Quote van de dag: "vanzelfsprekendheid"
Als je denkt iets kwijt te zijn ervaar je soms pas of je het voorheen voldoende op waarde hebt weten in te schatten.
Posts tonen met het label vanzelfsprekendheid. Alle posts tonen
Posts tonen met het label vanzelfsprekendheid. Alle posts tonen
maandag 24 september 2012
vrijdag 30 juli 2010
Vanzelfsprekend
..
Ik sta toch regelmatig verbaasd.
Verbaasd over de "vanzelfsprekendheid" waar mensen soms van uit bleken te gaan als andere mensen "hen hielpen of er voor hen bleken te zijn" en hoe fnuikend dit toch steeds weer achteraf bleek, als ze dit als "gewoon" en "als vanzelfsprekend" hadden ervaren.
Vanzelfsprekend, wàt is vanzelfsprekend?
Dat mensen aardig voor je zijn?
Dat mensen zich voor je inspannen?
Dat mensen "er voor anderen blijken te willen zijn"?
Is dat vanzelfsprekend?
Niets heb ik een grotere des-illusie bij mensen zien zijn, dan de momenten waarop voor hen pijnlijk bleek dat "alles wat ze eerder als zo vanzelfsprekend hadden ervaren", uiteindelijk helemaal niet zo vanzelfsprekend blijkt te zijn.
Sterker nog, zo kunnen zelfs door die vanzelfsprekendheid de aardige mensen die ze als zo vanzelfsprekend hadden ervaren, behoorlijk ontmoedigen om te blijven wie ze zijn!
Vaak moet ik teleurgestelde mensen weer bewust maken van het feit dat als anderen hen "onvoldoende of niet op waarde wisten in te schatten" dat de oplossing niet is om dan maar niet meer zo te zijn als je bent en wilt zijn. Het is van belang voor alle mensen dat zij ook de juiste en positieve energie terug krijgen.
Niet in het géven zit de moeilijkheid, als er een moeilijkheid is zit die meer in een relatie die hen niet terug geeft wat ook zij nodig hebben, dit gebeurt al of niet bewust.
Ik heb mensen horen zeggen: "Zij heeft voor mij te zorgen."
Tja... als dat de grondhouding in een relatie is, dan gaat de partner onherroepelijk ernstige tekorten opdoen.
Er dient geen eis te zijn in een relatie, er is een vermogen tot geven en ontvangen in een relatie en dat maakt de relatie tot de relatie die zij uiteindelijk samen wordt.
Wederzijdse uitwisseling van positieve energie, daar zit geen vanzelfsprekendheid tav van de ander in, tenzij je bedoelt dat het "vanzelfsprekend zou kunnen zijn dat jij daarin zou willen geven"
Als je al van vanzelfsprekendheid zou willen spreken, spreek dan over je eigen vanzelfsprekendheid om de ander te willen geven wat die graag heeft of nodig heeft, geef wat die ander goed doet, zonder daarmee over je eigen grenzen heen te hoeven gaan.
In relaties en op de "werkvloer" is niets zo "dodelijk" in relaties dan de ander zijn goedheid of aanwezigheid als vanzelfsprekend te beschouwen.
De ander IS namelijk niet vanzelfsprekend.
Dat spreekt voor zich ...
Wil je jezelf en de ander een plezier doen?
Schrap "vanzelfsprekendheid" uit je vocabulair.
Verwacht je veel van de ander, omdat het nu eenmaal een "natuurlijke gever is" .... koester die persoon, je hebt geluk in handen!
Voedt hen, koester hen en spreek ook juist de "natuurlijke gever" in jezelf aan ... je komt hen niet voor niets tegen!
Geef hen wat hen toekomt ..... dat is echt vanzelfsprekendheid!
Ze vormen de bron van liefdes relaties, put uit diezelfde bron!
Krijg je als "natuurlijke gever" mensen op je pad die vinden dat je hebt "te dienen", besef dat "geven" en "dienen" twee volstrekt verschillende eenheden zijn.
Blijf jezelf, en ga vooral niet over tot dienen, dat is pas echt "jezelf inleveren."
Dit is een belangrijk in je persoonlijke ontwikkeling.
In mijn praktijk kom ik nog wel eens mensen tegen die gekwetst werden doordat van hen als gever dienend gedrag geëist werd en die in eerste instantie besloten dan maar als oplossing "niet meer te geven".
In dat geval geef je je eigenheid weg, door jezelf als persoon die je van nature bent niet meer neer te zetten.
Blijf bij jezelf, blijf de gever die je bent, en wees zorgvuldig of je zinvol geeft of dat het "water naar de zee dragen wordt"
In het laatste geval, er blijven genoeg mensen over die je weten te waarderen, dus blijf vooral jezelf!
Ik wens je veel succes, dat lijkt me vanzelfsprekend....!
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ik sta toch regelmatig verbaasd.
Verbaasd over de "vanzelfsprekendheid" waar mensen soms van uit bleken te gaan als andere mensen "hen hielpen of er voor hen bleken te zijn" en hoe fnuikend dit toch steeds weer achteraf bleek, als ze dit als "gewoon" en "als vanzelfsprekend" hadden ervaren.
Vanzelfsprekend, wàt is vanzelfsprekend?
Dat mensen aardig voor je zijn?
Dat mensen zich voor je inspannen?
Dat mensen "er voor anderen blijken te willen zijn"?
Is dat vanzelfsprekend?
Niets heb ik een grotere des-illusie bij mensen zien zijn, dan de momenten waarop voor hen pijnlijk bleek dat "alles wat ze eerder als zo vanzelfsprekend hadden ervaren", uiteindelijk helemaal niet zo vanzelfsprekend blijkt te zijn.
Sterker nog, zo kunnen zelfs door die vanzelfsprekendheid de aardige mensen die ze als zo vanzelfsprekend hadden ervaren, behoorlijk ontmoedigen om te blijven wie ze zijn!
Vaak moet ik teleurgestelde mensen weer bewust maken van het feit dat als anderen hen "onvoldoende of niet op waarde wisten in te schatten" dat de oplossing niet is om dan maar niet meer zo te zijn als je bent en wilt zijn. Het is van belang voor alle mensen dat zij ook de juiste en positieve energie terug krijgen.
Niet in het géven zit de moeilijkheid, als er een moeilijkheid is zit die meer in een relatie die hen niet terug geeft wat ook zij nodig hebben, dit gebeurt al of niet bewust.
Ik heb mensen horen zeggen: "Zij heeft voor mij te zorgen."
Tja... als dat de grondhouding in een relatie is, dan gaat de partner onherroepelijk ernstige tekorten opdoen.
Er dient geen eis te zijn in een relatie, er is een vermogen tot geven en ontvangen in een relatie en dat maakt de relatie tot de relatie die zij uiteindelijk samen wordt.
Wederzijdse uitwisseling van positieve energie, daar zit geen vanzelfsprekendheid tav van de ander in, tenzij je bedoelt dat het "vanzelfsprekend zou kunnen zijn dat jij daarin zou willen geven"
Als je al van vanzelfsprekendheid zou willen spreken, spreek dan over je eigen vanzelfsprekendheid om de ander te willen geven wat die graag heeft of nodig heeft, geef wat die ander goed doet, zonder daarmee over je eigen grenzen heen te hoeven gaan.
In relaties en op de "werkvloer" is niets zo "dodelijk" in relaties dan de ander zijn goedheid of aanwezigheid als vanzelfsprekend te beschouwen.
De ander IS namelijk niet vanzelfsprekend.
Dat spreekt voor zich ...
Wil je jezelf en de ander een plezier doen?
Schrap "vanzelfsprekendheid" uit je vocabulair.
Verwacht je veel van de ander, omdat het nu eenmaal een "natuurlijke gever is" .... koester die persoon, je hebt geluk in handen!
Voedt hen, koester hen en spreek ook juist de "natuurlijke gever" in jezelf aan ... je komt hen niet voor niets tegen!
Geef hen wat hen toekomt ..... dat is echt vanzelfsprekendheid!
Ze vormen de bron van liefdes relaties, put uit diezelfde bron!
Krijg je als "natuurlijke gever" mensen op je pad die vinden dat je hebt "te dienen", besef dat "geven" en "dienen" twee volstrekt verschillende eenheden zijn.
Blijf jezelf, en ga vooral niet over tot dienen, dat is pas echt "jezelf inleveren."
Dit is een belangrijk in je persoonlijke ontwikkeling.
In mijn praktijk kom ik nog wel eens mensen tegen die gekwetst werden doordat van hen als gever dienend gedrag geëist werd en die in eerste instantie besloten dan maar als oplossing "niet meer te geven".
In dat geval geef je je eigenheid weg, door jezelf als persoon die je van nature bent niet meer neer te zetten.
Blijf bij jezelf, blijf de gever die je bent, en wees zorgvuldig of je zinvol geeft of dat het "water naar de zee dragen wordt"
In het laatste geval, er blijven genoeg mensen over die je weten te waarderen, dus blijf vooral jezelf!
Ik wens je veel succes, dat lijkt me vanzelfsprekend....!
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
maandag 24 mei 2010
Geven en wederkerigheid
Alsjeblieft dank je wel ...
Ooit in een grijs verleden, overkwam het mij,
Niet zo maar 1 keer, 2 keer, 3 keer, nee het was een gewoonte geworden.
Ik ben een “gever”, ik geef graag, ik deel graag.
Dat deed ik dus,
Dat deed ik dus toen
En dat doe ik nog steeds.
Alleen in mijn omstandigheden is een wijziging gekomen … een kwestie van persoonlijke ontwikkeling.
Eerst gaf ik, en gaf ik en gaf ik ... en ...
Bij sommige mensen was dat heerlijk, die zag je blij zijn, die gaf ik graag.
Niet dat ze van mij blij werden, ze waren het al en bleven het, die deden al iets waardoor ze in staat waren bij te zijn, wederkerigheid, uitwisseling .....
Bij allen kreeg ik regelmatig iets terug, een blij gezicht, een glimlach een dank je wel ...
Niet dat ik om die reden iets gaf, want dat hoefde niet, ik was toch al een gever.
Bij sommige mensen kon ik geven wat ik wou,
Ze waren al niet blij, ze werden niet blij en ze gaven niets terug …
Ze vonden het vanzelfsprekend dat ik gaf.
Natuurlijk is het vanzelfsprekend dat ik gaf, want ik was een gever
.. en ik ben nog steeds een gever …
Alleen ...
Die vanzelfsprekendheid ...
Die is fnuikend, ik heb er menig relatie op zien stranden, menig huwelijk staat daardoor op scherp, menig bedrijf wordt er inwendig mee om zeep geholpen.
.... die vanzelfsprekendheid ……
Niet dat ik er aan onderdoor ga hoor ... ik heb er mee om te gaan, en dat is best lastig soms.
Mijn weg gaat door .... ik geef toch wel ...
Maar niet vanzelfsprekend maar aan mensen die van alles vanzelfsprekend vinden ...
Water naar de zee dragen ...
Dat is toch verleden tijd…..?
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Ooit in een grijs verleden, overkwam het mij,
Niet zo maar 1 keer, 2 keer, 3 keer, nee het was een gewoonte geworden.
Ik ben een “gever”, ik geef graag, ik deel graag.
Dat deed ik dus,
Dat deed ik dus toen
En dat doe ik nog steeds.
Alleen in mijn omstandigheden is een wijziging gekomen … een kwestie van persoonlijke ontwikkeling.
Eerst gaf ik, en gaf ik en gaf ik ... en ...
Bij sommige mensen was dat heerlijk, die zag je blij zijn, die gaf ik graag.
Niet dat ze van mij blij werden, ze waren het al en bleven het, die deden al iets waardoor ze in staat waren bij te zijn, wederkerigheid, uitwisseling .....
Bij allen kreeg ik regelmatig iets terug, een blij gezicht, een glimlach een dank je wel ...
Niet dat ik om die reden iets gaf, want dat hoefde niet, ik was toch al een gever.
Bij sommige mensen kon ik geven wat ik wou,
Ze waren al niet blij, ze werden niet blij en ze gaven niets terug …
Ze vonden het vanzelfsprekend dat ik gaf.
Natuurlijk is het vanzelfsprekend dat ik gaf, want ik was een gever
.. en ik ben nog steeds een gever …
Alleen ...
Die vanzelfsprekendheid ...
Die is fnuikend, ik heb er menig relatie op zien stranden, menig huwelijk staat daardoor op scherp, menig bedrijf wordt er inwendig mee om zeep geholpen.
.... die vanzelfsprekendheid ……
Niet dat ik er aan onderdoor ga hoor ... ik heb er mee om te gaan, en dat is best lastig soms.
Mijn weg gaat door .... ik geef toch wel ...
Maar niet vanzelfsprekend maar aan mensen die van alles vanzelfsprekend vinden ...
Water naar de zee dragen ...
Dat is toch verleden tijd…..?
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
maandag 18 augustus 2008
Vanzelfspekendheid
Wat zou je doen als je nog twee dagen te leven had en voldoende energie om alles nog te kunnen doen wat je zou willen, waarvan je je nooit gerealiseerd hebt dat het werkelijk het allerbelangrijkste zou zijn voor jou of een ander?
WAT zou je tegen WIE willen zeggen?
Weet je wel zeker dat je die twee dagen krijgt, hoe vanzelfsprekend is dat voor je?
Hoe vanzelfsprekend is het voor je dat die ander die twee dagen nog gegeven is?
Ooit ervaren dat het leven plots eindig kan zijn, zonder vooraankondiging?
En zou je bovenstaande doen, ook zonder onder die druk te moeten staan?
Stel je voor dat je zou beseffen dat je leven NU plots voorbij zou kunnen zijn, waarvan zou je spijt hebben dat je echt waardevolle dingen nooit gedaan had.....?
WIE zou het verdiend hebben meer aandacht van je te hebben gekregen.
Bij wie vond je het het meest vanzelfsprekend dat hij of zij er altijd voor je was?
Hoe vanzelfsprekend heb je daar zelf je aandacht gegeven?
Haal uit jezelf wat er in zit ....
Veel succes.......
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
WAT zou je tegen WIE willen zeggen?
Weet je wel zeker dat je die twee dagen krijgt, hoe vanzelfsprekend is dat voor je?
Hoe vanzelfsprekend is het voor je dat die ander die twee dagen nog gegeven is?
Ooit ervaren dat het leven plots eindig kan zijn, zonder vooraankondiging?
En zou je bovenstaande doen, ook zonder onder die druk te moeten staan?
Stel je voor dat je zou beseffen dat je leven NU plots voorbij zou kunnen zijn, waarvan zou je spijt hebben dat je echt waardevolle dingen nooit gedaan had.....?
WIE zou het verdiend hebben meer aandacht van je te hebben gekregen.
Bij wie vond je het het meest vanzelfsprekend dat hij of zij er altijd voor je was?
Hoe vanzelfsprekend heb je daar zelf je aandacht gegeven?
Haal uit jezelf wat er in zit ....
Veel succes.......
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Abonneren op:
Posts (Atom)