Geven en wederkerigheid

Alsjeblieft dank je wel ...

Ooit in een grijs verleden, overkwam het mij,
Niet zo maar 1 keer, 2 keer, 3 keer, nee het was een gewoonte geworden.

Ik ben een “gever”, ik geef graag, ik deel graag.
Dat deed ik dus,
Dat deed ik dus toen
En dat doe ik nog steeds.

Alleen in mijn omstandigheden is een wijziging gekomen … een kwestie van persoonlijke ontwikkeling.

Eerst gaf ik, en gaf ik en gaf ik ... en ...
Bij sommige mensen was dat heerlijk, die zag je blij zijn, die gaf ik graag.
Niet dat ze van mij blij werden, ze waren het al en bleven het, die deden al iets waardoor ze in staat waren bij te zijn, wederkerigheid, uitwisseling .....

Bij allen kreeg ik regelmatig iets terug, een blij gezicht, een glimlach een dank je wel ...
Niet dat ik om die reden iets gaf, want dat hoefde niet, ik was toch al een gever.

Bij sommige mensen kon ik geven wat ik wou,
Ze waren al niet blij, ze werden niet blij en ze gaven niets terug …
Ze vonden het vanzelfsprekend dat ik gaf.
Natuurlijk is het vanzelfsprekend dat ik gaf, want ik was een gever
.. en ik ben nog steeds een gever …

Alleen ...
Die vanzelfsprekendheid ...
Die is fnuikend, ik heb er menig relatie op zien stranden, menig huwelijk staat daardoor op scherp, menig bedrijf wordt er inwendig mee om zeep geholpen.
.... die vanzelfsprekendheid ……

Niet dat ik er aan onderdoor ga hoor ... ik heb er mee om te gaan, en dat is best lastig soms.
Mijn weg gaat door .... ik geef toch wel ...
Maar niet vanzelfsprekend maar aan mensen die van alles vanzelfsprekend vinden ...

Water naar de zee dragen ...
Dat is toch verleden tijd…..?

© Yvonne Mooijman

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling