Hoe is het met jou?

 

Ik vroeg:  - “Hoe is het met jou?”-

Ik kreeg als antwoord:  - “Steeds beter .. wat bewuster aan het leven ...en wat meer de dingen doen die ik wil doen …”-

..... Een klein fragmentje uit een persoonlijke uitwisseling ......

   
                   ........

Wat is het fijn om zo nu en dan terug te horen hoe mensen zich ontwikkelen … zich geleidelijk beduidend beter zijn gaan voelen dan voorheen door zich bewust te worden dat er iets veranderd diende te worden om zich innerlijk ook werkelijk gelukkig te kunnen voelen!

Mensen die “naar de buitenwereld” zich altijd heel gezellig en open leken op te stellen. Vreselijk veel plezier leken te hebben, dat vaak "tussendoor" ook wel hadden, maar die als ze werkelijk diep van binnen even bij zichzelf en hun diepste verlangens uitkwamen zich juist daar niet vervuld voelden.

Verlangend naar begrip, diep werkelijk verlangen daar hun medemens, verlangen zich opgenomen te voelen, verlangend werkelijk onderdeel uit te maken van een wezenlijke verbondenheid en begrip.

Altijd in staat leken een lach op hun gezicht te toveren voor hun omgeving, terwijl ze zich innerlijk verscheurd voelden, omdat ze zonder zich daarvan bewust te zijn voortdurend bezig waren het leven slechts volgens die verwachtingen van anderen te leiden.
Vaak niet hun oorspronkelijke "eigen" verwachtingen, maar verwachtingen die ze onbewust over hebben genomen van hun omgeving, geloof, ouders, school, gezin, waardoor ze zich schuldig voelen als ze niet doen wat in dat patroon van hen verwacht wordt of bang zijn niet meer aardig gevonden te worden als ze echt werkelijk zouden doen wat ook goed voor hen zou zijn en waar ze diep van binnen echt behoefte aan hebben, het werkelijke contact!

Mensen die harmonie/rust/geen conflict met hun omgeving, op een hoger plan stellen dan de eigen innerlijke harmonie met zichzelf, waar zij toch echt zelf en alleen verantwoordelijk voor blijken te zijn.

Die zelfde omgeving om wie ze het doen is zelfs niet gebaat bij mensen die zich uithollen voor anderen, er blijft dan (ook voor hen)  NIETS over om van te genieten namelijk!!!!

Innerlijk voelen ze een te kort, wat vaak opgevuld gaat worden met gedrag om te compenseren, met het doel zich toch beter te gaan voelen,

In hun keuzes stellen ze het belang van anderen vaak hoger dan zichzelf.
Soms komen ze in de knoop, waarbij ze dan keuzes kunnen gaan maken waarbij ze meer bezig zijn  "specifiek de buitenwereld" te vriend te houden door die buitenwereld, in plaats van "zichzelf te vriend te houden".

Dat neemt hun systeem hen niet in dank af!!! Het gevolg is diep onder de oppervlakte een onvoldaan gevoel, wat zich uiteindelijk zal gaan wreken! Burn-out, voortdurend malende gedachten, depressie kunnen een gevolg worden, op een redelijk sluipende manier!

En dat terwijl ze voor zichzelf als ècht énige persoon verantwoordelijk blijken te zijn.

Mensen die hun "vriendelijke" of “olijke masker opzetten.” en toch vaak onzichtbaar vast lopen in zichzelf zonder dat iemand dat vaak in de gaten heeft! Heel vaak niemand die door die façade heen bleek te kijken, waardoor er dingen heel lang en vooral, ongemerkt voor hun omgeving, voor hen zelf innerlijk heel erg fout kunnen lopen, waardoor het ondermijnend effect na lange tijd behoorlijk kan oplopen en kan escaleren.

Ik voel me altijd heel bevoorrecht zo nu en dan spontaan (zowel prive of zakelijk) toegelaten te worden in die binnenwereld van mensen. Veel mensen laten een ander niet werkelijke in hun binnenwereld toe, helaas, want alleen in je binnenwereld maak je contact met je zelf en alleen via die binnenwereld pas werkelijk in contact met de ander! Het is dan ook een vorm van persoonlijke ontwikkeling om zover te komen!

De ontwikkeling om éérst bij jezelf en je eigen gevoel te durven uitkomen om vandaar uit je te kunnen verbinden met de ander.
Zonder eerst jezelf te benaderen en toe te laten, werkelijk te voelen wat daar aan gevoel of verlangen zit, zal je nooit in verbinding komen met je omgeving! Je zal zonder dat eigen innerlijke contact makkelijker afhaken in relatie dan in verbinding kunnen komen.

Helaas worden vaak de mensen die het dichtst bij staan zelfs niet toegelaten. Vaak zie ik levenspartners zelfs geen weet hebben van wat er werkelijk leeft in het innerlijk van de ander. Triest maar waar, juist daar zou die openheid zo healend kunnen zijn. Goede vrienden, intieme vrienden, psychisch intieme vrienden, zijn een weldaad! "Partners" zouden er goed aan doen te beseffen als ze zich niet als partner gedragen!

Soms, “uit het niets” komt een ont-hulling van gevoelens waarbij ik even zicht mag krijgen op die binnenwereld van iemand die er soms/vaak zo heel veel anders uit kan zien dan die buitenwereld die men vaak als masker voor houdt!

We maskeren vaak onze eigen ziel! Je wordt pas "zielsgelukkig" als je juist daar toegang toe biedt en krijgt!
Kijk een door die ogen heen werkelijk naar binnen, in hoeverre kijken we sowieso elkaar al aan !?

Zijn we werkelijk bereid de ander "aan te gaan",  "toe te laten" in ons?

Een relatie is wezenlijk wat anders dan bijvoorbeeld "het bed" delen (als dat al/nog gedeeld wordt) Een werkelijk opgebouwde relatie doet je voelen wat een ander beweegt, raakt dat je, denk je er aan, voel je verbondenheid, voel je het verlangen dat te mogen blijven ervaren en voelen!

Het is heel wat anders dan oppervlakkige dingen gezellig delen, terrasje pakken terwijl de ander niet gelukkig is of jezelf niet echt gelukkig bent. Er kunnen dan in contact wel dingen praktisch zijn, maar biedt het je wat je werkelijk nodig hebt?

Wat de ander nodig heeft?
Is er werkelijk contact en verbondenheid?
Voel je werkelijke spontane natuurlijke verbondenheid en echte de diep persoonlijke interesse, die nodig is om gelukkig te zijn? Voel je de behoefte in contact te zijn, te willen weten en delen?

Je krijgt geluk niet doordat een ander het aan jou geeft, je brengt geluk in jezelf door het in jezelf aan te gaan en dat van daaruit te delen met wie je lief is!

De werkelijke verbondenheid dus met jezelf en een ander te ervaren.
Dat is samen-zijn, wat er zelfs kan zijn als je de ander niet ziet of mist. Missen is trouwens een belangrijke factor die reeds bestaande verbinding bevestigt.

Durf je je kwetsbaar te uiten en aan te geven: "ik mis je...!"  Waarmee je je bestaande relatie en verbinding bevestigt en in stand houdt?

...... ik ben nooit zo geïnteresseerd in die maskers die mensen dragen, maskers zijn een maskering, ik wil het gezicht achter het masker zien .. de echte mens zelf ervaren!

Ik heb geen moeite de pijn er achter te mogen zien, als ik nadien maar mag beleven dat er een echte lach ontstaat! De glimlach van de ziel te zien ontstaan waarbij geen masker meer nodig is .... dat is geluk voor mij!

Ik voel me altijd heel blij als ik met mensen in contact kom en toegang krijg tot hun binnenwereld.

Dat buitenkantwerk is vaak een façade en daar heb ik niet zo veel mee!

Ik wil mensen ECHT ontmoeten, voorbij die façade dus, voorbij de "afwezigheid", voorbij dat masker!

Het ECHTE contact aangaan, ECHT kunnen communiceren over wat er leeft in mensen en de patronen herkennen die er achter steken.

Mensen die “uiterlijk” alles “voor elkaar lijken te hebben”, huisje boompje beestje! Helemaal TOP zo het lijkt aan de buitenkant.

Van binnen blijkt dan dat ze zich hebben uitgehold, als een boomstam, die op omvallen staat, zonder dat iemand dat in de gaten heeft!

Vaak worden de patronen van dat uithollen niet herkend, en zal het patroon zich blijven herhalen, en het slijtngs-proces zich dus ook voortzet.

Soms zou ik willen dat wat meer mensen de gevoeligheid zouden ontwikkelen door de maskers van de medemensen heen te kijken, wat zou er een verandering plaats kunnen vinden! Werkelijk persoonlijk diepgaand contact is het meest helende wat er bestaat! je hebt er LEF voor nodig.

Leven kan je misschien wel zien als het meervoud van LEF. Manmoedig veelvuldig jezelf en de ander durven aangaan! 

Werkelijk je ziel openbaren aan de ander!

We hebben eigenlijk nooit zo naar onze patronen leren kijken waar we in verweven zijn!

Hadden we dat maar vroegtijdig geleerd!

Patronen herkennen waarlangs we gewend zijn onze beslissingen te nemen, terwijl die ons soms stevig en ongemerkt kunnen uithollen!

Het zijn vaak de gevoelige en zeer aardige mensen die zich zo kunnen laten uithollen!

Droevig is dat! Dat kan echt pijn doen om te ervaren.

Prachtig is het om te ervaren als soms die mensen of hun omgeving “ineens” bewust worden en naar buiten durven treden, vaak helaas op een moment dat de pijn niet meer te dragen valt omdat die zo intens pijnlijk is, en goed dat er dan mensen zijn die bereid zijn het contact aan te gaan en te luisteren, te voelen wat er leeft.

Allereerst is het nodig dat iemand zelf zich zelf bewust wordt wat er intern gaande is.

Vaak draait men zich een rad voor eigen ogen door de uiterlijke façade als de werkelijkheid te zien.

De innerlijke wereld is de echte wereld! Hoe voel je je echt!

Vaak zijn er signalen dat er gedrag ontstaat van “weerstand”, “zoeken naar gevoelens die de interne pijn kunnen opheffen.”

Wat ben ik blij met mijn werk, waarbij ik mensen kan doen inzien wat er werkelijk gebeurt van binnen.

Werk zeg ik nou wel, eigenlijk is het een uiting van wie ik ben, eigenlijk heb ik van mijn “zijn,” mijn werk kunnen maken, heerlijk!

Ik vind het fijn om mensen de mogelijkheid te bieden bewust te worden van hun mogelijkheden voor zichzelf, zich niet langer meer beschikbaar stellen te leven volgens verwachtingspatronen, maar zich in staat stellen, werkelijk de verantwoordelijkheid op te nemen voor hun eigen systeem, want dáár ligt onze echte verantwoordelijkheid, voor onze eigen gezondheid, door aan onze werkelijke en noodzakelijke behoeften te kunnen voldoen. Doen we dat namelijk niet, dan zijn we van die uitgeholde mensen, die naar buiten anders lijken dan ze werkelijk van binnen zijn.

Uitgeholde mensen nemen vaak uit overlevingsstrategie heel ongezonde beslissingen voor zichzelf , ze zijn dan jammer genoeg niet meer authentiek , en ze laten zich leiden door gewoontes en oude patronen en verwachtingen van hun omgeving, en niet vanuit hun authentieke binnenwereld.

Dat is de reden waarom ik zo graag in die binnenwereld van mensen kijk, anderen graag toelaat in mijn binnenwereld.

Ik wil “echte” mensen, mensen die werkelijk “uit zichzelf” leven en niet de zeilen naar de wind van de omgeving richt!

Ik vind het heerlijk als mensen ineens op een punt komen, werkelijk vanuit zichzelf naar buiten kunnen komen, dat ze echt representant zijn van zichzelf …

Zelf kunnen kiezen en zich niet meer overleveren aan ideeën over wat ze zich mogelijk niet zouden kunnen veroorloven.

Deepak Chopra schrijft in “de zeven spirituele wetten van succes” daar mooie passages over.

De moeite waard, ik heb aan de beschrijving met name in dit boek veel inzichten opgedaan.

Hoe is het met jou?

“Steeds beter .. wat bewuster aan het leven ...en wat meer de dingen doen die ik wil doen …”

Ik ga er voor .. !

Jij ook...?

© Yvonne Mooijman

Deepak Chopra: De zeven spirituele wetten van succes.




Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling