Film As it is in heaven

..
Vanavond met een viertal mensen de DVD van deze film bekeken.
Ik had hem zelf al meermalen gezien. Hij blijft zo geweldig indrukwekkend, iedere keer weer.
Ook prachtig om zo in heel klein gezelschap samen te ervaren ... een aanrader.
Een heerlijke avond! 

.....

Het boek wat bij de film werd verkocht is ook verkrijgbaar: indien je op de afbeelding klikt kan je de beschrijving lezen.

De link voor de DVD staat helemaal onderaan in dit artikel!

In mijn praktijk kom ik geregeld tegen dat mensen zich vanuit pijnlijke ervaringen verhard hebben, mensen soms niet meer bij hun eigen gevoelens willen komen, "pijn willen vermijden", soms zelfs hun eigen gevoelens niet (meer) herkennen en anders omschrijven.
De weg terug naar gezond leven, is gevoelens weer toe te laten, ze een plek te geven.
Gevoelens zijn niet goed of slecht, ze kunnen wel pijn veroorzaakt hebben, om welke reden mensen soms niet meer willen voelen, en situaties uit de weg zullen gaan.

Soms raad ik aan, om specifiek naar een "gevoelige film te gaan kijken", te beleven en weer in aanraking te komen met wat we zoal aan gevoelens in onszelf tegenkomen.

Iedereen, ook mensen die gevoelens uit de weg gingen, werkelijk iedereen heeft behoefte aan werkelijk contact.
Niemand wenst de afstand die ze soms zelf gecreëerd hebben tot anderen.

Het is ongelooflijk hoe vaak ik hoor: "Al was het maar een arm om me heen!", meer hoef ik niet, maar die arm om me heen die mis ik zo!

Een film als deze kan mensen weer in contact brengen met hun eigen gevoelens en verlangens, ervaar ze voel ze en laat ze mogen zijn.
Ontkennen en uit de weg gaan roept nog meer afstand op.
Laat gevoelens toe, accepteer dat ze er gewoonweg zijn.

We creëren voornamelijk onze eigen pijn door onze eigen afwijzing over de werkelijkheid.
Zoals pijn bij verlies geweldig en overweldigend kan aanvoelen.
De eerste stap zal zijn, de werkelijkheid onder ogen te zien en het gevoel dat daarbij komt te accepteren.
Door naar ons gevoel geluisterd te hebben, zal het net als een rivier, weer doorstromen.
Pijnlijke gevoelens ontstaan door het vastzitten ervan .... het niet geaccepteerd hebben van deze gevoelens.

Het kan beter stromen dan vastzitten.
Een film als deze is een geweldige aanrader om gevoelens weer te laten stromen ...


">As it is in Heaven

Een film waarin prachtig allerlei gevoelens en emoties van mensen weergegeven wordt.
Prachtige muziek.

Een aanrader voor velen om via een film weer "in contact" met eigen gevoelens en emoties te komen, tot op je ziel geraakt te worden!

Nog een prachtige passage, waarin de tekst Nederlands ondertiteld is, een prachtige tekst!

Gabriella's song


En nog een kleine gevoelige passage:



De DVD is via de volgende link weer te bestellen:




Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Spiegelen

Weerspiegelen ....

Kijk me in mijn ogen en je vindt jezelf …

Kijk me in mijn ogen en je vindt jezelf
Is het je angst, je oordeel of twijfel,
je blijheid, spontaniteit
twijfel of hoop
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.

Is het wat je denkt of doet
of dat wat je juist vermijdt?
De boog die je om me heen maakte
of de spontaniteit van contact?
Het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.

Kijk, en ervaar
en gun je de rust
voel je vrij en onderzoek
het is niet mij die je ziet,
ik weerspiegel

Reik mij je hand,
raak me aan
ga in contact
via mij
met jezelf
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.

Wees niet beschroomd,
wees liefdevol
met alles wat je in je voelt
voel hoe het voelt
en ervaar de liefde
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel

Voel de rust in mij
voel de schroom in mij
voel de twinkeling en de glimlach
voel het verlangen en mij
en de liefde in mij
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.

© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Blijheid en spontaniteit

Het raakt me enorm als ik bij mensen ervaar dat ze hun blijheid lijken kwijtgeraakt.

Pijnlijke ervaringen, rouw en verlies kan hen soms zo hebben getekend dat zij er voorlopig van wensen uit te gaan "dit risico van verlies" niet meer mee te maken.

Zij geraken dan vaak in een emotioneel isolement.

Voor de omgeving is dit zeer lastig om mee om te gaan, omdat de omgeving op "onbewust niveau" de afwijzing oppikt, die er in verscholen ligt.

Afwijzing van de realiteit, afwijzing van de werkelijkheid.
En wij zijn werkelijkheid, en als omgeving voel je je dan ook vaak afgewezen, beoordeeld en veroordeeld, terwijl de be- en veroordeling nou net de oorzaak is van het emotionele probleem.

De huidige werkelijkheid wordt afgewezen, want die vertegenwoordig de pijn.

Zolang we onze werkelijkheid afwijzen, knokken we voornamelijk tegen onze eigen gevoelens!! En dat doet pas echt pijn!!

Durf de huidige situatie als uitgangspunt te nemen, durf je onmacht onder ogen te zien, durf te geloven dat de toekomst beter zal kunnen aanvoelen dan het nu doet.

Ga stapje voor stapje, nu de dingen doen, die je goed zouden kunnen doen.
Durf een stukje trots weer toe te laten, als het je gelukt is "even het verleden te vergeten" en weer een stukje leven opgepakt te hebben.
Stapje voor stapje, zal je merken, dat heel voorzichtig blijheid weer toegelaten is.

Durf weer oog te hebben voor je omgeving, die er al die tijd nog steeds voor je wil zijn, ondanks dat je het hen niet makkelijk hebt gemaakt misschien!

Durf eens hen die je het meest gesteund hebben, ondanks dat je dat best lastig vond, eens een compliment van dankbaarheid te tonen, en je zal ontdekking dat je de deur van het leven weer heel voorzichtig voor jezelf op een kier hebt gezet.

Durf de zon in je leven weer toe te laten!

Het mooie van "in contact gaan"

Het mooie van het leven is "in contact gaan".
Het delen van ervaringen. Het delen van wat er leeft en waar men mee bezig is.

Ik merk het vaak tijdens de coaching.
Mensen hebben een enorme behoefte om "in contact" te zijn, maar "onze maatschappij" zit soms best wat onhandig in elkaar.

Er heerst enorm veel eenzaamheid, waar dat niet zou hoeven.
Soms kunnen kleine "gelegenheden" enorme mogelijkheden bieden.

In het dorp waar ik ooit woonde, stonden drie bankjes bij het water.
Een sociale ontmoetingsplaats waar veel gebruik van werd gemaakt.
Het even zijn ervaringen kunnen uitwisselen, geeft mensen het gevoel onderdeel te zijn van een groter geheel, een gemeenschap.

Gemeenschap, gemeenschappelijk, het woord zegt het eigenlijk al, we hebben zovele gemeenschappelijke ervaringen.
Op dat bankje in ons dorp werden vele ervaringen uitgewisseld, mensen wisselen op die manier ook hun oplossingen aan elkaar, ervaren mensen hoe anderen anders of hetzelfde omgingen met ervaringen.
Door ervaringen uit te wisselen, vergroot men de mogelijkheden tot oplossingen en kan men veel sneller tot de ontdekking komen als men op een doodlopende weg blijkt belandt zelfs zonder dit te beseffen.

Ervaringen bespreken is in wezen kennis uitwisselen en is van groot belang voor de persoonlijke ontwikkeling.

Vaak merk ik tijdens coaching dat ik kennis aandraag, die in wezen vrij simpel is, maar die, als die eerder beseft zou zijn (eerder geweten) dat men veel eerder had kunnen "ingrijpen" en onder ingrijpen versta ik in dit geval andere dingen doen dan dat men deed om tot oplossingen te komen.

Wat van belang is bij ervarings uitwisseling,is dat men dit het beste kan doen met mensen die "bewust" bezig zijn in het leven. Onder bewust versta ik i8n dit geval, ervaringen ook echt ervaren hebben, gevoeld, doorleefd en daardoor zich bewust zijn wat voor een uitwerking dingen hadden.

Ik kom nogal eens mensen tegen met een burn-out die als "advies" kregen om uit te rusten en dus thuis te blijven tot het over zou zijn.
Soms kunnen "adviezen" behoorlijk tegendraads werken.
Stel dat je burn-out voortkomt uit "onvoldoende je grenzen gesteld te hebben", dan is de zaak oorzakelijk aanpakken de ultieme oplossing. Thuis zitten lost dan in wezen niets op.

Hetzelfde doet zich vaak voor bij rouw of depressieve gevoelens en wordt aangeraden om te gaan hardlopen op fietsen.
In de praktijk kan men heel lang denken "goed bezig te zijn" door het lijf flink aan de gang te zetten. In wezen is men fysiek bezig om een stofje aan te maken wat op hele korte termijn (ik spreek nu in een tijdspanne van kwartieren, half uren tot hooguit een paar uur!) waarin men inderdaad het gevoel kan krijgen dat het hardlopen en fietsen "helpt", omdat men op het signaal van dat hele korte termijn afgaat. Wat men "vergeet waar te nemen" is dat al bij het losmaken van de schoenveters na het hardlopen (of fietsen), het hoofd weer net zo hard op volle toeren aan het zorgen maken is.

Een wandeling in de natuur zou zoveel meer effect kunnen hebben, maar dan niet "langs alles heen lopend", maar "waarnemend" van wat er NU en om je heen aanwezig is.
Persoonlijk heb ik geweldige inzichten opgedaan tijdens de urenlange wandelingen die ik met een vriendin maakte. Heel rustig wandelend en ondertussen de levensstroom door je heen laten gaan, zien wat je ziet, voelen wat je voelt en dat indien mogelijk kunnen delen met iemand die je graag mag.

Vriendschappen zijn een weldaad!
Niet dat ze alles kunnen oplossen, maar echte vrienden kunnen enorm helpen in tijden dat mensen het moeilijk hebben.

Niemand kan het leven voor je "oplossen", je blijft altijd zelf degene die "het leven in al zijn facetten tegenkomt", maar ik merk dat vriendschappen enorm helpen bij het "doorleven", ofwel het "verwerken" van het leven.

Ga bij voorkeur niet in "de afzondering", omdat dat de eenzaamheid uiteindelijk alleen maar vergroot. Durf te voelen, ga je gevoel niet uit de weg! We zijn allemaal alleen als het er op aankomt, maar juist door in contact te gaan, is men helend bezig voor zichzelf (en vaak gelijktijdig voor die ander!).

Twijfel je omdat je je bezwaard zou voelen omdat men zich nog niet happy voelt en je een ander zou belasten?

Mensen zijn in wezen enorm bereid de delen.
Zou je zelf een ander behulpzaam zijn indien nodig, meestal wel!
In moeilijke tijden maakt men vaak de beste vrienden en komt men ook tot de ontdekking wie je echte vrienden zijn.
Geef je vrienden de gelegenheid je vrienden te zijn, je biedt hen daarmee ook hun levensvreugde.
Persoonlijk heb ik altijd heel goede herinneringen aan de moeilijkste tijden, zowel van mezelf als die van anderen.

We zijn tenslotte toch om elkaar te helpen nietwaar?

Was daar niet zelfs een liedje van?

Yvonne Mooijman

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling