Communiceren.

..
Communiceren … waar doen we het voor?

Voor jezelf?
Voor de ander?
Voor jezelf en de ander?

Om iets te zeggen?
Om iets te horen?

Om uit te wisselen?
Of om de ander te vertellen wat je weet?

Om gehoord te worden?
Om gezien te worden?
Om te luisteren?
Of om tot interactie te komen?

Zomaar wat vragen die bij me opkomen als ik soms met verbazing wat teksten lees. Ik lees en schrijf wereldwijd veel op forums, ik zie veel mensen veel teksten schrijven!

Teksten, mooie teksten, minder mooie teksten, korte teksten, lange teksten.

En allemaal hadden ze een bedoeling …

Toch … ?

Er zijn mensen die tegen zichzelf kletsen …
Doe je dat wel eens?

Leuk hoor, en vooral heel leerzaam.
Moet je eens doen!
Kan je lachen!

Tenminste … als je aangenaam communiceert!

Ik klets regelmatig tegen mezelf.

Een leuke manier om tot de ontdekking te komen hoe je communiceert is om met jezelf te communiceren.

Ken je dat ….?
Zinnetjes als:

- Ja, hé dat gaat zomaar niet!
- Gaat niet lukken zo meid, dat zal je anders aan moeten pakken!
- Dit gaat niemand geloven!
- Kom op, dit gaat lukken!

Ga het eens een paar dagen uitproberen en let eens op wat je zoal tegen jezelf zegt.
Soms zie ik teksten van mensen die naar een ander schrijven.
Of óver een ander, gaan ze vertellen dat een ander er geen verstand van heeft (of zo)

Soms zie ik dat mensen vergeten dat er zomaar twee meningen zouden kunnen bestaan, jawel, twee meningen zo maar tegelijkertijd over het zelfde feit!

Kàn helemaal niet, merk je dan onmiddellijk uit dat schrijven…
Dus, de een dient gelijk te hebben ten koste van de ander …

En dáár begin het nou!

Daar begint wàt nou!?

Nou, gewoon, de mis-communicatie.
Want zowel communicatie als mis-communicatie zijn vaak aardig om te zien, maar soms ook pijnlijk!

Soms weet je namelijk al van te voren, wanneer wie waarom tegen het plafond gaat.
Niet dat dàt leuk is!
Althans niet voor de persoon die het zichzelf aandoet.
Want … tegen dat plafond gaan, doe je namelijk altijd helemaal zelf en helemaal alleen!

Alleen?
Ja helemaal alleen.

Die ander fungeert hooguit als zo’n trampoline!

Ook leuke dingen hoor … trampolines, soms … als je er mee om kunt gaan, ik schreef er eerder over, praat me er niet van!

Maar … in communicatie lijkt het leven soms straten breed vol trampolines te staan voor vele mensen.

Trampolines kunnen er ook op een positieve manier zijn.
Van die leuke trampolines bedoel ik nu, van die trampolines waar je als het ware leuke taalspelletjes mee kunt doen.
Je kunt er als het ware mee van de hak op de tak springen, maar dan op een trampoline.

Kortom, waar ik het over wilde hebben, was de communicatie die ik zo nu en dan om me heen lees.


Soms lees ik teksten, geweldig!
Soms dan snap ik precies wat iemand wil!
Soms snap ik alleen maar dat iemand iets niet meer wil!
Dat is jammer, weet je!

Jammer als je weet wat je niet meer wil?
Nou nee , dat is niet jammer natuurlijk, het is alleen jammer als mensen niet of nauwelijks verder komen dan dat!
Soms voel je de boosheid, soms volop frustratie.
Vreemd genoeg nemen die gevoelens vaak zo de overhand dat de lezer een verschrikkelijke behoefte gaat krijgen om af te haken.
En dat kan nou zonde zijn als iemand wezenlijk goede ideeën heeft.

Heb je dat wel eens? Dat je dingen meemaakte die je overweldigd hebben, in negatieve zin?
Je bent nog steeds boos, nog steeds gefrustreerd dat het heeft kunnen plaatsvinden.
En vanuit die frustratie ben je gaan schrijven, omdat je zeker weet dat je het zó niet meer wilt.

Weet je … vervelend hoor, maar dat gaat niet lukken.
Ja tuurlijk, je schrijft ferm, met fikse uitspraken, de boosheid en de frustratie spet of druipt er van af. Misschien lucht het je wel op. Kijk, dat heeft zin! Maar alléén voor jezelf natuurlijk, want voor een ander levert het niets op, en bovendien, die ander heeft die opluchting als oplossing niet nodig. Die ander wil gewoon iets leuks, of iets leerzaams, en dan nog graag in een aangename vorm. En ja, frustratie is nooit aangenaam, en die ander kan daar niets mee, kan je er zelfs niet van af helpen!

Dus als je gefrustreerd ben, dien je wat anders te doen, want dan helpt schrijven naar een ander meestal averechts!
Weet je, meestal is het gevolg dat je lezer af gaat haken, die zit natuurlijk niet te wachten op de frustratie van jou want daar kan hij helemaal niets mee, die brengt hem zelfs in een heel vervelend pakket! Je lezer zal je frustratie voelen en die leest beslist niet om mee te mogen of moeten in een sfeer van frustratie. Bovendien, heb je je ooit afgevraagd wat frustratie is?

Hoe zeg ik dat nu netjes …

Ja, als ik goed voel, dan ben ik gefrustreerd als ik boos ben op mijn verleden, alsof dat verleden zo nooit had mogen verlopen!

Boosheid op de werkelijkheid dus!
En die gaat niet opschieten natuurlijk!

Dat is net zoiets als boos worden op onweer!
Nou, ik kan je vertellen … het onweert gewoon door!
Want het onweert dan gewoon.
En daar boos op worden heeft totaal geen nut.
Het gevolg kan alleen maar worden: Onweer met een pesthumeur.

Nou, laat ik eerlijk wezen, lijkt me knap vervelend!
Als het nou toch onweert, laat het dan gerust onweren met een aangenaam humeur, tenslotte ben ik baas over mijn eigen humeur, als het goed is tenminste!

Frustratie dus, het is zoiets als : een beter verleden wensen, op eisen zelfs.
En tja…. Daar zit em nou de kneep, die zal je nooit krijgen!

Niet dat ik nooit boos bent geweest over mijn verleden hoor. Ik ben super boos geweest, het was niet eerlijk, het had anders gemoeten enzovoort!
Maar schoot ik er mee op?

Echt niet!
Het bracht me verder van huis dan ik al was!

Moet ik dan blij zijn als ik in een situatie zit waar ik niet blij mee ben?

Nee hoor, weet waar je staat, weet wat je niet wil en ga er voor om je toekomst te creëren vanaf dit punt. Een toekomst in de richting waar jij voor wil staan!

Accepteer de werkelijkheid als je startpunt voor nu!
Je hoeft er helemaal niet blij mee te zijn, maar als je het niet als startpunt voor jezelf aanvaart, dan heb je als het ware niet eens een starblok om vanuit te vertrekken.

Je hebt dus veel meegemaakt wat je niet mee viel?

Heb je je frustratie verwerkt?

Dat is je startpunt! De werkelijkheid van nu dus accepteren als je startpunt, daarmee wetend wat je misschien niet meer wilt en van daaruit de beweging inzetten richting de koers waar je naar toe wilt.

Moeilijk?
Ja , want je wilt erkenning!
Erkenning voor je onmogelijke situatie!
Toch?

Desnoods sleuren we er de hele omgeving bij, om toch maar in het gevoel gevoed te worden dat het allemaal zo niet had mogen lopen!

En weet je, zelfs al zouden alle mensen dat doen, dan nog … is het zo’n onverzadigbaar gevoel!
Eigenlijk hadden we het liefst dat het verleden gewoon teruggedraaid zou worden en we het niet mee hadden hoeven maken.

Kijk, en dat zit er nou eenmaal niet in, en daarom kunnen we er voor kiezen om alsmaar te blijven schrijven over onze frustratie, kunnen we er voor kiezen niet verder te komen, omdat al die anderen ons verleden nou eenmaal niet terug kunnen draaien.

Ooit, vroeg iemand mij ooit in een hele moeilijke situatie hoe het met mij ging.
Een aantal maanden eerder zou ik nog hartgrondig gezegd hebben dat het mij verschrikkelijk K…. ging!

Ik gaf echter spontaan vanuit mijn hart antwoord en zei tot mijn eigen stomme verbazing dat het mij goed ging.
En het ging me goed!
Wat bleek?
Ik werd er me pas van bewust op het moment dat ik spontaan het antwoord gaf!
Ik had me los gemaakt van mijn omstandigheden!

Losgemaakt van mijn omstandigheden?
Wat bedoelde ik daar dan mee?
Nou gewoon, mezelf losgemaakt van mijn omstandigheden! Ik wàs namelijk niet meer mijn omstandigheden, mijn omstandigheden waren beslist onaangenaam, maar mij ging het inmiddels uitstekend!

Ik herkende ineens dat ik niet meer de boosheid en de frustratie uitstraalde die ik eerst was.
Ik was voorheen mijn frustratie en mijn boosheid als het ware.
Ik had mij voordien geïdentificeerd met mijn omstandigheden, ik was als het ware mijn omstandigheden, ik was dus ook voor een deel zelf die boosheid!

En ik kan je vertellen, dat schoot niet op!
Dat schoot helemaal niet op!
Dat was zelfs afschuwelijk om mee te maken!

Niemand zat daar op de wachten.
Niemand had de behoefte om in de machteloosheid terecht te komen waar ik de mensen onbewust in bracht, de machteloosheid dat ze aan mijn verleden niets veranderen konden, en mijn boosheid en frustratie niet verwerken konden voor me.

Niemand had behoefte om mijn machteloosheid te ervaren, niemand zoekt dat op!

Tja… en jij en ik maar wachten op bevestiging!
Gaat niet lukken dus!

Die bevestiging …..
Vervelend is dat!
En gelijktijdig helemaal niet vervelend als je beseft dat je uiteindelijk zelf de enige bent die de oplossing in handen hebt!
Je bent zelf de enige die jou die bevestiging het beste kan geven, want jij bent de enige die echt grip zal kunnen krijgen op je eigen leven!
Jij bent dus degene die in staat zal zijn om je verleden te accepteren als een feit, een feit dat vanaf heden veranderbaar is, omdat je beseft dat ze jezelf de creator kan worden van je toekomst!

Niet dat het je niet zou ondersteunen hoor, als een ander je zou kunnen bevestigen dat je verleden minsten heel vervelend was in sommige perioden, dat zou je er extra in kunnen helpen om je eigen nieuwe creatie voor de toekomst aan te gaan.
Maar maak je er alsjeblieft niet van afhankelijk!
Blijf niet hunkeren naar erkenning!
Geef jezelf de erkenning.
Zeg gerust tegen jezelf dat je beter verdiende te krijgen, maar zie te accepteren dat je toch dit verleden kreeg als verleden!

En ja dàn, pas dàn wordt het zinvol om te gaan schrijven, richting toekomst!

Richting toekomst, die pas helder werd voor je mede dankzij je verleden, hoe moeilijk die ook te verwerken was!

Prachtige projecten hebben zich daaruit kunnen ontplooien.
Voorbeelden van mensen die gehandicapt raakten en prachtige uitvindingen deden om de leefbaarheid met mensen met die zelfde handicap te vergroten.
Geweldig is dat!

Wil je dus wezenlijk de wereld verbeteren en daar een werkelijk aandeel in krijgen?
Neem je aandeel dan!

Verwerk je verleden!
En ga daarná schrijven, of produceren, kennis overdragen of wat dan ook, om anderen te helpen.
Communiceren.
Daar had ik het over.
De wezenlijke inhoud van je communicatie komt pas dàn over als je als “zender” helder kan zenden.
En dáár heb je volop grip op!

Herken je hier wat in?
Kan je hier wat mee?
Ik hoor het graag!
Schrijf gerust ...!

Ik wens je veel succes! Veel succes vanaf NU, want vanuit het NU creëer jij je toekomst. Hoe doe je dat?

Lees ook over misverstanden in communicatie.

Lees ook zelfvertrouwen ontwikkelen.

© Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling