Liefdesbang - Overwin verlatingsangst en bindingsangst - Hannah Cuppen.

Liefdesbang - Overwin verlatingsangst en bindingsangst - Hannah Cuppen.

Wil je graag een relatie maar trekt de ander zich steeds terug?
Word je keer op keer verliefd op iemand die al een partner heeft?
Of heb je juist zelf de neiging de ander op afstand te houden, net als die voor jou wil kiezen?
Als je steeds opnieuw belandt in dit soort situaties, herken jij misschien de dans van verlatingsangst en bindingsangst.  Je bent echt niet de enige! 

Het fundamentele conflict tussen onze behoefte aan intimiteit enerzijds en de behoefte aan vrijheid anderzijds zorgt voor dit spel van achtervolgen en weglopen, van aantrekken en afstoten.
Het houdt ons gevangen in afhankelijkheidsrelaties. 

Waarom mensen met verlatingsangst juist mensen met bindingsangst aantrekken wordt duidelijk in dit boek.

Met grote helderheid en openheid geeft Hannah Cuppen inzicht en laat ze zien welke stappen je kunt zetten richting meer eigenwaarde, zelfliefde en verbinding.

Als jij jouw "liefdesbang" bij de wortel wilt aanpakken om weer beschikbaar te worden (of te blijven) voor de liefde dan wijst dit boek jou de weg.

Een absolute aanrader ....

Meer lezen in weblog persoonlijke ontwikkeling

Zielepijn

(zo nu en dan krijg ik via internet een reactie op een ouder bericht van me waardoor ik het dan zelf weer even "onder de aandacht krijgt", het brengt me dan op het idee om het hier opnieuw ook weer even te delen)
.....

In de weblog van Glenda de Graav kom ik een passage tegen die mij zeer raakt.

Zij beschrijft -"het uit contact gaan"- en wat dat voor haar betekent.

Het raakt mij om die reden, omdat het -uit contact gaan van de ander- mij (en met mij vele anderen) zo intens diep kan raken."

En wanneer raakt het me zo? ... als ik me diep verbonden voel met iemand, die plotseling vanuit diens persoonlijke gevoelens uit het contact gaat, omdat ik tegelijkertijd de verbondenheid met die persoon heel diep ervaar, waar dan ineens even de weg afgesneden lijkt en ik mijn eigen onmacht en ook verlangen naar werkelijk contact daarin tegen kom.

Het is voor mij in persoonlijke contacten het moeilijkste wat me overkomen kan.

Ik werd mij hier een aantal jaren geleden pas ernstig van bewust, toen ik iemand tegen kwam die mij persoonlijk zeer na aan het hart lag, die zich zéér regelmatig bleek af te sluiten voor zijn omgeving.

Ik prijs mij gelukkig met deze persoon een heel diepgaand contact te mogen hebben opbouwen (tussen alle afsluit-momenten voor hem in), hij heeft mij als het ware een "kijkje in zijn keuken" durven geven van wat toentertijd een heftig afsluitgedrag gedrag leek te zijn.

Nu is dat afsluitgedrag niet precies wat Glenda bedoelde te beschrijven in haar weblog, maar het raakt voor mij wel het item afsluiten en wat dat weer met mij als persoon doet als een ander zich om wat voor persoonlijke reden dan ook afsluit.
Ieder afsluitgedrag heeft een reden, het wil iets specifieks vermijden of juist iets specifieks brengen, maar het lost niet op, het is overlevingsgedrag.

Ik werd mij toentertijd bewust dat als hij zich plotseling afsloot dat ik heel heftig met mezelf geconfronteerd werd, mijn eigen onmacht en pijn ervoer omdat iemand zomaar ineens voor mij niet meer "bereikbaar was."
Ik schreef dit toen toe aan het plotseling overlijden van een vroegere vriend van mij toen ik 24 was, maar ik vroeg mij gelijktijdig af, of ik het niet ook gevoeld zou hebben als ik die ervaring van het overlijden van mijn vriend niet had meegemaakt.

Ik heb ervaren dat het werkelijk contact met mezelf aangaan, in diep contact gaan is met mijn levensbron, een OER-plek waar wij als mens met elkaar samenzijn.
Een plek waar we nog al onze mogelijkheden (her)kennen.

Ik denk dat het contact wat ik op die manier met mezelf aanga, pas mogelijk maakt werkelijk diepgaand persoonlijk contact met de ander aan de gaan. Voor de ander is dat net zo denk ik. Ik kom mijn eigen onmacht- gevoelens tegen lijkt het, omdat ik ook de diepe behoefte voel de ander te "ervaren in contact".

Het is dan alsof ik in een soort OER-plek terecht kom, en in een OER-pijn, als een ander zich om voor mij onverklaarbare reden (maar soms ook verklaarbaar) "uit dat contact gaat."
Die ander voel ik als het ware het contact met zijn eigen OER-bron verbreken, en dat is de pijn die ik voel, lijkt het wel!

Tegelijkertijd kan ik me diep inleven in de ander ook als hij contact verbreekt, ondanks het uit contact gegaan zijn met zichzelf, omdat ik wèl met mezelf in contact blijf en ik heel bewust wil blijven voelen, óók als dat pijn of verlangen is, wat op dat moment daarmee niet weggenomen kan worden.

Ik probeer dan voor mezelf te doorgronden wat het voor me betekent, en dat kan ik alleen als ik mijn werkelijke diepe gevoelens in mijzelf toelaat.

Soms raak ik door diepgaande gesprekken, die ik met enkele van mijn vrienden en vriendinnen regelmatig heb, diep in mijn eigen gevoel en overkwam het me pas geleden nog dat ik een volgende ochtend wakker werd en heel dicht in contact was met mijn eigen pijn.

Ik ervoer dat ik "van deze pijn hield" (wat me tegelijkertijd verbaasde) en ik me tevens tegelijkertijd voor gek verklaarde omdat het zo'n pijn deed en ik tenslotte geen masochist ben!

Ik ging dieper in mijn gevoel en ervoer dat waar ik van hield, het gevoel van "open staan van mijn hart was", wat een geweldig gevoel is als je je daarvan bewust bent hoe dat voelt.

Tegelijkertijd ervoer ik dat het werkelijk "openhartig zijn van mij" een ander mogelijk zelfs wel eens in het "afsluiten" had gebracht, zoals ik zelf heb ervaren dat ik na een overlijden en gemis, me was gaan afsluiten om niet nogmaals een zelfde gemis aan te hoeven gaan.

Pas later heb ik beseft dat ik er beter mee af was, "iets zeer waardevols te hebben gehad te hebben en verloren", dan nooit (meer) gehad!

Dubbel dubbel ....

Komen we op die manier elkaar niet juist tegen ..... om werkelijk bij onszelf uit te mogen komen?
En via ons zelf de weg naar buiten weer in durven te slaan, maar dat pas weer kunnen als we open-hartigheid weer toelaten?

Kortom, ik ben me bewust geworden dat dat "zielepijn", zoals het aanvoelde, heel liefdevol is. Ik heb het durven omarmen!

Het maakte mij bewust dat 't het contact met mijn diepste bron is, contact wat ik graag aan wil blijven gaan, me bewust dat ik daar mijn eigen pijn en eventuele pijn van een ander diep kan invoelen.

En dat voelt ... ondanks alle verlangen naar diepgaand contact, als een ander zich afsluit .... toch goed en liefdevol.

Liefde laat vrij ... te mogen zijn zoals je bent, open-HART-ig of nog wat minder open-HART-ig.

"Aanblijven", zoals Glenda het beschrijft, liefdevol en open blijven, we zijn soms zo geneigd om onze diepste pijn te vermijden en te vertrekken.

Ik raad je aan het schrijven van Glenda te lezen.

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

Film As it is in heaven

..
Vanavond met een viertal mensen de DVD van deze film bekeken.
Ik had hem zelf al meermalen gezien. Hij blijft zo geweldig indrukwekkend, iedere keer weer.
Ook prachtig om zo in heel klein gezelschap samen te ervaren ... een aanrader.
Een heerlijke avond! 

.....

Het boek wat bij de film werd verkocht is ook verkrijgbaar: indien je op de afbeelding klikt kan je de beschrijving lezen.

De link voor de DVD staat helemaal onderaan in dit artikel!

In mijn praktijk kom ik geregeld tegen dat mensen zich vanuit pijnlijke ervaringen verhard hebben, mensen soms niet meer bij hun eigen gevoelens willen komen, "pijn willen vermijden", soms zelfs hun eigen gevoelens niet (meer) herkennen en anders omschrijven.
De weg terug naar gezond leven, is gevoelens weer toe te laten, ze een plek te geven.
Gevoelens zijn niet goed of slecht, ze kunnen wel pijn veroorzaakt hebben, om welke reden mensen soms niet meer willen voelen, en situaties uit de weg zullen gaan.

Soms raad ik aan, om specifiek naar een "gevoelige film te gaan kijken", te beleven en weer in aanraking te komen met wat we zoal aan gevoelens in onszelf tegenkomen.

Iedereen, ook mensen die gevoelens uit de weg gingen, werkelijk iedereen heeft behoefte aan werkelijk contact.
Niemand wenst de afstand die ze soms zelf gecreëerd hebben tot anderen.

Het is ongelooflijk hoe vaak ik hoor: "Al was het maar een arm om me heen!", meer hoef ik niet, maar die arm om me heen die mis ik zo!

Een film als deze kan mensen weer in contact brengen met hun eigen gevoelens en verlangens, ervaar ze voel ze en laat ze mogen zijn.
Ontkennen en uit de weg gaan roept nog meer afstand op.
Laat gevoelens toe, accepteer dat ze er gewoonweg zijn.

We creëren voornamelijk onze eigen pijn door onze eigen afwijzing over de werkelijkheid.
Zoals pijn bij verlies geweldig en overweldigend kan aanvoelen.
De eerste stap zal zijn, de werkelijkheid onder ogen te zien en het gevoel dat daarbij komt te accepteren.
Door naar ons gevoel geluisterd te hebben, zal het net als een rivier, weer doorstromen.
Pijnlijke gevoelens ontstaan door het vastzitten ervan .... het niet geaccepteerd hebben van deze gevoelens.

Het kan beter stromen dan vastzitten.
Een film als deze is een geweldige aanrader om gevoelens weer te laten stromen ...


">As it is in Heaven

Een film waarin prachtig allerlei gevoelens en emoties van mensen weergegeven wordt.
Prachtige muziek.

Een aanrader voor velen om via een film weer "in contact" met eigen gevoelens en emoties te komen, tot op je ziel geraakt te worden!

Nog een prachtige passage, waarin de tekst Nederlands ondertiteld is, een prachtige tekst!

Gabriella's song


En nog een kleine gevoelige passage:



De DVD is via de volgende link weer te bestellen:




Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Liefde

..

Liefde kan zich manifesteren als een relatie maar begint in diepe afzondering.
Als je gelukkig bent in je alleen-zijn,
als je de ander geheel niet nodig hebt,
als de ander geen vereiste is,
dan ben je in staat tot liefhebben.
Als de ander een vereiste is, kun je slechts exploiteren, manipuleren, domineren,
maar je kunt niet liefhebben

Osho

..

Spiegelen

Weerspiegelen ....

Kijk me in mijn ogen en je vindt jezelf …

Kijk me in mijn ogen en je vindt jezelf
Is het je angst, je oordeel of twijfel,
je blijheid, spontaniteit
twijfel of hoop
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.

Is het wat je denkt of doet
of dat wat je juist vermijdt?
De boog die je om me heen maakte
of de spontaniteit van contact?
Het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.

Kijk, en ervaar
en gun je de rust
voel je vrij en onderzoek
het is niet mij die je ziet,
ik weerspiegel

Reik mij je hand,
raak me aan
ga in contact
via mij
met jezelf
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.

Wees niet beschroomd,
wees liefdevol
met alles wat je in je voelt
voel hoe het voelt
en ervaar de liefde
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel

Voel de rust in mij
voel de schroom in mij
voel de twinkeling en de glimlach
voel het verlangen en mij
en de liefde in mij
het is niet mij die je ziet
ik weerspiegel.

© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Authenticiteit

..
Wat is dat nou … authentiek zijn?
Is dat nou gemakkelijk?

Nou nee, het is zelfs vaak juist helemaal niet gemakkelijk
het is vaak zelfs erg ongemakkelijk.

Authentiek zijn is je eigen angst overwinnen om te mogen zijn wie je bent ... te tonen wie je bent, voorbij zelfs je angst om je angst te tonen, je mag er in al je kwetsbaarheid zijn.

Stel … je vindt het ongemakkelijk jezelf te laten zien
Waarom vind je dat ongemakkelijk?
Omdat je bijvoorbeeld verlegen bent
En waarom ben je verlegen?
Wat zullen ze wel niet van me vinden
Wat zullen mensen wel niet van me denken?

Maakt het wat uit of mensen je afkeuren?
Jazeker maakt dat wat uit!
We willen tenslotte toch graag aardig gevonden worden?

Ooit overkwam het me een keer
dat ik spontaan iemand behulpzaam was.
Ik deed wat die persoon nodig had, zelf had aangegeven nodig te hebben.
Ik voerde dat uit en terwijl ik even later terug kwam overkwamen me drie dingen...
Binnen twee minuten kreeg ik een hartelijk en warme waardering van de persoon waarvoor ik het deed.
Ik kreeg een warm en hartelijk dank je wel van een familielid van haar
en … ik kreeg een fikse uitbrander van een ander familielid … die me toebeet waar ik me wel niet mee bemoeide ….

Raar genoeg laten we ons vaak het meest imponeren door hen die ons afkeuren ….
Ik moet zeggen, dat voelt toch nog altijd een heel kwetsbaar punt.
Zo'n test-punt waarop we soms weer heel snel “willen”” terugkeren naar AF...!
We zijn mensen en hebben gevoel en worden door waardering gevoed ….
Afkeuring kan ons zelfvertrouwen behoorlijk ondermijnen ….

Authentiek zijn is in wezen …..
diep van binnen met je eigen gevoel (bron) afgestemd zijn,
maar dan bedoel ik dan ook erg diep van binnen …
dieper, voorbij onze eigen angst dus
echt diep genoeg om vanuit onze diepste bron te handelen.

Stel, je houdt van iemand … je mag iemand erg graag, je hebt positieve gevoelens voor iemand.
Zijn we in staat om dat te uiten?
Of zijn we bang om afgewezen te worden?
Wat laten we prevaleren? Onze angst om afgewezen te worden?
Durven we aan te geven wat we voor iemand voelen?
Vriendschap, verwantschap, een vaag positief gevoel misschien wat we de ruimte willen geven?
Durven we aan onszelf aan te geven wat we voelen, aan wensen of verlangens hebben?
Durven we de onzekerheid van het leven aan?
Durven we iemand een oprecht compliment te geven?
Durven we “dank je wel” te zeggen, als we een compliment krijgen?
Of wuiven we dat weg met .. ach.. niet zo belangrijk en halen we onszelf naar beneden door snel alle aandacht bij ons weg te halen?

Authentiek zijn is … voorbij onze angst onszelf mogen zijn (vooral van onszelf!)
en wat minstens zo belangrijk is … bij onszelf te kunnen blijven als we ondanks onze aanwezige angst toch onszelf geuit hebben op een authentieke wijze en mogelijk heftig afgewezen te worden, toch voorbij je angst te durven blijven uiten.

Het heeft alles te maken met bewust worden. Bewust worden dat we in wezen allemaal Liefde zijn en afkeuring van onszelf en anderen is eigenlijk het nog verre zijn van die onvoorwaardelijke liefde.

Afkeuren is iets wat we al heel snel doen, niet alleen naar onszelf maar ook naar anderen.
Vaak wijzen we mensen af als ze iets doen wat “wij niet in ons hoofd hadden als verwachting.”

Liefde .. houden van … is iets wat voor velen een heikel punt is.
Afgewezen worden, opnieuw verlies aangaan, het risico van verlies van een geliefde, het heeft allemaal met onze angsten te maken.

Liefde is “zonder afkeuring zijn”, het leven mogen laten zijn zoals het zich aandient, zonder de ander daarvoor af te wijzen.

Afwijzen … wijs jezelf niet af als je je bewust wordt dat je het wel eens doet …..
Word je bewust … dat afwijzing vaak afwijzing is van je eigen angsten.
Angst voor emotionele pijn, voor afwijzing, verlies …..

En verlangen we niet allemaal …. voorbij onze angst …. liefde?
Wees mild voor jezelf, wees mild voor elkaar ….
We vinden elkaar voorbij onze afwijzing ….

Om authenticiteit in anderen te kunnen waarderen, dien je je vooral bewust te worden van jezelf ….

In liefde komen we elkaar pas tegen .. voorbij onze eigen angst …
daar waar we pas authentiek durven zijn ….

Authentiek zijn is verrekte lastig …. je bent in ontwikkeling en we worden daar voortdurend op getest .. door de afwijzing van onszelf en anderen … durven we nog onszelf te tonen ????

Onvoorwaardelijke liefde …. zelfs voor hen die ons afwijzen … (ook voor onszelf dus!)


© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

De angst van de waterdruppel

De angst van de waterdruppel

Hoe doe je dat, de liefde zoeken?
Ik lees net de weblog van Jan Bommerez, waarin hij spreekt over de waterdruppel die naarstig naar de oceaan zocht. Je afgescheiden voelen van wat je al bent! Wij doen dat ook zo vaak, buiten ons zoeken wat wij al zijn en het daardoor over het hoofd zien en niet tegen komen!

Toch houden we onszelf vaak naarstig van de liefde af, we gaan de liefde soms gruwelijk uit de weg, als we ooit voor ons gevoel “een geliefde verloren”, en wie deed dat niet?

Kan dat .. een geliefde verliezen?
Is de geliefde “de ander”, of is de geliefde onze spiegel van onze eigen liefde.... die we wisten te projecteren in de ander als in een spiegel!?
Als die ander “er niet meer is”, zijn we dan onze liefde kwijt, of zijn we “onze spiegel” kwijt, hoe pijnlijk ook?

Ik kan me herinneren dat na een overlijden van een dierbare geliefde, ik nadien "beslist" (ik besloot!) die pijn niet opnieuw wilde ervaren. Hij leefde in liefde in mijn herinnering voort, en dat is en blijft mijn liefde, mijn “ge”-”liefde”!

Doordat ik nadien beslist niet meer eenzelfde pijn van gemis wilde ervaren, ging ik onbewust als het ware mijn nieuwe spiegels uit de weg. Ik liet als het ware mijn liefde niet meer weerspiegelen in een ander.

We kunnen als het ware hard onze nieuwe spiegels uit de weg gaan, we gaan als het ware ons natuurlijke pad uit de weg, we gaan verdwalen voor onszelf .... en dat is pijnlijk!

Onze nieuwe spiegels zijn die personen die we net zo intens weer lief zouden hebben kunnen hebben, maar om de pijn van verlies te voorkomen, gaan we juist hen hardnekkig uit de weg.

We gaan eigenlijk onze eigen liefdes-uitingen uit de weg.

De liefde zit echter nog volop in ons aanwezig, maar we zijn er doodsbang voor. Niet vanwege de liefde zelf, maar vanwege onze eigen angst voor verlies.

Liefde is oneindig in tijd, mensen niet... "denken" wij.

Ook dat is niet waar, zowel de liefde als al onze geliefden zijn eeuwig, slechts het stoffelijk omhulsel is tijdelijk, en dat doet ons pijn als we vergeten dat we met de ziel verbonden waren en niet “slechts” met dat tijdelijk lichaam, hoe Goddelijk dat ook mocht zijn!

We vergaten dat we de liefde zelf nooit kunnen verliezen, we kunnen hem hooguit tijdelijk of langdurig met veel moeite en energieverlies onderstoppen.

Jaren kunnen we dit trachten vol te houden, jaren kunnen we onszelf uit de weg trachten te gaan, en daardoor anderen, andere potentiële geliefden uit de weg gaan.

En dan op een onbewaakt moment kan het je plots overkomen op een “onbewaakt moment” dat je overvallen wordt door je eigen liefde. Je zit er niet op te wachten, je schrikt je lens, het is/was je grootste angst tenslotte, daar zat je niet in het minst op te wachten!

Je eerste neiging is om het te ontkennen, je staat oog in oog met je grootste angst en daar zat je echt in het minst niet op te wachten tenslotte ...

Gebeurt het je, “overkomt” het je?
Dan is het tijd dat je angst overwonnen wordt, onbewust is het jouw moment, is jouw tijd aangebroken om je angst onder ogen te zien.

En uit de weg gaan ….?
Probeer jezelf maar eens uit de weg te gaan … je gaat jezelf tegen blijven komen ...

Het zou zomaar kunnen dat dat jezelf uit de weg gaan helemaal niet gaat lukken, de tijd blijkt rijp om jezelf te transformeren, tot weer de liefdevolle persoon die je kon zijn.

Kom je onbewust, onverwacht en “onbedoeld” nieuwe gevoelens in jezelf tegen, dan is het er de tijd voor om je angst onder ogen te zien.

De angst van de druppel, onderdeel van zo'n grote oceaan van liefde te zijn … terwijl hij dat altijd al was …. en nog steeds blijkt te zijn.

Soms lijkt het of we lange tijd in een regenbui tussen de druppels door wensen te lopen!
Soms is onderdompelen de enige manier, om daarna de zon weer te kunnen zien schijnen!

De zon is in staat de regendruppel weer in zich op te lossen, liefde is in staat alle angst te transformeren ....

© Yvonne Mooijman

Vriendschap - Liefde en Relaties - 4

Ik schreef eerder over pleasen van meerdere mensen tegelijk.

Vaak gaat het bij pleasen om het pleasen van 1 persoon.
Je gaat als het ware een tactiek aan, om de ander gunstig te stemmen.
Je gaat doen wat de ander van je verwacht, of waarvan jij verwacht dat de ander dat aan zal kunnen.
Niets mis met je intentie om de ander een plezier te willen doen of het hem of haar gemakkelijker te maken, maar dat is alleen handig als dit ook in het werkelijk belang van die ander is, en mogelijk blijft de ander juist "op zijn plaats", en "ontwikkelt hij zich niet", simpelweg omdat er niets nieuws aangeboden wordt.

Ik zal je een voorbeeld stellen.

Lange tijd vond ik het erg moeilijk om mijn werkelijk gevoel te uiten, vond ik het moeilijk om een ander te vertellen wat ik vond of voelde, hield ik veel gevoelens voor mezelf. Langzaam aan raakte ik in een ontwikkelingsproces waarbij ik de moed bijeen kon rapen om geleidelijk mijn gevoelens meer te delen. (Niet dat ieder daar altijd al mee uit de weg kon, want juist in je eigen ontwikkelprocessen krijg je vaak de reacties die je nodig hebt om dat stuk sterker voor je te maken, maar die je ook weer terug bij "af" kunnen brengen). Als mensen zich meer bewust zouden zijn hoe moeilijk soms sommige processen zijn, zouden zij beslist milder kunnen reageren, maar het leven dient zich aan zoals het zich aandient en mensen kunnen soms behoorlijk oordelend reageren als wat hen overkomt juist voor hen hun eigen ontwikkelproces raakt.

Geleidelijk aan was ik meer in staat mijn gevoelens te delen, wat hele mooie momenten kon opleveren. Tegelijkertijd kwam ik kritiek tegen, alsof het "niet zou mogen."
Je komt dan weer terug bij jezelf, je eigen ontwikkelingsproces, waarin je juist wil ontwikkelen om open en vrij te mogen delen, wat gedeeld mag worden.

Krijg je kritiek, wees dan weer clement voor diegene die de kritiek leverde (al of niet hardop, soms gaan mensen "uit" de communicatie en dat is erg ongemakkelijk, althans, "ik" vind dat erg ongemakkelijk, omdat ik dan geen kans krijg om werkelijk zicht te krijgen op hoe dingen voor de ander overkomen. Niet dat ik de ander wil "pleasen" maar omdat communicatie zo belangrijk is en je vanuit communicatie zo veel kunt ophelderen en juist van beoordeling kan ontdoen.

Voor mij betekent het vaak dat als ik erg "openhartig kan zijn", dit eigenlijk een groot compliment betekent voor degene tegen wie ik openhartig ben, omdat mij het idee is gegeven dat het "vertrouwd is om me te mogen uiten."

Pleasen ...... soms zouden we onszelf wat meer moeten kunnen pleasen en werkelijk doen wat we voelen dat we moeten doen, we ontwikkelen dan bij onszelf wat we willen ontwikkelen en ontwikkelen tevens bij de ander wat bij de ander ontwikkeld kan worden.

Hoe groot is de angst om afgewezen te worden ..... waar we eindelijk zo ver waren onszelf niet meer af te wijzen.
Als we met zijn allen toch eens milder zouden kunnen zijn, meer begrip te kunnen tonen voor wat we niet onmiddellijk begrijpen van de ander.

Communicatie ..... durven we het werkelijk aan?

Vervolg 5.

Terug naar deel 1

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Vriendschap - liefde - relaties -3

Pleasen ...

Waarom is "pleasen" zo fnuikend voor onszelf, en raken we er al onze energie in kwijt?

Pleasen is als het ware je willen "aanpassen aan de verwachtingen van anderen".

Aanpassen is in principe "inleveren van jezelf", en als je je zelf inlevert, neemt je systeem je dat NOOIT in dank af en dat merk je duidelijk in energieverlies bij jezelf!
Je zelfbeeld zal verminderen als je je blijft schikken aan de verwachtingen van anderen.

Er is niets mis met het feit dat anderen iets van je verwachten, maar besef dat het juist JOUW leerproces is om al wat een ander van je verwacht een onderdeel is van JOUW proces waarbij je door contact met JEZELF te maken dàt kan doen wat goed voor jou is, waardoor je in balans kan komen met vooral jezelf!

Stel, je bent kind van gescheiden ouders en je tracht beiden te pleasen terwijl er tussen hen onderlinge problemen zijn.
Je komt dan in de knoei met jezelf als je wil pleasen, simpelweg vanwege het feit dat je nooit beiden tegelijk tevreden kan stellen.

In de praktijk stel ik vaak het voorbeeld:
Stel dat je moet kiezen tussen A of B. 50% van de mensen zal statistisch willen dat je A kiest, de andere 50% zou willen dat je B kiest.
Als je nou beseft dat je die 100% toch nooit op één rij zal krijgen, stop dan met pleasen en maak gewoon JOUW keuze!

Dat is de bedoeling van het leven, dat je JOUW leven leeft en niet het leven van anderen, of het nou je ouders zijn of wie dan ook!

Bij een scheiding bijvoorbeeld is het van belang dat je van beide ouders mag houden, en heeft iemand daar problemen mee, dan is dat het probleem van die ander. Dat is dan juist het "ontwikkelingsproces van die ander!"

Besef dat ieder van ons zijn eigen "ontwikkelingsproces " doormaakt, een proces om persoonlijk weer sterker te worden, je eigen persoonlijke kracht te ontwikkelen.

Wordt vervolgd ... deel 4.

Yvonne Mooijman

Terug naar deel 1

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Vriendschap - liefde - relaties -2

“Nee leren zeggen”, “niet aan alle verwachtingen hoeven voldoen en toch vrienden kunnen zijn”, hoe doe je dat nou?

Eén van de belangrijkste dingen die ter sprake komen in de coaching, is het feit dat we allemaal ons "eigen proces" doormaken, ons eigen persoonlijk ontwikkelingsproces, waarin we ieder voor zich die dingen tegen komen die het ons mogelijk maken om krachtiger te worden.
Meer onszelf te worden, en dan bedoel ik "onszelf" in de meest liefdevolle / volmaakte vorm.

We hebben te ontwikkelen dat we echt leren doen wat nodig is vanuit onze belangrijkste prioriteit, en onze belangrijkste prioriteit is de verantwoording te nemen voor ons eigen systeem.

Niemand anders is verantwoordelijk voor ons systeem, en wij zijn niet eindverantwoordelijk voor het systeem van de ander en pas vanuit overvloed kunnen we anderen helpen ook krachtiger te worden.

Als we de verantwoording voor ons eigen systeem op ons nemen, dan blijken we in overvloed te komen, en vanuit die overvloed kunnen we weer volop geven en anderen behulpzaam zijn ook hun eigen verantwoordelijkheid op zich te nemen.

Als we in balans zijn, zijn we overvloed en vanuit die balans kunnen we volop rekening houden met ieder om ons heen. Vanuit die balans zijn we in staat om alle belangen van onze omgeving mede in ogenschouw te nemen, maar uiteindelijk is onze eindverantwoordelijkheid onze eigen balans.

