Levensgeluk, ego – angst – en het verleden.
Ik zat net even in http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.com/2008/07/de-betekenis-van-ego.html te lezen, waardoor ik besloot even verder te schrijven over ego, angst en verleden.
In tijden dat het ons niet voor de wind gaat, zijn wij geneigd aan het verleden te blijven hangen en onze toekomst te willen vrijwaren van wat ons angst opriep(verlies).
Kortom, we gaan vanuit angst voor "verlies van geluk", "nieuw geluk" vermijden in plaats van "nieuw geluk" weer toe te laten.
Als we weer zouden kunnen leven volgens ons volledige potentieel (dus niet meer vanuit onze angst!) dan zouden wij ten volle beseffen volledige Liefde en volledige mogelijkheden te zijn, en volledige Liefde en openheid (zonder angst) ondersteunt zowel ons eigen systeem enorm als dat van de anderen om ons heen.
Liefde doet ons altijd groeien, maakt ons gelukkig en blij, dus liefde in ons toelaten is van levensbelang!
Wij beseffen dan dat wij verantwoordelijk zijn voor ons eigen systeem (we "koken onze eigen pot"), ons eigen leven, onze eigen levensvreugde als ook dat van allen om ons heen. Dit betekent dat we in staat zullen zijn de belangen van het groter geheel mee te laten wegen in onze daden.
Ecologie wordt dat ook wel genoemd. In de NLP wordt bijvoorbeeld aangeraden om iedere beslissing die je neemt, op ecologie in te schatten. Heeft de beslissing die we nu maken, waarde voor het hele systeem, of zijn we vanuit ego, onze angst onze eigen zaak aan het behartigen mogelijk en vaak onbewust "ten koste" van onze omgeving.
Egocentrisme betekent dus ook dat we eigen belang laten prevaleren boven het groter belang.
Op momenten dat we erg met onszelf bezig zijn, is ons wereldje soms erg klein, vaak vanuit frustratie, intens verdriet, onmacht of welk gevoel daaraan dan ook ten grondslag mag liggen.
Het is vaak niet onbegrijpelijk wat er gebeurt, maar het “werkt” op dergelijke momenten vaak niet gunstig voor ons, vaak zelfs heel funest!
Stel, je hebt je "afgesloten" omdat je het emotioneel zwaar hebt, je hebt een zwaar verlies geleden.
Het afsluiten heeft beslist een positieve intentie, namelijk je leven weer op de rails zien te krijgen.
Vanuit opvoeding en cultuur kan het zijn dat we de overtuiging hebben dat we dit het beste doen door ons af te sluiten, dit afsluiten gebeurt over het algemeen wat sneller bij mannen dan bij vrouwen, terwijl daar geen serieuze reden voor is die beter werkt.
In mijn praktijk werk en communiceer ik veel met mannen waarbij mij en hen inmiddels gebleken is dat al wat "ze" voorheen cultureel aangenomen hadden en toepasten waarbij ze “in hun eentje een emotioneel verdriet trachtten op te lossen”, hen na verloop van tijd soms héél veel verder van huis bracht dan gedacht.
Menigmaal heb ik vernomen dat de onmacht gigantisch was en het verlangen om tot werkelijke oplossing te komen immens. Uiteindelijk hoor je dan ook vaak dat de echte doorbraak pas kwam door JUIST de gelegenheid te hebben gekregen (en genomen) om over de emoties te hebben kunnen praten. Letterlijk een uitlaad klep te hebben kunnen vinden. Vrouwen zijn wat dat betreft veel minder hard voor zichzelf, ze staan zich deze uitlaad klep toe.
Ik snap volkomen dat men doet wat men geleerd heeft en ik vind het volkomen begrijpelijk hoe gereageerd wordt. Tegelijkertijd geef ik aan waar ik ervaar dat dingen "tegen werken", het geluk verstoren. Ik vind het prachtig om te hebben mogen ervaren dat doordat men wist te herkennen dat ik hun houding niet afwees en wist te accepteren, men herkende dat hun houding vanuit opvoeding en cultuur ingegeven werd, en door deze kennis toe te laten en samen de effecten ervan onder ogen te zien, tot de conclusie te komen dat ze stuk voor stuk in staat waren zeer openhartig en communicatief te zijn.
Dat mannen slechter zouden kunnen communiceren is voor mij volstrekte onzin!
Dat ALS ze slecht communiceren dat ze dat ook erg "goed" doen, ook dáár ben ik overtuigd.
Ik vind het daarom ook een heerlijke uitdaging om daarmee aan de slag te gaan!
Het frappante is dat als mensen "diep in de put geraakt zijn", dat ze daarmee hun kracht al hebben getoond ergens "ver in te kunnen komen", de werkelijke oplossing ligt dan nog in "de neus de juiste kant op te zetten" en met dezelfde kracht Vooruit!
Ook hier ligt "mijn kracht", om mensen daarvan bewust te maken en liefst met de kracht en snelheid waarmee ze voorheen geleefd hebben, want die kracht bewezen ze al zichzelf zonder zich daarvan bewust te zijn!
Voor mij zijn de uitspraken “mannen komen van Mars en vrouwen van Venus” volstrekt onhandig en onlogisch gebleken en ik heb velen op een prachtige wijze geweldig zien groeien in hun levensgeluk, door op een geweldige manier te kunnen communiceren!
Op het moment dat een man beseft dat bij niet "beoordeeld wordt of veroordeeld wordt" is hij tot gigantische communicatie in staat, evenzo als dat voor vrouwen idem geldt!
Wat kan me dat goed doen!
Ook heb ik gezien dat mensen vanuit allerlei aannames over hoe ze dingen dienden op te lossen en hoe ze dachten te "moeten zijn",(waarbij die houding van ego, “ik kan het zelf wel, ik zal me niet laten kennen, ik ga af als ik mijn kwetsbaarheid toon, ga mij niet vertellen hoe ik leven moet ed”,) ongewild in een geweldig isolement terecht kwamen.
Dit geldt zowel voor vrouwen als mannen, alhoewel ik merk dat vrouwen vaak veel spontaner zichzelf aan elkaar "kunnen" tonen, en vanuit hun opvoeding toch wat meer hebben geleerd emoties met elkaar te delen en zich kwetsbaar op te stellen, wat daarmee juist hun enorme kracht blijkt te zijn!
Je kwetsbaar kunnen voelen, geeft aan dat je je toestaat je gevoelens te ervaren, en dat blijkt juist enorm krachtig te zijn!
Op het moment dat je beseft hoe je hier krachtig mee omgaat, besef je pas dat je in het hart van het systeem toegang hebt!
Niets is krachtiger dan dat!
De bereidheid om van elkaar te leren blijkt bij vrouwen veel groter te zijn, bij mannen komt toch vaak het "ego" "nog" even om de hoek kijken in de vorm van “ik wil het zelf kunnen” en uiteraard is daar niets mis mee, ... tot deze houding zeer nadelige effecten blijkt te hebben op zowel de persoon zelf als zijn directe omgeving (en dan vaak helaas vaak de directe omgeving die hem of haar het meest liefdevol nabij staat).
Ik ben altijd weer opgelucht als er een opening tot communicatie ontstaat, vanaf dat moment blijken mannen minstens zo goed te kunnen communiceren als vrouwen.
Het hele “verhaal” dat “mannen zich liever afzonderen” blijkt helemaal niet zo effectief te zijn als gehoopt werd. En uiteraard zijn er momenten voor iedereen waarop enige zelfreflectie (bij zichzelf te rade gaan) zeer effectief is, hetgeen niet wil zeggen dat er “de landkaart” van een ander eens even bij mogen gebruiken zeer effectief kan zijn, en wat dat betreft kan een ander soms een heel verhelderend perspectief blijken te kunnen leveren.
Kortom, ik werk heel graag juist met mannen waar het communicatie betreft en het “managen van emoties. “
Emoties worden door onszelf gecreëerd, hoe gek het ook klinkt en de geheimen over creëren en het managen van emoties zijn voor vrouwen vaak veel meer “gesneden koek” dan voor mannen.
Vrouwen hebben door de eeuwen heen elkaar hierin aardig weten te onderwijzen, waar mannen gewend waren hun “hok in te duiken om het zelf wel uit te vinden”.
Dit delen wat vrouwen makkelijker deden heeft hen veel emotionele wijsheid opgeleverd, dat wordt algemeen erkend en herkend.
Maar dat het een alleenrecht van vrouwen is, is klinkklare onzin!
Soms doet het mij pijn aan mijn hart als ik mensen zie worstelen met hun emoties.
Heel graag deel ik mijn ervaringen met ieder die daar aan toe is.
Emotioneel open staan kan zeer verhelderend werken en mijn coaching en counseling is ook daar op gericht om dat te bewerkstelligen.
Heb je vragen hierover, neem gerust contact op.
Soms is een enkel gesprek al zeer verhelderend om de benodigde inzichten te verschaffen.
Ik wens je toe dat je toekomstige gevoelens je weer vreugde mogen schenken.
Tijdens een bijeenkomst waarbij getraind werd om helder te communiceren waarmee je je bezig houdt (en dat is in een beroep als het mijne niet een echt eenvoudig zaak) , kreeg ik gaandeweg het inzicht dat het werk wat ik doe ( wat mijn PASSIE blijkt te zijn!) inhoud,t dat ik als een soort culinair expert mensen leer welke ingrediënten beschikbaar zijn om een gelukkig en zinvol leven te leiden.
Niemand ontkomt aan de ingrediënten van het leven, maar hoe we er mee omgaan heeft alles met onze "smaak" van het leven te maken!
Daar waar bepaalde ingrediënten (rouw, verlies, heimwee, frustratie, angst, boosheid) een bittere smaak aan het leven gaven, leer ik deze bitterheid te neutraliseren en opnieuw de creatie aan te gaan van een liefdevol smaakvol en culinair levensrecept.
We gaan als het ware shoppen in onze levenswinkel, en leren wat diverse smaken met ons doen en hoe we hier weer een liefdevolle en gelukzalige maaltijd van kunnen maken.
We maken van ons leven samen weer een vijf-sterren restaurant, ik ga niet voor minder!
En wanneer je weet hoe je een exquise kok kan zijn, dan ga je ook niet meer voor minder!
Ik leid je graag op tot je eigen VIJF-STERREN - "LEVENSGELUK"-TOP-KOK
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten