Relatie en bevestiging ....

In een goede relatie is er sprake van wederzijdse verbinding.

Je bent in relatie met elkaar (in welke vorm dan ook) omdat je elkaar over en weer aansprak, iets in de ander raakte jou, iets in jou raakte de ander. Zonder dat was er geen sprake geweest van het ontstaan van de relatie.

Vaak schrijven wij de gevoelens die wij beleven toe aan de ander, terwijl het onze eigen gevoelens betreft. Iedere ontmoeting is in wezen een ontmoeting met ons eigen gevoel en onze eigen diepte in gevoelens. Veel "ontmoetingen" zijn oppervlakkig en van een vluchtig voorbijgaande aard. Bijzonder zijn de ontmoetingen die ons "bijblijven", waarin we diep van binnen ergens door geraakt worden, geraakt in onszelf dus door de ander. Zeldzaam zijn de otmoetingen waarbij we op zielniveau geraakt worden. Het zijn de mensen die we letterlijk in ons hart sluiten en die daar vaak altijd een heel bijzondere plek blijven innemen, ongeacht wat ze doen. Het zijn de mensen die ons een level hoger of dieper in onszelf weten te brengen, het zijn de cadeautjes in je leven. Wees er zuinig op, en vooral beschouw ze niet als vanzelfsprekend, want dat is het juist NIET! Het heeft je namelijk heel veel te zeggen en het geeft je vaak heel veel te ontwikkelen. Nieuwe inzichten, nieuwe gedragingen en nieuwe ontwikkelingen. Open communicatie is dan juist van het allergrootste belang.

Het is in mij dat jij me boeit en andersom.
Het is niet de ander die boeit, ik ben geboeid.
Het is niet dat ik het ben die jou boeit en het is jouw gevoel dat jij geboeid bent door mij.

Mensen die ons aanspreken (aanspreken in de vorm van door wie we "geraakt worden”) hebben onze belangstelling.
Jij bent geïnteresseerd in hen en zij in jou als we over een relatie spreken.

Waar het in vele relaties op strandt is het feit dat we elkaar niet over brengen “dat we geraakt zijn” en “dat we geïnteresseerd zijn”, belangrijker is nog dat we onszelf "bevestigen" (door hardop naar elkaar uit te spreken) dat we geïnteresseerd zijn en belangstellend zijn en dan niet in de vorm dat we aan onze eigen interesse alleen vorm geven door in je uppie zonder dat de ander het weet naar een foto te staren, maar juist door aan de ander te bevestigen (in woorden en daden) dat we in hen geïnteresseerd zijn.

Het is de uiting van onszelf, eigenlijk bevestigen we hardop ons eigen gevoel.

Mensen die elkaar weten te bevestigen doordat ze zichzelf durven tonen in hun gevoel, zijn goud waard binnen de relatie, zonder dat bloedt iedere relatie langzaam dood ..... wat altijd negatieve consequenties zal hebben op de energie!

Ik had eerst haar verhaal gehoord...

Het was alsof ze aan een dood paard liep te trekken, zei ze, alle initiatief leek alleen van haar uit te gaan. Ze hield van hem, maar het leek eenzijdig en eenzijdig hou je een relatie niet in stand.

Toen hij ermee geconfronteerd werd schrok hij zich een ongeluk, hij had er nooit een idee van gehad dat dat de boodschap was die over bleek te zijn kunnen komen, dat ze zich eigenlijk nauwelijks bevestigd had gevoeld, nooit gehoord en gezien had gevoeld doordat hij niets besprak van wat hij werkelijk aan gevoel voor haar had en eigenlijk meer volgzaam dan pro-actief naar haar was.. Hij re-ageerde alleen op wat zij realiseerde, waardoor hij haar belangrijke bevestiging onthield, want ook zij dient even zo goed als hij emotioneel gevoed te worden..

Hij was juist gek op haar, zijn gedachten waren voortdurend bij haar, maar nee, … dat kon ze bij nader inzien ook niet geweten hebben, realiseerde hij zich nadien met grote schrik.

Hoe vaak en hoe heb je haar duidelijk gemaakt dat je werkelijk van haar hield en wat zij als persoon voor je betekende?

Hij keek me aan of ik van een andere planeet kwam ..

Dat WEET ze toch?

Ik keek hem aan en vroeg hem .. HOE weet ze dat? Waaruit heeft ze dat op kunnen maken?

Hij leek in verwarring te raken, de vragen die ik hem voorschotelde leken totaal (nog) niet in zijn beleving te passen …

"Ok", zei ik, "hoe weet jijzelf dat zij belangrijk voor je is?"

Ze belt me, ze mailt, we spreken vaak af.

Ok, zei ik, nam jij ook initiatief?

Hij keek me vragend aan, al die contacten hadden toch plaats gevonden, dus dat zegt toch genoeg?

Ik vroeg hem nogmaals:”hoeveel initiatief nam jij waaruit zij kon opmaken dat gevoelens wederzijds waren?”

Hij moest er even over nadenken, het was duidelijk een volkomen nieuwe invalshoek van kijken voor hem....

Nou je het zo vraagt .. ik heb er nooit bij stilgestaan, maar in wezen was zij vaak de initiatiefnemer, ze was me eigenlijk altijd voor!

Ok en wat deed dat jou?

Ik vond dat leuk, dat gaf me altijd een goed gevoel, ze is een leuke meid en we hebben het prima samen.

“Eigenlijk bevestigde zij dus door haar vragen dat zij belangstelling voor had voor jou?” Jij kon er dus een gevoel van bevestiging voor jezelf uit halen, als ik het goed begrijp.

.... nu je het zegt ... : “Ja, dat gaf me een heel goed gevoel.”

Hoe vaak heb jij haar dat gevoel terug kunnen geven?

Hij keek me nog altijd niet-begrijpend aan.

Ik legde uit: "Met haar vragen, wist zij dus een boodschap over te brengen.

Stel dat ze zou opgehouden zijn met vragen … zou je dan dezelfde boodschap hebben gekregen?"

"Nee natuurlijk niet .. " zei hij, "ik zou me hebben kunnen afvragen of ik nog wel in zicht was..."

En ….. zou dat alleen voor jou gelden denk je?

Hij begreep nog steeds niet echt waar ik heen wilde …

"Ok", zei ik, "dus door iets te doen, te vragen en door iets niet te doen gaf zij dus een boodschap door .. begrijp ik dat goed?"

“Zo heb ik het nog niet bekeken” zie hij, “maar nu je het zegt, ja … inderdaad ..”

“Ok, dus door iets te doen en ook door iets niet te doen brengt iedereen dus een boodschap over … “ zei ik. "Ze bevestigde dus als het ware haar gevoelens voor jou!""

Het kwartje begon te vallen leek het …

Ineens keek hij geschrokken op en leek hij zich te realiseren dat zij hem dus wel voortdurend positief bevestigd had en dat hij dat wel aangenaam had gevonden, maar dat hij zich volstrekt niet had gerealiseerd dat hij dat dus andersom had verzuimd, dat hij bevestigen helemaal niet had gedaan en zij dus met de nodige vraagtekens moest zitten omtrent zijn gevoelens in de relatie …

Zijn verbazing werd nog groter toen ik hem herinnerde aan een door hem eerder gemaakte opmerking “ze weet ze toch wel wat mijn gevoelens voor haar zijn ...”

Nee dat bleek ze dus eigenlijk helemaal niet te weten, althans hij had haar dat zeker niet laten weten ..!

Hij voelde zich beschaamd en zei dat ook.

Ik vertelde hem dat “zich beschaamd voelen” hooguit een mooi startpunt zou kunnen zijn om het vanaf nu anders te gaan doen en haar te geven wat binnen iedere relatie van levensbelang is … namelijk elkaar bevestigen … omdat als je dat niet doet dan minstens een van de twee onbedoeld emotioneel uitgehold wordt!

Hij keek me aan en ik zag dat het heel wat met hem deed ..

"Neem jezelf niets kwalijk", zei ik hem, "je deed naar beste weten met de kennis die je toen had, maar doe nu met de kennis die je nu hebt, wat je te doen staat en pas die kennis toe!"

Een week later zag ik haar weer… ik zag dat er iets gebeurd was wat haar duidelijk heel erg goed had gedaan …

Hij bleek haar een lange en heel oprechte persoonlijke brief te hebben gestuurd waarin hij haar aangegeven dat hij dingen die voor haar belangrijk waren volstrekt over het hoofd had gezien. Dat (de negatieve gevolgen voor haar) zijn intentie absoluut niet was geweest en dat het hem heel erg speet dat zij onbedoeld daardoor zich heel wat minder goed had kunnen voelen dan dat hij zichzelf had kunnen voelen en dat dat beslist niet de bedoeling was geweest.
Hij had haar onomwonden verteld dat zij werkelijk heel veel voor hem betekend had en ook wat ze op dit moment door hem betekende, hij was zich bewust geworden veel van haar te houden.

Het was volkomen nieuw voor haar dit zo openhartig te horen en het had haar geweldig goed gedaan!

Eigenlijk waren het wel dingen die ze onbewust beseft had, maar door nooit bevestigd door hem te zijn geweest was ze ondanks dat langzaamaan toch behoorlijk uitgehold geworden!

Een relatie kan alleen goed stand houden als hij werkelijk wederzijds gevoed wordt, zo niet dan duurt een relatie meestal zelfs korter dan de relatie "leek" voort te duren, soms voor de een slopend terwijl de ander onbewust door hobbelt zonder werkelijk "in relatie te zijn." Soms zie je stellen elkaar wederzijds niet bevestigen, wat vaak de "huwelijken" zijn die als broer-zus relatie voortslepen/verzanden .... altijd weer een ramp voor het hele gezin omdat kinderen met name feilloos aanvoelen hoe relaties in oorsprong werkelijk in elkaar zitten en daar vaak onbewust met psycho-somatische klachten op reageren!

Sinds die brief was hun contact ook geïntensiveerd, ze waren leek het diepgaander met elkaar verbonden, hij had over een drempel bij zichzelf heen gemoeten voor zijn gevoel, maar uiteindelijk had het ook hem heel goed gedaan, hij voelde zich heel goed en voldaan doordat hij nu pas werkelijk in contact kon komen zowel met haar als met zichzelf!

Eigenlijk was het voorheen een manier van leven geweest die hij tot op heden had kunnen volhouden tot het moment hij nu dus tot het besef kwam dat er consequenties voor anderen aan zaten die hij zich nooit echt goed gerealiseerd had en waar hij ook beslist niet op uit was geweest maar waar hij nu achteraf toch wel moeite mee had dat het te lang had kunnen voortduren.

Gelukkig was hun relatie nog te herstellen. Ze zaten niet ver van het punt van verbreking, iets wat hij reeds vaker was tegen gekomen, maar nu begreep hij dat dit patroon van leven zich in het verleden had kunnen voort zetten doordat dat hij daar nooit eerder echt inzicht in had gehad.

Uiteindelijk was hij heel erg blij dat dit alles ter sprake was gekomen … alleen met inzicht en bewustzijn van hoe het leven werkte kon hij bewerkstelligen wat hij werkelijk wilde en dat was een goede en liefdevolle wederzijdse relatie met haar. Hij besefte hoe waardevol ze voor hem was en dat ook hij waardevol voor haar bleek te zijn.

Uiteindelijk bleek hij niet alleen maar zichzelf te willen plezieren maar ook juist de mensen die hij lief heeft!

Toen hij dit door had ging het hem ook persoonlijk heel veel beter, er was een nieuwe dimensie in zijn leven gekomen!

© Yvonne Mooijman