Dit kan betekenen dat we op sommige momenten “ja' en op sommige momenten “nee” dienen te zeggen tegen onze omgeving.
Het is niet de bedoeling dat we ondergeschikt zijn aan alle verwachtingen die ieder om ons heen van ons heeft.
Het is soms een hele kunst om “nee te zeggen”, en ons niet te schikken naar de verwachtingen van mensen om ons heen.

Persoonlijk ontwikkelen betekent in deze ècht kunnen gaan staan voor jezelf, niet uit egoïsme, nee geenszins, juist uit persoonlijke verantwoordelijkheid voor jezelf, en herken maar eens dat echt doen wat juist is voor jouw ontwikkeling vaak helemaal niet zo gemakkelijk is.

Als we echter beseffen, wat onze eigen taak ik ons leven is, dan kunnen we deze taak ook beter volbrengen

Deze processen herkennen, is allereerst van belang, zodat we weten wat werkelijk prioriteit heeft in onze keuzes.
“Pleasen”, ofwel dingen doen om anderen te “plezieren”, kan erg nadelig zijn voor onze eigen ontwikkeling.
Persoonlijk ontwikkelen betekent dat we bij onszelf (ons gevoel) “te rade dienen te gaan” of dingen onszelf werkelijk krachtiger maken. We kunnen anderen pas echt “van dienst zijn' als we eerst onszelf in balans krijgen, want zijn we niet in balans, dan hebben we niets te bieden, zijn we wel in balans, dan zijn we overvloed en kunnen we geven en anderen ook helpen krachtiger te worden.

Wordt vervolgd.... deel 3

© Yvonne Mooijman

Terug naar deel 1

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Vriendschap - liefde - relaties -1

Vriendschap – liefde – relaties

In de loop van de jaren heb ik leuke en vaak diepgaande gesprekken gehad over wat vriendschap, liefde en relaties voor iemand kan inhouden.

Vaak interessant om te ontdekken wat mensen zo al niet kunnen invullen en soms frappant wat mensen daar soms aan verwachtingen over hebben.

Een aantal jaren geleden had ik een kort gesprek met iemand over vriendschap, helaas hebben we het niet helemaal uit kunnen diepen, maar een paar elementen kwamen wel aan bod..

Er werd toen even kort door de bocht ingevuld dat “vriendschap” zou betekenen dat de ander “alles wat gevraagd wordt” voor je zou doen.

Nou, die ging me wel erg kort door de bocht, dat zou in de praktijk betekenen dat je je volledig zou dienen weg te cijferen en dat je eigen mening niet meer van toepassing zou zijn.

Het is een thema dat voor veel mensen speelt (als ik zie hoe vaak dit thema ook in coaching en counseling aan de orde blijkt te komen).
Liefde, vriendschap en relaties zijn thema's waar eigenlijk niemand “omheen komt” en die voor velen toch een bepaalde lading met zich mee draagt als er door verwachtingen scheve verhoudingen ontstaan.

Vrijwel alle mensen hebben in wat voor een vorm dan ook behoefte aan liefde, vriendschap en relaties. Tegelijkertijd blijken ze vaak “enorm tegen zichzelf aanlopen”, namelijk tegen hun eigen verwachtingen die zij dan aan die liefde, vriendschap en relaties denken te hebben moeten koppelen.

Ik ben heel openhartig in die gesprekken en ik kan soms met verbazing reageren op wat een ander verwacht van zijn omgeving. Ik deel dan vaak mijn gevoelens en vertel dan dat dingen soms helemaal niet verwacht worden, terwijl de ander enorm aan het knokken kan zijn met zichzelf vanwege verwachtingen die hij of zij zelf toeschreef terwijl ze helemaal niet van toepassing bleken te zijn.

Een mooi voorbeeld was het behoorlijk diepgaande gesprek wat ik een keer had met iemand die al jaren de neiging had om zich af te sluiten en dit ook nog behoorlijk nodig had voor zichzelf.
Vanuit zijn angst om zich onvoldoende te kunnen blijven afsluiten, ging hij relaties slechts zeer oppervlakkig aan, “want”, zo zei hij, “mensen verwachten van alles van me waar ik niet aan tegemoet kan komen.” Zijn boosheid kon groot zijn naar al die verwachtingen die alle mensen in zijn ogen wel niet aan hem toeschreven. (Uiteindelijk bleek hij zelf degene die aan al die anderen toeschreef dat ze verwachtingen hadden richting hem, terwijl die verwachtingen meestal niet eens aanwezig waren, de uitzonderingen daargelaten natuurlijk)

Toen ik ging doorvragen was hij zelf degene die erg veel dingen in bleek te vullen aan verwachtingen die anderen “mogelijk zouden hebben.”

Tot mijn verbazing bleken de voorbeelden die hij noemde in ieder geval zeker niet van toepassing op mij, al wat hij verwachtte dat ik zou kunnen verwachten van hem, was volstrekt niet in overeenstemming met mijn verwachting en ik vertelde hem dat.

Even door vragend, zei ik hem “stel dat ik nu een verwachting zou hebben gehad waaraan jij niet zou willen of kunnen voldoen, dan kan je toch gewoon zeggen dat dat niet is wat je wil?'
Ik vertelde hem dat ik zelf ook had moeten leren “grenzen stellen” en “leren nee zeggen.”

Heel verbaasd vertelde hij dat hij er altijd van uit was gegaan dat hij aan alle wensen tegemoet zou moeten komen als hij vrienden zou zijn (dat was de reden waarom hij ook ooit had besloten “geen vrienden te worden met mensen.”
Grappig genoeg beschouwde hij mij wel als een vriendin, terwijl ik degene was die hem ronduit zei dat ik zou weigeren te doen wat hij allemaal van mij zou vragen en verwachten, omdat ik wel zelf bepaal wat ik doe en dat niet een “vriend” dat voor mij zou moeten gaan uitmaken. Ik zou dan namelijk meer een sloofje zijn en beslist geen vriend in mijn ogen. Grappig zoals echt goede gesprekken zich kunnen ontwikkelen!
Het mooie was dat juist “openheid”, iets wat hij “altijd af had gehouden” de basis was voor dit gesprek en dat dit de gelegenheid aan hem gaf om zijn zienswijze (die voor hem voordien niet bleek te werken) te herzien.

De openheid had er kunnen komen zei hij omdat ik ok was met zoals hij was, ik had hem niet afgewezen om wie hij was en om wat hij deed of niet deed.

Het “ er gewoon mogen zijn zoals hij was”, en ook “nee mogen zeggen” en aangeven hoe iets voor hem voelde (zonder de ander daarmee af te wijzen) bleek een heel nieuwe zienswijze voor hem.

“Nee leren zeggen”, “niet aan alle verwachtingen hoeven voldoen en toch vrienden kunnen zijn”, hoe doe je dat nou?

Ik zal hier binnenkort verder over schrijven … deel 2

© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Geraakt worden

..
Iets of iemand kan mij raken
Het brengt me in beweging
verwarring misschien
een resonantie
herkenning
een oogopslag
een glimlach, vreugde
pijn of verdriet
herkenning
wat ik voel
voel ik in mij
de herkenning
van jou in mij
en alles is liefde.

© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

In de stille hoop dat je die liefde aankan

Ik wil graag zijn
wie ik ben
ik bewandel mijn weg
in liefde en onbevangenheid
ik behoef geen compliment
zo min als een oordeel
er mogen zijn
in liefde en eenvoud
houden van
in de stille hoop
dat je die liefde aan kan.

© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Valentijn

Liefde is
zelf liefdevolle gevoelens zijn
van waaruit je vrijwillig aanwezig wenst te zijn
liefdevolle aandacht bent
geestelijk aanwezig bent
aanvulling tevens vervulling bent
een luisterend oor
zonder oordeel bent
gevoel van waardering bent
spontaan aanwezig bent
niet alleen kijkt maar opmerkt
niet alleen hoort maar waarneemt
aandacht geeft
waardering bent
zelfvertrouwen bent
aanwezig wil zijn
in staat te horen
Onderdeel bent van je relatie
waarvoor je de volle verantwoordelijkheid neemt
liefdevolle acties onderneemt
waarbij je samen de valkuilen
van vanzelfsprekendheid slecht.

© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Durf het leven weer aan te gaan

Durf weer te leven,

Je verstopte je
diep in jezelf
diep in je verdriet
met verdwaasdheid om wat was
omdat je anders had verwacht

Je liet even geen anderen meer toe
nam hen misschien zelfs kwalijk
dat zij wel leefden en verlangden
waar jij niet kon en wilde
door jouw verdriet om wat niet meer was.

Je sloot je af
verdwaasd en verdrietig
wilde niet voelen en voelde toch ...
beseffend en niet beseffend
en liefst de werkelijkheid en vreugde ontlopend

Het leven is
zoals het zich aandient
en hoe je het toelaat
met soms al zijn leegte
verdwazing en onmacht.

Desondanks voelde ik je verlangen
naar meer … en om verder te mogen
alsof je toestemming nodig hebt van anderen
in een leven met al zijn tegenstrijdigheden
zijn angsten en naar het lijkt
gemis aan vrijheid

Alsof je diende te leven
zoals anderen van jou verwachtten
maar geen ander lijdt jouw leven
leven lijdt pas aan gemis aan echtheid
wanneer je je leven
door verwachtingen van anderen laat leiden

Voel je weer vrij
te mogen leven
zoals je diepste verlangens van je verlangen
met weer gevoel
en verbondenheid
met mogelijk angst en hoop
verwachting en weer verlangen

Je had geen toestemming nodig
van niemand niet, zelfs niet van jezelf ...
om weer te mogen leven
weer voluit te ademen
je blij te voelen
de diepte en de liefde te voelen
de liefde die je nooit verlaten had en altijd in je zit
die slechts wil stromen
en alleen tot uiting komt
als jij kunt toelaten er weer te mogen zijn.

Durf weer te ademen
je diepte in te gaan
kom weer bij je eigenheid
en daar zul je weer ervaren
dat je vrij bent om
gelukkig te mogen zijn

Het leven
weer door je heen te mogen voelen
anderen weer toe te laten
blijheid te ontwikkelen
en het leven weer te beleven

Durf weer
je blijheid te ontdekken
in stralende ogen
de liefde te ontdekken
die zich soms terugtrekt
een hand te reiken
de lippen te beroeren
een traan van vreugde te ervaren

Voel spontaan
hoe het is
weer blij te mogen zijn
geluk toe te laten
door je hart weer te openen
en je vreugde en liefde
weer de ruimte te geven

Diep in je ziel was de plek
waar je altijd al wist
dat het de bedoeling was
om nu en altijd
in liefde jezelf te mogen zijn

Geborgenheid
genegenheid
veiligheid
verlangen dat altijd is

Nabijheid die alleen verkregen wordt
als je jezelf gaat toestaan
er in blijheid en nabijheid weer te mogen zijn
en je ook van anderen weer liefde toestaat

Voel en adem
adem diep en ervaar
je diep verlangen vanuit je hart
naar liefde en samenzijn.

Durf
wees oprecht
onderneem de actie die nodig is
verras jezelf en verras je geliefden
door stapje voor stapje
de sprong in het leven weer te maken.

© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Liefde is de bron

Liefde is de bron
die zich nooit laat ontkennen
hoe hard we ook roepen
of schreeuwen
toelaten of wegduwen
hunkeren of ontwijken
uiteindelijk
al lijkt het onmogelijk
vinden we elkaar
daar voorbij
onze aannames
waar liefde
de enige bron blijkt.

© Yvonne Mooijman



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Ooit kruisen onze wegen

Ergens ver van hier ben jij
onwetend van wat er is
nog ver van al wat mogelijk is

Weet dat alles mogelijk is
we onze weg weten te vinden
in al onze vrijheid en blijheid

Onze harten zijn reeds verbonden
nog voor we daarvan wisten
in liefde volgen we onze weg

Ooit kruisen onze wegen
in liefde openbaring en blij
onze ziel wist … en weet de weg.

© Yvonne Mooijman

Ik zie je ploeteren ......

Ik zie je ploeteren door het leven
Met even geen vertrouwen in anderen
Wanhopen over wat je nog niet bereikte.
Duwen sleuren en trekken
Klagen en mopperen
Niet zien wat je al hebt.

Je hebt al zo veel
En tegelijkertijd zo weinig voor je gevoel
Ik zou willen dat ik je dankbaarheid kon geven,
Ik heb het geprobeerd en dat geven is me gelukt
Ik zou je ook graag nog geven
Dat je al het aan jou "gegevene" ook nog zal kunnen ontvangen.

Ik weet
En vertrouw
Dat eens die tijd komt
Dat je de weg daarin naar jezelf opent
Of je wel of niet achteraf herkent wat je kreeg
Is voor mij niet zo van belang

Ik gaf je slechts een bevestiging
Van wat je reeds in je zelf al aanwezig had,
Maar nog niet zien kon, of ervaren,
Uiteindelijk ben je zelf
Diegene,
Die
Het jezelf weer geeft en ontvangt

In liefde de poging ondernomen,

©Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Vrijheid en Verantwoordelijkheid - Wetten en wetmatigheden

Vrijheid en verantwoordelijkheid - wetmatigheden en wetten.

De natuur heeft haar wetmatigheden.

Liefde is er één van.

Wetten echter werden / worden "in het leven geroepen" door hen die onvoldoende geloof en vertrouwen hebben in onze oorspronkelijke natuurlijke wetmatigheid, namelijk liefde en verantwoordelijkheid voor ons zelf en liefde en verbondenheid met en voor de ander (= de "zelfs niet" "andere" zelf, want we zijn één in oorsprong).

Vrijheid kunnen en durven toestaan in jezelf is een blijk van hoogste Liefde voor zichzelf en de ander.

Mogen wij leven in Vrijheid en Liefde

Wij zijn in staat te leven in Liefde en Vrijheid.

Vanuit Liefde ervaar je je verbondenheid, en verantwoordelijkheid nemen is inherent aan Liefde.


Take Care
Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Succes en Liefde

Sinds enige tijd gaat mijn belangstelling uit naar een aantal specifieke boeken die te maken hebben met succes.

Nu even niet succes waar het gaat over “gelukkig zijn”, maar op de één of andere manier krijg ik momenteel boeken in mijn gezichtsveld die te maken hebben met “financieel succes”.

Boeiend .....en herkenning, veel herkenning .....

Stuk voor stuk boeken namelijk die hetzelfde beschrijven als wat ik voorheen las in diverse andere boeken over persoonlijke ontwikkeling.

Wat ik nu lees, zijn stuk voor stuk boeken die te maken hebben met een onderbouwing die absoluut ook hartstikke spiritueel blijkt te zijn. Nou durf ik te wedden dat ik ook een bepaalde groep specifieke boeken lees, zeker niet de agressieve verkoop boeken, die boeien mij niet.

Wel boeiend hoor....

Wat me sterkt opvalt, maar dat is een gemaakte verwarring die me al eerder opviel ook in spirituele boeken, is dat er twee termen regelmatig voor elkaar ingewisseld worden, terwijl ik er toch van overtuigd ben voor mezelf dat de twee echt een volstrekt andere oorsprong en inhoud hebben.

Welke twee woorden worden dan verward?

Ik kom regelmatig verwarring tegen in het gebruik van het woord:

WETMATIGHEDEN en WETTEN.

Wat is voor mij het verschil tussen deze woorden?

Wetmatigheden hebben voor mij te maken met een natuurlijke processen. Beschrijvingen van herkenningspunten dat de natuur volgend natuurlijke wetmatigheden verloopt, als het ware een menselijke herkenning van wat er zich voortdurend in de natuur afspeelt, noem het een historie beschrijving van ervaringen. Deze wetmatigheden zaten dus al in de natuur ingebakken, wij mensen hebben hier niets mee van doen gehad. We hebben ze hooguit opgemerkt, beschreven, maar daar hield onze invloed dan ook op, we hebben ze zeker niet zelf gemaakt!

Wetten, zo kom ik meer en meer tot de conclusie, zijn regels die door mensen ingesteld werden en worden, maar pas als ze de wetmatigheden van de natuur onvoldoende kennen en onderkennen, waardoor uit "angst" , "onvoldoende vertrouwen van zichzelf en daardoor onvoldoende vertrouwen in anderen" regels (wetten) "in het leven geroepen worden", om maar grip te kunnen blijven houden op de "werkelijkheid", op de omgeving.

Zo kan je vanuit Liefde, vertrouwen hebben, vertrouwen in jezelf en vertrouwen dat de ander voor zichzelf kan denken en bepalen, en dat ieder zijn eigen oplossingen heeft zonder dat ze daarmee minder zouden zijn.

Vanuit onze natuur hoeft de één een ander niet "te bepalen", niemand "weet beter of minder beter", hooguit zal de weg waarlangs "anders zijn", we zijn allen één uit dezelfde bron met dezelfde kennisbron, namelijk oprecht Liefde.

Vanuit liefde hoef je geen wetten "in het leven te roepen", vanuit Liefde durf je vertrouwen.

Ik heb het volste vertrouwen dat "in verbinding blijven" met de diepste bron in jezelf en die van de ander, (wat één en dezelfde bron blijkt als we daar zijn) ons in verbinding met elkaars liefde brengt.

Voorbij de mis-verstand-en, voorbij het ego, voorbij wetten, voorbij de angst, zullen we elkaar pas kunnen vinden in Liefde, onze enige echte natuurlijke Bron ... Liefde.

Voor mij is angst een nog niet volledig omvatte Liefde.

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling