Gewoon gelukkig zijn ....

Er zijn zo van die simpele dagen die me bewust houden wat geluk voor mij betekent ...

Het mooie is dat er dan  helemaal geen wereldschokkende gebeurtenissen voor hoeven plaats te vinden.

Van die dagen dat ik me bewust ben van de bevoorrechte positie waarin ik verkeer, van de vele hele fijne vrienden die ik heb, waarbij ik me bewust ben van mijn zegeningen, en dat zijn er veel. Alles hoeft  niet allemaal wereldschokkend te zijn om tot geluk te leiden, de wereld hoeft niet echt op zijn grondvesten te schudden om geluk toe te laten. Het is een kwestie van er voor open staan en toe te laten wat komt en daar binnen mijn juiste keuzes maken.

In de auto zitten 's avonds tegen half twaalf, na anderhalf uur rijden op weg naar mijn vriendin, heerlijk rustig op de weg geweest, en gereden in de wetenschap dat ik de volgende ochtend niet "in hurry" "op tijd" er uit hoef om me achteraan in de file te moeten aansluiten, want ik wil gewoon op tijd kunnen zijn.

Midden op de Veluwe aangekomen en nog even 10 minuten  de tijd nemen om in het stikdonker te genieten van de stilte daar om me heen.
Daarna nog even onder het genot van een glaasje port "bij kleppen" bij de open haard,  persoonlijke ervaringen uitwisselen en dan het bed in om op mijn gemak er 's morgens uit te kunnen.

Overdag een lange studiedag met zowel 's morgens als 's middags geweldige mensen die hun kennis deelden, waarbij ik in contact kwam met enkele collegae die me uitermate wisten te boeien.

Op de terugweg de file de gelegenheid gegeven zich op te lossen door op de terugweg een andere vriendin te bezoeken en dan weer 's avonds laat met een goed gevoel de dag beëindigen.

Gelukkig zijn behoeft geen wereldschokkend gebeurtenissen.

Vaak kijken we reikhalzend uit naar "het grote geluk", terwijl het vlak voor ons ligt, of we lopen te snel en vergeten dat het geluk soms vlak achter ons loopt waardoor we het niet de kans geven ons in te halen om vervolgens hand in hand verder te kunnen gaan ....

Gelukkig zijn ligt in de waardering in wat IS ... en daarin zijn fijne persoonlijke contacten heel erg waardevol voor mij. Daarin als mens over en weer in elkaar investeren in tijd en aandacht maakt me een blij mens.

Ik prijs me gewoon gelukkig .....

Yvonne Mooijman

Gelukkig kunnen zijn.

Balans en geluk.

Is je leven in balans?
Moet je leven in balans zijn?
Niets moet, iets werkt alleen voor je of het werkt niet voor je, zo simpel is het!
Ken je het gevoel dat je leven in balans is?
Herken je het als het niet in balans is?

Als we in balans zijn, dan merken we dat eigenlijk doordat het leven “als vanzelf zijn weg vindt.”
We hoeven niet te trekken en te sleuren, we hoeven niet te knokken.
Je kan het vergelijken met ademen.
Als je luchtweg problemen hebt, dan kost ademhalen je veel energie en ben je bewust aan het ademhalen.

Als het leven niet in balans is dan kost het leven je veel energie en ben je bewust aan het sturen in het leven, we trachten er grip op te krijgen.

Juist door dat “er grip op trachten te krijgen”, gaan we de verkramping in, waardoor de natuurlijke stroming gestagneerd wordt.

Overgave … een lastig woord voor iemand die”grip wil krijgen” overgave blijkt de oplossing.
Loslaten dus, die wens om grip te krijgen.

Je overgeven aan de situatie waar je nu in zit.
Het niet als een vijand beschouwen (hoe moeilijk ook, maar probeer het eens, ja zal merken dat het effect kan hebben).
Je staat waar je nu staat met je omstandigheden en je omstandigheden “zijn zoals ze nu zijn.”

Stel je eens een ronde plek op de vloer voor die je huidige situatie vertegenwoordigt zo'n 80 cm groot.

Ga er eens op een afstandje vanaf staan en ga met je aandacht naar die plek.
Je haat hem misschien, je bent boos, vooral op de plek die je leidde tot die plek van je huidige situatie, je verleden dus. Boosheid is een emotie die niet is afgewerkt, niet verwerkt.
Toch ontkom je er niet aan dat de situatie waar je nu in zit, de situatie is waar je nu bent.

Beschouw hem als de eerste stap op weg naar de rest van je leven.

Waar wil je naar toe?

Welk gevoel wil je uiteindelijk bereiken?

Wil je een fortuin opbouwen?
Wil je een liefdevolle relatie opbouwen?
Wil je gezondheid?
Wil je knokken?
Wil je ontspannen en gelukkig leven?

Je hoeft hier niet tussen te kiezen, beter van niet zelfs, anders zou je het risico kunnen lopen uit balans te raken. Het is namelijk van belang dat je alle levensgebieden evenwichtig weet op te bouwen. Financieel, relationeel, gezin, vrienden, werk, gezondheid.

Wat heb je aan dat fortuin zonder liefdevolle relaties?
Wat heb je aan liefdevolle relaties zonder gezondheid?
Wat heb je aan gezondheid zonder geld?
Wat heb je aan geld zonder gezondheid?
Wat heb je aan gezondheid als je niet kan ophouden met knokken
Wat heb je aan relaties als je loopt te knokken?

Je zal al wel hebben opgemerkt dat ik een paar combinaties heb neergezet die nooit samen zullen kunnen.

Zonder je ontspannen en gelukkig te voelen, zal je je nooit rijk kunnen voelen, zal je nooit liefdevolle relaties hebben kunnen opbouwen en in stand houden, zal je nooit gezond kunnen zijn, zal je nooit tevreden zijn met wat je ooit bereikt, hoe hard je er ook voor knokt of werkt.

De basis waarop dit alles gestoeld is is dus ontspanning en geluk kunnen toelaten.

Geluk toelaten?
Als ik weinig geld heb, als mijn gezondheid te wensen overlaat? Als ik momenteel geen leuke relatie heb?

Weet je, de enige relatie waar je “wat mee kan”, is de relatie met jezelf.

Ik heb al wel eerder geschreven dat ik gelukkig heb kunnen zijn in heel slechte omstandigheden.
Niet dat dat me aan kwam waaien hoor, het kan ”verdomd hard werken zijn hoor om los te laten” en ook dan is het nog steeds een gevoel wat aan wisseling onderhevig is.

En pas na het loslaten van “dat grip willen hebben” kan je “kiezen om toe te laten om gelukkig te zijn.”

Is gelukkig zijn dan een keuze?

Het is in zoverre een keuze, dat het toe willen laten van geluk een keuze is.
Als ik “besluit om niet gelukkig te kunnen zijn”, dan zal ik “gelukkig zijn” niet kunnen toelaten in mijn systeem.

Kijk nog eens naar die plek op de grond die je even “je huidige situatie noemt.”

Maak er eens een plek naast die je “gelukkig zijn” noemt.

Kijk er op je gemak eens naar en voel hoe die tweede plek voelt, dat gelukkig zijn.

Voel je nog hoe dat voelt?
Ervaar je wat dat gevoel met je doet?

Het kan helpen eventueel dat goede gevoel wat je nog uit vroegere situaties kent, naar deze plek toe te kopiëren in gedachten.

Stel beide “plekken”, “je huidige situatie” en je “situatie van gelukkig voelen” op een afstandje van ongeveer 40 cm afstand van elkaar af.

Zet op een flinke afstand naar het verleden (zodat je als het ware een tijdslijn krijgt) een plaats waar je boos op bent in het verleden, en besef dat dat verleden is, ver-leden, “geleden” in de “verte” zogezegd! Die plaats is er ook, en besef dat dat verleden is en dat je als het ware dat ver-leden met je hebt meegenomen daar die plaats in het heden.

Blijf in gedachten op de “plaats van het heden” en de “plaats van gelukkig voelen.”

Kijk nog even naar je “plaats van het heden” en voel in hoeverre daar boosheid, frustratie of welke gevoelens daar aanwezig zijn die je nu niet ondersteunen, boosheid op het verleden dus, breng die als het ware terug naar de plaats van het verleden.

Maak de plaats van het heden zo neutraal mogelijk, het heden is een start-plaats van waaruit je liefst zo neutraal mogelijk je toekomst in gaat.

Maak die plek dus voor je eigen “welzijn” (well-zijn = gezondheid) zo neutraal mogelijk.

Als je zover bent, ga dan op een afstandje (een afstand die voor jou goed voelt) van de “plek van je heden” staan en “de plek van je gelukkig voelen”., ze liggen vlak naast elkaar.

Schuif in gedachten deze plekken liefdevol over elkaar heen en ervaar wat dat met je doet!

Je kan nu besluiten om op die nieuwe plek je leven weer in te stappen.

Ervaar dat je nu “gelukkig kunnen voelen” hebt toegevoegd aan je mogelijkheden.

Ervaar wat dit gevoel met je doet, ervaar dat je energie lichter aan kan voelen, je energie kan energieker aanvoelen, laat dat bewust op je inwerken en maak gebruik van de energie waar je nu weer beter toegang toe hebt.

Gaandeweg kan je regelmatig een beter gevoel toelaten, het helpt als je in gedachten naar fijne herinneringen gaat.

Iedere herinnering brengt je per onmiddellijk in de positieve energie van dat moment en tegelijkertijd ervaar je dat NU, en ben je dus gelijk nu gelukkig!
Vandaar dat het van belang is dat je zelf bepaalt waaraan je wenst te denken, daar ben je zelf de baas over!

Vandaar dat “loslaten” van gevoelens die je niet ondersteunen, laat die los in het verleden.

Positieve gevoelens uit het verleden kunnen je wèl nu ondersteunen.

Ik wens je een goede gevoelens!

© Yvonne Mooijman

Reframing - (On)gelukkige Slachtoffers

Reframen.

Gelukkige slachtoffers, bestaan ze?
Niet zolang ze zich slachtoffer voelen (helaas).
Het is gebleken dat slachtofferschap "het toelaten van gevoelens van geluk" danig in de weg staat, dat zijn twee zijns-staten van gevoelens die zowel apart als zich elkaar afwisselend kunnen voordoen, gelijktijdig gaat niet lukken. Genieten van wat zich NU voordoet is dus heel belangrijk!

Er bestaan “geen gelukkige slachtoffers”, lees ik in een boek.
Dat klinkt hard, dat voelt hard, dat voelt oneerlijk.
Iedereen wil toch gelukkig zijn, juist slachtoffers?
En dan zou je als slachtoffer niet gelukkig mogen zijn?

Natuurlijk mogen jij en ik gelukkig zijn, alleen zolang ik mij slachtoffer "voel", gaat me dat niet lukken.

Ik kreeg ooit iemand in mijn praktijk iemand die al jaren door de medische mallemolen was gehaald vanwege haar jarenlange heftige buikpijn klachten.
De medische wetenschap had haar diverse malen opnieuw onderzocht maar ze konden geen oorzaak vinden en de klachten bleven zich aandienen.

Ik ging met haar “aan de slag” en doordat ik een andere invalshoek heb, waarbij ik via haar onderbewustzijn kon achterhalen wat er binnen haar systeem aanstuurde, kregen we wel zicht op wat er zich afspeelde in haar lijf.

Via de test kan je via het onderbewustzijn van iemand testen wat “iets” met iemands energiesysteem doet. Om je enig idee te geven van zo'n een spiertest voeg ik hier een filmpje toe van de o-ringtest)




Het is vergelijkbaar met de werking van een computer, daar werk je met nullen en enen, in deze test is iets wel of niet energie gevend voor je systeem.

Stel je hebt ernstige dingen meegemaakt in je leven, dan vraagt dat om verwerking, dat weten we allemaal.
In het geval van deze vrouw kwam ik bij haar (via de vraagstelling van de o-ringtest) bij een bepaalde leeftijd uit waarop de onbalans in haar lijf was ontstaan, welke de klachten waar ze nu last van had, had weten te creëren en ze nadien in stand bleken te houden.

Toen ik naar de oorsprong had gevraagd (via de spiertest) kwam er een leeftijd van 5 jaar als oorsprong van onverwerkte emoties.
Via de NEI-emotie flowchart kon ik doortesten welke emotie het betrof.
Het bleek de emoties misbruikt te zijn.

Zij was totaal verbaasd dat dit gegeven (en zo snel) op tafel bleek te komen, zonder dat er zelfs een gesprek was geweest over haar verleden. Ze vertelde op die leeftijd seksueel misbruikt te zijn geweest en ze reageerde met een gelatenheid maar ook een onderdukte boosheid die toch duidelijk herkenbaar was en ze verwoorde inmiddels feller haar gevoelens dat die persoon “haar leven verwoest had.”

Ik kon mij die gedachtegang volledig voorstellen.
Ik gaf haar de gelegenheid zich te uiten over wat er in haar omging.

Ik herkende dat zij zich duidelijk slachtoffer voelde binnen die situatie, tegelijkertijd bleek uit de test dat met name deze overtuiging van slachtofferschap haar systeem ook heftig in de onbalans bleef houden.

Als je je slachtoffer voelt, (en je hoort mij niet zeggen dat het geen heel menselijke conclusie is waar iedereen , (ik incluis, niets menselijks is mij vreemd), regelmatig in kan onder duiken met name op momenten dat er veel van je gevraagd wordt of er sprake is van verminderde weerstand.

Ik bevestigde haar in haar gevoel in de zin dat ik haar kon duidelijk maken dat ik er alle begrip voor had dat zij zo dacht, en dat ik tegelijkertijd zag dat deze gedachtegang haar nog verder van huis wist te brengen dan haar ervaringen alleen.

Zij was seksueel misbruikt, en dat is altijd zeer ingrijpend in iemands leven.

Ik testte haar op de opmerking, haar overtuiging, dat “hij haar leven had verpest.”
De spier-test ging helemaal open, hetgeen betekende dat deze overtuiging haar al haar energie ontnam, niet bekrachtigde, maar haar systeem volkomen ondermijnde.

Ja maar, hij heeft haar leven toch verwoest, hoor ik je denken?
Natuurlijk voelde zij dit zo en ik beaamde dat zij een zeer ernstige en ingrijpende ervaring had meegemaakt, een van de meest ingrijpende ervaringen die een vrouw kan doormaken zelfs.
Ik vroeg haar of ze zich slachtoffer voelde van hem.
"Ja natuurlijk" zei ze woest.

Ik vertelde haar dat ik me haar boosheid zo goed kon voorstellen, en dat dat ook een functie had, maar dat zij daarmee ook als het ware gekoppeld bleef aan haar boosheid op hem en dat dat helaas ook een belangrijke medeoorzaak was van de huidige effecten op haar systeem, maar wèl één waar ze zelf grip op zou kunnen krijgen.

Ik testte met haar uit wat boosheid voor haar systeem betekende.
De spiertest overtuigde haar onmiddellijk, ze kon met geen mogelijkheid haar vingers bij elkaar houden als ik haar boosheid testte.

Ik liet haar ervaren door verschillende emoties van haar te uit testen.
Je kan mensen nog zo veel theorie aandragen, de beleving is de beste ervaring om dingen werkelijk te begrijpen. Heb je iets eenmaal aan de lijve ervaren dan “weet” je voor altijd!
Ik liet haar aan bepaalde situaties terugdenken, boze, leuke, vrolijke, gefrustreerde, verdriet, rouw.

Ze was stomverbaasd te ervaren wat diverse emoties volkomen verschillende uitslagen teweeg wisten te brengen in haar vingers. Het is werkelijk boeiend om dat aan den lijve een keer te ervaren!

We konden precies uittesten wat welke emoties met haar systeem deden en wat voor een effect ze hadden.

Ik vroeg haar naar andere ervaringen in haar leven waarin ze bijvoorbeeld ook boos was geweest, maar die ze nu kennelijk verwerkt had.
Er kwamen twee situaties in haar gedachte.
Bij het denken aan deze twee situaties bleken bij het uittesten dat deze haar geen energie meer wisten te ontnemen.

Dit zou ze ook kunnen bereiken ten aanzien van haar trauma, hoe ongelooflijk dat ook leek, inmiddels had ze al wel wat ervaren van het gevoel wat veranderde bij de ervaringen die de spiertest haar brachten ten aanzien van verschillende emoties.

Ik vroeg haar in gedachte terug te gaan naar de tijd vlak na de oorsprong van die twee gebeurtenissen waarop ze toentertijd nog in haar boosheid zat en testte opnieuw.
Opnieuw bleek nu de boosheid haar systeem te belasten.
Ze was verbaasd dat bleek dat niet de oorspronkelijk gebeurtenis, maar haar mate van verwerking ervan haar systeem belastte.

Ik vroeg haar of het haar een nieuw inzicht verschafte.
Ze ontkwam niet aan de ervaringen die ze tijdens het testen heel sterk had ervaren, die vielen niet weg te redeneren. Tijdens die test ervaar je namelijk exact wat iets met je energiesysteem doet.

Bepaalde emoties ontkrachten je systeem en andere emoties weten je weer energie terug te geven, onafhankelijk van het voorval wat er in oorsprong in je realiteit werkelijk gebeurde.

In bepaalde situaties was ze dus in staat gebleken haar boosheid te overwinnen en te neutraliseren, hetgeen niet betekende dat ze die oude situaties als positieve ervaringen zou hoeven beschouwen.
Het waren ervaringen geworden die haar echter niet meer verder wisten te ondermijnen.

