dinsdag 12 februari 2008

Mijn lachspieren zoeken jouw lachspieren om na een schaterlach in een glimlach te belanden.

"Mijn lachspieren zoeken jouw lachspieren om na een schaterlach in een glimlach te belanden".

Ik zit nog wat te mijmeren... over een partnerprofiel.....

Ik liep gisteren samen met mijn nichtje en mijn oudere zus te winkelen.

Mijn nichtje was ongemerkt aan het oefenen voor haar nieuwe "baan".
Je wil je niet weten wat........!!!!

We hebben echt gillend door de stad gelopen van de lach, tranen met tuiten gelachen.
Ze was heel belangstellend naar me....
Dat was ze altijd al hoor, het is een schat.

Ze zat te genieten. Een ouder echtpaar zat achter ons aan de tafel. Hij en zij.... minstens 80 en lieeeeeeeeeeeeefffffff...

Als ze 40 waren zou ik zeker weten dat ze een date hadden samen.... en vreemd genoeg..... kreeg ik sterk de indruk dat ze op dit moment het bejaardenhuis ontvlucht waren ..... en helemaal smoor op elkaar zijn... het straalde er vanaf .......!
Dit was pure liefde die we voor onze ogen afgespiegeld zagen... geweldig.... ze konden niet van elkaar afblijven... ik durf te wedden dat ze elkaars fotootje nog in de portemonnee hadden zitten.

Ik zag mijn nichtje kijken, genietend... zo van.... als ik dit nou eens had kunnen sturen.... richting geven.... koppelen... noem het wat je wilt....

Haar blik ging van hen naar mij.... en ze besloot......juist...... haar werk te doen......
Ze richtte haar aandacht op mij en het gesprek ging over ... hoe ik dit nou vond....

Nou heerlijk toch..... liefde pur sang... zo recht voor je ogen.... ze zag dat ik dat wist te waarderen.

Ondertussen was ze druk met haar nieuwe baan in gedachten..... maar dat kon je niet merken.... althans als andere mensen met hun aandacht naar hun werk afdwaalden, dan was het effect meestal volstrekt anders, dan verdween je uit de aandacht!.

Ik bleef juist in haar aandacht betrokken!

We besloten na de thee met appelgebak weer terug naar het verzorgingstehuis te gaan met mijn zus.

Mijn zus had intussen heerlijk genoten van haar appelgebak met slagroom, heeft heerlijk zitten peuzelen. (Ze was door de dementie "vergeten" dat ze dacht daar allergisch voor te zijn, en ze eet sindsdien alles wat los en vast zit, na jaren geselecteerd te hebben waarvan ze dacht dat dat wel eens niet goed voor haar kon zijn).

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk!

Mijn zus had het hele "verhaal" van het verliefde echtpaar "gemist", maar daar zat ze niet in het minst mee. Ze genoot volop mee... heerlijk, met je familie om je heen en een goed gevoel met appelgebak!

Goh zei mijn nichtje.... dat zie ik u nou ook nog eens doen... een leuke man... waar moet hij voor u aan voldoen?

Mijn zus verzuchtte.... och jeee meisje... echt niet meer!
We vroegen ons nog heel even af of ze nog met haar gedachten bij het appelgebak zat, maar ze bleek zich inmiddels aangesloten te hebben bij ons onderwerp.

Mijn nichtje zegt nog, och moedertje... als ik toch aan het werk ben... als je wilt... ik vind vast nog wel een man voor u hoor.
Maar mijn zus, al vol van de appeltaart... besloot het er het liefst bij te laten.

Mijn nichtje voelde ineens de passie voor haar werk oplaaien!!!
Midden in de stad besloot ze er voor te gaan!

Wat voor een kleur haar, waar moet hij aan voldoen....?
Welke leeftijd?

Na eerst een korte analyse van haar kant besloot ze er voor te gaan.
Ze rekende af in het restaurant, waarop de ober haar geen prettige dag, maar een "tot morgen" wenste.
Schaterend van de lach kwam ze terug met haar portemonnee.
Stikkend van de lach mompelde ze.....sprankelende ogen ... een stralende lach...... humor.... nou tante Yvonne .. zeg die ober maar eens goeiedag straks ... want ik kan morgen niet....!

Nou, als ik 20 jaar jonger was geweest, ....haha... die meid had smaak!

Buitengekomen bleek ze pas echt op dreef te komen.
Zo nu en dan keek ze me met en stralende blik aan, nadat ze haar omgeving "gescand" had en ze "een match" voor me leek gevonden te hebben, en vinkte onmiddellijk daarna in gedachten mijn reactie af. (ik denk dat haar oorspronkelijke vragenlijst nu inmiddels behoorlijk gereset is, en er een hoop voorkeuren aan toegevoegd zijn geworden)

Wil ik ooit in "haar bestand passen", dan denk ik mijn geboortedatum aardig naar beneden moet gaan vervalsen in mijn rijbewijs.
Maar ... zij ziet het wel zitten...

En wie weet... ga ik wel weer voor EN de appelgebak EN de liefde..

Maar goed ... ze had me aan het denken gezet.... en een paar leuke berichtjes hier en daar deden nog een schepje bovenop mijn plezier....

Daarnet mijmerde ik dus gewoon even over een partnerprofiel:

Er zou zo maar in kunnen staan:

"Ik ben redelijk gevoelig voor twinkelende ogen!
Ik ben behoorlijk sportief, want enkele gelaatsspiertjes zijn redelijk goed ontwikkeld geworden!

Mijn lachspieren zoeken jouw lachspieren om na een schaterlach in een glimlach te belanden......"

Yvonne Mooijman

vrijdag 8 februari 2008

Op zoek naar oplossingen?

Ben je op zoek naar oplossingen voor persoonlijk problemen.
Vraag je je af of life-coaching iets voor je kan betekenen?
Neem gerust per email contact met me op.We kunnen dan vrijblijvend de mogelijkheden bespreken.

Take Care
Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Soms ben ik boos en betekent het .... ik hou van jou

..
Soms ben ik boos
Heel boos,
Ik ben dan geen tegenstander, dat lijkt het...
dan ben ik je medestander
en dat dat niet opgemerkt wordt ....... ach......

Soms ben ik boos,
ik ken het eigenlijk niet van mezelf
Meestal overkomt me dat niet
want dan heb ik de dingen zelf in de hand
en dan is het nooit nodig om boos te worden
dan heb ik dat niet

Soms hoor ik dingen, die raken me diep
die zie ik gebeuren of worden me aangereikt
soms wordt ik boos, maar dat lijkt maar zo
het is een verpakking vaak van zo heel iets anders
vaak is het onmacht, en dat voelt niet lekker
en daar wil je dan uit, en dan word ik zo boos

Soms word ik boos en het heeft altijd zijn nut,
want het zet me in volle vaart in de beweging
regelrecht en keihard liefdevol, naar mijn uitgangspunt
mijn uitgangspunt daar zo heel diep van binnen
waar ik voel wat gebeurt
en mijn hart om je treurt.

Soms wordt ik boos en wees dan niet bang
want ik ben niet je tegenstander, dat lijkt slechts zo
het betekent, ik hou van jou, je raakt me
maar kom tot je zelf, pak zelf de beweging
Soms wordt ik boos en dat maakt me zo blij
want het brengt me weer in verbinding, in verbinding met jou.

Soms wordt ik boos en dan pak ik je aan
Niet om je aan te pakken, maar om je in beweging te krijgen
In beweging te krijgen vooral naar je zelf
Meestal wordt ik boos als je “te gemakkelijk wil worden”
Jezelf of een ander tot slachtoffer maakt,
De makkelijkste weg wil bewandelen,
Je rol niet zien die voor jou is weggelegd
En dat is gewoon onmacht en dat maakt soms zo boos.

Prijs je gelukkig als ik zo boos wordt,
Want ik breng je in beweging of je wil of niet
Niet omdat ik je mijn wil ga opleggen, want dat doe ik niet
Ik tracht slechts tegen te houden dat jij dat voor anderen doet
Uiteindelijk wordt het een liefdevolle ontmoeting
Heel diep verstopt en in een gewoon andere verpakking,
Meestal niet als zodanig herkend,
Maar ach…..je bent het gewoon waard….

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

donderdag 7 februari 2008

Hoogbegaafdheid, hoogsensitief gevoeligheid, autisme

Vanuit mijn ervaring met transformationele coaching met hoogbegaafden, hoog sensitief gevoeligheid en autistiform gedrag, zal ik meer over deze onderwerpen schrijven.
Mochten er mensen specifieke vragen in die richting hebben dan zal ik daar graag op aansluiten.Voor geinteresseerden verwijs ik ook graag naar mijn website www.yvonnemooijman.nl

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Interne communicatie

Onze interne communicatie houdt ons vaak "op zijn plaats".
Hieronder versta ik, dat het ons als het ware kan tegenhouden om ons te ontwikkelen.
In een gesprek kwam het volgende naar voren.

De persoon blijkt in een diepgaande coaching het stuk in zichzelf te herkennen, dat hij graag "sociaal" zou willen zijn (in de vorm van werkelijk aardig in contact te willen zijn voor anderen).
In de ervaring van het leven blijken er voor hem zoveel prikkels te zijn, dat het als het ware niet lukt, om sociaal te kunnen zijn.

Vanuit de transformationele coaching kan aan de oorzaak gewerkt worden, waarbij op het pad er naar toe, er hindering is om bij de oorzaak te komen.

De moeilijkheid in de interne communicatie kan hierin liggen, dat de persoon stelt:"Laat mij maar, ik wil alleen gelaten worden, want door geen contact kom ik de prikkels die mij zo vermoeien niet tegen".

De onduidelijkheid zit hierin, dat er verward gaat worden dat, het pad er naar toe energie kan kosten, en er dan gesteld wordt:"Ik wil blijven zoals ik ben", omdat er tegen het proces een weerstand bestaat.

In diepste wezen is er een ander willen, eigenlijk "het echte willen".
Helaas wachten mensen vaak, tot de pijn op het diepste niveau zo pijnlijk is geworden, dat pas dan tot actie overgegaan wordt.
Vaak kan al in een veel eerder stadium met een paar coachingssessies een duidelijke verandering te weeg gebracht worden.

Ik wil hier binnenkort wat verder over schrijven, aan de hand van een schema dat daar inzicht in kan geven.

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

vrijdag 1 februari 2008

Psychopaat

Snakes in suits.

http://www.intermediair.nl/artikel/archief/32485/psychopaten-in-pak.html

Een link die van belang kan zijn om patronen te herkennen die doorgaans niet zo herkenbaar zijn.

(Helaas is het artikel niet meer rechtstreeks via bovenstaande link te lezen)


Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling