Als dingen een eigen leven gaan leiden

Als dingen een eigen leven gaan leiden.

Open communicatie, wat kan het dingen gemakkelijker maken!
En onder communicatie versta ik nu even goede en open communicatie.

Zeker als mensen elkaar nog onvoldoende kennen, hebben ze soms de neiging om voor elkaar in te vullen wat de inhoud van de communicatie van de ander betekent.
En dat kan lastig zijn, dan kan het je overkomen dat , hoe meer je zegt, hoe meer miscommunicatie ontstaat, ieder woord extra is dan een risico op zich.

Bij communicatie heb je een zender, een ontvanger en een intenties en inhoud / boodschappen.

Zowel de zender als de ontvanger heeft zijn “verleden” van waaruit hij de boodschap gaat "invullen", dus aannemen wat er bedoeld wordt. De zender heeft een “verleden” van waaruit de boodschap wordt gecreëerd. Ervaringen in het verleden, maar ook de eigen angst of eigen vermijdingsgedrag kan bepalend zijn in hoe je de inhoud van iemands communicatie invult.

Zo zag ik ooit gebeuren dat iemand een ander volkomen verkeerd begreep, simpelweg omdat hij van een vooronderstelling over de ander uitging die niet klopte, en als mijn vooronderstelling over jou nou net mijn grote angst is (dan zou ik je willen/kunnen gaan negeren bijvoorbeeld) en dan wordt het erg lastig communiceren kan ik je vertellen.

Als voorbeeld "een meisje ontmoet een jongen waarbij ze op voorhand aannam dat de jongen wat van haar wilde wat zij niet wil, terwijl dat niet het geval was." Als zij van haar eigen vooronderstelling uit gaat zal ze alles in dat kader verkeerd blijven interpreteren, en dat gaat haar een heel ongemakkelijk gevoel en stelselmatige vermijding opleveren, waarmee ze zowel zichzelf als de jongen die de juiste intenties heeft zwaar te kort zal doen en hun mogelijkheden in relatie ook.

De intentie van de zender kan globaal genomen ondersteunend of niet ondersteunend zijn.
Vaker dan gedacht is hij ondersteunend en dat voel je meestal, dat voel je met je hart, dat is een soort helder “weten”! Bij vermijdingsgedrag is er echter sprake van eigen angst en die vertroebelt dat gevoel vanuit het hart. Het frappante is dat zodra die angst verwerkt is, men daarna pas weer vanuit het hart kan toelaten.

De boodschap van de zender zit verpakt in woorden en in lichaamstaal, en wordt uitgezonden door de verzender en “vertaald” door de ontvanger.

Als de uitgezonden boodschap ongeveer wordt opgevangen zoals het de bedoeling van de zender was gaat het “goed' in de communicatie.

De ontvanger ontvangt echt altijd vanuit zijn “verleden”, zijn “verwachting”, zijn "angst" , "vertrouwen "zogezegd vanuit “zijn gekleurde bril.” En we zijn in communicatie (een gesprek) beurtelings zender en ontvanger.

Dat communicatie sowieso nog wel eens goed overkomt mag soms een een wonder heten.
En desondanks heb ik groot vertrouwen in de mogelijkheden van communicatie.
Maar besef dat communicatie pas echt op gang kan komen met "een geopend hart","zo goed mogelijk vrij gemaakt van eigen angst." We hebben dus vooral werk aan de winkel in onze "eigen winkel."

Het is in het belang van goede communicatie om je te blijven realiseren dat we voor een groot gedeelte altijd zelf invullen vanuit ons verleden, door onze gekleurde bril.

Allereerst is het van belang dat men zich realiseert dat de intentie van de ander ok is, (even aangenomen dat dat zo is, en dat is overwegend ook zo!)
Met dat als basis ben je al een heel eind.

Daarnaast is het van belang om “af te tasten” bij de ander wat er met woorden en zinnen bedoeld werd te zeggen. Vragen, oprechte belangstelling in de ander en zijn boodschap kan geweldig helpen.

Prijs je gelukkig als je van elkaar aanvoelt dat de relatie in oorsprong ok voelt, in dat geval kan een relatie best wat “ongein” verwerken (maar op ongein daar zit je natuurlijk niet op te wachten) dat neemt soms de nodige tijd.

Zeker als mensen elkaar nog maar pas kennen kan het gebeuren dat wat voor de ene persoon volkomen helder is, (zoals een basis van waaruit altijd gedacht en gehandeld wordt, wat impliciet in alles doorwerkt in wat hij bedoelt. (juist dat wat zo vanzelfsprekend is dat het soms zelfs niet gezegd wordt)De luisteraar kan soms deze basis van de ander nog niet kan kennen. Dat kan enorme misverstanden oproepen.

Soms kan iets als eigenbelang uitgelegd worden terwijl daar nu juist geen eigenbelang speelt bijvoorbeeld, maar dat wordt vaak pas helder als je elkaar beter leert kennen.

Realiseer je dat het van respect getuigt naar jezelf en de ander dat je de moeite neemt om te “scannen”, doorvragen, aftasten of je de ander werkelijk begrijpt.

Niet iedere situatie leent zich daar al voor, maar openhartigheid en oprechte belangstelling in je medemens is vooral ook een geweldige investering in je eigen geluk.

Uitleggen wat je bedoelt kan je alleen als de ander in staat is open te staan om je te willen begrijpen en soms willen mensen best begrijpen maar komen eerst zichzelf en hun angsten tegen.

Oordeel niet, al kan je dingen soms niet volledig begrijpen of soms helemaal niet vatten, als je voelt dat de intentie oké was, dan zit hem de mis-understanding vaak in je eigen invulling die niet overeenkomt met de bedoeling van de ander.

Ik wens je veel succes in communicatie.
Voel … met je hart, luister dus niet alleen met je oren …. maar vooral met je hart.

© Yvonne Mooijman

Meer lezen in weblog persoonlijke ontwikkeling