinsel.
In oorsprong zijn we allemaal één.
We voelen het soms nog op een moment dat we verliefd zijn, als het gegeven is als we de liefde voor een ander voelen.
Maar waarom voelen we het dàn pas?
Omdat we op die momenten pas weer ècht met ons eigen gevoel en onze diepste kern verbonden zijn, buiten die momenten om bestaat die verbondenheid gewoon, ook al ervaren we hem misschien niet.
De verbondenheid (met anderen) zit namelijk in ons zelf. Het is het herkennen van al die anderen in onszelf, net als het onszelf herkennen in al die anderen.
Veel mensen zijn bang om te voelen, bang om (weer) teleurgesteld te worden. Dat is gebaseerd op gedachten. Gedachten onderscheiden niet alleen, ze scheiden soms ook. Scheiden ons dan van onze bron.
Dit "ons afgescheiden voelen" gebeurt op het moment dat we aan het onderscheiden een waardeoordeel koppelen. We ”raken dan overtuigd” van een aanname dat we alleen zijn en afgescheiden zijn, in de steek gelaten zijn, we voelen ons alleen.
Je bent waarschijnlijk ooit teleurgesteld geworden en wil je daarvoor afschermen, je bent volop bezig dat te vermijden.
Wat kunnen we leren van hen die gelukkig zijn?
Ze denken in overeenkomsten, niet in afgescheidenheid.
Ze overstijgen de illusie van de afgescheidenheid, ze durven de verschillen te onderzoeken en te overbruggen door hun liefde.
Ze geven liever, ze némen niet maar durven ontvangen.
Ze durven aan te geven wat ze nodig hebben in de wetenschap dat de ander in liefde durft te geven wat haalbaar en wenselijk is, of de weg daarvoor vrij wenst te maken in zichzelf.
Ze gaan de wisselwerking met zichzelf en anderen aan, in de wetenschap dat een ander zich mogelijk nog minder verbonden met zichzelf voelt.
Ze hebben tijd, ze hebben aandacht, ze hebben oprechte belangstelling en zullen dit tonen.
Ze maken oprechte complimenten.
Ze durven zich kwetsbaar op te stellen door hun liefde te uiten, in welke vorm dit ook zal zijn.
Ze weten dat liefde aanwezig is, waar ze soms nog niet geuit kan worden.
Ze maken zich niet afhankelijk van een ander om gelukkig te zijn.
Ze gaan er zelf voor.
Ze gaan de wisselwerking met de ander aan, in de wetenschap dat we al één waren, we niets te verliezen hebben alleen maar te winnen.
Ze hebben daardoor vertrouwen in zichzelf en zelfs in anderen die dat zelf niet hebben.
Ze kunnen goed alleen zijn en kunnen tevens goed samen zijn.
Je krijgt energie van hen.
Waarom (nog) bang?
Je hebt niets te verliezen.
Misschien heb je het nog nooit zo ervaren, maar "stel dat" je alleen maar te winnen hebt?
Durf je de uitdaging met jezelf aan?
Durf te winnen in de wetenschap dat er geen verlies bestaat.
Een fijne Valentijnsdag toegewenst.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
donderdag 12 februari 2009
Vrij zijn …. Onze ultieme wens ….
..
Ken je het gevoel, plotseling iets niet meer willen, plotseling iets niet meer aankunnen. Je af “moeten” sluiten, mensen niet meer toe “kunnen” laten, soms niet meer in staat te reageren op een manier die je directe omgeving als beschaafd zou kunnen beschouwen. De enige ultieme wens die je op dat moment nog overblijft … laat me alléén, laat me vooral met rust.
En toch is juist je grootste wens … vrijheid, zelfbeschikkingsrecht!
Belemmerende overtuigingen, ook welke voor ons nog onbewust zijn, beheersen iemands leven, overheersen zelfs iemands leven. Belemmerende overtuigingen kunnen resulteren in angst of de noodzaak voelen zich te moeten afsluiten, of af te zonderen.
De huidige situatie van leven is geen keuze van leven, het is een zeer beperkend gevolg van een onderliggende overtuiging. De bestaande situatie is een gevolg van de overtuiging. Het gevolg is dat er geen vrijheid van handelen meer is, het is geresulteerd in een overlevingsstrategie waarvan men zich genoodzaakt voelt het leven te leven zoals het nu geleefd word. Veelal wordt aangenomen dat men voor dit gedrag bewust kiest. Het gedrag is zeer beperkt, men kan namelijk niet meer anders kiezen. Het is als het ware de beste overlevingstrategie geworden. En natuurlijk kiest iemand het beste wat op dat moment in zijn vermogen ligt. Dus het idee dat het een eigen keuze is, is gedeeltelijk waar. Echter men is tijdelijk het vermogen verloren om betere keuzes te kiezen.. Wil men weer werkelijke vrijheid dan zal men genoodzaakt zijn inzicht te verkrijgen in de onderliggende belemmerende overtuiging. (De belemmering van de overtuiging resulteert in een tijdelijke concrete belemmering om vrijuit te kunnen leven!).
Iedere belemmerende overtuiging van iemand kan onder ogen gezien worden, mits men dit op de juiste manier en eventueel onder begeleiding doet. Uiteindelijk is men in staat een ooit (ooit onbewust) gemaakte overtuiging die belemmerende resultaten heeft bewust te worden. De overtuiging kan los gelaten worden en omgebogen worden naar een overtuiging die vrijheid weer bekrachtigt. Gezonde overtuigingen maken mensen mogelijk hun totale potentieel aan mogelijkheden weer te gebruiken. Uiteindelijk kan men vrij zijn, echt vrij zijn!
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ken je het gevoel, plotseling iets niet meer willen, plotseling iets niet meer aankunnen. Je af “moeten” sluiten, mensen niet meer toe “kunnen” laten, soms niet meer in staat te reageren op een manier die je directe omgeving als beschaafd zou kunnen beschouwen. De enige ultieme wens die je op dat moment nog overblijft … laat me alléén, laat me vooral met rust.
En toch is juist je grootste wens … vrijheid, zelfbeschikkingsrecht!
Belemmerende overtuigingen, ook welke voor ons nog onbewust zijn, beheersen iemands leven, overheersen zelfs iemands leven. Belemmerende overtuigingen kunnen resulteren in angst of de noodzaak voelen zich te moeten afsluiten, of af te zonderen.
De huidige situatie van leven is geen keuze van leven, het is een zeer beperkend gevolg van een onderliggende overtuiging. De bestaande situatie is een gevolg van de overtuiging. Het gevolg is dat er geen vrijheid van handelen meer is, het is geresulteerd in een overlevingsstrategie waarvan men zich genoodzaakt voelt het leven te leven zoals het nu geleefd word. Veelal wordt aangenomen dat men voor dit gedrag bewust kiest. Het gedrag is zeer beperkt, men kan namelijk niet meer anders kiezen. Het is als het ware de beste overlevingstrategie geworden. En natuurlijk kiest iemand het beste wat op dat moment in zijn vermogen ligt. Dus het idee dat het een eigen keuze is, is gedeeltelijk waar. Echter men is tijdelijk het vermogen verloren om betere keuzes te kiezen.. Wil men weer werkelijke vrijheid dan zal men genoodzaakt zijn inzicht te verkrijgen in de onderliggende belemmerende overtuiging. (De belemmering van de overtuiging resulteert in een tijdelijke concrete belemmering om vrijuit te kunnen leven!).
Iedere belemmerende overtuiging van iemand kan onder ogen gezien worden, mits men dit op de juiste manier en eventueel onder begeleiding doet. Uiteindelijk is men in staat een ooit (ooit onbewust) gemaakte overtuiging die belemmerende resultaten heeft bewust te worden. De overtuiging kan los gelaten worden en omgebogen worden naar een overtuiging die vrijheid weer bekrachtigt. Gezonde overtuigingen maken mensen mogelijk hun totale potentieel aan mogelijkheden weer te gebruiken. Uiteindelijk kan men vrij zijn, echt vrij zijn!
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
donderdag 22 januari 2009
"Gewoon" DOEN ... het klinkt te gemakkelijk!
Komt het je bekend voor?
Je moet het "gewoon" doen.
"Gewoon doen", het is zo simpel gezegd, maar juist daar blokkeren we nou zo vaak.
Bekend?
"We gaan er gewoon voor", alsof we de knop gewoon een fractie harder dienen te zetten en we dan in de eerste versnelling komen.
Vaak "draaien" we stationair, en zit er geen of nauwelijks beweging in ons.
Het lijkt wel of we de handrem er nog op hebben zitten.
En ja..... die hebben we er vaak onbewust (nog) op zitten, we willen wel maar het lukt gewoon niet, we raken steeds meer energie kwijt. We raken zelfs juist energie kwijt aan het uitstellen wat we zelfs niet eens bewust doen, maar we krijgen onze neus nou eenmaal op de een of andere manier niet de juiste kant op. Althans .... (nog) niet in beweging de juiste kant op.
Uitstellen kost gruwelijk veel energie, veel meer dan de klussen die we voor ogen hadden die we nog "moesten" doen.
Dagelijks kom ik de mensen tegen, moe, futloos, verlangend naar meer, willen "gewoon actie", maar .... het komt er niet van. Al lang niet blij meer, vaak zelfs zwaar depressief, soms geen uitweg meer ziend en vaak nog maar een oplossing voor ogen, het leven uit te stappen.
Het een na het ander gaat mislukken en we krijgen het gevoel dat wat we ook doen, dat niets helpt.
We kunnen financieel bemiddeld zijn, puissant rijk, een dijk van een glimmende auto hebben, maar onze gezondheid beneden peil, ons humeur al tijden niet om te genieten (mind en body gaan hand in hand). We hebben niets aan al dat moois als we niet kunnen "genieten".
En dat "genieten", dat is nou mijn vak! Ik geniet om mensen mijn kennis en ervaring te mogen "delen" en daarmee te "vermenigvuldigen" !!!!
Ik zie ze dagelijks en gelukkig weet ik en ervaren we dagelijks dat zelfs vanuit het diepste dal de weg naar boven net zo goed bereikbaar is als die naar beneden. Vaak hebben mensen die veel tegenslagen hebben gehad ook een enorme kracht en uithoudingsvermogen opgebouwd.
Nu nog deze kracht en uithoudingsvermogen benutten om via de "juiste sturing' werkelijk te komen waar we willen zijn.
Happy, gelukkig zijn, zingeving voelen, sprankelend zijn!
Weet u nog hoe het voelt .....................?
Ik prijs me gelukkig velen begeleid te mogen hebben in dat proces terug, heerlijk mensen weer gelukkig te zien, zinvol te zien leven, aangenamer te zien leven, weer echt leven, genieten en sprankelend zijn, heerlijk!
We hebben namelijk dezelfde Kracht in ons om "de put in te komen" , als de kracht om weer "uit diezelfde put te komen", en weer met plezier te leven. Zinvol en aangenaam Leven.
En weet je wat nou zo heerlijk is en wat we meestal niet realiseren als we ons niet aangenaam voelen?
De werkelijke oplossing ligt in onszelf en nooit bij de ander.
We zijn dus niet van wie dan ook afhankelijk voor de oplossing.
Kijk, we kunnen uiteraard de weg naar aangenamer leven behoorlijk versnellen door ook in de coaching expertise "in te huren", zoals we dat voor elke klus die we niet klaren gewoon doen.
Zelfs voor onze waterleiding huren we een vakman in, onze auto krijgt een APK keuring. We poetsen hem op tot hij glimt.
En hoe zorgzaam zijn we voor onszelf?
Hoe "glimmend" voelt u zich ?????
De oplossing zit in onze "mind-set".
Hoe denken we.
Wat denken we, hoe voelen we ons ...
Hoe is onze relatie met anderen, en vooral ...
Hoe is de relatie met onszelf ..... !
Hoe is het met ons zelfvertrouwen gesteld?
In mijn werk als Mental Life Coach coach ik dagelijks top-ondernemers management en ZZP- ers, om zicht te krijgen op wat die "mind-set" nu betekent, wat er gebeurt, of juist niet gebeurt door onze manier van denken, "onze sturing".
Top-management voor ons leven, we zijn onze eigen "auto", ons eigen "voertuig".
Onbewust sturen we onszelf soms "aardig" de mist in.
Tijdens de coaching komen we al snel tot een betere afstemming met onszelf, (mede dankzij de aangeboden inzichten over ons eigen onderbewustzijn), onze "eigen sturing" richting oplossing, door te leren herkennen wat onze manier van denken wass, die ons van al dat "aangenamer leven" afhield om ons vanaf NU met dezelfde kracht richting aangenamer leven te brengen.
Ik vertel er binnenkort graag meer over.
U bent gewoon ongeduldig en u heeft persoonlijke vragen over de coaching?
Bel me gerust.
Take Care
Yvonne Mooijman (Personal Mental Emotional Transformation Master- Coach & Auteur)
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Je moet het "gewoon" doen.
"Gewoon doen", het is zo simpel gezegd, maar juist daar blokkeren we nou zo vaak.
Bekend?
"We gaan er gewoon voor", alsof we de knop gewoon een fractie harder dienen te zetten en we dan in de eerste versnelling komen.
Vaak "draaien" we stationair, en zit er geen of nauwelijks beweging in ons.
Het lijkt wel of we de handrem er nog op hebben zitten.
En ja..... die hebben we er vaak onbewust (nog) op zitten, we willen wel maar het lukt gewoon niet, we raken steeds meer energie kwijt. We raken zelfs juist energie kwijt aan het uitstellen wat we zelfs niet eens bewust doen, maar we krijgen onze neus nou eenmaal op de een of andere manier niet de juiste kant op. Althans .... (nog) niet in beweging de juiste kant op.
Uitstellen kost gruwelijk veel energie, veel meer dan de klussen die we voor ogen hadden die we nog "moesten" doen.
Dagelijks kom ik de mensen tegen, moe, futloos, verlangend naar meer, willen "gewoon actie", maar .... het komt er niet van. Al lang niet blij meer, vaak zelfs zwaar depressief, soms geen uitweg meer ziend en vaak nog maar een oplossing voor ogen, het leven uit te stappen.
Het een na het ander gaat mislukken en we krijgen het gevoel dat wat we ook doen, dat niets helpt.
We kunnen financieel bemiddeld zijn, puissant rijk, een dijk van een glimmende auto hebben, maar onze gezondheid beneden peil, ons humeur al tijden niet om te genieten (mind en body gaan hand in hand). We hebben niets aan al dat moois als we niet kunnen "genieten".
En dat "genieten", dat is nou mijn vak! Ik geniet om mensen mijn kennis en ervaring te mogen "delen" en daarmee te "vermenigvuldigen" !!!!
Ik zie ze dagelijks en gelukkig weet ik en ervaren we dagelijks dat zelfs vanuit het diepste dal de weg naar boven net zo goed bereikbaar is als die naar beneden. Vaak hebben mensen die veel tegenslagen hebben gehad ook een enorme kracht en uithoudingsvermogen opgebouwd.
Nu nog deze kracht en uithoudingsvermogen benutten om via de "juiste sturing' werkelijk te komen waar we willen zijn.
Happy, gelukkig zijn, zingeving voelen, sprankelend zijn!
Weet u nog hoe het voelt .....................?
Ik prijs me gelukkig velen begeleid te mogen hebben in dat proces terug, heerlijk mensen weer gelukkig te zien, zinvol te zien leven, aangenamer te zien leven, weer echt leven, genieten en sprankelend zijn, heerlijk!
We hebben namelijk dezelfde Kracht in ons om "de put in te komen" , als de kracht om weer "uit diezelfde put te komen", en weer met plezier te leven. Zinvol en aangenaam Leven.
En weet je wat nou zo heerlijk is en wat we meestal niet realiseren als we ons niet aangenaam voelen?
De werkelijke oplossing ligt in onszelf en nooit bij de ander.
We zijn dus niet van wie dan ook afhankelijk voor de oplossing.
Kijk, we kunnen uiteraard de weg naar aangenamer leven behoorlijk versnellen door ook in de coaching expertise "in te huren", zoals we dat voor elke klus die we niet klaren gewoon doen.
Zelfs voor onze waterleiding huren we een vakman in, onze auto krijgt een APK keuring. We poetsen hem op tot hij glimt.
En hoe zorgzaam zijn we voor onszelf?
Hoe "glimmend" voelt u zich ?????
De oplossing zit in onze "mind-set".
Hoe denken we.
Wat denken we, hoe voelen we ons ...
Hoe is onze relatie met anderen, en vooral ...
Hoe is de relatie met onszelf ..... !
Hoe is het met ons zelfvertrouwen gesteld?
In mijn werk als Mental Life Coach coach ik dagelijks top-ondernemers management en ZZP- ers, om zicht te krijgen op wat die "mind-set" nu betekent, wat er gebeurt, of juist niet gebeurt door onze manier van denken, "onze sturing".
Top-management voor ons leven, we zijn onze eigen "auto", ons eigen "voertuig".
Onbewust sturen we onszelf soms "aardig" de mist in.
Tijdens de coaching komen we al snel tot een betere afstemming met onszelf, (mede dankzij de aangeboden inzichten over ons eigen onderbewustzijn), onze "eigen sturing" richting oplossing, door te leren herkennen wat onze manier van denken wass, die ons van al dat "aangenamer leven" afhield om ons vanaf NU met dezelfde kracht richting aangenamer leven te brengen.
Ik vertel er binnenkort graag meer over.
U bent gewoon ongeduldig en u heeft persoonlijke vragen over de coaching?
Bel me gerust.
Take Care
Yvonne Mooijman (Personal Mental Emotional Transformation Master- Coach & Auteur)
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
woensdag 14 januari 2009
Heb elkaar lief ...
..
Heb elkaar lief.
Laat liefde zijn als een golvende zee
tussen de kusten van je zielen.
Vul elkaars beker maar drink niet
uit dezelfde beker.
Geef elkaar van je brood,
maar eet niet van hetzelfde stuk.
Zing en dans tezamen en wees blij,
maar wees ieder opzich,
zoals de snaren van de luit op zichzelf zijn,
al doortrilt ze dezelfde muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet
aan elkaar in bewaring,
Want alleen de hand des levens kan je
harten bevatten.
En sta tezamen, maar leun niet op de ander
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cipres groeien niet in elkaars schaduw.
Kahlil Gibran
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Heb elkaar lief.
Laat liefde zijn als een golvende zee
tussen de kusten van je zielen.
Vul elkaars beker maar drink niet
uit dezelfde beker.
Geef elkaar van je brood,
maar eet niet van hetzelfde stuk.
Zing en dans tezamen en wees blij,
maar wees ieder opzich,
zoals de snaren van de luit op zichzelf zijn,
al doortrilt ze dezelfde muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet
aan elkaar in bewaring,
Want alleen de hand des levens kan je
harten bevatten.
En sta tezamen, maar leun niet op de ander
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cipres groeien niet in elkaars schaduw.
Kahlil Gibran
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
maandag 12 januari 2009
Verbluffend dichtbij ! ..... onze armoede.
Ik liet vrijdag mijn haar doen.
Mijn vriendin zegt ineens: "Je krijgt de groeten van onze Jan"
Ik kende Jan toen ik 16 was.
Ze loopt glunderend naar de kamer en reikt mij vol trots een boek aan.
Ik begin het ademloos te lezen.
En hier is een brief terug van het koninklijk huis aan onze Jan .. en ze laat me vol trots een indrukwekkende brief zien.
Ik lees een paar bladzijden en ben geschokt.
Lees zelf en ervaar ...
DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE:
Jan Razenberg
Laatst ging ik, na eerst mijn boodschappen te hebben gedaan, onverwacht bij een vriend op bezoek. Hij schrok. ‘Ik heb niks in huis!’ Ik lachte. ‘Mijn auto ligt vol!’ Zijn ogen begonnen te glanzen toen ik het kofferdeksel van mijn auto opende. Hij liep snel terug naar binnen. Toen ik even later met zes puddingbroodjes binnenkwam, brak hij. ‘Wat is er man?’ Hij zei niets. Ik pakte hem vast. ‘Vertel nou joh!’ Hij liep naar de keuken en opende de deur van de koelkast. Behalve een pak melk was hij leeg. ‘Nee hè! Je hebt geen geld!’ Ik wilde vragen hoe dat kwam, maar wist bijtijds mijn woorden in te slikken. ‘Verdomme man!’ We hebben tien minuten zonder een woord te zeggen in de keuken gestaan. ‘Waarom dacht je dat ik altijd een smoes had als jullie me vroegen om iets te gaan drinken?' vroeg hij terwijl we naar de kamer liepen. In de auto terug naar huis heb ik als een gek gevloekt. ‘Shit! En ik heb niets gezien. Verdomme nog aan toe! En ik maar ach en wee roepen als ik iets over armoede op tv zie. Diezelfde avond hoorde ik op het journaal dat de inkomens van onze topbestuurders het afgelopen jaar met ruim 20% zijn gestegen tegenover 2% voor de 'gemiddelde' Nederlander. DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: Armoede is vlakbij. Als je het eenmaal hebt gezien, blijf je het zien. Overal! Ook bij jou in de straat. Ik dacht dat ik sociaal was, maar ik zag het niet. Toen onze minister president door een journaliste laatst gevraagd werd waarom er voedselbanken nodig waren, antwoordde hij: 'Ach mevrouw, moet u luisteren, dat valt allemaal best wel mee.' Onze politici moeten, net als ik en velen met mij, wakker geschud worden.
IK haalde net deze tekst en ondertaande tekst van kortgeleden van Jan zijn website af:
DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: Dat wakker schudden, dat gaan wij samen doen. Met circa 300 hyvers gaan we een boek schrijven over armoede in Nederland. Inderdaad! Je hoort het goed! Wij gaan samen een boek schrijven. Ieder van jullie kan een stukje schrijven over armoede. Niet te groot! Maximaal circa 1 A4-tje per persoon.
DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: Ik ga dit boek uitgeven. Niemand mag er iets aan verdienen! Ik ook niet! De winst gaat naar de voedselbanken. Laat het alsjeblief weten als je mogelijke sponsors kent of weet warm te maken. We zoeken sponsors voor: het drukken, de vormgeving, de verspreiding, de controle en ga zo maar door. DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: We sturen het boek naar de leden van het Koninklijk Huis, de leden van de Regering, alle leden van de Tweede Kamer, de media, maatschappelijke organisaties en als ze onze stem willen horen, bieden het ‘met zoveel mogelijk schrijvers gezamenlijk’ persoonlijk aan onze koningin en minister president aan. Opdat ze werkelijk weten wat er onder ons leeft. DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: Jan Razenberg, auteur
En ja .... ik was dik onder de indruk ...
ik hoef denk ik geen woord toe te voegen
Ik kan het hier bestellen en ik wilde jullie dit niet onthouden.
http://janrazenberg1.hyves.nl/fotos/445687015/0/LZlf/?pageid=A1YXWGF2E6WC08S0C
Ik maak graag mede Jan zijn droom waar!
Wouw .....Jan, wat een power!
Liefs
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Mijn vriendin zegt ineens: "Je krijgt de groeten van onze Jan"
Ik kende Jan toen ik 16 was.
Ze loopt glunderend naar de kamer en reikt mij vol trots een boek aan.
Ik begin het ademloos te lezen.
En hier is een brief terug van het koninklijk huis aan onze Jan .. en ze laat me vol trots een indrukwekkende brief zien.
Ik lees een paar bladzijden en ben geschokt.
Lees zelf en ervaar ...
DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE:
Jan Razenberg
Laatst ging ik, na eerst mijn boodschappen te hebben gedaan, onverwacht bij een vriend op bezoek. Hij schrok. ‘Ik heb niks in huis!’ Ik lachte. ‘Mijn auto ligt vol!’ Zijn ogen begonnen te glanzen toen ik het kofferdeksel van mijn auto opende. Hij liep snel terug naar binnen. Toen ik even later met zes puddingbroodjes binnenkwam, brak hij. ‘Wat is er man?’ Hij zei niets. Ik pakte hem vast. ‘Vertel nou joh!’ Hij liep naar de keuken en opende de deur van de koelkast. Behalve een pak melk was hij leeg. ‘Nee hè! Je hebt geen geld!’ Ik wilde vragen hoe dat kwam, maar wist bijtijds mijn woorden in te slikken. ‘Verdomme man!’ We hebben tien minuten zonder een woord te zeggen in de keuken gestaan. ‘Waarom dacht je dat ik altijd een smoes had als jullie me vroegen om iets te gaan drinken?' vroeg hij terwijl we naar de kamer liepen. In de auto terug naar huis heb ik als een gek gevloekt. ‘Shit! En ik heb niets gezien. Verdomme nog aan toe! En ik maar ach en wee roepen als ik iets over armoede op tv zie. Diezelfde avond hoorde ik op het journaal dat de inkomens van onze topbestuurders het afgelopen jaar met ruim 20% zijn gestegen tegenover 2% voor de 'gemiddelde' Nederlander. DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: Armoede is vlakbij. Als je het eenmaal hebt gezien, blijf je het zien. Overal! Ook bij jou in de straat. Ik dacht dat ik sociaal was, maar ik zag het niet. Toen onze minister president door een journaliste laatst gevraagd werd waarom er voedselbanken nodig waren, antwoordde hij: 'Ach mevrouw, moet u luisteren, dat valt allemaal best wel mee.' Onze politici moeten, net als ik en velen met mij, wakker geschud worden.
IK haalde net deze tekst en ondertaande tekst van kortgeleden van Jan zijn website af:
DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: Dat wakker schudden, dat gaan wij samen doen. Met circa 300 hyvers gaan we een boek schrijven over armoede in Nederland. Inderdaad! Je hoort het goed! Wij gaan samen een boek schrijven. Ieder van jullie kan een stukje schrijven over armoede. Niet te groot! Maximaal circa 1 A4-tje per persoon.
DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: Ik ga dit boek uitgeven. Niemand mag er iets aan verdienen! Ik ook niet! De winst gaat naar de voedselbanken. Laat het alsjeblief weten als je mogelijke sponsors kent of weet warm te maken. We zoeken sponsors voor: het drukken, de vormgeving, de verspreiding, de controle en ga zo maar door. DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: We sturen het boek naar de leden van het Koninklijk Huis, de leden van de Regering, alle leden van de Tweede Kamer, de media, maatschappelijke organisaties en als ze onze stem willen horen, bieden het ‘met zoveel mogelijk schrijvers gezamenlijk’ persoonlijk aan onze koningin en minister president aan. Opdat ze werkelijk weten wat er onder ons leeft. DIT IS MIJN STEM TEGEN ARMOEDE: Jan Razenberg, auteur
En ja .... ik was dik onder de indruk ...
ik hoef denk ik geen woord toe te voegen
Ik kan het hier bestellen en ik wilde jullie dit niet onthouden.
http://janrazenberg1.hyves.nl/fotos/445687015/0/LZlf/?pageid=A1YXWGF2E6WC08S0C
Ik maak graag mede Jan zijn droom waar!
Wouw .....Jan, wat een power!
Liefs
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
woensdag 7 januari 2009
Onder-bewuste - bewuste - hoger bewuste.
Het zijn termen die tegenwoordig regelmatig gebruikt worden.
In mijn dagelijks werk als mental-coach heb ik daar dagelijks mee te maken.
Om die reden geef ik graag wat inzicht in hoe ik deze termen gebruik.
Bewustzijn is : je bewust zijn / realiseren wat er in of rondom je heen gebeurt.
On-bewust : je niet bewust zijn / realiseren wat er in of rondom je heen gebeurt.
Hoger-bewust zijn : een bewustzijn / realiseren dat je verbonden bent met alles in je en alles om je heen.
Deze terminologie gebruik ik altijd binnen deze context.
Binnen de coaching ben ik veel bezig met bewustwordingsprocessen van mensen.
Dit betekent dat ik mensen ondersteun in het ont-wikkelingsproces tot bewustwording.
Klinkt simpel, de werkelijkheid blijkt soms aanmerkelijk moeizamer.
Hoger bewustzijn, betekent in deze voor mij, dat mensen tot een bewustzijn zijn gekomen dat ze verbonden zijn met alles in en om hen heen.
We zijn radertjes in een groter geheel, een relatie, een gezin, een straat, een club, een familie, een vriendenkring, een werkomgeving, een dorp, een stad, een provincie, een streek, een land, Europa, de wereld, de kosmos.
Hoger bewustzijn betekent ook voor mij dat mensen zich realiseren dat ze onderdeel zijn van een groter intelligent systeem. Wijzelf zijn een intelligent systeem binnen een groter intelligent systeem.
Hoger bewustzijn, impliceert voor mij dus ook, bewustzijn van verantwoordelijkheid voor zichzelf, en voor alles om ons heen wat leeft en aanwezig is, respectvol omgaan, in verbinding met alles om ons heen.
Respect, ecologie, omgangsvormen, een heel scala aan zaken spelen hierin mee en samen.
Als mensen klachten hebben (psychisch of fysiek of in welke vorm dan ook), niet lekker functioneren, dingen uitstellen, afspraken moeilijk nakomen, geen afspraken nakomen (ik noem maar wat onbalansen) dan is dat vaak terug te relateren aan een onvoldoende verbinding ervaren met het eigen systeem en het intelligente systeem om ons heen.
Mensen met een goed ontwikkeld hoger bewustzijn, zijn zich dus bewust dat zij invloed hebben op hun eigen systeem, maar evenzeer verbonden zijn met alle systemen (mensen, bedrijven, groepen, wereld) om hen heen en ervaren daarbinnen hun verantwoordelijkheden.
Ik wilde graag al vast informatie geven over mijn manier van denken, mijn manier van tegen de dingen aankijken.
We zijn de creator van ons eigen leven.
Indien we ons dàt al realiseren zijn we al een eind op weg in de goede richting.
Hoe bewust zijn we ?
Een “aangenamer ondernemer” staat voor ”bewust-zijn” van “hoger-bewustzijn”.
Hij staat voor “zichzelf” (hij is de motor binnen zijn eigen systeem) en hij staat in zijn doen en laten voor “de klant”.
Ik heb een prachtig voorbeeld.
Ik koop mijn auto al jaren bij dezelfde persoon.
Ik ben een vrouw.
Ik heb geen hout verstand van auto’s.
Ze kunnen me aansmeren wat ze willen.
Als ik bij Henk mijn auto koop, dan wéét ik dat hij geen “auto verkoopt”, nee Henk “helpt mij mijn juiste auto te kopen”.
Henk is al jaren voor veel van mijn klanten het grote voorbeeld van hoe je “ondernemer pur sang” kunt zijn.
Het is een “helper”, hij ondersteunt het proces dat aandacht behoeft!
Take Care
Yvonne Mooijman (Trainer, MasterCoach, Inspirator en Auteur)
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
In mijn dagelijks werk als mental-coach heb ik daar dagelijks mee te maken.
Om die reden geef ik graag wat inzicht in hoe ik deze termen gebruik.
Bewustzijn is : je bewust zijn / realiseren wat er in of rondom je heen gebeurt.
On-bewust : je niet bewust zijn / realiseren wat er in of rondom je heen gebeurt.
Hoger-bewust zijn : een bewustzijn / realiseren dat je verbonden bent met alles in je en alles om je heen.
Deze terminologie gebruik ik altijd binnen deze context.
Binnen de coaching ben ik veel bezig met bewustwordingsprocessen van mensen.
Dit betekent dat ik mensen ondersteun in het ont-wikkelingsproces tot bewustwording.
Klinkt simpel, de werkelijkheid blijkt soms aanmerkelijk moeizamer.
Hoger bewustzijn, betekent in deze voor mij, dat mensen tot een bewustzijn zijn gekomen dat ze verbonden zijn met alles in en om hen heen.
We zijn radertjes in een groter geheel, een relatie, een gezin, een straat, een club, een familie, een vriendenkring, een werkomgeving, een dorp, een stad, een provincie, een streek, een land, Europa, de wereld, de kosmos.
Hoger bewustzijn betekent ook voor mij dat mensen zich realiseren dat ze onderdeel zijn van een groter intelligent systeem. Wijzelf zijn een intelligent systeem binnen een groter intelligent systeem.
Hoger bewustzijn, impliceert voor mij dus ook, bewustzijn van verantwoordelijkheid voor zichzelf, en voor alles om ons heen wat leeft en aanwezig is, respectvol omgaan, in verbinding met alles om ons heen.
Respect, ecologie, omgangsvormen, een heel scala aan zaken spelen hierin mee en samen.
Als mensen klachten hebben (psychisch of fysiek of in welke vorm dan ook), niet lekker functioneren, dingen uitstellen, afspraken moeilijk nakomen, geen afspraken nakomen (ik noem maar wat onbalansen) dan is dat vaak terug te relateren aan een onvoldoende verbinding ervaren met het eigen systeem en het intelligente systeem om ons heen.
Mensen met een goed ontwikkeld hoger bewustzijn, zijn zich dus bewust dat zij invloed hebben op hun eigen systeem, maar evenzeer verbonden zijn met alle systemen (mensen, bedrijven, groepen, wereld) om hen heen en ervaren daarbinnen hun verantwoordelijkheden.
Ik wilde graag al vast informatie geven over mijn manier van denken, mijn manier van tegen de dingen aankijken.
We zijn de creator van ons eigen leven.
Indien we ons dàt al realiseren zijn we al een eind op weg in de goede richting.
Hoe bewust zijn we ?
Een “aangenamer ondernemer” staat voor ”bewust-zijn” van “hoger-bewustzijn”.
Hij staat voor “zichzelf” (hij is de motor binnen zijn eigen systeem) en hij staat in zijn doen en laten voor “de klant”.
Ik heb een prachtig voorbeeld.
Ik koop mijn auto al jaren bij dezelfde persoon.
Ik ben een vrouw.
Ik heb geen hout verstand van auto’s.
Ze kunnen me aansmeren wat ze willen.
Als ik bij Henk mijn auto koop, dan wéét ik dat hij geen “auto verkoopt”, nee Henk “helpt mij mijn juiste auto te kopen”.
Henk is al jaren voor veel van mijn klanten het grote voorbeeld van hoe je “ondernemer pur sang” kunt zijn.
Het is een “helper”, hij ondersteunt het proces dat aandacht behoeft!
Take Care
Yvonne Mooijman (Trainer, MasterCoach, Inspirator en Auteur)
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Abonneren op:
Posts (Atom)