Vrij en blij en vrijblijvendheid

Al schrijvend krijg ik vaak mijn inzichten.

Door diepgaand verbinding te maken met wat in mij leeft, kan plotseling een woord wat ergens gezegd of geschreven staat of in mijzelf naar boven komt, zijn dieperliggende betekening zich in mij en aan mij ontsluieren.

Soms ervaren we op bepaalde momenten een ontluikend stukje emotie wat zich kan manifesteren als onrust of onhelderheid, en zijn we zoekende naar waar hem dat nou precies in zit, om zodoende mogelijk ontstane onbalans weer te kunnen herstellen.

Persoonlijk ga ik dan voor me uit schrijven, zoekend, voelend tastend in mezelf, als op zoek naar mijn innerlijk kompas, mijn manier om in mijn natuurlijk evenwicht weer terug te kunnen komen als ik daar even van af geraakt ben. De juiste weg voor mij bewandelend, mijn weg weer bewandelen, waarbij het prima en gezellig kan zijn dat het de weg van een ander kruist of dat ik samen met iemand een stukje oploop, soms hele stukken samen lopen, geheel vrijwillig, afhankelijk van hoe vrij en blij ik me voel en mits een contact mij als persoon weet te bekrachtigen.

Soms geeft contact veel energie, soms merk je dat iets energie blijkt te onttrekken en het is goed dat onmiddellijk te ervaren en te voelen wat er dan gebeurt in je.

Soms voel je een lichte onbalans ontstaan, een oude rode draad die weer eventjes tracht terug te keren in je leven, iets wat triggert, een herkenning van een ambivalentie in jezelf, het ene trek aan je en gelijktijdig is er een tegenstrijdigheid in bijvoorbeeld gedrag die je als het ware uit het lood trekt, en dan is voor mij mijn beste weg de zelfreflectie in te gaan. Het leven test je bij tijd en wijle of je nog steeds gaat voor wat goed voor mij is.

Zo tijdens zo'n schrijven kan dan ineens een bepaald woord er lichtend uitspringen waarmee het als het ware de trigger helder die maakte dat je uit het lood ging, een dus onbalans veroorzaakte.

Vrijblijvendheid en vanzelfsprekendheid waren bijvoorbeeld dergelijke woorden.

Vrij, vrijheid, vrijblijvendheid ...

Bij de woorden "vrij" en "vrijheid" ervaar ik bijvoorbeeld geen enkele trigger.

"Vrijblijvendheid" is echter een woord wat doet triggeren, vanwege de dubbelheid er in.

Als het woord gebruikt wordt, of gedrag getoond, voel ik dan als het ware de dwingende (noodzakelijk voor de ander is een beter woord) eis/behoefte  van de ander die zich (nog steeds) niet vrij in zichzelf voelt en bang is vrijheid te kunnen verliezen (die hij/zij in zichzelf al verloor) met als gevolg dat iemand naar zijn/haar omgeving "vrijblijvendheid" gaat vertonen.

Vergelijkbaar is voor mij het woord "vanzelfsprekendheid", dat is zo'n zelfde soort woord voor mij.

Aan "vanzelfsprekendheid" kunnen de beste relaties ten gronde gegaan, evenzo goed aan "vrijblijvendheid" vanaf het moment dat vanzelfsprekendheid en vrijblijvendheid als het ware als gedrag binnen sluipt!

Beide woorden zeggen iets over "wat gedacht wordt" door de persoon die het gedrag vertoont (en gelukkig is het slechts gedrag en geen vaststaande eigenschap!). Het zijn dus tijdelijke overtuigingen waardoor het gedrag in gang gezet wordt. Bewustwording dat die blijvend-heid in vrij zijn er al is en niet bevochten of veroverd hoeft te worden, kan het gedrag dus ook doen oplossen.

Niets belangrijks zal "vanzelfsprekend" zijn en niets belangrijks zal "vrijblijvend" zijn,.

Ik kan zo'n woord als "vrijblijvendheid" als het ware qua energie vanuit mijn diepere gevoelens gaan scannen om te gaan voelen wat het met personen doet, welke effect een woord en bijgaand gedrag op mensen heeft, op mij heeft, me inleven in "wat iemand moet denken" om het woord in je leven toe te passen en wat het je doet als je het via anderen tegen komt.

Vrijblijvendheid ... vrij blijvend .. vrij-blijvend-heid.

Vrij blijvend is geen trigger, dat voelt prima, want ik ervaar vrij blijvend als een status van de vrijheid die we in wezen allemaal al hebben, ook in verbondenheid met anderen ben je altijd vrij.

Vrijheid zit altijd al in jezelf, dat hou je altijd, zelfs in ieder verbinding die je ingaat, en leven is in voortdurend verbinding staan met jezelf en je kan pas via jezelf in verbinding komen met je omgeving.

Vrij zijn is iets wat we altijd zijn ervaar ik, behalve zijn we vrij in vrijblijvendheid ... voel ik dan en daar zit denk ik de trigger ..!

Het woord "vrijheid" is ook zo'n woord wat bij bepaald gedrag kan gaan triggeren als het niet vanuit wezenlijke innerlijke vrijheid gedragen wordt. Incongruentie wordt wat wel genoemd.  In veel discussies bijvoorbeeld wordt vrijheid van meningsuiting bijvoorbeeld gekoppeld door een enkeling, met de vrijheid die men zich wenst te veroorloven om zich gelijktijdig respectloos tot medemensen te kunnen gedragen. Voor mij is vrijheid gekoppeld met de inherente verantwoordelijkheid van respect.
Binnen vrijheid zit impliciet dus de bijbehorende verantwoordelijkheid van respect.

Ver-antwoor-elijkheid ... betekend in wezen "antwoord geven op een bestaande situatie" in volledige eigen vrijheid,  inclusief het bijbehorend respect wat onze medemens net zo als wij zelf behoeven.

Je kan je in vrijheid een kamerplant aanschaffen en zelfs met een huiskamerplant kan je niet vrijblijvend omgaan, dat is in de kortste keren de dood in de pot. Bij vrijblijvendheid krijgt de plant niet wat hij nodig heeft, krijgt dan hooguit wat water "als het de eigenaar uitkomt."

De vrijheid zich verantwoordelijk te voelen voor een aangegane situatie ontbreekt dus bij vrijblijvendheid. En in wezen is die verantwoordelijkheid een fractie in verhouding tot wat je er voor terug krijgt ... groei en bloei!

Vrijheid in zich is een spirituele menselijke basis, dat IS, dat "gevoel van" vrijheid kan je je hooguit in je eigen gevoel laten ontnemen maar nooit in werkelijkheid, je hebt de vrijheid altijd, zelfs als je hem niet voelt of even  niet ervaart.

Vrijheid IS, vrijblijvendheid is in wezen een restrictie in gedrag van werkelijke vrijheid, welk gedrag de werkelijke essentie van vrijheid in wezen beperkt.

Ieder woord heeft zo zijn eigen energie en vaak pik ik energie in gedrag op om pas nadien bij een woord uit te komen wat verheldert waarom bepaalt gedrag soms wat verstorend kan werken, je voelt dat een harmonie die zou kunnen ontstaan niet opgebouwd kan worden of verstoring veroorzaakt.

Het woord "aangaan" komt al schrijvend bij me op. "Aangaan", "het leven aangaan"

Met het woord "vrij" en "vrijheid" voel ik dat het leven wel degelijk "aangegaan" wordt, aangegaan impliceert de bijbehorende benodigde "actie".

Met "vrijblijvendheid" wordt het leven niet werkelijk aangegaan ...
De actie wordt gemist, de verbinding wordt onvoldoende of niet aangegaan en leven is beweging, actie.
Er wordt wel eens gezegd dat als iets voor jou bedoeld is het vanzelf wel komt, dat is een grote misvatting.

Je dient de juiste energie te genereren in jezelf om aan te trekken wat er bij hoort. Actie dus, hoe subtiel ook. Bij vanzelfsprekendheid en vrijblijvendheid wordt de benodigde actie gemist om de levendigheid in het leven te behouden. Bij deze twee elementen wordt vaak wel alleen in een beginstadium enige actie aangegaan tot men denkt te hebben wat men wil... maar op vrijblijvendheid en vanzelfsprekendheid kan niets blijven groeien en bloeien.

Binnen vrijblijvendheid mis ik de werkelijke verbinding die nodig is om in vrijheid volledig zichzelf te tonen.

Vrijblijvendheid veroorzaakt aldus wederzijds geen vrijheid, geen vrij blijven, hooguit veroorzaakt het de gevolgen van onvoldoende verbinding ... en dat kan niet de vrijheid blijheid opleveren die inter-menselijke verbinding oplevert ......

Doe hier vrij en blij mee wat je goed dunkt .... ;-)
Ik wens je een genoeglijk weekend ...

Liefs

Yvonne