Soms voel ik me dwars ….. terwijl ik
dan eigenlijk gewoon niet dwars ben …. maar meer mezelf....
Dat zijn van die momenten dat ik weet
dat ik mensen trigger en ik zelf getriggerd word.
Nou is dat geen punt, want triggers
zijn juist onze leerpunten, vaak ook onze pijnpunten, maar vooral ook onze "omslagpunten" naar ons ware geluk, we zoeken ze
niet op, welnee we vinden ze als vanzelf, daar zorgt ons
onderbewustzijn wel voor!
Lekker zo'n onderbewustzijn …. maar
ja.. het is zijn taak tenslotte … om goed voor ons te zorgen, ons te bieden wat er aan goeds te bieden is, onze veiligheid en ons geluk te creëren en te waarborgen. ...
Zijn taak?
Wat voor een taak dan?
Nou gewoon, om al onze pijnpunten door
te komen, ze te mogen neutraliseren … gewoon verwerken noemen ze
het dan ook, waarna we kunnen bereiken wat voor ons is weggelegd aan geluk.
Verwerken, wegwerken, de lading er van
af halen …
Die lading ja, die ieder van ons met
zich meedraagt, ons verleden, onze ervaringen, zwaar en minder zwaar,
en juist die ervaringen waar wij ooit eens een verkeerde betekenis
aan hebben gegeven, waardoor het een pijnpunt werd, ons pijnpunt
werd.
In mijn werk ben ik daar voortdurend
mee bezig, met mensen hun pijnpunten te leren herkennen en die nu
juist niet langer uit de weg te gaan. Te beseffen dat ze er niet voor
niets zijn, ze vaak best herkenbaar zijn als we er voor open willen
staan. De patronen die we als een rode draad door ons leven
voorgeschoteld krijgen, soms maar steeds weer, telkens opnieuw …
net zo lang tot wij het een plek kunnen geven voor onszelf en we het
achter ons mogen laten.
Ik zal een voorbeeldje geven.
Donny zit in de zandbak met zijn
emmertje en zijn schepje te spelen, helemaal blij en trots op zijn
speelgoed, hij geniet hij is blij. Zijn emmertje en zijn schepje
heeft hij net van zijn vader en moeder gehad voor zijn verjaardag en
hij voelt zich er helemaal gelukkig mee! (Voor Donny zijn emmertje en schepje mag je naar behoeve alles invullen, het kan symbool staan voor werk, een liefdevolle relatie, gelukzaligheid, materie ..... alles wat ook maar enige waarde vertegenwoordigt)
Terwijl hij zit te spelen komt
Antoontje er aan die bij hem komt zitten en meespeelt.
Antoontje zijn thuissituatie is heel
anders, hij heeft zelf geen speelgoed en hij zou best net zo blij als
Donny willen zijn met zulk speelgoed. Diep in zijn hart wil Antoontje
ook wel zo'n emmertje en schepje voor zichzelf en in een onbewaakt
ogenblik grist Antoon het speelgoed weg en zet het op een lopen.
Donny blijft verslagen en verbaasd
achter, holt nog wel achter zijn speelgoed aan, maar Antoon is hem te
snel af en hij is zijn speelgoed kwijt.
Donny gaat verslagen naar huis.
Drie weken later ….
Donny heeft inmiddels van zijn moeder
nieuw speelgoed gekregen en Donny zit weer in de zandbak.
In de verte komt Marietje aangelopen,
het is weer prachtig weer en zij ziet Donny zitten en gaat naar de
zandbak toe. Ze denkt met Donny te kunnen gaan spelen.
Ze heeft een open vriendelijke blik in haar ogen en
verwacht gewoon gezellig te kunnen gaan spelen.
Donny echter bedenkt ineens hoe het
vorige keer afliep toen hij in de zandbak zat te spelen en ineens
kijkt hij met norse en wantrouwende blik naar Marietje en gaat zo zitten dat
hij zijn speelgoed afschermt voor Marietje zodat ze er niet bij kan.
Marietje staat perplex, voelt zich geschokt, kan die houding
niet vatten, voelt zich onheus bejegend en gaat vanuit die reactie
reageren en grist in een vlaag van woede het emmertje uit Donny zijn
handen en zet het op een lopen.
Marietje die totaal niet van plan was
zo te reageren, wilde gewoon gezellig in de zandbak spelen en daar
na weer naar huis, maar ze werd enorm getriggerd door het gedrag van Donny.
Donny werd getriggerd door zijn eigen herinneringen, slechts alleen
al doordat Marietje (nietsvermoedend en niets verkeerds in de zin
hebbend) aan kwam lopen en zijn herinnering aan de vorige keer met
Antoon hem in de weg zat.
Hij was bang dat Marietje hetzelfde zou
doen als Antoon en zijn angst daarvoor zette een kenningreactie in
werking waardoor Marietje getriggerd werd en als automatisch een zelfde reactie ging
vertonen als Antoon, terwijl dat zonder de herinnering van Donny
absoluut niet het geval zou zijn geweest.
Je kunt je voorstellen wat er de
volgende keer zou gaan gebeuren, mits Donny uberhaupt nog een keer naar de
zandbak zou gaan!
Dit voorbeeld geeft summier aan hoe
processen kunnen verlopen en hoe we in een situatie terecht kunnen
komen waarbij we ons terecht afvragen welke betekenis welk gedrag nu
nog heeft.
Laat ik het zo zeggen, mensen komen
elkaar nooit voor niets tegen zeker niet als je uitgaat van de werking van het
onderbewustzijn.
Ons onderbewustzijn krijgt het telkens
voor elkaar de juiste omgeving te creëren om onze triggers gewaar te
worden en ze te kunnen oplossen.
Het was namelijk niet allen Donny die
iets had op te lossen, ook Antoontje en Marietje hadden hun eigen
triggers die feilloos aansloten bij de trigger van de ander. Alles is energie, alles heeft een bepaalde frequentie en op grond van die frequentie zijn we in staat elkaar tegen te komen. Je kent de uitdrukking waarschijnlijk wel, op dezelfde golflengte zitten met elkaar?
Bij triggers zitten we alleen een beetje verder van elkaar af op dezelfde golflengte, waarbij we door de triggers die op die golflengte zitten we naar elkaar toe kunnen groeien en juist daardoor kunnen gaan treffen wat we zo graag willen maar waar soms tegelijkertijd een stukje angst hebben zitten om weg te werken waar het ons nog in de weg zit op de weg naar geluk/gelukzaligheid.
Zolang zowel Donny als Antoontje als
Marietje zich onbewust blijven van de mogelijkheid triggers op te
lossen, zullen ze ze waarschijnlijk telkens een er op lijkende
vorm tegen komen.
Je kunt je voorstellen dat de emotie
van teleurstelling of onbegrip als een rode draad blijft doorlopen en
dat juist gebeurt door de angst hem tegen te komen.
Donny zit als het ware in
vermijdingsgedrag waardoor hij Marietje bijvoorbeeld triggerde,
waarbij Marietjes gedrag ging vertonen waardoor er precies ging
gebeuren waar Donny zo bang voor was.
Ons onderbewuste is als het ware onze
harde schijf waar al onze herinneringen opgeslagen zijn.
Ken je het …. dat je telkens in een
patroon “verdwijnt” wat zo herkenbaar wordt?
Herken je al dat je zelf “standvastig”
op dezelfde manier reageert en steevast in een zelfde situatie
belandt?
Zoals ik al zei: Soms voel ik me dwars
….. terwijl ik dan eigenlijk gewoon niet dwars ben …. maar meer
mezelf....
Soms moet je dwars worden, voelen wat
er pijn doet en daar dwars doorheen gaan …. openheid creëren naar
jezelf om te beseffen wat er speelt, waar een onbewust stukje angst
aanwezig is.
Vaak wordt het doorbreken van je
grootste angst je grootste en mooiste eigenschap.
Tegelijkertijd zal die eigenschap
waarschijnlijk het beste gereedschap zijn voor je omgeving om verder
te komen.
Vaak zijn we ons niet bewust en
denderen we gewoon door in die trein waarin we zitten, met oogkleppen
op voor ons eigen aandeel.
Tot … de pijn te erg wordt … want
hij wordt toch voortdurend heftiger …. en als de pijn opgelost wil
worden, dan gaan we ons bewust worden, bewust van de patronen die we
tegen komen en bewust er mee willen omgaan.
Zoals we in het voorbeeld zagen
veroorzaken veel reacties kettingreacties op elkaar.
Kettingreacties vaak die onbegrijpelijk
zijn en waarom zijn ze onbegrijpelijk? Omdat het onbewust is
gebleven …
De oplossing zit altijd in onszelf,
alhoewel onze omgeving ons hier geweldig in kan helpen, mits zij er
voor open staat, maar dat vraagt al een vorm van bewustzijn. Maar het
is nooit te laat voor bewustzijn, ieder komt altijd wel op een punt
waarop hij bewust wordt, bewust van uiteindelijk onze eigen bijdrage
in het geheel die tot de oplossing er van bijdraagt.
Bedenk dat de persoon die je mogelijk
het meest irriteert, je grootste heelmeester is, in de vorm van
“helen” / “gezond maken.”
Je mag er van weglopen, die vrijheid
heb je .. je kan er op een positieve manier gebruik van maken door
bij jezelf naar binnen te gaan en te gaan voelen … waar zit mijn
grootste angst … wat wil ik vermijden, waar ben ik bang dat iets me
in de toekomst pijn kan doen.
Mensen die een intense relatie hebben
gehad die om een of andere reden is beëindigd, kunnen bijvoorbeeld
“besloten hebben” die pijn niet meer tegen te willen komen.
Kan je je voorstellen wat dat kan gaan
betekenen voor eventueel toekomstige relaties?
Zo gauw ze voelen dat het de positieve
kant op zou kunnen gaan, zal het verzet er aan komen …. het
vermijdingsgedrag …
Wat zou dat kunnen betekenen voor die
eventueel toekomstige partners (die de eindstreep nooit zullen kunnen
behalen en waarschijnlijk al vrij snel niet meer toegelaten gaan
worden?).
Ik prijs me gelukkig met veel mensen in
contact te staan en via de coaching vaak heel intiem mag bespreken
wat er in een mensenhoofd omgaat.
Ik heb zelfs toegang gekregen tot
intieme dagboeken van mannen die gecoacht werden, waarin ze in eerste
instantie alleen maar in staat waren hun diepste geheimen aan
zichzelf en het papier toe te vertrouwen en op basis daarvan konden
we later de openheid creëren om er inzicht in te krijgen hoe op te
lossen.
Openheid is in wezen bewustwording,
open durven kijken en voelen, de communicatie met zichzelf aangaan,
voor velen in eerste instantie iets wat met argusogen bekeken wordt,
maar waarbij al heel spoedig blijkt dat openheid zo'n geweldige
vrijheid blijkt te creëren, de vrijheid om alle positieve ervaringen
die we ons nu vaak nog onthouden weer toe te kunnen laten.....
Ik prijs me gelukkig met mijn werk ….
wat heb ik veel mogen leren door de openheid die cliënten mij boden,
maar ook mijn vrienden en vriendinnen die in staat bleken open en
bewust te worden.
Uiteindelijk blijkt dat we alles
aankunnen wat we tegen komen, ook daarin is ons onderbewustzijn
zorgvuldig …
Alle en iedereen komt op het juiste
moment … de enige stap die ons rest is onszelf en de ander “aan
te gaan,” open te staan en te luisteren, te voelen en te ervaren …
En als je angst of weerstand voelt?
Open je … neem iemand in vertrouwen
.. ga jezelf aan …. het is er de tijd voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten