zaterdag 31 december 2011
vrijdag 30 december 2011
maandag 19 december 2011
Boekenlijst
Bewustwording:
Bommerez, Jan "Flow en de kunst van het zaken doen"
Bommerez, Jan "Minder moeten meer flow"
Bommerez, Jan "Kan je een rups leren vliegen"
Chopra, Deepak "De verwonding van de ziel"
Chopra, Deepak "Leef-tijd"
Chopra, Deepak "Leven zonder grenzen"
Chopra, Deepak "Leven in Liefde"
Chopra, Deepak "Quantumgenezing"
Chopra, Deepak "de zeven spirituele wetten van succes"
Redfield, James "de Celestijnse belofte"
Autisme:
Kesteren van, Baukje "Een gat waar je hart zit"
Attwood Tony "Het syndroom van Asperger" - een gids voor ouders en hulpverleners.
Persoonlijk leiderschap:
Covey, Stephen "De 8ste eigenschap"
Covey, Stephen "Prioriteiten"
Covey, Stephen "De zeven eigenschappen va effectief leiderschap"
Quinn, Robert E. "Diepgaande verandering"
Quinn, Robert E. "de brug bouwen terwijl je erover loopt"
Rutherford, Darel "Gedachten worden dingen
Senge, Peter "de vijfde discipline"
Communicatie:
Rosenberg Marshall B. "Geweldloze communicatie"
Hoog sensitief gevoeligheid:
Aron Elaine N. "Hoog Sensitieve Personen" - Hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt.
Hoogbegaafdheid, HIQ:
Nauta Noks, Ronner Sieuwke "Ongeleide projectielen op koers" - Werken en leven met hoogbegaafdheid.
Veel leesplezier ...
Yvonne Mooijman
Bommerez, Jan "Flow en de kunst van het zaken doen"
Bommerez, Jan "Minder moeten meer flow"
Bommerez, Jan "Kan je een rups leren vliegen"
Chopra, Deepak "De verwonding van de ziel"
Chopra, Deepak "Leef-tijd"
Chopra, Deepak "Leven zonder grenzen"
Chopra, Deepak "Leven in Liefde"
Chopra, Deepak "Quantumgenezing"
Chopra, Deepak "de zeven spirituele wetten van succes"
Redfield, James "de Celestijnse belofte"
Autisme:
Kesteren van, Baukje "Een gat waar je hart zit"
Attwood Tony "Het syndroom van Asperger" - een gids voor ouders en hulpverleners.
Persoonlijk leiderschap:
Covey, Stephen "De 8ste eigenschap"
Covey, Stephen "Prioriteiten"
Covey, Stephen "De zeven eigenschappen va effectief leiderschap"
Quinn, Robert E. "Diepgaande verandering"
Quinn, Robert E. "de brug bouwen terwijl je erover loopt"
Rutherford, Darel "Gedachten worden dingen
Senge, Peter "de vijfde discipline"
Communicatie:
Rosenberg Marshall B. "Geweldloze communicatie"
Hoog sensitief gevoeligheid:
Aron Elaine N. "Hoog Sensitieve Personen" - Hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt.
Hoogbegaafdheid, HIQ:
Nauta Noks, Ronner Sieuwke "Ongeleide projectielen op koers" - Werken en leven met hoogbegaafdheid.
Veel leesplezier ...
Yvonne Mooijman
Just stop it .....
Wellicht ten overvloede .... er zit een grond van waarheid in de suggestie "te stoppen" met de patronen die je deed die tot ongewenst gedrag leidden.
Ik hou me graag bezig op dit vlak, op een "subtielere en effectievere manier" dan deze.
Ik vond het filmpje wel humorvol en is daarmee in staat om door dingen even flink uit zijn verband te rukken, waardoor het toch een stukje helderheid kan verschaffen ....
Take Care
Yvonne Mooijman
zaterdag 17 december 2011
zaterdag 10 december 2011
vrijdag 9 december 2011
Intentie
Een mooi filmpje om te laten zien dat als iets mis loopt, de echte intentie wel eens als in bijgaand filmpje zou hebben kunnen zijn.
dinsdag 6 december 2011
Feelings deep inside ...
Dit filmpje maakte hij op een dieptepunt in zijn leven.
Tevens werd het een omslagpunt, doordat hij zijn gevoelens ging delen ....
Bewondering voor zijn moed ...
In mijn werk heb ik vaker dergelijke diepgaande periodes samen met mensen doorlopen.
Tevens werd het een omslagpunt, doordat hij zijn gevoelens ging delen ....
Bewondering voor zijn moed ...
In mijn werk heb ik vaker dergelijke diepgaande periodes samen met mensen doorlopen.
zondag 4 december 2011
woensdag 30 november 2011
Bepaal weer ZELF wees weer trouw aan jezelf
Loyaliteit, loyaal zijn aan,
aan wie of wat ben ik loyaal?
Loyaliteit heeft te maken met trouw,
zoals je vroeger loyaal aan een werkgever diende te zijn
40 jaar trouwe dienst noemden ze dat wel.
Je diende organisaties of mensen trouw te blijven
soms zag je mensen trouw zijn aan situaties of verwachtingen
zelfs als die mensen of omstandigheden hen niet meer ondersteunden
ofwel dat een omgeving niet meer passend was in iemands ontwikkelingsproces.
Het heeft niet altijd te maken met goed of slecht
soms dienen zich twee of meer wegen aan en dien je jouw pad te volgen
en niet het "pad der verwachtingen".
Langdurige relaties werden als "trouw zijn" bestempeld.
Maar wanneer ben je trouw?
Trouw aan wie of wat?
En bestaat er eeuwige trouw?
Ben ik trouw als ik trouw ben aan een organisatie of werkgever die onvoldoende zorg draagt voor mijn welzijn?
Ben ik trouw als ik trouw ben aan een idee, als het niet overeenkomt met mijn idee?
Ben ik trouw als ik voldoe aan verwachtingen van anderen als het niet mijn pad blijkt te zijn?
Ben ik trouw als ik trouw ben aan een persoon als tijden veranderd zijn?
Ben ik trouw als ik mee ga in een gedachte of een idee wat niet het mijne is?
Ben ik trouw als ik ja en amen zeg?
Ben ik trouw aan mezelf als ik NEE zeg als ja het antwoord zou zijn?
Ben ik trouw aan mezelf als ik JA zeg las nee het antwoord zou zijn?
Ben ik trouw als ik mee loop en mijn eigen pad niet volg?
Ben ik trouw aan mezelf als ik mijn angst voor verandering laat overheersen en ik daardoor blijf waar ik ben, of bij wie ik ben?
Ben ik trouw aan mezelf als ik doorga met waar ik nou eenmaal mee bezig was?
Trouw is de moed je angst voor verandering aan te gaan, de moed hebben je eigen levenspad te volgen, vanuit werkelijke liefde voor dit leven aan te gaan wat ik nodig heb op mijn pad en dienaangaande mijn keuzes te maken!
Het leven was en is bedoeld om liefde te kunnen verspreiden en verbinding aan te gaan.
Trouw lijkt een moralistisch gegeven.
Je zou niet "goed" zijn als je niet trouw "zou zijn".
In mijn coachingspraktijk kom ik meer en meer mensen tegen die vast dreigen te lopen met het "thema trouw".
Het zijn vaak mensen die enerzijds zijn gaan voelen en ervaren en zijn gaan twijfelen om daar vervolgens over te gaan nadenken en er dan tegenaan te lopen dat ze verwachten aan morele verplichtingen te moeten voldoen, dus verwachten trouw te moeten blijven maar het één met het ander niet meer kunnen verenigen.
Het leven roept ons voortdurend keuzes op.
Je hebt ook altijd keuzes.
Zo kwam ik ooit een assurantie tussenpersoon tegen die ten koste van gezinnen al geruime tijd verzekeringen af sloot en zich niet meer kon verenigen met wat hij zag gebeuren. Verdienen aan het leed wat hij toebracht.
Hij kwam in spagaat te zitten tussen zijn loyaliteit/trouw aan zijn werkgever/maatschappij en zijn loyaliteit aan zijn eigen gevoel van rechtvaardigheid.
Uiteindelijk had hij de verantwoording voor zijn eigen energie-systeem en hij diende de juiste keuze voor zichzelf te maken.
Onafhankelijk of het nu gaat over een relatie met een werkgever, een partner, een huwelijks relatie, een idee over of iets eeuwig of langdurig dient te zijn, bij trouw is het van belang om TROUW aan JEZELF te zijn.
Ben je niet trouw aan jezelf, dan kom je onherroepelijk in de problemen.
Je systeem, je onderbewustzijn zal er alles aan doen om je in verwarring te brengen, soms kan het letterlijk ziek zijn tot gevolg hebben, verwarring krijg je om er voor te zorgen dat je gedwongen wordt helderheid te krijgen voor jezelf!
Je voelt je als het ware in een spagaat zitten, twee dingen gaan tegelijkertijd aan je trekken als het ware.
Ambivalentie wordt dat ook wel genoemd.je kan je verscheurd voelen, als of er twee paarden aan je trekken, maar dan vanaf verschillende kanten. En het ene paard hoeft niet slecht te zijn, het kunnen twee dingen zijn waartussen je JOUW pad dient te kiezen.
Enerzijds zit je in de spagaat tussen trouw zijn aan jezelf, anderzijds zijn het ideeën over hoe je zou dienen te doen volgens regels van de maatschappij, regel door anderen opgesteld.
Regels kunnen verhelderend lijken, je moet dit, er wordt verwacht dat, het is handig om enz.
Veel regels zijn gemaakt om anderen te "verplichten" te doen wat door anderen gewenst wordt.
Als je echt van iemand houdt, als er echte liefde is, als een relatie voldoening schenkt, als je baas op de juiste manier met je omgaat, als een idee werkelijk bij jou past, dan blijken er geen regels nodig of zelfs zinvol, want het "regelt" zich vanzelf.
Trouw zijn aan regels, trouw zijn aan anderen, trouw zijn aan organisaties, trouw zijn aan ... wat dan ook ...... ?
Kies er voor TROUW te zijn aan JEZELF!
Ben je niet trouw aan jezelf?
Je zal energieverlies kunnen ervaren, verwarring kunnen ervaren, lastige keuzes ervaren.
Denk niet te veel maar VOEL, Voel bij jezelf van binnen ..... voel aan je energiesysteem waar je blij van wordt, wat je energie geeft.
Voel welke keuze je energie onttrekt als je het tegen beter weten in doet.
Kies je er voor aan verwachtingen van anderen te voldoen? Dan zal je systeem in de weerstand schieten, je zal je willen ontworstelen, en terecht, want je zit in je eigen gevangenis .... zet je eigen deur open en wees weer VRIJ!
Vanuit vrijheid kan je je pas verbinden met wat echt bij je hoort.
Creëer je eigen leven ..... wees vooral trouw aan jezelf .... VOEL!
Pas dan ben je werkelijk jezelf, pas dan ervaar je vrijheid
Pas dan weer hecht je geloof aan JEZELF.
Hoe trouw ben ik aan mezelf?
Ben ik trouw aan mezelf?
Lief zijn voor jezelf
© Yvonne Mooijman
aan wie of wat ben ik loyaal?
Loyaliteit heeft te maken met trouw,
zoals je vroeger loyaal aan een werkgever diende te zijn
40 jaar trouwe dienst noemden ze dat wel.
Je diende organisaties of mensen trouw te blijven
soms zag je mensen trouw zijn aan situaties of verwachtingen
zelfs als die mensen of omstandigheden hen niet meer ondersteunden
ofwel dat een omgeving niet meer passend was in iemands ontwikkelingsproces.
Het heeft niet altijd te maken met goed of slecht
soms dienen zich twee of meer wegen aan en dien je jouw pad te volgen
en niet het "pad der verwachtingen".
Langdurige relaties werden als "trouw zijn" bestempeld.
Maar wanneer ben je trouw?
Trouw aan wie of wat?
En bestaat er eeuwige trouw?
Ben ik trouw als ik trouw ben aan een organisatie of werkgever die onvoldoende zorg draagt voor mijn welzijn?
Ben ik trouw als ik trouw ben aan een idee, als het niet overeenkomt met mijn idee?
Ben ik trouw als ik voldoe aan verwachtingen van anderen als het niet mijn pad blijkt te zijn?
Ben ik trouw als ik trouw ben aan een persoon als tijden veranderd zijn?
Ben ik trouw als ik mee ga in een gedachte of een idee wat niet het mijne is?
Ben ik trouw als ik ja en amen zeg?
Ben ik trouw aan mezelf als ik NEE zeg als ja het antwoord zou zijn?
Ben ik trouw aan mezelf als ik JA zeg las nee het antwoord zou zijn?
Ben ik trouw als ik mee loop en mijn eigen pad niet volg?
Ben ik trouw aan mezelf als ik mijn angst voor verandering laat overheersen en ik daardoor blijf waar ik ben, of bij wie ik ben?
Ben ik trouw aan mezelf als ik doorga met waar ik nou eenmaal mee bezig was?
Trouw is de moed je angst voor verandering aan te gaan, de moed hebben je eigen levenspad te volgen, vanuit werkelijke liefde voor dit leven aan te gaan wat ik nodig heb op mijn pad en dienaangaande mijn keuzes te maken!
Het leven was en is bedoeld om liefde te kunnen verspreiden en verbinding aan te gaan.
Trouw lijkt een moralistisch gegeven.
Je zou niet "goed" zijn als je niet trouw "zou zijn".
In mijn coachingspraktijk kom ik meer en meer mensen tegen die vast dreigen te lopen met het "thema trouw".
Het zijn vaak mensen die enerzijds zijn gaan voelen en ervaren en zijn gaan twijfelen om daar vervolgens over te gaan nadenken en er dan tegenaan te lopen dat ze verwachten aan morele verplichtingen te moeten voldoen, dus verwachten trouw te moeten blijven maar het één met het ander niet meer kunnen verenigen.
Het leven roept ons voortdurend keuzes op.
Je hebt ook altijd keuzes.
Zo kwam ik ooit een assurantie tussenpersoon tegen die ten koste van gezinnen al geruime tijd verzekeringen af sloot en zich niet meer kon verenigen met wat hij zag gebeuren. Verdienen aan het leed wat hij toebracht.
Hij kwam in spagaat te zitten tussen zijn loyaliteit/trouw aan zijn werkgever/maatschappij en zijn loyaliteit aan zijn eigen gevoel van rechtvaardigheid.
Uiteindelijk had hij de verantwoording voor zijn eigen energie-systeem en hij diende de juiste keuze voor zichzelf te maken.
Onafhankelijk of het nu gaat over een relatie met een werkgever, een partner, een huwelijks relatie, een idee over of iets eeuwig of langdurig dient te zijn, bij trouw is het van belang om TROUW aan JEZELF te zijn.
Ben je niet trouw aan jezelf, dan kom je onherroepelijk in de problemen.
Je systeem, je onderbewustzijn zal er alles aan doen om je in verwarring te brengen, soms kan het letterlijk ziek zijn tot gevolg hebben, verwarring krijg je om er voor te zorgen dat je gedwongen wordt helderheid te krijgen voor jezelf!
Je voelt je als het ware in een spagaat zitten, twee dingen gaan tegelijkertijd aan je trekken als het ware.
Ambivalentie wordt dat ook wel genoemd.je kan je verscheurd voelen, als of er twee paarden aan je trekken, maar dan vanaf verschillende kanten. En het ene paard hoeft niet slecht te zijn, het kunnen twee dingen zijn waartussen je JOUW pad dient te kiezen.
Enerzijds zit je in de spagaat tussen trouw zijn aan jezelf, anderzijds zijn het ideeën over hoe je zou dienen te doen volgens regels van de maatschappij, regel door anderen opgesteld.
Regels kunnen verhelderend lijken, je moet dit, er wordt verwacht dat, het is handig om enz.
Veel regels zijn gemaakt om anderen te "verplichten" te doen wat door anderen gewenst wordt.
Als je echt van iemand houdt, als er echte liefde is, als een relatie voldoening schenkt, als je baas op de juiste manier met je omgaat, als een idee werkelijk bij jou past, dan blijken er geen regels nodig of zelfs zinvol, want het "regelt" zich vanzelf.
Trouw zijn aan regels, trouw zijn aan anderen, trouw zijn aan organisaties, trouw zijn aan ... wat dan ook ...... ?
Kies er voor TROUW te zijn aan JEZELF!
Ben je niet trouw aan jezelf?
Je zal energieverlies kunnen ervaren, verwarring kunnen ervaren, lastige keuzes ervaren.
Denk niet te veel maar VOEL, Voel bij jezelf van binnen ..... voel aan je energiesysteem waar je blij van wordt, wat je energie geeft.
Voel welke keuze je energie onttrekt als je het tegen beter weten in doet.
Kies je er voor aan verwachtingen van anderen te voldoen? Dan zal je systeem in de weerstand schieten, je zal je willen ontworstelen, en terecht, want je zit in je eigen gevangenis .... zet je eigen deur open en wees weer VRIJ!
Vanuit vrijheid kan je je pas verbinden met wat echt bij je hoort.
Creëer je eigen leven ..... wees vooral trouw aan jezelf .... VOEL!
Pas dan ben je werkelijk jezelf, pas dan ervaar je vrijheid
Pas dan weer hecht je geloof aan JEZELF.
Hoe trouw ben ik aan mezelf?
Ben ik trouw aan mezelf?
Lief zijn voor jezelf
© Yvonne Mooijman
dinsdag 29 november 2011
Daar boven in de Hemel .....
Gisteravond laat en vandaag ..... ben ik ... in alle rust de dag van gisteren aan het laten "bezinken".
Een heftige dag waarbij we met zijn familie en vrienden, waaronder vele Mensa-vrienden Douwe herdachten, zoals hij zelf wilde, geen afscheid nemen, maar: "zijn leven vieren." Je vierde het leven 44 jaren jong!
Wat zijn we nog steeds ontdaan, en wat zijn we voor elkaar elkaars steun gebleken, het is zo intens voelbaar dat je in onze vriendenkring gemist wordt.
Lieve Douwe ... je leeft in onze harten voort ....
Zoals je zelf zegt : Voort te leven in jullie herinnering tot onze hereniging in Eeuwigheid.
Ik ben tevens een van mijn trouwste lezers van mijn weblog kwijt, maar voel me tevens heel rijk van je zus gisteren te hebben mogen vernemen dat jouw crematie gisteren geïnspireerd is geweest door een oude tekst van mij op deze blog welke ik begin september 2009 schreef. Eind vorig jaar heb jij je door deze tekst laten inspireren. Je hebt naar aanleiding daarvan zoals ik begreep jouw wensen genoteerd en die aan jouw familie kenbaar gemaakt.
Als gevolg daarvan kregen we gistermorgen nog een mailtje van je familie. Je wilde graag kleurrijke kleding (geen zwart)en je wilde graag dat we jouw leven vierden.
Lieve Douwe ... je leeft in onze harten voort ....
Bovenstaand nummer "daarboven in de hemel" werd gisteren voorgedragen/gezongen, het deed ons glimlachend aan je denken.
Zoals één van je vrienden je na je plotselinge overlijden adviseerde in haar schrijven aan jou om daar in de hemel ook internet te nemen.
We houden hoe dan ook, draadloos verbinding .......!
© Yvonne Mooijman
woensdag 23 november 2011
Liefde
..
Liefde kan zich manifesteren als een relatie maar begint in diepe afzondering.
Als je gelukkig bent in je alleen-zijn,
als je de ander geheel niet nodig hebt,
als de ander geen vereiste is,
dan ben je in staat tot liefhebben.
Als de ander een vereiste is, kun je slechts exploiteren, manipuleren, domineren,
maar je kunt niet liefhebben
Osho
..
Liefde kan zich manifesteren als een relatie maar begint in diepe afzondering.
Als je gelukkig bent in je alleen-zijn,
als je de ander geheel niet nodig hebt,
als de ander geen vereiste is,
dan ben je in staat tot liefhebben.
Als de ander een vereiste is, kun je slechts exploiteren, manipuleren, domineren,
maar je kunt niet liefhebben
Osho
..
dinsdag 22 november 2011
Ik mis je ...
Lieve Douwe,
Hoe kan zo'n levendig mens nu dood zijn gegaan ...
Wat zal ik je missen en wat mis ik je al.
Altijd blij in elkaars gezelschap
vele goede vrienden onder elkaar.
Veel saamhorigheid,
zoveel samen en toch zo alleen dood gegaan.
Je blijft in mijn gedachten en ik zal de komende tijd nog vaak aan je moeten denken en ik zal je geregeld blijven missen.
Waar las ik het nog deze week ...
Je was er als je gemist wordt bij afwezigheid.
Je werd gevonden doordat je gemist werd … !
Liefs
Yvonne
Hoe kan zo'n levendig mens nu dood zijn gegaan ...
Wat zal ik je missen en wat mis ik je al.
Altijd blij in elkaars gezelschap
vele goede vrienden onder elkaar.
Veel saamhorigheid,
zoveel samen en toch zo alleen dood gegaan.
Je blijft in mijn gedachten en ik zal de komende tijd nog vaak aan je moeten denken en ik zal je geregeld blijven missen.
Waar las ik het nog deze week ...
Je was er als je gemist wordt bij afwezigheid.
Je werd gevonden doordat je gemist werd … !
Liefs
Yvonne
woensdag 16 november 2011
Ik reik je mijn hand
..
Ik reik je mijn hand ...
Doe wat je wilt
Het is een stukje van mij
En ik ben niet afhankelijk van wat jij er mee kan
Je mag hem aannemen
Je mag hem negeren als je denkt er niets mee te kunnen
Je mag doen wat goed voelt voor jou.
Kan het je behulpzaam zijn dan ben ik er gewoon
Ik ben meer dan mijn reikende hand
Het is slechts een symbool van een mogelijkheid
Je bent me niets verplicht
Misschien is alleen het gebaar al genoeg.
Het blijkt dat het voor mij al genoeg doet
Het is slechts een uiting van mijn zijn
Meer hoef ik niet te zijn
Gewoon mezelf zijn.
Wat wens ik je dan
Met die reikende hand
Het vertrouwen in jezelf
Een keuze te maken die goed voor je is.
Want ook zonder mijn reikende hand
Ben je in staat
Jezelf aan te gaan
Het was slechts een gift van mijn kant
Soms ben ik onzeker
En dan heb ook ik soms behoefte aan een reikende hand
Het was slechts niet meer dan dat
Dat ik je gunde waar ik soms zelf mee geholpen zou zijn.
Geef ik je mijn reikende hand
Weet dan dat jij in staat bleek
Een stukje van jezelf te openbaren
Waarmee je mij de moed gaf me jou de hand te reiken
Ik geef je mijn reikende hand
Als blijk van mijn liefde
Voor een stuk van je wat je me openbaarde waar ik blij mee ben
Een herkenning dus van mezelf in jou ...
Jij bleek in staat mij
me kwetsbaar naar jou te durven opstellen
Bij gevoelens van mijzelf te komen
die mij nu verrijken.
Mijn dank voor het cadeau dat jij aan mij gaf,
ik ben gewoon blij met het vertrouwenwekkende stuk van jou,
wat je geheel onbewust
aan mij van jezelf liet zien!
Een herkenbare tekst die ik van mezelf tegen kwam.
(geschreven in januari 2008)
© Yvonne Mooijman
Ik reik je mijn hand ...
Doe wat je wilt
Het is een stukje van mij
En ik ben niet afhankelijk van wat jij er mee kan
Je mag hem aannemen
Je mag hem negeren als je denkt er niets mee te kunnen
Je mag doen wat goed voelt voor jou.
Kan het je behulpzaam zijn dan ben ik er gewoon
Ik ben meer dan mijn reikende hand
Het is slechts een symbool van een mogelijkheid
Je bent me niets verplicht
Misschien is alleen het gebaar al genoeg.
Het blijkt dat het voor mij al genoeg doet
Het is slechts een uiting van mijn zijn
Meer hoef ik niet te zijn
Gewoon mezelf zijn.
Wat wens ik je dan
Met die reikende hand
Het vertrouwen in jezelf
Een keuze te maken die goed voor je is.
Want ook zonder mijn reikende hand
Ben je in staat
Jezelf aan te gaan
Het was slechts een gift van mijn kant
Soms ben ik onzeker
En dan heb ook ik soms behoefte aan een reikende hand
Het was slechts niet meer dan dat
Dat ik je gunde waar ik soms zelf mee geholpen zou zijn.
Geef ik je mijn reikende hand
Weet dan dat jij in staat bleek
Een stukje van jezelf te openbaren
Waarmee je mij de moed gaf me jou de hand te reiken
Ik geef je mijn reikende hand
Als blijk van mijn liefde
Voor een stuk van je wat je me openbaarde waar ik blij mee ben
Een herkenning dus van mezelf in jou ...
Jij bleek in staat mij
me kwetsbaar naar jou te durven opstellen
Bij gevoelens van mijzelf te komen
die mij nu verrijken.
Mijn dank voor het cadeau dat jij aan mij gaf,
ik ben gewoon blij met het vertrouwenwekkende stuk van jou,
wat je geheel onbewust
aan mij van jezelf liet zien!
Een herkenbare tekst die ik van mezelf tegen kwam.
(geschreven in januari 2008)
© Yvonne Mooijman
woensdag 9 november 2011
Mijn blog wordt inmiddels wereldwijd vanuit 22 landen gelezen.
Sinds ik enige tijd kan bij houden vanuit welke landen mijn blog gelezen wordt, blijkt dat mijn blog nu wereldwijd vanuit 22 landen gelezen wordt.
Mijn hartelijk dank en een hartelijke groet aan al mijn lezers.
Yvonne Mooijman
Mijn hartelijk dank en een hartelijke groet aan al mijn lezers.
Yvonne Mooijman
donderdag 3 november 2011
vrijdag 21 oktober 2011
Censuur: Dr. Lenkei Wat u niet mag weten over uw gezondheid
Ik las het onderstaande boek. Ongelooflijk inzichtelijk over de achtergronden waarom artsen medicatie voorschreven of blijven voorschrijven. Medicijnen gestudeerd blijken te hebben ipv gezondheidszorg en vaak kennis blijken te missen over ons natuurlijk zelfgenezend vermogen. Om ook te begrijpen waarom de onrust "occupy" is ontstaat. Het merendeel van de mensen die daar hun onrust uiten zullen nog geen idee hebben wat er in historie achter de macht en onmacht aanwezig is:
Veel wist ik al uit ervaring, veel nieuwe inzichten werden me via dit boek óók duidelijk! Voor € 14,75 een hoop kennis en inzicht en hopelijk voor ieder van ons werkelijk gezondheid zonder belangenverstrengelingen en macht en onmacht gevoelens.
Macht en onmacht zijn thema's die zowel prive als in het bedrijfsleven van toepassing zijn. Ons bewustworden wat de motivatie van anderen is in diens communicatie, biedt ons mogelijkheid om weer vrijer van macht en onmachtgevoelens te geraken. We gaan gezondere keuzes maken zowel voor onszelf als voor anderen.
Niet de macht van anderen bevechten, maar ons onze eigen onmachtgevoelens bewustworden. We hebben lang "geleerd" dat anderen het voor ons "beter" wisten.
Weer zelf denken, zelf weer naar ons eigen gevoelens durven gaan, het geeft nieuwe uitkomsten
Yvonne
Veel wist ik al uit ervaring, veel nieuwe inzichten werden me via dit boek óók duidelijk! Voor € 14,75 een hoop kennis en inzicht en hopelijk voor ieder van ons werkelijk gezondheid zonder belangenverstrengelingen en macht en onmacht gevoelens.
Macht en onmacht zijn thema's die zowel prive als in het bedrijfsleven van toepassing zijn. Ons bewustworden wat de motivatie van anderen is in diens communicatie, biedt ons mogelijkheid om weer vrijer van macht en onmachtgevoelens te geraken. We gaan gezondere keuzes maken zowel voor onszelf als voor anderen.
Niet de macht van anderen bevechten, maar ons onze eigen onmachtgevoelens bewustworden. We hebben lang "geleerd" dat anderen het voor ons "beter" wisten.
Weer zelf denken, zelf weer naar ons eigen gevoelens durven gaan, het geeft nieuwe uitkomsten
Yvonne
zondag 16 oktober 2011
Spiegelen
Weerspiegelen ....
Kijk me in mijn ogen en je vindt jezelf …
Kijk me in mijn ogen en je vindt jezelf
Is het je angst, je oordeel of twijfel,
je blijheid, spontaniteit
twijfel of hoop
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.
Is het wat je denkt of doet
of dat wat je juist vermijdt?
De boog die je om me heen maakte
of de spontaniteit van contact?
Het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.
Kijk, en ervaar
en gun je de rust
voel je vrij en onderzoek
het is niet mij die je ziet,
ik weerspiegel
Reik mij je hand,
raak me aan
ga in contact
via mij
met jezelf
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.
Wees niet beschroomd,
wees liefdevol
met alles wat je in je voelt
voel hoe het voelt
en ervaar de liefde
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel
Voel de rust in mij
voel de schroom in mij
voel de twinkeling en de glimlach
voel het verlangen en mij
en de liefde in mij
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Kijk me in mijn ogen en je vindt jezelf …
Kijk me in mijn ogen en je vindt jezelf
Is het je angst, je oordeel of twijfel,
je blijheid, spontaniteit
twijfel of hoop
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.
Is het wat je denkt of doet
of dat wat je juist vermijdt?
De boog die je om me heen maakte
of de spontaniteit van contact?
Het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.
Kijk, en ervaar
en gun je de rust
voel je vrij en onderzoek
het is niet mij die je ziet,
ik weerspiegel
Reik mij je hand,
raak me aan
ga in contact
via mij
met jezelf
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.
Wees niet beschroomd,
wees liefdevol
met alles wat je in je voelt
voel hoe het voelt
en ervaar de liefde
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel
Voel de rust in mij
voel de schroom in mij
voel de twinkeling en de glimlach
voel het verlangen en mij
en de liefde in mij
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
zondag 9 oktober 2011
Take this waltz ... Leonard Cohen
..
Leonard Cohen weet me met zijn stem tot diep in mijn hart te raken.
De diepgang in gevoelens spreekt me aan!
Leonard Cohen weet me met zijn stem tot diep in mijn hart te raken.
De diepgang in gevoelens spreekt me aan!
zaterdag 8 oktober 2011
Gevoelens kunnen toelaten, wat een KRACHT!
Gevoelens weten toe te laten en ze gewoon kunnen tonen .... wat een power, wat een Kracht!
Authenticiteit, werkelijk bij jezelf mogen uitkomen ..... een pracht voorbeeld van het leven door je heen laten stromen in verbondenheid!
vrijdag 7 oktober 2011
Dank je wel geleende schouder ....
Dank je wel,
Dank je wel geleende schouder,
dat ik even leunen mocht,
dat ik even klein mocht wezen,
dat een hand de mijne zocht.
Dank je wel, geleende oren
open voor mijn jammerklacht,
open voor mijn diepste wanhoop,
luisterend de halve dag.
Dank je wel dat toen
ik woedend vroeg:
"Heb ik dit nou verdiend?!"
Jij alleen mijn haren streelde.
dank je wel,
je bent een
Vriend.
Persoonlijk geschreven tekst op een Kerstkaart aan mij in 1997, schrijfster bij mij bekend.
Dank je wel geleende schouder,
dat ik even leunen mocht,
dat ik even klein mocht wezen,
dat een hand de mijne zocht.
Dank je wel, geleende oren
open voor mijn jammerklacht,
open voor mijn diepste wanhoop,
luisterend de halve dag.
Dank je wel dat toen
ik woedend vroeg:
"Heb ik dit nou verdiend?!"
Jij alleen mijn haren streelde.
dank je wel,
je bent een
Vriend.
Persoonlijk geschreven tekst op een Kerstkaart aan mij in 1997, schrijfster bij mij bekend.
Ik ben er en ik besta .....
Een rode draad in het leven en de pijn daarvan in mij of jou.
We trachten mensen te ontzien pijn te vermijden.
Echter nimmer kan wie dan ook de verwerking van wie dan ook overnemen door afwezig te zijn.
Verwerk het leven, accepteer wat is en jij en ik kunnen elkaars vrienden zijn.
Meermalen “overkwam” het mij dat mij gevraagd werd vanwege onverwerkte pijn bij zichzelf of een ander afwezig te zijn, waarbij ik onbedoeld in mijn eigen pijn van onbevestiging van mijn gevoelens terecht kwam zonder dat de ander zijn proces van verwerking in bleek te gaan, dat zelfs mijn afwezigheid een reden bleek te zijn voor de ander om diens verwerking niet aan te “hoeven” gaan,
ik gaf kortweg mijn eigen ruimte prijs ....!
Vaak was ik liefdevol “bereid” voor de ander die situatie tijdelijk aan te gaan. Ik geef graag ruimte waar die nodig is ... tekens echter is mij gebleken dat ik de verwerking van de ander daarmee allesbehalve op weg hielp en vaak juist omdat ik er toe bereid bleek, bleef de ander op zijn plek van on-verwerking en kwam de ander juist niet verder.
Ik bleek juist in mijn meegaandheid, en daarmee tevens ontkenning van mijn eigen gevoel de ander allerminst te helpen en slechts mezelf pijn te doen.
Het zit niet in mijn aard iemand te zullen kwetsen, als geen ander ben ik invoelend naar ieders gevoel
omdat ik in kan voelen, viel ik echter regelmatig in mijn eigen valkuil.
De valkuil van “een pas opzij gaan” voor de ander ten koste van mijzelf, ten koste van eigenwaarde.
Ik diende te leren ook meer invoelend naar juist mijn eigen gevoelens te worden en er simpelweg te mogen "zijn", zonder toestemming, gewoon mijn geboorterecht "zijn".
Via “de ruimte” van een ander kan ik, noch de ander, mijn leven verwerken, gelukkig en blij zijn.
Vertrouw daarom op mijn inzet dat ik via mijn natuurlijke aanwezigheid slechts mijn eigen plaats in gebruik zal nemen, zonder voor welke ander dan ook kwetsend aanwezig te zijn.
Ik kan zelfs nooit de ruimte van een ander innemen daarvoor zijn we te UNIEK en bijzonder!
Ieder is verantwoordelijk voor zijn verwerking, zijn eigen gevoelens, waaraan voorafgaand diens eigen gedachten en overtuigingen ten grondslag liggen
Vraag me echter nooit meer om om welke reden dan ook afwezig te zijn want ook ik besta mèt mijn gevoel zoals ieder ander. Nimmer zal jouw of mijn oplossing mogen zijn dat, juist ik, omdàt ik invoelend ben en respect heb voor het gevoel van de ander dat ik om die reden een afwezige dien te zijn.
Het is mijn soms juist pijnlijke weg, om aanwezig te mogen zijn, uit mijn valkuil te mogen stappen, die stap opzij … en plaats te maken niet de verantwoording op te nemen voor de verwerking of pijn van de ander en die over te pakken, de verwerking daar te laten zijn waar hij hoort en aanwezig dient te zijn, ieder bij zichzelf in volledige aanwezigheid van ieder.
Ik ben verantwoordelijk voor mijn ruimte de oerruimte die ieder heeft als ik mijn ruimte niet vul
doet iets of iemand anders dat, en dat is nooit de bedoeling geweest …... van mijn ruimte
Ik ben er, ik besta ….
Stef Bos vertolkt voor mij het er mogen zijn, de eigen plaats in nemen en het goede gevoel
wat dat teweeg brengt.... Simpelweg je eigen ruimte in mogen nemen in de wetenschap dat dat nou net de bedoeling van het leven was....
De ander spiegelt mij
ik krijg een vraag
en mijn antwoord kan ofwel mijn pijn of vreugde zijn.
© Yvonne Mooijman
zaterdag 1 oktober 2011
donderdag 22 september 2011
Lachen is gezond
Lachen is gezond.
Glimlachen en lachen is zoals ik al eerder schreef de "snelste / kortste verbinding" tussen mensen.
Glimlachen en lachen is zoals ik al eerder schreef de "snelste / kortste verbinding" tussen mensen.
maandag 19 september 2011
Gelukkig kunnen zijn.
Balans en geluk.
Is je leven in balans?
Moet je leven in balans zijn?
Niets moet, iets werkt alleen voor je of het werkt niet voor je, zo simpel is het!
Ken je het gevoel dat je leven in balans is?
Herken je het als het niet in balans is?
Als we in balans zijn, dan merken we dat eigenlijk doordat het leven “als vanzelf zijn weg vindt.”
We hoeven niet te trekken en te sleuren, we hoeven niet te knokken.
Je kan het vergelijken met ademen.
Als je luchtweg problemen hebt, dan kost ademhalen je veel energie en ben je bewust aan het ademhalen.
Als het leven niet in balans is dan kost het leven je veel energie en ben je bewust aan het sturen in het leven, we trachten er grip op te krijgen.
Juist door dat “er grip op trachten te krijgen”, gaan we de verkramping in, waardoor de natuurlijke stroming gestagneerd wordt.
Overgave … een lastig woord voor iemand die”grip wil krijgen” overgave blijkt de oplossing.
Loslaten dus, die wens om grip te krijgen.
Je overgeven aan de situatie waar je nu in zit.
Het niet als een vijand beschouwen (hoe moeilijk ook, maar probeer het eens, ja zal merken dat het effect kan hebben).
Je staat waar je nu staat met je omstandigheden en je omstandigheden “zijn zoals ze nu zijn.”
Stel je eens een ronde plek op de vloer voor die je huidige situatie vertegenwoordigt zo'n 80 cm groot.
Ga er eens op een afstandje vanaf staan en ga met je aandacht naar die plek.
Je haat hem misschien, je bent boos, vooral op de plek die je leidde tot die plek van je huidige situatie, je verleden dus. Boosheid is een emotie die niet is afgewerkt, niet verwerkt.
Toch ontkom je er niet aan dat de situatie waar je nu in zit, de situatie is waar je nu bent.
Beschouw hem als de eerste stap op weg naar de rest van je leven.
Waar wil je naar toe?
Welk gevoel wil je uiteindelijk bereiken?
Wil je een fortuin opbouwen?
Wil je een liefdevolle relatie opbouwen?
Wil je gezondheid?
Wil je knokken?
Wil je ontspannen en gelukkig leven?
Je hoeft hier niet tussen te kiezen, beter van niet zelfs, anders zou je het risico kunnen lopen uit balans te raken. Het is namelijk van belang dat je alle levensgebieden evenwichtig weet op te bouwen. Financieel, relationeel, gezin, vrienden, werk, gezondheid.
Wat heb je aan dat fortuin zonder liefdevolle relaties?
Wat heb je aan liefdevolle relaties zonder gezondheid?
Wat heb je aan gezondheid zonder geld?
Wat heb je aan geld zonder gezondheid?
Wat heb je aan gezondheid als je niet kan ophouden met knokken
Wat heb je aan relaties als je loopt te knokken?
Je zal al wel hebben opgemerkt dat ik een paar combinaties heb neergezet die nooit samen zullen kunnen.
Zonder je ontspannen en gelukkig te voelen, zal je je nooit rijk kunnen voelen, zal je nooit liefdevolle relaties hebben kunnen opbouwen en in stand houden, zal je nooit gezond kunnen zijn, zal je nooit tevreden zijn met wat je ooit bereikt, hoe hard je er ook voor knokt of werkt.
De basis waarop dit alles gestoeld is is dus ontspanning en geluk kunnen toelaten.
Geluk toelaten?
Als ik weinig geld heb, als mijn gezondheid te wensen overlaat? Als ik momenteel geen leuke relatie heb?
Weet je, de enige relatie waar je “wat mee kan”, is de relatie met jezelf.
Ik heb al wel eerder geschreven dat ik gelukkig heb kunnen zijn in heel slechte omstandigheden.
Niet dat dat me aan kwam waaien hoor, het kan ”verdomd hard werken zijn hoor om los te laten” en ook dan is het nog steeds een gevoel wat aan wisseling onderhevig is.
En pas na het loslaten van “dat grip willen hebben” kan je “kiezen om toe te laten om gelukkig te zijn.”
Is gelukkig zijn dan een keuze?
Het is in zoverre een keuze, dat het toe willen laten van geluk een keuze is.
Als ik “besluit om niet gelukkig te kunnen zijn”, dan zal ik “gelukkig zijn” niet kunnen toelaten in mijn systeem.
Kijk nog eens naar die plek op de grond die je even “je huidige situatie noemt.”
Maak er eens een plek naast die je “gelukkig zijn” noemt.
Kijk er op je gemak eens naar en voel hoe die tweede plek voelt, dat gelukkig zijn.
Voel je nog hoe dat voelt?
Ervaar je wat dat gevoel met je doet?
Het kan helpen eventueel dat goede gevoel wat je nog uit vroegere situaties kent, naar deze plek toe te kopiëren in gedachten.
Stel beide “plekken”, “je huidige situatie” en je “situatie van gelukkig voelen” op een afstandje van ongeveer 40 cm afstand van elkaar af.
Zet op een flinke afstand naar het verleden (zodat je als het ware een tijdslijn krijgt) een plaats waar je boos op bent in het verleden, en besef dat dat verleden is, ver-leden, “geleden” in de “verte” zogezegd! Die plaats is er ook, en besef dat dat verleden is en dat je als het ware dat ver-leden met je hebt meegenomen daar die plaats in het heden.
Blijf in gedachten op de “plaats van het heden” en de “plaats van gelukkig voelen.”
Kijk nog even naar je “plaats van het heden” en voel in hoeverre daar boosheid, frustratie of welke gevoelens daar aanwezig zijn die je nu niet ondersteunen, boosheid op het verleden dus, breng die als het ware terug naar de plaats van het verleden.
Maak de plaats van het heden zo neutraal mogelijk, het heden is een start-plaats van waaruit je liefst zo neutraal mogelijk je toekomst in gaat.
Maak die plek dus voor je eigen “welzijn” (well-zijn = gezondheid) zo neutraal mogelijk.
Als je zover bent, ga dan op een afstandje (een afstand die voor jou goed voelt) van de “plek van je heden” staan en “de plek van je gelukkig voelen”., ze liggen vlak naast elkaar.
Schuif in gedachten deze plekken liefdevol over elkaar heen en ervaar wat dat met je doet!
Je kan nu besluiten om op die nieuwe plek je leven weer in te stappen.
Ervaar dat je nu “gelukkig kunnen voelen” hebt toegevoegd aan je mogelijkheden.
Ervaar wat dit gevoel met je doet, ervaar dat je energie lichter aan kan voelen, je energie kan energieker aanvoelen, laat dat bewust op je inwerken en maak gebruik van de energie waar je nu weer beter toegang toe hebt.
Gaandeweg kan je regelmatig een beter gevoel toelaten, het helpt als je in gedachten naar fijne herinneringen gaat.
Iedere herinnering brengt je per onmiddellijk in de positieve energie van dat moment en tegelijkertijd ervaar je dat NU, en ben je dus gelijk nu gelukkig!
Vandaar dat het van belang is dat je zelf bepaalt waaraan je wenst te denken, daar ben je zelf de baas over!
Vandaar dat “loslaten” van gevoelens die je niet ondersteunen, laat die los in het verleden.
Positieve gevoelens uit het verleden kunnen je wèl nu ondersteunen.
Ik wens je een goede gevoelens!
© Yvonne Mooijman
Is je leven in balans?
Moet je leven in balans zijn?
Niets moet, iets werkt alleen voor je of het werkt niet voor je, zo simpel is het!
Ken je het gevoel dat je leven in balans is?
Herken je het als het niet in balans is?
Als we in balans zijn, dan merken we dat eigenlijk doordat het leven “als vanzelf zijn weg vindt.”
We hoeven niet te trekken en te sleuren, we hoeven niet te knokken.
Je kan het vergelijken met ademen.
Als je luchtweg problemen hebt, dan kost ademhalen je veel energie en ben je bewust aan het ademhalen.
Als het leven niet in balans is dan kost het leven je veel energie en ben je bewust aan het sturen in het leven, we trachten er grip op te krijgen.
Juist door dat “er grip op trachten te krijgen”, gaan we de verkramping in, waardoor de natuurlijke stroming gestagneerd wordt.
Overgave … een lastig woord voor iemand die”grip wil krijgen” overgave blijkt de oplossing.
Loslaten dus, die wens om grip te krijgen.
Je overgeven aan de situatie waar je nu in zit.
Het niet als een vijand beschouwen (hoe moeilijk ook, maar probeer het eens, ja zal merken dat het effect kan hebben).
Je staat waar je nu staat met je omstandigheden en je omstandigheden “zijn zoals ze nu zijn.”
Stel je eens een ronde plek op de vloer voor die je huidige situatie vertegenwoordigt zo'n 80 cm groot.
Ga er eens op een afstandje vanaf staan en ga met je aandacht naar die plek.
Je haat hem misschien, je bent boos, vooral op de plek die je leidde tot die plek van je huidige situatie, je verleden dus. Boosheid is een emotie die niet is afgewerkt, niet verwerkt.
Toch ontkom je er niet aan dat de situatie waar je nu in zit, de situatie is waar je nu bent.
Beschouw hem als de eerste stap op weg naar de rest van je leven.
Waar wil je naar toe?
Welk gevoel wil je uiteindelijk bereiken?
Wil je een fortuin opbouwen?
Wil je een liefdevolle relatie opbouwen?
Wil je gezondheid?
Wil je knokken?
Wil je ontspannen en gelukkig leven?
Je hoeft hier niet tussen te kiezen, beter van niet zelfs, anders zou je het risico kunnen lopen uit balans te raken. Het is namelijk van belang dat je alle levensgebieden evenwichtig weet op te bouwen. Financieel, relationeel, gezin, vrienden, werk, gezondheid.
Wat heb je aan dat fortuin zonder liefdevolle relaties?
Wat heb je aan liefdevolle relaties zonder gezondheid?
Wat heb je aan gezondheid zonder geld?
Wat heb je aan geld zonder gezondheid?
Wat heb je aan gezondheid als je niet kan ophouden met knokken
Wat heb je aan relaties als je loopt te knokken?
Je zal al wel hebben opgemerkt dat ik een paar combinaties heb neergezet die nooit samen zullen kunnen.
Zonder je ontspannen en gelukkig te voelen, zal je je nooit rijk kunnen voelen, zal je nooit liefdevolle relaties hebben kunnen opbouwen en in stand houden, zal je nooit gezond kunnen zijn, zal je nooit tevreden zijn met wat je ooit bereikt, hoe hard je er ook voor knokt of werkt.
De basis waarop dit alles gestoeld is is dus ontspanning en geluk kunnen toelaten.
Geluk toelaten?
Als ik weinig geld heb, als mijn gezondheid te wensen overlaat? Als ik momenteel geen leuke relatie heb?
Weet je, de enige relatie waar je “wat mee kan”, is de relatie met jezelf.
Ik heb al wel eerder geschreven dat ik gelukkig heb kunnen zijn in heel slechte omstandigheden.
Niet dat dat me aan kwam waaien hoor, het kan ”verdomd hard werken zijn hoor om los te laten” en ook dan is het nog steeds een gevoel wat aan wisseling onderhevig is.
En pas na het loslaten van “dat grip willen hebben” kan je “kiezen om toe te laten om gelukkig te zijn.”
Is gelukkig zijn dan een keuze?
Het is in zoverre een keuze, dat het toe willen laten van geluk een keuze is.
Als ik “besluit om niet gelukkig te kunnen zijn”, dan zal ik “gelukkig zijn” niet kunnen toelaten in mijn systeem.
Kijk nog eens naar die plek op de grond die je even “je huidige situatie noemt.”
Maak er eens een plek naast die je “gelukkig zijn” noemt.
Kijk er op je gemak eens naar en voel hoe die tweede plek voelt, dat gelukkig zijn.
Voel je nog hoe dat voelt?
Ervaar je wat dat gevoel met je doet?
Het kan helpen eventueel dat goede gevoel wat je nog uit vroegere situaties kent, naar deze plek toe te kopiëren in gedachten.
Stel beide “plekken”, “je huidige situatie” en je “situatie van gelukkig voelen” op een afstandje van ongeveer 40 cm afstand van elkaar af.
Zet op een flinke afstand naar het verleden (zodat je als het ware een tijdslijn krijgt) een plaats waar je boos op bent in het verleden, en besef dat dat verleden is, ver-leden, “geleden” in de “verte” zogezegd! Die plaats is er ook, en besef dat dat verleden is en dat je als het ware dat ver-leden met je hebt meegenomen daar die plaats in het heden.
Blijf in gedachten op de “plaats van het heden” en de “plaats van gelukkig voelen.”
Kijk nog even naar je “plaats van het heden” en voel in hoeverre daar boosheid, frustratie of welke gevoelens daar aanwezig zijn die je nu niet ondersteunen, boosheid op het verleden dus, breng die als het ware terug naar de plaats van het verleden.
Maak de plaats van het heden zo neutraal mogelijk, het heden is een start-plaats van waaruit je liefst zo neutraal mogelijk je toekomst in gaat.
Maak die plek dus voor je eigen “welzijn” (well-zijn = gezondheid) zo neutraal mogelijk.
Als je zover bent, ga dan op een afstandje (een afstand die voor jou goed voelt) van de “plek van je heden” staan en “de plek van je gelukkig voelen”., ze liggen vlak naast elkaar.
Schuif in gedachten deze plekken liefdevol over elkaar heen en ervaar wat dat met je doet!
Je kan nu besluiten om op die nieuwe plek je leven weer in te stappen.
Ervaar dat je nu “gelukkig kunnen voelen” hebt toegevoegd aan je mogelijkheden.
Ervaar wat dit gevoel met je doet, ervaar dat je energie lichter aan kan voelen, je energie kan energieker aanvoelen, laat dat bewust op je inwerken en maak gebruik van de energie waar je nu weer beter toegang toe hebt.
Gaandeweg kan je regelmatig een beter gevoel toelaten, het helpt als je in gedachten naar fijne herinneringen gaat.
Iedere herinnering brengt je per onmiddellijk in de positieve energie van dat moment en tegelijkertijd ervaar je dat NU, en ben je dus gelijk nu gelukkig!
Vandaar dat het van belang is dat je zelf bepaalt waaraan je wenst te denken, daar ben je zelf de baas over!
Vandaar dat “loslaten” van gevoelens die je niet ondersteunen, laat die los in het verleden.
Positieve gevoelens uit het verleden kunnen je wèl nu ondersteunen.
Ik wens je een goede gevoelens!
© Yvonne Mooijman
Workshops Geweldloze communicatie 17-09-2011
Afgelopen zaterdag 17 september 2011 heb ik de workshops geweldloze communicatie mogen verzorgen voor Mensa Nederland.
De drie workshops van ieder 1,5 uur werden gegeven in het kader van het Vrijwilligersweekend 2011 in Conferentieoord Kontakt der Kontinenten te Soesterberg in groepen van 20 personen.
Met dank aan de organisatoren.
Ik heb met veel plezier de workshops gegeven en de reacties stemden me absoluut blij!
Yvonne Mooijman
De drie workshops van ieder 1,5 uur werden gegeven in het kader van het Vrijwilligersweekend 2011 in Conferentieoord Kontakt der Kontinenten te Soesterberg in groepen van 20 personen.
Met dank aan de organisatoren.
Ik heb met veel plezier de workshops gegeven en de reacties stemden me absoluut blij!
Yvonne Mooijman
zondag 18 september 2011
Reframing - herkaderen
Reframing – herkaderen.
Op het moment dat mensen het moeilijk hebben, niemand uitgezonderd, denken we op een manier die ons tijdelijk niet ondersteunt.
Nou kunnen de omstandigheden zo zijn dat er van alles tegen zit, je je haren uit je kop kan trekken, je bij God niet meer weet hoe ergens uit te komen.
Ooit, jaren geleden overkwam het mij dat ik behoorlijk vast zat in mijn omstandigheden.
Ik was emotioneel volkomen op, volkomen uitgeput, ik was gevloerd zogezegd, al leek ik aan de buitenkant nog recht overeind te staan.
Ik herinner me twee specifieke momenten waarop ik dit heel intens ervaren heb.
Het feit dat ik dit nu schrijf betekent dat ik er doorheen ben gekomen, wat overigens geen garantie betekent dat ik dat niet opnieuw tegen kom.
Het zijn van die momenten die “de donkere nacht van de ziel” worden genoemd zoals Gregg Braden dat beschreef in een van zijn boeken. Hij schreef oa. “Het verloren gebed” en "de Goddelijke matrix, de grenzeloze kracht van het bewustzijn" .
Zoals Gregg schreef zou de eerste keer de moeilijkste zijn. Ik moet zeggen nu ik zo terug kijk wist ik die tweede keer dat ik die eerste keer overwonnen had, ondanks dat ik toentertijd geen flauw benul had hoe dat ik daar uit kon komen zelfs me af vroeg of ik daar uit zou kunnen komen.
Het kan je overkomen dat je denkt het leven aardig onder controle te hebben, en ineens blijkt er van alles plotseling te wiebelen, valt uiteen of staat op zijn grondvesten te schudden.
De grote kunst is om te herkennen vanuit welk kader je je eigen situatie bekijkt.
Soms zoek je verschillende kaders om eens door heen te kijken, en geven ze je allen nog geen ruimte tot oplossing.
Op 1 van die ogenblikken weet ik nog dat ik “op was van ellende” mentaal niet wist hoe tot een oplossing te komen, en ondanks dat alles wist ik dat er een oplossing zich zou aandienen, ik had alleen geen flauw benul hoe en wanneer. Ik was me slechts bewust dàt ergens een oplossing verscholen moest liggen. Diep van binnen bleek ik ergens mee contact te maken wat me die kennis gaf. Ergens leek ik met de oplossing verbonden, leek ik de kennis te ervaren onderdeel te zijn van een groter intelligent systeem waar we allemaal deel van uitmaken en wist ik dat er, waar dan ook een oplossing was.
Ik ben in die tijd tot een beschrijving voor mezelf gekomen wat "geloven", "ergens in geloven" zou kunnen betekenen.
Ik geloofde ergens in, ik geloofde in een mij totaal onbekende oplossing die zich nog te ontvouwen had maar die ik gelijktijdig niet zag, nog niet waar kon nemen.
Nou heet geloven voor mij beslist niets met kerkelijk geloven te maken heeft, verre van dat, ondanks dat ik RK kerkelijk ben opgevoed, waarvan ik alleen het spirituele aspect wat overigens in ieder "geloof" de gemeenschappelijke kern lijkt te zijn. heb meegenomen.
Het woord "geloven" is voor mij meer een “vanuit een diepe bron weten” dat binnen dit groter geheel toch nog ergens mijn oplossing verborgen moet liggen.
Ik beschreef het voor mezelf dat “geloven” dat “weten” dus zo iets moest zijn als er toch mee verbonden zijn en weten, ondanks .... dat alle feiten en omstandigheden geweldig bezig waren mij van het tegendeel te overtuigen.
Zo'n moment realiseer ik me nu tijdens het schrijven, had ik ook toen ik in 1995 een whiplash opliep, 8maanden gevloerd om uiteindelijk via een stervensbegeleiding die ik spontaan deed, op het pad van therapeutisch werken uit kwam. Via de persoon die op sterven lag werd ik opmerkzaam gemaakt op de NEI-therapie die net ontwikkeld was.
Als gevolg van die glazen winkelruit waar ik tegenop liep, kwam ik in de gelegenheid tijd te mogen besteden tijdens iemands stervensproces en ineens “was” ik op de plaats van mijn bestemming.
Ik besloot de weg te bewandelen die mij via een NEI-behandeling terug bracht in mijn energie en als gevolg daarvan besloot ik deze kennis toe te gaan passen en werd ik NEI-therapeut.
Op momenten dat de energie ontbreekt door uitputting, kan het dan zijn dat je/ik het even/of wat langer, dan even voor je gevoel bij het begrip “grip op het leven” kan komen.
Het leek voor mij of de uitputting me dwong alle grip los te laten en “het leven” en “anderen” me te laten leiden op mijn “pas. Diep van binnen lag dit pad op mijn weg, soms is “loslaten van het willen weten hoe” maakt dat je de overgave in kan.
Zoals ook Gregg Braden benoemde, laat je leiden door hartsverbindingen, zoals ik deed tijdens dat stervensproces., ik kreeg ineens alle toevalligheden voorgeschoteld als het ware.
Ik bleek in staat nieuwe ervaringen in te gaan.
Dat proces is dus heel dubbel in gevoel. Vandaar mijn filosoferen indertijd wat nou geloven in dit kader betekende.
Echt “in mezelf geloven” en dus “geloven onderdeel te zijn van een overkoepelende intelligentie” die me tegelijkertijd ervaringen in weet te sturen waar ik verre van blij mee kon of kan zijn om vervolgens mijn weg verder te vinden.
Soms hoor je mensen wel eens achteloos opperen, dat je alles meemaakt om te “leren”.
Nou, ik ben tot de conclusie gekomen dat het dat mogelijk niet zo zou kunnen zijn.
Het reikt wat te ver om dit nu uit te werken, maar ik ben voor mezelf meer tot het idee gekomen dat we mogelijk “ervaringen” ingaan.
*&#$ ervaringen vaak en mooie ervaringen vaak en alles wat daar zo ongeveer tussenin ligt.
Ik denk dat het denken in “leren” te veel vanuit ons denken gestuurd wordt, vanuit mijn gevoel krijg ik zo nu en dan / regelmatig allerlei impulsen om nog eens te kijken en testen of ik nou wel echt geloofde wat ik zei te geloven.
Kruis naar kracht zeggen ze wel eens, nou ......
Zou toch kunnen zijn.
Alleen die kracht dient wel weer bijeengeraapt te moeten worden.
We zijn allen één, we hebben elkaar, geloven we daar echt in, of voelen we ons soms zo verrekte afgescheiden en alleen staan.
Inmiddels heb ik door de zwaarte van de omstandigheden waarin ik met veel cliënten heb mogen werken wel gezien wat herkaderen kan brengen.
Mensen blijken in staat om weer op te krabbelen, althans ik ben in de gekste omstandigheden weer overeind gekomen, en heel goed overeind gekomen zelfs, krachtiger dan voorheen, nadat ik in oorsprong echt niet kon verzinnen hoe!
Het lukte me dus telkens weer. Ik heb daar wel wat specifieker over geschreven in “wacht niet tot op mijn begrafenis”
Eigenlijk heb ik tekens weer gebruik gemaakt van herkaderen, in mijn praktijk is dat een heel belangrijk onderdeel van mijn werk, het allergrootste eigenlijk, ik doe niets anders als het ware, in vele vormen.
Ik leer mensen zo goed mogelijk met hun energiesysteem om te gaan. Hadden we dat maar ooit op de kleuterschool kunnen leren, helaas zijn er weinig mensen die dit leren.
Om te kunnen herkaderen kan het nodig zijn andere mensen om je heen te hebben die bereid zijn
je daarin op weg te helpen. Dat is niet alleen nodig maar ook zeer wenselijk. Het allerbelangrijkste ook hierin is weer “het niet oordelen”, een niet oordelende houding naar degene die vast zit en uiteraard een niet oordelen naar wie dit nog niet aan kan. Ieder doet waar hij of zijn op dat moment toe in staat is en ook wat dat betreft komen mensen elkaar altijd tegen in elkaars ontwikkel-proces.
Vast zitten is geen zwakte, vastzitten is een ervaring ….
En ervaringen zijn er om tot nieuwe ervaringen te mogen komen.
We zijn allemaal dezelfde bron, niemand ontkomt aan ervaringen. We kunnen elkaar zo geweldig helpen door elkaar even de ruimte te geven, te ontladen er even te zijn voor elkaar, zodat je een door je huidige ervaring heen komt.
We zijn allemaal energie, soms mogen we even bij elkaar op adem komen. Dat is voor beiden altijd een mooie ervaring!
© Yvonne Mooijman
Op het moment dat mensen het moeilijk hebben, niemand uitgezonderd, denken we op een manier die ons tijdelijk niet ondersteunt.
Nou kunnen de omstandigheden zo zijn dat er van alles tegen zit, je je haren uit je kop kan trekken, je bij God niet meer weet hoe ergens uit te komen.
Ooit, jaren geleden overkwam het mij dat ik behoorlijk vast zat in mijn omstandigheden.
Ik was emotioneel volkomen op, volkomen uitgeput, ik was gevloerd zogezegd, al leek ik aan de buitenkant nog recht overeind te staan.
Ik herinner me twee specifieke momenten waarop ik dit heel intens ervaren heb.
Het feit dat ik dit nu schrijf betekent dat ik er doorheen ben gekomen, wat overigens geen garantie betekent dat ik dat niet opnieuw tegen kom.
Het zijn van die momenten die “de donkere nacht van de ziel” worden genoemd zoals Gregg Braden dat beschreef in een van zijn boeken. Hij schreef oa. “Het verloren gebed” en "de Goddelijke matrix, de grenzeloze kracht van het bewustzijn" .
Zoals Gregg schreef zou de eerste keer de moeilijkste zijn. Ik moet zeggen nu ik zo terug kijk wist ik die tweede keer dat ik die eerste keer overwonnen had, ondanks dat ik toentertijd geen flauw benul had hoe dat ik daar uit kon komen zelfs me af vroeg of ik daar uit zou kunnen komen.
Het kan je overkomen dat je denkt het leven aardig onder controle te hebben, en ineens blijkt er van alles plotseling te wiebelen, valt uiteen of staat op zijn grondvesten te schudden.
De grote kunst is om te herkennen vanuit welk kader je je eigen situatie bekijkt.
Soms zoek je verschillende kaders om eens door heen te kijken, en geven ze je allen nog geen ruimte tot oplossing.
Op 1 van die ogenblikken weet ik nog dat ik “op was van ellende” mentaal niet wist hoe tot een oplossing te komen, en ondanks dat alles wist ik dat er een oplossing zich zou aandienen, ik had alleen geen flauw benul hoe en wanneer. Ik was me slechts bewust dàt ergens een oplossing verscholen moest liggen. Diep van binnen bleek ik ergens mee contact te maken wat me die kennis gaf. Ergens leek ik met de oplossing verbonden, leek ik de kennis te ervaren onderdeel te zijn van een groter intelligent systeem waar we allemaal deel van uitmaken en wist ik dat er, waar dan ook een oplossing was.
Ik ben in die tijd tot een beschrijving voor mezelf gekomen wat "geloven", "ergens in geloven" zou kunnen betekenen.
Ik geloofde ergens in, ik geloofde in een mij totaal onbekende oplossing die zich nog te ontvouwen had maar die ik gelijktijdig niet zag, nog niet waar kon nemen.
Nou heet geloven voor mij beslist niets met kerkelijk geloven te maken heeft, verre van dat, ondanks dat ik RK kerkelijk ben opgevoed, waarvan ik alleen het spirituele aspect wat overigens in ieder "geloof" de gemeenschappelijke kern lijkt te zijn. heb meegenomen.
Het woord "geloven" is voor mij meer een “vanuit een diepe bron weten” dat binnen dit groter geheel toch nog ergens mijn oplossing verborgen moet liggen.
Ik beschreef het voor mezelf dat “geloven” dat “weten” dus zo iets moest zijn als er toch mee verbonden zijn en weten, ondanks .... dat alle feiten en omstandigheden geweldig bezig waren mij van het tegendeel te overtuigen.
Zo'n moment realiseer ik me nu tijdens het schrijven, had ik ook toen ik in 1995 een whiplash opliep, 8maanden gevloerd om uiteindelijk via een stervensbegeleiding die ik spontaan deed, op het pad van therapeutisch werken uit kwam. Via de persoon die op sterven lag werd ik opmerkzaam gemaakt op de NEI-therapie die net ontwikkeld was.
Als gevolg van die glazen winkelruit waar ik tegenop liep, kwam ik in de gelegenheid tijd te mogen besteden tijdens iemands stervensproces en ineens “was” ik op de plaats van mijn bestemming.
Ik besloot de weg te bewandelen die mij via een NEI-behandeling terug bracht in mijn energie en als gevolg daarvan besloot ik deze kennis toe te gaan passen en werd ik NEI-therapeut.
Op momenten dat de energie ontbreekt door uitputting, kan het dan zijn dat je/ik het even/of wat langer, dan even voor je gevoel bij het begrip “grip op het leven” kan komen.
Het leek voor mij of de uitputting me dwong alle grip los te laten en “het leven” en “anderen” me te laten leiden op mijn “pas. Diep van binnen lag dit pad op mijn weg, soms is “loslaten van het willen weten hoe” maakt dat je de overgave in kan.
Zoals ook Gregg Braden benoemde, laat je leiden door hartsverbindingen, zoals ik deed tijdens dat stervensproces., ik kreeg ineens alle toevalligheden voorgeschoteld als het ware.
Ik bleek in staat nieuwe ervaringen in te gaan.
Dat proces is dus heel dubbel in gevoel. Vandaar mijn filosoferen indertijd wat nou geloven in dit kader betekende.
Echt “in mezelf geloven” en dus “geloven onderdeel te zijn van een overkoepelende intelligentie” die me tegelijkertijd ervaringen in weet te sturen waar ik verre van blij mee kon of kan zijn om vervolgens mijn weg verder te vinden.
Soms hoor je mensen wel eens achteloos opperen, dat je alles meemaakt om te “leren”.
Nou, ik ben tot de conclusie gekomen dat het dat mogelijk niet zo zou kunnen zijn.
Het reikt wat te ver om dit nu uit te werken, maar ik ben voor mezelf meer tot het idee gekomen dat we mogelijk “ervaringen” ingaan.
*&#$ ervaringen vaak en mooie ervaringen vaak en alles wat daar zo ongeveer tussenin ligt.
Ik denk dat het denken in “leren” te veel vanuit ons denken gestuurd wordt, vanuit mijn gevoel krijg ik zo nu en dan / regelmatig allerlei impulsen om nog eens te kijken en testen of ik nou wel echt geloofde wat ik zei te geloven.
Kruis naar kracht zeggen ze wel eens, nou ......
Zou toch kunnen zijn.
Alleen die kracht dient wel weer bijeengeraapt te moeten worden.
We zijn allen één, we hebben elkaar, geloven we daar echt in, of voelen we ons soms zo verrekte afgescheiden en alleen staan.
Inmiddels heb ik door de zwaarte van de omstandigheden waarin ik met veel cliënten heb mogen werken wel gezien wat herkaderen kan brengen.
Mensen blijken in staat om weer op te krabbelen, althans ik ben in de gekste omstandigheden weer overeind gekomen, en heel goed overeind gekomen zelfs, krachtiger dan voorheen, nadat ik in oorsprong echt niet kon verzinnen hoe!
Het lukte me dus telkens weer. Ik heb daar wel wat specifieker over geschreven in “wacht niet tot op mijn begrafenis”
Eigenlijk heb ik tekens weer gebruik gemaakt van herkaderen, in mijn praktijk is dat een heel belangrijk onderdeel van mijn werk, het allergrootste eigenlijk, ik doe niets anders als het ware, in vele vormen.
Ik leer mensen zo goed mogelijk met hun energiesysteem om te gaan. Hadden we dat maar ooit op de kleuterschool kunnen leren, helaas zijn er weinig mensen die dit leren.
Om te kunnen herkaderen kan het nodig zijn andere mensen om je heen te hebben die bereid zijn
je daarin op weg te helpen. Dat is niet alleen nodig maar ook zeer wenselijk. Het allerbelangrijkste ook hierin is weer “het niet oordelen”, een niet oordelende houding naar degene die vast zit en uiteraard een niet oordelen naar wie dit nog niet aan kan. Ieder doet waar hij of zijn op dat moment toe in staat is en ook wat dat betreft komen mensen elkaar altijd tegen in elkaars ontwikkel-proces.
Vast zitten is geen zwakte, vastzitten is een ervaring ….
En ervaringen zijn er om tot nieuwe ervaringen te mogen komen.
We zijn allemaal dezelfde bron, niemand ontkomt aan ervaringen. We kunnen elkaar zo geweldig helpen door elkaar even de ruimte te geven, te ontladen er even te zijn voor elkaar, zodat je een door je huidige ervaring heen komt.
We zijn allemaal energie, soms mogen we even bij elkaar op adem komen. Dat is voor beiden altijd een mooie ervaring!
© Yvonne Mooijman
donderdag 15 september 2011
Kinderen met speciale behoeften.
"Kinderen met speciale behoeften zijn niet raar of vreemd. Ze willen alleen maar wat iedereen wil... geaccepteerd worden."
Ik kwam deze zin net tegen op Facebook in het kader van : Speciaal onderwijsweek en autisme en adhd bewustzijnsmaand ter ere van alle kinderen.
Het was een bericht van 6 september en het leek me een goed idee die week en die maand maar eens op te rekken in tijd!
Het zou een mooi bewustzijn zijn voor het hele jaar.
Yvonne Mooijman
Ik kwam deze zin net tegen op Facebook in het kader van : Speciaal onderwijsweek en autisme en adhd bewustzijnsmaand ter ere van alle kinderen.
Het was een bericht van 6 september en het leek me een goed idee die week en die maand maar eens op te rekken in tijd!
Het zou een mooi bewustzijn zijn voor het hele jaar.
Yvonne Mooijman
woensdag 14 september 2011
Ik hoef niet te weten ....
Ik hoef niet te weten wat je doet,
dat je het druk hebt en waarmee
of met wie je hebt gegeten.
Ik hoef niet te weten
hoe goed je het doet in de financiële markt
en dat je het "gaat maken'.
Ik ben niet geïnteresseerd in jouw omstandigheden
Ik ben geïnteresseerd in wie jij werkelijk bent
waardoor jij omgaat met jouw omstandigheden zoals je doet.
Ik ben niet geïnteresseerd in je masker
ik ben geïnteresseerd in je kern
en in de persoon die je in je diepste angst en geluk werkelijk bent.
Ik ben geïnteresseerd in hoe je je voelt
hoe jij jouw weg bewandelt en waarom jij je keuzes maakt
niet hoe mooi het bos is terwijl je het niet werkelijk ziet.
Ik ben geïnteresseerd hoe je met je tijd omgaat
in verhouding tot je geliefden en jezelf
of je hen werkelijke weet te voeden in aandacht.
Ik ben niet geïnteresseerd te horen hoe goed je het doet
ik wil weten wat jouw leven met jou doet,
zowel in voor- als tegenspoed.
Het ga je goed!
© Yvonne Mooijman
dat je het druk hebt en waarmee
of met wie je hebt gegeten.
Ik hoef niet te weten
hoe goed je het doet in de financiële markt
en dat je het "gaat maken'.
Ik ben niet geïnteresseerd in jouw omstandigheden
Ik ben geïnteresseerd in wie jij werkelijk bent
waardoor jij omgaat met jouw omstandigheden zoals je doet.
Ik ben niet geïnteresseerd in je masker
ik ben geïnteresseerd in je kern
en in de persoon die je in je diepste angst en geluk werkelijk bent.
Ik ben geïnteresseerd in hoe je je voelt
hoe jij jouw weg bewandelt en waarom jij je keuzes maakt
niet hoe mooi het bos is terwijl je het niet werkelijk ziet.
Ik ben geïnteresseerd hoe je met je tijd omgaat
in verhouding tot je geliefden en jezelf
of je hen werkelijke weet te voeden in aandacht.
Ik ben niet geïnteresseerd te horen hoe goed je het doet
ik wil weten wat jouw leven met jou doet,
zowel in voor- als tegenspoed.
Het ga je goed!
© Yvonne Mooijman
dinsdag 13 september 2011
Alleen innerlijke rust en vrede geven je energie
..
Laat je strijd-gedachten los
die geeft vaak twee verliezers,
Laat je strijd-gedachten los
en je vindt je innerlijke rust en vrede,
Alleen innerlijke rust en vrede
leveren je weer je benodigde energie!
© Yvonne Mooijman
..
Laat je strijd-gedachten los
die geeft vaak twee verliezers,
Laat je strijd-gedachten los
en je vindt je innerlijke rust en vrede,
Alleen innerlijke rust en vrede
leveren je weer je benodigde energie!
© Yvonne Mooijman
..
Miljonair geeft zijn geld weg
Miljonair geeft zijn vermogen weg
Ik kwam een oud bericht tegen:
Uitgegeven: 10 februari 2010 15:46
Laatst gewijzigd: 10 februari 2010 16:55
AMSTERDAM - De Oostenrijkse zakenman Karl Rabeder gaat al zijn bezittingen verkopen en wil de opbrengst daarvan plus zijn eigen vermogen aan de armen schenken. Zelf zal hij voortaan gaan leven van nog geen 900 euro per maand. "Ik wil niets, maar dan ook helemaal niets overhouden", zegt Rabeder tegen the Telegraph.
"Geld werkt contraproductief. Het voorkomt dat je gelukkig wordt", concludeert hij.
De miljonair zal onder meer zijn villa met uitzicht over de Alpen ter waarde van 1,6 miljoen euro verkopen. Zijn zes zweefvliegtuigjes en Audi A8 heeft hij al verkocht. Naar verwachting zal hij meer dan 3 miljoen euro weggeven.
Rabeder had het gevoel dat hij als slaaf werkte voor zaken die hij helemaal niet nodig had. Tijdens een vakantie in Hawai realiseerde hij zich opeens "hoe erg, ziel- en gevoelloos het vijf-sterrenleven is". "We gaven zoveel geld uit als we konden, maar al die tijd had ik niet het gevoel dat we echt iemand ontmoet hadden, dat we allemaal slechts acteurs waren."
Het geld dat hij weggeeft komt terecht bij zijn eigen goede doel, dat microkrediet verleent in Latijns-Amerika.
---
Ik las bovenstaand bericht.
Rijk zijn en tegelijkertijd het gevoel hebben zo arm als een rat te zijn als het gaat om de wezenlijke dingen in het leven, dat is werkelijk pijnlijk.
Ik trof dit artikel naar aanleiding van een van de “zoekwoorden”, beter gezegd” zoek-zinnen”, waarop iemand mijn weblog vond.
Ik vind het altijd boeiend om er achter te komen wat mensen “beweegt” en vooral in welke richting mensen dan bewegen.
Ik lees dit artikel en vraag me dan af of het besluit van de miljonair hem ook zal brengen waar hij werkelijk wezen wil, zinvol bestaan dus.
Het is een “kleine kunst” (nou ja... je moet het natuurlijk wel eerst bij elkaar vergaard hebben om het te kunnen weggeven!), om al je bezittingen te verkopen en weg te geven en van maandelijks €900 te willen gaan leven, en ik hoop dat hij zijn belangrijkste wens behaalt, want dat is namelijk niet gerealiseerd door alleen alles te verkopen en twee bedragen voor elkaar in te wisselen.
Voor mijn gevoel is hij bezig met “vermijden”.
Hij besloot dat miljoenen hem niet gelukkig wisten te maken, en wisselt die miljoenen dan in voor weinig geld, maar daarmee heb je alleen nog maar bereikt dat je minder van dat geld hebt en nog niet dat je wezenlijk gelukkig gaat worden.
Het grappige was dat ik ooit een artikel schreef waarin ik ook op zoek was naar een miljonair, via het zoekwoord is degene waarschijnlijk ook op mijn artikel beland.
Ik ben benieuwd hoe het de ex-miljonair vergaat, natuurlijk zal hij zich lange tijd trots hebben kunnen voelen met al zijn geld weg te schenken, het is namelijk niet niks wat hij deed.
Zijn moeilijkste tijd zal aanbreken nadát hij zijn geld weggegeven heeft, en hij zijn "zin" in het leven zal dienen te hervinden.
Dat is van een heel andere orde dan geld weggeven.
Maar goed, het zou mij ook best leuk kijken in de positie te komen "mijn" miljoenen weg te geven. "Mijn miljonairs-schap zit in mijn expertise" en die geef ik veelvuldig weg, zònder iets kwijt te raken, en dat is een heel rijk gevoel!
Voorlopig geef ik mijn kennis en ervaring, bevalt me heel prima en geeft me aardig wat zin in het leven.
Geef mij nog 1 miljonair (twee is ook acceptabel!) die zijn geld "mijn kant" op stuurt, om voor mijn klanten, die soms zo diep in de financiële put zitten dat ze diepgaande hulpverlening niet kunnen betalen. Hen daarmee financiële mogelijkheden bieden om gecoacht te worden, dat zou hen en mij rijk doen voelen!!
Nou die ene miljonair nog tot zinvol leven "verleiden", dat zou nou mooi een typisch geval voor zinvolle coaching kunnen zijn.
Ik wens hem in ieder geval alle geluk van de wereld, en minstens een dik compliment voor zijn moedig besluit.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ik kwam een oud bericht tegen:
Uitgegeven: 10 februari 2010 15:46
Laatst gewijzigd: 10 februari 2010 16:55
AMSTERDAM - De Oostenrijkse zakenman Karl Rabeder gaat al zijn bezittingen verkopen en wil de opbrengst daarvan plus zijn eigen vermogen aan de armen schenken. Zelf zal hij voortaan gaan leven van nog geen 900 euro per maand. "Ik wil niets, maar dan ook helemaal niets overhouden", zegt Rabeder tegen the Telegraph.
"Geld werkt contraproductief. Het voorkomt dat je gelukkig wordt", concludeert hij.
De miljonair zal onder meer zijn villa met uitzicht over de Alpen ter waarde van 1,6 miljoen euro verkopen. Zijn zes zweefvliegtuigjes en Audi A8 heeft hij al verkocht. Naar verwachting zal hij meer dan 3 miljoen euro weggeven.
Rabeder had het gevoel dat hij als slaaf werkte voor zaken die hij helemaal niet nodig had. Tijdens een vakantie in Hawai realiseerde hij zich opeens "hoe erg, ziel- en gevoelloos het vijf-sterrenleven is". "We gaven zoveel geld uit als we konden, maar al die tijd had ik niet het gevoel dat we echt iemand ontmoet hadden, dat we allemaal slechts acteurs waren."
Het geld dat hij weggeeft komt terecht bij zijn eigen goede doel, dat microkrediet verleent in Latijns-Amerika.
---
Ik las bovenstaand bericht.
Rijk zijn en tegelijkertijd het gevoel hebben zo arm als een rat te zijn als het gaat om de wezenlijke dingen in het leven, dat is werkelijk pijnlijk.
Ik trof dit artikel naar aanleiding van een van de “zoekwoorden”, beter gezegd” zoek-zinnen”, waarop iemand mijn weblog vond.
Ik vind het altijd boeiend om er achter te komen wat mensen “beweegt” en vooral in welke richting mensen dan bewegen.
Ik lees dit artikel en vraag me dan af of het besluit van de miljonair hem ook zal brengen waar hij werkelijk wezen wil, zinvol bestaan dus.
Het is een “kleine kunst” (nou ja... je moet het natuurlijk wel eerst bij elkaar vergaard hebben om het te kunnen weggeven!), om al je bezittingen te verkopen en weg te geven en van maandelijks €900 te willen gaan leven, en ik hoop dat hij zijn belangrijkste wens behaalt, want dat is namelijk niet gerealiseerd door alleen alles te verkopen en twee bedragen voor elkaar in te wisselen.
Voor mijn gevoel is hij bezig met “vermijden”.
Hij besloot dat miljoenen hem niet gelukkig wisten te maken, en wisselt die miljoenen dan in voor weinig geld, maar daarmee heb je alleen nog maar bereikt dat je minder van dat geld hebt en nog niet dat je wezenlijk gelukkig gaat worden.
Het grappige was dat ik ooit een artikel schreef waarin ik ook op zoek was naar een miljonair, via het zoekwoord is degene waarschijnlijk ook op mijn artikel beland.
Ik ben benieuwd hoe het de ex-miljonair vergaat, natuurlijk zal hij zich lange tijd trots hebben kunnen voelen met al zijn geld weg te schenken, het is namelijk niet niks wat hij deed.
Zijn moeilijkste tijd zal aanbreken nadát hij zijn geld weggegeven heeft, en hij zijn "zin" in het leven zal dienen te hervinden.
Dat is van een heel andere orde dan geld weggeven.
Maar goed, het zou mij ook best leuk kijken in de positie te komen "mijn" miljoenen weg te geven. "Mijn miljonairs-schap zit in mijn expertise" en die geef ik veelvuldig weg, zònder iets kwijt te raken, en dat is een heel rijk gevoel!
Voorlopig geef ik mijn kennis en ervaring, bevalt me heel prima en geeft me aardig wat zin in het leven.
Geef mij nog 1 miljonair (twee is ook acceptabel!) die zijn geld "mijn kant" op stuurt, om voor mijn klanten, die soms zo diep in de financiële put zitten dat ze diepgaande hulpverlening niet kunnen betalen. Hen daarmee financiële mogelijkheden bieden om gecoacht te worden, dat zou hen en mij rijk doen voelen!!
Nou die ene miljonair nog tot zinvol leven "verleiden", dat zou nou mooi een typisch geval voor zinvolle coaching kunnen zijn.
Ik wens hem in ieder geval alle geluk van de wereld, en minstens een dik compliment voor zijn moedig besluit.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
maandag 12 september 2011
vrijdag 9 september 2011
Reframing - (On)gelukkige Slachtoffers
Reframen.
Gelukkige slachtoffers, bestaan ze?
Niet zolang ze zich slachtoffer voelen (helaas).
Het is gebleken dat slachtofferschap "het toelaten van gevoelens van geluk" danig in de weg staat, dat zijn twee zijns-staten van gevoelens die zowel apart als zich elkaar afwisselend kunnen voordoen, gelijktijdig gaat niet lukken. Genieten van wat zich NU voordoet is dus heel belangrijk!
Er bestaan “geen gelukkige slachtoffers”, lees ik in een boek.
Dat klinkt hard, dat voelt hard, dat voelt oneerlijk.
Iedereen wil toch gelukkig zijn, juist slachtoffers?
En dan zou je als slachtoffer niet gelukkig mogen zijn?
Natuurlijk mogen jij en ik gelukkig zijn, alleen zolang ik mij slachtoffer "voel", gaat me dat niet lukken.
Ik kreeg ooit iemand in mijn praktijk iemand die al jaren door de medische mallemolen was gehaald vanwege haar jarenlange heftige buikpijn klachten.
De medische wetenschap had haar diverse malen opnieuw onderzocht maar ze konden geen oorzaak vinden en de klachten bleven zich aandienen.
Ik ging met haar “aan de slag” en doordat ik een andere invalshoek heb, waarbij ik via haar onderbewustzijn kon achterhalen wat er binnen haar systeem aanstuurde, kregen we wel zicht op wat er zich afspeelde in haar lijf.
Via de test kan je via het onderbewustzijn van iemand testen wat “iets” met iemands energiesysteem doet. Om je enig idee te geven van zo'n een spiertest voeg ik hier een filmpje toe van de o-ringtest)
Het is vergelijkbaar met de werking van een computer, daar werk je met nullen en enen, in deze test is iets wel of niet energie gevend voor je systeem.
Stel je hebt ernstige dingen meegemaakt in je leven, dan vraagt dat om verwerking, dat weten we allemaal.
In het geval van deze vrouw kwam ik bij haar (via de vraagstelling van de o-ringtest) bij een bepaalde leeftijd uit waarop de onbalans in haar lijf was ontstaan, welke de klachten waar ze nu last van had, had weten te creëren en ze nadien in stand bleken te houden.
Toen ik naar de oorsprong had gevraagd (via de spiertest) kwam er een leeftijd van 5 jaar als oorsprong van onverwerkte emoties.
Via de NEI-emotie flowchart kon ik doortesten welke emotie het betrof.
Het bleek de emoties misbruikt te zijn.
Zij was totaal verbaasd dat dit gegeven (en zo snel) op tafel bleek te komen, zonder dat er zelfs een gesprek was geweest over haar verleden. Ze vertelde op die leeftijd seksueel misbruikt te zijn geweest en ze reageerde met een gelatenheid maar ook een onderdukte boosheid die toch duidelijk herkenbaar was en ze verwoorde inmiddels feller haar gevoelens dat die persoon “haar leven verwoest had.”
Ik kon mij die gedachtegang volledig voorstellen.
Ik gaf haar de gelegenheid zich te uiten over wat er in haar omging.
Ik herkende dat zij zich duidelijk slachtoffer voelde binnen die situatie, tegelijkertijd bleek uit de test dat met name deze overtuiging van slachtofferschap haar systeem ook heftig in de onbalans bleef houden.
Als je je slachtoffer voelt, (en je hoort mij niet zeggen dat het geen heel menselijke conclusie is waar iedereen , (ik incluis, niets menselijks is mij vreemd), regelmatig in kan onder duiken met name op momenten dat er veel van je gevraagd wordt of er sprake is van verminderde weerstand.
Ik bevestigde haar in haar gevoel in de zin dat ik haar kon duidelijk maken dat ik er alle begrip voor had dat zij zo dacht, en dat ik tegelijkertijd zag dat deze gedachtegang haar nog verder van huis wist te brengen dan haar ervaringen alleen.
Zij was seksueel misbruikt, en dat is altijd zeer ingrijpend in iemands leven.
Ik testte haar op de opmerking, haar overtuiging, dat “hij haar leven had verpest.”
De spier-test ging helemaal open, hetgeen betekende dat deze overtuiging haar al haar energie ontnam, niet bekrachtigde, maar haar systeem volkomen ondermijnde.
Ja maar, hij heeft haar leven toch verwoest, hoor ik je denken?
Natuurlijk voelde zij dit zo en ik beaamde dat zij een zeer ernstige en ingrijpende ervaring had meegemaakt, een van de meest ingrijpende ervaringen die een vrouw kan doormaken zelfs.
Ik vroeg haar of ze zich slachtoffer voelde van hem.
"Ja natuurlijk" zei ze woest.
Ik vertelde haar dat ik me haar boosheid zo goed kon voorstellen, en dat dat ook een functie had, maar dat zij daarmee ook als het ware gekoppeld bleef aan haar boosheid op hem en dat dat helaas ook een belangrijke medeoorzaak was van de huidige effecten op haar systeem, maar wèl één waar ze zelf grip op zou kunnen krijgen.
Ik testte met haar uit wat boosheid voor haar systeem betekende.
De spiertest overtuigde haar onmiddellijk, ze kon met geen mogelijkheid haar vingers bij elkaar houden als ik haar boosheid testte.
Ik liet haar ervaren door verschillende emoties van haar te uit testen.
Je kan mensen nog zo veel theorie aandragen, de beleving is de beste ervaring om dingen werkelijk te begrijpen. Heb je iets eenmaal aan de lijve ervaren dan “weet” je voor altijd!
Ik liet haar aan bepaalde situaties terugdenken, boze, leuke, vrolijke, gefrustreerde, verdriet, rouw.
Ze was stomverbaasd te ervaren wat diverse emoties volkomen verschillende uitslagen teweeg wisten te brengen in haar vingers. Het is werkelijk boeiend om dat aan den lijve een keer te ervaren!
We konden precies uittesten wat welke emoties met haar systeem deden en wat voor een effect ze hadden.
Ik vroeg haar naar andere ervaringen in haar leven waarin ze bijvoorbeeld ook boos was geweest, maar die ze nu kennelijk verwerkt had.
Er kwamen twee situaties in haar gedachte.
Bij het denken aan deze twee situaties bleken bij het uittesten dat deze haar geen energie meer wisten te ontnemen.
Dit zou ze ook kunnen bereiken ten aanzien van haar trauma, hoe ongelooflijk dat ook leek, inmiddels had ze al wel wat ervaren van het gevoel wat veranderde bij de ervaringen die de spiertest haar brachten ten aanzien van verschillende emoties.
Ik vroeg haar in gedachte terug te gaan naar de tijd vlak na de oorsprong van die twee gebeurtenissen waarop ze toentertijd nog in haar boosheid zat en testte opnieuw.
Opnieuw bleek nu de boosheid haar systeem te belasten.
Ze was verbaasd dat bleek dat niet de oorspronkelijk gebeurtenis, maar haar mate van verwerking ervan haar systeem belastte.
Ik vroeg haar of het haar een nieuw inzicht verschafte.
Ze ontkwam niet aan de ervaringen die ze tijdens het testen heel sterk had ervaren, die vielen niet weg te redeneren. Tijdens die test ervaar je namelijk exact wat iets met je energiesysteem doet.
Bepaalde emoties ontkrachten je systeem en andere emoties weten je weer energie terug te geven, onafhankelijk van het voorval wat er in oorsprong in je realiteit werkelijk gebeurde.
In bepaalde situaties was ze dus in staat gebleken haar boosheid te overwinnen en te neutraliseren, hetgeen niet betekende dat ze die oude situaties als positieve ervaringen zou hoeven beschouwen.
Het waren ervaringen geworden die haar echter niet meer verder wisten te ondermijnen.
Ze vroeg zich verbaasd af wat zij dan zou kunnen doen, waardoor zij dat energieverlies (wat ze in de test opmerkte, zou kunnen verminderen, want ze ervaarde inmiddels dat die boosheid haar toch een behoorlijk energieverlies opleverde.
Ik zei haar dat niemand haar verleden zou kunnen veranderen.
Hoe ernstig gebeurtenissen ook geweest zijn, niemand zal de oorspronkelijke gebeurtenissen kunnen wegnemen, hoe graag we ook zouden willen!
Waar ze wel toe in staat zou zijn, is “hoe met die gebeurtenissen om te gaan.”
Ja, maar hij heeft het me toch aangedaan? Zei ze niet begrijpend ..
Ik gaf haar aan dat ze een zeer ernstige traumatische en ongezonde situatie had meegemaakt.
Ik vroeg haar: ”Je stelt dat hij dader is en jij slachtoffer, je zegt dat hij jouw leven heeft verpest en ik begrijp volkomen wat je bedoelt. Zou het echter kunnen zijn dat hij helemaal niet bézig is geweest jouw leven te verpesten, zelfs geen flauw benul heeft gehad hoe jouw leven voor jouw gevoel danig is verpest geworden, maar dat hij nièt actief bezig is geweest jouw leven te verpesten? Ondanks dat het een heel ongezonde situatie was en de effecten voor jou desastreus waren?”
IK vertelde haar dat als zij gedrag en persoon zou weten te onderscheiden, ze het gedrag heel duidelijk zou kunnen benoemen als schadelijk en funest, maar dat het “mogelijk zou kunnen zijn dat iemand behoorlijk uit zijn doen moet zijn geweest, zelf in de onbalans moet zijn om uberhaupt dergelijk gedrag te kunnen vertonen?”
Natuurlijk zag zij hem als dader, waarmee ze zich echter ogenblikkelijk verbond aan de dader door slachtoffer te zijn.
Er volgde een diepgaand gesprek over het onderscheiden van persoon en gedrag.
Ik vroeg haar of ze wel eens iets had gedaan wat schadelijk was geweest of had kunnen zijn voor een ander.
Na even nadenken vertelde ze dat ze ooit in de auto had gereden en in haar wanhoop (ze heeft jaren last gehad van het misbruik op haar kinderleeftijd) een medeweggebruiker volstrekt niet gezien had. Ze was zich te pletter geschrokken. Het was Goddank goed afgelopen, maar ze realiseerde zich dat als het zich een fractie van een seconde eerder of later had voorgedaan ze dus nu dader zou zijn geweest. Een fractie van een seconde was het verschil geweest, ze hadden elkaar net gemist, maar de schrik zat er behoorlijk in.
Ik vroeg haar terug te gaan naar het moment waarop haar dit overkwam (het bijna ongeluk).
Ik vroeg haar, was je dader, was je slecht doordat je deze situatie meemaakte. Was je actief bezig het leven van anderen te verpesten?
Nee, beslist niet, ik was zelf wanhopig bezig te overleven zei ze.
Ondanks dat dit een moeilijk en diepgaand proces is, begon ze inzicht te krijgen dat mensen en hun daden niet hetzelfde zijn.
De voor haar nadelige effecten die het op haar systeem hadden gehad waren mede een gevolg van gedrag van een persoon. Ze had best moeite met het loskoppelen van haar gevoel dat zich nog verbond met hem.
Het werd haar al wel duidelijk dat deze persoon die haar misbruikt had dus niet actief “bezig was geweest” “haar leven te verpesten”, dat die persoon zelfs zover heen kon zijn geweest dat hij niet eens beseft heeft wat het haar verder heeft gedaan.
We hebben dit thema uitgediept en op een gegeven moment kon zij haar “overtuiging”: “dat hij haar leven verpest had” loslaten.
Met dat loslaten bemerkte ze dat zij als het ware uit de verkramping kwam die het haar bezorgd had.
Denk aan je gebalde vuisten als je razend bent, je je onmachtig voelt, je een ander de schuld geeft al is dat nog zo logisch!
Die boosheid houdt je eigen systeem in zijn greep.
Tijdens deze sessies maak ik oa. gebruik van de NEI (Neuro Emotionele Integratie)-methode, Well Balanced Verzamelpunt Correctie en diverse andere invalshoeken die maken dat mede via bewustwording iemands systeem weer uit de kramp kan komen.
De kramp die iemand in zijn greep houdt en op zijn plek houdt van boosheid en frustratie, die zo logisch lijkt, maar het proces van verwerking tegen houdt.
Het zijn enorme ingrijpende processen om mee te maken.
Zeker in traumatische situaties is het van belang de diverse onderliggende overtuigingen en emoties stuk voor stuk te elimineren en te neutraliseren.
Het vraagt veel geduld en begrip, en vooral een “geen oordelen” en dat alleen is al een lastig proces voor velen.
Makkelijker gezegd dan zomaar gedaan in veel situaties, maar zo zeer beslist de moeite waard. In enkele sessies van drie uur is al zeer veel resultaat te behalen.
De buik klachten van de vrouw, waarmee ze inmiddels 40 jaar had rondgelopen en waar alsmaar geen medische oorzaak voor werd gevonden, bleken na het loslaten van haar boosheid (oa. ontstaan uit haar overtuiging die ze vanaf het moment van misbruik had aangehangen) in snel tempo te verminderen. Haar huisarts die open stond voor mijn zienswijze heeft nadien meer mensen met chronische klachten doorverwezen. Het is verbazend wat de “mind van de mens” weet te bewerkstelligen, zowel in ons voordeel als in ons nadeel.
Ik wens je een open mind …
© Yvonne Mooijman
Gelukkige slachtoffers, bestaan ze?
Niet zolang ze zich slachtoffer voelen (helaas).
Het is gebleken dat slachtofferschap "het toelaten van gevoelens van geluk" danig in de weg staat, dat zijn twee zijns-staten van gevoelens die zowel apart als zich elkaar afwisselend kunnen voordoen, gelijktijdig gaat niet lukken. Genieten van wat zich NU voordoet is dus heel belangrijk!
Er bestaan “geen gelukkige slachtoffers”, lees ik in een boek.
Dat klinkt hard, dat voelt hard, dat voelt oneerlijk.
Iedereen wil toch gelukkig zijn, juist slachtoffers?
En dan zou je als slachtoffer niet gelukkig mogen zijn?
Natuurlijk mogen jij en ik gelukkig zijn, alleen zolang ik mij slachtoffer "voel", gaat me dat niet lukken.
Ik kreeg ooit iemand in mijn praktijk iemand die al jaren door de medische mallemolen was gehaald vanwege haar jarenlange heftige buikpijn klachten.
De medische wetenschap had haar diverse malen opnieuw onderzocht maar ze konden geen oorzaak vinden en de klachten bleven zich aandienen.
Ik ging met haar “aan de slag” en doordat ik een andere invalshoek heb, waarbij ik via haar onderbewustzijn kon achterhalen wat er binnen haar systeem aanstuurde, kregen we wel zicht op wat er zich afspeelde in haar lijf.
Via de test kan je via het onderbewustzijn van iemand testen wat “iets” met iemands energiesysteem doet. Om je enig idee te geven van zo'n een spiertest voeg ik hier een filmpje toe van de o-ringtest)
Het is vergelijkbaar met de werking van een computer, daar werk je met nullen en enen, in deze test is iets wel of niet energie gevend voor je systeem.
Stel je hebt ernstige dingen meegemaakt in je leven, dan vraagt dat om verwerking, dat weten we allemaal.
In het geval van deze vrouw kwam ik bij haar (via de vraagstelling van de o-ringtest) bij een bepaalde leeftijd uit waarop de onbalans in haar lijf was ontstaan, welke de klachten waar ze nu last van had, had weten te creëren en ze nadien in stand bleken te houden.
Toen ik naar de oorsprong had gevraagd (via de spiertest) kwam er een leeftijd van 5 jaar als oorsprong van onverwerkte emoties.
Via de NEI-emotie flowchart kon ik doortesten welke emotie het betrof.
Het bleek de emoties misbruikt te zijn.
Zij was totaal verbaasd dat dit gegeven (en zo snel) op tafel bleek te komen, zonder dat er zelfs een gesprek was geweest over haar verleden. Ze vertelde op die leeftijd seksueel misbruikt te zijn geweest en ze reageerde met een gelatenheid maar ook een onderdukte boosheid die toch duidelijk herkenbaar was en ze verwoorde inmiddels feller haar gevoelens dat die persoon “haar leven verwoest had.”
Ik kon mij die gedachtegang volledig voorstellen.
Ik gaf haar de gelegenheid zich te uiten over wat er in haar omging.
Ik herkende dat zij zich duidelijk slachtoffer voelde binnen die situatie, tegelijkertijd bleek uit de test dat met name deze overtuiging van slachtofferschap haar systeem ook heftig in de onbalans bleef houden.
Als je je slachtoffer voelt, (en je hoort mij niet zeggen dat het geen heel menselijke conclusie is waar iedereen , (ik incluis, niets menselijks is mij vreemd), regelmatig in kan onder duiken met name op momenten dat er veel van je gevraagd wordt of er sprake is van verminderde weerstand.
Ik bevestigde haar in haar gevoel in de zin dat ik haar kon duidelijk maken dat ik er alle begrip voor had dat zij zo dacht, en dat ik tegelijkertijd zag dat deze gedachtegang haar nog verder van huis wist te brengen dan haar ervaringen alleen.
Zij was seksueel misbruikt, en dat is altijd zeer ingrijpend in iemands leven.
Ik testte haar op de opmerking, haar overtuiging, dat “hij haar leven had verpest.”
De spier-test ging helemaal open, hetgeen betekende dat deze overtuiging haar al haar energie ontnam, niet bekrachtigde, maar haar systeem volkomen ondermijnde.
Ja maar, hij heeft haar leven toch verwoest, hoor ik je denken?
Natuurlijk voelde zij dit zo en ik beaamde dat zij een zeer ernstige en ingrijpende ervaring had meegemaakt, een van de meest ingrijpende ervaringen die een vrouw kan doormaken zelfs.
Ik vroeg haar of ze zich slachtoffer voelde van hem.
"Ja natuurlijk" zei ze woest.
Ik vertelde haar dat ik me haar boosheid zo goed kon voorstellen, en dat dat ook een functie had, maar dat zij daarmee ook als het ware gekoppeld bleef aan haar boosheid op hem en dat dat helaas ook een belangrijke medeoorzaak was van de huidige effecten op haar systeem, maar wèl één waar ze zelf grip op zou kunnen krijgen.
Ik testte met haar uit wat boosheid voor haar systeem betekende.
De spiertest overtuigde haar onmiddellijk, ze kon met geen mogelijkheid haar vingers bij elkaar houden als ik haar boosheid testte.
Ik liet haar ervaren door verschillende emoties van haar te uit testen.
Je kan mensen nog zo veel theorie aandragen, de beleving is de beste ervaring om dingen werkelijk te begrijpen. Heb je iets eenmaal aan de lijve ervaren dan “weet” je voor altijd!
Ik liet haar aan bepaalde situaties terugdenken, boze, leuke, vrolijke, gefrustreerde, verdriet, rouw.
Ze was stomverbaasd te ervaren wat diverse emoties volkomen verschillende uitslagen teweeg wisten te brengen in haar vingers. Het is werkelijk boeiend om dat aan den lijve een keer te ervaren!
We konden precies uittesten wat welke emoties met haar systeem deden en wat voor een effect ze hadden.
Ik vroeg haar naar andere ervaringen in haar leven waarin ze bijvoorbeeld ook boos was geweest, maar die ze nu kennelijk verwerkt had.
Er kwamen twee situaties in haar gedachte.
Bij het denken aan deze twee situaties bleken bij het uittesten dat deze haar geen energie meer wisten te ontnemen.
Dit zou ze ook kunnen bereiken ten aanzien van haar trauma, hoe ongelooflijk dat ook leek, inmiddels had ze al wel wat ervaren van het gevoel wat veranderde bij de ervaringen die de spiertest haar brachten ten aanzien van verschillende emoties.
Ik vroeg haar in gedachte terug te gaan naar de tijd vlak na de oorsprong van die twee gebeurtenissen waarop ze toentertijd nog in haar boosheid zat en testte opnieuw.
Opnieuw bleek nu de boosheid haar systeem te belasten.
Ze was verbaasd dat bleek dat niet de oorspronkelijk gebeurtenis, maar haar mate van verwerking ervan haar systeem belastte.
Ik vroeg haar of het haar een nieuw inzicht verschafte.
Ze ontkwam niet aan de ervaringen die ze tijdens het testen heel sterk had ervaren, die vielen niet weg te redeneren. Tijdens die test ervaar je namelijk exact wat iets met je energiesysteem doet.
Bepaalde emoties ontkrachten je systeem en andere emoties weten je weer energie terug te geven, onafhankelijk van het voorval wat er in oorsprong in je realiteit werkelijk gebeurde.
In bepaalde situaties was ze dus in staat gebleken haar boosheid te overwinnen en te neutraliseren, hetgeen niet betekende dat ze die oude situaties als positieve ervaringen zou hoeven beschouwen.
Het waren ervaringen geworden die haar echter niet meer verder wisten te ondermijnen.
Ze vroeg zich verbaasd af wat zij dan zou kunnen doen, waardoor zij dat energieverlies (wat ze in de test opmerkte, zou kunnen verminderen, want ze ervaarde inmiddels dat die boosheid haar toch een behoorlijk energieverlies opleverde.
Ik zei haar dat niemand haar verleden zou kunnen veranderen.
Hoe ernstig gebeurtenissen ook geweest zijn, niemand zal de oorspronkelijke gebeurtenissen kunnen wegnemen, hoe graag we ook zouden willen!
Waar ze wel toe in staat zou zijn, is “hoe met die gebeurtenissen om te gaan.”
Ja, maar hij heeft het me toch aangedaan? Zei ze niet begrijpend ..
Ik gaf haar aan dat ze een zeer ernstige traumatische en ongezonde situatie had meegemaakt.
Ik vroeg haar: ”Je stelt dat hij dader is en jij slachtoffer, je zegt dat hij jouw leven heeft verpest en ik begrijp volkomen wat je bedoelt. Zou het echter kunnen zijn dat hij helemaal niet bézig is geweest jouw leven te verpesten, zelfs geen flauw benul heeft gehad hoe jouw leven voor jouw gevoel danig is verpest geworden, maar dat hij nièt actief bezig is geweest jouw leven te verpesten? Ondanks dat het een heel ongezonde situatie was en de effecten voor jou desastreus waren?”
IK vertelde haar dat als zij gedrag en persoon zou weten te onderscheiden, ze het gedrag heel duidelijk zou kunnen benoemen als schadelijk en funest, maar dat het “mogelijk zou kunnen zijn dat iemand behoorlijk uit zijn doen moet zijn geweest, zelf in de onbalans moet zijn om uberhaupt dergelijk gedrag te kunnen vertonen?”
Natuurlijk zag zij hem als dader, waarmee ze zich echter ogenblikkelijk verbond aan de dader door slachtoffer te zijn.
Er volgde een diepgaand gesprek over het onderscheiden van persoon en gedrag.
Ik vroeg haar of ze wel eens iets had gedaan wat schadelijk was geweest of had kunnen zijn voor een ander.
Na even nadenken vertelde ze dat ze ooit in de auto had gereden en in haar wanhoop (ze heeft jaren last gehad van het misbruik op haar kinderleeftijd) een medeweggebruiker volstrekt niet gezien had. Ze was zich te pletter geschrokken. Het was Goddank goed afgelopen, maar ze realiseerde zich dat als het zich een fractie van een seconde eerder of later had voorgedaan ze dus nu dader zou zijn geweest. Een fractie van een seconde was het verschil geweest, ze hadden elkaar net gemist, maar de schrik zat er behoorlijk in.
Ik vroeg haar terug te gaan naar het moment waarop haar dit overkwam (het bijna ongeluk).
Ik vroeg haar, was je dader, was je slecht doordat je deze situatie meemaakte. Was je actief bezig het leven van anderen te verpesten?
Nee, beslist niet, ik was zelf wanhopig bezig te overleven zei ze.
Ondanks dat dit een moeilijk en diepgaand proces is, begon ze inzicht te krijgen dat mensen en hun daden niet hetzelfde zijn.
De voor haar nadelige effecten die het op haar systeem hadden gehad waren mede een gevolg van gedrag van een persoon. Ze had best moeite met het loskoppelen van haar gevoel dat zich nog verbond met hem.
Het werd haar al wel duidelijk dat deze persoon die haar misbruikt had dus niet actief “bezig was geweest” “haar leven te verpesten”, dat die persoon zelfs zover heen kon zijn geweest dat hij niet eens beseft heeft wat het haar verder heeft gedaan.
We hebben dit thema uitgediept en op een gegeven moment kon zij haar “overtuiging”: “dat hij haar leven verpest had” loslaten.
Met dat loslaten bemerkte ze dat zij als het ware uit de verkramping kwam die het haar bezorgd had.
Denk aan je gebalde vuisten als je razend bent, je je onmachtig voelt, je een ander de schuld geeft al is dat nog zo logisch!
Die boosheid houdt je eigen systeem in zijn greep.
Tijdens deze sessies maak ik oa. gebruik van de NEI (Neuro Emotionele Integratie)-methode, Well Balanced Verzamelpunt Correctie en diverse andere invalshoeken die maken dat mede via bewustwording iemands systeem weer uit de kramp kan komen.
De kramp die iemand in zijn greep houdt en op zijn plek houdt van boosheid en frustratie, die zo logisch lijkt, maar het proces van verwerking tegen houdt.
Het zijn enorme ingrijpende processen om mee te maken.
Zeker in traumatische situaties is het van belang de diverse onderliggende overtuigingen en emoties stuk voor stuk te elimineren en te neutraliseren.
Het vraagt veel geduld en begrip, en vooral een “geen oordelen” en dat alleen is al een lastig proces voor velen.
Makkelijker gezegd dan zomaar gedaan in veel situaties, maar zo zeer beslist de moeite waard. In enkele sessies van drie uur is al zeer veel resultaat te behalen.
De buik klachten van de vrouw, waarmee ze inmiddels 40 jaar had rondgelopen en waar alsmaar geen medische oorzaak voor werd gevonden, bleken na het loslaten van haar boosheid (oa. ontstaan uit haar overtuiging die ze vanaf het moment van misbruik had aangehangen) in snel tempo te verminderen. Haar huisarts die open stond voor mijn zienswijze heeft nadien meer mensen met chronische klachten doorverwezen. Het is verbazend wat de “mind van de mens” weet te bewerkstelligen, zowel in ons voordeel als in ons nadeel.
Ik wens je een open mind …
© Yvonne Mooijman
Voor de mensen die mijn berichten per emial ontvangen
Even een berichtje voor de mensen die zich hebben ingeschreven om mijn berichten per email te ontvangen.
Ik raad hen aan om vanuit de email door te klikken naar het originele bericht op deze weblog.
Ik schrijf mijn stukken altijd in vloeiende lijn, terwijl ik na het plaatsen en teruglezen tot de ontdekking kom waar ik dingen kan verhelderen of wijzigen.
Tevens blijken bij de email berichten de bijbehorende linken niet meegestuurd te worden.
Krijg je de email binnen, klik dan svp door naar de weblog zelf, zodat je het bericht kan lezen zoals ik het heb bijgewerkt.
Met vriendelijke groet,
Yvonne Mooijman
Ik raad hen aan om vanuit de email door te klikken naar het originele bericht op deze weblog.
Ik schrijf mijn stukken altijd in vloeiende lijn, terwijl ik na het plaatsen en teruglezen tot de ontdekking kom waar ik dingen kan verhelderen of wijzigen.
Tevens blijken bij de email berichten de bijbehorende linken niet meegestuurd te worden.
Krijg je de email binnen, klik dan svp door naar de weblog zelf, zodat je het bericht kan lezen zoals ik het heb bijgewerkt.
Met vriendelijke groet,
Yvonne Mooijman
Uitwisseling van expertise en inzichten.
Uitwisseling van expertise en inzichten.
Wat is nou persoonlijke ontwikkeling en heb je daar nou coaching bij nodig?
Ieder van ons leeft zijn leven en komt patronen tegen.
Patronen van gewoontes, patronen van denkwijzen, patronen van rode draden in het leven die met regelmaat terug kunnen komen. Werken ze voor je, uitstekend, werken ze tegen je, dan is dat lastiger.
Iedereen heeft die processen, en voor ieder liggen die processen anders.
Het zijn gewoon de normale processen waarin mensen gaandeweg ontwikkelingen doormaken.
Je kunt het leven vergelijken met tennissen.
Je kan gaan tennissen en afhankelijk van hoe dat gaat kan je al of niet tennisles nemen.
Of je de spelregels nou van een ander of van een tennisleraar krijgt aangeboden, wat maakt het uit.
Als het werkt werkt het.
Als je dit gaat vergelijken met een coach, dat kan je dat ongeveer hetzelfde zien.
Er is dus geen reden waarom je je zou moeten laten coachen.
Net als in de topsport, zo hebben ook mensen in het bedrijfsleven vaak een keus gemaakt om effectiever om te gaan met de processen die ze onder de knie willen krijgen.
Topsporters en topondernemers laten zich graag coachen, om de fijne kneepjes van het vak onder de knie te krijgen.
Het grappige is dat binnen de topsport met name heel veel inzicht en kennis aanwezig is over dat mentale vlak.
Het is van belang om te weten hoe denkt, waardoor je je doel behaalt of waardoor je je doel telkens misloopt.
Zoals sporters soms ineens een periode kunnen hebben waarin ze zichzelf als het ware saboteren, en voortdurend blessures oplopen.
In de sportwereld is aardig bekend dat mensen dmv hun mentale vermogens tot geweldige prestaties kunnen komen en ze er ook vanaf kunnen houden.
Niemand moet zich dus laten coachen, maar het kan een heel effectief besluit zijn als iemand daar wel toe besluit, om die dingen te kunnen doen, die hij nodig heeft.
Op het moment dat een topsporter onvoldoende presteert voor zijn gevoel, gaat hij met zijn coach achterhalen welke denkpatronen of ademhalingspatronen daar aan ten grondslag liggen.
Die denk- en ademhalingspatronen kunnen emoties en blokkades oproepen, welke goed functioneren in de weg kunnen staan.
Dit zijn eigenlijk gewoon allerdaagse dingen, die iedereen tegenkomt, ik net zo goed als ieder ander.
Het is de mens eigen om deze processen tegen te komen, het zijn de normaal menselijk denkwijzen.
Afhankelijk van de resultaten kan men besluiten zich te laten coachen of een andere deskundige in de arm te nemen.
Afhankelijk van opvoeding en ervaring maakt ieder zijn eigen denkpatronen aan, en afhankelijk van welke dat zijn en in hoeverre die patronen meer of minder effect hebben kan het wenselijk zijn je dus door iemand te laten coachen.
Zo heb ik me in de loop van de jaren volop laten coachen, dat is sowieso een wezenlijk onderdeel van je opleiding tot therapeut en tot coach, zonder dat kan je die beroepen niet uitoefenen.
Afhankelijk van wat ik tegenkom ga ik ook naar personen die mij eens een heel andere blik op iets kunnen geven, simpelweg omdat mensen elkaar geweldig kunnen aanvullen in het leven.
Zo heb ik verstand van zaken waar een ander niet of nauwelijks in thuis is en een ander is weer thuis in zaken waar ik nou weer totaal geen kaas van heb gegeten. Evenzo is het nuttig feedback te krijgen op wat je doet en eventuele blinde vlekken op te sporen.
Zo kunnen we elkaar als mensen op een geweldige manier aanvullen.
Ieder beroep heeft zo zijn sterke kanten en minder sterke kanten.
Hoofdzaak is om dat te onderkennen en open te staan voor de kennis die een ander mij aan kan reiken.
Het is net als een arts, die komt het leven en gezondheidsproblemen net zo tegen als ieder ander.
De therapeut die met gezondheidsbevordering bezig is, kan ook van alles tegenkomen wat hij moet zien weg te werken op zijn tijd.
Zo zal de aannemer op sommige gebieden net als die arts of coach zo zijn gebieden hebben waar hij net wat handiger kan zijn waar het zijn eigen gebied en expertise betreft, en op andere gebieden gaat hij om hulp vragen bij de ander die de benodigde expertise heeft.
Zo vullen we elkaar aan.
Uitwisseling van expertise en ervaring , niemand ontkomt er aan.
De bakker gaat naar de groenteman die de loodgieter weer nodig heeft, die weer zijn brood bij de bakker gaat halen.
Wij vullen elkaar gewoon allemaal aan.
Yvonne Mooijman
Wat is nou persoonlijke ontwikkeling en heb je daar nou coaching bij nodig?
Ieder van ons leeft zijn leven en komt patronen tegen.
Patronen van gewoontes, patronen van denkwijzen, patronen van rode draden in het leven die met regelmaat terug kunnen komen. Werken ze voor je, uitstekend, werken ze tegen je, dan is dat lastiger.
Iedereen heeft die processen, en voor ieder liggen die processen anders.
Het zijn gewoon de normale processen waarin mensen gaandeweg ontwikkelingen doormaken.
Je kunt het leven vergelijken met tennissen.
Je kan gaan tennissen en afhankelijk van hoe dat gaat kan je al of niet tennisles nemen.
Of je de spelregels nou van een ander of van een tennisleraar krijgt aangeboden, wat maakt het uit.
Als het werkt werkt het.
Als je dit gaat vergelijken met een coach, dat kan je dat ongeveer hetzelfde zien.
Er is dus geen reden waarom je je zou moeten laten coachen.
Net als in de topsport, zo hebben ook mensen in het bedrijfsleven vaak een keus gemaakt om effectiever om te gaan met de processen die ze onder de knie willen krijgen.
Topsporters en topondernemers laten zich graag coachen, om de fijne kneepjes van het vak onder de knie te krijgen.
Het grappige is dat binnen de topsport met name heel veel inzicht en kennis aanwezig is over dat mentale vlak.
Het is van belang om te weten hoe denkt, waardoor je je doel behaalt of waardoor je je doel telkens misloopt.
Zoals sporters soms ineens een periode kunnen hebben waarin ze zichzelf als het ware saboteren, en voortdurend blessures oplopen.
In de sportwereld is aardig bekend dat mensen dmv hun mentale vermogens tot geweldige prestaties kunnen komen en ze er ook vanaf kunnen houden.
Niemand moet zich dus laten coachen, maar het kan een heel effectief besluit zijn als iemand daar wel toe besluit, om die dingen te kunnen doen, die hij nodig heeft.
Op het moment dat een topsporter onvoldoende presteert voor zijn gevoel, gaat hij met zijn coach achterhalen welke denkpatronen of ademhalingspatronen daar aan ten grondslag liggen.
Die denk- en ademhalingspatronen kunnen emoties en blokkades oproepen, welke goed functioneren in de weg kunnen staan.
Dit zijn eigenlijk gewoon allerdaagse dingen, die iedereen tegenkomt, ik net zo goed als ieder ander.
Het is de mens eigen om deze processen tegen te komen, het zijn de normaal menselijk denkwijzen.
Afhankelijk van de resultaten kan men besluiten zich te laten coachen of een andere deskundige in de arm te nemen.
Afhankelijk van opvoeding en ervaring maakt ieder zijn eigen denkpatronen aan, en afhankelijk van welke dat zijn en in hoeverre die patronen meer of minder effect hebben kan het wenselijk zijn je dus door iemand te laten coachen.
Zo heb ik me in de loop van de jaren volop laten coachen, dat is sowieso een wezenlijk onderdeel van je opleiding tot therapeut en tot coach, zonder dat kan je die beroepen niet uitoefenen.
Afhankelijk van wat ik tegenkom ga ik ook naar personen die mij eens een heel andere blik op iets kunnen geven, simpelweg omdat mensen elkaar geweldig kunnen aanvullen in het leven.
Zo heb ik verstand van zaken waar een ander niet of nauwelijks in thuis is en een ander is weer thuis in zaken waar ik nou weer totaal geen kaas van heb gegeten. Evenzo is het nuttig feedback te krijgen op wat je doet en eventuele blinde vlekken op te sporen.
Zo kunnen we elkaar als mensen op een geweldige manier aanvullen.
Ieder beroep heeft zo zijn sterke kanten en minder sterke kanten.
Hoofdzaak is om dat te onderkennen en open te staan voor de kennis die een ander mij aan kan reiken.
Het is net als een arts, die komt het leven en gezondheidsproblemen net zo tegen als ieder ander.
De therapeut die met gezondheidsbevordering bezig is, kan ook van alles tegenkomen wat hij moet zien weg te werken op zijn tijd.
Zo zal de aannemer op sommige gebieden net als die arts of coach zo zijn gebieden hebben waar hij net wat handiger kan zijn waar het zijn eigen gebied en expertise betreft, en op andere gebieden gaat hij om hulp vragen bij de ander die de benodigde expertise heeft.
Zo vullen we elkaar aan.
Uitwisseling van expertise en ervaring , niemand ontkomt er aan.
De bakker gaat naar de groenteman die de loodgieter weer nodig heeft, die weer zijn brood bij de bakker gaat halen.
Wij vullen elkaar gewoon allemaal aan.
Yvonne Mooijman
donderdag 8 september 2011
Emoto Waterkristallen.
Boek "De boodschap van Water"
Masaru Emoto, Water en HADO, de subtiele energie van het bewustzijn.
Een prachtig boek met foto's van waterkristallen.
De Boodschap van water – Masaru Emoto.
Klik hier voor meer info over het boek
Stef Bos
..
Ik bestond, ik besta, en ik BLIJF
Mijn Onvermogen
De stilte.
Niets is sterker dan het woord dat niemand hoort ...
... hou me vast en vraag niet wat ik voel,
woorden zeggen veel te vaak wat ik niet bedoel ...
Mooie nummers van Stef Bos.
Ik bestond, ik besta, en ik BLIJF
Mijn Onvermogen
De stilte.
Niets is sterker dan het woord dat niemand hoort ...
... hou me vast en vraag niet wat ik voel,
woorden zeggen veel te vaak wat ik niet bedoel ...
Mooie nummers van Stef Bos.
dinsdag 6 september 2011
maandag 5 september 2011
Ik hou d'r zo van
Een nummer om eens lekker los te gaan, goed voor de energie.
Energie opdoen.
Tijdens mij studie als NEI (Neuro Emotionele Integratie) Therapeut, welke ik heb gevolgd bij de ontwikkelaar van die methodiek Roy Martina, maakte ik een NEI-week mee.
5 Dagen aan een stuk coachen en gecoacht worden.
Vijf super-lange dagen en super-korte nachten.
Na die vijf dagen hadden we een overvloed aan energie.
We leerden wat ons energie opleverde en met name vrolijke energieke muziek levert enorm veel energie op.
Deze dagen was een aaneensluiting va allerlei lezingen afgewisseld met muziek en vooral veel beweging en het lekkerste kan je op swingende lekker meeslepende muziek je energie opdoen.
Op momenten dat het leven zwaar voelt voelt je energie ook zwaar, je wordt traag en ook je gemoedstoestand wordt zwaarder.
Een goede manier om dat te doorbreken is met grote regelmaat muziek op te zetten die je energie geeft.
Ben je hard aan het werk en even aan ontspanning toe, je systeem eens even lekker mee laten genieten op de muziek is een weldaad.
Veel werk is denkwerk en muziek zet de creatieve geest weer aan het werk die ontspanning in de hand werkt.
Veel plezier!
Yvonne Mooijman
Forgiveness .... there is no futute in the past ...
Forgiveness ... vergeven ... een van de moeilijkste dingen in het leven en met de meeste opbrengst voor je toekomst ....
In mijn praktijk is dat één van de facetten waar de meeste weerstand tegen is.
We bouwen onze toekomst vaak op basis van ons verleden.
En in dat verleden zijn vaak dingen gebeurd die onverteerbaar leken en lijken.
Het meeste wat echt verteert ... is je eigen lijf, indien je het blijft voeden met de negatieve effecten van je gevoelens ten aanzien van je verleden.
Emoties als boosheid, teleurstelling, frustratie (= hopen op een beter verleden), depressie, opgekropte emoties, kwaadheid, woede, razernij, wrok, jaloers, gespannen, razend, onmacht, afgewezen, ergernis, onderdrukte boosheid, verbittering, beschuldiging, slachtoffergevoelens, agressie, prikkelbaar, niet kunnen loslaten, niet kunnen vergeven, zijn allen emoties die met name ons eigen systeem nog eens heel veel extra belast.
Waar andere emoties nog wel eens hun weg naar buiten blijken te kunnen vinden vreten deze emoties je eigen systeem als het ware volkomen op.
Het is vechten tegen je eigen emoties, een uitputtingsslag die zijn weerga niet kent!
Je hebt alle redenen om al deze emoties te mogen hebben, ze zijn ook een heel logisch en heel wezenlijk, een wezenlijk onderdeel in een verwerkingsproces, ze mogen er zijn!
Op den duur kunnen we onszelf blijven voeden met deze emoties, we hebben ook een keus, om een andere manier met onszelf om te gaan die ons systeem wat meer in vrede en meer in balans met onszelf brengt.
Een zware klus, dit proces is ook één van de zwaarste klussen waar mensen voor komen te staan.
Maar het is mogelijk, het zit in je en je kan dat tot bloei laten komen in je.
Zoals in bovenstaande Youtube beschreven staat: " There is no future in the past .."
Hoe zwaar en hoe moeilijk de gebeurtenissen zijn geweest en hoe zwaar en hoe ernstig de consequenties zullen zijn voor je in het heden en de toekomst, jouw toekomst kan je verlichten door het verleden los te kunnen laten, vergeven doe je niet voor de ander, vergeving geeft rust en licht en nieuwe balans in jezelf, het is het geschenk wat alleen jij jezelf kan geven.En je bent er toe in staat, dat verzeker ik je.
De tranen van woede, onmacht en haat die heb ik zien ombuigen naar weer rust en weer hernieuwde energie, die bruikbaar is voor je toekomst en die je hard nodig zal hebben om die op te bouwen.
Ik wens je nieuwe rust in jezelf.
Ik zal binnenkort enige misverstanden over het begrip vergeving toelichten.
Zo is vergeving nooit goedpraten wat er gebeurd is (dit is 1 van de weerstanden die mensen verhard doet besluiten om aan vergeving nooit te beginnen)
Bouw je toekomst alsjeblieft niet op haat boosheid of wrok, die emoties hebben een trillingsgetal waarop geen rust gebouwd kan worden !
Ik wens je veel sterkte...
Yvonne Mooijman
Relaties als werkwoord en super-investering.
..
Ik kwam gisteren in een artikel een rijtje belangrijke emotionele basis-behoeften van mensen tegen:
Aanmoediging
Bevestiging
Vertrouwen
Acceptatie
Begrip
Bewondering
Erkenning
Geruststelling
Goedkeuring
Respect
Waardering
Zorg-verzorging
In hoeverre zijn we ons er van bewust of gewend daarin te voorzien?
© Yvonne Mooijman
Ik kwam gisteren in een artikel een rijtje belangrijke emotionele basis-behoeften van mensen tegen:
Aanmoediging
Bevestiging
Vertrouwen
Acceptatie
Begrip
Bewondering
Erkenning
Geruststelling
Goedkeuring
Respect
Waardering
Zorg-verzorging
In hoeverre zijn we ons er van bewust of gewend daarin te voorzien?
© Yvonne Mooijman
Trauma verwerking
..
Trauma verwerking.
Velen vragen zich regelmatig af
wat mij nou boeit in het intensieve werk wat ik doe
Werken met mensen
die vaak op het randje van het leven vertoeven.
Onmacht, zelfmoordneigingen,
rouwverwerking, traumaverwerking
heel intense diepgaande begeleiding
Het geeft zo veel
het levert zo veel op
het is een uiting van mijn diepste zijn
om daar te zijn waar een ander soms ontbreekt
om daar te beginnen waar een ander reeds lang de moed opgaf
om daar nog geloof in menselijk kunnen te hebben
waar de ander zijn geloof allang had opgegeven
om samen hand in hand
toch die nog onzichtbare en nog verscholen oplossing in te gaan
De oplossing die altijd in onszelf verscholen ligt
waar tijdelijk geen zicht op is
de lamp te laten schijnen en samen in het donker het licht weer vinden
boosheid en frustratie toe te mogen laten waar dat voorheen geen uitweg vond
vertrouwen toe te laten waar het even zoek was
inzicht aan te gaan binnen de menselijke natuur
een hand te reiken
mijn hart te geven
en soms levensvreugde weer te mogen laten herkennen
waar die mijlenver weggestopt leek.
Uiteindelijk zijn wij de bron
en hoef ik alleen maar diep in te voelen
om alles te ervaren wat er in jou leeft
soms huilt mijn hart om wat ik tegen kom
maar te mogen doen wat mij gegeven wordt
levert zo intens veel op!
mensen diep in hun ziel mogen kijken
het is zowel energie als blijdschap gevend
is zowel energie als blijdschap ontvangend.
© Yvonne Mooijman
Trauma verwerking.
Velen vragen zich regelmatig af
wat mij nou boeit in het intensieve werk wat ik doe
Werken met mensen
die vaak op het randje van het leven vertoeven.
Onmacht, zelfmoordneigingen,
rouwverwerking, traumaverwerking
heel intense diepgaande begeleiding
Het geeft zo veel
het levert zo veel op
het is een uiting van mijn diepste zijn
om daar te zijn waar een ander soms ontbreekt
om daar te beginnen waar een ander reeds lang de moed opgaf
om daar nog geloof in menselijk kunnen te hebben
waar de ander zijn geloof allang had opgegeven
om samen hand in hand
toch die nog onzichtbare en nog verscholen oplossing in te gaan
De oplossing die altijd in onszelf verscholen ligt
waar tijdelijk geen zicht op is
de lamp te laten schijnen en samen in het donker het licht weer vinden
boosheid en frustratie toe te mogen laten waar dat voorheen geen uitweg vond
vertrouwen toe te laten waar het even zoek was
inzicht aan te gaan binnen de menselijke natuur
een hand te reiken
mijn hart te geven
en soms levensvreugde weer te mogen laten herkennen
waar die mijlenver weggestopt leek.
Uiteindelijk zijn wij de bron
en hoef ik alleen maar diep in te voelen
om alles te ervaren wat er in jou leeft
soms huilt mijn hart om wat ik tegen kom
maar te mogen doen wat mij gegeven wordt
levert zo intens veel op!
mensen diep in hun ziel mogen kijken
het is zowel energie als blijdschap gevend
is zowel energie als blijdschap ontvangend.
© Yvonne Mooijman
De boog kan niet altijd gespannen zijn ....
De boog kan niet altijd gespannen zijn ….
Soms zijn de omstandigheden zo, dat we lange tijd intens bezig zijn.
Soms zijn de omstandigheden zo dat ons geen keus lijkt
We denken en piekeren ons suf
hoe dingen op te lossen
toch kan de boog niet altijd gespannen zijn
zullen we los moeten laten
de overgave in
vertrouwen hebben waar die zoek was
vergeving schenken waar die nog niet gegeven kon worden
geloven in wat nog niet is
de oplossing ligt in onszelf verborgen
te diep weggestopt voor wie krampachtig gaat zoeken
Wat is de zin en de diepere betekenis?
Waarom loopt het leven niet glad
waarom lijkt het soms zo verdomd oneerlijk verdeeld
verzetten heeft geen nut
nog meer verkrampen ook niet
soms blijft ons niets dan overgave over
loslaten en afwachten
tot de levenslust ons weer toe kan laten …
© Yvonne Mooijman
Soms zijn de omstandigheden zo, dat we lange tijd intens bezig zijn.
Soms zijn de omstandigheden zo dat ons geen keus lijkt
We denken en piekeren ons suf
hoe dingen op te lossen
toch kan de boog niet altijd gespannen zijn
zullen we los moeten laten
de overgave in
vertrouwen hebben waar die zoek was
vergeving schenken waar die nog niet gegeven kon worden
geloven in wat nog niet is
de oplossing ligt in onszelf verborgen
te diep weggestopt voor wie krampachtig gaat zoeken
Wat is de zin en de diepere betekenis?
Waarom loopt het leven niet glad
waarom lijkt het soms zo verdomd oneerlijk verdeeld
verzetten heeft geen nut
nog meer verkrampen ook niet
soms blijft ons niets dan overgave over
loslaten en afwachten
tot de levenslust ons weer toe kan laten …
© Yvonne Mooijman
zondag 4 september 2011
Omgaan met emoties - dank je wel geleende schouder
Omgaan met emoties.
Omgaan met emoties, het moeilijkste wat er is!
Daar kan je hele boeken over lezen of schrijven, je kan weten hoe dat in elkaar steekt maar alleen met weten en boekenwijsheid kom je er niet, je zult moeten toepassen in het leven, vanuit de actie de ervaring opdoen, wil je weten dat iets werkt!
Soms lijkt iemands leven een rollercoaster, een achtbaan zonder enige richting, zelfs de acht is er soms niet meer in te herkennen.
Toch zal je een vorm moeten vinden om er uit te komen voor jezelf.
Soms lijkt het leven zo oneerlijk, je aangedaan, er overkomt je van alles waar je helemaal geen weg meer mee weet.
Je bent boos, je bent woedend, teleurgesteld gefrustreerd, handenwringend ben je naar oplossingen aan het zoeken!
Het liefs zou je in elkaar kruipen en er even niet meer willen zijn, dit alles wat je overspoelt nu even laten voor wat het is.
Een nerves breakdown wordt zo'n situatie ook genoemd, het even niet meer zien zitten, overbelast geraakt door de omstandigheden.
Iedereen kent het wel, alleen zijn de omstandigheden waarin we dat kunnen krijgen soms heel verschillend van aard.
De ene persoon is in staat langer vol te houden in extreme situaties en een ander dreigt om te vallen bij veel lichtere omstandigheden.
Eigenlijk heeft het te maken met de graadmeter van je belastbaarheid.
Mensen zijn energiesystemen, waarbij er soms een tijdelijke en soms een heel langdurige emotionele belasting is die iemand over de rand doet duikelen voor zijn gevoel.
Het zijn de ups en downs in de golvingen van het leven.
En ook die ups en downs zijn onderhevig aan de natuur wetmatigheden.
Pas als je de natuur leert kennen, kan je er gebruik van maken.
Als omgeving hebben we dan de neiging om de omstandigheden te willen veranderen voor die persoon. Voor zover dat haalbaar is is dat ook wenselijk, we kunnen voor een ander vaak veel betekenen.
Soms zijn de omstandigheden niet zo een twee drie veranderbaar en dan kan de vervelende situatie ontstaan dat de omgeving zich machteloos gaat voelen.
Weet echter dat je ALTIJD waarde kan leveren.
Ken je het gevoel als kind nog, dat je intens verdrietig was en je moeder of vader of iemand anders in staat was om je emotioneel even de gelegenheid wist te geven om “op adem te komen.”
Wat was het belangrijkste wat die mensen wisten te geven?
Ze waren er voor je, en dat hoeft zelfs niet eens fysiek te zijn, ik heb ooit mijn verhaal van onmacht wel eens kwijt gekund bij een broer overzee, per email of per skype.
Er gewoon even mogen zijn “met je verdriet, met je gevoel van onmacht” zonder meteen oplossingen aangedragen te krijgen, alhoewel een keer meedenken ook heel verhelderend kan zijn. Maar gewoon er óók even in je onmacht-momenten mogen zijn en je gehoord en gezien weten.
Niet het gevoel krijgen dat je zo snel mogelijk uit dat gevoel van nu moet stappen, maar er gewoon even mogen zijn zoals je je voelde op dat ogenblik. De acceptatie van je gevoel van dat ogenblik!
Dàt is de weldaad die je als omgeving geven kan.
Letterlijk het even stoom mogen afblazen, weten dat dat ok is, het vertrouwen voelen dat je omgeving weet dat je na deze adempauze je energie weer meer ter beschikking hebt en weer door zal gaan waar je gebleven was.
Dàt is wat je als omgeving altijd kan bieden!
Geen makkelijk opgaaf, ik heb jarenlang in de gezondheidzorg gewerkt waarbij ik vele nierpatienten hun frustratie heb horen uiten over het gemis aan opvang in hun situatie als nierpatient.
Naast het gegeven dat hun gezondheid hem in de steek liet lieten vaak veel familie vrienden en bekenden het afweten. Hun kringetje werd nog kleiner dan het al was en ik zou die omgeving zo graag bewust maken hoe ze juist die zo waardevolle functie zouden kunnen vervullen voor die mensen die oa, problemen ondervinden met hun gezondheid of in momenten van rouw.
Hoeveel mensen krijgen niet een diagnose die ernstig is, neem diagnoses als kanker in allerlei vormen, mensen die een dierbare verloren, mensen die een verkeersongeval hebben meegemaakt waarna ze weer verder moeten, kortom we kunnen zo vaak van dienst zijn met onze emotionele aanwezigheid!
Helaas hebben veel mensen nooit geleerd sowieso met emoties om te gaan.
Al niet voor zichzelf, laat staan voor een ander.
Zeker voor de omgeving kan men vaak terecht komen in gevoelens van onmacht, en als we de situatie voor die ander niet kunnen veranderen, dan vullen we vaak in niets te kunnen betekenen voor de ander.
Herken je het gevoel van machteloosheid in jezelf, ongeacht of dit te maken heeft met je omgeving ofwel de machteloosheid in jezelf omdat je ergens tracht uit te komen en de weg nog niet weet hoe dit te doen. Het is geen schande om op adem te moeten komen ….
Stel nou, dat je eindelijk er toe zou komen om het te willen uitschreeuwen, en niemand zou thuis geven? Dat uit willen schreeuwen heeft namelijk een functie! Het is het moment waarop je systeem het niet meer aan kan in zijn eentje en een uitweg naar buiten zoekt in energie, het is een breakdown, en tegelijkertijd de opening.
Ernstiger wordt het als de omgeving op dat moment niet in staat blijkt hier niet mee om te gaan.
Eigenlijk kan de omgeving op dat moment niet met zijn of haar eigen gevoelens van onmacht omgaan als het niet thuis geeft. Een heel lastige situatie, omdat er een gemis kan ontstaan in de opvang die op zo'n moment toch dringend nodig kan zijn.
Gelukkig zijn er deskundigen die er hun vak van hebben gemaakt mensen met hun emoties te leren omgaan, maar die deskundigen zouden beslist minder ingezet hoeven worden als de directe omgeving er aan zou gaan staan te leren omgaan met hun eigen gevoelens van machteloosheid, zodat ze in staat zijn hun omgeving ook werkelijk bij te staan. Er letterlijk bij kunnen blijven staan dus! Welke deskundige dan ook, hoe goed ook, kan nooit het gemis aan die directe omgeving vervangen!
Wat zijn gevoelens van machteloosheid?
Wanneer blijk je niet in staat om naar de ander te luisteren, wanneer ben je emotioneel niet thuis voor de ander?
Achter ieder gedrag schuilt iemands overtuiging, je moet iets geloofd hebben om dat gedrag te kunnen vertonen en ieder gedrag is iemands hoogst haalbare met die achterliggende overtuiging.
In dit geval moet je dus geloofd hebben in je eigen onmacht!
En als je gelooft dat je geen macht hebt in een situatie zal je mogelijk geen actie ondernemen, soms zelfs voor jezelf ontkennen maar zeker voor je omgeving.
Het is het hoogst haalbare gedrag voor je, tegelijkertijd helaas erg fnuikend voor je omgeving waar je waardevol had kunnen zijn indien je overtuigd was geweest van je werkelijke waarde.
En daar ligt gelukkig het moment van verandering voor je als omgeving.
Je bent namelijk helemaal niet machteloos, het was je eigen tijdelijke aanname dat je machteloos zou zijn die je het gevoel van machteloosheid opriep. Bovendien moest je je eigen machteloosheid en die van de ander afwezen hebben als zijnde niet ok, En daar zat hen het fnuikende in het geheel.
De ander voelde dat hij niet ok bevonden werd (terwijl iedereen altijd te allen tijde oke IS), op die momenten, die krijgt er dus nog een probleem bovenop geschoven. De afwijzing, door het negeren doodzwijgen en wegblijven van de omgeving, wat de situatie vele malen ernstiger maakt voor degene die eigenlijk door je geholpen zou kunnen worden.
Ken je het gevoel dat iemand je plompverloren confronteerde met ernstige zaken, verlies in gezondheid, verlies van een geliefde, die dingen gebeuren namelijk net zo plompverloren in diens leven, en die werkelijkheid trachten zij te "handlen", daar hebben ze hun omgeving bij nodig, en beschouw het als een compliment als ze jou er voor uitkiezen dat met je te delen!
Wist je wat je te bieden had? Of praatte je er overheen, probeerde af te leiden, begon je een oplossing aan te dragen, of was je misschien in staat om te doen of je neus bloedde en negeerde je de situatie.
In al deze gevallen kon je dus zelf niet helemaal overweg met je eigen onmacht, terwijl je niet op de hoogte was wat je macht en je kracht die je had kunnen zijn.
Moeders zijn als van nature vaak in staat om een kind te bieden wat het nodig heeft.
Ondanks ook de gevoelens van “niet weten hoe de omstandigheden te kunnen veranderen” bieden ze vaak wat nodig is...... het gevoel geven dat het ok is om verdrietig te mogen zijn, verdriet en onmachtgevoelens als ok toe te laten, wetende dat dit tijdelijke onmachtgevoelens zijn.
Het even alleen maar op adem kunnen laten komen, even die aandacht geven waarin verdriet er mag zijn, boosheid er mag zijn, ieder gevoel wat op dat moment aanwezig is, mag er gewoon even zijn!
Op adem komen is een neutraal proces, een natuurlijk proces, niets om je over te moeten schamen of om als zwak te bestempelen.
Iedere topsporter weet dat hij die momenten in dient te lassen, dat is juist de kracht als je dat weet te doen. Helaas in onze westerse maatschappij wordt het een en ander vaak als “zwak” bestempeld wat allerminst zwak is!
Je omgeving om raad durven vragen, dat moment van op adem moeten komen delen is juist een enorme kracht, je kwetsbare moment in je durven tonen vraagt meer kracht dan het onderstoppen.
Dat sommige gevoelens, zoals boosheid niet handig zijn op de weg naar een oplossing is een andere zaak, dat is een gegevenheid die later pas aan de orde komt., pas na de adempauze! Boosheid er laten zijn, zodat hij herkend kan worden in zichzelf is van belang. Dat in boosheid blijven hangen verwerking kan tegenwerken dat zijn inzichten die pas na de adempauze aan bod komen, niet tijdens!
De boosheid is er en die mag er even zijn, zodat hij herkend en erkend wordt en pas daarna kan worden opgelost! Ga dus niet in discussie, accepteer, accepteer het moment van machteloze woede bij de ander, het heeft simpelweg de weg naar buiten even nodig, laar mensen hun boosheid en onmacht spuien, het heeft zijn nut op dat moment! Simpelweg de acceptatie van alle aanwezige gevoelens door de omgeving brengt hen in staat om letterlijk op adem te komen! En dàt is wat er nodig is en dàt is wat je kunt bieden.
Durf het eens aan, je voelt dat je met een mond vol tanden staat en sta je toe dat te verwoorden dat je woorden tekort schiet, bevestig dat je de ander hoort en gehoord hebt. Als iets heel heftigs is, wat let je om te zeggen: ”Tjonge, dat is heel heftig!” De ander weet dan dat hij niet gemeden wordt om zijn gevoelens, hij er mag zijn, gewoon als mens, als totale mens inclusief zijn moeilijke momenten. Mensen zijn nou eenmaal alleen maar totaal! Moeilijke momenten zijn namelijk niet negatief of zwak, maar een wezenlijk deel van de totale mens!
Dat “toelaten”, “weten te accepteren van ieder op dat moment aanwezig gevoel” “er mogen zijn inclusief welk gevoel dan ook”, het is de weldaad die ouders kinderen soms kunnen geven.
Ga niet zo snel mogelijk de ander uit deze gevoelens halen (omdat je deze gevoelens als ongewenst bestempeld hebt) maar laat ook eens de persoon er mogen zijn als die het even zwaar heeft, die op dat moment op adem moet kunnen komen!
Op adem kan je alleen maar komen als je niet ook nog energie moet verspillen aan een omgeving die je niet kan accepteren in je “zwakkere” momenten. Het zijn geen zwakkere momenten namelijk, het zijn de momenten waarop de natuur om een adempauze vraagt, een moment waarop even een heroriëntatie plaats vindt, even zoeken wat er te doen staat, even heroriënteren op welke manier we weer meer energie kunnen opdoen.
De omgeving van zo iemand kan dàt moment dus bieden!
Er even mogen zijn in je totaliteit, inclusief het moment van nu, dat mogelijk na een al zware strijd even een moment nodig heeft om ook bij iemand op adem te mogen komen.
Vaak zijn het juist de knokkers onder ons die wel eens dat gemis van opvang ervaren in hun omgeving op momenten dat ze even op adem trachten te komen en hun omgeving even betrekken in de hoop die “arm” of “schouder” die hen even het rustpunt kan bieden die het nodig heeft om hen weer even dat stapje verder te brengen over die onoverzichtelijke hobbel op hun levenspad.
Wéét dat je hen kunt helpen, ook die knokkers hebben hun omgeving zo hard nodig om die knokker te kunnen blijven.
Het doet me denken aan een gedicht wat ik ooit kreeg nadat ik een bekende in al haar onmacht gevoelens en verdriet niet meer kon geven dat dat ene moment van aandacht en acceptatie.Het was in het begin van mijn praktijk. De inhoud van dit gedicht was me meer waard dan een jaarsalaris!
Laat het eens tot je doordringen dat werkelijke acceptatie van iemand ook alle gevoelens accepteren inhoudt, ook de lastige!
Als iemand zich totaal geaccepteerd voelt in al zijn aanwezige facetten, dan heb je je waarde als medemens kunnen geven.
Als toegift het gedicht wat ik ooit na zo'n moment mocht ontvangen.
De persoon die dit schreef had in een jaar tijd de ene klap na de andere klap te verwerken gehad en was ten einde raad. Niemand die haar terug kon geven wat ze verloren had aan dierbaren, niemand die de verwerking van haar kon overnemen, en vrijwel niemand die het aankon haar in al haar verdriet er te mogen laten zijn ....
Moge het een inspiratie zijn voor ieder die in de toekomst zijn omgeving in volle omvang wil kunnen toelaten.
Dank je wel geleende schouder
dat ik even huilen mocht
….
….
Ik ga nog even naar dat gedicht zoeken en zal het dan graag voor je toevoegen.
© Yvonne Mooijman
Omgaan met emoties, het moeilijkste wat er is!
Daar kan je hele boeken over lezen of schrijven, je kan weten hoe dat in elkaar steekt maar alleen met weten en boekenwijsheid kom je er niet, je zult moeten toepassen in het leven, vanuit de actie de ervaring opdoen, wil je weten dat iets werkt!
Soms lijkt iemands leven een rollercoaster, een achtbaan zonder enige richting, zelfs de acht is er soms niet meer in te herkennen.
Toch zal je een vorm moeten vinden om er uit te komen voor jezelf.
Soms lijkt het leven zo oneerlijk, je aangedaan, er overkomt je van alles waar je helemaal geen weg meer mee weet.
Je bent boos, je bent woedend, teleurgesteld gefrustreerd, handenwringend ben je naar oplossingen aan het zoeken!
Het liefs zou je in elkaar kruipen en er even niet meer willen zijn, dit alles wat je overspoelt nu even laten voor wat het is.
Een nerves breakdown wordt zo'n situatie ook genoemd, het even niet meer zien zitten, overbelast geraakt door de omstandigheden.
Iedereen kent het wel, alleen zijn de omstandigheden waarin we dat kunnen krijgen soms heel verschillend van aard.
De ene persoon is in staat langer vol te houden in extreme situaties en een ander dreigt om te vallen bij veel lichtere omstandigheden.
Eigenlijk heeft het te maken met de graadmeter van je belastbaarheid.
Mensen zijn energiesystemen, waarbij er soms een tijdelijke en soms een heel langdurige emotionele belasting is die iemand over de rand doet duikelen voor zijn gevoel.
Het zijn de ups en downs in de golvingen van het leven.
En ook die ups en downs zijn onderhevig aan de natuur wetmatigheden.
Pas als je de natuur leert kennen, kan je er gebruik van maken.
Als omgeving hebben we dan de neiging om de omstandigheden te willen veranderen voor die persoon. Voor zover dat haalbaar is is dat ook wenselijk, we kunnen voor een ander vaak veel betekenen.
Soms zijn de omstandigheden niet zo een twee drie veranderbaar en dan kan de vervelende situatie ontstaan dat de omgeving zich machteloos gaat voelen.
Weet echter dat je ALTIJD waarde kan leveren.
Ken je het gevoel als kind nog, dat je intens verdrietig was en je moeder of vader of iemand anders in staat was om je emotioneel even de gelegenheid wist te geven om “op adem te komen.”
Wat was het belangrijkste wat die mensen wisten te geven?
Ze waren er voor je, en dat hoeft zelfs niet eens fysiek te zijn, ik heb ooit mijn verhaal van onmacht wel eens kwijt gekund bij een broer overzee, per email of per skype.
Er gewoon even mogen zijn “met je verdriet, met je gevoel van onmacht” zonder meteen oplossingen aangedragen te krijgen, alhoewel een keer meedenken ook heel verhelderend kan zijn. Maar gewoon er óók even in je onmacht-momenten mogen zijn en je gehoord en gezien weten.
Niet het gevoel krijgen dat je zo snel mogelijk uit dat gevoel van nu moet stappen, maar er gewoon even mogen zijn zoals je je voelde op dat ogenblik. De acceptatie van je gevoel van dat ogenblik!
Dàt is de weldaad die je als omgeving geven kan.
Letterlijk het even stoom mogen afblazen, weten dat dat ok is, het vertrouwen voelen dat je omgeving weet dat je na deze adempauze je energie weer meer ter beschikking hebt en weer door zal gaan waar je gebleven was.
Dàt is wat je als omgeving altijd kan bieden!
Geen makkelijk opgaaf, ik heb jarenlang in de gezondheidzorg gewerkt waarbij ik vele nierpatienten hun frustratie heb horen uiten over het gemis aan opvang in hun situatie als nierpatient.
Naast het gegeven dat hun gezondheid hem in de steek liet lieten vaak veel familie vrienden en bekenden het afweten. Hun kringetje werd nog kleiner dan het al was en ik zou die omgeving zo graag bewust maken hoe ze juist die zo waardevolle functie zouden kunnen vervullen voor die mensen die oa, problemen ondervinden met hun gezondheid of in momenten van rouw.
Hoeveel mensen krijgen niet een diagnose die ernstig is, neem diagnoses als kanker in allerlei vormen, mensen die een dierbare verloren, mensen die een verkeersongeval hebben meegemaakt waarna ze weer verder moeten, kortom we kunnen zo vaak van dienst zijn met onze emotionele aanwezigheid!
Helaas hebben veel mensen nooit geleerd sowieso met emoties om te gaan.
Al niet voor zichzelf, laat staan voor een ander.
Zeker voor de omgeving kan men vaak terecht komen in gevoelens van onmacht, en als we de situatie voor die ander niet kunnen veranderen, dan vullen we vaak in niets te kunnen betekenen voor de ander.
Herken je het gevoel van machteloosheid in jezelf, ongeacht of dit te maken heeft met je omgeving ofwel de machteloosheid in jezelf omdat je ergens tracht uit te komen en de weg nog niet weet hoe dit te doen. Het is geen schande om op adem te moeten komen ….
Stel nou, dat je eindelijk er toe zou komen om het te willen uitschreeuwen, en niemand zou thuis geven? Dat uit willen schreeuwen heeft namelijk een functie! Het is het moment waarop je systeem het niet meer aan kan in zijn eentje en een uitweg naar buiten zoekt in energie, het is een breakdown, en tegelijkertijd de opening.
Ernstiger wordt het als de omgeving op dat moment niet in staat blijkt hier niet mee om te gaan.
Eigenlijk kan de omgeving op dat moment niet met zijn of haar eigen gevoelens van onmacht omgaan als het niet thuis geeft. Een heel lastige situatie, omdat er een gemis kan ontstaan in de opvang die op zo'n moment toch dringend nodig kan zijn.
Gelukkig zijn er deskundigen die er hun vak van hebben gemaakt mensen met hun emoties te leren omgaan, maar die deskundigen zouden beslist minder ingezet hoeven worden als de directe omgeving er aan zou gaan staan te leren omgaan met hun eigen gevoelens van machteloosheid, zodat ze in staat zijn hun omgeving ook werkelijk bij te staan. Er letterlijk bij kunnen blijven staan dus! Welke deskundige dan ook, hoe goed ook, kan nooit het gemis aan die directe omgeving vervangen!
Wat zijn gevoelens van machteloosheid?
Wanneer blijk je niet in staat om naar de ander te luisteren, wanneer ben je emotioneel niet thuis voor de ander?
Achter ieder gedrag schuilt iemands overtuiging, je moet iets geloofd hebben om dat gedrag te kunnen vertonen en ieder gedrag is iemands hoogst haalbare met die achterliggende overtuiging.
In dit geval moet je dus geloofd hebben in je eigen onmacht!
En als je gelooft dat je geen macht hebt in een situatie zal je mogelijk geen actie ondernemen, soms zelfs voor jezelf ontkennen maar zeker voor je omgeving.
Het is het hoogst haalbare gedrag voor je, tegelijkertijd helaas erg fnuikend voor je omgeving waar je waardevol had kunnen zijn indien je overtuigd was geweest van je werkelijke waarde.
En daar ligt gelukkig het moment van verandering voor je als omgeving.
Je bent namelijk helemaal niet machteloos, het was je eigen tijdelijke aanname dat je machteloos zou zijn die je het gevoel van machteloosheid opriep. Bovendien moest je je eigen machteloosheid en die van de ander afwezen hebben als zijnde niet ok, En daar zat hen het fnuikende in het geheel.
De ander voelde dat hij niet ok bevonden werd (terwijl iedereen altijd te allen tijde oke IS), op die momenten, die krijgt er dus nog een probleem bovenop geschoven. De afwijzing, door het negeren doodzwijgen en wegblijven van de omgeving, wat de situatie vele malen ernstiger maakt voor degene die eigenlijk door je geholpen zou kunnen worden.
Ken je het gevoel dat iemand je plompverloren confronteerde met ernstige zaken, verlies in gezondheid, verlies van een geliefde, die dingen gebeuren namelijk net zo plompverloren in diens leven, en die werkelijkheid trachten zij te "handlen", daar hebben ze hun omgeving bij nodig, en beschouw het als een compliment als ze jou er voor uitkiezen dat met je te delen!
Wist je wat je te bieden had? Of praatte je er overheen, probeerde af te leiden, begon je een oplossing aan te dragen, of was je misschien in staat om te doen of je neus bloedde en negeerde je de situatie.
In al deze gevallen kon je dus zelf niet helemaal overweg met je eigen onmacht, terwijl je niet op de hoogte was wat je macht en je kracht die je had kunnen zijn.
Moeders zijn als van nature vaak in staat om een kind te bieden wat het nodig heeft.
Ondanks ook de gevoelens van “niet weten hoe de omstandigheden te kunnen veranderen” bieden ze vaak wat nodig is...... het gevoel geven dat het ok is om verdrietig te mogen zijn, verdriet en onmachtgevoelens als ok toe te laten, wetende dat dit tijdelijke onmachtgevoelens zijn.
Het even alleen maar op adem kunnen laten komen, even die aandacht geven waarin verdriet er mag zijn, boosheid er mag zijn, ieder gevoel wat op dat moment aanwezig is, mag er gewoon even zijn!
Op adem komen is een neutraal proces, een natuurlijk proces, niets om je over te moeten schamen of om als zwak te bestempelen.
Iedere topsporter weet dat hij die momenten in dient te lassen, dat is juist de kracht als je dat weet te doen. Helaas in onze westerse maatschappij wordt het een en ander vaak als “zwak” bestempeld wat allerminst zwak is!
Je omgeving om raad durven vragen, dat moment van op adem moeten komen delen is juist een enorme kracht, je kwetsbare moment in je durven tonen vraagt meer kracht dan het onderstoppen.
Dat sommige gevoelens, zoals boosheid niet handig zijn op de weg naar een oplossing is een andere zaak, dat is een gegevenheid die later pas aan de orde komt., pas na de adempauze! Boosheid er laten zijn, zodat hij herkend kan worden in zichzelf is van belang. Dat in boosheid blijven hangen verwerking kan tegenwerken dat zijn inzichten die pas na de adempauze aan bod komen, niet tijdens!
De boosheid is er en die mag er even zijn, zodat hij herkend en erkend wordt en pas daarna kan worden opgelost! Ga dus niet in discussie, accepteer, accepteer het moment van machteloze woede bij de ander, het heeft simpelweg de weg naar buiten even nodig, laar mensen hun boosheid en onmacht spuien, het heeft zijn nut op dat moment! Simpelweg de acceptatie van alle aanwezige gevoelens door de omgeving brengt hen in staat om letterlijk op adem te komen! En dàt is wat er nodig is en dàt is wat je kunt bieden.
Durf het eens aan, je voelt dat je met een mond vol tanden staat en sta je toe dat te verwoorden dat je woorden tekort schiet, bevestig dat je de ander hoort en gehoord hebt. Als iets heel heftigs is, wat let je om te zeggen: ”Tjonge, dat is heel heftig!” De ander weet dan dat hij niet gemeden wordt om zijn gevoelens, hij er mag zijn, gewoon als mens, als totale mens inclusief zijn moeilijke momenten. Mensen zijn nou eenmaal alleen maar totaal! Moeilijke momenten zijn namelijk niet negatief of zwak, maar een wezenlijk deel van de totale mens!
Dat “toelaten”, “weten te accepteren van ieder op dat moment aanwezig gevoel” “er mogen zijn inclusief welk gevoel dan ook”, het is de weldaad die ouders kinderen soms kunnen geven.
Ga niet zo snel mogelijk de ander uit deze gevoelens halen (omdat je deze gevoelens als ongewenst bestempeld hebt) maar laat ook eens de persoon er mogen zijn als die het even zwaar heeft, die op dat moment op adem moet kunnen komen!
Op adem kan je alleen maar komen als je niet ook nog energie moet verspillen aan een omgeving die je niet kan accepteren in je “zwakkere” momenten. Het zijn geen zwakkere momenten namelijk, het zijn de momenten waarop de natuur om een adempauze vraagt, een moment waarop even een heroriëntatie plaats vindt, even zoeken wat er te doen staat, even heroriënteren op welke manier we weer meer energie kunnen opdoen.
De omgeving van zo iemand kan dàt moment dus bieden!
Er even mogen zijn in je totaliteit, inclusief het moment van nu, dat mogelijk na een al zware strijd even een moment nodig heeft om ook bij iemand op adem te mogen komen.
Vaak zijn het juist de knokkers onder ons die wel eens dat gemis van opvang ervaren in hun omgeving op momenten dat ze even op adem trachten te komen en hun omgeving even betrekken in de hoop die “arm” of “schouder” die hen even het rustpunt kan bieden die het nodig heeft om hen weer even dat stapje verder te brengen over die onoverzichtelijke hobbel op hun levenspad.
Wéét dat je hen kunt helpen, ook die knokkers hebben hun omgeving zo hard nodig om die knokker te kunnen blijven.
Het doet me denken aan een gedicht wat ik ooit kreeg nadat ik een bekende in al haar onmacht gevoelens en verdriet niet meer kon geven dat dat ene moment van aandacht en acceptatie.Het was in het begin van mijn praktijk. De inhoud van dit gedicht was me meer waard dan een jaarsalaris!
Laat het eens tot je doordringen dat werkelijke acceptatie van iemand ook alle gevoelens accepteren inhoudt, ook de lastige!
Als iemand zich totaal geaccepteerd voelt in al zijn aanwezige facetten, dan heb je je waarde als medemens kunnen geven.
Als toegift het gedicht wat ik ooit na zo'n moment mocht ontvangen.
De persoon die dit schreef had in een jaar tijd de ene klap na de andere klap te verwerken gehad en was ten einde raad. Niemand die haar terug kon geven wat ze verloren had aan dierbaren, niemand die de verwerking van haar kon overnemen, en vrijwel niemand die het aankon haar in al haar verdriet er te mogen laten zijn ....
Moge het een inspiratie zijn voor ieder die in de toekomst zijn omgeving in volle omvang wil kunnen toelaten.
Dank je wel geleende schouder
dat ik even huilen mocht
….
….
Ik ga nog even naar dat gedicht zoeken en zal het dan graag voor je toevoegen.
© Yvonne Mooijman
donderdag 1 september 2011
Authenticiteit
..
Wat is dat nou … authentiek zijn?
Is dat nou gemakkelijk?
Nou nee, het is zelfs vaak juist helemaal niet gemakkelijk
het is vaak zelfs erg ongemakkelijk.
Authentiek zijn is je eigen angst overwinnen om te mogen zijn wie je bent ... te tonen wie je bent, voorbij zelfs je angst om je angst te tonen, je mag er in al je kwetsbaarheid zijn.
Stel … je vindt het ongemakkelijk jezelf te laten zien
Waarom vind je dat ongemakkelijk?
Omdat je bijvoorbeeld verlegen bent
En waarom ben je verlegen?
Wat zullen ze wel niet van me vinden
Wat zullen mensen wel niet van me denken?
Maakt het wat uit of mensen je afkeuren?
Jazeker maakt dat wat uit!
We willen tenslotte toch graag aardig gevonden worden?
Ooit overkwam het me een keer
dat ik spontaan iemand behulpzaam was.
Ik deed wat die persoon nodig had, zelf had aangegeven nodig te hebben.
Ik voerde dat uit en terwijl ik even later terug kwam overkwamen me drie dingen...
Binnen twee minuten kreeg ik een hartelijk en warme waardering van de persoon waarvoor ik het deed.
Ik kreeg een warm en hartelijk dank je wel van een familielid van haar
en … ik kreeg een fikse uitbrander van een ander familielid … die me toebeet waar ik me wel niet mee bemoeide ….
Raar genoeg laten we ons vaak het meest imponeren door hen die ons afkeuren ….
Ik moet zeggen, dat voelt toch nog altijd een heel kwetsbaar punt.
Zo'n test-punt waarop we soms weer heel snel “willen”” terugkeren naar AF...!
We zijn mensen en hebben gevoel en worden door waardering gevoed ….
Afkeuring kan ons zelfvertrouwen behoorlijk ondermijnen ….
Authentiek zijn is in wezen …..
diep van binnen met je eigen gevoel (bron) afgestemd zijn,
maar dan bedoel ik dan ook erg diep van binnen …
dieper, voorbij onze eigen angst dus
echt diep genoeg om vanuit onze diepste bron te handelen.
Stel, je houdt van iemand … je mag iemand erg graag, je hebt positieve gevoelens voor iemand.
Zijn we in staat om dat te uiten?
Of zijn we bang om afgewezen te worden?
Wat laten we prevaleren? Onze angst om afgewezen te worden?
Durven we aan te geven wat we voor iemand voelen?
Vriendschap, verwantschap, een vaag positief gevoel misschien wat we de ruimte willen geven?
Durven we aan onszelf aan te geven wat we voelen, aan wensen of verlangens hebben?
Durven we de onzekerheid van het leven aan?
Durven we iemand een oprecht compliment te geven?
Durven we “dank je wel” te zeggen, als we een compliment krijgen?
Of wuiven we dat weg met .. ach.. niet zo belangrijk en halen we onszelf naar beneden door snel alle aandacht bij ons weg te halen?
Authentiek zijn is … voorbij onze angst onszelf mogen zijn (vooral van onszelf!)
en wat minstens zo belangrijk is … bij onszelf te kunnen blijven als we ondanks onze aanwezige angst toch onszelf geuit hebben op een authentieke wijze en mogelijk heftig afgewezen te worden, toch voorbij je angst te durven blijven uiten.
Het heeft alles te maken met bewust worden. Bewust worden dat we in wezen allemaal Liefde zijn en afkeuring van onszelf en anderen is eigenlijk het nog verre zijn van die onvoorwaardelijke liefde.
Afkeuren is iets wat we al heel snel doen, niet alleen naar onszelf maar ook naar anderen.
Vaak wijzen we mensen af als ze iets doen wat “wij niet in ons hoofd hadden als verwachting.”
Liefde .. houden van … is iets wat voor velen een heikel punt is.
Afgewezen worden, opnieuw verlies aangaan, het risico van verlies van een geliefde, het heeft allemaal met onze angsten te maken.
Liefde is “zonder afkeuring zijn”, het leven mogen laten zijn zoals het zich aandient, zonder de ander daarvoor af te wijzen.
Afwijzen … wijs jezelf niet af als je je bewust wordt dat je het wel eens doet …..
Word je bewust … dat afwijzing vaak afwijzing is van je eigen angsten.
Angst voor emotionele pijn, voor afwijzing, verlies …..
En verlangen we niet allemaal …. voorbij onze angst …. liefde?
Wees mild voor jezelf, wees mild voor elkaar ….
We vinden elkaar voorbij onze afwijzing ….
Om authenticiteit in anderen te kunnen waarderen, dien je je vooral bewust te worden van jezelf ….
In liefde komen we elkaar pas tegen .. voorbij onze eigen angst …
daar waar we pas authentiek durven zijn ….
Authentiek zijn is verrekte lastig …. je bent in ontwikkeling en we worden daar voortdurend op getest .. door de afwijzing van onszelf en anderen … durven we nog onszelf te tonen ????
Onvoorwaardelijke liefde …. zelfs voor hen die ons afwijzen … (ook voor onszelf dus!)
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Wat is dat nou … authentiek zijn?
Is dat nou gemakkelijk?
Nou nee, het is zelfs vaak juist helemaal niet gemakkelijk
het is vaak zelfs erg ongemakkelijk.
Authentiek zijn is je eigen angst overwinnen om te mogen zijn wie je bent ... te tonen wie je bent, voorbij zelfs je angst om je angst te tonen, je mag er in al je kwetsbaarheid zijn.
Stel … je vindt het ongemakkelijk jezelf te laten zien
Waarom vind je dat ongemakkelijk?
Omdat je bijvoorbeeld verlegen bent
En waarom ben je verlegen?
Wat zullen ze wel niet van me vinden
Wat zullen mensen wel niet van me denken?
Maakt het wat uit of mensen je afkeuren?
Jazeker maakt dat wat uit!
We willen tenslotte toch graag aardig gevonden worden?
Ooit overkwam het me een keer
dat ik spontaan iemand behulpzaam was.
Ik deed wat die persoon nodig had, zelf had aangegeven nodig te hebben.
Ik voerde dat uit en terwijl ik even later terug kwam overkwamen me drie dingen...
Binnen twee minuten kreeg ik een hartelijk en warme waardering van de persoon waarvoor ik het deed.
Ik kreeg een warm en hartelijk dank je wel van een familielid van haar
en … ik kreeg een fikse uitbrander van een ander familielid … die me toebeet waar ik me wel niet mee bemoeide ….
Raar genoeg laten we ons vaak het meest imponeren door hen die ons afkeuren ….
Ik moet zeggen, dat voelt toch nog altijd een heel kwetsbaar punt.
Zo'n test-punt waarop we soms weer heel snel “willen”” terugkeren naar AF...!
We zijn mensen en hebben gevoel en worden door waardering gevoed ….
Afkeuring kan ons zelfvertrouwen behoorlijk ondermijnen ….
Authentiek zijn is in wezen …..
diep van binnen met je eigen gevoel (bron) afgestemd zijn,
maar dan bedoel ik dan ook erg diep van binnen …
dieper, voorbij onze eigen angst dus
echt diep genoeg om vanuit onze diepste bron te handelen.
Stel, je houdt van iemand … je mag iemand erg graag, je hebt positieve gevoelens voor iemand.
Zijn we in staat om dat te uiten?
Of zijn we bang om afgewezen te worden?
Wat laten we prevaleren? Onze angst om afgewezen te worden?
Durven we aan te geven wat we voor iemand voelen?
Vriendschap, verwantschap, een vaag positief gevoel misschien wat we de ruimte willen geven?
Durven we aan onszelf aan te geven wat we voelen, aan wensen of verlangens hebben?
Durven we de onzekerheid van het leven aan?
Durven we iemand een oprecht compliment te geven?
Durven we “dank je wel” te zeggen, als we een compliment krijgen?
Of wuiven we dat weg met .. ach.. niet zo belangrijk en halen we onszelf naar beneden door snel alle aandacht bij ons weg te halen?
Authentiek zijn is … voorbij onze angst onszelf mogen zijn (vooral van onszelf!)
en wat minstens zo belangrijk is … bij onszelf te kunnen blijven als we ondanks onze aanwezige angst toch onszelf geuit hebben op een authentieke wijze en mogelijk heftig afgewezen te worden, toch voorbij je angst te durven blijven uiten.
Het heeft alles te maken met bewust worden. Bewust worden dat we in wezen allemaal Liefde zijn en afkeuring van onszelf en anderen is eigenlijk het nog verre zijn van die onvoorwaardelijke liefde.
Afkeuren is iets wat we al heel snel doen, niet alleen naar onszelf maar ook naar anderen.
Vaak wijzen we mensen af als ze iets doen wat “wij niet in ons hoofd hadden als verwachting.”
Liefde .. houden van … is iets wat voor velen een heikel punt is.
Afgewezen worden, opnieuw verlies aangaan, het risico van verlies van een geliefde, het heeft allemaal met onze angsten te maken.
Liefde is “zonder afkeuring zijn”, het leven mogen laten zijn zoals het zich aandient, zonder de ander daarvoor af te wijzen.
Afwijzen … wijs jezelf niet af als je je bewust wordt dat je het wel eens doet …..
Word je bewust … dat afwijzing vaak afwijzing is van je eigen angsten.
Angst voor emotionele pijn, voor afwijzing, verlies …..
En verlangen we niet allemaal …. voorbij onze angst …. liefde?
Wees mild voor jezelf, wees mild voor elkaar ….
We vinden elkaar voorbij onze afwijzing ….
Om authenticiteit in anderen te kunnen waarderen, dien je je vooral bewust te worden van jezelf ….
In liefde komen we elkaar pas tegen .. voorbij onze eigen angst …
daar waar we pas authentiek durven zijn ….
Authentiek zijn is verrekte lastig …. je bent in ontwikkeling en we worden daar voortdurend op getest .. door de afwijzing van onszelf en anderen … durven we nog onszelf te tonen ????
Onvoorwaardelijke liefde …. zelfs voor hen die ons afwijzen … (ook voor onszelf dus!)
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
dinsdag 30 augustus 2011
Hé jij daar in je ivoren toren! .... Knock knock ....
...
Hé jij daar, in je ivoren toren
Je hebt je verschanst
met het idee op je geweldig weids uitzicht
Helaas heb je je toegangspoort gesloten
waardoor je besloot,
het er in je eentje mee te moeten doen!
Knock, knock ....
© Yvonne Mooijman
..
Hé jij daar, in je ivoren toren
Je hebt je verschanst
met het idee op je geweldig weids uitzicht
Helaas heb je je toegangspoort gesloten
waardoor je besloot,
het er in je eentje mee te moeten doen!
Knock, knock ....
© Yvonne Mooijman
..
Firework van Katy Perry
Een prachtig nummer wat voor mij vertolkt wat het met je kan doen als je bij je gevoelens en emoties kunnen komen en ze kunt laten stromen!
Hett geeft ruimte in je hart .....
Dank aan de gene die me hiermee in contact bracht!
zaterdag 27 augustus 2011
Deepak Chopra
Vandaag herlas ik een stukje uit het boek "de zeven spirituele wetten van succes" van Deepak Chopra.
Ik was op zoek naar de tekst over "zelfverwijzing".
Zelfverwijzing betekent dat ons innerlijke punt van referentie onze eigen ziel is, en dat niet de objecten om ons heen dat zijn.
Dit staat als het ware haaks tegenover "objectverwijzing".
Bij objectverwijzing laten we ons beïnvloeden door objecten buiten het eigen ik, daar vallen situaties, omstandigheden, mensen en dingen onder.
Er wordt bij objectverwijzing voortdurend gestreefd naar de goedkeuring van anderen. Ons denken en gedrag worden bepaald door de reacties die we verwachten. Objectverwijzing is dan ook gebaseerd op angst.
Dat laatste (goedkeuring wensen door anderen) zit bij ons vaak "diep ingebakken". Op ons pad, komen we vaak (als ons eigen ontwikkelingsproces) situaties tegen, waarin het een uitdaging is (en daardoor zo moeilijk) om werkelijk te doen "wat ons hart ons ingeeft", soms keer op keer.
Het kan zijn dat het dan zinvol is om juist de dingen te doen die werkelijk diep uit ons zelf komen, terwijl we het risico lopen dat anderen dan zeggen:"dit had je niet moeten doen, dit wordt niet gewaardeerd, laat me maar zitten waar ik zit, laat me maar met rust".
Het lijkt dan in tegenstelling te staan tot "respect hebben voor de ander", alsof je eigen belangen voorop gesteld zouden worden, terwijl eigenbelang hier niet in het geding is. (eigenbelang kan hier zelfs wel eens haaks op staan, je kan bovendien behoorlijk hierom afgewezen worden!.
In werkelijkheid kan het zijn dat "uit het diepste van het hart, vanuit de werkelijk juiste intentie, de juiste dingen gedaan worden, die binnen het ontwikkelingsproces van de ander zelfs als -vervelend- ervaren kan worden, of als inbreuk.
In werkelijkheid wordt er geen inbreuk gedaan, indien vanuit een werkelijk liefdevolle intentie aandacht wordt gegeven of gehandeld.
Mensen komen elkaar altijd tegen in elkaars ontwikkelingsproces.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ik was op zoek naar de tekst over "zelfverwijzing".
Zelfverwijzing betekent dat ons innerlijke punt van referentie onze eigen ziel is, en dat niet de objecten om ons heen dat zijn.
Dit staat als het ware haaks tegenover "objectverwijzing".
Bij objectverwijzing laten we ons beïnvloeden door objecten buiten het eigen ik, daar vallen situaties, omstandigheden, mensen en dingen onder.
Er wordt bij objectverwijzing voortdurend gestreefd naar de goedkeuring van anderen. Ons denken en gedrag worden bepaald door de reacties die we verwachten. Objectverwijzing is dan ook gebaseerd op angst.
Dat laatste (goedkeuring wensen door anderen) zit bij ons vaak "diep ingebakken". Op ons pad, komen we vaak (als ons eigen ontwikkelingsproces) situaties tegen, waarin het een uitdaging is (en daardoor zo moeilijk) om werkelijk te doen "wat ons hart ons ingeeft", soms keer op keer.
Het kan zijn dat het dan zinvol is om juist de dingen te doen die werkelijk diep uit ons zelf komen, terwijl we het risico lopen dat anderen dan zeggen:"dit had je niet moeten doen, dit wordt niet gewaardeerd, laat me maar zitten waar ik zit, laat me maar met rust".
Het lijkt dan in tegenstelling te staan tot "respect hebben voor de ander", alsof je eigen belangen voorop gesteld zouden worden, terwijl eigenbelang hier niet in het geding is. (eigenbelang kan hier zelfs wel eens haaks op staan, je kan bovendien behoorlijk hierom afgewezen worden!.
In werkelijkheid kan het zijn dat "uit het diepste van het hart, vanuit de werkelijk juiste intentie, de juiste dingen gedaan worden, die binnen het ontwikkelingsproces van de ander zelfs als -vervelend- ervaren kan worden, of als inbreuk.
In werkelijkheid wordt er geen inbreuk gedaan, indien vanuit een werkelijk liefdevolle intentie aandacht wordt gegeven of gehandeld.
Mensen komen elkaar altijd tegen in elkaars ontwikkelingsproces.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Abonneren op:
Posts (Atom)