We hebben altijd vooral met onszelf te maken.
Vaak nemen we aan dat we reageren op gebeurtenissen buiten ons.
Alsof “wat buiten ons is” – “wat de ander zegt, doet of nalaat” hetgeen is waarop we reageren.
Vaak lijkt het ook zo.
Lijkt zeg ik ...
Als we wat dieper kijken komen we tot de ontdekking dat we eigenlijk vooral te maken hebben met onszelf, waarbij natuurlijk dat wat er om ons heen “zichtbaar voor ons is.”
Stel, een ander doet iets wat je niet verwachtte, reageert ergens op, of juist niet.
Kortom hij of zij reageert vanuit zijn eigen ervaring, zijn eigen intentie en doet iets anders dan wat jij van hem of haar verwachtte.
Vaak hebben we daar dan een oordeel over, we oordelen dan vanuit ons eigen gezichtspunt zonder soms enig idee te hebben van het gezichtspunt van de ander.
Een ander kan een heel plausibele en integere intentie hebben gehad terwijl wij vanuit ons gezichtspunt daar soms een andere invulling aan kunnen geven simpelweg vanuit het feit dat we “iets anders in gedachte hadden / iets anders verwachtten” en we zijn soms geneigd om alleen ons eigen oordeel als “juist” te beoordelen.
Soms gaan we uit dat er maar 1 goede oplossing is, maar 1 juiste uitkomst.
In werkelijkheid zijn er altijd heel veel invalshoeken die allen goed en integer kunnen zijn, zonder dat dat in eerste instantie zo bij ons binnen komt.
Vaak zijn er vele reacties die we onvoldoende in kunnen schatten.
Er zijn zovele invalshoeken van waaruit mensen kunnen reageren.
Vaak gaan we er van uit dat een ander vanuit zelfvertrouwen reageert, maar hoe vaak zijn mensen “onzeker”, “afwachtend”, “verlegen”, maar evengoed “behulpzaam”, “invoelend” op momenten dat wij dat zelf nog niet zo aankunnen.
Zijn we zelf wat “onzeker”, of “verwachten we aan verwachtingen te moeten voldoen”, waar geen verwachtingen aanwezig zijn.
Kortom, soms voelen mensen zich wat “ongemakkelijk” met een reactie van een ander,wat niets maar dan ook werkelijk niets met die ander van doen heeft, terwijl we ons daar onvoldoende bewust zijn.
Reageren we puur op onze eigen invulling en onze eigen verwachtingen of invullingen die “niet van toepassing bleken?” of dachten we op de intentie van de ander te reageren die we soms niet eens kunnen kennen?
Stel “iemand doet aardig voor je” op een moment dat je niet de mogelijkheid voelt om aardig terug te kunnen zijn, dan zou je de ander kunnen mijden omdat je “een verwachting hebt, waaraan je zou moeten voldoen”, (van jezelf!) en als je dat gelooft zou je dat zelfs de ander kwalijk kunnen gaan nemen. Wij mensen zitten wat ingewikkelder in elkaar dan we soms meteen in de gaten kunnen hebben.
Kortom, vraag je je wel eens af, waar een bepaald gevoel van je over een ander vandaan komt?
Denk eens aan de mogelijkheden die je zelf invulde, die mogelijk een totaal ander licht kunnen werpen op een situatie, en durf eens in rust diverse situaties en mensen opnieuw te bekijken vanuit een neutraal gezichtpunt.
Heb je zelf ooit de 1 na beste oplossing gekozen in plaats van de beste?
Nee dus, je doet altijd het hoogst haalbare, ieder gedrag heeft altijd een positieve intentie (al is het maar om scheef overeind te blijven!). Zo ook geldt het voor een ander en ook voor jouw reacties er op. De ander en jij deden en doen ieder voor zich het hoogst haalbare, ieder vanuit zijn of haar situatie. Wees eens mild voor jezelf en de ander en schijn je licht er eens opnieuw op.
Omstandigheden veranderen en mensen en situaties ontwikkelen zich ook.
Gun jezelf en je omgeving vanaf nu je “ruimste blik”en vooral “je vriendelijkste blik.”
© Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten