Ik schreef al eerder dat ik best moeite kan hebben als mensen "uit contact gaan."
Gelukkig overkomt het me uiterst zelden, maar die keer dat het gebeurt raakt het me telkens weer diepgaand omdat ik de waarde van connection ken.
"Raken" wat is dat?
Voor mij is "raken" dat iets mij als persoon diep raakt, het heeft ergens een resonantie met mij, het raakt mijn leven, mijn gevoel, mijn innerlijk proces.
Als mensen "uit contact gaan", is er altijd een reden waarom ze uit contact gaan.
Deze redenen kunnen divers zijn en hebben hoe dan ook altijd hun oorsprong in hun proces, hun overtuigingen, tegelijkertijd heeft het een raakvalk met mijn ontwikkelingsproces.
Contact, hoe liefdevol en integer ook bedoeld, kan niet altijd ontvangen worden.
"In relatie" en we zijn altijd in relatie met elkaar, geven we betekenis aan iets wat er gebeurt, dat is onze eigen betekenis en die kan volkomen verschillen van de intentie van een ander.
Mensen kunnen ook heel divers reageren op zelfde gebeurtenissen, afhankelijk van hun emotionele staat.
Ben je diep bedroefd, of heel blij, boos of gefrustreerd, al deze emotionele staten leveren heel diverse reacties op bij mensen op dezelfde gebeurtenis.
Hoe kwam ik hier nu op?
Ik zat net naar aanleiding van een email die ik kreeg met een link, een lezing te volgen via internet waar "dialoog" en "discussie" aan de orde kwamen.
Vaak kunnen we als mensen verzeild raken in "discussie", het is dan "wel" of "niet", "goed" of "slecht", kortom we gaan uit dat wat onze reactie op een gebeurtenis was, de enige juiste en de enige mogelijke interpretatie zou zijn.
Ga je hier over discussiëren, dan ontstaat er al snel een welles nietes.
Dialoog is een andere manier van communiceren.
Dialoog houdt in dat je communiceert zonder "agenda", er hoeft geen bepaalde uitkomst uit te komen, het gaat uit vanuit het respect voor zowel overeenkomsten als verschillen en gaat dus ook niet uit van wel of niet, goed of fout. Er stroomt als het ware een energie in communicatie waarbij de ander niet hoeft overtuigd te worden en waarbij geen behoefte is om de ander te overtuigingen of te veranderen.
Het is een vorm van communicatie die in staat een omgeving te scheppen van vertrouwen, vertrouwen in de ander zoals hij is, vertrouwen in de overeenkomsten, die juist in een dialoog in zicht komen.
Op onze manier van communiceren, zoals we vaak geleerd hebben, zijn we vaak onbedoeld heel oordelend bezig, en is verwijdering vaak een gevolg van die communicatie.
Dialoog is een prachtige manier van "openstaan", er mogen zijn zoals je bent met al je gevoelens van onzekerheid, angst, vraagtekens verlangens of welke gevoelens dan ook.
Dialoog ..... het vraagt een vermogen om afstand te nemen van onze manier van leven met be- en veroordelen.
In dialoog zijn we mild, zacht, open en in verbinding ...... we komen er achter dat de "ander" simpelweg een andere "ik" is.
Ga eens na bij jezelf, hoe vaak oordeel je?
Ga het komende uur eens optellen, hoe vaak je stiekem, zonder dat je het in de gaten had, onbewust dat je het deed, oordeelt.
Als je oordeelde, richt je aandacht eens bewust in de richting van de ander en wordt je bewust dat de ander "net als jij is", gewoon een mens met zijn verlangens, onzekerheden, angsten, ongemakken, emotionele pijn en liefde.
Zeg een zacht in jezelf: Sorry, ik besef nu pas dat ook jij je kwetsbaar kan voelen, en dat je doet wat voor jou in jouw proces noodzakelijk was.
Heb compassie en wees mild ....pas daarna ben je in staat een dialoog aan te gaan .... en pas dan (zoals de dichter Rumi schreef ... voorbij de oordelen van goed of slecht daar is een plaats, pas daar ontmoeten wij elkaar. Pas daar kunnen we elkaar echt leren kennen en waarderen.
© Yvonne Mooijman
vervolg 6.
Terug naar deel 1
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten