Ken je dat gevoel?
Weten dat je één met Al bent, je niet alleen voelen en niet verlaten voelen en ondertussen de ander nog even niet kunnen bereiken.
Dat zeg ik verkeerd. Ik bereik de ander terdege! Alleen de weerstand van de ander wordt zo zichtbaar, omdat ik confronteer, heel liefdevol confronteer, wetend dat het pijn zal doen, niet om pijn te doen. Uit een comfort zone komen is gewoon meestal een pijnlijk proces, maar authentiek zijn vind ik belangrijker dan in comfort zitten.
Pijnlijk kan de vorm zijn van het tegenkomen van angst, onzekerheid, met als reactie weerstand, ontkenning, aanval of verwijdering.
Bereikt de ander mij?
Dat is afhankelijk van zijn of haar inzet en bereidheid tot openheid.
Is er al een wezenlijke basis aangeboord om buiten het eigen ik-stukje te durven bewegen?
Alles is goed, alles is een proces en het proces is OK.
Ieder proces zet zich voort, vaak tot de pijn van isolatie zo groot gaat worden, dat men er weer bij wil horen.
Waarbij horen dan?
Mijn advies:
Vooral bij jezelf! Wil vooral bij jezelf horen!
Aansluiting bij anderen die zichzelf nog niet wensen te vinden, daar zal je geen aansluiting bij vinden, hooguit "valse" gezelligheid.
Wat versta ik onder valse gezelligheid?
Het elkaar zoeken in de oppervlakte om erbij te willen horen. De plek waar geen gevoel gedeeld mag worden, waar alleen de oppervlakkigheid getolereerd wordt, waar het niet gewenst is dat je je vrije mening geeft, of je gevoelens wenst te delen.
Vanuit authenticiteit hoef je nergens bij te horen, omdat je weet dat je al onderdeel van het geheel bent.
Vanuit authenticiteit herken je, dat je al 1 met alles bent, daar hoef je geen valse aansluiting voor te zoeken.
Ik wens je authenticiteit, de liefde van en voor jezelf.
Dat is Kracht!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten