Anderen willen overtuigen ... zonde van je tijd!
Een harde uitspraak lijkt het.
Maar waarom zouden we anderen wensen te overtuigen?
Ik heb het nu over het trachten te overtuigen door middel van woorden.
Ik zeg niet dat het verkeerd is als mensen overtuigd raken van dingen waarvan jij misschien vindt dat ze waardevol zijn.
Maar .. leef het gewoon voor ... dat raakt de beleving!
Ik zeg niet dat er niet gecommuniceerd dient te worden, graag zelfs.
Maar is trachten te overtuigen werkelijke communicatie?
Soms hoor en zie ik mensen die keihard roepen wat ze zelf niet wensen neer te zetten wat ze van anderen verwachten.
Ik heb heel wat ideeën over hoe andere mensen zouden kunnen leven.
Maar neem van mij aan, als de ander overtuigd dient te worden van jouw of mijn gelijk, dan zit er hoe dan ook ergens een missing link in communicatie tussen de zender en ontvanger.
Zowel een "zender" als een "ontvanger" die zich niet verbonden voelt, die kan je niet veranderen, hooguit... heel misschien ...door vooral jezelf te blijven en te leven wie je in oorsprong bent en dat is liefdevol en in verbinding.
Ik zal open blijven staan voor elke verbinding, ook als de ander nog geen verbinding blijkt te kunnen aangaan.
Die openheid behoort weer bij de eigen authenticiteit, liefdevol openstaan.
De ander is vrij zijn eigen leven te bepalen, zelfs als dat minder liefdevol toegaat.
Dat is de vrijheid van ieder individu.
Ik ben dol op authentieke mensen, ze zijn bereid zichzelf en hun omgeving liefdevol te voeden. Ze zijn bereid mensen in hun kracht te brengen!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
2 opmerkingen:
Mooi verwoord en helemaal conform mijn eigen overtuiging. En ik heb zelf mogen ervaren dat het gewoon werkt, mits in een omgeving van verlichte en gezonde geesten.
Maar hoe werkt het andersom? Ik ben in een sociale omgeving terechtgekomen waar men individuele autonomie niet erkent en ook niet herkent, laat staan respecteert. Het is een omgeving waar overtuigen en afdwingen de geijkte manieren zijn om contact te leggen en een sociale structuur mede vorm te geven. En waar je door alleen jezelf te zijn en voor te leven, vrijwel niks klaarspeelt.
Hoe stel jij voor hiermee om te gaan, zonder zelf te vervallen in het overtuigen - maar ook zonder je zelf en je eigen wil op te geven?
Dank je wel voor je reactie.
Je hoeft je wil niet op te leggen.
Je hoeft ook niet te overtuigen.
Je hoeft ook niet op punten te winnen.
Enkele vragen die bij mij opkomen zijn:
Wat doet jou bewegen in die omgeving te blijven, is het je omgeving waar je zelf voor kiest en voor kiest om in te blijven, welke keuzemogelijkheden zie je?
Soms kan het je missie zijn je in een situatie te begeven waarin je je missie kan uitvoeren.
Soms zit je in een omgeving waarin het nodig is je af te vragen of je je juiste omgeving gekozen hebt die voor jou past bij je ontwikkelingsproces.
Vragen stellen dus ... ook aan jezelf, dat is mijn voorstel om er mee om te gaan.
Mocht je nog meer vragen hebben, stel ze gerust.
Sorry overigens dat ik laat ben met antwoorden.
Hartelijke groet en dank voor je reactie,
Yvonne
Een reactie posten