Posts tonen met het label gevoelens. Alle posts tonen
Posts tonen met het label gevoelens. Alle posts tonen
maandag 3 september 2012
Je kunt je hart niet sluiten voor de dingen die je niet wil voelen.
Ik zie net nog een mooi citaat langskomen op Facebook:
zondag 6 mei 2012
Film As it is in heaven
..
Vanavond met een viertal mensen de DVD van deze film bekeken.
Ik had hem zelf al meermalen gezien. Hij blijft zo geweldig indrukwekkend, iedere keer weer.
Ook prachtig om zo in heel klein gezelschap samen te ervaren ... een aanrader.
Een heerlijke avond!
.....
Het boek wat bij de film werd verkocht is ook verkrijgbaar: indien je op de afbeelding klikt kan je de beschrijving lezen.
De link voor de DVD staat helemaal onderaan in dit artikel!
In mijn praktijk kom ik geregeld tegen dat mensen zich vanuit pijnlijke ervaringen verhard hebben, mensen soms niet meer bij hun eigen gevoelens willen komen, "pijn willen vermijden", soms zelfs hun eigen gevoelens niet (meer) herkennen en anders omschrijven.
De weg terug naar gezond leven, is gevoelens weer toe te laten, ze een plek te geven.
Gevoelens zijn niet goed of slecht, ze kunnen wel pijn veroorzaakt hebben, om welke reden mensen soms niet meer willen voelen, en situaties uit de weg zullen gaan.
Soms raad ik aan, om specifiek naar een "gevoelige film te gaan kijken", te beleven en weer in aanraking te komen met wat we zoal aan gevoelens in onszelf tegenkomen.
Iedereen, ook mensen die gevoelens uit de weg gingen, werkelijk iedereen heeft behoefte aan werkelijk contact.
Niemand wenst de afstand die ze soms zelf gecreëerd hebben tot anderen.
Het is ongelooflijk hoe vaak ik hoor: "Al was het maar een arm om me heen!", meer hoef ik niet, maar die arm om me heen die mis ik zo!
Een film als deze kan mensen weer in contact brengen met hun eigen gevoelens en verlangens, ervaar ze voel ze en laat ze mogen zijn.
Ontkennen en uit de weg gaan roept nog meer afstand op.
Laat gevoelens toe, accepteer dat ze er gewoonweg zijn.
We creëren voornamelijk onze eigen pijn door onze eigen afwijzing over de werkelijkheid.
Zoals pijn bij verlies geweldig en overweldigend kan aanvoelen.
De eerste stap zal zijn, de werkelijkheid onder ogen te zien en het gevoel dat daarbij komt te accepteren.
Door naar ons gevoel geluisterd te hebben, zal het net als een rivier, weer doorstromen.
Pijnlijke gevoelens ontstaan door het vastzitten ervan .... het niet geaccepteerd hebben van deze gevoelens.
Het kan beter stromen dan vastzitten.
Een film als deze is een geweldige aanrader om gevoelens weer te laten stromen ...
">As it is in Heaven
Een film waarin prachtig allerlei gevoelens en emoties van mensen weergegeven wordt.
Prachtige muziek.
Een aanrader voor velen om via een film weer "in contact" met eigen gevoelens en emoties te komen, tot op je ziel geraakt te worden!
Nog een prachtige passage, waarin de tekst Nederlands ondertiteld is, een prachtige tekst!
Gabriella's song
En nog een kleine gevoelige passage:
De DVD is via de volgende link weer te bestellen:
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Vanavond met een viertal mensen de DVD van deze film bekeken.
Ik had hem zelf al meermalen gezien. Hij blijft zo geweldig indrukwekkend, iedere keer weer.
Ook prachtig om zo in heel klein gezelschap samen te ervaren ... een aanrader.
Een heerlijke avond!
.....
Het boek wat bij de film werd verkocht is ook verkrijgbaar: indien je op de afbeelding klikt kan je de beschrijving lezen.
De link voor de DVD staat helemaal onderaan in dit artikel!
In mijn praktijk kom ik geregeld tegen dat mensen zich vanuit pijnlijke ervaringen verhard hebben, mensen soms niet meer bij hun eigen gevoelens willen komen, "pijn willen vermijden", soms zelfs hun eigen gevoelens niet (meer) herkennen en anders omschrijven.
De weg terug naar gezond leven, is gevoelens weer toe te laten, ze een plek te geven.
Gevoelens zijn niet goed of slecht, ze kunnen wel pijn veroorzaakt hebben, om welke reden mensen soms niet meer willen voelen, en situaties uit de weg zullen gaan.
Soms raad ik aan, om specifiek naar een "gevoelige film te gaan kijken", te beleven en weer in aanraking te komen met wat we zoal aan gevoelens in onszelf tegenkomen.
Iedereen, ook mensen die gevoelens uit de weg gingen, werkelijk iedereen heeft behoefte aan werkelijk contact.
Niemand wenst de afstand die ze soms zelf gecreëerd hebben tot anderen.
Het is ongelooflijk hoe vaak ik hoor: "Al was het maar een arm om me heen!", meer hoef ik niet, maar die arm om me heen die mis ik zo!
Een film als deze kan mensen weer in contact brengen met hun eigen gevoelens en verlangens, ervaar ze voel ze en laat ze mogen zijn.
Ontkennen en uit de weg gaan roept nog meer afstand op.
Laat gevoelens toe, accepteer dat ze er gewoonweg zijn.
We creëren voornamelijk onze eigen pijn door onze eigen afwijzing over de werkelijkheid.
Zoals pijn bij verlies geweldig en overweldigend kan aanvoelen.
De eerste stap zal zijn, de werkelijkheid onder ogen te zien en het gevoel dat daarbij komt te accepteren.
Door naar ons gevoel geluisterd te hebben, zal het net als een rivier, weer doorstromen.
Pijnlijke gevoelens ontstaan door het vastzitten ervan .... het niet geaccepteerd hebben van deze gevoelens.
Het kan beter stromen dan vastzitten.
Een film als deze is een geweldige aanrader om gevoelens weer te laten stromen ...
">As it is in Heaven
Een film waarin prachtig allerlei gevoelens en emoties van mensen weergegeven wordt.
Prachtige muziek.
Een aanrader voor velen om via een film weer "in contact" met eigen gevoelens en emoties te komen, tot op je ziel geraakt te worden!
Nog een prachtige passage, waarin de tekst Nederlands ondertiteld is, een prachtige tekst!
Gabriella's song
En nog een kleine gevoelige passage:
De DVD is via de volgende link weer te bestellen:
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
dinsdag 6 december 2011
Feelings deep inside ...
Dit filmpje maakte hij op een dieptepunt in zijn leven.
Tevens werd het een omslagpunt, doordat hij zijn gevoelens ging delen ....
Bewondering voor zijn moed ...
In mijn werk heb ik vaker dergelijke diepgaande periodes samen met mensen doorlopen.
Tevens werd het een omslagpunt, doordat hij zijn gevoelens ging delen ....
Bewondering voor zijn moed ...
In mijn werk heb ik vaker dergelijke diepgaande periodes samen met mensen doorlopen.
zaterdag 8 oktober 2011
Gevoelens kunnen toelaten, wat een KRACHT!
Gevoelens weten toe te laten en ze gewoon kunnen tonen .... wat een power, wat een Kracht!
Authenticiteit, werkelijk bij jezelf mogen uitkomen ..... een pracht voorbeeld van het leven door je heen laten stromen in verbondenheid!
woensdag 14 september 2011
Ik hoef niet te weten ....
Ik hoef niet te weten wat je doet,
dat je het druk hebt en waarmee
of met wie je hebt gegeten.
Ik hoef niet te weten
hoe goed je het doet in de financiële markt
en dat je het "gaat maken'.
Ik ben niet geïnteresseerd in jouw omstandigheden
Ik ben geïnteresseerd in wie jij werkelijk bent
waardoor jij omgaat met jouw omstandigheden zoals je doet.
Ik ben niet geïnteresseerd in je masker
ik ben geïnteresseerd in je kern
en in de persoon die je in je diepste angst en geluk werkelijk bent.
Ik ben geïnteresseerd in hoe je je voelt
hoe jij jouw weg bewandelt en waarom jij je keuzes maakt
niet hoe mooi het bos is terwijl je het niet werkelijk ziet.
Ik ben geïnteresseerd hoe je met je tijd omgaat
in verhouding tot je geliefden en jezelf
of je hen werkelijke weet te voeden in aandacht.
Ik ben niet geïnteresseerd te horen hoe goed je het doet
ik wil weten wat jouw leven met jou doet,
zowel in voor- als tegenspoed.
Het ga je goed!
© Yvonne Mooijman
dat je het druk hebt en waarmee
of met wie je hebt gegeten.
Ik hoef niet te weten
hoe goed je het doet in de financiële markt
en dat je het "gaat maken'.
Ik ben niet geïnteresseerd in jouw omstandigheden
Ik ben geïnteresseerd in wie jij werkelijk bent
waardoor jij omgaat met jouw omstandigheden zoals je doet.
Ik ben niet geïnteresseerd in je masker
ik ben geïnteresseerd in je kern
en in de persoon die je in je diepste angst en geluk werkelijk bent.
Ik ben geïnteresseerd in hoe je je voelt
hoe jij jouw weg bewandelt en waarom jij je keuzes maakt
niet hoe mooi het bos is terwijl je het niet werkelijk ziet.
Ik ben geïnteresseerd hoe je met je tijd omgaat
in verhouding tot je geliefden en jezelf
of je hen werkelijke weet te voeden in aandacht.
Ik ben niet geïnteresseerd te horen hoe goed je het doet
ik wil weten wat jouw leven met jou doet,
zowel in voor- als tegenspoed.
Het ga je goed!
© Yvonne Mooijman
zaterdag 6 augustus 2011
Mensen-mensen
Mensen-mens.
Ik ben een mensen-mens, hoor ik wel eens iemand zeggen, of .. ik ben nou eenmaal géén mensen-mens. Zouden ze echt bestaan, géén mensen-mensen?
Zijn we in de grond van ons hart ... niet allemaal mensen-mensen?
Ik heb menig gesprek gehad met mensen die zich geweldig autistisch wisten te gedragen.
Menig gesprek gehad ook met mensen die hoog in de boom van het "zaken-leven" zaten.
Waarom noemen zij zich soms “geen mensen-mensen” terwijl ik bij ieder van hen, als het er op aan komt, de hunkering heb ervaren naar het echte ware warme menselijk contact, echt helemaal niemand uitgezonderd!
Ik heb uitspraken horen doen van mensen, waarbij ik me hooglijk verbaasde over de aannames die men soms gemakshalve over anderen aannam. Uitspraken van zogenaamde géén-mensen-mensen over andere géén-mensen-mensen.
Zo hoorde ik ooit eens iemand er volstrekt van overtuigd zijn dat andere “top-figuren” geen pijnlijke gevoelens en geen pijnlijke emoties zouden ervaren waar het emotionele zaken zou betreffen, alsof het mensen zonder gevoel zouden zijn, waarbij dat ook nog eens als hoog gewaardeerd werd, alsof zij het leven nou eens echt onder "controle hadden!"
Één opmerking van mij, dat als ze eens aan zijn kinderen moesten komen, dat dat de zaak dan per onmiddellijk zou doen ontploffen, was vaak genoeg om het beeld weer helder te krijgen, daar kon vaak direct contact mee worden gemaakt.
Niemand heeft géén emoties, niemand die géén gevoelens heeft.
Ik heb in het verleden vele mensen begeleid, waaronder een veroordeelde moordenaar, diens kinderen, potentiële moordenaars (en laten we wel wezen, in ieder van ons schuilt een potentieel aan van alles, indien de machteloosheid maar geweldig is, dan komen mensen dicht bij hun diepste wanhoop en komen daar soms ook diepe agressie tegen).
Zouden dat géén mensen-mensen zijn?
Klinkklare onzin, ook dit zijn mensen-mensen met dezelfde gevoelens als wij allemaal hebben.
Gevoelens van kwetsbaarheid, gevoelens van onmacht in sommige situaties, gevoelens van eenzaamheid, verlangens, verlangens om begrepen te worden, verlangens om gewaardeerd te worden en verlangens om samen tot oplossingen te kunnen komen.
Mensen-mensen hebben over het algemeen wat meer door ervaring geleerd wat communicatie oplevert.
Doordat ze weten wàt het oplevert, gaan ze weer opnieuw tot communicatie over en dit brengt hen in een spiraal van diep contact, diep en vaak gevoelig contact.
De zachtheid kan en mag daarin vaak de boventoon voeren.
Bij géén-mensen-mensen lijkt vaak “verharding” de boventoon te voeren.
Zich afsluiten, het geen gevoelens tónen, hun kwetsbaarheid niet wensen te tonen, je moet dan je systeem in de verharding zetten, want anders stroomt het alsnog zomaar ineens over en ajakkes, dat is kwetsbaarheid en dat lijkt niet wenselijk (dat lijkt zowaar menselijk)!
Frappant genoeg geldt dit alleen ook voor die andere géén-mensen-mensen.
Zij houden elkaar als het ware in stand met hun eigen aannames.
Ken je het gevoel dat je je wel eens overweldigd heb gevoeld door emoties en je in korte tijd ineens onder de mensen moest komen en je je even diende te ver-mannen?
Je diende al je spieren te verkrampen om de zaak onder controle te houden. Je ademde diep in zonder uit te ademen en als een opgeblazen ballon hield je de schijn hoog ...
Herkenbaar?
We maken het allemaal op zijn tijd wel eens mee, dat we even niet binnen bepaalde omstandigheden onze kwetsbaarheid willen tonen. We houden ons “groot.”
Wat een kramptoestand!
Daar kunnen we niet gezond bij blijven!
Iedere verkramping hoe klein ook, zorgt dat ons systeem (waar wij toch echt de eerstverantwoordelijke voor zijn!) onthouden blijft van de benodigde zuurstof en al onze afvalstoffen kunnen er niet meer uit!
Er komt zogezegd geen informatie meer in en geen informatie meer uit.
Voel je lijf eens ...
Bal je vuisten eens, harder ... nog wat harder, knijp er stevig in en verkramp daarbij je gezicht eens flink! Doe dat zo hard je kunt! Juist ja, doe het maar eens heel bewust.
Lekker? Nou nee, dat niet! Maar je ervaart het pas nadien als je het bewust weet los te laten!!!
Juist ja, laat nu alle krampachtigheid los, glimlach (voel de ruimte die je nu hebt ten opzichte van daarnet!) ontspan je handen en je benen, schudt ze eens luchtigjes los en voel ...de ruimte die je nu weer wat meer inneemt dan daarnet toen je verkrampt was.
Die ontspanning, dat is de zachtheid waar ik het net over had.
Die zachtheid van een mensen-glimlach, het kind in ons wat blij kan zijn, de straling in zachte ogen die mensen menselijk maakt.
We hoeven niets “op te houden.”
Is schreef net over ver-mannen.
Toen ik het geschreven had, realiseerde ik me de achtergrond van het woord.
Ver-mannen, “doe alsof je een kerel bent.”
Oeps ... en een echte kerel zit vol gevoel! Zo vol gevoel dat ze soms denken er een deksel op te moeten houden om het bij elkaar te houden!
Doet me aan een hogedrukpan denken, die gaat sissen, dan krijg je zo'n fluitketeltjes effect!
Vermannen, zou dat ook de verkramping zijn, waardoor het lijkt alsof er minder ruimte ingenomen wordt?
Een verkrampte spier wordt korter en harder.
Vandaar dat dat “op gaat breken”, uiteindelijk hou je dat nooit vol, een constante verkramping, dat moet een keer eruit en dan heb je meer ruimte nodig!!!!
Leve de ruimte!
In kramp toestand stroomt er niets meer en blijft alles op zijn plaats, dat wordt zoiets als stilstaand water ... ooit beseft wat dat gaat doen?
Juist, alles in stilstand gaat stinken en rotten!
Loslaten die kramp dus ... niet meer overleven maar echt leven.
Niet stoer zijn maar het kind in je weer de ruimte geven ... leuke dingen doen, blij zijn, onderzoeken, spelen, gelukkig zijn, de tijd voor jezelf en anderen nemen, kortom ... geef jezelf en de anderen weer de ruimte!
Doe wat je hart je ingeeft ... wees weer sprankelend!
Mensen-mensen, zachtaardige mensen, mensen die gewoon zichzelf kunnen zijn, gewoon weten dat we ons allemaal kwetsbaar kunnen voelen op zijn tijd en dat ook van elkaar en naar elkaar mogen wezen!
Dat is pas ware kracht!
Ware kracht zit nooit vast ... ware kracht stroomt! .. zowel via een lach als een traan!
© Yvonne Mooijman
Ik ben een mensen-mens, hoor ik wel eens iemand zeggen, of .. ik ben nou eenmaal géén mensen-mens. Zouden ze echt bestaan, géén mensen-mensen?
Zijn we in de grond van ons hart ... niet allemaal mensen-mensen?
Ik heb menig gesprek gehad met mensen die zich geweldig autistisch wisten te gedragen.
Menig gesprek gehad ook met mensen die hoog in de boom van het "zaken-leven" zaten.
Waarom noemen zij zich soms “geen mensen-mensen” terwijl ik bij ieder van hen, als het er op aan komt, de hunkering heb ervaren naar het echte ware warme menselijk contact, echt helemaal niemand uitgezonderd!
Ik heb uitspraken horen doen van mensen, waarbij ik me hooglijk verbaasde over de aannames die men soms gemakshalve over anderen aannam. Uitspraken van zogenaamde géén-mensen-mensen over andere géén-mensen-mensen.
Zo hoorde ik ooit eens iemand er volstrekt van overtuigd zijn dat andere “top-figuren” geen pijnlijke gevoelens en geen pijnlijke emoties zouden ervaren waar het emotionele zaken zou betreffen, alsof het mensen zonder gevoel zouden zijn, waarbij dat ook nog eens als hoog gewaardeerd werd, alsof zij het leven nou eens echt onder "controle hadden!"
Één opmerking van mij, dat als ze eens aan zijn kinderen moesten komen, dat dat de zaak dan per onmiddellijk zou doen ontploffen, was vaak genoeg om het beeld weer helder te krijgen, daar kon vaak direct contact mee worden gemaakt.
Niemand heeft géén emoties, niemand die géén gevoelens heeft.
Ik heb in het verleden vele mensen begeleid, waaronder een veroordeelde moordenaar, diens kinderen, potentiële moordenaars (en laten we wel wezen, in ieder van ons schuilt een potentieel aan van alles, indien de machteloosheid maar geweldig is, dan komen mensen dicht bij hun diepste wanhoop en komen daar soms ook diepe agressie tegen).
Zouden dat géén mensen-mensen zijn?
Klinkklare onzin, ook dit zijn mensen-mensen met dezelfde gevoelens als wij allemaal hebben.
Gevoelens van kwetsbaarheid, gevoelens van onmacht in sommige situaties, gevoelens van eenzaamheid, verlangens, verlangens om begrepen te worden, verlangens om gewaardeerd te worden en verlangens om samen tot oplossingen te kunnen komen.
Mensen-mensen hebben over het algemeen wat meer door ervaring geleerd wat communicatie oplevert.
Doordat ze weten wàt het oplevert, gaan ze weer opnieuw tot communicatie over en dit brengt hen in een spiraal van diep contact, diep en vaak gevoelig contact.
De zachtheid kan en mag daarin vaak de boventoon voeren.
Bij géén-mensen-mensen lijkt vaak “verharding” de boventoon te voeren.
Zich afsluiten, het geen gevoelens tónen, hun kwetsbaarheid niet wensen te tonen, je moet dan je systeem in de verharding zetten, want anders stroomt het alsnog zomaar ineens over en ajakkes, dat is kwetsbaarheid en dat lijkt niet wenselijk (dat lijkt zowaar menselijk)!
Frappant genoeg geldt dit alleen ook voor die andere géén-mensen-mensen.
Zij houden elkaar als het ware in stand met hun eigen aannames.
Ken je het gevoel dat je je wel eens overweldigd heb gevoeld door emoties en je in korte tijd ineens onder de mensen moest komen en je je even diende te ver-mannen?
Je diende al je spieren te verkrampen om de zaak onder controle te houden. Je ademde diep in zonder uit te ademen en als een opgeblazen ballon hield je de schijn hoog ...
Herkenbaar?
We maken het allemaal op zijn tijd wel eens mee, dat we even niet binnen bepaalde omstandigheden onze kwetsbaarheid willen tonen. We houden ons “groot.”
Wat een kramptoestand!
Daar kunnen we niet gezond bij blijven!
Iedere verkramping hoe klein ook, zorgt dat ons systeem (waar wij toch echt de eerstverantwoordelijke voor zijn!) onthouden blijft van de benodigde zuurstof en al onze afvalstoffen kunnen er niet meer uit!
Er komt zogezegd geen informatie meer in en geen informatie meer uit.
Voel je lijf eens ...
Bal je vuisten eens, harder ... nog wat harder, knijp er stevig in en verkramp daarbij je gezicht eens flink! Doe dat zo hard je kunt! Juist ja, doe het maar eens heel bewust.
Lekker? Nou nee, dat niet! Maar je ervaart het pas nadien als je het bewust weet los te laten!!!
Juist ja, laat nu alle krampachtigheid los, glimlach (voel de ruimte die je nu hebt ten opzichte van daarnet!) ontspan je handen en je benen, schudt ze eens luchtigjes los en voel ...de ruimte die je nu weer wat meer inneemt dan daarnet toen je verkrampt was.
Die ontspanning, dat is de zachtheid waar ik het net over had.
Die zachtheid van een mensen-glimlach, het kind in ons wat blij kan zijn, de straling in zachte ogen die mensen menselijk maakt.
We hoeven niets “op te houden.”
Is schreef net over ver-mannen.
Toen ik het geschreven had, realiseerde ik me de achtergrond van het woord.
Ver-mannen, “doe alsof je een kerel bent.”
Oeps ... en een echte kerel zit vol gevoel! Zo vol gevoel dat ze soms denken er een deksel op te moeten houden om het bij elkaar te houden!
Doet me aan een hogedrukpan denken, die gaat sissen, dan krijg je zo'n fluitketeltjes effect!
Vermannen, zou dat ook de verkramping zijn, waardoor het lijkt alsof er minder ruimte ingenomen wordt?
Een verkrampte spier wordt korter en harder.
Vandaar dat dat “op gaat breken”, uiteindelijk hou je dat nooit vol, een constante verkramping, dat moet een keer eruit en dan heb je meer ruimte nodig!!!!
Leve de ruimte!
In kramp toestand stroomt er niets meer en blijft alles op zijn plaats, dat wordt zoiets als stilstaand water ... ooit beseft wat dat gaat doen?
Juist, alles in stilstand gaat stinken en rotten!
Loslaten die kramp dus ... niet meer overleven maar echt leven.
Niet stoer zijn maar het kind in je weer de ruimte geven ... leuke dingen doen, blij zijn, onderzoeken, spelen, gelukkig zijn, de tijd voor jezelf en anderen nemen, kortom ... geef jezelf en de anderen weer de ruimte!
Doe wat je hart je ingeeft ... wees weer sprankelend!
Mensen-mensen, zachtaardige mensen, mensen die gewoon zichzelf kunnen zijn, gewoon weten dat we ons allemaal kwetsbaar kunnen voelen op zijn tijd en dat ook van elkaar en naar elkaar mogen wezen!
Dat is pas ware kracht!
Ware kracht zit nooit vast ... ware kracht stroomt! .. zowel via een lach als een traan!
© Yvonne Mooijman
zaterdag 30 mei 2009
Geluk, hoe lang wachten we er nog op?
..
Geluk, gelukkig zijn, het lijkt zo ver weg voor velen.
Wanneer was je voor het laatst echt gelukkig?
Pas geleden had ik er nog een gesprek met iemand over.
Veelal wachten mensen met gelukkig zijn tot ze ...... dit hebben, dat gedaan hebben, die persoon dàt doet, ze 10 kilo lichter zijn .... of nog vele voorwaarden meer....!
Stel je voor .....
Dat geluk een keuze is ......
Zou je het je kunnen voorstellen?
Lastig lijkt dat, als je dat nog nooit zo bekeken hebt.
We laten ons vrij gemakkelijk meeslepen als het ons wat minder gaat, ons humeur laten we met het grootste gemak verpesten.
Wie bepaalt nou eigenlijk hoe we ons voelen?
Vaak hoor ik ... als hìj`nou maar anders doet, gaat het me wel beter.
En wàt nou als hìj niet anders gaat doen, maken we ons daàrvan afhankelijk?
Meestal wel .... of toch niet?
Wie is de baas over onze emoties?
Wij?
Of..... de eerste de beste die iets doet wat ons niet zint?
Ik heb besloten dat de ander beter mijn humeur kan overnemen dan dat ik het slechte humeur van een ander over neem. Onvrede, kritiek .... het zijn allemaal van die dingen die ons kunnen raken....
Maar .... wie is de baas?
Wel eens over nagedacht?
Echte vrijheid is .... zelf mijn eigen humeur bepalen...
mezelf niet afhankelijk te maken van wat er rondom me heen gebeurt.
Het duurde "even" voor ik tot dat inzicht kwam ....
Maar sindsdien ...... neem gerust mijn humeur over .... ik geniet sindsdien, .... sinds ik KIES om gelukkig te zijn, méér dan tevreden te zijn ....
Ik raad het je aan ... je zegeningen te tellen ....!
Succes .....!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geluk, gelukkig zijn, het lijkt zo ver weg voor velen.
Wanneer was je voor het laatst echt gelukkig?
Pas geleden had ik er nog een gesprek met iemand over.
Veelal wachten mensen met gelukkig zijn tot ze ...... dit hebben, dat gedaan hebben, die persoon dàt doet, ze 10 kilo lichter zijn .... of nog vele voorwaarden meer....!
Stel je voor .....
Dat geluk een keuze is ......
Zou je het je kunnen voorstellen?
Lastig lijkt dat, als je dat nog nooit zo bekeken hebt.
We laten ons vrij gemakkelijk meeslepen als het ons wat minder gaat, ons humeur laten we met het grootste gemak verpesten.
Wie bepaalt nou eigenlijk hoe we ons voelen?
Vaak hoor ik ... als hìj`nou maar anders doet, gaat het me wel beter.
En wàt nou als hìj niet anders gaat doen, maken we ons daàrvan afhankelijk?
Meestal wel .... of toch niet?
Wie is de baas over onze emoties?
Wij?
Of..... de eerste de beste die iets doet wat ons niet zint?
Ik heb besloten dat de ander beter mijn humeur kan overnemen dan dat ik het slechte humeur van een ander over neem. Onvrede, kritiek .... het zijn allemaal van die dingen die ons kunnen raken....
Maar .... wie is de baas?
Wel eens over nagedacht?
Echte vrijheid is .... zelf mijn eigen humeur bepalen...
mezelf niet afhankelijk te maken van wat er rondom me heen gebeurt.
Het duurde "even" voor ik tot dat inzicht kwam ....
Maar sindsdien ...... neem gerust mijn humeur over .... ik geniet sindsdien, .... sinds ik KIES om gelukkig te zijn, méér dan tevreden te zijn ....
Ik raad het je aan ... je zegeningen te tellen ....!
Succes .....!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
woensdag 26 maart 2008
Wat raakt me diep
..
Te zien dat mensen bewust leven ...
te zien dat mensen aandacht durven schenken
zowel aan zichzelf als aan anderen
te zien dat mensen zichzelf durven zijn
gevoelig, openhartig durven zijn
hun gevoelens en gedachten durven delen
overeenkomsten kunnen herkennen
verschillen niet als belemmering ervaren
maar als kansen om werkelijk in contact te komen
samen durven te ondernemen
wetende dat samen een verrijking kan zijn
zichzelf daarin kunnen zijn
omdat zichzelf zijn al oke was
de ander verrijken met zichzelf te zijn
en zichzelf kunnen verrijken door samen te kunnen zijn.
Niets als hindernis ervaren
de flow binnen kunnen gaan
rustig en kalm
tot elkaar kunnen komen.
van een dag een feestje kunnen maken,
omdat alle ingrediënten al aanwezig zijn....
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Te zien dat mensen bewust leven ...
te zien dat mensen aandacht durven schenken
zowel aan zichzelf als aan anderen
te zien dat mensen zichzelf durven zijn
gevoelig, openhartig durven zijn
hun gevoelens en gedachten durven delen
overeenkomsten kunnen herkennen
verschillen niet als belemmering ervaren
maar als kansen om werkelijk in contact te komen
samen durven te ondernemen
wetende dat samen een verrijking kan zijn
zichzelf daarin kunnen zijn
omdat zichzelf zijn al oke was
de ander verrijken met zichzelf te zijn
en zichzelf kunnen verrijken door samen te kunnen zijn.
Niets als hindernis ervaren
de flow binnen kunnen gaan
rustig en kalm
tot elkaar kunnen komen.
van een dag een feestje kunnen maken,
omdat alle ingrediënten al aanwezig zijn....
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
vrijdag 8 februari 2008
Soms ben ik boos en betekent het .... ik hou van jou
..
Soms ben ik boos
Heel boos,
Ik ben dan geen tegenstander, dat lijkt het...
dan ben ik je medestander
en dat dat niet opgemerkt wordt ....... ach......
Soms ben ik boos,
ik ken het eigenlijk niet van mezelf
Meestal overkomt me dat niet
want dan heb ik de dingen zelf in de hand
en dan is het nooit nodig om boos te worden
dan heb ik dat niet
Soms hoor ik dingen, die raken me diep
die zie ik gebeuren of worden me aangereikt
soms wordt ik boos, maar dat lijkt maar zo
het is een verpakking vaak van zo heel iets anders
vaak is het onmacht, en dat voelt niet lekker
en daar wil je dan uit, en dan word ik zo boos
Soms word ik boos en het heeft altijd zijn nut,
want het zet me in volle vaart in de beweging
regelrecht en keihard liefdevol, naar mijn uitgangspunt
mijn uitgangspunt daar zo heel diep van binnen
waar ik voel wat gebeurt
en mijn hart om je treurt.
Soms wordt ik boos en wees dan niet bang
want ik ben niet je tegenstander, dat lijkt slechts zo
het betekent, ik hou van jou, je raakt me
maar kom tot je zelf, pak zelf de beweging
Soms wordt ik boos en dat maakt me zo blij
want het brengt me weer in verbinding, in verbinding met jou.
Soms wordt ik boos en dan pak ik je aan
Niet om je aan te pakken, maar om je in beweging te krijgen
In beweging te krijgen vooral naar je zelf
Meestal wordt ik boos als je “te gemakkelijk wil worden”
Jezelf of een ander tot slachtoffer maakt,
De makkelijkste weg wil bewandelen,
Je rol niet zien die voor jou is weggelegd
En dat is gewoon onmacht en dat maakt soms zo boos.
Prijs je gelukkig als ik zo boos wordt,
Want ik breng je in beweging of je wil of niet
Niet omdat ik je mijn wil ga opleggen, want dat doe ik niet
Ik tracht slechts tegen te houden dat jij dat voor anderen doet
Uiteindelijk wordt het een liefdevolle ontmoeting
Heel diep verstopt en in een gewoon andere verpakking,
Meestal niet als zodanig herkend,
Maar ach…..je bent het gewoon waard….
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Soms ben ik boos
Heel boos,
Ik ben dan geen tegenstander, dat lijkt het...
dan ben ik je medestander
en dat dat niet opgemerkt wordt ....... ach......
Soms ben ik boos,
ik ken het eigenlijk niet van mezelf
Meestal overkomt me dat niet
want dan heb ik de dingen zelf in de hand
en dan is het nooit nodig om boos te worden
dan heb ik dat niet
Soms hoor ik dingen, die raken me diep
die zie ik gebeuren of worden me aangereikt
soms wordt ik boos, maar dat lijkt maar zo
het is een verpakking vaak van zo heel iets anders
vaak is het onmacht, en dat voelt niet lekker
en daar wil je dan uit, en dan word ik zo boos
Soms word ik boos en het heeft altijd zijn nut,
want het zet me in volle vaart in de beweging
regelrecht en keihard liefdevol, naar mijn uitgangspunt
mijn uitgangspunt daar zo heel diep van binnen
waar ik voel wat gebeurt
en mijn hart om je treurt.
Soms wordt ik boos en wees dan niet bang
want ik ben niet je tegenstander, dat lijkt slechts zo
het betekent, ik hou van jou, je raakt me
maar kom tot je zelf, pak zelf de beweging
Soms wordt ik boos en dat maakt me zo blij
want het brengt me weer in verbinding, in verbinding met jou.
Soms wordt ik boos en dan pak ik je aan
Niet om je aan te pakken, maar om je in beweging te krijgen
In beweging te krijgen vooral naar je zelf
Meestal wordt ik boos als je “te gemakkelijk wil worden”
Jezelf of een ander tot slachtoffer maakt,
De makkelijkste weg wil bewandelen,
Je rol niet zien die voor jou is weggelegd
En dat is gewoon onmacht en dat maakt soms zo boos.
Prijs je gelukkig als ik zo boos wordt,
Want ik breng je in beweging of je wil of niet
Niet omdat ik je mijn wil ga opleggen, want dat doe ik niet
Ik tracht slechts tegen te houden dat jij dat voor anderen doet
Uiteindelijk wordt het een liefdevolle ontmoeting
Heel diep verstopt en in een gewoon andere verpakking,
Meestal niet als zodanig herkend,
Maar ach…..je bent het gewoon waard….
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Abonneren op:
Posts (Atom)