Ze vroeg zich verbaasd af wat zij dan zou kunnen doen, waardoor zij dat energieverlies (wat ze in de test opmerkte, zou kunnen verminderen, want ze ervaarde inmiddels dat die boosheid haar toch een behoorlijk energieverlies opleverde.

Ik zei haar dat niemand haar verleden zou kunnen veranderen.
Hoe ernstig gebeurtenissen ook geweest zijn, niemand zal de oorspronkelijke gebeurtenissen kunnen wegnemen, hoe graag we ook zouden willen!
Waar ze wel toe in staat zou zijn, is “hoe met die gebeurtenissen om te gaan.”

Ja, maar hij heeft het me toch aangedaan? Zei ze niet begrijpend ..
Ik gaf haar aan dat ze een zeer ernstige traumatische en ongezonde situatie had meegemaakt.

Ik vroeg haar: ”Je stelt dat hij dader is en jij slachtoffer, je zegt dat hij jouw leven heeft verpest en ik begrijp volkomen wat je bedoelt. Zou het echter kunnen zijn dat hij helemaal niet bézig is geweest jouw leven te verpesten, zelfs geen flauw benul heeft gehad hoe jouw leven voor jouw gevoel danig is verpest geworden, maar dat hij nièt actief bezig is geweest jouw leven te verpesten? Ondanks dat het een heel ongezonde situatie was en de effecten voor jou desastreus waren?”

IK vertelde haar dat als zij gedrag en persoon zou weten te onderscheiden, ze het gedrag heel duidelijk zou kunnen benoemen als schadelijk en funest, maar dat het “mogelijk zou kunnen zijn dat iemand behoorlijk uit zijn doen moet zijn geweest, zelf in de onbalans moet zijn om uberhaupt dergelijk gedrag te kunnen vertonen?”

Natuurlijk zag zij hem als dader, waarmee ze zich echter ogenblikkelijk verbond aan de dader door slachtoffer te zijn.
Er volgde een diepgaand gesprek over het onderscheiden van persoon en gedrag.

Ik vroeg haar of ze wel eens iets had gedaan wat schadelijk was geweest of had kunnen zijn voor een ander.
Na even nadenken vertelde ze dat ze ooit in de auto had gereden en in haar wanhoop (ze heeft jaren last gehad van het misbruik op haar kinderleeftijd) een medeweggebruiker volstrekt niet gezien had. Ze was zich te pletter geschrokken. Het was Goddank goed afgelopen, maar ze realiseerde zich dat als het zich een fractie van een seconde eerder of later had voorgedaan ze dus nu dader zou zijn geweest. Een fractie van een seconde was het verschil geweest, ze hadden elkaar net gemist, maar de schrik zat er behoorlijk in.

Ik vroeg haar terug te gaan naar het moment waarop haar dit overkwam (het bijna ongeluk).
Ik vroeg haar, was je dader, was je slecht doordat je deze situatie meemaakte. Was je actief bezig het leven van anderen te verpesten?
Nee, beslist niet, ik was zelf wanhopig bezig te overleven zei ze.

Ondanks dat dit een moeilijk en diepgaand proces is, begon ze inzicht te krijgen dat mensen en hun daden niet hetzelfde zijn.
De voor haar nadelige effecten die het op haar systeem hadden gehad waren mede een gevolg van gedrag van een persoon. Ze had best moeite met het loskoppelen van haar gevoel dat zich nog verbond met hem.

Het werd haar al wel duidelijk dat deze persoon die haar misbruikt had dus niet actief “bezig was geweest” “haar leven te verpesten”, dat die persoon zelfs zover heen kon zijn geweest dat hij niet eens beseft heeft wat het haar verder heeft gedaan.

We hebben dit thema uitgediept en op een gegeven moment kon zij haar “overtuiging”: “dat hij haar leven verpest had” loslaten.
Met dat loslaten bemerkte ze dat zij als het ware uit de verkramping kwam die het haar bezorgd had.
Denk aan je gebalde vuisten als je razend bent, je je onmachtig voelt, je een ander de schuld geeft al is dat nog zo logisch!
Die boosheid houdt je eigen systeem in zijn greep.

Tijdens deze sessies maak ik oa. gebruik van de NEI (Neuro Emotionele Integratie)-methode, Well Balanced Verzamelpunt Correctie en diverse andere invalshoeken die maken dat mede via bewustwording iemands systeem weer uit de kramp kan komen.
De kramp die iemand in zijn greep houdt en op zijn plek houdt van boosheid en frustratie, die zo logisch lijkt, maar het proces van verwerking tegen houdt.

Het zijn enorme ingrijpende processen om mee te maken.
Zeker in traumatische situaties is het van belang de diverse onderliggende overtuigingen en emoties stuk voor stuk te elimineren en te neutraliseren.
Het vraagt veel geduld en begrip, en vooral een “geen oordelen” en dat alleen is al een lastig proces voor velen.

Makkelijker gezegd dan zomaar gedaan in veel situaties, maar zo zeer beslist de moeite waard. In enkele sessies van drie uur is al zeer veel resultaat te behalen.

De buik klachten van de vrouw, waarmee ze inmiddels 40 jaar had rondgelopen en waar alsmaar geen medische oorzaak voor werd gevonden, bleken na het loslaten van haar boosheid (oa. ontstaan uit haar overtuiging die ze vanaf het moment van misbruik had aangehangen) in snel tempo te verminderen. Haar huisarts die open stond voor mijn zienswijze heeft nadien meer mensen met chronische klachten doorverwezen. Het is verbazend wat de “mind van de mens” weet te bewerkstelligen, zowel in ons voordeel als in ons nadeel.

Ik wens je een open mind …

© Yvonne Mooijman

Communiceren.

..
Communiceren … waar doen we het voor?

Voor jezelf?
Voor de ander?
Voor jezelf en de ander?

Om iets te zeggen?
Om iets te horen?

Om uit te wisselen?
Of om de ander te vertellen wat je weet?

Om gehoord te worden?
Om gezien te worden?
Om te luisteren?
Of om tot interactie te komen?

Zomaar wat vragen die bij me opkomen als ik soms met verbazing wat teksten lees. Ik lees en schrijf wereldwijd veel op forums, ik zie veel mensen veel teksten schrijven!

Teksten, mooie teksten, minder mooie teksten, korte teksten, lange teksten.

En allemaal hadden ze een bedoeling …

Toch … ?

Er zijn mensen die tegen zichzelf kletsen …
Doe je dat wel eens?

Leuk hoor, en vooral heel leerzaam.
Moet je eens doen!
Kan je lachen!

Tenminste … als je aangenaam communiceert!

Ik klets regelmatig tegen mezelf.

Een leuke manier om tot de ontdekking te komen hoe je communiceert is om met jezelf te communiceren.

Ken je dat ….?
Zinnetjes als:

- Ja, hé dat gaat zomaar niet!
- Gaat niet lukken zo meid, dat zal je anders aan moeten pakken!
- Dit gaat niemand geloven!
- Kom op, dit gaat lukken!

Ga het eens een paar dagen uitproberen en let eens op wat je zoal tegen jezelf zegt.
Soms zie ik teksten van mensen die naar een ander schrijven.
Of óver een ander, gaan ze vertellen dat een ander er geen verstand van heeft (of zo)

Soms zie ik dat mensen vergeten dat er zomaar twee meningen zouden kunnen bestaan, jawel, twee meningen zo maar tegelijkertijd over het zelfde feit!

Kàn helemaal niet, merk je dan onmiddellijk uit dat schrijven…
Dus, de een dient gelijk te hebben ten koste van de ander …

En dáár begin het nou!

Daar begint wàt nou!?

Nou, gewoon, de mis-communicatie.
Want zowel communicatie als mis-communicatie zijn vaak aardig om te zien, maar soms ook pijnlijk!

Soms weet je namelijk al van te voren, wanneer wie waarom tegen het plafond gaat.
Niet dat dàt leuk is!
Althans niet voor de persoon die het zichzelf aandoet.
Want … tegen dat plafond gaan, doe je namelijk altijd helemaal zelf en helemaal alleen!

Alleen?
Ja helemaal alleen.

Die ander fungeert hooguit als zo’n trampoline!

Ook leuke dingen hoor … trampolines, soms … als je er mee om kunt gaan, ik schreef er eerder over, praat me er niet van!

Maar … in communicatie lijkt het leven soms straten breed vol trampolines te staan voor vele mensen.

Trampolines kunnen er ook op een positieve manier zijn.
Van die leuke trampolines bedoel ik nu, van die trampolines waar je als het ware leuke taalspelletjes mee kunt doen.
Je kunt er als het ware mee van de hak op de tak springen, maar dan op een trampoline.

Kortom, waar ik het over wilde hebben, was de communicatie die ik zo nu en dan om me heen lees.


Soms lees ik teksten, geweldig!
Soms dan snap ik precies wat iemand wil!
Soms snap ik alleen maar dat iemand iets niet meer wil!
Dat is jammer, weet je!

Jammer als je weet wat je niet meer wil?
Nou nee , dat is niet jammer natuurlijk, het is alleen jammer als mensen niet of nauwelijks verder komen dan dat!
Soms voel je de boosheid, soms volop frustratie.
Vreemd genoeg nemen die gevoelens vaak zo de overhand dat de lezer een verschrikkelijke behoefte gaat krijgen om af te haken.
En dat kan nou zonde zijn als iemand wezenlijk goede ideeën heeft.

Heb je dat wel eens? Dat je dingen meemaakte die je overweldigd hebben, in negatieve zin?
Je bent nog steeds boos, nog steeds gefrustreerd dat het heeft kunnen plaatsvinden.
En vanuit die frustratie ben je gaan schrijven, omdat je zeker weet dat je het zó niet meer wilt.

Weet je … vervelend hoor, maar dat gaat niet lukken.
Ja tuurlijk, je schrijft ferm, met fikse uitspraken, de boosheid en de frustratie spet of druipt er van af. Misschien lucht het je wel op. Kijk, dat heeft zin! Maar alléén voor jezelf natuurlijk, want voor een ander levert het niets op, en bovendien, die ander heeft die opluchting als oplossing niet nodig. Die ander wil gewoon iets leuks, of iets leerzaams, en dan nog graag in een aangename vorm. En ja, frustratie is nooit aangenaam, en die ander kan daar niets mee, kan je er zelfs niet van af helpen!

Dus als je gefrustreerd ben, dien je wat anders te doen, want dan helpt schrijven naar een ander meestal averechts!
Weet je, meestal is het gevolg dat je lezer af gaat haken, die zit natuurlijk niet te wachten op de frustratie van jou want daar kan hij helemaal niets mee, die brengt hem zelfs in een heel vervelend pakket! Je lezer zal je frustratie voelen en die leest beslist niet om mee te mogen of moeten in een sfeer van frustratie. Bovendien, heb je je ooit afgevraagd wat frustratie is?

Hoe zeg ik dat nu netjes …

Ja, als ik goed voel, dan ben ik gefrustreerd als ik boos ben op mijn verleden, alsof dat verleden zo nooit had mogen verlopen!

Boosheid op de werkelijkheid dus!
En die gaat niet opschieten natuurlijk!

Dat is net zoiets als boos worden op onweer!
Nou, ik kan je vertellen … het onweert gewoon door!
Want het onweert dan gewoon.
En daar boos op worden heeft totaal geen nut.
Het gevolg kan alleen maar worden: Onweer met een pesthumeur.

Nou, laat ik eerlijk wezen, lijkt me knap vervelend!
Als het nou toch onweert, laat het dan gerust onweren met een aangenaam humeur, tenslotte ben ik baas over mijn eigen humeur, als het goed is tenminste!

Frustratie dus, het is zoiets als : een beter verleden wensen, op eisen zelfs.
En tja…. Daar zit em nou de kneep, die zal je nooit krijgen!

Niet dat ik nooit boos bent geweest over mijn verleden hoor. Ik ben super boos geweest, het was niet eerlijk, het had anders gemoeten enzovoort!
Maar schoot ik er mee op?

Echt niet!
Het bracht me verder van huis dan ik al was!

Moet ik dan blij zijn als ik in een situatie zit waar ik niet blij mee ben?

Nee hoor, weet waar je staat, weet wat je niet wil en ga er voor om je toekomst te creëren vanaf dit punt. Een toekomst in de richting waar jij voor wil staan!

Accepteer de werkelijkheid als je startpunt voor nu!
Je hoeft er helemaal niet blij mee te zijn, maar als je het niet als startpunt voor jezelf aanvaart, dan heb je als het ware niet eens een starblok om vanuit te vertrekken.

Je hebt dus veel meegemaakt wat je niet mee viel?

Heb je je frustratie verwerkt?

Dat is je startpunt! De werkelijkheid van nu dus accepteren als je startpunt, daarmee wetend wat je misschien niet meer wilt en van daaruit de beweging inzetten richting de koers waar je naar toe wilt.

Moeilijk?
Ja , want je wilt erkenning!
Erkenning voor je onmogelijke situatie!
Toch?

Desnoods sleuren we er de hele omgeving bij, om toch maar in het gevoel gevoed te worden dat het allemaal zo niet had mogen lopen!

En weet je, zelfs al zouden alle mensen dat doen, dan nog … is het zo’n onverzadigbaar gevoel!
Eigenlijk hadden we het liefst dat het verleden gewoon teruggedraaid zou worden en we het niet mee hadden hoeven maken.

Kijk, en dat zit er nou eenmaal niet in, en daarom kunnen we er voor kiezen om alsmaar te blijven schrijven over onze frustratie, kunnen we er voor kiezen niet verder te komen, omdat al die anderen ons verleden nou eenmaal niet terug kunnen draaien.

Ooit, vroeg iemand mij ooit in een hele moeilijke situatie hoe het met mij ging.
Een aantal maanden eerder zou ik nog hartgrondig gezegd hebben dat het mij verschrikkelijk K…. ging!

Ik gaf echter spontaan vanuit mijn hart antwoord en zei tot mijn eigen stomme verbazing dat het mij goed ging.
En het ging me goed!
Wat bleek?
Ik werd er me pas van bewust op het moment dat ik spontaan het antwoord gaf!
Ik had me los gemaakt van mijn omstandigheden!

Losgemaakt van mijn omstandigheden?
Wat bedoelde ik daar dan mee?
Nou gewoon, mezelf losgemaakt van mijn omstandigheden! Ik wàs namelijk niet meer mijn omstandigheden, mijn omstandigheden waren beslist onaangenaam, maar mij ging het inmiddels uitstekend!

Ik herkende ineens dat ik niet meer de boosheid en de frustratie uitstraalde die ik eerst was.
Ik was voorheen mijn frustratie en mijn boosheid als het ware.
Ik had mij voordien geïdentificeerd met mijn omstandigheden, ik was als het ware mijn omstandigheden, ik was dus ook voor een deel zelf die boosheid!

En ik kan je vertellen, dat schoot niet op!
Dat schoot helemaal niet op!
Dat was zelfs afschuwelijk om mee te maken!

Niemand zat daar op de wachten.
Niemand had de behoefte om in de machteloosheid terecht te komen waar ik de mensen onbewust in bracht, de machteloosheid dat ze aan mijn verleden niets veranderen konden, en mijn boosheid en frustratie niet verwerken konden voor me.

Niemand had behoefte om mijn machteloosheid te ervaren, niemand zoekt dat op!

Tja… en jij en ik maar wachten op bevestiging!
Gaat niet lukken dus!

Die bevestiging …..
Vervelend is dat!
En gelijktijdig helemaal niet vervelend als je beseft dat je uiteindelijk zelf de enige bent die de oplossing in handen hebt!
Je bent zelf de enige die jou die bevestiging het beste kan geven, want jij bent de enige die echt grip zal kunnen krijgen op je eigen leven!
Jij bent dus degene die in staat zal zijn om je verleden te accepteren als een feit, een feit dat vanaf heden veranderbaar is, omdat je beseft dat ze jezelf de creator kan worden van je toekomst!

Niet dat het je niet zou ondersteunen hoor, als een ander je zou kunnen bevestigen dat je verleden minsten heel vervelend was in sommige perioden, dat zou je er extra in kunnen helpen om je eigen nieuwe creatie voor de toekomst aan te gaan.
Maar maak je er alsjeblieft niet van afhankelijk!
Blijf niet hunkeren naar erkenning!
Geef jezelf de erkenning.
Zeg gerust tegen jezelf dat je beter verdiende te krijgen, maar zie te accepteren dat je toch dit verleden kreeg als verleden!

En ja dàn, pas dàn wordt het zinvol om te gaan schrijven, richting toekomst!

Richting toekomst, die pas helder werd voor je mede dankzij je verleden, hoe moeilijk die ook te verwerken was!

Prachtige projecten hebben zich daaruit kunnen ontplooien.
Voorbeelden van mensen die gehandicapt raakten en prachtige uitvindingen deden om de leefbaarheid met mensen met die zelfde handicap te vergroten.
Geweldig is dat!

Wil je dus wezenlijk de wereld verbeteren en daar een werkelijk aandeel in krijgen?
Neem je aandeel dan!

Verwerk je verleden!
En ga daarná schrijven, of produceren, kennis overdragen of wat dan ook, om anderen te helpen.
Communiceren.
Daar had ik het over.
De wezenlijke inhoud van je communicatie komt pas dàn over als je als “zender” helder kan zenden.
En dáár heb je volop grip op!

Herken je hier wat in?
Kan je hier wat mee?
Ik hoor het graag!
Schrijf gerust ...!

Ik wens je veel succes! Veel succes vanaf NU, want vanuit het NU creëer jij je toekomst. Hoe doe je dat?

Lees ook over misverstanden in communicatie.

Lees ook zelfvertrouwen ontwikkelen.

© Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling