woensdag 31 oktober 2012

De treinreis van ons leven



Met dank aan ieder die momenteel in dezelfde coupé met me mee wenst te reizen.
Dat we van onze reis een genoeglijke reis mogen maken, de genoeglijkste die haalbaar is....dat hebben we samen in de hand.
Een glimlach voor mijn medereizigers ....

Yvonne

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

donderdag 25 oktober 2012

Alles er altijd maar uit flappen, is dat altijd eerlijkheid?

Alles er altijd maar uit flappen, is dat altijd eerlijkheid?

Ik kwam er op, naar aanleiding van wat emails uit email-groepen die ik langs zag komen, ze kunnen me vaak inspireren! Dat zijn van die groepen waarin uitgewisseld en gediscussieerd wordt.
Soms doen bepaalde conclusies van mensen me aan andere dingen terug denken, zoals net.

Soms zie ik dat er een aantal termen aardig met elkaar verward worden.

Neem nou vrijheid van meningsuiting, vinden dat je alles altijd maar moet kunnen zeggen, beledigen, grofheid, zeggen wat je op je hart ligt, fantasie, dingen soms uit respect niet zeggen, soms dingen uit vriendschap en respect juist wel zeggen, de mening van een ander respecteren, soms dingen verzwijgen, dingen niet bespreken, moet je iedereen overal antwoord op geven?

Moet je iedereen altijd alles zeggen? Iemand "de waarheid" zeggen ...? Je mening zeggen ...

Wat is waarheid, wat is het? Is wat ik waar vind altijd de waarheid?

Ben ik bereid de mening van een ander te vragen en die naast de mijne te leggen zonder de behoefte te hebben één van de twee tot waarheid te bombarderen?

Ik zei het gewoon eerlijk waar het op stond, hoor ik dan wel eens zeggen...

Tja ... wat is waarheid en was is eerlijk!

Ik ga hier binnenkort verder over schrijven, ik ga eerst een snorren in oude teksten van me wat ik al geschreven heb. (waar ik oude teksten vind zal ik het betreffende woord koppelen aan mijn oudere teksten)

Laat ik zeggen dat ieder zijn eigen waarheid ervaart, afhankelijk van zijn manier van kijken tegen de wereld, tegelijkertijd zijn er principes.

Ik heb ooit in een ander forum eens een bestand daarover geschreven zal dat weer ons opzoeken.

Ik heb voor mezelf een uittreksel gemaakt uit het boek "De zeven eigenschappen van effectief leiderschap" van Stephen R. Covey, geweldig inzichtelijk.

Telkens weer als ik het ter hand neem sta ik verbaasd, verbaasd over wat het verschil kan uitmaken tussen principes en andere uitgangspunten die als "centrum" kunnen worden genomen!

Hoe het één je in je kracht en het ander je er juist uit haalt!
Het zijn allemaal thema's waar ik in mijn werk mee bezig ben.
Ik zal eens gaan zoeken …

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

woensdag 24 oktober 2012

DVD As it is in heaven weer verkrijgbaar

Enige tijd geleden verwees ik naar de DVD van de film  As it is in heaven, momenteel is hij weer verkrijgbaar.

Ik heb er in mei 2012  uitvoerig over geschreven en heb er enkele linken toegevoegd om enig idee  te geven wat het inhoudt.



Veel kijkplezier,

Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Film over emoties

Even de link voor diegenen die ik pas geleden naar mijn weblog verwees vanwege de film -As it is in heaven-  een geweldige film over gevoelens en emoties.

Ik heb hem meerdere keren met veel genoegen bekeken...!

Hij is op DVD  te bekijken, er is ook een bijbehorend boek bij wat uitleg geeft over de diverse emoties.

Voor de beschrijving kan je op het boek klikken.


Ik heb de DVD enige tijd geleden met enkele vrienden samen in huiselijke kring weer opnieuw bekeken, ... een belevenis apart!

Ik ga dat nog eens doen in workshopvorm! Eerst samen de film bekijken en dan nabespreken ... een geweldige ervaring!

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

maandag 22 oktober 2012

Gezondheid, wat kunnen we er zelf aan doen.



Het is van belang voldoende water te drinken om zowel afvalstoffen te vervoeren als voor het transport van zuurstof naar de cellen. Ons lichaam verzuurt namelijk sterk indien we onvoldoende zuurstof in onze cellen krijgen en we bevorderen dat onder meer door voldoende zuiver water tot ons te nemen.

Water is een geweldig transportmiddel, voor zowel die aanvoer van onze broodnodige zuurstof en bouw- stoffen als voor de benodigde afvoer van de afvalstoffen uit ons systeem.

Bij het drinken van water (aanbevolen 30 ml water per kg lichaamsgewicht) is het van belang dat we ook genoeg mineralen tot ons nemen, dit kan door toevoeging van zeezout, zeer belangrijk vanwege de daarin aanwezige mineralen die we in ons systeem nodig hebben.
Iemand van 66,6 kg heeft 2 liter zuiver water nodig, iemand van 80 kg 2,4 liter.
 
Alleen puur zuiver water dient als transportmiddel, dus bier, wijn frisdrank of koffie en soep zijn geen zuurstof-transportmiddel! Gewoon kraanwater is zelfs beter dan water uit de winkel, het water dient namelijk basisch en niet zuur te zijn, leidingwater is hoe dan ook neutraler en/of basischer dan flessenwater (flessenwater blijkt helaas ook vaker verontreinigd door de spoelvloeistoffen die gebruikt zijn bij het schoonmaken van de flessen).

Willen we echt zuiver water gebruiken, dan zou je het kraanwater kunnen ontdoen van het aanwezige chloor wat gebruikt is bij de regionale waterzuivering, je zou het kunnen filteren, waarvoor tegenwoordig voor particulier gebruik apparaten in de handel zijn die het water zuiveren en tevens ioniseren waardoor we echt zuiver en basisch water kunnen drinken, een manier om ons systeem veel beter van de opgelopen zuren te ontdoen. We kunnen ons richten op basische voeding, maar water heeft een veel groter bereik in ons systeem om dat we voor meer dan 70% zelf uit water bestaan en dit op peil dienen te houden!

Ik ben me aan het verdiepen in deze systemen en zal u op de hoogte brengen van mijn bevindingen. 

Indien we onvoldoende mineralen aanvoeren zal het water meer mineralen uit ons lichaam weg transporteren dan dat er opgenomen worden, en mineralen dienen we in voldoende mate aan te vullen om geen tekorten op te lopen.

We blijken 1/4 theelepel ongeraffineerd zeezout per liter water nodig te hebben om aan de behoefte aan mineralen voor ons systeem te voldoen.

In het volgende boek over water, wordt uitgebreid geschreven over zowel het belang van zuiver water (dat van neutraal tot licht basisch is), als het belang van ongeraffineerd zeezout. Bij zowel het boek als het zout kan je door op de afbeelding te klikken de beschrijving ervan bekijken.

Het boek heeft mij van een hoop dingen bewust gemaakt!
Een aanrader om bewust bezig te kunnen gaan met je eigen gezondheid, je eigen milieu waar je wel degelijk invloed op kunt hebben en zelfs op een vrij eenvoudige kosteloze manier.

Veel ziekten kunnen namelijk alleen maar ontstaan in een zuurstofarme omgeving.

Zelf kunnen we dat zuurstoftransport mede bepalen door te zorgen dat we de "zuurstof-transporter water" in voldoende mate tot ons nemen, zodat we een alkalisch milieu in plaats van een ziekmakend te zuur milieu ontwikkelen in onszelf. Door middel van PH-test-stripjes die in elke apotheek te koop zijn, kan je bij jezelf heel gemakkelijk de PH-waarde van je urine bepalen.

Bij het gros van de mensen (zelfs kinderen en dertigers!) blijkt die al veel te zuur te zijn, terwijl een te zure PH-waarde van urine een voedingsbodem aangeeft voor klachten en ziekten.

Water transporteert de zuurstof die wij nodig hebben naar al onze cellen. Die zuurstof is noodzakelijk voor het behouden van onze gezondheid.

Zonder water en de minerale zouten verzuurt ons lichaam veel sterker, terwijl zuurstof wat door water naar onze cellen gebracht wordt, onze levensredder is, in een milieu met voldoende zuurstof zullen ziekten als kanker, virussen en ongezonde bacteriën  namelijk niet kunnen gedijen.

De combinatie van zuurstof, zouten en water is een combinatie waar wij zelf behoorlijk goed en gemakkelijk invloed op kunnen uitoefenen. Zie ook mijn artikel over ons eigen interne milieu waar wij invloed op uit kunnen oefenen.

We zijn helaas opgevoed en gewend geraakt om voor iedere lichamelijk klacht een recept voorgeschreven te krijgen ... we zouden er beter aan doen te beseffen dat we in oorsprong een zichzelf genezend mechanisme zijn!
Door ons tekort aan water aan te vullen in ons systeem voorkomen we veel klachten, en bovendien zijn vaak de recepten die we krijgen symptoombestrijders en een nog grotere belasting voor ons systeem terwijl ze de oorzaak van klachten, namelijk een tekort aan zuurstof, niet oplost.
Als we ieder voor zich ons eigen interne milieu beter zouden beheren door middel van zuurstof, water en mineralentoevoer, dan zouden we onszelf en de maatschappij onnodig veel onkosten kunnen besparen en heel weer wat meer gezondheid in onszelf kunnen leren ervaren ...!

We kunnen klagen over de politiek en de gezondheidszorg, we kunnen ook bij onszelf beginnen en zorgen dat we niet afhankelijk worden van welke gezondheidszorg dan ook buiten onszelf.

We zijn zelf hoofd-verantwoordelijke voor ons eigen systeem! Ik wil een goede gezondheid en begin bij mezelf ....!

Ik mag me heel gelukkig prijzen vrijwel mijn hele leven geen chemische middelen te hebben genomen, dus daarin heb ik minder weg te werken, desondanks bleef er nog genoeg vervuiling over door milieuvervuiling die we dagelijks toch ongemerkt oplopen door luchtvervuiling via verkeer en straling en pesticiden en zo meer. en die in onze voedselketen is gebracht! )

Je systeem zuiveren is dus een dagelijks proces, zorgen dat er meer troep uit gaat dan er in komt en er meer waardevols inkomt dan er uitgaat!

Bewust worden dat waardevolle dingen op een eenvoudig manier kunnen (de natuur is eenvoud!) is dus van evident belang! Terug naar de natuur, zo simpel is de oplossing vaak!
Zuiver je systeem .... op de meest natuurlijke manier ... drink vooral voldoende water ....!
Het voert zowel de benodigde zuurstof aan als de aanwezige afvalstoffen af ....

 

Keltisch ongeraffineerd zeezout uit de Guérande-streek in Bretagne, Frankrijk.:




Ik wens je veel en langdurig gezondheid toe.

Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Mijn blog blijkt wereldwijd in 50 landen gelezen te worden.

Met toch wel gepaste trots lees ik vanmorgen dat mijn weblog sinds augustus 2011 vanuit  50 landen werd bezocht.

Sinds die tijd wordt er indien er zich een nieuw land  aanmeldt, een vlag toegevoegd aan mijn logboek.

Vanmorgen werd in mijn logboek de vijftigste vlag geregistreerd vanwege een lezer uit Hongkong.

Ik had er geen idee van dat mijn teksten zo wereldwijd werden gelezen, waarschijnlijk mede dankzij translators, want ik schrijf steevast in het Nederlands.

Dank je wel bezoekers en trouwe lezers, ik hoop dat je met plezier leest en het aan je behoefte voldoet!

Met hartelijke groet,

Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

zaterdag 20 oktober 2012

Geluk

..

Geluk is niet een eindpunt

geluk is de weg ..... "de state of mind" ....

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  


woensdag 10 oktober 2012

Niet lekker in je vel zitten - 2

Je zit niet lekker in je vel en zoekt een oplossing.
Soms doe je op de vreemdste en meest onverwachte plaatsen inzicht op:

Jaren geleden was ik eens op een open dag bij het regionale waterzuiveringsbedrijf.
We hadden een excursie door een bepaald natuurgebied wat een aantal jaren eerder onder water was gezet.
Wat mij het meest is bijgebleven was een opmerking tijdens die excursie dat er ineens planten gingen groeien waarvan de zaden al duizenden jaren in de grond bleken te hebben gezeten, die nu ineens, omdat er voor die planten de juiste voorwaarden waren, ze ineens bleken te kunnen ontkiemen. Duizenden jaren hadden ze dus hun potentie om te kunnen ontwikkelen niet aan kunnen spreken, dat was fascinerend om te horen! Ik kon het als het ware voor me zien, die zaden in de grond die er wel waren maar niets uit konden richten!

Het milieu bepaalt wat zich ontwikkelt.
Voorheen leefden er andere planten die nu niet meer konden overleven.
Het werd mij ineens zichtbaar hoe belangrijk “voorwaarden om tot ontwikkeling te kunnen komen” zijn.

Tijdens mijn opleiding heeft me dat ook altijd gefascineerd.

Voordien was ik er eigenlijk niet zo mee bezig.

Een jaar of dertig geleden heb ik een periode gehad waarin ik volledig uitgeteld was, geen energie, voortdurend uitgeput, ik zat niet lekker in mijn vel en dat was nog maar zeer zwak uitgedrukt! Ik was uitgeput!.
Ik heb me door de hele medische mallemolen binnenstebuiten laten keren om uiteindelijk door de huisarts gefeliciteerd te worden met het feit dat ik niets mankeerde.
Alleraardigst natuurlijk, ik mocht de man als persoon graag, maar ik schoot er niets mee op.

Tot... ik in een blad een artikel las over candida, (een schimmel die zich in een bepaalde verzuurde omgeving zeer prettig thuis voelt en zich daar geweldig vermenigvuldigt). In het artikel werden de symptomen beschreven en ineens wist ik wat er gaande was in mij.

Achteraf bleek, dat ik door gebruik van antibiotica mijn darmflora ernstig naar de maan had weten te helpen waardoor er bepaalde bacteriën waren gaan overheersen terwijl andere  bacteriën die er werkelijk thuis hoorden waren verdwenen.

Er was dus een milieu, een voedingsbodem ontstaan waarin zich ineens heel andere dingen ontwikkelden, er was dus een zeer ongunstig milieu (voor mij en mijn gezondheid) ontstaan.
Doordat dit milieu was ontstaan en bepaalde voor mijn gezondheid ongezonde schimmels zich overmatig konden ontwikkelen, ging er een enorme behoefte aan suiker ontstaan, suiker is een geweldige voedingsbodem voor de candida-schimmel.

Raar genoeg merk je van die schimmel op zich soms weinig, tot niets, ik had geen enkele aanwijzing die mij op het idee van een schimmel brachten.
Pas toen ik het artikel las met de gevolgen voor de “drager” van de schimmel met de enorme uitputtingsverschijnselen, toen ineens was het me helder.
Rond die tijd was er nog nauwelijks iets bekend over candida, en gelukkig was ik eigenwijs genoeg om mijn weg te vinden binnen het alternatieve circuit, waardoor ik na geruime tijd vrij was van die schimmel, het kostte namelijk nogal wat om dat weer in balans te krijgen.

Sindsdien ben ik me bewuster dat we als persoon dus een milieu kunnen zijn voor gezondheid en ook voor gebrek aan gezondheid. Dat is wat vaak ziekte of "je niet lekker in je vel voelen" wordt genoemd!

Door alles wat je dus inneemt, of het nu voeding, water, frisdrank medicijnen, luchtvervuiling, of wat dan ook is, beïnvloed je dus je eigen milieu.

Ik heb dus letterlijk aan den lijve ondervonden wat dat betekent!
Het heeft me zeker een jaar of twee gekost waarin ik al mijn energie kwijt bleek en ik met een nodige portie eigenwijsheid uiteindelijk mijn eigen gezondheid hervond.

Wat is nou dat milieu in ons dan?
Nou wat gebeurt er als je in je vingers prikt.
Er stroomt bloed uit.
Als je wel eens bloed hebt laten prikken dan kan het zijn dat je een uitslag hebt gekregen over je bloedwaarden. Allerlei afwijkingen ten opzichte van normaal-waarden zijn via bloedonderzoek te vinden.
Daarnaast heb je urine, urine wordt ook vaak onderzocht.
In de urine kan je bijvoorbeeld goed herkennen hoe het met de ph-waarde ervan staat.
Er zijn van die ph-urine teststripjes waarmee je zelf je urine makkelijk kunt testen.
Ik heb het ooit op een cursus meegemaakt waarbij bleek dat vrijwel iedereen al een te zuur milieu heeft. 7,4  is een neutrale waarde, een gezond milieu.
Lager dan 7,4  is een te zure omgeving, boven de 7,4 wordt alkalisch genoemd.

In die te zure omgeving kunnen schimmels, bacteriën en parasieten geweldig gedijen.
Dat is dus een omgeving die dus voor ons persoonlijk zeer ongezond is.
In de emotionele therapie blijkt bijvoorbeeld ook dat bij bepaalde emotionele staten onze frequentie daalt tot een niveau, een milieu wat juist schimmels, bacteriën of parasieten aantrekkelijk is.
Op het diepste niveau kom je op frequentie niveau uit en vandaar uit is dit ook heel goed uit te leggen. Ik hou het hier even voor de helderheid op een zuur of alkalisch milieu.

Het is dus van belang te beseffen dat we ons eigen milieu bepalen door wat we in ons opnemen, via dranken, voeding, water, medicijnen, zuurstof, maar ook emotioneel bij ons binnen laten komen.

Zuurstof is zeer belangrijk.
Zonder eten kunnen we nog enige tijd, soms zelfs weken, zonder water is dat al een heel stuk minder in tijd, daar moet je al in dagen gaan denken, en zonder zuurstof is het al gauw einde oefening, dat wordt minuten werk als het al geen seconden werk wordt!

Zonder zuurstof sterven we, in de plantenwereld wordt dat afsterven genoemd, we zien daar het blad uitdrogen, verschrompelen om vervolgens letterlijk het leven te laten voor wat het was.

Zuurstof is voor ons het meest elementaire. Onze hersenen een paar minuten zonder voldoende zuurstof is funest.

Water blijkt een zeer belangrijk transportmiddel te zijn om eventuele afvalstoffen die we via voeding of andere factoren hebben binnen gekregen af te voeren zodat we het milieu van binnen zo goed en gezond mogelijk houden.

Naast water, voeding en andere uitwendige milieufactoren zoals luchtvervuiling, voedselvervuiling via pesticiden, watervervuiling door middel van toevoeging van chloor, worden wij ook beïnvloed door onze emotionele staat. Emoties kunnen ons milieu behoorlijk uit balans halen. Bij emotionele coaching raad ik iemand dan ook altijd aan veel water te drinken om ook de emotionele afvalstoffen die loskomen sneller te kunnen afvoeren.

Bij stagnatie of onvoldoende afvoer van afvalstoffen kan bijvoorbeeld hoofdpijn ontstaan.

Het hoeft zich niet altijd onmiddellijk fysiek te uiten in fysieke klachten.
Je milieu kan intern behoorlijk ongezond zijn zonder daar werkelijk besef van te hebben. Dat wil echter niet zeggen dat er al niet van alles gebeurt van binnen.
Neem ernstige ziekten als hart- en vaatziekten en bijvoorbeeld kanker, zijn ziektes die zich in een zure omgeving, waarin onvoldoende zuurstof in het systeem aanwezig is ontstaan.
Soms worden deze ziektes pas in een allerlaatste stadium ontdekt, die zijn niet van maandag op dinsdag ontstaan, dat is een proces van soms jaren ontwikkeld in een te zuur milieu.

Die excursie in Waardenburg waar dat grondgebied ineens een ander milieu kreeg, bleken dus kiemen die er al jaren zaten ineens tot ontwikkeling te kunnen komen die voorheen geen kans hadden om te ontwikkelen.

Die ervaring was voor mij een eye-opener!
Afhankelijk van wat je er wil laten opbloeien zal je daar dus het juiste milieu voor moeten aandragen!
Ineens begreep ik die periode met die candida en die uitputtingsverschijnselen en die periode erna waarin ik weer gezond was en energiek!

Ik heb mijn milieu veranderd waardoor ik weer een voedingsbodem voor mijn eigen gezondheid creëerde.

Sindsdien ben ik me bewust dat er überhaupt een mogelijkheid is om je bewust te zijn van je eigen energie, me bewust te zijn dat je niet energiek voelen een uiting kan zijn van onbalans of ziekte en wat het kan betekenen een ongezonde voedingsbodem te zijn, een voedingsbodem te kunnen zijn van het ontstaan van ziektes.

Veel wordt er op het gebied van voeding gedaan.
We eten, het eten dient ons de bouwstoffen te bieden voor een gezond lichaam en wat er na gebruik niet meer nuttig is wordt als afvalstoffen via urine en ontlasting uitgescheiden.

Onze stofwisseling is nodig om de opname van de voedingsstoffen goed op te nemen en te kunnen verwerken en tevens de afgifte te bewerkstelligen van de afvalstoffen.
Afvalstoffen die te lang in ons lichaam blijven werken als gifstoffen.
Een goede dagelijkse stoelgang is erg belangrijk.

Water is het belangrijkste element als vervoermiddel voor het afvoeren van gifstoffen van onze stofwisseling.

Vaak wordt gedacht dat als we maar voldoende drinken dat we dan voldoende afvoeren.
Veel mensen drinken koffie, thee, frisdranken, energy dranken (Tegenwoordig is het een hype onder de jeugd om zogenaamd "gezonde" energy-drankjes te drinken, vooral als ze sporten, drankjes die echter bol staan van de coffeïne en suikers en allerminst gezond blijken!), bier, alcohol, eten vloeibaar voedsel zoals soep en menen dan dat ze gezond bezig zijn en voldoende vocht binnen krijgen.

Voor vervoer van afvalstoffen hebben we zuiver water nodig en voldoende zuurstof in ons systeem.

Dat zuurstof is een belangrijk element wat heel over het hoofd gezien wordt en vaak vergeten wordt!
Zuurstof oa. zit in de lucht en zuurstof zit in water.
Onze lucht is helaas behoorlijk vervuild en het water wordt gezuiverd maar er wordt weer chloor aan toegevoegd en water wordt gerecycled uit afvalwater waarin vaak pesticiden en afvalstoffen van medicijnen zitten. Via de landbouw en veeteelt worden helaas veel middelen gebruikt die niet zozeer in het belang van onze gezondheid worden gebruikt als wel om te zorgen dat producten er mooier uitzien, langer houdbaar zijn (dus zuurstofonttrekking!) en vanuit de landbouw en veeteelt wordt hun water afgevoerd in sloten die uiteindelijk als afvalwater weer gereinigd wordt.

Nou wil ik niet ontmoedigen. Op veel dingen zullen ze niet direct invloed uit kunnen oefenen, de fabrikanten hebben vaak hun eigen belang en heeft niet altijd onze gezondheid hun hoogste prioriteit, we hebben wel degelijk op een aantal dingen wel invloed en daar wil ik me op richten!

Ik ga niet ontkennen dat ons voedsel niet meer de benodigde bouwstoffen oplevert die het vroeger nog in zich droeg, toen er nog niet via lamplicht ipv de zon gekweekt werd en toen een appel er nog uit mocht zien zoals de natuur hem liet groeien, terwijl nu met allerlei pesticiden gespoten wordt om toch maar geen rupsje nog toe te laten bij een appeltje!

Vlees wat geen antibiotica in zich herbergt en kip zonder bacteriën, kortom het wordt zoeken om gezond te kunnen blijven en ondertussen verbazen we ons nog steeds dat kanker en andere “welvaartsziekten” doodsoorzaak nummer 1,2,3 enz. zijn.

Reeds begin 1900 waren er al onderzoeken waarin het levensbelang van voldoende zuurstof aangetoond werd en de relatie met het ontbreken daarvan tov van het ontstaan van allerlei ziekten.

Brian Peskin schrijft in zijn pas uitgekomen boek over Dr Warburg, arts en biochemicus die uitgebreid wetenschappelijk onderzoek verrichtte en in 1910 al het belang van zuurstof aantoonde in de strijd tegen kanker.


Ons lichaam is altijd een zichzelf genezend fenomeen geweest, wat zichzelf echter nauwelijks meer kan herstellen als het milieu ongezond is!

Zoals ik eerder al zei, we kunnen ons laten weerhouden door te zeggen dat we nergens meer invloed op hebben, we hebben echter invloed!

We kunnen onze aandacht richten, en alles wat aandacht heeft groeit!

Indien we onze aandacht richten op waar we geen of onvoldoende directe invloed op kunnen uitoefenen, dan zullen we in de apathie verzanden.

Van belang onze aandacht te richten op dat waar we wel invloed op hebben.
Van belang ons niet afhankelijk te maken en over te leveren aan de grote massa, maar ons hart te blijven volgen en onze natuur!

Wat hebben we dus nodig en hoe kunnen we dat zo goed mogelijk realiseren binnen mogelijke beperkingen door milieuvervuiling, inclusief onze mentale milieu en ons omgevingsmilieu.

Laten we ons richten op de belangrijkste elementen, zuurstof en water.


Laten we ons even richten op het managen van ons eigen energie-systeem waarvoor we die zuurstof en zuiver water nodig hebben als vervoerder.

Persoonlijk ben ik enorm geïnspireerd door de kennis van Dr. Otto Warburg. 
Daarnaast ben ik op zoek gegaan naar zo zuiver mogelijk water wat de elementen in zich had die konden voldoen aan de voorwaarden zoals ik die hierboven beschreef, zuurstof, voldoende basisch milieu en geschikt als middel om optimale opname te bevorderen van de bouwstoffen en het voldoenden kunnen afvoeren van afvalstoffen.

In workshops ga ik dieper op deze informatie in en geef ik uiterst praktische en makkelijk toepasbare oplossingen.

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

zaterdag 6 oktober 2012

Het belang van de ander.

 
Wat is het belang van de ander?

We zijn opgevoed te geloven wat de ander zegt.
Te geloven wat er staat geschreven en te geloven wat de politiek, het geloof of de dokter ons voorhoudt.

Tja... en daar zitten we dan!

… wordt vervolgd …

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

vrijdag 5 oktober 2012

Weerspiegeling.

Wie ben ik,
wat wil ik van mezelf,
niemand anders beoordeelt me
wat ik hoor is de resonantie in mezelf
wat ik hoor is mijn eigen stem
die zich weerspiegelt,
via mijn omgeving
naar buiten wijzen heeft geen nut
ikzelf ben hooguit degeen die me achtervolgt
ik kan geen hoek om
zonder mezelf,
weglopen voor iets levert niets op.

Wees lief voor mezelf,
oordeel niet
weet dat alles een bedoeling heeft
alles is liefde
ikzelf ben degeen die keuzes maakt
mijn hart volgt
kiest voor wie ik ben
hoe ik mezelf neerzet
hoe ik mezelf verstop misschien.
Hou van mezelf
hou van wie me aandacht schenkt
aandacht is liefde,
wat me niet loslaat
dient er te zijn …

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

De juiste vorm vinden.

Afstemmen en de juiste vorm vinden.

Soms komen mensen tot conclusies en de kunst is dan om te herkennen of die conclusie oorzakelijk tot oplossing leidt of een ongewenste situatie in stand houdt of zelfs onbedoeld verergert.

Doel van oplossingen is dat ze wezenlijk oplossen (oorzakelijk oplossen) en niet als sluipmoordenaar een probleem langduriger maar mogelijk wat minder zichtbaar “onder water”in stand houdt.

Je ogen sluiten voor wat gaande is en uit de weg gaan is een vorm van vermijden …. en vermijden leidt nooit tot oplossing. (bereiken wel!).

In mijn leven en werk is het oorzakelijk oplossen dan ook altijd uitgangspunt.

Velen denken dat oplossingen liggen je afsluiten voor wat gevoeld wordt, verkramping, harder werken, in het niet willen ervaren, in het diepste donker van afwezig zijn, (je onbewust zijn)  terwijl alleen in de schijnwerpers van het licht en in weer de werkelijke ontspanning de oplossing zich weer kan ontvouwen en in het licht en zicht komt, daar in het licht waar niemand om zichzelf heen kan.

Een nieuwe weg in slaan, onder ogen ziend wat er gaande is en daar in dat licht een oplossing vinden en bereiken, dat lost op. In een enkel geval kan dat zijn dat dat weggaan van iemand betekent, waarvoor men kiest bij specifieke mensen die energie uit hun omgeving onttrekken in plaats van energiegever en energie-uitwisselaar te zijn, iemand die ten koste van jou leeft, dan is de oplossing die specifieke persoon los te laten en niet meer toe te laten in je omgeving. In dat geval kan dat zijn, bewust iemand uit je leven bannen, nadat je dat energiepatroon hebt leren herkennen, de enkele keer dat dat nodig is een hele lastige maar vaak heel belangrijke onvermijdelijke keuze!

Een keuze echter die slechts zeer zelden nodig zal zijn, vaker zal men echter een betere vorm moeten zien te vinden in het omgaan met elkaar.

Iemand die vanuit een ernstige karakterstoornis ten koste van jou zou leven, die op jouw energie teert, die als het ware niet geleerd heeft zijn/haar energie te tanken in de natuur in plaats van die uit hun medemensen te onttrekken, dat zijn heel extreme en zeldzame situaties, die meestal niet van toepassing zijn.
In andere gevallen is het noodzaak "de vorm te vinden."

Is die karakterstoornis-situatie echter wel van toepassing, wees dan alsjeblieft kraakhelder voor jezelf en kies voor jezelf en wandel in je leven bewust van hen vandaan! De ander dient dan eerst met zichzelf tot oplossing te komen vaak met deskundige en therapeutische begeleiding.

In mijn hele leven heb ik daarvan slechts enkele herkenbare situaties daarin gehad, lang geleden gelukkig.

Vaker zal het voorkomen dat mensen “onderling -hun- vorm moeten vinden.” Gewoon intermenselijke relaties vorm geven, makkelijker gezegd dan gedaan!

De vorm vinden waarin ze met elkaar om kunnen gaan, waarbij ze elkaar weten te voeden in het mens-zijn, elkaar weer energie weten te geven waar het mogelijk even ontbrak, elkaar weten te "healen" (= weer heel maken als persoon) door in de juiste positieve wijze aandacht aan elkaar te geven. Elkaar en zichzelf voldoende leren kennen om helder te krijgen wat ze zelf willen/nodig hebben, juist en vooral herkennen wat ze zelf nodig hebben, de verantwoording tot oplossing bij zichzelf leggen zonder iets uit de weg te gaan, tevens mee leren wegen wat de ander nodig heeft en dat samen goed op elkaar weten aan te sluiten en af te stemmen (de juiste stemming en afstemming!)

Ken je de stemvork? Je resoneert alleen mee op wat bij jou hoort, als je al dezelfde toonsoort bent dus!
Een tweede snaar of een glas begint mee te zingen in dezelfde toon, een zeldzaam fenomeen maar zeer veelzeggend!

Soms "heb" je ineens iets met iemand, dat kan van de een op de andere seconde zijn als e iemand ontmoet, terwijl er mensen zijn waarbij je niets "hebt."
Dat "iets hebben" geeft de resonantie tussen jullie aan, je resoneert met de ander op een heel natuurlijke manier! Je voelt elkaar aan, wordt blij van elkaar maar je kan elkaar ook helemaal onderuit halen als je niet correct met elkaar omgaat, juist door de resonantie, de natuurlijke invloed op elkaar!
Respectvol met elkaar omgaan blijkt enorm healend te zijn! Houdt mensen letterlijk overeind!

De juiste afstemming vinden vraagt bereidheid/openheid in plaats van afstand. Contact in plaats van weg wezen.

Het gekke is zelfs dat als mensen elkaar mogen dat letterlijke "afstand/verstarring" de oplossing en openheid juist in de weg staat, fysieke afstand kan dan nog afgeslotener en moeilijker zijn (letterlijk afstandelijk zijn) dan bij elkaar zijn en soms nog niet de juiste vorm gevonden te hebben, juist omdat dat als zo tegennatuurlijk gevoeld wordt.

Afstemming ... !

Soms menen mensen dat als er zich iets voordoet, een probleem, irritatie, onopgeloste situatie, dat dan “je afsluiten” de beste oplossing is. (dat is echter tijdelijke pijn vermijden) Pijn vermijden levert dus niet dezelfde uitkomst als je geluk vinden/bereiken! En toch kan soms "vermijden" even nodig zijn om op krachten te komen !

Werkelijk natuurlijk afsluiten is zelfs niet mogelijk .. (we zijn nu eenmaal in oorsprong een natuurlijke eenheid!!)

Bekijk onderstaand plaatje van twee snaren die iets van elkaar afstaat, wel dezelfde toonsoort hebben en waarbij zichtbaar wordt dat resonantie tussen gelijkgestemden altijd aanwezig blijkt, de linkse snaar wordt aangeraakt, de rechter resoneert op een natuurlijke manier mee. Vandaar dat de enige oplossing soms "lijkt" de eerste snaar te ontkennen en niet te laten bewegen gevolg is echter dat de rechter gelijkgestemde snaar ook resoneert met ontkenning. (bepaald niet een oplossing bij mensen!!)
Healen (elkaar aanvullen en daarmee weer heel te maken binnen het groter geheel) blijkt een symfonie samen aangaan en dus beslist niet de ontkenning in te gaan!

Je ziet een stukje van de hals van een contrabas. Om beter contrast te krijgen is er een geel papiertje achter de snaren geplaatst. De lage snaar (links in beeld) wordt aangestreken en daardoor gaat een hoger snaar (links in beeld) mee trillen. Dit noemen we resonantie. De opname is gemaakt met 1200 frames per seconde, je ziet het filmpje daardoor 40 keer vertraagd. Door de vertraging wordt zichtbaar wat er werkelijk gebeurt! Zonder de vertraging zal de resonantie niet of nauwelijks herkenbaar zijn!



Het doet me denken aan het boek “mannen komen van Mars en vrouwen van Venus” van John Gray, waarin de mannen-oplossing vaak is … hun “hok” in te gaan, niet meer bewegen (de beweging/stroming uit een situatie weg te halen) , je niet meer laten zien, je afsluiten … dat vooral heel lang volhouden, niet communiceren en zeker en bij voorkeur hun gevoel niet ingaan … om in die periode het contact met hun omgeving “stil/lam te leggen.” Een verstarring van aanwezige energie! De beweging er als het ware uit halen in de hoop dat het er buiten het hok nadien beter uit zal zien dan ervoor (wat in de natuur nooit gewerkt blijkt te hebben) en dan hopen dat zaken zich hebben opgelost tegen de tijd dat ze besluiten uit dat hok te komen.

In het dagelijks leven krijg ik die mannen dan vaak nadien bij mij in de praktijk, omdat de zaken niet bleken opgelost.

Als mensen meebewegen met elkaar, is er dus resonantie, je bent dan gelijkgestemd.
Als mensen niet meebewegen met elkaar is er dus geen resonantie, er is dus geen gelijkgetemdheid.
Als er dingen opgelost dienen te worden tussen gelijkgestemden dien je de juiste toon dus weer te hervinden en niet de ontkenning in de gaan van je eigen toon, dat wordt de dood van de "symfonie des levens"!

In het boek van John Gray wordt de situatie van de vrouw beschreven als “handenwringend” achterblijven (gedurende de vaak veel te lange periode dat de man in zijn hok verblijft) met een in de steek gelaten gevoel en frustratie vanwege het feit dat nadien die man simpelweg denkt verder te kunnen gaan waar hij voordien gebleven was alsof die tussentijd er voor die vrouw gewoon niet was.

In de coaching ben ik er achter gekomen dat die methode van afsluiten waarvan aangenomen werd dat het genetisch bepaald zou zijn, volkomen uit de lucht gegrepen is, en dat veel mannen nog steeds bepaald gedrag blijven vertonen uit een soort aangeleerde laksheid (excuseer me heren!) om maar vooral hun eigen gevoel niet te hoeven voelen (omdat dat verwarring kan oproepen, en in de mannenwereld is grip houden op een situatie nou eenmaal een beetje erg hoog in het aanzien) terwijl dat leren voelen en herkennen ervan eigenlijk de sleutel tot oplossing blijkt. Lastig maar waar!

Mannen (heb ik vaak gemerkt) (en ik mag mannen, wees daarvan overtuigd!) houden dingen bij voorkeur graag bij het oude, vaak situaties die wat onevenwichtig zijn, want vrouwen zijn vaak in verhouding tot mannen meer de natuurlijke gevers waardoor mannen vaak in uiterst aangename en gemakkelijke situaties verkeren die ze toch maar al te dolgraag in stand houden. Het huis wordt schoongehouden, de kinderen verzorgd en blijven volhouden dat “omdat je de kost nou eenmaal verdient” en je het gezin financieel onderhoudt je denkt je te kunnen permitteren veel emotioneels achterwege te laten waar het het werkelijk in evenwicht brengen van relaties betreft.

Nou … zo kon die wel weer! :-)

Neem van mij aan, ik hou van mannen als geen ander, en als geen ander kan ik me in hun situatie inleven, en ik heb vaak te doen met de situatie waar ze uiteindelijk uitkomen, volkomen verrast dat het leven anders in elkaar blijkt te zitten dan ze in hun hok bedacht hadden en volkomen in de war als ze er ineens alleen voor blijken te staan! Aan de ene kant voelen ze zich langdurig heel comfortabel lijkt het (zolang ze hun ogen sluiten voor de werkelijkheid die uit emoties blijkt te bestaan) aan de andere kant in hun eigen spagaat waar het emoties aangaat (tegen de tijd dat ze er achter komen dat ze in hun eentje komen te staan als ze hun emoties en gevoelens niet hebben leren “handlen”)
Want tja... die natuur … het is een en al emotie, daar ontkomt ook geen enkele lieve man aan!

Dat leren omgaan met emoties, en het leren omgaan met evenwichtige relaties, tja... dat is een opgave … Vrouwen lijken er makkelijker mee om te kunnen gaan.
Maar tja, vrouwen gaan ook makkelijker hun gevoel aan, hebben geleerd die te herkennen, hebben geleerd die te delen/te uiten.

En al “delend/uitend” wordt vaak duidelijk waar een oplossing verscholen ligt, en die is altijd gelegen in het uitwisselen, nu net het fenomeen wat mannen vaker uit de weg bleken te gaan, want dat vraagt inzet en openhartigheid en inzicht in zichzelf, iets wat vrouwen eerder leerden.
Mannen kunnen het net zo goed leren, en dan... blijken ze er vaak geweldig goed in en pas dan komen ze in evenwicht! Even zo goed zijn vrouwen prima in staat de manier van denken van mannen te kunnen leren, het analytisch denken, geen enkel probleem. Het samenvoegen van die twee geeft juist vaak de mogelijkheid tot werkelijk inzicht te komen. Het “vrouwelijke element” is vaak de gevoelsmatige intuïtieve kant, meer op het geheel gericht, soms de vertraging of de stilte in gaand waardoor je meer waar kunt nemen (herkenbaar ook bij het filmpje) , meer ook op het innerlijk gericht, de helikopter view, de verbanden voelen en herkennen, een wezenlijk belangrijk element.

Soms sluiten vrouwen zich ook wel eens af, maar pas als ze zich erg machteloos voelen en ze aansluiting trachtten te vinden en het niet vonden. (Als die man die linker snaar stilzet, dan worden ook zij/die rechter snaar stil!) Tja … als mannen hun hok in duiken dan kunnen ze wel fysiek “aanwezig zijn” maar gaan dan bij voorkeur met hun armen over elkaar zitten, kijken ze je meestal niet meer rechtstreeks aan (dat geeft namelijk beweging/resonantie)  gaan letterlijk uit het contact en leggen de energie tussen hen en anderen stil/plat, kijken bij voorkeur dan uit overleving een andere kant op, praten niet meer over oplossingen, dat zijn van die momenten waarop die vrouw zich handenwringend voelt, niet in staat het contact te leggen wat ze nodig heeft om op te lossen en aan te gaan, vrouwen reageren op energie, een wat subtielere waarneming. (die door mannen ook zeer zeker waar te nemen valt mits ze er zich voor open stellen).

Persoonlijk hou ik er van dat patroon van afsluiten, soms “bevriezen” (armen over elkaar) te doorbreken, in mijn praktijk lukt dat eigenlijk altijd wel, maar ja, daar komen ze dan ook als ze echt vastgelopen zijn en ze een probleem voor zichzelf herkend hebben, hebben gemerkt dat de dingen niet wezenlijk oplosten en vaak hevig escaleerden. (dan betalen ze graag om toch uit hun uiteindelijke rottige en oncomfortabele positie te mogen komen, want neem van mij aan … velen zijn in staat lang hun ogen te sluiten voor de werkelijkheid en vaak is het uiteindelijk dat ze meer en meer geïsoleerd raken want tja … vrouwen zijn nou eenmaal ook niet achterlijk, die hebben ook niet het eeuwig leven binnen relaties en hebben wezenlijk contact nodig en zijn zich daar vaker bewust van, een vrouw verkiest er niet voor om in de wachtkamer of op de reservebank plaats te mogen nemen, die vervolgen als ze besluiten hun eigen weg!

Menig vrouw verkiest het niet om handenwringend te wachten, vrouwen kiezen vaak (zij het soms over het algemeen in een wat later stadium), maar dan ook definitiever, omdat hun positie tegenwoordig ook vaak anders is, even zo goed vaak qua machtspositie onevenwichtig, maar er is toch veel veranderd in de maatschappij over het algemeen worden scheidingen tegenwoordig heel veel meer door vrouwen dan door mannen aangevraagd en ik heb te doen met mannen die dan ineens heel verbaasd staan dat ze er plotseling (weer) alleen voor staan! Vaak geen benul van de positie van de vrouw die het besluit nam, terwijl als ze er werkelijk voor open hadden gestaan om het te zien en te voelen, ze het op hun klompen hadden kunnen aanvoelen.
Maar tja... dan is het veelal te laat en krijgen ze al een tweede kans dan zijn ze vaak nog in staat op dezelfde manier verder te gaan!

Ik schrijf al jaren over de manier van leven van mannen en vrouwen http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.nl/search/label/man-vrouw

Hoe kwam ik hier nou op ... o ja, het ging over dingen oplossen – de vorm waarop – “afstand houden” – elkaar uit de weg gaan – “bereiken of vermijden” – “oplossen” – “terugtrekken” – de vorm vinden in relaties – of een nieuwe weg in te slaan, ....... kortom resonantie!
Blijf je je afstemmen of sta je toe dat mensen ont-stemd raken!

In de relatietherapie bleek frappant genoeg dat “de eigen gevoelens aangaan en de juiste vorm samen vinden” een weg tot oplossing bleek.
Elkaar zomaar uit de weg gaan en niet te communiceren blijkt vaak zo tegennatuurlijk, dat het vaak onbedoeld juist conflicten oproept, omdat het er niet helderder op wordt en er andere natuurlijke fenomenen mee gaan spelen, niet communiceren kan voor mannen comfortabel aanvoelen ondanks dat het niets oplost, voor vrouwen is het vaak onverteerbaar vanwege de onnatuurlijkheid!

Vermijden is achteruit weg trachten te lopen van dingen die belangrijk zijn (anders hoef je het niet te vermijden, vergelijk het met je gevoel willen vermijden of een dier waar je bang voor bent), je loopt met je gezicht richting wat je wil vermijden, omdat het zo belangrijk is. Je weet echter niet waar je terecht gaat komen, hoogstwaarschijnlijk niet waar je uit zou moeten komen, want je loopt eigenlijk achterstevoren!!!

Oplossen is je gevoel herkennen, en een juiste vorm vinden die werkelijk oplost!
Gevoelens kan je niet uit de weg lopen!

Wel eens geprobeerd?

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

donderdag 4 oktober 2012

Zichzelf zijn



Zichzelf zijn:  ..... wat is zichzelf zijn .....?

Durven herkennen wat je voelt, waar je naar verlangt,
kwetsbaar durven zijn
laten zien wie je bent, zeggen wat je te zeggen hebt
jezelf en ieder ander durven aangaan ....
je gevoelens toelaten en ze durven uitspreken
de energie door je heen laten stromen
waardoor je de expressie kan zijn van jezelf.

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

woensdag 3 oktober 2012

In contact

Soms zou het toch handig zijn als mensen zich wat bewuster waren hoeveel invloed ze op anderen hebben.
Zowel positief als negatief. Als ze zich bewust waren hoe ze door hun doen en laten anderen kunnen maken en breken.

In mijn praktijk kom ik geregeld “gebroken mensen” tegen en ik hoor hun ervaringen.
Vaak denk ik dan …. wat zou het een weldaad zijn geweest als hun omgeving … al was het maar een fractie, geweten zou hebben hoeveel positieve invloed ze zouden kunnen hebben gehad en welke invloed ze werkelijk hebben gehad, zowel door de dingen die ze wel als niet deden.

Mensen die gekwetst werden zonder dat hun omgeving soms maar een flauw besef er van had.
Dat “geen flauw besef hebben”, wat zou me dat goed doen dàt eens te kunnen doorbreken bij mensen ….... !!!!!

Als mensen eens zouden beseffen dat ALLES wat ze doen en nalaten, zo een wezenlijk effect heeft op hun omgeving. Mensen leven soms maar wat aan en het is al vaak een uitzondering als ze soms even “tot een pas op de plaats komen”, en een moment van bezinning krijgen van wat er om hen heen gebeurt ….

Een paar jaar geleden zat ik eens op een cursus, waarbij een van de deelnemers zich totaal niet bewust was van het effect op haar directe omgeving.
Een zachtaardige aardige meid, die zo geweldig veel impact had, maar dan op een manier die enorm negatief wist uit te pakken.

Ze leek volop in contact te staan, was vriendelijk en hartelijk, maar werkelijk alles wat gebeurde werd puur en alleen uitgelegd en gebruikt richting haar eigen belang.
Wat iemand ook inbracht werd ineens getransformeerd tot iets wat ze kon gebruiken of inzetten, waardoor heel haar omgeving zich werkelijk niet gezien en gehoord voelde.

Er gebeurde van alles om haar heen, mensen liepen met kromme tenen, voelden zich gebruikt, misbruikt, en wie ook een poging deed, er kwam niets binnen.

Jaren later kwam zij vast te zitten, vastgelopen, onbegrepen, kortom ze begreep niet wat er nou toch mis was gelopen.

Jammer genoeg heeft zij nooit open gestaan voor feedback. Allereerst had ze geen flauw benul gehad van haar rol en het effect op anderen, en dat was groot!!

Veel mensen van haar afdeling waren afgehaakt, tenenkrommend zijn zij vertrokken.
Het is heel lastig tot zulke mensen door te dingen, ik heb er meerdere mee gemaakt, bij wie, wat je ook zei, ze nooit op het idee kwamen werkelijk de informatie op zichzelf te betrekken.

Mensen die zo overtuigd zijn van hun gelijk, of soms niet eens met gelijk bezig waren maar die werkelijk geen idee hadden hoe ze over andermans gevoelens heen gingen zonder daar ook maar enigszins besef van te hebben.

Een paar maanden geleden nog in een een samenwerkingsverband gebeurde het dat iemand het totaal niet meer trok, zich volkomen ondergesneeuwd voelde, dat in opperste verwarring uitte (die overigens ter plekke tot stand was gebracht doordat er werkelijk niet geluisterd werd) en degene die het veroorzaakte deed het af als ”die overgevoeligheid van die ander” waardoor ze zo uit evenwicht leek (terwijl het een volkomen evenwichtig persoon betrof met zeer grote capaciteiten en gevoeligheden waaraan niets mis was).

Het enige waarop gereageerd werd was op het feit dat ze uit evenwicht was en dat leek voldoende om weer verder te gaan waar men gebleven was.

Een lastig fenomeen!

Stel nou dat die persoon die zo zonder te beseffen wat ze aan gevoelige effecten teweeg brengt,
uiteindelijk tot het besef zou komen (eerst moet zo iemand soms zelf helemaal vast komen te zitten!) dan zou ze in staat zijn haar geweldige capaciteiten positief in te zetten.

Vaak denken mensen niet verantwoordelijk te zijn voor wat ze niet zien dat ze bewerkstelligen.

Vergelijk het met iemand die net zijn rijbewijs heeft en gaat rijden.
Door weinig ervaring rijdt iemand te kort door de bocht en rijdt over de tenen van een voetganger op de hoek van de straat.
Is hij daar verantwoordelijk voor?
Kan hij dat afdoen met … ga maar naar het ziekenhuis, neem maar pijnstillers want die zijn daar voor?

Eigenlijk zijn we allemaal bij tijd en wijle onervaren rijders …. soms blijken we ineens in het donker te rijden en doemt er ineens iets onverwachts op. Heel vervelend maar waar!
We rijden allemaal wel eens over hele voeten zelfs van onze medemensen.
Maar het is zo belangrijk dat als dat gebeurt dat men dan eigenlijk (energetisch/ in energie) een hele nauwe band met elkaar blijkt te hebben (zonder het te weten) er is iets gebeurd waardoor je op de een of andere manier hoe dan ook verbonden bent (zij het even op een heel pijnlijke manier)

Wat zou het een weldaad zijn als we dat nou net eens zouden beseffen en we daarvoor open konden staan, wat zou er veel opgelost worden dan!

Zijn we als we onbedoeld de ander pijn hebben gedaan, en we toevallig die onervaren bestuurder waren, zijn we dan degenen die doen alsof onze neus bloedt en het liever negeren of blijven ontkennen?
Zijn we degene die gaan zeggen dat de ander te dicht bij de stoeprand stond?
Zijn we degene die dan uit het contact stapt en zich niet meer laat zien na een ongeval?
Of zijn we al een beetje degene die toe kan geven (bij proces verbaal) dat we inderdaad onbedoeld over die voet reden maar vergaten we dat we ook onze aandacht zouden hebben kunnen tonen buiten dat proces verbaal om?
Zijn we al degene die naast dat herkennen en toegeven ook de intermenselijke verbinding aangaan en de ander opzoeken in het ziekenhuis of thuis en volmondig laten weten dat we inzien dat we inderdaad en helaas nog onvoldoende ervaren en dat het ons spijt die ander in die problemen te hebben gebracht, en dat we dit volstrekt niet voorzien hadden.

Dan nemen we werkelijk verantwoordelijkheid op ons!
Verantwoordelijkheid is niet een uiterlijk vaststaand gegeven, het is iets wat gevoeld en gedeeld dient te worden, we dienen het letterlijk op ons te nemen (als het ware letterlijk toe te eigenen!) , wil het echt werken bij het oplossen van consequenties.Onze verantwoordelijkheid op ons nemen heet dat ook letterlijk!

Intermenselijke verantwoordelijkheid nemen, ik raad het mijn cliënten altijd zo aan, het ruimt zo enorm op!
Niet alleen bij de “zere voet“ (en zeker te weten, als we zouden weten hoe goed het daar zou doen zouden we het allang gedaan hebben!) maar vooral ook voor zichzelf!!

Op momenten dat je je bewust wordt dat je onbewust iets veroorzaakt hebt, dan kan dat een geweldige impact hebben, we willen het uiteindelijk eigenlijk ongedaan maken.

Zoals ik vaak aangeef: “het verleden kunnen we niet terugdraaien, maar hoe we er mee omgaan wel!!!”

Vaak is dat van toepassing op ons eigen verleden en onze eigen consequenties, en onze eigen verwerking.
Even zo goed kunnen we zelf beter door als we voor onszelf (en de ander) onze verantwoording aan durven gaan ….. ruiterlijk aangeven dat je zou willen dat je de situatie had kunnen terugdraaien en de verantwoordelijkheid naar je toe halen.

Het is me ooit overkomen dat iemand van een verzekeringsmaatschappij een foutje had gemaakt.
Kostte me indertijd fl. 72.000 plus een paar jaar ellende om er zelfs maar een fractie van terug te mogen zien!

Ik had voordien een prima contact met de man (en laat ik eerlijk zijn, hij had net zo goed de postzegel op een brief ondersteboven kunnen plakken met even iets minder consequenties voor mij, zo simpel was de fout!) In mijn hart had ik zelfs met hem te doen, dit was een fout die iedereen had kunnen maken!
In dit geval werd hij verplicht vanuit zijn aansprakelijkheidsverzekering uit het contact met mij te gaan, excuus zou een schuldbekentenis zijn!

Terwijl aansprakelijkheid erkennen juist de oplossing zou zijn geweest!

Aansprakelijkheid erkennen ruimt namelijk zelfs het schuldig blijven voelen op!!
Als die man zijn oprecht langs was gekomen en een hand op mijn arm had gelegd en gezegd dat hij geen idee had gehad dat dit zo fout had kunnen lopen en me had kunnen zeggen dat hij het vreselijk voor me vond wat er gebeurd was, dan was het grootste probleem voor beiden opgelost geweest en hadden we samen kunnen werken om het recht te trekken (nu moest ik dat zonder hem doen, waardoor het me jaren heeft gekost om de juiste gegevens boven tafel te krijgen)

Vanaf het moment dat hij het foutje maakte (hij nam simpelweg alleen maar een verkeerd bankrekeningnummer over van een formulier, dus hoe simpel is een fout gemaakt) was hij echter ineens uit het contact verdwenen!

Het meeste pijn heeft het me indertijd gedaan, dat het contact ineens weg was, hij MOCHT zelfs geen excuus maken, ineens sta je met alle onvoorziene consequenties in het luchtledige voor je gevoel!!!

Los van de situatie van toen, …. als mensen toch eens mochten beseffen dat dat “verantwoording nemen = echt oprecht vanuit jezelf antwoord geven op een situatie” zo van groot belang is om weer verder te kunnen!

Het samen opruimen om door te kunnen door op te ruimen wat er in de weg staat  ....
Als mensen zich toch eens bewust konden zijn …... wat zou het een weldaad zijn!

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Zelfrespect

Respect yourself enough
to walk away from
ANYTHING
that no longer
serves you, grows you,
or makes you
HAPPY


Wat een mooie tekst ... ik zag hem net in een emaillijst langs komen.
Ik kon het niet laten hem hier te delen! 

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  


dinsdag 2 oktober 2012

Spookjes of Sprookjes


Wat bewuster de dingen doen die ik wil doen ….

Gemakkelijker gezegd dan gedaan zal je zeggen en gelijk heb je!
Het lijkt zo'n dood-doener, maar dat is het dan weer niet helemaal.
Het is juist geen dood-doener maar een energie-gever.

Vaak laten we ons weerhouden van ons geluk vanuit angst te verliezen.

Stel, je hebt een nieuwe vriend of vriendin en jullie hebben een klik, het wordt verkering en jullie gaan regelmatig met elkaar om.
Beiden hebben behoefte aan omgang met elkaar en jullie kennen elkaar zo'n maand of wat.
Jullie hebben veel tijd aan elkaar besteed en het voelt goed, er is iets ontstaan zogezegd, jullie hebben een leuke relatie.

Zonder het te beseffen troffen jullie elkaar op vaste plaatsen en er was een bepaald patroon ontstaan in jullie manier van omgaan, dat voelde heel vertrouwd.
Zonder het in de gaten gehad te hebben zijn er wat vrienden en contacten om je heen verwaterd, maar jullie hadden het goed met elkaar en de dag had maar 24 uren dus zo gaat dat dan.

Gaandeweg kom je tot de ontdekking dat je eigenlijk niet meer naar de film en naar de sauna ging en je muziek kwam ook in het gedrang, een paar dingen die je eigenlijk altijd heel erg goed gedaan hadden,  dingen die echt bij je pasten en die je in de loop van de laatste maanden had veronachtzaamd.
Met je beste vrienden of vriendinnen heb je al in tijden geen echt contact meer gehad en ineens realiseer je je dat je manier van leven niet meer volledig bevredigend verloopt op alle gebieden, ondanks dat het met je verkering geweldig gaat.

We zijn inmiddels een tijd verder en het patroon is nog wat verder ingesleten en je voelt je wat ongemakkelijk worden, eigenlijk heb je het nodig om ook andere dingen in je leven die zo bij je hoorden weer toe te staan, ook nieuwe dingen toe te laten, maar je vriend of vriendin heeft daar niets mee, dus die krijg je voor geen goud mee naar die film of de sauna.

Op een bepaald moment voel je bij je zelf de behoefte om naar de sauna de gaan, maar je vriend/vriendin heeft ooit gezegd daar niets mee te hebben. Een van je andere vrienden komt met het voorstel samen een keer te gaan. Je vertelt hem dat je vriendin daar moeite mee zou hebben en houdt het voorlopig af.
Wat doe je en wat is je motivatie?

Je wil de relatie met je vriendin niet op het spel zetten, wil haar niet kwetsen, maar jouw vriendin kan jou op dat vlak niet geven wat je toch werkelijk nodig hebt en laten we eerlijk zijn, eigenlijk krijg je de behoefte om er volledig uit te breken! Hoe langer je je bewust wordt dat je een verlangen wat heel wezenlijk is hebt laten liggen, hoe meer het aan je gaat vreten.

Ondertussen heb je eigenlijk nog niet eens met je vriendin verder overlegd hoe zij hierin staat als jij eens zou gaan, maar je bent gewoon bij voorbaat bang dat je vriendschap op het spel komt te staan als je zou overwegen naar de sauna te gaan ( Je bent trouwens 24)
…..

Je vriend die voorstelde om samen met je een keer naar de sauna te gaan, belt je nog een keer op om een afspraak te realiseren want die weer niet beter dan dat jij daar een grote fan van bent, maar je vertelt hem dat je het er niet over hebt gehad maar dat je je vriendin niet wil kwetsen en kwijtraken dus dat je niet naar de sauna gaat.

Ondertussen loopt je vriendin al maanden met een probleem. Jij weet daar niets van. Haar vriendinnen hadden een dagje shoppen gepland in Antwerpen maar ze had dat afgehouden. Ze heeft tenslotte verkering met jou en ze wil jou niet voor het hoofd stoten.
Ondertussen heeft ze vernomen wat ze gemist heeft, haar vriendinnen hebben in volle glorie hun verhalen onderling uitgewisseld en op Facebook heeft ze alle gezelligheid langs zien komen en het wringt bij haar enorm dat ze zich niet heeft toegestaan mee te gaan en de afspraak voor de volgend keer staat al op de agenda heeft ze gezien op Facebook. Ze is zelfs niet meer uitgenodigd en dat doet haar behoorlijk pijn. Ze heeft het er niet met je over gehad want ze wilde je tenslotte niet kwetsen.

Inmiddels ben je een paar jaar verder, jullie hebben je allebei aangepast zoals dat heet, wezenlijk belangrijke dingen heb je onbesproken ingeleverd terwijl het je geen goed doet want diep van binnen heb je een onbedwingbare behoefte aan juist die dingen die zo wezenlijk onderdeel van je leven waren en waaraan niet meer tegemoet gekomen wordt door jou.

De relatie duurt inmiddels al jaren en ongemerkt is de relatie diep van binnen bekoeld, jullie horen nog altijd bij elkaar voor de buitenwereld, jullie zijn een setje zogezegd, maar alle jeu is er uit.
Ineens gebeurt er wat en de verkering wordt verbroken, het is plotsklaps uit.
Eigenlijk ontstond er een misverstand waarbij geen van beiden eigenlijk nog begreep wie het nou uit had gemaakt, maar dat het niet meer ging was duidelijk en over en weer was er voldoende ongenoegen, je weet niet eens wie het uitmaakte, maar jullie zijn uit elkaar.

De maanden die volgen doen pijn, je mist elkaar, het was zo'n vertrouwd patroon waarin jullie terecht kwamen en eigenlijk was ze wel lief.
Als je terugdenkt aan een tijd geleden dan voel je toch een soort benauwing, je kwam tot niets meer buiten de relatie om en dat beperkte en benauwde toch enorm.

Toch voel je je schuldig, want je was helemaal niet van plan om het uit te maken en je weet eigenlijk niet eens waarom het uit ging, je weet zelfs niet een of jij het wel was die het uitmaakte want in het gesprek was zoveel wrevel over en weer dat het wat onduidelijk was, maar dat het uit raakte dat is zeker.

Ik de loop van de komende tijd komen jullie elkaar nog wel eens tegen en eigenlijk weet je elkaar las persoon gewoon te waarderen. Zij is gewoon lief en met jou is ook niets loos. Tegelijkertijd weet je in je achterhoofd dat het niet werkte dus je houdt afstand.
Toch waardeer je haar, voel je je ongemakkelijk, en gaandeweg zie je elkaar weer vaker.
Het is de omgeving niet helemaal duidelijk hoe het nou tussen jullie is en eigenlijk weet je dat zelf ook niet zo goed.
Er bloeit weer wat op, althans het gevoel haar niet te willen kwetsen is duidelijk weer op de voorgrond aanwezig. Je gaat weer moeite doen haar vaker te zien en binnen korte tijd doen jullie weer wat jullie samen gewend waren.
Je hebt voor jezelf besloten dat die sauna en die film eigenlijk niet zo belangrijk zijn, ondanks dat je zo vreselijk graag zou gaan, maar dat gevoel weet je aardig te onderdrukken voor jezelf. Tegen die vriend die je nog een keer ontmoette vertelde je ook dat de sauna verleden tijd is, en met overtuiging waarmee je het verkondigde geloofde je ook jezelf nog.

Een tijd later kom je tot de ontdekking dat er toch iets niet klopt, je voelt je niet goed, je zit niet lekker in je vel, je bent kribbig zonder te weten waarom. Je vriendin waar je overigens veel respect voor hebt die weet inmiddels niet meer hoe hier mee om te gaan. Bovendien zit zij nog met een onderhuids gevoel dat ze zichzelf nog steeds tekort doet, omdat haar vriendinnen nog steeds leuke dingen doen waarbinnen zij al lang niet meer betrokken wordt, ze wordt daar niet vrolijk van.

De relatie komt onder druk te staan. Je voelt je inmiddels zonder het te merken toch behoorlijk geïrriteerd en gefrustreerd maar je kan er je vinger niet helemaal opleggen.
Ineens heeft je vriendin er genoeg van en hakt de knoop door, eigenlijk hadden jullie al heel lang geen echte relatie meer en de intimiteit was al lange tijd van de baan, iets wat behoorlijk aan je vrat, aan je vriendin ook trouwens, maar bij elkaar kon je je dat niet meer vinden.

Een tijd eerder was je al iemand tegen gekomen die je aansprak, en met moeite heb je dat weten af te houden,.  Je vriendin idem, maar daar weet jij niets van. Jullie voelen je ondertussen vreselijk schuldig naar elkaar en tegelijkertijd  konden jullie elkaar al lang niet meer bieden wat je nodig had.

Jullie boden je-zelf met name nooit wat je nodig had!

Dit is een verhaal zoals het niet in de sprookjesboeken vermeld staat. ….
In de sprookjesboeken staat een andere versie … toch?
Daar leefden ze nog lang en gelukkig ..

Ik laat het verzinnen van jouw sprookje nog even aan jou over …. neem er gerust even je tijd voor.

En ja … de sprookjesboeken zijn geen onbereikbare sprookjes, ze zijn net zo bereikbaar en waar als de mogelijkheid van dit sp(r)ookje hierboven.

Wordt je leven een spookje of wordt het een sprookje ….....?
Aan jou de keus!

wordt vervolgd ….

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Boek: De weg terug naar de jeugd

De weg terug naar de jeugd

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

maandag 1 oktober 2012

MBTI

Afgelopen weekend een intensieve en zeer leerzame tweedaagse workshop meegemaakt over MBTI.

Vooraf al op internet er het een en ander over opgezocht en een vragenlijst ingevuld waardoor ik zicht kreeg op mijn eigen manier van voorkeur van verwerking van informatie, althans volgens dit systeem.

Extraversion-Introversion    /  Sensing-iNtuition  /   Thinking - Feeling  /  Judging-Percieving

Deze lijst gaf al het nodige inzicht en herkenning en buitendien ook veel bevestiging.
Twee dagen lang ingegaan op deze materie in het kader van samenwerking voor de vrijwilligers.

Belangrijk om te ervaren wat het voor een effect het heeft met grote tegenstellingen van typen te werken en te zien hoe mensen in staat zijn anderen te maken en te breken als persoon zonder zich daarvan ook maar enigszins bewust te zijn. Bewustwording van eigen "zijn" en functioneren blijkt weer eens van wezenlijk belang, voor jezelf en ook voor de omgeving! 

Frappant om te herkenning wat deze verschillen kunnen betekenen in samenwerking.
Mooi om te zien hoe je je potentieel kan verbreden waardoor je afstand tot de ander weer wat makkelijker overbrugd kan worden.

De moeite waard....! Een mooie tool om mijn kennis op aan te kunnen sluiten!

Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling