Een rode draad in het leven en de pijn daarvan in mij of jou.
We trachten mensen te ontzien pijn te vermijden.
Echter nimmer kan wie dan ook de verwerking van wie dan ook overnemen door afwezig te zijn.
Verwerk het leven, accepteer wat is en jij en ik kunnen elkaars vrienden zijn.
Meermalen “overkwam” het mij dat mij gevraagd werd vanwege onverwerkte pijn bij zichzelf of een ander afwezig te zijn, waarbij ik onbedoeld in mijn eigen pijn van onbevestiging van mijn gevoelens terecht kwam zonder dat de ander zijn proces van verwerking in bleek te gaan, dat zelfs mijn afwezigheid een reden bleek te zijn voor de ander om diens verwerking
niet aan te “hoeven” gaan,
ik gaf kortweg mijn eigen ruimte prijs ....!
Vaak was ik liefdevol “bereid” voor de ander die situatie tijdelijk aan te gaan. Ik geef graag ruimte waar die nodig is ... tekens echter is mij gebleken dat ik de verwerking van de ander daarmee allesbehalve op weg hielp en vaak juist omdat ik er toe bereid bleek, bleef de ander op zijn plek van on-verwerking en kwam de ander juist niet verder.
Ik bleek juist in mijn meegaandheid, en daarmee tevens ontkenning van mijn eigen gevoel de ander allerminst te helpen en slechts mezelf pijn te doen.
Het zit niet in mijn aard iemand te zullen kwetsen, als geen ander ben ik invoelend naar ieders gevoel
omdat ik in kan voelen, viel ik echter regelmatig in mijn eigen valkuil.
De valkuil van “een pas opzij gaan” voor de ander ten koste van mijzelf, ten koste van eigenwaarde.
Ik diende te leren ook meer invoelend naar juist mijn eigen gevoelens te worden en er simpelweg te mogen "zijn", zonder toestemming, gewoon mijn geboorterecht "zijn".
Via “de ruimte” van een ander kan ik, noch de ander, mijn leven verwerken, gelukkig en blij zijn.
Vertrouw daarom op mijn inzet dat ik via mijn natuurlijke aanwezigheid slechts mijn eigen plaats in gebruik zal nemen, zonder voor welke ander dan ook kwetsend aanwezig te zijn.
Ik kan zelfs nooit de ruimte van een ander innemen daarvoor zijn we te UNIEK en bijzonder!
Ieder is verantwoordelijk voor zijn verwerking, zijn eigen gevoelens, waaraan voorafgaand diens eigen gedachten en overtuigingen ten grondslag liggen
Vraag me echter nooit meer om om welke reden dan ook afwezig te zijn want ook ik besta mèt mijn gevoel zoals ieder ander. Nimmer zal jouw of mijn oplossing mogen zijn dat, juist ik, omdàt ik invoelend ben en respect heb voor het gevoel van de ander dat ik om die reden een afwezige dien te zijn.
Het is mijn soms juist pijnlijke weg, om aanwezig te mogen zijn, uit mijn valkuil te mogen stappen, die stap opzij … en plaats te maken niet de verantwoording op te nemen voor de verwerking of pijn van de ander en die over te pakken, de verwerking daar te laten zijn waar hij hoort en aanwezig dient te zijn, ieder bij zichzelf in volledige aanwezigheid van ieder.
Ik ben verantwoordelijk voor mijn ruimte de oerruimte die ieder heeft als ik mijn ruimte niet vul
doet iets of iemand anders dat, en dat is nooit de bedoeling geweest …... van mijn ruimte
Ik ben er, ik besta ….
Stef Bos vertolkt voor mij het er mogen zijn, de eigen plaats in nemen en het goede gevoel
wat dat teweeg brengt.... Simpelweg je eigen ruimte in mogen nemen in de wetenschap dat dat nou net de bedoeling van het leven was....
De ander spiegelt mij
ik krijg een vraag
en mijn antwoord kan ofwel mijn pijn of vreugde zijn.
© Yvonne Mooijman
