De betekenis van ego

Ego is een begrip dat vaak op diverse manieren benaderd wordt.

Persoonlijk zou ik ego omschrijven als een deel van het groter geheel van ons, dat nog leeft in angst. Het groter geheel is pure liefde, daar waar geen liefde heerst, heerst angst.

We zijn mensen, en zullen vanuit onze in het verleden opgebouwde angst leven, al of niet richting liefde.

Ik haal een stukje tekst aan van Eric Schneider uit zijn boek "Naar het hart van communicatie NLP en spiritualiteit".

Hij omschrijft het ego als volgt:

"Het ego is gebaseerd op angst. Angst in al zijn mogelijke gradaties, geuren en kleuren, gaande van lichte ongerustheid naar fundamentele paniek. Angst dus in al zijn mogelijke vormen. Zodra er op een of andere manier angst in het spel is, zitten we in ons ego. Het ego is kiezen voor het verleden. Het zorgt dat het verleden toekomst wordt".

Spiritualiteit kunnen we, in dit opzicht definiëren als: het leren loskomen van onze angst. Want in de mate waarin ik loskom van angst, kan ik toelaten dat de dingen mogelijk anders zijn dan ik altijd gedacht heb.

Wij zijn allemaal geneigd de wereld ondersteboven te zien. Belangrijk te vinden wat eigenlijk helemaal niet belangrijk is; te denken dat juist is wat eigenlijk helemaal niet juist is. Terwijl wat we allemaal afgeschreven hebben als onjuist, vaak datgene is waar het in feite om gaat. Wat houdt ons tegen om ons geloof in hoe de wereld in elkaar zit los te laten? Onze angst.

Ons democratische systeem is een perfecte weerspiegeling van onze neiging om vast te klampen aan wat volgens ons allen “juist” is. Want wie anders denkt, dan de overgrote meerderheid is in de minderheid. En de algemene opinie vormt de meerderheid Dat komt neer op: “wij denken allemaal zus, jij denkt anders, wij hebben dus gelijk en jij hebt ongelijk.”

Terwijl het in werkelijkheid, ook in de menselijke evolutie, omgekeerd is. De meerderheid heeft nooit gelijk. De enigen die gelijk hebben zijn die individuen die de moed hebben om anders te denken, nagewezen te worden, belachelijk gemaakt te worden.

Die staan veel dichter bij de echte Realiteit. Als het tegen zit, komen ze in de psychiatrie terecht of houden ze het fysiek niet uit. (door de druk van de omgeving)

De democratische meerderheid of de banaliteit van de middenmaat heeft nooit gelijk. Want die meerderheid is gebaseerd op angst. Wanneer we angst overwinnen, krijgen we meer kwaliteit. Er komt meer waarheid in ons leven, minder vervalsing, minder interpretatie. We worden vrijer. Maar er is niets waar we zo bang voor zijn als voor vrijheid

Spiritualiteit heeft te maken met congruentie. Congruentie betekent: ik ontwikkel me spiritueel in de mate waarin ik mijn innerlijke conflicten oplos.

De innerlijke conflicten zijn weer gebaseerd op onze eigen angst, ego dus.

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Slechts één oprecht belangstellende vraag

..

Wist je dat…

Het stellen van 1 oprechte belangstellende vraag......

in staat blijkt 100.000 oordelen te voorkomen ?

..

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Vriendschap - liefde - relaties -3

Pleasen ...

Waarom is "pleasen" zo fnuikend voor onszelf, en raken we er al onze energie in kwijt?

Pleasen is als het ware je willen "aanpassen aan de verwachtingen van anderen".

Aanpassen is in principe "inleveren van jezelf", en als je je zelf inlevert, neemt je systeem je dat NOOIT in dank af en dat merk je duidelijk in energieverlies bij jezelf!
Je zelfbeeld zal verminderen als je je blijft schikken aan de verwachtingen van anderen.

Er is niets mis met het feit dat anderen iets van je verwachten, maar besef dat het juist JOUW leerproces is om al wat een ander van je verwacht een onderdeel is van JOUW proces waarbij je door contact met JEZELF te maken dàt kan doen wat goed voor jou is, waardoor je in balans kan komen met vooral jezelf!

Stel, je bent kind van gescheiden ouders en je tracht beiden te pleasen terwijl er tussen hen onderlinge problemen zijn.
Je komt dan in de knoei met jezelf als je wil pleasen, simpelweg vanwege het feit dat je nooit beiden tegelijk tevreden kan stellen.

In de praktijk stel ik vaak het voorbeeld:
Stel dat je moet kiezen tussen A of B. 50% van de mensen zal statistisch willen dat je A kiest, de andere 50% zou willen dat je B kiest.
Als je nou beseft dat je die 100% toch nooit op één rij zal krijgen, stop dan met pleasen en maak gewoon JOUW keuze!

Dat is de bedoeling van het leven, dat je JOUW leven leeft en niet het leven van anderen, of het nou je ouders zijn of wie dan ook!

Bij een scheiding bijvoorbeeld is het van belang dat je van beide ouders mag houden, en heeft iemand daar problemen mee, dan is dat het probleem van die ander. Dat is dan juist het "ontwikkelingsproces van die ander!"

Besef dat ieder van ons zijn eigen "ontwikkelingsproces " doormaakt, een proces om persoonlijk weer sterker te worden, je eigen persoonlijke kracht te ontwikkelen.

Wordt vervolgd ... deel 4.

Yvonne Mooijman

Terug naar deel 1

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Afleren .....

Ik heb geweldig leuk werk …
Ik leer mensen niets, hooguit af!

Hoezo hooguit af?

Nou weet je .. in oorsprong zijn we Liefde, het alom volledig potentieel.
We zijn het veld van alle mogelijkheden, zoals Deepak Chopra dat beschrijft.

Soms komen mensen in mijn praktijk, meestal met een probleem.
In eerste instantie dichten ze dat probleem graag aan een ander toe.
Als die ander nou maar anders is of doet, is er met mij niets aan de hand, wordt er dan voorzichtig gesuggereerd.

Hoe onmachtig moet je je dan voelen!
En dat blijkt ook vaak aan de boosheid, woede en frustratie die meestal breed uitgemeten ter tafel verschijnt. Want als je het gevoel hebt dat die ander dient te veranderen dan moet je je wel erg onmachtig voelen, want een ander hebben we geheel niet in de hand, onszelf zelfs soms nauwelijks!

Ik heb een klein tafeltje, ik laat alles wat gezegd wordt op dat tafeltje terecht komen en neem er alleen zorgvuldig vanaf waar ik iets mee kan. Wat niet persoonlijk voor mij is bedoeld laat ik er sowieso al op liggen, van de rest neem ik alleen af wat ondersteunt.

Maar goed, velen komen bij mij zonder dat ze deze mogelijkheid van waarnemen kenden, ze lieten alles als ware het een kouwe douche bij hen binnen komen wat gezegd werd door anderen, dus logisch dat je woedend, kwaad gefrustreerd en teleurgesteld kan worden.

Zoals ik al zei:”We zijn het volledig potentieel van alle mogelijkheden, onbegrensde mogelijkheden dus!”
Het enige wat ons tegenhoudt dat ten toon te spreiden zijn onze eigen beperkingen waarin we geloven, onze eigen belemmerende overtuigingen.

Onze kern van alle mogelijkheden hebben we met al die belemmerende overtuigingen als het ware helemaal omwikkeld..
Het belangrijkste wat ons te doen staat is dus af-wikkelen, loslaten dus.


Zoals ik al zei: “Ik leer mensen niets, hooguit af!”
Afleren dus, afwikkelen dus in het proces van persoonlijke ontwikkeling!

Aanleren hoef ik niets, want binnen in die kern zit gewoon al onze onvoorwaardelijke Liefde.
Die hebben we niet te leren …. Die hoeven we niet te leren, die hadden we altijd reeds tot onze beschikking, we konden er gewoon nog even niet helemaal bij. Die eigen belemmerende overtuigingen van ons, die hoeven we alleen maar van onze liefdevolle kern AF te wikkelen. Loslaten dus!

Afleren is lastig ... omdat ... het lijkt en je nog reageert alsof je niet meer weet wat er binnen in je verborgen zit.
We her-inneren het ons als het ware niet meer!
Herinnneren ofwel her-inneren, het opnieuw bij onszelf naar binnen gaan met onze aandacht, kan ons pas echt weer doen herinneren wie we echt zijn, LIEFDE dus!

Als we echt alles losgelaten hebben blijven wij als liefdevolle mens over die volstrekt vertrouwen heeft in zichzelf en alle anderen.

Mensen realiseren zich nog erg weinig dat je met loslaten heel veel te winnen hebt, voor jezelf en voor een aangenamer wereld!

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Wacht alsjeblieft niet tot mijn begrafenis ......we leven nu!

..

Ooit ga je dood ... schreef iemand, het zette me zoals gewoonlijk aan het mijmeren en filosoferen ...

Als ik nu dood zou gaan ... ik zou geen spijt hebben ... ik heb gegeven wat ik te geven had, ik heb het nodige gekregen en ben bereid nog alles in het leven te geven en te ontvangen wat het me te geven en nog te bieden heeft ... en daar trek ik met genoegen nog een jaar op 20 tot 30 voor uit (daar kom ik later op terug!), voor minder ga ik niet!

Schrijven over doodgaan ... niet dat ik vind dat mijn tijd al gekomen is .... als dàt zo zou zijn, dan had ik, een maand geleden, al trampoline springend met een sierlijke zwaai mijn nek gebroken kunnen hebben inclusief al mijn botten gebroken, ik zou er bont en blauw uit hebben kunnen zien .. dat had wel een aparte dood geweest, minstens uniek met mijn leeftijd!

Dat ging niet door dus .... geen blauwe plek zelfs, al mijn botten nog heel (was gelijk een goede test, mijn nek niet gebroken, stijf als een plank, dat wel ...(maar zeker niet tussen de planken zogezegd!) kortom het leven liet weer even zien dat ik “spring”-levend ben en kon blijven en redelijk wat hebben kan ... Ik ga dus gewoon verder waar ik gebleven was ...!

Stel nou dat ... ik toch ... of, hèt toch, “mijn tijd zou zijn geweest” ...?

Dan had iedereen minstens gegrinnikt over de manier waarop ... “al trampoline springend middenin een schaterlach het leven uit gesprongen ...”, (tja, halverwege de sprong zei iemand iets leuks en toen dook ik letterlijk in een deuk van die trampoline af!)  het zal toch op je grafsteen staan ...

Dat zou wel minstens een zaal vol glimlachende mensen opgeleverd hebben ...

Kijk dat is nou wat ik wil ... dat als ik er niet meer ben, ik een zaal vol glimlachend grinnikende mensen bijeen heb, die met plezier op mij terug kijken.

Als er dan toch een begrafenis volgt ... dan graag een met koffie, thee en warm appelgebak met vanillesaus en een ijs bolletje, en daarna voor ieder die er van houdt een glaasje port (een glas wijn voor de wijnliefhebber) en bonbons ... waarbij ieder mag proosten om mijn bestaan ... want weet wèl ... ik zal nooit weg zijn ...! Ik leef in mijn nageslacht en de harten voort ... en op Google kunnen ze me niet eens meer wissen, al wist ik niet eens dat men daar alles bijhield wat ik schreef ...tegen de tijd dat ik daar achter kwam was er toch geen helpen meer aan, een goed excuus om maar op dezelfde voet door te gaan ....!

O ja, graag volop bloemen op mijn begrafenis, liefst allemaal witte (ik twijfel nog, rood met wit en geel paars en oranje lijkt me ook heel mooi!), vooral heel veel rozen, rode rozen dan en witte en gele en dan graag van die lekker geurende ..., lelietjes van dalen zijn ook prachtig, daar heb ik ook wat mee!
In mei had je vroeger ook van die geurende prachtige witte bloemen, maar ik kan niet garanderen dat ik in mei ga! Ik heb ooit wel mijn zoon voorgesteld om in ieder geval met een beetje behoorlijke temperatuur te gaan, ooit stonden we toch eens "in een vreselijke kou" op een begrafenis in februari, waarop ik hem spontaan beloofde voor beter weer te "zorgen", ik wil tenslotte niemand in de kou laten staan op mijn begrafenis, maar ach .. op sommige dingen heb je niet direct invloed.

Kou was het énige waar ik niet tegen kon. (Nou ja... bijna het enige dan!).

Bij de bevalling van de oudste deed ik de ziekenbroeders van de ambulancewagen versteld staan door ze "gerust te stellen" (Ze vielen namelijk in voor de "vaste ploeg" die op een jaarlijks uitje was.) Ze zaten zoals de meeste ambulance broeders niet te wachten op een bevalling. Zo zeiden ze zelfs bij binnenkomst letterlijk tegen elkaar ... "oei oei een bevalling we hebben veel liever een hartaanval....." tja ....... die bezorgde ik hen ook zo wat met mijn opmerking door te zeggen dat een bevalling voor mij geen probleem was maar dat ze vooral moesten zorgen dat ik "geen koude voeten kreeg", omdat ik alleen met koude voeten "niet te pruimen ben".
Tja.... kou .... !

Het enige wat ik met mijn begrafenis wens is, dat er niemand in de zaal zit die zich voor zijn kop kan slaan omdat hij of zij ooit nog iets leuks met me van plan was ... van plan om me nog te bellen, of op te zoeken, met me uit te gaan, nog iets tegen me had willen zeggen, nog iets voor me had willen doen, waardering had willen uitspreken, excuses had willen maken maar het nooit aandurfde, me een knuffel had willen geven, het hof willen maken en het had nagelaten, me een liefdesverklaring had willen doen, me nog een keer had willen opzoeken of spreken, met me had willen wandelen en het had nagelaten, me dingen had toegezegd die er niet van waren gekomen, kortom ... ik hoop dat ieder alles richting mij heeft gedaan wat in oorsprong de bedoeling was geweest.

Ik voelde hem al weer aankomen toen ik net schreef dat ik nog voor zo'n 20 tot 30 jaar ging, vandaar dat ik meteen zei dat ik er nog op terug zou komen!

Enerzijds barst ik namelijk van het engelen geduld, anderzijds wil ik zo graag dat mensen met me leven alsof met mijn laatste dag is en ze niet nog alle tijd hebben om de dingen maar uit te stellen en vooruit te blijven schuiven. Ik was 18 en 24 jaar oud en had twee ervaringen die me deden beseffen dat het leven NU geschiedt en in een split second letterlijk kan zijn afgelopen!

Ik zie om me heen gebeuren dat mensen leven alsof ze de zekerheid hebben levenslang met elkaar door te kunnen, niets is zeker in het leven ... behalve doodgaan!
Dus lieve mensen, leef vandaag, geniet vandaag en heb lief vandaag en stel niets uit (en zeker mij niet meer)!

Dat vooruit schuiven wat ik net beschreef, wat mensen vaak doen, dat roep ik wel eens verkeerd op ... ik ben het me bewust,....... weet je ... mensen denken wel eens dat ze dingen nog wel even kunnen uitstellen, omdat "alles voor mij goed is", zo ook uitstellen (denken ze) ... want "ze heeft toch een engelen geduld". Mensen denken daardoor wel eens vlot "dat ze alles wel kunnen maken" omdat ik normaal gesproken "niet lastig ben".

Een levensgrote vergissing is dat ... ik DOE namelijk niet lastig ...en dat is typisch heel wat anders voor mij! Ik "heb" het best wel eens ergens héél erg lastig mee! Zéker als ik mensen graag om me heen zie omdat ze me lief zijn en "ze" wel eens "te druk zijn" met voortdurend allerlei andere dingen, belangrijke besluiten niet nemen, of zich afsluiten!

Ik denk dan zelfs wel eens letterlijk .... ik mag toch hopen dat je je later niet je haren uit je kop trekt vanwege de dingen die je argeloos naliet doordat je ze vooruit schoof ........

Leuk zou ik het vinden als ook alle mensen die “wat moeite” met mij hadden, zouden verschijnen.
De "zeker-weters" die besloten hadden dat het leven hen niet goedgezind was, de chronisch ontevredenen, de gefrustreerden en hen die zo boos op het leven konden zijn. Ik daagde hen uit in mijn werk, liefdevol en vasthoudend.

Een "etter" kon ik dan zijn, door hen in de onmogelijke positie te brengen om mij te overtuigen van hun gelijk..... een moeilijke en volstrekt onmogelijke taak voor hen .... en ik.... met een gave van oeverloos geduld. Onmogelijk moet ik voor velen geweest zijn, maar de enkelingen die ik aan het "wankelen" heb gebracht in hun eigen ondermijnende overtuiging, die maakten het ruimschoots goed voor mij.
De rest ..... wens ik alle liefde van de wereld toe .....

Ook de “eikeltjes” waarin ik bereid was “het toekomstige en al in aanleg aanwezige eikenbos” te blijven zien, met wie ik in gesprek ging en bleef ... lastig als ik voor hen kon zijn, maar altijd vanuit liefde ... dat zeker te weten ... om het beste in hen naar boven te kunnen brengen ..... vooral door zichzelf!

De mensjes die het lastig vonden “in contact te gaan” ... mensen die de neiging hadden zich “af te sluiten” vooral mensen die diep van binnen heel boos op “het leven” waren, ze boeiden me. Hen helpen in te zien dat die boosheid geen zin had, hen zelf voornamelijk ondermijnde, ze de werkelijke zin in het leven weer te leren ontdekken, dat boeide me ... mensen weer in nieuwe mogelijkheden leren denken in plaats van steeds oude pijn blijven vermijden, waardoor we in plaats van overleven, weer gaan leven.

Oude pijn is als een paarse olifant, je wil hem niet paars maar als je er aan denkt blijft hij paars!

Dat alles was een stuk passie van me ...

“Lastig” kon ik daardoor voor enkelen zijn, omdat ik was wie ik was en me niet wenste aan te passen aan hun “verwachtingen”, ik bleef bij voorkeur wie ik was ... omdat ik vastberaden kon zijn, vastberaden om de diepste intentie van die persoon te leren kennen en gewoon belangstellend te zijn naar die diepste kern, en dat is hinderlijk voor hen die zich terug wilden trekken en soms al een stevig muurtje hadden gebouwd. Tja.... die torentjes waarin mensen zich verschansten, ze boeiden me.

Die muurtjes die alleen in Liefde konden "oplossen" ... ik "wist" het ....!

Een vriend zijn voor hen die dachten geen “vrienden te kunnen zijn”, lastig was ik dan, omdat ik mij niet liet ontnemen om “vriend te zijn” en er te "willen zijn voor een ander". Een werkelijke vriend, dat ben je in essentie of dat ben je niet, dat is voor mij niet afhankelijk of de ander dat “aan kan” en bovendien wist ik..... mensen konden veel meer aan dan in eerste instantie door henzelf werd aangenomen, en bovendien, ik gunde een ieder zijn comfort, en was tegelijkertijd bereid om die comfort-zone stevig op te rekken, zoals ik ook regelmatig iemand zijn "hersenpan" hielp op te rekken door zomaar te zeggen wat ik dacht, vond en voelde .... en tja.... dat is lastig ....

Soms doorbrak ik zo’n muur ... adembenemend was dat voor me ... en alle moeite waard!

Dat is mijn passie ... (zo, gelijk maar even die “grafrede” met mijn passie gekoppeld, twee vliegen in één klap, zoals ik soms zeven levens tegelijk leek te leven ...)

Hoe zagen mensen mij ... ?
Velen zagen de buitenkant, soms ernstig, weloverwogen, diepzinnig, over het algemeen goedgemutst, lol in het leven, humor was belangrijk en een belangrijke energie gever, humor, een goed relativeringsvermogen, in barre tijden heeft dat me er doorheen gesleept.

Barre tijden, ik heb ze gekend zoals ieder ander.
Sommige mensen zeggen wel eens dat je aan het begin van je leven je ouders, familie en alle omstandigheden die je dit leven tegenkomt op onbewust niveau zelf hebt gekozen....
Nou, ik kan je vertellen ..... ik heb mezelf een dik compliment gegeven voor de enorme fantasie die ik toen moet hebben gehad,... en heb regelmatig gedacht .... als ik dit ooit allemaal van te voren bedacht heb .... jeetje.... dan moet ik een uitmuntend creatief voorstellingsvermogen hebben gehad...... Ik kwam regelmatig dermate gekke belachelijke dingen tegen die mijn voorstellingsvermogen ver te boven gingen ....die ik voor mijn gevoel nooit zelf zou hebben kunnen verzinnen, het kwam zelfs niet in me op dat sommige dingen konden gebeuren, .... maar goed, mogelijk had ik dan toen toch meer "in mijn mars" dan ik nu voor mezelf voor mogelijk hou.
Ik wist niet dat ik zó creatief kon zijn, ik heb jarenlang de ene "verrassing" na de andere gehad!

Velen zagen en herkenden ook mijn binnenkant, diepgang, authentiek, bereid om tot het gaatje te gaan om het beste in mensen naar boven te halen .., een groot rechtvaardigheidsgevoel, houden van mensen, waarbij mijn zoon en mijn dochter en hun partners het diepste en warmste plekje in mijn hart hebben ....

Ik was het "duikelaartje" dat altijd "als van nature" weer overeind kwam.
Menigeen heeft de weg en moeite die dat kostte niet herkend.
Velen ook wel, zij die de moeite namen me ècht te leren kennen. Mijn echte vrienden, die de tijd en de aandacht wisten te geven die dat behoefde om mensen echt te leren kennen.

Misverstanden riep het ook op, als mensen dachten dat ik “dus” geen hulp of ondersteuning nodig had, (een groot misverstand!) die komt zelf weer overeind ... dacht menigeen!
Dat voelde wel eens heel lastig, want ook ik had jou even hard nodig ......!

Dat duikelaartje ...ik hoop dat iemand dat duikelaartje voor me meeneemt naar mijn begrafenis, voordien mag ook (lijkt me nog leuker zelfs!) ... het duikelaartje waar ik als kind mee speelde, een ronde onderkant met gewicht en knalgeel en rood en blauw.
Je kon hem een dauw geven en al snel was hij weer terug in evenwicht.

Begrip....., begrip te over gehad....., letterlijk te over, een enkele keer nekte het me, als ik de soms onbegrijpelijke en belachelijke beweegredenen van een ander trachtte te begrijpen, waar ik soms geen herkenning vond in mezelf.

Dan was het leven en de ander soms onbegrijpelijk, dan kon ik het niet invoelen, hooguit er van uitgaan dat sommige dingen alleen maar vanuit een hele diepe existentiële angst kunnen ontstaan. Daar vandaan kon ik dan begrip hebben, maar tegelijkertijd was het soms het moment waarop ik mezelf ernstig tekort deed ... omdat ik me meer inleefde en tijd stak in het "willen begrijpen" van wat soms onbegrijpelijk blijft ..... ten koste van het begrip en gevoel voor wat een situatie voor mezelf betekende .....

Zeldzame momenten waren dat...... hele heftige momenten waren dat, maar toch ...!

Waar ben ik zelf trots op?
Gewoon op mezelf ... om wie ik was, om wat ik deed, om wat ik niet deed ...
Om mijn uithoudingsvermogen, mijn geduld, positieve instelling, mijn inlevingsvermogen .....

Soms leken mensen te “weten” hoe ik in elkaar zat.
Frappant om soms na jaren te horen dat ik "er niet om zou hebben gegeven om uit eten te gaan"....., terwijl ik daar zó intens van kon genieten, maar ja ... als je niet zeurt op momenten dat het er "even niet inzit", wordt "je plaatje" soms knap verkeerd voor je ingekleurd.
Maar ook daar zit ik niet mee. Kon (overigens met oprechte verbazing) de humor er wel van inzien achteraf, na alle pannenkoeken met de kinderen..... onbetaalbare momenten!

Ik hield me nooit bezig met “mezelf profileren”. Het interesseerde me eerlijk gezegd niet zo veel hoe ik “over kwam”. Ik vond het prima zoals ik was, omdat ik voor mezelf kon verantwoorden wat ik deed en niet deed.
Het hoefde voor mij niet altijd binnen “sociaal wenselijke kaders” te passen, ik leefde mijn eigen kaders die ik bij beste weten heb gebouwd, ik hield me niet meer bezig met “verwachtingen”, ik heb dat te lang gedaan …. Dat ligt nu achter mij ... een enkele "vergissing" daargelaten.

Eigen-”wijs” ... doch vriendelijk ... ze was er voor je, je kon op haar rekenen ...

En nou ik dan toch zo ongeveer mijn eigen grafrede geschreven hebben, hoop ik dat ieder me “bij leven” alle goeds over mezelf zullen vertellen ... lijkt me wel zo leuk, om vóóraf, nú dus, te horen wat ik betekend heb voor hen ... of beter gezegd, zeg me simpelweg wat ik werkelijk voor je beteken .... dat maakt het leven leuk ...!

Als kind fantaseerde ik wel eens om op mijn eigen begrafenis “van bovenaf” mee te kijken in de hoop om een echt te weten wat er “in al die hoofden omging”.

Dus doe me een lol ... doe de leuke dingen “bij leven met me” ... NU dus ...... daar hou ik van ... en hou je vooral niet in als het om leuke dingen gaat!

Ga niet voor me denken, dat kan ik zelf, wees vooral de beste uitgave van jezelf en leef dat in relatie met mij!

Zorg dat je op mijn begrafenis kan denken ...” ik heb durven geven wat ik te geven had, ik heb gezegd wat ik te zeggen had, ik heb gedaan wat me te doen stond.
Ik wil dat je op mijn begrafenis denkt ..... ik heb mede dank zij jou het liefdevolste en krachtigste in mezelf geleefd en niet het makkelijkste/zwakste in mezelf, (dat risico loop je namelijk ook ten volle, want weet je nog ... ik deed en DOE niet moeilijk, ik jammerde niet, ik gaf en geef je de volledige vrijheid jezelf in je beste vorm (al of niet) aan te gaan.

Ik wil dat je op mijn begrafenis denkt: "Ik heb het beste in mijzelf naar boven gehaald ..." (en dat lukt alleen als je JEZELF (en de liefde in jezelf) AANGAAT en ... besef ..... die kans heb ik je al ten volle gegeven ....!!)

Ik hoop ... dat het enige dat overblijft om nog te zeggen op mijn begrafenis is ... PROOST ... ik ging voor je .... ik heb van je gehouden en ik heb van je genoten!

En voor allen die van mij hielden en houden en van wie ik hield en hou ... mijn dank is groot en die zal in leven blijven ...!

Met liefde ...

... en voorlopig ga ik nu met genoegen die volgende 30 jaren volmaken!


© Yvonne Mooijman


Meer lezen in: weblog persoonlijke ontwikkeling

Wie helpt mij aan kennis ... subsidies, regelingen, nieuwe ideeën, financiën

Wie helpt mij aan kennis ....subsidies, regelingen, nieuwe ideeën , behulpzame personen, meedenkers met zicht op financiële potjes, financiële potjes, kortom ... financiële mogelijkheden ......... zo'n "secret financieel gezonde miljonair" die coaching voor mijn cliënten en toekomstige cliënten mogelijk kan maken.

Ik wil mij expliciet richten op mijn expertise, die zeer specifiek is.
Het effect is daardoor dat ik expliciete doelgroepen "bedien", en vaak expliciete diepgaande problemen, waarmee ik aan de gang ben waarbinnen ik mensen coach, train of begeleid.

Zeker als de problematiek dermate diepgaande problematiek blijkt te zijn, waar mensen elders geen positieve resultaten meer bereiken en wel in de coaching hier, dan geraak ik in de situatie dat ik met mensen mee wil denken hoe die trajecten te bekostigen.

Ik wil een voorbeeld geven:

Een jong volwassene, (zwaar depressief) met een achtergrond van allerlei therapieën vanuit de GGZ, blijkt na jaren geen vooruitzichten te hebben en wenst toch hulp.

Ondanks dat eerder geboden hulp nooit aansloeg, slaat de transformationele coaching en training die ik geef prima aan en blijkt hij ipv vooruitzicht van een levenslange uitkering op minimum niveau zonder ooit enig uitzicht op aangenaam werk, binnen een half jaar tijd tot een resultaat te komen van goed en gezond functioneren en heeft hij een baan.

Coaching starten "gericht op werk", zou betaling van het UWV hebben gerechtvaardigd, maar omdat er "zelfs geen (verwachting bij het UWV) zicht was op ooit nog werk", en men het als "gezondheidszorg" zag, iemand "uit die diepte te halen", werd er geen geld voor vrijgegeven.

Op het moment na een half jaar, dat er plotseling voldoende energie en levenslust aanwezig bleek en van daar uit een baan in het vizier kwam, bleek de reactie van het UWV, en nu is er weer geen geld voor (om de persoon goed staande te houden in de vernieuwde omstandigheden), want het is niet gericht op werk, want ... hij heeft werk ...!

Mijn "logisch denken" zou kunnen wezen, ok... en met terugwerkende kracht dan ....?
Maar mijn logisch denken lijkt soms niet overeen te komen met logisch denken van anderen.

Wat wil ik nu?????

Met de coaching en training zoals ik hem geef, werk ik vaak met mensen die ik "ter plekke en op voorhand al de deur uit zou jagen als ik op voorhand gericht op werk bezig zou moeten zijn", terwijl als ik ze train, ze spontaan en vanzelf behoefte krijgen hun herkregen energie weer te willen inzetten op een bepaalde manier, wat oa. in werk zou kunnen resulteren.

Waar vroeger bepaalde ziektekostenverzekeringen nog wel eens insprongen zouden kunnen hebben, zie ik ook daar de hand meer en meer op de knip, terwijl ik juist door mijn werk enorm veel geld en kosten bespaar en zou kunnen besparen (als daar de gelegenheid voor zou worden gegeven).
Eigenlijk kost de coaching en training geen geld, maar bespaart het ongelooflijk veel meer, levert het heel veel geld op. (Maar voor deze uitspraak is visie en gerichte inzet nodig om te begrijpen en te kunnen toepassen ... naar deze mensen op deze plekken ben ik dus op zoek!, die op de juiste plaats zitten en mee willen en kunnen denken....!)

De jongvolwassene waar ik over sprak, bleek binnen een half jaar zijn levenslange uitkering niet meer aan te spreken ..... tel uit de winst ..... echter, geen enkele financiële investering of mede-investering vanuit UWV stond hier tegenover.

Ik vind dit diep triest ..... ondanks mijn intense blijheid uiteraard, iemand uit deze toestand te hebben helpen kunnen komen.

Mijn vraag is aan ieder die mogelijkheden ziet, van waaruit financiën gevonden kunnen worden voor mijn toekomstige cliënten, om de mogelijkheden hier te vermelden.

Iedere opmerking, iedere mogelijkheid zou ik hier graag in mijn weblog vermeld krijgen, zodat mensen met deze kennis verder kunnen.

Ik ervaar nu, dat ik een zeer belangrijke groep mensen, vaak hoogbegaafden, vaak mensen met een aspergersyndroom, mensen die de neiging hebben zich af te sluiten van anderen, vaak hoogsentitief gevoelige mensen, dat ik terdege blijk te kunnen begeleiden naar een beter functioneren, zoals de praktijk zich heeft bewezen.

Vanwege de zwaarte van de effecten waar deze mensen mee zitten, betreft het trajecten die langer duren dan een of enkele sessies.
De benodigde kosten, kunnen in de hand werken dat deze mensen zo'n traject niet aangaan, terwijl ze er absoluut mee gebaat zouden kunnen zijn en er voor werkgevers, UWV gemeenten ed veel geld mee te besparen zou zijn, door deze trajecten juist wel in te zetten.

Wie doet suggesties die mee kunnen helpen dit financiële probleem op te lossen.
Het coachings- en trainingstraject, daar heb ik persoonlijk alle expertise voor in huis, om juist daar waar "mijn cliënten niet verder konden komen", ze juist verder wel verder te helpen.

Mede namens al mijn toekomstige cliënten die hier baat mee zouden hebben, wil ik eenieder vast bedanken die bereid is hierin mee te denken .....
Je helpt hen ook door de link van dit bericht

http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.com/2008/08/wie-helpt-mij-aan-kennis-subsidies.html

door te zenden naar mensen waarvan je vermoedt dat zij iets zouden kunnen of willen bijdragen in de oplossing hiervan ...

Dank je wel....

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Je kan alleen maar van jezelf leren.

Je kan alleen maar van(uit) jezelf leren...

Via de ander eventueel, door middel van het herkennen van je eigen gevoelens die opgeroepen worden....

Uiteindelijk kom je toch en gelukkig maar weer bij jezelf uit.

Uiteindelijk heb je daarmee altijd het instrument voor jezelf in handen om tot je eigen oplossing te kunnen komen, je eigen geluk.

Je gevoelens ontstaan door je eigen aannames, je eigen onderliggende overtuigingen, die je ooit voor waar aannam en die het vaak niet blijken te zijn, als ze je "onderuit halen in je eigen energie", dan werken ze dus niet gunstig voor je en heb je voor jezelf dus "werk aan de winkel".

Deze voor jezelf bewust te worden, je eigen overtuigingen die je dus niet "dienen", daar ligt uiteindelijk de werkelijke oplossing voor je gevoelens en toekomstig welbevinden.

Dus voelt iets niet goed?

Zegt een ander of doet een ander dingen die je raken?

Gelukkig heb je die ander niet nodig voor je eigen leren, je kan hem hooguit dankbaar zijn dat hij dingen heeft "aangeraakt" bij je, waar je zelf mee aan de slag kunt op je op den duur gelukkiger te kunnen blijven voelen in de toekomst...

Gelukkig ben je voor jezelf altijd beschikbaar voor de oplossing, daar heb je die "ander die jou raakte in jouw gevoelens" dus helemaal niet voor nodig.
Je hoeft die ander niet te veranderen.

Zicht krijgen op je eigen belemmerende overtuigingen en deze weten om te buigen naar voor jou bekrachtigende overtuigingen .... het is een weldaad voor je systeem .... dat is de weg naar je eigen (al bestaande) geluk...!

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

De kracht van mededogen.

..
De kracht van mededogen.

Uit: Geweldloze communicatie – ontwapenend en doeltreffend Marshall B Rosenberg.

De chinese filosoof Chuang-Tzu stelt dat echt mededogen luisteren met het hele wezen vereist: “Met je oren luisteren is slechts één ding. Luisteren met begrip is iets anders. Maar luisteren met het wezen beperkt zich niet tot een vermogen, tot een oor, of tot het verstand. Het vereist leegheid van alle vermogens. En pas wanneer de vermogens leeg zijn, luistert het hele wezen. Er ontstaat een oprechte verbinding met het wezen recht voor je, wat nooit gehoord kan worden met het oor of begrepen worden door het verstand.
In plaats van te luisteren zijn wij al snel geneigd om een advies of geruststelling te geven en onze eigen positie of gevoel uit te leggen. Mededogen ontstaat slechts wanneer wij al onze vooronderstellingen en oordelen hebben laten vallen.
Wanneer wij anderen de tijd en de ruimte geven die zij nodig hebben om zichzelf volledig te uiten en zich begrepen te voelen.
De boeddhistisch gezegde, dat dit simpel verwoordt luidt: Doe niet zomaar iets, wees aanwezig.



Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Vergeven

Vergeven is de deur van het slot halen om iemand vrij te laten, en tot de ontdekking komen dat je zelf de gevangene was.

Max Lucado


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Ver-ont-schuld-igen , excuses maken

..

Het lijkt mode in "wat de spirituele wereld heet te zijn", om een hele rare draai te geven aan het leven.

Ik hoor "spirituele kreten" langs komen, die dermate de werkelijke bedoeling van spiritueel zijn, namelijk "het totaal en werkelijk verbonden willen zijn", in verwarring brengen. Verbonden willen zijn met ALLEN ... niet alleen jij en ik, nu even. Juist ALLE verbindingen mee te nemen, de verantwoordelijkheid JUIST te willen nemen met mensen die hun pijn tegen komen.

Het is bij voorbeeld zo KRACHTIG, als iemand tot het inzicht komt, dat hij iets deed, wat bij de ander pijn opriep, waarbij geen intentie was om die ander pijn te bezorgen. Een beschrijving misschien die niet helder was, waardoor iemand zich geraakt voelde door een stuk wat een onzorgvuldige boodschap meegaf.

Op dat moment kan een welgemeend excuus, een welgemeende ver-ont-schuld-iging, zoveel pijn weer verzachten. Dat is geen schuld- bekennen, nee juist ver-ont-schuld-igen, zuiver durven aangeven dat van schuld geen sprake was in tegenstelling tot "doelbewust treiteren", wat gewoon ook bestaat. Het is een cadeau aan je zelf om je te mogen distantieren van iets wat je niet was, en een cadeau aan de ander.

Het is verwarrend als mensen dan (ook met een prima intentie) de welgemeende verontschuldiging gaan ont-krachten door publiekelijk de persoon die zijn excuus aanbood te gaan vertellen dat een excuus niet nodig was..... zit weer...... de ander (met de pijn die niet bedoeld was ) in de kou, alsof er geen pijn was om te verzachten.
Er wordt dan al snel geroepen.... ach joh ... het is spiritueel ... laten joh ... dat is het pad van de ander .
Het lijkt een nieuwe rage voor mensen die nog in het "egocentrisme zitten en daar comfortabel in wensen te blijven zitten", om dan met de stelling te komen "dat is het pad van de ander, daar moet je AF blijven", om vervolgens genade-loos hun eigen padje af te lopen ... alsof de ander niet op HUN pad kwam.

Deze verwarring wordt gezaaid door de egoist .... die nou net niet spiritueel ontwikkeld bezig is ... Spiritualiteit is in wezen in de ogen van de egoist de vijand.
De spirituele persoon zelf heeft geen vijanden, komt echter vaak absoluut vijandig gedrag tegen ...
Vijandig gedrag zal pijn kunnen opleveren .... het vreet energie, want men is bereid te geven zelfs waar tijdelijk niets gekregen wordt, zolang dat nodig zal zijn.

Werkelijk spiritueel verbonden zijn, is JE EIGEN PAD te durven bewandelen, en diegene die je op je pad in zijn pad tegen komt .... simpel weg de hand te durven RIJKen en te ondersteunen....
Spiritualiteit is namelijk .... ondersteunen waar pijn is, om die pijn te helpen verwerken.
De egoist ( bezig met ego - eigen belang) is bezig kracht bij de ander te ont-krachten.

Durf mensen te ondersteunen die in hun Kracht staan ... een excuus is KRACHT......!
Ondersteun het excuus zodat hij zijn DOEL (de be-doel-ing) kan bereiken ... de pijn die onbedoeld een gevolg was voor een ander van misschien mijn gedrag gewoon krachtig en liefdevol te ook verzachten .....

Als een ander een excuus van mij ont-kracht, zal ik dan ook altijd de ander duidelijk maken, dat mijn excuus welgemeend is, en serieus genomen mag worden als Kracht voor mij en degene die er "on-be-doel-d" hinder van heeft gehad. Dat wens ik dan niet weer ont-kracht te zien ....

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

De deur open houden

...
Een "dichte" deur, is dicht, zolang je niet gelooft dat het een deur is.

Is daarom een "deur voor iemand openhouden", zo helend...?
Iemand weer geloof durven geven....!

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Reacties en bereikbaarheid

Wilt u persoonlijk reageren op een van de berichten door middel van een reactie, dan kunt u dat doen via de link "reacties" welke per bericht is toegevoegd.

Ik wens u veel leesplezier en ik hoop dat u de informatie zult vinden die u zoekt

Wilt u mij persoonlijk benaderen, dan kunt u mij via info@persoonlijkontwikkelingsproces.nl bereiken.

Met vriendelijke groet,

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Als het leven “moeten ” lijkt .........

..

Ik kies er voor je welkom te heten ....

..
Ken je dat gevoel,
Dat het leven “moeten” lijkt
Dat het lijkt dat ik dien te doen
Wat ik niet gekozen heb

Ken je dat gevoel
Dat ik niet gekozen heb
Niet gekozen heb om hier te zijn
De verplichting en het “moeten”.

Ken je de boosheid
Van dit gevoel
Van niet gekozen hebben,
niet gekozen hebben hier te zijn.

Weet je nog, je vergat misschien
Dat de ander, hoe boos je ook was
Er niets aan kon doen
Dat je niet gekozen had.

Wat als je niet gekozen had
En je hier toch bent
Vergeef je zelf en vooral de ander
Dat je niet gekozen had.

Ik heb het recht toch
Om niet gekozen te hebben
Niet gekozen om hier te zijn
Ik heb geen idee, waar kies ik voor

Als ik er nou ben
En ik niet gekozen heb
Maakt het wat uit
Als ik er toch ben ...

Wat maakt het uit
als ik niet gekozen had
Wat levert het me op
Behalve mijn boosheid misschien

Ik voel je boosheid
En ik snap hem van binnen
Maar wat kan ik
Als jij niet gekozen heb.

Je kunt boos op mij zijn
Of op anderen misschien
Maar wie verplicht je
Hier boos over te zijn.

De boosheid die woekert
Bij jou en bij mij
En als je nou toch niet gekozen hebt
Kies dan desnoods voor mij.

Je bent er al had je niet gekozen
En wie zei dat je toen of nu of straks ...
Maar doe me een lol en kies alsjeblieft
En maakt er wat van, want je bent niet niets

Je bent wie je bent
en we zijn de wereld
ik ben mijn wereld
en ik kies ...

Ik kies er voor ... je welkom te heten
Welkom te heten in mijn wereld
Om samen te komen tot wat mogelijk is
Deze plek te maken tot wat het kan zijn.

Wat kan je in een wereld die jouw wereld niet is
Door dat je niet koos hier te zijn
Ik kon het niet helpen dat jij niet koos
Maar nu ik er toch ben, wees welkom ...

Wees welkom en help me
Help me te mogen zijn
Want samen kunnen we alles
Als we kiezen te zijn ...

Mag ik je helpen
Helpen te kiezen
Helpen te kiezen om hier te zijn
Hier voor jezelf, jezelf te zijn

Kiezen staat vrij en het maakt alles uit
Het bevrijdt je van “moeten”,
Waar slecht niets hoeft
Een keuze doet wonderen.

Een keuze maakt wonderen
Voor jou en mij
Vergeef me gewoon dat ik er al was
En jezelf dat je er was nog voor je koos

Ik reik je mijn hand uit compassie
Ik weet wat je voelt en het doet zeer
Maar het zeer doen bleek eigen gemaakt
En ik gun je mijn liefde

Ik gun je de liefde
De liefde van hier
Die je nog niet vinden kon
Want je vond nog niet alvorens je koos.

Geef jezelf de keuze
Te kiezen voor wat je niet koos
Ik geef je mijn liefde
En weet wat dat kan.

Mijn liefde deed wonderen
Voor mij en de rest
Ik gaf hen wat hen toekwam
En toen kwam ook de rest ...

Ik vergat mijn boosheid
En koos er te zijn
En ervaarde de ander
Als een onderdeel van “mijn”

Mijn pijn werd mijn “mijn”,
Mijn liefde kon zich vinden
En ik bleek het waard
Ook de ander in zijn waarde te laten.

De ander in zijn waarde laten
Want die deed wat hij deed
Hij koos misschien eerder
Maar was eender als jij.

Ik vergeef je je boosheid
Maar help me vooruit
Want ik ben de liefde
En nodig je uit.

Ik nodig je uit, te voelen hoe het is
Door te kiezen als je er toch bent
En te delen in vreugde
De vreugde er ook voor jou te mogen zijn

Durf me te vragen hoe of dit moet
Het moet namelijk niet, het kan ...
Je kan de keuze maken ...
Je boosheid te laten

Je boosheid die woekerde
En je nergens bracht, want je was er al
In al je pracht je wist het nog niet
Maar vergeef me dat ...

Wat jij als vijandig ervaarde
Was je eigen schepping, je schepping van boosheid
Hier in dit heelal, waar ook de liefde aanwezig was
Maar je vond hem nog niet.

Speel met mij, desnoods het spel
Het spel van het leven al koos je nog niet
Ik heb geen spelregels gemaakt
Maar als ze er zijn, zullen regels uit liefde zijn.

Regels uit liefde om wie je bent
Ik wil je welkom heten.
En als je nog ruimte voelt tussen jou en mij
Die nog onoverbrugbaar lijkt
Weet dat je mag kiezen je er goed bij te voelen

Neem het mij niet meer kwalijk
Dat jij het vergat of je wel of niet gekozen had
Maakt het wat uit als je weet
Dat als je nu kiest, je liefde schept.

Je bent dan de schepper van liefde
En dat was toch wat je zou willen
Als je ooit gekozen zou hebben voor deze wereld
Was dit het wat je eigenlijk wou?

Kom durf te kiezen, durf te kiezen
Ik heb nodig je uit
en ben niet afhankelijk
maar het kan me helpen in een wereld waar we nou eenmaal toch zijn.

Als je er nou toch bent en je zou kiezen
Kiezen mij welkom te heten in jouw wereld
Het zou mogelijk kunnen helpen
Voor jou en voor mij.

Ik koos alleen wat eerder
Bewust of onbewust
En ach wat maakt het uit tenslotte
Of het toen was of nu, het scheelt de boosheid

En boosheid is fnuikend
Voor jou en voor mij
Maar vooral voor het mensenkind
Het kwetsbare kind in jou en mij.

Ik koester het kind in jou en mij
En omarm het met liefde
Gedeelde liefde en wie weet
Help je mij ...

Ik vraag je in liefde
In liefde voor het kind
Mij te mogen helpen jou te doen kiezen
Te doen kiezen voor het kind in jou

Ik heet het kind welkom
Welkom in deze wereld
Een wereld die liefde kan zijn
Als je open wil zijn

Open je hart
Zo voorzichtig mogelijk
En koester de liefde
En voel wat dat kan ...

Voel wat het kan
Als je de liefde kan toelaten
Ik geef je de vrijheid te mogen zijn wie je kiest
Kies te zijn wie je verkiest.

Kies te zijn wie je verkiest
En weet dat het liefde is dat je geluk geeft
Geluk te mogen zijn wie je kiest
En kind met mij te mogen zijn.

Laten we als kinderen zijn
En kiezen te spelen
Het spel van de liefde te mogen spelen
Indien nodig maken we zelf de spelregels

De spelregels alleen om het spel gezellig te houden
En in liefde te mogen genieten van de keus die we maken
De keus om het spel van de liefde
In volle passie te mogen spelen.

Voel de passie, de passie voor ons spel
Het spel dat we kunnen kiezen te spelen
Als we er nu toch eenmaal zijn.
Ik verwelkom je op afstand

Ik verwelkom je vanaf de afstand die goed voelt voor jou
En weet dat je de kans krijgt om die met liefde te overbruggen
Tussen jou en mij zal alleen liefde nog zijn
De brug van liefde die geen afstand zal zijn

Kies met mij
Om onze brug van liefde
Te bewandelen en te vullen en te voelen
Hoe afstand geen brug meer zal zijn.

Geef mij voorzichtig
In liefde je hand
En weet dat ik er voor je ben
Er voor ... en met ... je ben

Vergeef jezelf dat je niet eerder koos
Het was geen keus, het was gewoon
Maar kiezen voor, kan zo verhelderend zijn
Om in liefde te mogen voelen

In liefde te mogen voelen
Dat jij en ik
In wezen dezelfde zijn
Ik reik je mijn hand

Ik reik je mijn hand en mijn hart en mijn liefde
Om het kind in jou te verwelkomen
Het kind in jou dat als volwassene leefde
Maar het nog aan liefde ontbrak

Wees liefde mijn lief
omhels me in gedachten
En vergeef me
Dat ik het hooguit eerder wist

Dat maakt niet meer uit
Op een mensenleven
Voel je vrij
Er in liefde te mogen zijn.

Mocht je me ontmoeten
Kijk mij slechts aan
En dank je zelf
Voor wat je gegeven hebt

Gegeven aan de wereld
Die jouw wereld blijkt
Waarin ik leef
En je liefde herken

Ik herkende je liefde
Nog voor je koos
Kijk me teder aan als je me ziet
En gun me je blik en je glimlach

Gun me je blik en je glimlach
Die vertedert en vertelt
Dat je me ontmoet heb
en je jezelf hervond.

Voel de liefde en durf het aan
Kijk me in mijn ogen
En voel de traan
De traan die er was van voor ik begon

De traan die er was,
Voor ik begon
Voor ik het aandurfde
Je liefde te zijn

Geef me je hand, kijk me aan en glimlach
Voel hoe onze harten verwarmen
Voel je verbondenheid die geen afstand meer behoeft
Wees met mij de liefde en kies alsjeblieft

Wees met mij de liefde en kies alsjeblieft
Voor al die mensenkinderen
Die ons zo nodig hebben
Te kiezen te zijn wie ze willen zijn

Kies te zijn wie je zou willen zijn
De liefde misschien
En mocht je nog moeite hebben met kiezen
Weet dat de liefde een optie kan zijn…


Ik verwelkom je vanaf de afstand die voor jou goed voelt
En weet dat je de kans krijgt om die met liefde te overbruggen
Tussen jou en mij zal alleen liefde nog zijn
De brug van liefde die geen afstand zal zijn

Weet dat de liefde een optie kan zijn…

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Hoogbegaafdheid, hoogsensitief gevoeligheid, autisme

Vanuit mijn ervaring met transformationele coaching met hoogbegaafden, hoog sensitief gevoeligheid en autistiform gedrag, zal ik meer over deze onderwerpen schrijven.
Mochten er mensen specifieke vragen in die richting hebben dan zal ik daar graag op aansluiten.Voor geinteresseerden verwijs ik ook graag naar mijn website www.yvonnemooijman.nl

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

forum - boek "de Spirituele wetten van Succes" van Deepak Chopra

..Voor belangstellenden wil ik graag de mogelijkheid bieden om over het boek "de spirituele wetten van succes" van Deepak Chopra te kunnen discussiëren.

Door op: "reacties" onder dit bericht te klikken kan men de reacties van anderen lezen en zelf op dit forum een reactie geven. Uw reactie zal zichtbaar worden nadat ik uw bericht heb ontvangen waarna het zo spoedig mogelijk zal kunnen worden geplaatst.

Ik nodig iedereen die belangstelling heeft te reageren.

Voel je vrij te reageren.

Met vriendelijke groet,

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling