Naïviteit .... in oorsprong de eigenschap van vertrouwen

Vandaag was een droevige dag van afscheid nemen ............

Naïviteit .......  in wezen het pure ...  het nog zuivere ...  het in oorsprong aanwezige vertrouwen in je naaste omgeving nog weten vast te houden … een in oorsprong hele prachtige zuivere eigenschap!

Het is een nog “weten” dat het “zou horen te kunnen en zijn” om “je partner / je omgeving / de maatschappij, voor de volle 100% te moeten mogen vertrouwen” en er van uit durven gaan dat welke ander dan ook  “met volledig respect integer met je om zou dienen te gaan.”

Het lijkt soms de omgekeerde wereld, een wereld waarin “-we-” het “ongebruikelijker vinden” dat iemand naïef is en het gebruikelijker vinden dat de realiteit kan zijn dat mensen ten koste van anderen leven, alsof het de norm zou zijn en dat een houding van niet-integer zijn zou rechtvaardigen dat mensen maar niet meer het volste vertrouwen zouden mogen hebben in hun omgeving en ze dus hun naïviteit maar zouden dienen te verliezen.

Naïviteit wordt te vaak als een zwakte gezien terwijl het in oorsprong de oer-kracht van onze bron vertegenwoordigt!

Ik heb naïeve mensen kunnen meemaken en ervaren, ze waren in staat zeer veel "te herkennen",  naïef staat zeer beslist niet gelijk aan dom, echter hun vertrouwen kon zeer ernstig geschaad worden.

Helaas is het een realiteit dat integriteit niet alom aanwezig is …...

Helaas is het een realiteit dat mensen op een gruwelijke manier de dupe kunnen zijn van wat mensen om hen heen doen en uithalen indien ze niet integer zijn …

Het doet me pijn om dan als conclusie te horen als zou naïviteit iemands “zwakte" zijn....! 

Het is juist niet iemands zwakte ... het is de zwakte van hen die mogelijk niet integer wisten te zijn .... waardoor iemand op zijn "meest kwetsbare plek" geraakt kon worden.

Eigenlijk is de aanwezigheid van oprechte naïviteit nog een prachtig aanwezig oergevoel, een nog werkelijk in contact staan met een "oorspronkelijk weten” hoe het leven zou dienen te zijn en daar (nog) naar leven …. een weten dat wij allen alle mogelijkheden in ons hebben om integer te kunnen zijn, waar helaas niet iedereen meer gebruik van weet te maken.

Tot integriteit is iedereen in staat, echter niet ieder kiest er voor in die staat te leven ...

Soms worden mensen de wanhoop in gedreven, wordt de belevingswereld en het vertrouwen in een goede afloop ernstig tot soms helemaal verstoord.

......

Mijn aandacht gaat uit naar hen die nog in staat bleken naïef te kunnen zijn …
die zich daardoor in of op de weg van wanhoop bevonden …
en naar hen die als nabestaanden achterbleven in een wereld waarin  
naïviteit en oprecht vertrouwen in de mede-mens weer de plek en waardering terug zou mogen krijgen die het werkelijk verdient!

Vandaag was een droevige dag van afscheid nemen  ....................................................     ......

© Yvonne Mooijman

Hoop doet leven

Hoop.

Kortgeleden las ik ergens de vraag: “Kan je ook te veel hoop hebben?”

Vaak is de achtergrond van deze opmerking een geweldige angst om (mogelijk opnieuw) heftig teleurgesteld te worden. De angst voor teleurstelling overheerst dan en angst is de slechtste raadgever.

Angst verlaagt ons trillinggetal, verlaagt ons in energie en volgens de natuur wetmatigheden zijn we dan in staat overeenkomstige energie aan te trekken.
Hoop en vertrouwen bieden ons een heel wat nuttig energie met overeenkomstig nuttiger uitkomsten!

Vaak wordt bij angst “verstandelijk” ingevuld, dat je dan maar beter wat minder hoop zou kunnen hebben, omdat de kans om teleurgesteld te worden dan minder "zou zijn".

In wezen loop je jezelf te bedotten.
Diep van binnen hebben we die volle 100% hoop, het enige wat we doen is “die hoop” temperen in ons idee, terwijl die hoop er gewoon is en mag zijn. Die hoop is er niet minder op geworden, de angst voor teleurstelling heeft alleen de overhand gekregen in ons gevoel.

Gevoelens kunnen we niet onderstoppen, die zijn er gewoon! We kunnen proberen ze te negeren, te verdringen, maar ze laten zich niet verdringen en zullen beslist op ieder ongewenst moment de kop op steken. Dat gaat je letterlijk opbreken! Durf je gevoelens aan, onderken dat ze er zijn, ze zijn als een richtingaanwijzer voor je, je tonen waar je staat in het leven en hoe je omgaat met jezelf en je omstandigheden.

Hoop is een levenselixer!
Zonder hoop zijn we nergens!

Kunnen we teveel hoop hebben?
Ik denk het niet.

Gá voor de hoop, en dan bedoel ik niet alleen het passief “hopen” zonder actie.
Hoop voor de volle 100% en ga er voor en doe daarbij alle actie die nodig is !!!!

Hoop zonder actie is als hopen op de hoofdprijs zonder een lot te kopen!

Hopen op een wonder schiet alleen op als je bereid bent het wonder te creëren en mensen zijn tot wonderen in staat, als je ziet wat mensen in moeilijke situaties soms weten te volbrengen!

Kunnen we teleurgesteld worden?
Wel zeker te weten, maar is dat een reden om de hoop op te geven?

Belangrijker nog dan hoop is vertrouwen!
Vertrouwen op een goede afloop, vertrouwen of gezondheid, vertrouwen op .. doet er niet toe!
Vertrouwen is veel meer dan hopen, vertrouwen is bijna een zeker weten nog voordat de realiteit zich daaraan heeft kunnen aanpassen.

Het leven creëert zich aan de hand van de beelden van onze verwachtingen.

Hoopte je of verwachtte je een 6 op school, dan kwam er een 8 of 9 er zeker niet in.
Hoopte je op een 8 of 9 dan was de inzet naargelang, en dat laatste is wat het mogelijk maakt om dingen echt tot realisatie te brengen.

Ik denk dat we een enorm potentieel aan invloed hebben, simpelweg door hoe we ons focussen.
Onze focus wordt mede bepaald door onze hoop (inclusief bijbehorende actie).
Wil je onmogelijke dingen bereiken, waarvan denkt dat ze onbereikbaar zijn?
Durf te vertrouwen geloven dat we één groot intelligent systeem zijn, we zijn dat namelijk, onze handicap is vaak onze eigen mind.

Vandaag hoorde ik iemand zeggen, al die kinderen die gehandicapt zijn, ik zie er vaak zoveel vreugde. We hebben vaak van die verwachtingen over hoe het leven zou dienen te lopen.

Soms denk ik wel eens, dat we met zijn allen ooit hebben besloten welke ervaringen we in dit leven aan "wensten" te gaan. Al wat we mee maken zijn ervaringen. Zijn die goed of slecht?

Ik denk liever in “ze zijn er” en ze voelen soms aangenaam en soms heel ongemakkelijk, en soms afschuwelijk en oneerlijk.

Niemand die ons antwoord geeft over hoe het leven had dienen te lopen, het leven is soms héél oneerlijk verdeeld, gruwelijk oneerlijk zelfs.

We kunnen dan boos of gefrustreerd reageren, we kunnen de hoop opgeven, we kunnen vloeken en tieren, we kunnen alles doen wat in ons opkomt.

Belangrijk in het geheel is, waar we “wijzer” van worden.

Verzetten tegen de werkelijkheid, hoe graag we ook zouden willen, helpt ons alleen nog maar verder van huis.

Op de vraag:”Waarom overkwam mij (of ons) dit”, daar heeft nog niemand rechtstreeks antwoord op gekregen en de vraag blijkt ook nog nimmer tot een gewenst resultaat te hebben geleid en mensen kunnen soms ernstig in die vraag blijven hangen.

De vraag: “Wat kan ik vanuit de huidige bestaande situatie ondernemen” geeft in ieder geval een positieve actie en hoop, waardoor we het juiste gewenste plaatje kunnen aanbieden en een gewenst plaatje heeft altijd vreugde in zich,dat is niet een klinisch plaatje, dat is een duidelijk emotioneel plaatje waarin vreugde een grote rol speelt. Vreugde houdt altijd acceptatie van een situatie in, zelfs als je nog meer zou wensen!

Mensen zijn enorm sterk, zelfs onmetelijk als er ernst aan de man is.
Kinderen zijn daarin vaak een voorbeeld voor ons, zij zijn vaak veel veerkrachtiger dan wij vermoeden, hun hoop, geloof en vertrouwen is vaak onmetelijker dan dat van ons als volwassenen.

Wij lijken ons meer af te willen schermen voor teleurstelling.

Soms lijkt het leven een hink-stap-sprong, en soms twee stapjes terug en 1 vooruit.

Maar hoop geeft de richting en de bijbehorende actie de kracht!

Als we ons in de quantumfysica verdiepen, dan ligt er een onmetelijk potentieel in ons.
Dan blijkt dat hoop doet leven!

Voor wie meer belangstelling heeft voor bovengenoemd thema, kan ik het boek aanraden van Gregg Braden “De Goddelijke matrix – de grenzeloze kracht van het bewustzijn.”

© Yvonne Mooijman

Loslaten - in Verbinding zijn

Loslaten of in verbinding blijven.

Gewoon loslaten, wordt zo gemakkelijk aanbevolen!
Makkelijker gezegd dan gedaan!

Echt loslaten is volgens mij pas mogelijk als er een “diep weten” aanwezig is van het resultaat zonder het bewijs ervan in handen te hebben, met een vertrouwen in de kosmos die als intelligent systeem anticipeert op mijn/jouw vertrouwen, waardoor je -je wil- er niet meer aan hoeft op te leggen.
Het is dus loslaten van het willen na in verbinding te zijn gekomen met het “weten en vertrouwen”.

Geen geringe zaak!

Het resultaat hoeft niet te zijn wat ik wil, maar wat de kosmos als meest gunstig voor mij in petto heeft.

© Yvonne Mooijman

Werkelijk vertrouwen ....

Werkelijk vertrouwen is ...

... weten dat de natuur alles aan kan en werkelijk oplost,

... weten dat de natuur zijn wetmatigheden heeft

... weet je even niet wat te doen?


KIES TE VERTROUWEN ...


Werkelijk vertrouwen doet nimmer zeer

Werkelijke vertrouwen geeft ruimte

Werkelijk vertrouwen is gebaseerd op innerlijk weten

Werkelijk vertrouwen is weten dat we allemaal mensen zijn

Werkelijk vertrouwen weet dat we een spiritueel wezen zijn in een tijdelijke menselijke verpakking ... hooguit je verpakking voelt de neiging om tegen de natuur in, in te grijpen ...

Werkelijk vertrouwen brengt innerlijke balans

Werkelijk vertrouwen “weet” dat we allen één zijn.

Werkelijk vertrouwen weet vertrouwen te schenken

Werkelijk vertrouwen weet dat de ander alles in zich heeft

Werkelijk vertrouwen schept de basis en ruimte alles spontaan te laten ontplooien,

Werkelijk vertrouwen weet dat zielen niet gekwetst kunnen worden

Werkelijk vertrouwen is onze gezonde natuur ...

Werkelijk vertrouwen weet dat je jezelf en de ander slechts hoeft te .... voeden,

In vertrouwen gedeeld ....

Vanuit oprecht delen vermenigvuldigt zich geluk!


Yvonne Mooijman

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling