Zelfvertrouwen ontwikkelen "O Happy Days"

Het filmpje "O happy days" houd ik bewust regelmatig zo veel mogelijk boven in deze weblog. De rest van mijn nieuwe teksten voeg ik dus vaak ONDER dit filmpje toe!
Dit filmpje toont op een geweldige manier wat er door middel van transformationele coaching en training kan plaatsvinden in de gedachtegang en daarmee in het gevoel van mensen, en van daaruit gebeurt er van alles met het zelfvertrouwen van mensen.

Mooi om het gebrek aan zelfvertrouwen in het begin van het filmpje te zien ombuigen naar het weer kunnen gaan gebruiken van het totale potentieel van de zanger.
Dit potentieel was bij aanvang al aanwezig, maar kon op dat moment niet volledig worden aangesproken. Door "anders en positiever over zichzelf te gaan denken" tijdens dit proces, zie je het zelfvertrouwen weer groeien.

Prachtig ook om te zien wat veranderingen in het energieveld van de één kan doen met het energieveld van andere mensen daar rondom heen. (Ook bij het publiek!)

Ik vond het altijd lastig om bij mensen die geïnteresseerd zijn in mijn werk, zoals op netwerk bijeenkomsten in het zakenleven, om over te brengen wat er zoal bij mensen gebeurt bij "transformationele coaching" en wat dit dan weer te maken heeft met persoonlijke ontwikkeling.

Of het nu privé of zakelijk is, we weten allemaal dat een positief zelfbeeld en zelfvertrouwen ons veel dichter bij onze werkelijke capaciteiten brengt. Onze presentatie naar de buitenwereld wordt veel authentieker en effectiever.

Dit filmpje laat het simpelweg in 3 minuten zien.
Het bewerkstelligt bij mensen een andere mind-set, een ander gedachte patroon, wat een veel beter en effectiever persoonlijk resultaat geeft voor die persoon.
Het "verwoordt" als het ware het effect van mijn werk in al zijn facetten, op een eenvoudige en duidelijk inzichtelijke manier.

Het belangrijkste gebeuren ligt, in het loslaten van gedachten die belemmeren en toelaten van gedachten die ondersteunend zijn om die dingen te kunnen neerzetten die we voorheen al in ons hadden.
Prachtig hoe dit in drie minuten weer te geven blijkt.......
Met dank aan de film maker!

Wil je, na het zien van het filmpje weten waar dit alles in de praktijk toe leidt...?
Bekijk gerust eerst het filmpje en zie dan via onderstaande link de verbinding en uitwerking ervan in de soms harde realiteit!

..


Sister Act II


Lees klantervaring.

Lees ook het artikel communiceren.


Met vriendelijke groet en graag weer tot ziens op mijn weblog,

Yvonne Mooijman

Meer lezen in weblog persoonlijke ontwikkeling

Het leven is vooral bewustworden van jezelf.

Het leven IS ….

bewustwording …..

Bij voortduring
bewust te worden

van jezelf ...

zonder oordeel.

Geen oordeel over welke ander,

Geen oordeel over jezelf

”Slechts” bedoeld te zijn,

voor persoonlijke bewustwording.

Bewustwording,

van wie jij bent.

Van wat jij op dit moment behoeft

en van wie jij daar
voor die bewustwording
bij nodig hebt
en dus tegen komt.

Je “hoeft” niets "met die ander”,

er zijn geen verwachtingen

geen eisen

geen opdrachten

ten aanzien van welke ander dan ook.

Het leven is zonder verwachting,

niet bedoeld voor een nee,

niet bedoeld voor een ja

niet bedoeld voor een misschien of ooit

Het leven is vooral bedoeld voor nu

je omgeving wordt je aangereikt
als hulp,

hij wordt je "aangereikt",
hij "wordt je gegeven",
vanuit jouw eigen bewustwording.

Geen projectie van jezelf naar welke ander

geen beoordeling over wie dan ook

Het leven IS ..

bedoeld om bewust te worden.

Zonder oordeel.

Geen oordeel naar een ander.

Ook geen oordeel naar jezelf,

Geen oordeel naar omstandigheden.

Geen oordeel naar wie of wat dan ook.

Het leven IS

en is ...
zonder enige verwachting.

Het leven vormt zich

het voegt zich naar jou

Het brengt je simpelweg telkens weer,

wat je nodig hebt voor jouw bewustwording.

Werd je je niet eerder bewust
.. het herhaalt zich
word je je nu wel bewust
je keuzes wijzen je je weg.

Kom je voordien een oordeel tegen,

het is jouw oordeel

en werp het af.

Kom je vijandschap tegen,

het is jouw oordeel over vijandschap.

Kom je vrienden tegen

Het is jouw innerlijke vriendelijkheid.

Kom je overgave en rust tegen,

het is jouw overgave en innerlijke rust …..

Alles wat je tegen komt

is “slechts” bewustwording.

Want niet alles is bedoeld om ja op te zeggen

en niet alles is bedoeld om nee op te zeggen

Niet alles is de bedoeling voor misschien of later.

Nu speelt het leven zich rondom mij af

Om mij de gelegenheid te geven

Vooral MEZELF meer en meer
te leren kennen in al mijn facetten.

Alsnog of weer te mogen ervaren …

Jouw doel is niet om mij te ervaren …

ondanks dat je mij ervaart …

voor mij niet het doel om jou te ervaren …

ondanks dat ik jou zal ervaren …

Hoe enerverend onze ervaring ook mogen zijn.

Ze zijn vooral bedoeld …

ons ZELF te ervaren ..

Zonder oordeel ...

Zonder afwijzing ...

In vol-ledig-heid

Vol gevoel

Ledig van ons oordeel er over …!

Het levens IS !

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Niet lekker in je vel zitten - 2

Je zit niet lekker in je vel en zoekt een oplossing.
Soms doe je op de vreemdste en meest onverwachte plaatsen inzicht op:

Jaren geleden was ik eens op een open dag bij het regionale waterzuiveringsbedrijf.

We hadden een excursie door een bepaald natuurgebied wat een aantal jaren eerder onder water was gezet.

Wat mij het meest is bijgebleven was een opmerking tijdens die excursie dat er ineens planten gingen groeien waarvan de zaden al duizenden jaren in de grond bleken te hebben gezeten, die nu ineens, omdat er voor die planten de juiste voorwaarden waren, ze ineens bleken te kunnen ontkiemen. Duizenden jaren hadden ze dus hun potentie om te kunnen ontwikkelen niet aan kunnen spreken, dat was fascinerend om te horen! Ik kon het als het ware voor me zien, die zaden in de grond die er wel waren maar niets uit konden richten!

Het milieu bepaalt wat zich ontwikkelt.

Voorheen leefden er andere planten die nu niet meer konden overleven.

Het werd mij ineens zichtbaar hoe belangrijk “voorwaarden om tot ontwikkeling te kunnen komen” zijn.

Tijdens mijn opleiding heeft me dat ook altijd gefascineerd.

Voordien was ik er eigenlijk niet zo mee bezig.

Een jaar of dertig geleden heb ik een periode gehad waarin ik volledig uitgeteld was, geen energie, voortdurend uitgeput, ik zat niet lekker in mijn vel en dat was nog maar zeer zwak uitgedrukt! Ik was uitgeput!.

Ik heb me door de hele medische mallemolen binnenstebuiten laten keren om uiteindelijk door de huisarts gefeliciteerd te worden met het feit dat ik niets mankeerde.

Alleraardigst natuurlijk, ik mocht de man als persoon graag, maar ik schoot er niets mee op.

Tot... ik in een blad een artikel las over candida, (een schimmel die zich in een bepaalde verzuurde omgeving zeer prettig thuis voelt en zich daar geweldig vermenigvuldigt). In het artikel werden de symptomen beschreven en ineens wist ik wat er gaande was in mij.

Achteraf bleek, dat ik door gebruik van antibiotica mijn darmflora ernstig naar de maan had weten te helpen waardoor er bepaalde bacteriën waren gaan overheersen terwijl andere  bacteriën die er werkelijk thuis hoorden waren verdwenen.

Er was dus een milieu, een voedingsbodem ontstaan waarin zich ineens heel andere dingen ontwikkelden, er was dus een zeer ongunstig milieu (voor mij en mijn gezondheid) ontstaan.

Doordat dit milieu was ontstaan en bepaalde voor mijn gezondheid ongezonde schimmels zich overmatig konden ontwikkelen, ging er een enorme behoefte aan suiker ontstaan, suiker is een geweldige voedingsbodem voor de candida-schimmel.

Raar genoeg merk je van die schimmel op zich soms weinig, tot niets, ik had geen enkele aanwijzing die mij op het idee van een schimmel brachten.

Pas toen ik het artikel las met de gevolgen voor de “drager” van de schimmel met de enorme uitputtingsverschijnselen, toen ineens was het me helder.

Rond die tijd was er nog nauwelijks iets bekend over candida, en gelukkig was ik eigenwijs genoeg om mijn weg te vinden binnen het alternatieve circuit, waardoor ik na geruime tijd vrij was van die schimmel, het kostte namelijk nogal wat om dat weer in balans te krijgen.

Sindsdien ben ik me bewuster dat we als persoon dus een milieu kunnen zijn voor gezondheid en ook voor gebrek aan gezondheid. Dat is wat vaak ziekte of "je niet lekker in je vel voelen" wordt genoemd!

Door alles wat je dus inneemt, of het nu voeding, water, frisdrank medicijnen, luchtvervuiling, of wat dan ook is, beïnvloed je dus je eigen milieu.

Ik heb dus letterlijk aan den lijve ondervonden wat dat betekent!

Het heeft me zeker een jaar of twee gekost waarin ik al mijn energie kwijt bleek en ik met een nodige portie eigenwijsheid uiteindelijk mijn eigen gezondheid hervond.

Wat is nou dat milieu in ons dan?

Nou wat gebeurt er als je in je vingers prikt.

Er stroomt bloed uit.

Als je wel eens bloed hebt laten prikken dan kan het zijn dat je een uitslag hebt gekregen over je bloedwaarden. Allerlei afwijkingen ten opzichte van normaal-waarden zijn via bloedonderzoek te vinden.

Daarnaast heb je urine, urine wordt ook vaak onderzocht.

In de urine kan je bijvoorbeeld goed herkennen hoe het met de ph-waarde ervan staat.

Er zijn van die ph-urine teststripjes waarmee je zelf je urine makkelijk kunt testen.

Ik heb het ooit op een cursus meegemaakt waarbij bleek dat vrijwel iedereen al een te zuur milieu heeft. 7,4  is een neutrale waarde, een gezond milieu.

Lager dan 7,4  is een te zure omgeving, boven de 7,4 wordt alkalisch genoemd.

In die te zure omgeving kunnen schimmels, bacteriën en parasieten geweldig gedijen.

Dat is dus een omgeving die dus voor ons persoonlijk zeer ongezond is.

In de emotionele therapie blijkt bijvoorbeeld ook dat bij bepaalde emotionele staten onze frequentie daalt tot een niveau, een milieu wat juist schimmels, bacteriën of parasieten aantrekkelijk is.

Op het diepste niveau kom je op frequentie niveau uit en vandaar uit is dit ook heel goed uit te leggen. Ik hou het hier even voor de helderheid op een zuur of alkalisch milieu.

Het is dus van belang te beseffen dat we ons eigen milieu bepalen door wat we in ons opnemen, via dranken, voeding, water, medicijnen, zuurstof, maar ook emotioneel bij ons binnen laten komen.

Zuurstof is zeer belangrijk.

Zonder eten kunnen we nog enige tijd, soms zelfs weken, zonder water is dat al een heel stuk minder in tijd, daar moet je al in dagen gaan denken, en zonder zuurstof is het al gauw einde oefening, dat wordt minuten werk als het al geen seconden werk wordt!

Zonder zuurstof sterven we, in de plantenwereld wordt dat afsterven genoemd, we zien daar het blad uitdrogen, verschrompelen om vervolgens letterlijk het leven te laten voor wat het was.

Zuurstof is voor ons het meest elementaire. Onze hersenen een paar minuten zonder voldoende zuurstof is funest.

Water blijkt een zeer belangrijk transportmiddel te zijn om eventuele afvalstoffen die we via voeding of andere factoren hebben binnen gekregen af te voeren zodat we het milieu van binnen zo goed en gezond mogelijk houden.

Naast water, voeding en andere uitwendige milieufactoren zoals luchtvervuiling, voedselvervuiling via pesticiden, watervervuiling door middel van toevoeging van chloor, worden wij ook beïnvloed door onze emotionele staat. Emoties kunnen ons milieu behoorlijk uit balans halen. Bij emotionele coaching raad ik iemand dan ook altijd aan veel water te drinken om ook de emotionele afvalstoffen die loskomen sneller te kunnen afvoeren.

Bij stagnatie of onvoldoende afvoer van afvalstoffen kan bijvoorbeeld hoofdpijn ontstaan.

Het hoeft zich niet altijd onmiddellijk fysiek te uiten in fysieke klachten.

Je milieu kan intern behoorlijk ongezond zijn zonder daar werkelijk besef van te hebben. Dat wil echter niet zeggen dat er al niet van alles gebeurt van binnen.

Neem ernstige ziekten als hart- en vaatziekten en bijvoorbeeld kanker, zijn ziektes die zich in een zure omgeving, waarin onvoldoende zuurstof in het systeem aanwezig is ontstaan.

Soms worden deze ziektes pas in een allerlaatste stadium ontdekt, die zijn niet van maandag op dinsdag ontstaan, dat is een proces van soms jaren ontwikkeld in een te zuur milieu.

Die excursie in Waardenburg waar dat grondgebied ineens een ander milieu kreeg, bleken dus kiemen die er al jaren zaten ineens tot ontwikkeling te kunnen komen die voorheen geen kans hadden om te ontwikkelen.

Die ervaring was voor mij een eye-opener!

Afhankelijk van wat je er wil laten opbloeien zal je daar dus het juiste milieu voor moeten aandragen!

Ineens begreep ik die periode met die candida en die uitputtingsverschijnselen en die periode erna waarin ik weer gezond was en energiek!

Ik heb mijn milieu veranderd waardoor ik weer een voedingsbodem voor mijn eigen gezondheid creëerde.

Sindsdien ben ik me bewust dat er überhaupt een mogelijkheid is om je bewust te zijn van je eigen energie, me bewust te zijn dat je niet energiek voelen een uiting kan zijn van onbalans of ziekte en wat het kan betekenen een ongezonde voedingsbodem te zijn, een voedingsbodem te kunnen zijn van het ontstaan van ziektes.

Veel wordt er op het gebied van voeding gedaan.

We eten, het eten dient ons de bouwstoffen te bieden voor een gezond lichaam en wat er na gebruik niet meer nuttig is wordt als afvalstoffen via urine en ontlasting uitgescheiden.

Onze stofwisseling is nodig om de opname van de voedingsstoffen goed op te nemen en te kunnen verwerken en tevens de afgifte te bewerkstelligen van de afvalstoffen.

Afvalstoffen die te lang in ons lichaam blijven werken als gifstoffen.

Een goede dagelijkse stoelgang is erg belangrijk.

Water is het belangrijkste element als vervoermiddel voor het afvoeren van gifstoffen van onze stofwisseling.

Vaak wordt gedacht dat als we maar voldoende drinken dat we dan voldoende afvoeren.

Veel mensen drinken koffie, thee, frisdranken, energy dranken (Tegenwoordig is het een hype onder de jeugd om zogenaamd "gezonde" energy-drankjes te drinken, vooral als ze sporten, drankjes die echter bol staan van de coffeïne en suikers en allerminst gezond blijken!), bier, alcohol, eten vloeibaar voedsel zoals soep en menen dan dat ze gezond bezig zijn en voldoende vocht binnen krijgen.

Voor vervoer van afvalstoffen hebben we zuiver water nodig en voldoende zuurstof in ons systeem.

Dat zuurstof is een belangrijk element wat heel over het hoofd gezien wordt en vaak vergeten wordt!

Zuurstof oa. zit in de lucht en zuurstof zit in water.

Onze lucht is helaas behoorlijk vervuild en het water wordt gezuiverd maar er wordt weer chloor aan toegevoegd en water wordt gerecycled uit afvalwater waarin vaak pesticiden en afvalstoffen van medicijnen zitten. Via de landbouw en veeteelt worden helaas veel middelen gebruikt die niet zozeer in het belang van onze gezondheid worden gebruikt als wel om te zorgen dat producten er mooier uitzien, langer houdbaar zijn (dus zuurstofonttrekking!) en vanuit de landbouw en veeteelt wordt hun water afgevoerd in sloten die uiteindelijk als afvalwater weer gereinigd wordt.

Nou wil ik niet ontmoedigen. Op veel dingen zullen ze niet direct invloed uit kunnen oefenen, de fabrikanten hebben vaak hun eigen belang en heeft niet altijd onze gezondheid hun hoogste prioriteit, we hebben wel degelijk op een aantal dingen wel invloed en daar wil ik me op richten!

Ik ga niet ontkennen dat ons voedsel niet meer de benodigde bouwstoffen oplevert die het vroeger nog in zich droeg, toen er nog niet via lamplicht ipv de zon gekweekt werd en toen een appel er nog uit mocht zien zoals de natuur hem liet groeien, terwijl nu met allerlei pesticiden gespoten wordt om toch maar geen rupsje nog toe te laten bij een appeltje!

Vlees wat geen antibiotica in zich herbergt en kip zonder bacteriën, kortom het wordt zoeken om gezond te kunnen blijven en ondertussen verbazen we ons nog steeds dat kanker en andere “welvaartsziekten” doodsoorzaak nummer 1,2,3 enz. zijn.

Reeds begin 1900 waren er al onderzoeken waarin het levensbelang van voldoende zuurstof aangetoond werd en de relatie met het ontbreken daarvan tov van het ontstaan van allerlei ziekten.

Brian Peskin schrijft in zijn pas uitgekomen boek over Dr Warburg, arts en biochemicus die uitgebreid wetenschappelijk onderzoek verrichtte en in 1910 al het belang van zuurstof aantoonde in de strijd tegen kanker.

http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.nl/2012/06/boek-het-verzwegen-verhaal-over-kanker.html

Ons lichaam is altijd een zichzelf genezend fenomeen geweest, wat zichzelf echter nauwelijks meer kan herstellen als het milieu ongezond is!

Zoals ik eerder al zei, we kunnen ons laten weerhouden door te zeggen dat we nergens meer invloed op hebben, we hebben echter invloed!

We kunnen onze aandacht richten, en alles wat aandacht heeft groeit!

Indien we onze aandacht richten op waar we geen of onvoldoende directe invloed op kunnen uitoefenen, dan zullen we in de apathie verzanden.

Van belang onze aandacht te richten op dat waar we wel invloed op hebben.

Van belang ons niet afhankelijk te maken en over te leveren aan de grote massa, maar ons hart te blijven volgen en onze natuur!

Wat hebben we dus nodig en hoe kunnen we dat zo goed mogelijk realiseren binnen mogelijke beperkingen door milieuvervuiling, inclusief onze mentale milieu en ons omgevingsmilieu.

Laten we ons richten op de belangrijkste elementen, zuurstof en water.

http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.nl/2012/10/boek-water-het-goedkoopste-medicijn.html

Laten we ons even richten op het managen van ons eigen energie-systeem waarvoor we die zuurstof en zuiver water nodig hebben als vervoerder.

Persoonlijk ben ik enorm geïnspireerd door de kennis van Dr. Otto Warburg. 

Daarnaast ben ik op zoek gegaan naar zo zuiver mogelijk water wat de elementen in zich had die konden voldoen aan de voorwaarden zoals ik die hierboven beschreef, zuurstof, voldoende basisch milieu en geschikt als middel om optimale opname te bevorderen van de bouwstoffen en het voldoenden kunnen afvoeren van afvalstoffen.

In workshops ga ik dieper op deze informatie in en geef ik uiterst praktische en makkelijk toepasbare oplossingen.

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Boek: Water het goedkoopste medicijn.

Zowel voor als over water valt veel te zeggen  ...

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Het belang van de ander.

 

Wat is het belang van de ander?

We zijn opgevoed te geloven wat de ander zegt.

Te geloven wat er staat geschreven en te geloven wat de politiek, het geloof of de dokter ons voorhoudt.

Tja... en daar zitten we dan!

… wordt vervolgd …

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Spookjes of Sprookjes

Wat bewuster de dingen doen die ik wil doen ….

Gemakkelijker gezegd dan gedaan zal je zeggen en gelijk heb je!

Het lijkt zo'n dood-doener, maar dat is het dan weer niet helemaal.

Het is juist geen dood-doener maar een energie-gever.

Vaak laten we ons weerhouden van ons geluk vanuit angst te verliezen.

Stel, je hebt een nieuwe vriend of vriendin en jullie hebben een klik, het wordt verkering en jullie gaan regelmatig met elkaar om.

Beiden hebben behoefte aan omgang met elkaar en jullie kennen elkaar zo'n maand of wat.

Jullie hebben veel tijd aan elkaar besteed en het voelt goed, er is iets ontstaan zogezegd, jullie hebben een leuke relatie.

Zonder het te beseffen troffen jullie elkaar op vaste plaatsen en er was een bepaald patroon ontstaan in jullie manier van omgaan, dat voelde heel vertrouwd.

Zonder het in de gaten gehad te hebben zijn er wat vrienden en contacten om je heen verwaterd, maar jullie hadden het goed met elkaar en de dag had maar 24 uren dus zo gaat dat dan.

Gaandeweg kom je tot de ontdekking dat je eigenlijk niet meer naar de film en naar de sauna ging en je muziek kwam ook in het gedrang, een paar dingen die je eigenlijk altijd heel erg goed gedaan hadden,  dingen die echt bij je pasten en die je in de loop van de laatste maanden had veronachtzaamd.

Met je beste vrienden of vriendinnen heb je al in tijden geen echt contact meer gehad en ineens realiseer je je dat je manier van leven niet meer volledig bevredigend verloopt op alle gebieden, ondanks dat het met je verkering geweldig gaat.

We zijn inmiddels een tijd verder en het patroon is nog wat verder ingesleten en je voelt je wat ongemakkelijk worden, eigenlijk heb je het nodig om ook andere dingen in je leven die zo bij je hoorden weer toe te staan, ook nieuwe dingen toe te laten, maar je vriend of vriendin heeft daar niets mee, dus die krijg je voor geen goud mee naar die film of de sauna.

Op een bepaald moment voel je bij je zelf de behoefte om naar de sauna de gaan, maar je vriend/vriendin heeft ooit gezegd daar niets mee te hebben. Een van je andere vrienden komt met het voorstel samen een keer te gaan. Je vertelt hem dat je vriendin daar moeite mee zou hebben en houdt het voorlopig af.

Wat doe je en wat is je motivatie?

Je wil de relatie met je vriendin niet op het spel zetten, wil haar niet kwetsen, maar jouw vriendin kan jou op dat vlak niet geven wat je toch werkelijk nodig hebt en laten we eerlijk zijn, eigenlijk krijg je de behoefte om er volledig uit te breken! Hoe langer je je bewust wordt dat je een verlangen wat heel wezenlijk is hebt laten liggen, hoe meer het aan je gaat vreten.

Ondertussen heb je eigenlijk nog niet eens met je vriendin verder overlegd hoe zij hierin staat als jij eens zou gaan, maar je bent gewoon bij voorbaat bang dat je vriendschap op het spel komt te staan als je zou overwegen naar de sauna te gaan ( Je bent trouwens 24)

…..

Je vriend die voorstelde om samen met je een keer naar de sauna te gaan, belt je nog een keer op om een afspraak te realiseren want die weer niet beter dan dat jij daar een grote fan van bent, maar je vertelt hem dat je het er niet over hebt gehad maar dat je je vriendin niet wil kwetsen en kwijtraken dus dat je niet naar de sauna gaat.

Ondertussen loopt je vriendin al maanden met een probleem. Jij weet daar niets van. Haar vriendinnen hadden een dagje shoppen gepland in Antwerpen maar ze had dat afgehouden. Ze heeft tenslotte verkering met jou en ze wil jou niet voor het hoofd stoten.

Ondertussen heeft ze vernomen wat ze gemist heeft, haar vriendinnen hebben in volle glorie hun verhalen onderling uitgewisseld en op Facebook heeft ze alle gezelligheid langs zien komen en het wringt bij haar enorm dat ze zich niet heeft toegestaan mee te gaan en de afspraak voor de volgend keer staat al op de agenda heeft ze gezien op Facebook. Ze is zelfs niet meer uitgenodigd en dat doet haar behoorlijk pijn. Ze heeft het er niet met je over gehad want ze wilde je tenslotte niet kwetsen.

Inmiddels ben je een paar jaar verder, jullie hebben je allebei aangepast zoals dat heet, wezenlijk belangrijke dingen heb je onbesproken ingeleverd terwijl het je geen goed doet want diep van binnen heb je een onbedwingbare behoefte aan juist die dingen die zo wezenlijk onderdeel van je leven waren en waaraan niet meer tegemoet gekomen wordt door jou.

De relatie duurt inmiddels al jaren en ongemerkt is de relatie diep van binnen bekoeld, jullie horen nog altijd bij elkaar voor de buitenwereld, jullie zijn een setje zogezegd, maar alle jeu is er uit.

Ineens gebeurt er wat en de verkering wordt verbroken, het is plotsklaps uit.

Eigenlijk ontstond er een misverstand waarbij geen van beiden eigenlijk nog begreep wie het nou uit had gemaakt, maar dat het niet meer ging was duidelijk en over en weer was er voldoende ongenoegen, je weet niet eens wie het uitmaakte, maar jullie zijn uit elkaar.

De maanden die volgen doen pijn, je mist elkaar, het was zo'n vertrouwd patroon waarin jullie terecht kwamen en eigenlijk was ze wel lief.

Als je terugdenkt aan een tijd geleden dan voel je toch een soort benauwing, je kwam tot niets meer buiten de relatie om en dat beperkte en benauwde toch enorm.

Toch voel je je schuldig, want je was helemaal niet van plan om het uit te maken en je weet eigenlijk niet eens waarom het uit ging, je weet zelfs niet een of jij het wel was die het uitmaakte want in het gesprek was zoveel wrevel over en weer dat het wat onduidelijk was, maar dat het uit raakte dat is zeker.

Ik de loop van de komende tijd komen jullie elkaar nog wel eens tegen en eigenlijk weet je elkaar las persoon gewoon te waarderen. Zij is gewoon lief en met jou is ook niets loos. Tegelijkertijd weet je in je achterhoofd dat het niet werkte dus je houdt afstand.

Toch waardeer je haar, voel je je ongemakkelijk, en gaandeweg zie je elkaar weer vaker.

Het is de omgeving niet helemaal duidelijk hoe het nou tussen jullie is en eigenlijk weet je dat zelf ook niet zo goed.

Er bloeit weer wat op, althans het gevoel haar niet te willen kwetsen is duidelijk weer op de voorgrond aanwezig. Je gaat weer moeite doen haar vaker te zien en binnen korte tijd doen jullie weer wat jullie samen gewend waren.

Je hebt voor jezelf besloten dat die sauna en die film eigenlijk niet zo belangrijk zijn, ondanks dat je zo vreselijk graag zou gaan, maar dat gevoel weet je aardig te onderdrukken voor jezelf. Tegen die vriend die je nog een keer ontmoette vertelde je ook dat de sauna verleden tijd is, en met overtuiging waarmee je het verkondigde geloofde je ook jezelf nog.

Een tijd later kom je tot de ontdekking dat er toch iets niet klopt, je voelt je niet goed, je zit niet lekker in je vel, je bent kribbig zonder te weten waarom. Je vriendin waar je overigens veel respect voor hebt die weet inmiddels niet meer hoe hier mee om te gaan. Bovendien zit zij nog met een onderhuids gevoel dat ze zichzelf nog steeds tekort doet, omdat haar vriendinnen nog steeds leuke dingen doen waarbinnen zij al lang niet meer betrokken wordt, ze wordt daar niet vrolijk van.

De relatie komt onder druk te staan. Je voelt je inmiddels zonder het te merken toch behoorlijk geïrriteerd en gefrustreerd maar je kan er je vinger niet helemaal opleggen.

Ineens heeft je vriendin er genoeg van en hakt de knoop door, eigenlijk hadden jullie al heel lang geen echte relatie meer en de intimiteit was al lange tijd van de baan, iets wat behoorlijk aan je vrat, aan je vriendin ook trouwens, maar bij elkaar kon je je dat niet meer vinden.

Een tijd eerder was je al iemand tegen gekomen die je aansprak, en met moeite heb je dat weten af te houden,.  Je vriendin idem, maar daar weet jij niets van. Jullie voelen je ondertussen vreselijk schuldig naar elkaar en tegelijkertijd  konden jullie elkaar al lang niet meer bieden wat je nodig had.

Jullie boden je-zelf met name nooit wat je nodig had!

Dit is een verhaal zoals het niet in de sprookjesboeken vermeld staat. ….

In de sprookjesboeken staat een andere versie … toch?

Daar leefden ze nog lang en gelukkig ..

Ik laat het verzinnen van jouw sprookje nog even aan jou over …. neem er gerust even je tijd voor.

En ja … de sprookjesboeken zijn geen onbereikbare sprookjes, ze zijn net zo bereikbaar en waar als de mogelijkheid van dit sp(r)ookje hierboven.

Wordt je leven een spookje of wordt het een sprookje ….....?

Aan jou de keus!

wordt vervolgd ….

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Wat wil ik nu echt .. wat heb ik nu echt nodig?

Wat wil ik nou echt … ? Ik wil twee dingen die niet verenigbaar lijken! Ik word zowel boos op mezelf als op de ander, ik neem het zowel mezelf als de ander kwalijk! Wat moet ik nou …!

Ambivalentie … het lijkt op niet weten wat je werkelijk wil, … maar eigenlijk is het tegelijkertijd twee dingen nodig hebben die voor jou allebei van wezenlijk belang zijn.Twee dingen die elkaar echter ”lijken” tegen te spreken. Twee delen van jezelf die ieder vanuit een ander perspectief een eigen prioriteit hebben, die werkelijk allebei een voor jou wezenlijk belangrijk eigen belang dienen.

Je wilt het ene en tegelijkertijd wil je het andere, vaak is het iets wat “lijkt” tegengesteld te zijn of wat onverenigbaar lijkt. Het roept schuldgevoel op, zowel als ik het één als het ander nastreef, het is alsof je moet kiezen en of iedere keuze pijn/schuldgevoel oproept!

Is dat vreemd?

Nee, eigenlijk is het helemaal niet zo vreemd, het komt geregeld voor.

We denken vaak dat we eenduidig iets willen, en vaak kloppen diverse uitkomsten ook wel met elkaar, maar regelmatig kan het voorkomen dat we in tweestrijd met onszelf zijn of in ieder geval “lijken” te zijn.

Het kan op allerlei vlakken voor komen.

Stel dat je wil studeren voor een examen en je hebt je dat echt goed voorgenomen, tussendoor komt er iemand langs met een uniek leuk voorstel van iets dat zich maar eenmalig voordoet, iets dat je eigenlijk niet wil/kan laten lopen.

Je wil dan twee dingen die tegenstrijdig lijken te zijn. Het lijkt alsof je óf voor het een óf voor het ander moet kiezen, maar je kunt vaak beiden door te beseffen dat beiden van wezenlijk belang zijn! We dienen te beseffen dat we beiden nodig hebben toe te laten in ons leven!

Eigenlijk hebben we een aantal representanten van onszelf in ons zitten, deel-persoonlijkheden, (iets heel natuurlijks en gewoons, we hebben gewoon allemaal een hele vergadertafel bij onszelf van binnen zitten!!) allemaal delen van ons die ieder vanuit een bepaalde invalshoek een eigen verantwoordelijkheid voor ons hebben en ieder zijn eigen prioriteiten dient te stellen.

De ene deel-persoonlijkheid is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor schoonheid, een ander voor overleving, een volgende voor financiële evenwichtigheid, voor veiligheid, weer een ander geeft de korte termijn de prioriteit, een ander deel kiest voor gemak, weer een ander heeft de lange termijn als prioriteit, weer een ander deel gaat voor bevestiging, geborgenheid, warmte, een gevoel van erkenning, kortom ieder deel heeft een eigen doel in het leven waarvoor het zich verantwoordelijk voelt om het te verwezenlijken in je leven.

We hebben allemaal basisbehoeften waaraan dient te worden voldaan in ons leven om volwaardig en evenwichtig te kunnen opgroeien.

Soms zitten we met situaties waarin zowel het ene als een ander gebied als het ware met elkaar in de knoop lijkt te liggen. Ze “lijken” op het eerste gezicht tegenstrijdig en dat zijn lastige momenten.

Is er iets verkeerd aan ambivalentie?

Geenszins, het kan alleen wel razend onhandig zijn en het test ons als het ware uit, om ons bewust te worden welke belangen en welke gebieden in ons leven ”werkelijk” om aandacht vragen.

Het meest lastige aan ambivalentie is, dat we vaak onbewust een ander kwalijk gaan nemen dat we die twee "keuzes" in onszelf tegen komen, terwijl het eigenlijk om bewustwording van onszelf gaat! . Indien twee gebieden zo hard in ons aan het strijden lijken zitten we eigenlijk in een heel belangrijk bewustwordingsproces voor onszelf, waarbij we helder dienen te krijgen voor onszelf dat er twee levensgebieden zijn die beiden werkelijk belangrijk zijn in ons leven en waarbij de keuze niet blijkt de of-of oplossing, maar de en-en oplossing.

Vaak zijn we geneigd ons bij oude vertrouwde “oplossingen” te houden, terwijl het nou vaak het proces is, dat we oude vertrouwde of-of oplossingen dienen los te laten om de werkelijk allerbelangrijkste gebieden in ons leven allebei of allemaal tot een een oplossing te brengen, de en-en oplossing dus. Zowel het belang van het ene als het belang van het andere naast elkaar toelaten. Vaak hoeven of dienen we niets na te laten of op te geven, en dienen we op een iets ander manier tegen ons leven aan te gaan kijken waarbij we juist niet altijd het één dienen op te geven om het ander toe te laten.

Ambivalentie komen we over het algemeen dan ook tegen in voor ons op dat moment heel belangrijke levensgebieden. “Iets” in ons vraagt om een oplossing en we lijken onszelf er behoorlijk tegen te verzetten, vaak omdat we de oplossing van en het een en het ander niet zagen of niet toelieten. We voelen ons schuldig bij beide keuzes, waarbij de de schuld of verantwoording nog wel eens gewoontegetrouw bij de ander trachten te leggen. Hij of zij kwam met het tweede levensgebied op de proppen wat evenveel aandacht bleek te vragen als het andere levensgebied, dus wat lijkt makkelijker dan de ander als schuldige aan te wijzen, terwijl de ander in wezen helemaal los staat van het proces van jouw of mijn ambivalente gevoelens. We dienen ons simpelweg bewust te worden dat we een zeer belangrijk levensgebied onder-waardeerden!

Hoe komen we hier nu uit? En wat doen we er aan als we de neiging hebben onszelf of onze omgeving kwalijk te nemen dat de situatie zich voordoet?

Allereerst … accepteer dat de ambivalentie er is, …. en ga voelen wat je voelt en wat dat gevoel je te zeggen heeft.

Voel en ervaar wat de onderliggende behoefte is en dat die toegelaten en vervuld dient te worden!

Van oudsher zijn we geneigd oplossingen te vinden in de of-of versie, we leerden in beperkingen te denken, of het een of het ander!

Alsof slechts de keuze tussen één van de twee, de oplossing is en met basisbehoeften is er nooit een oplossing in of-of, altijd in en-en ....(we dienen dus te schakelen naar een andere denkwijze!)

Het is de oplossing te erkennen dat er twee gebieden een behoefte hebben, waaraan tegemoet dient te worden gekomen, het betreft vaak een basisbehoefte die heel wezenlijk van belang is, een basisbehoefte waaraan tegemoet dient te worden gekomen en die zich niet meer als minder belangrijk laat wegdrukken.

Stel, je hebt een persoonlijk belang en tegelijkertijd heeft je gezin een belang, of je partner of je vriend of vriendin.

We zijn vaak geneigd het persoonlijk belang dan tijdelijk even op te offeren om het voor bijvoorbeeld het “gezinsbelang te laten gaan.”

We vergeten dan vaak dat ze naast elkaar liggen en elkaar niet overlappen. Vaak zijn we best enige tijd in staat om een van de belangen ondergeschikt te maken aan het andere belang, maar uiteindelijk zal ons onderbewuste de zaak van ons over nemen, indien we te lang een “te zakelijke  of tegennatuurlijke oplossing” hebben trachten te vinden (het één voor het ander inleveren).

Indien het andere belang een wezenlijk persoonlijke belangrijke basisbehoefte is, zal daar uiteindelijk toch aandacht voor gevraagd gaan worden en ons onderbewustzijn is er uitstekend toe in staat om ons daar door gevoelens van ambivalentie mee met de neus op de feiten te drukken!

Ons onderbewustzijn heeft namelijk een heel belangrijke opdracht, om ons namelijk zo goed en verantwoord mogelijk voor ons eigen systeem te laten zorgen en juist daar waar we delen in onszelf negeerden, de zaken even duidelijk op tafel te trekken, en ambivalente gevoelens triggeren onszelf enorm, waardoor we genoodzaakt zijn om onszelf bewust te worden dat we een voor ons zelf wezenlijk belangrijk levensgebied weer dienen aan te gaan, invulling te geven aan die gevoelens die zich niet zullen laten onderdrukken!

Oordeel dus niet negatief … besef dat wat je voorheen achterwege liet of niet toe liet, mogelijk weggedrukt hebt, maar wat nu om oplossing vraagt een zeer belangrijk gegeven in je leven is.

Ik heb geleerd juist hen te waarderen die me er mee wisten te confronteren, want ondanks de pijn die het in eerste instantie vaak bij mezelf opleverde bood het me mijn ontwikkeling op de voor mij belangrijkste levensgebieden! (waarvoor ik me voordien van had afgesloten en die toch echt aan bewustwording toe waren!)

Het is belangrijk te herkennen dat de voorheen gekozen oplossing van “wegdrukken als minder belangrijk” niet meer zal werken, het onderbewuste zal het je gewoon steeds op een heftiger manier gaan voor schotelen net zolang tot je niet meer anders zal kunnen dan het levensgebied aan te gaan en toe te laten!

In relaties komt het vaak voor dat we aannemen dat 1 persoon alle levensgebieden voor ons dient in of aan te vullen, alsof we met dezelfde partner zowel naar de film moeten als naar de sauna als voor het gezin moeten zorgen, je voldoening in sex kunnen laten ervaren, familie zijn, bridgen, fietsen en al het andere wat je samen kunt doen.

Vaak zijn relaties zo gelopen dat er verwachtingen zijn ontstaan die lang niet (meer) overeenkomen met de mogelijkheden die iemand kan bieden en dat levert onbewuste verwachtingen naar elkaar op die heel veel frustratie kunnen oproepen en een gevoel van tekortschieten oplevert, terwijl van tekortschieten simpelweg helemaal geen sprake is!

Vanuit onze westerse opvoeding is ons “geleerd” dat “onze partner” ons moet bieden wat we nodig hebben, een aloude vooronderstelling die logischer wijs nogal eens tot frustratie en ambivalentie leidt.

Terwijl ik dit zat te schrijven was er op de tv een programma over scheiding.

Een stel wat er eigenlijk aan toe is om te scheiden woont nog altijd bij elkaar vanwege de financiën.

Ze voelen zich er allebei doodongelukkig bij en ze hebben ambivalente gevoelens, wat laten ze het zwaarste wegen? De noodzaak die beiden voelen om ieder weer een eigen weg te volgen waarin ze hun eigen groei weer mogelijk maken, of laten ze de financiën het hoogste wegen en blijven ze in een relatie om meer zakelijk of “gemaks”redenen? Blijven in de oude situatie waarin ze elkaar niet konden geven wat ze nodig hadden zal zeer veel pijn blijven opleveren en niet tot wezenlijke oplossing bijdragen.

Uiteindelijk blijft er knagen wat er nodig is, en net zo lang zullen er zich ambivalente gevoelens blijven voordoen.

Zijn ze in staat aan hun diepste verlangens te voldoen of gaan ze voor de “comfort-zone” die eigenlijk helemaal niet zo comfortabel aanvoelt (vandaar de ambivalentie die gevoeld wordt!)

Ambivalentie vraagt om bewustwording, vraagt om moed om toe te laten en te voelen en ervaren welke basisbehoefte we van onszelf hebben ondergewaardeerd of welke we onvoldoende aandacht in het verleden hebben geschonken.

Basisbehoeften zijn niet voor niets basisbehoeften, ze dienen onze basis!. Ze verstevigen onze basis, en die basis bestaat niet uit 1 pijler, maar is gebaseerd op diverse pijlers die elkaar beslist niet in de weg staan, alhoewel we dat vaak wel denken!

Vaders en moeders kunnen lange tijd hun eigen behoeften ondergeschikt maken aan hun gezin, uiteindelijk zal dit zich gaan wreken als ze niet bijtijds ook hun eigen verlangens en prioriteiten weer vervullen.

Mensen die geneigd zijn de belangen van een ander boven hun eigen belang te stellen, komen zichzelf uiteindelijk dus ook weer tegen, ze zullen geconfronteerd worden met hun gemis aan invulling van hun eigen gebied …

Bewustwording …... het leven is voortdurend bewust worden ….. !

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Geluk, nuances tussen stabiliteit en openstellen voor verandering

..
 Marja de Vries is schrijfster van het boek De hele olifant in beeld.

 Ze schrijft over ons wereldbeeld van "versnippering", doordat we alsmaar verder hebben willen opdelen in deeltjes (om dingen te willen snappen) waardoor wij gewend zijn geraakt dingen en mensen los van elkaar te zien, in plaats van de verbinding die er altijd en wezenlijk tussen ons is.

Alles en iedereen staat met elkaar in verbinding,(ook al zien we dit nog niet) herkennen we dat niet en blijven we in onze versnippering denken, dan gaan we tegen de natuur en diens wetmatigheden in, waardoor we als het ware tegen de natuurlijke stroom op blijven roeien ... bepaald niet de weg om dichter bij ons geluk te komen en ook niet de weg waarbij we werkelijk de verbinding herkennen die er tussen ons mensen aanwezig is.

Ik werd deze week geattendeerd op dit boek en ga het de komende weken lezen!

 Yvonne Mooijman

Boek "Het slimme onbewuste" Ap Dijksterhuis

Ik zit momenteel het boek van Ap Dijksterhuis te lezen "Het slimme onbewuste."

Altijd weer boeiend wat anderen aan invalshoeken hebben over onderwerpen waar ik me dagelijks mee bezig hou.

Het gaat over hoe ons onbewuste zoveel sneller is dan ons bewuste en ons zoveel onbewuste kennis aanreikt, waar men onbewust dus al op reageert, al lang voordat men er zich pas van bewust wordt.

Grappig om weer te bemerken dat we eigenlijk dus altijd al "weten" en"wisten" voordat we ons ervan bewust werden. Dat we dus eigenlijk voortdurend bij tijd en wijle "kwijt waren" en we nadien als het ware weer even herinnerenden (bewust werden).

Letterlijk via her-inneren dus (her inneren, dus even opnieuw bij onszelf naar binnen gaan en bij onze immense innerlijke kennis te rade gaan, introspectie dus)
Herkennen wat we diep van binnen al lang wisten en dus al aanvoelden, lang voordat we ons er (weer) van bewust werden.

Een passage op blz. 178. gaat over sociale waarneming:

"We zien iemands gelaatsexpressie, we zien iemands lichaamshouding. We weten echter dat sociale waarneming veel verder gaat dan die dingen die we letterlijk kunnen observeren."

"Waarschijnlijk omdat het zo belangrijk is, zijn we heel goed in sociale waarneming."

"Zo vormen we ons onbewust razendsnel een eerste mening over iemand.
We delen daarbij onbewust waargenomen stimuli razendsnel in, in "goed" en "slecht" voor ons.

Zo'n eerste indruk is belangrijk en stuurt verder gedrag. Het beïnvloedt per direct ook al de subtiele dingen zoals de afstand die we houden tot iemand."



Een boeiend boek ... een aanrader ....!

Yvonne Mooijman

Gregg Braden on consciousness

Bewustwording in je levenswandeling

Bewust worden is zo iets moois.

Bewust worden is gewoon je bewust worden wat je voorheen niet ervoer!

Het zijn geen dingen die persë heel veel moeite hoeven te kosten, soms is één simpele spontane zin van iemand, één opmerking, één oogopslag, één herkenning, voldoende voor een plotselinge levenslange verandering en verrijking.

Soms kan een klein voorval je ineens bewustmaken van heel belangrijke en cruciale dingen in je leven.

Je bewust worden is heel nuttig, vooral als het je bewust maakt van iets wat je leven tot op dat moment onbewust beïnvloedde zonder dat je je daarvan ook maar enigszins bewust was.

Vorige week maakte ik een zo'n mooi moment mee tijdens een nascholingsdag.

Er werd ons gevraagd een bepaalde oefening te doen en die een aantal malen uit te voeren.

Tijdens de oefening werd ons gevraagd alleen maar wat dingen in onze gedachten te veranderen en we ervoeren daarna wat deze gedachten voor een invloed bleken te hebben. Onze gedachten zijn vaak gebaseerd op wat we gewend zijn, gewend zijn te ontvangen, gewend zijn zelf te doen, gewend zijn zonder ons daarvan bewust te zijn.

Ineens kwam ik plotsklaps tot de ontdekking dat wat voor iemand anders heel normaal en gebruikelijk was, voor mij totaal onbekend was in mijn ervaring.

Ineens wordt duidelijk dat bepaalde gebieden in je leven als het ware nog totaal onbekend voor je zijn, nog "onontgonnen / onaangesproken" als het ware.

Dingen die je in je eentje altijd wel volbracht heb, met veel volharding, maar bijvoorbeeld het spontaan ontvangen van behulpzaamheid op bepaalde gebieden nog geen onvoorwaardelijk automatisme bleek, kennelijk dus zowel voor mij als voor de anderen om me heen een ontwikkelingsproces.

Ineens wordt dan nadien ook duidelijk wat de effecten hiervan geweest zijn in het automatisch toelaten ervan, en zelfs het automatisch herkennen ervan.

Ineens werd me duidelijk dat ik iets van dat thema een tijd geleden "tegenkwam" en ik onbewust dit thema in iemand herkende, herkende slechts alleen dat ik iets van dit thema in mezelf en die ander herkende en ik daarop volkomen spontaan "in beweging kwam", heel openhartig, me volkomen onbewust dat dat specifieke thema net het thema was dat ik nog nooit spontaan in mijn leven echt had toegelaten.

Ik ben met de oefening van vorige week aan het oefenen gegaan en het is wonderbaarlijk hoe er dan ineens na zo'n inzicht bepaalde spontane gebeurtenissen in je leven ontstaan die het lijken mogelijk te gaan maken die nieuwe gebieden te ontdekken, waarbij ik mezelf dan weer keihard tegenkom, op de één of andere manier lijkt het leven dan even een mallemolen waarop je alle kanten op geslingerd wordt rond je eigen middelpunt waarin je precies tegen lijkt te komen wat je "nodig hebt" inclusief alle daarmee gepaard gaande onzekerheden en angsten.

Het frappante is dat iedere ontwikkeling vaak weer volkomen aansluit bij andere ontwikkelgebieden waar je je inmiddels bewust van bent.
Waarschijnlijk ook op die levensgebieden waarvan ik me nog niet bewust van ben, maar dat gebeurt dan ook waarschijnlijk onbewust!

Veelal hebben wij mensen bijvoorbeeld nooit in de gaten wat voor een uitwerkingen bepaalde gebeurtenissen op iemand hebben.

Sommige mensen hebben de gave zich goed te kunnen "invoelen" in anderen, anderen hebben dat bijvoorbeeld weer veel minder sterk en hebben weer andere gaven.

Voor mij kan dat betekenen dat ik heel sterk kan invoelen wat iets voor iemand betekent. Nou dat is mooi, kan je dan denken, maar dat heeft dan bijvoorbeeld op een ander gebied weer een heftig effect.

Ik zal een voorbeeld noemen.
Ooit kwam ik in contact met iemand die sterk autistisch bleek te leven, enorme behoefte had zich emotioneel af te sluiten.

Ga je mij dan tegen komen, dan zou het zomaar kunnen zijn, dat ik de neiging zou hebben om me op afstand te houden, simpelweg omdat ik rekening zou willen houden met de "wensen/automatismen" van anderen.

Tegelijkertijd is gebleken dat gebeurtenissen zich nooit "per toeval" voordoen.
Op momenten dat iets "heftig voelt" (en meestal is dat dan aan twee zijden), dan kan je er vrij zeker te zijn dat het beider ontwikkelingsproces raakt.

Nimmer heb ik meer kunnen leren bijvoorbeeld dan in die ontmoeting indertijd,juist door die nieuwe situatie aan te gaan en de aanwezigheid in te gaan.

Op een prachtige manier "overwon" ik mijn ontwikkelproces, door niet onmiddellijk "weg te wezen" als ik aanvoelde dat een ontwikkelproces voor een ander moeilijk kon zijn, en mijn afwezigheid voor hem in zijn ogen "wenselijk" zou kunnen zijn.

Ik was voordien perfect in staat om me "ter plekke onzichtbaar te maken", "niet aanwezig te zijn als een ander daarom "vroeg" (en soms hoefde je mij niets te vragen!), hetgeen vaak in de praktijk betekende dat de ander de gelegenheid en de neiging had te weigeren zijn eigen ontwikkelproces aan te gaan. Ik "trachtte de pijn van de ander op te lossen" door me niet te laten zien. Nou, ik kan je vertellen, dat werkt dus twee keer in het kwadraat tegen zogezegd!!

Het er "durven mogen zijn", (ook als de ander daarmee zijn eigen ontwikkelproces tegen kwam) was dus voor mij mijn ultieme uitdaging, mijn spontane eerste impuls zou zijn geweest om mezelf dan maar in te leveren en "weg te zijn", wat tegelijkertijd voor mezelf vanwege mijn zelf-ontkenning een heel heftig en pijnlijk proces bleek te zijn!

Juist de "pijnlijkheid in het leven" is vaak de drive die gecreëerd wordt vanuit het onderbewustzijn, waarmee dat ons duidelijk weet te maken dat er "nu eindelijk maar eens wat dient opgeruimd te worden wat er ter ontwikkeling door onszelf wordt aangeboden."

Vaak zijn we geneigd de ander van "alle eigen pijn" te ontlasten, wat sowieso al nooit lukt, maar ach... we zijn zo in staat om ook onszelf een motief aan de hand te doen om onze eigen pijn maar niet te voelen.In dergelijke processen komen beiden hun eigen pijn tegen, alleen niet dezelfde pijn!

En vergeet niet, we zijn vaak precies wat de ander nodig heeft en de ander blijkt precies wat wij nodig hebben om beider ontwikkelingsproces aan te kunnen. Als iemand je ooit pijnlijk geraakt heeft, had je hem nodig op dat moment, dat is geen toevalligheid in de zin van dat het nergens mee te maken heeft, de toe-val-ligheid zit hem dan in het "je toe-vallen."

"Dóór onze eigen pijn heen gaan", betekent in dit geval dus "dat we eindelijk aangaan wat we voorheen vaak trachtten te vermijden", zoals ik een kei was in het mezelf pijn te doen door me "niet te laten zien" als ik voelde dat mijn aanwezigheid "een lastig proces voor de ander kon zijn".

Mijn pijn kwam dan voort uit het ontkennen van mezelf, als het ware het nog niet onder ogen durven komen dat mijn persoonlijke aanwezigheid van nut zou kunnen zijn en ik ook mijn waarde heb voor anderen.

Het heeft lang geduurd voor ik inzag dat ik nooit het proces van de ander kan oplossen door AFWEZIG te zijn, en dat juist mijn AANWEZIGHEID een "mogelijkheid" blijkt te zijn voor de ander om zijn of haar eigen proces aan te gaan. De ander komt mij dus tegen als middel om de eigen ontwikkeling aan te gaan, evenzo dat ik die ander tegen kom om mijn proces van "AANWEZIG zijn te durven aangaan".

Waar een ander heeft te leren op gezette tijden "afwezig te zijn" kan het mijn proces zijn op specifieke tijden "aanwezig te zijn."

Het grappige is, (al wordt het zo vaak zeker niet gevoeld!) dat in dat leerproces je juist "verweten zal worden wat je doet".

De "natuur" (via je mede-speler in je eigen levensfilm) test je als het ware geregeld of je iets wat je (vaak volkomen onbewust )aan het "oefenen bent", of je eigenlijk wel genoeg zeker weet dat je dit thema wil leren kennen (Je wil het onbewust wel, maar je zou tegelijkertijd nog zo dolgraag weer een keer keihard de benen nemen en vluchten, want dat oude patroon van wegwezen voelt zo vertrouwd ondanks zijn pijn!!)

De "levens-kunst/uitdaging" is dus om dóór de onzekerheid en pijn van de beoordeling van de ander heen te durven leven, het is je test om ECHT jezelf te DURVEN zijn.

En waar het voor de één "het AAN-wezig mogen zijn" kan betekenen, kan het voor de ander op bepaalde momenten "AF-wezig mogen zijn" wat het leerproces is.

Gebruikelijk (zowel als we ons het wel of niet bewust zijn dat ieder ALTIJD en ten alle tijden zich in allerlei eigen ontwikkelingsprocessen bevinden) gaan we vrij gemakkelijk de beoordeling of veroordeling in over de ander, "hij beoordeelt me", "hij vindt dat ik er niet had mogen zijn", "hij vond dat ik er juist wel had dienen te zijn", en ... zoals je ziet .... beoordelingen en veroordelingen doen ALTIJD PIJN, en waarom? Omdat het ons altijd raakt in ons EIGEN vaak pijnlijke ONTWIKKELINGSPROCES!

Hoe pijnlijker het proces, hoe belangrijker het proces om eindelijk eens uit te werken en aan te gaan.

Het frappante is dat het voor anderen vaak volkomen duister is wat jouw ontwikkelproces is en in welke levensgebieden.

Je kan ijzersterk uit de hoek komen in een bepaald thema waar het je beroep betreft en tegelijkertijd in sommige specifieke privé situaties met een bepaald thema heftig met jezelf aan het stoeien zijn.

Zoals ik op het ene levensgebied met het grootste gemak volledig aanwezig kan zijn, heel liefdevol, heel diepgaand, heel openhartig, kan het goed zijn dat op diverse andere levensgebieden dat thema nog dient uitgewerkt te worden.

Waar ik op het ene levensgebied me vol zelfvertrouwen kan bewegen, kan het zijn dat ik me betreffende hetzelfde thema me op een ander levensgebied als een onhandige puber kan bewegen. Soms heb je dan die andere onhandige puber nodig die je bij de hand weet te pakken en met je de wandeling maakt die nodig is...

Herken je je eigen ontwikkelingsprocessen?

Zoals ik in het voorbeeld hierboven de "hand-in-hand-wandeling" als voorbeeld geef, zo kan jij jezelf behulpzaam zijn op het moment dat je merkt dat mensen je "raken", in juist voor jou moeilijke processen.

We zijn als het ware elkaars mede-spelers in elkaars levensfilm.

Ga in plaats van ver-oordelend het leven in, gewoon eens hand-in-hand jullie levens-film in!

Het vraagt soms het nemen van een drempel, maar het brengt je altijd verder ....

Het LEVEN is je uiteindelijke levens regisseur, het levert je genoeg
toe-vallig-heden op waar je een kruis-punt vindt om op aan-te-haken.

Ennuh ... mocht je de neiging hebt om voor een ander "afwezig te zijn", dan kun je wel eens balen van alle toevalligheden waar je plotseling volkomen onverwacht in verzeild raakt ... het zal je dan mogelijk wat extra moeite kosten ze toe te laten... maar je MAG er dan gewoon ZIJN!

Ik wens jullie een liefdevolle levens-wandeling .....

© Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Hoezo, op slot?

..

Ken je die DEUR?


Waarvan je die sleutel alsmaar zocht,


..... terwijl hij niet op slot bleek te zitten?


© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling