Trouw zijn aan jezelf

..

Ik schreef in een van mijn vorige teksten de zin: "Trouw zijn aan jezelf."

Hoe merk je of je trouw bent aan jezelf .....

Laat ik starten met op te merken hoe je merkt aan jezelf als je niet trouw bent aan jezelf (zelfs als je denkt dat nou net helemaal wel te zijn)

Een duidelijk kenmerk is ... frustratie en energieverlies!

Tegen je eigen natuur ingaan vreet namelijk vreselijk veel energie en roept tevens frustraties op doordat je je onderbewustzijn niet voor de gek kunt houden en dat onderbewustzijn van je weet heel goed wat je inmiddels mist en reeds ingeleverd hebt door jezelf en je eigen verlangens niet gerealiseerd te hebben!

Iedereen zit in zijn eigen levens-ontwikkelingsproces .

Het doel daarvan is: Oprecht trouw leren zijn aan jezelf en van jezelf te blijven houden, dat wil zeggen ... doen wat jij nodig hebt voor jezelf om het beste in JOU naar boven te halen.

Dus trouw te zijn aan eigen diepgaande verlangens en behoeften en om trouw te zijn om je beste versie van zichzelf neer te gaan zetten, waarin je ook niet jezelf afwijst zolang je je verlangens en gevoel uit angst nog niet hebt gerealiseerd.

Het betekent NIET dat, als je er mee aan de gang gaat, je rucksichlos plotseling tegen iedereen plotseling NEE dient te zeggen waar je voorheen JA zei, of andersom, dat is een vaak gemaakt beginnersfout.

Soms wordt gedacht dat je eerst egoïstisch moet zijn en geen JA meer mag zeggen op een verlangen van een ander.

Van jezelf houden heeft namelijk NIETS met egoïstisch te maken (in de vorm waarin we opgevoed zijn het woord te gebruiken), vorm van egoïsme betekende namelijk "geen rekening houden met anderen".

Het gaat er om dat je jezelf als "centrum" aanhoudt, het heeft dus meer te maken met ego-centrisme in de vorm van die betekenis!

Bij "van jezelf houden" leer je EERST herkennen wat je bij jezelf aan positief karakter kunt ontwikkelen, waarna je vanuit de overvloed aan eigen energie behulpzaam kan zijn, echter ditmaal vanuit JOUW keuze en vanuit JOU als persoon als referentiepunt en dus niet vanuit claimgedrag of verwachtingen van anderen waaraan we ons mogelijk eerder onderworpen!

Om dat te realiseren is moed nodig die ontwikkeld kan worden,  waarbij je je liefdevol ontwikkelt richting jezelf, waarna je pas werkelijk en oprecht liefdevol kunt gaan zijn richting anderen.

Neem je op die weg jezelf niets kwalijk, het is een ontwikkelingsproces!

Niemand heeft ooit zijn tweede beste keus gemaakt, dus wat je tot op heden deed, was je best keus tot op dat moment, maar ga de uitdaging aan jezelf verder te ontwikkelen!

Leven is het meervoud van lef (Loesje!)

Waarbij het de bedoeling is tevens de verantwoording te nemen in gedrag voor jezelf en daarmee ook verantwoording te nemen voor ook het welzijn van de anderen om je heen, door je liefdevolle uiting te zijn geworden van jezelf.

Het is de bedoeling te doen wat vanuit jouw hart aangegeven wordt, dat is dus beslist niet hetzelfde, als aan de verwachtingen van anderen te moeten voldoen.

Het is een lastig begrip: eigenlijk hebben we het dus over jouw "authenticiteit."

Als je echt authentiek bent, dan ervaar je geen angst, geen schroom en ligt je referentie punt in je eigen wezen.

Deepak Chopra noemt dit "zelf-verwijzing".
Dit, in tegenstelling tot "objectverwijzing", waarbij een referentiepunt buiten jezelf ligt.

Je referentiepunt bij objectverwijzing is vaak om zo'n gunstig mogelijke reactie te krijgen van de omgeving, je richt je dan dus op te verwachtingen reacties of meningen van anderen.

Je levert bij objectverwijzing dus je eigen beoordelingsvermogen  in en gaat vooral tactisch te werk, .... maar het is de omgeving die uiteindelijk bepaalt, niet jij, en dan is het ook nog vaak een omgeving die  jou als persoon onvoldoende blijkt te respecteren om jouw mening en je met hun (te verwachten) reactie een bepaalde richting in zal duwen.

Veel relaties die hun einde al ver voorbij zijn, worden op die gronden soms nog jaren in stand gehouden.
"Angst de ander te kwetsen" wordt er vaak als reden geopperd, terwijl het in werkelijkheid vaak de angst is om eerlijk en open en authentiek naar de ander te zijn.

Om dat te kunnen zijn zullen we wel eerst onze eigen authenticiteit opgebouwd moeten hebben voor onszelf: Eerlijk en open naar ons eigen hart leren luisteren dus, onze verlangens herkennen en die harts-verlangens durven nastreven en dus in liefdevolle actie om gaan zetten!

Onze eigen authenticiteit is iets wat we zelf aan kunnen gaan en waarvan het ook de bedoeling van ons leven is om die juist aan te gaan en die te ontwikkelen!

Vanuit authenticiteit leef je vanuit je eigen kern, je leeft vanuit mogelijkheden.

Zo niet dan leef je (vaak zonder dat je je daar bewust van bent) vanuit angst en beperkingen, vanuit een referentiepunt dus wat buiten je ligt. Je leeft in dat geval dus vanuit verwachtingen van anderen of vanuit jij verwacht wat anderen zullen denken of doen, eigenlijk laat je dan ongemerkt manipulatie van anderen toe, je bent mensen aan het pleasen, naar de wensen van anderen aan het leven (en als je niet naar hun wensen leeft ben je bang dat zij jou dingen zullen onthouden).

Liefde doet ons nooit te kort, liefde zal ons nooit iets onthouden, liefde geeft juist ruimte voor ontwikkeling.
Liefde zal ons nooit "met de mond meepraten", maar echte liefde zal ons zelfs weten te confronteren als we tijdelijk van ons pad afraken en we ons beste zelf even niet meer weten aanspreken, zoals echte goede vrienden elkaar "de waarheid" zullen vertellen indien dit nodig is, zelfs als dat even pijn doet!
Het is in staat ons door de chaos te loodsen die we zelf vaak creëerden, waardoor helderheid zal ontstaan die we nodig hebben de processen op te lossen die op te lossen vallen!
Liefde is ondoorgrondelijk in de vorm dat je verstand er vaak niet bij kan waartoe echte liefde in staat is.
Echte vriendschap zou wel eens de hoogste vorm van liefde kunnen zijn, en is voor iedere goede relatie dan ook onmisbaar!

Je doet er daarom ook goed aan voor jezelf je beste vriend te zijn, trouw aan jezelf te zijn!
Dit in tegenstelling tot trouw "denken te moeten zijn" aan anderen of aan regels (dat kan je pas zijn als je trouw aan je eigen denkbeelden bent en de ander in dat plaatje blijkt te passen!)

Een oprecht goed relatie met een ander kan alleen gestoeld zijn op een onvoorwaardelijke eerlijkheid en oprechtheid naar zichzelf.
Helaas zijn (nog) te veel relaties gestoeld op patronen die ontstaan zijn waarna uit angst voor patroondoorbreking  "relaties" als sleur voortgezet worden.
Een jammerlijk gemis aan eerlijkheid ten opzichte van onszelf en anderen.

Vanuit authenticiteit ervaar je wat je voor jezelf en je welzijn nodig hebt en je gaat van daaruit die ruimte (jouw verantwoording voor jezelf) innemen en neemt de consequenties die je niet van anderen laat afhangen. Je bent dus niet de een aan het pleasen (die dus eigenlijk eisend is, anders hoef je namelijk niet te pleasen!) terwijl je daar een ander mogelijk ernstig mee tekort doet, door niet helemaal jezelf te ("kunnen") zijn. Dat "kunnen zijn" is dus ons ontwikkelingsproces wat ieder van ons heeft aan te gaan.

Je verwerkelijkt eigenlijk je meest verantwoordelijke en liefdevolle vorm van jezelf.

Je leeft authentiek als je vanuit je eigen hart, (je authentieke kern) leeft, vanuit je diepste liefdevolle gevoelens leeft,.
Dan  voelt je dat het leven vrij door je heen stroomt.
Zet je er je eigen gedachten tussen (die vaak op angst en vermijding van actie gestoeld zijn waardoor ze vaak een veel lagere frequentie hebben en dus langzamer stromen en dus energie zullen blokkeren) dan ontstaat er weerstand tegen welke actie dan ook en je energiestroom zal afnemen. Uitputting kan daar een gevolg van zijn!

Indien je te weinig energie ervaart in je lijf, bekijk dan eens in alle rust in hoeverre je je verlangens kent en werkelijk in actie omzet.
Vaak wordt de redenering ingezet dat actie niet wordt ondernomen vanuit gemis aan energie, de werkelijkheid ligt andersom. Gemis aan actie levert ernstig energieverlies op !!

Authentiek zijn is gevoel vanuit je eigen hart toelaten en de juiste actie daarop ondernemen om dat gevoel vanuit je hart liefdevol te volgen en in daden om te zetten!

Dat is jezelf liefdevol manifesteren!!

Je laat vanuit authenticiteit niet je mind leiden vanuit welke strategie dan ook, hetgeen vaak vanuit het verstand er toch stiekem in kan sluipen doordat we in onze Westerse wereld behoorlijk zijn opgevoed om ons vooral aan te passen en te richten op verlangens en verwachtingen van onze directe omgeving en met name te richten we op hen die de neiging hebben het "lastigst" te worden, die ons zullen laten vallen als we niet doen wat zij in hun hoofd hebben.

Echte liefde, echte vrienden laten ons vrij authentiek te zijn! Zij zullen hun mening vrijuit bloot geven en zullen je niet laten vallen als jij jouw authentieke weg bewandelt, omdat jouw authenticiteit bereiken ook hun doel is!

Manipulatoren echter willen jouw authenticiteit nou juist niet, ze willen dat jij juist aan hun regels voordoet. Ze zullen boos worden of zullen je gaan afkeuren en tegenwerken.

Herken je angst om patronen te doorbreken, een relatievorm te doorbreken?

Iemand die authentiek is is voor geen enkele afkeuring of afwijzing bang!

Mentale energie (controle willen houden) is veel zwaardere enrgie dan liefdes-energie die vanuit ons hart ontspruit!
Mentale energie zorgt voor stagnatie als die tegen harts-energie wordt ingezet!

Leef dus niet meer alleen vanuit je verstand maar vanuit je Hart, de liefdevolle verbinding met jezelf, waar jij en alleen jij tenslotte eindverantwoordelijke voor bent.

De echte "lieve vrede" vinden we altijd en alleen maar in onszelf.

Ken je het gevoel waarbij je eindelijk eens voor jezelf opkwam?

Je je niet ging aanpassen aan de manipulatoren of dwingelands die je onbewust of bewust een schuldgevoel wisten aan te praten of op te leggen als je je niet aan hun onuitgesproken wensen conformeerde.

Als we gewoon kunnen doen en zeggen wat voor ons van belang is, zonder dat ons dat kwalijk wordt genomen, dan zijn we authentiek en vrij!
Simpelweg gewoon onze mening van onszelf mogen en kunnen geven over wat we ervaren, onze grenzen helder weten aan te geven.

Vaak houden we onze mond vanwege de zogenaamde lieve vrede, ( er wordt dan bedoeld dat we onze mond houden, we zorgen dat er geen herrie boven tafel komt, maar de herrie en onrust in ons binnenste woekert voort!!!)

In wezen leveren we onze authenticiteit daarmee in!!!!!

Onze sprankelende persoonlijkheid zal niet meer sprankelend "kunnen" zijn, we hebben namelijk onze energie vertraagd omdat we voortdurend aan het denken zijn of we wel de juiste strategie hanteren om anderen te plezieren.

En laten we eerlijk zijn, als je beseft dat er altijd wel iemand is die het niet met een keuze van je eens zal zijn, dus wat let je nog je eigen keuze te leven!!!!

Verstandelijke besluiten zijn besluiten die niet vanuit het hart genomen worden (ons hoogst liefdevolle deel met de meest mogelijke creatieve uitings-mogelijkheden, het is heel ijle energie).

Ons verstand regeert en reageert vanuit een veel dichtere energie die meer verkrampt en gesloten is en het werkt bovendien alleen maar vanuit bestaande kennis waarbij het die kennis herordent om grip op het leven te krijgen (niets mis mee, maar je verstand gebruiken is echt verstandiger op andere momenten, waarbij je informatie moet ordenen en overzicht wil.

Authenticiteit is vanuit de harts-verbondenheid van jezelf, de harts-verbindingen met je omgeving aangaan.

Het vraagt de meeste openheid die er is, dus die verdichting van verstandelijke besluiten kunnen we helemaal niet gebruiken, dat snoeit als het ware de hele energie dicht!

Als je dus niet trouw bent aan jezelf, merk je dat aan een verminderde energie, een tragere energie, overpeinzingen, denkend tot oplossingen willen komen, je gaat dan meer denken dan voelen.

Onder voelen versta ik in dit geval helder voelen zonder oordeel. Bij denkend oplossen wordt dan vaak "trouw aan een oud idee", "trouw aan verwachtingen van anderen" en beiden is loslaten van het "trouw zijn aan jezelf" .....

Bij trouw zijn aan jezelf ga je je ontwikkelingsproces aan en dat vraagt om "moed" en het grappige is dat als we merken dat we die benodigde openheid ingaan, we ervaren dat we trots zijn onszelf eindelijk overwonnen te hebben en we ervaren daarna bij op onszelf opluchting en een verbeterde energie.

Ken je het gevoel van opluchting bijvoorbeeld op een moment dat je echt deed wat bij je ontwikkelingsproces hoorde, waarbij je je angsten overwon en je deed wat echt bij je hoorde, op momenten dat je de "lieve vrede in jezelf vond"toen je eindelijk jouw juiste en liefdevolle beslissingen voor je zelf durfde nemen? (ook als dat tegen de verwachtingen of verlangens van een ander indruiste?), maar je toch de moed vond om jouw proces aan te gaan?

Bij niet trouw zijn aan jezelf kom je al sneller in emoties uit (emoties ontstaan namelijk vanuit het denken, doordat het denken vaak verbonden is met oordelen waardoor gevoelens in emoties omgezet worden)

Je kunt gaan piekeren hoe ergens tot oplossing te komen waarbij we liefst ieder gunstig gestemd wil houden (in ieder geval de meest lastige!).
Je neemt vaak een actie die nadien blijkt een rode draad te zijn.

Je neemt als het ware besluit een, dat heeft consequenties, je krijgt als het ware spijt van je eerste actie) waarna je mogelijk actie twee onderneemt die tot je verbazing een gelijksoortige consequentie heeft.

..... en wij maar hopen dat we er via "denken" uit gaan komen ... want het was zo'n verstandig besluit (vonden we heel even!)

ECHT trouw zijn aan jezelf, is durven voelen, en aan durven gaan wat op je pad komt!
Moeten we dan overal ja op antwoorden wat op ins pad komt?

Nee hoor, soms is nee de weg, maar dat zullen we eerst moeten waarnemen en voelen.

En het leven is duidelijk genoeg ...  het bied je veel nieuw situaties om juist dat gevoel te leren ontwikkelen.

Leer voelen als je authentiek bent ... je sprankelt ... je staat rechtstreeks in verbinding met geluk, je sprankelt, je ogen twinkelen, je bent onbevangen, je kent geen angst ... je voelt je vrij ...
Je voelt het aan je energie .....

Volg je hart ....

Liefs
Yvonne

Loslaten ....

LOSLATEN

Om los te laten is liefde nodig.

Loslaten betekent niet dat ’t me niet meer uitmaakt, het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan oplossen of doen.

Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer, het is het besef dat ik de ander ruimte geef.

Loslaten is niet het onmogelijk maken, maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties. Loslaten is machteloosheid toegeven, hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.

Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven.

Het is jezelf zo goed mogelijk maken.

Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.

Loslaten is niet oordelen, maar de ander toe te staan mens te zijn.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen, maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is de ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt. en er mezelf gelukkig mee prijzen.

Loslaten is niet anderen kritiseren of regulieren, maar te worden wat ik droom te zijn.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.

Nelson Mandela

Meer lezen in weblog persoonlijke ontwikkeling

Boek: Voedingssupplementen Juglen Zwaan.

Een nieuwe boek over voedingssupplementen: 

Juglen Zwaan

Dit boek geeft inzicht in:

-  de werkzaamheid van de verschillende supplementen

-  traditionele en modern-wetenschappelijke kennis over supplementen

-  hoe je met de kracht van de natuur gezonder kan worden

-  welke supplementen voor welke klachten inzetbaar zijn

-  welke keuzen je kunt maken voor een betere gezondheid.

Meer lezen in weblog persoonlijke ontwikkeling.

Gedicht: Luister alsjeblieft naar wat ik NIET zeg

Smeekbede van een kind in de kerker van zijn hechtingsstoornis

laat mij je niet voor de gek houden

laat je niet door mijn gezicht in de luren leggen

want ik draag een masker

een masker, dat ik niet durf af te zetten

“doen alsof” is een kunst en mijn tweede natuur

maar laat je alsjeblieft niet voor de gek houden

 

ik geef je de indruk dat ik zelfverzekerd ben

dat alles zonnig is, zowel binnen in mij als buiten

dat Vertrouwen mijn naam is en ik echt “cool” ben

dat ik niemand nodig heb

maar alsjeblieft geloof me niet . . . . . !

mijn uiterlijk lijkt onberispelijk

maar daaronder borrelt de verwarring, de angst

de eenzaamheid, de pijn

maar dat verberg ik, want ik wil dat niemand dat weet

mijn zwakte veroorzaakt paniek in mij

bang dat ze mijn angst en pijn kunnen zien

en daarom heb ik een masker

help me . . . . !

 

ik heb hulp en zorg van mensen nodig

die genoeg van mij houden om te blijven helpen

dat is het enige wat me kan redden uit mijzelf

hulp en zorg is het enige wat mij bewijst, dat ik er werkelijk toe doe . . . . .

maar dat vertel ik je niet, want dat  durf ik niet, mijn angst blokkeert

 

ik ben bang dat jij me minder waard zult vinden en om me zult lachen

en je lachen doet me zo zeer

ik ben heel bang dat ik niets ben

dat ik slecht ben

en dat jij dat zult zien en me zult afwijzen

net als toen . . . . . . . .

dus speel ik mijn spel, mijn wanhopige spel

 

ik houd niet van verstoppen, echt niet . . .

ik houd niet van die oppervlakkigheid, dat stomme spel

ik wil liever gewoon zijn .. . . en blij . . . . . en mezelf

maar jij moet me daarbij helpen, ik kan dat niet alleen

 

jij moet je hand naar me uitsteken, ook al lijkt dat het laatste wat ik wil

jij alleen kunt mijn leegte en mijn pijn wegnemen, de pijn die ik niet wil voelen

je helpt me elke keer als je lief en bemoedigend naar me bent

elke keer als je probeert me te begrijpen, omdat je echt om me geeft

dan begint mijn hart vleugels te krijgen

hele kleine vleugels, maar toch, vleugels . . . .

 

met je aandacht en je begrip, kun je leven in mij blazen

ik wil dat je dat weet, dat is heel belangrijk voor mij

hoe jij een mens in mij kunt scheppen, als je daarvoor kiest

en, alsjeblieft, kies voor mij . . . .

 

jij bent de enige die de muren om mij heen kan afbreken

de muren waarachter ik angstig trillend woon

jij bent de enige die mijn masker kan afnemen

en me kan redden uit de schaduwwereld van onzekerheid en paniek

 

ga alsjeblieft niet aan mij voorbij, alsjeblieft, loop niet door

ik zal niet gemakkelijk voor je zijn

een lang gevoel van waardeloosheid bouwt nou eenmaal sterke muren

en hoe dichter je bijkomt, hoe meer ik blindelings naar je zal slaan

dat is irrationeel . . . , maar soms ben ik gewoon irrationeel

 

ik vecht precies tegen datgene waar ik naar uitschreeuw

liefde en vriendelijkheid zijn sterker dan de sterkste muren

daarin ligt mijn hoop, mijn enige hoop . . . .

alsjeblieft, breek die muren af met je sterke handen

met je zachte handen . . . .

want het kind in mij is beschadigd en heel gevoelig

heb mij lief . . . . .

 

blijf je liefde geven, tegen de stroom in, al is het vaak heel zwaar

laat mij niet vallen . . . .

ook niet als anderen jou laten vallen, gewoon om wie jij bent voor mij

 

laat het kind in mij niet verdrinken in verdriet en eenzaamheid en angst

help die muren af te breken, zodat we elkaar mogen ontmoeten

in rust en vertrouwen, eenheid en liefde, gewoon zoals we zijn

zonder angst voor verlies en wéér die pijn

 

eens heb ik geleerd dat liefde alleen maar pijn kan zijn

leer jij mij alsjeblieft dat liefde fijn mag zijn

Mama . . . . . . help . . . !

 

En voor alle anderen:  Help Mama . . . . !

 

 

Uit het engels, naar Charles C. Finn, vertaald en uitgebreid door Kees de Vries. Verspreiden is toegestaan. © 2008 Kees de Vries

Verdriet, vertrouwen en het geopende hart

Openheid, nog het vertrouwen van een kind.

Het is een voorrecht te mogen beleven hoe heel jonge kinderen nog vol en open in het leven staan.
Vol vertrouwen, nog onwetend van pijn, onwetend van emotionele pijn die vaak onbewust en onbedoeld veroorzaakt wordt door hun omgeving die al geconditioneerd en vol oordeel in het leven staan.

Jonge kinderen kennen wat dat betreft gelukkig vaak nog geen angst, hebben nog geen strategieën hoeven ontwikkelen om die pijn die ze daarmee op zouden doen te vermijden.
Een kind is een gelukkig wezen zolang het zich nog vrij kan ontwikkelen, zich vrij kan wanen en zich vrijelijk kan uiten zoals het zich vanbinnen voelt.

Emotionele pijn, veroorzaakt door het vaak beoordeeld worden kan veel doen met het vervolg van iemands leven. Vaak is het nodig je weer bewust te worden dat het oordelen wat de omgeving deed, veel pijn veroorzaakte, want veroordeling (hoe klein ook) is een afwijzing van wie je in oorsprong bent, het in oorsprong nog vertrouwen zijn dus.

Veel kinderen die wat ouder worden gaan vrij automatisch geconfronteerd worden met oordelen van de omgeving. Het “goed- en fout-denken” zit inmiddels ernstig ingebakken in onze maatschappij.
Denk eens terug aan je opvoeding, of het nu je ouders of school of kerk sport of verenigingsleven was, wat hebben we vaak moeten aanhoren wat we anders “hadden moeten doen”, op school kregen we geen complimenten om wat we prima deden, we werden “bezaaid” met rode strepen onder de fouten met een uiteindelijke beoordeling van 0-10 waarbij je maar weinig vergissingen behoefde te maken in verhouding tot de juiste antwoorden, waarbij iedere vergissing stevig onder de aandacht werd gebracht. Kortom ons leven werd vaak geleid door afkeuring en niet door complimenten en dat heeft tot veel lastige effecten geresulteerd.

Want hoe meer je deed (vrijelijk leefde) hoe meer risico op afkeuring!

En afkeuring doet pijn! Emotionele pijn die wij allen als volwassenen hebben opgelopen waardoor het kind in ons stevig onder de loep is genomen en waardoor bij velen “het blije vrije en nog onafhankelijke spontane kind in ons” zo goed als verdwenen is.

In mijn werk als coach / counsellor is een groot deel van mijn taak om je als kind, volwassene of jong-volwassene weer terug te ont-wikkelen tot het blije vrije ongedwongen kind wat nog en weer mag voelen wat het voelt en mag uiten wat het uit. Het weer los-wikkelen (zoals je een spoel die is opgewonden weer afwikkelt) van al deze oordelen die we hebben moeten doorstaan en die onze vrijheid en blijheid als kind zo heftig hebben omwikkeld dat we dat kind in ons en die blijheid en onbevangenheid die daar bij hoort niet meer konden ervaren en beleven.

Is het nu zo dat al die beoordelingen en emotionele pijn ons bewust is aangedaan?
Geenszins, ik durf zelfs te stellen dat het zo'n automatisme is waarin we zijn opgegroeid dat we zelf ook voortdurend onbewust ons oordeel vellen. Vandaar dat het zo belangrijk is om ons bewust te worden van dit gegeven en vooral ook ons eigen aandeel hierin naar weer anderen te herkennen.

Goedbedoeld, met het doel ons op te voeden, zijn de beoordelingen ons leven binnen geslopen en tegelijkertijd hebben we aangenomen dat dit de enige weg was en hebben we onbewust deze weg doorgezet. Bewust worden wat dit met ons deed en met onze kinderen en kleinkinderen zal doen als we dit ongehinderd voortzetten is dus van belang want het kan namelijk heel gemakkelijk anders, maar dat vraagt om bewustwording.

Daarnaast zijn er vele ervaringen in ons leven die ons pijn hebben kunnen doen.
Verlies van mensen die ons dierbaar zijn bijvoorbeeld roept enorme pijn op.
Niemand van buitenaf die daar verantwoordelijk voor was en toch riep het een enorme pijn bij ons op.
Graag neem ik dit als voorbeeld simpelweg omdat we naar niemand de schuld kunnen schuiven van de pijn.
Het is ons eigen gevoel van verlies wat ons pijn deed.
Ook daarin raken we een stuk van onze onbevangenheid kwijt.
We durven als het ware ons hart niet meer zo te openen als voorheen en gaan ons afsluiten om het risico te vermijden nogmaals zo'n pijnlijk verlies te moeten doorstaan.

Liefdesverdriet kan letterlijk pijn doen, elke vorm van verdriet doet ons pijn, emotionele pijn.

Ik kan me herinneren dat ik na het overlijden van mijn vader toen ik 18 was, overspoeld werd door het pijnlijke gevoel van heftig verlies en ik me voelde achtergelaten in een overweldigend stuk verdriet en rouw.

Door de omstandigheden was ik genoodzaakt (voelde ik me genoodzaakt) me stevig op mijn studie te storten en ik gaf naar buiten toe de indruk goed door te kunnen met mijn leven, maar diep van binnen schreeuwde de pijn en het verdriet om het heftige verlies wat het in me opriep.

Ik realiseer me dat ik een jaar of twee later (gelukkig) door een van mijn vrienden er op attent werd gemaakt dat ik erg onverwacht erg cynisch kon reageren en hij vroeg me waarom ik dit nodig had, want dat cynisme was vaak een veroordeling naar de anderen om me heen die gewoon verder leefden, zich onbewust wat er zich in mij afspeelde.

Ik ben deze persoon nog altijd intens dankbaar dat hij de moeite nam mij even “onder handen” te nemen, en me heel oprecht de gelegenheid gaf van hem terug te kunnen horen hoe pijnlijk mijn gedrag kon zijn voor mijn omgeving, die vaak (en terecht) nog de kinderlijke vrijheid en blijheid in zich kon hebben.

Pas nu besef ik pas hoe waardevol zijn opmerking indertijd geweest is.
Pas nu ervaar ik ook hoe moeilijk en pijnlijk het is om afgekeurd te worden op het stuk onbevangenheid en blijheid wat ieder voor zich, in oorsprong in zich meedraagt en vaak met moeite weer opnieuw te ont-wikkelen kreeg en hoe moeilijk het is om dat te mogen bewaren in je.

Vorig jaar ben ik enorm geschrokken van een boek dat ik las over rouw.
Hoe goedbedoeld het boek ook geschreven was, het was een aanklacht tegen iedere goed bedoelde opmerking die de omgeving van rouwenden maakte.
Iedere opmerking, hoe oprecht ook, werd regelrecht afgekeurd als ongevoelig, niet beseffend wat de rouwende aan pijn ervoer.

Net in diezelfde tijd overkwam het mij dat ik heel oprecht geraakt werd in het verlies wat iemand in mijn nabije omgeving doormaakte.
Als geen ander wist ik wat er doorgemaakt werd en wist ik dat elke opmerking en elke zin die ik zou zeggen, volkomen verkeerd beoordeeld zou kunnen worden.
Het raakte mij zeer toen dat ook gebeurde.

Mijn onbevangenheid (doorspekt met ervaring en pijn die ik met jarenlange pijn en moeite weer had weten op te bouwen) leek in één klap weggevaagd.

Je krijgt het gevoel weer van voren af aan te moeten beginnen, het opbouwen van het weer blij, vrij en onbevangen te mogen zijn.

Letterlijk heb ik ervaren wat het met je doet als je na jarenlang opkrabbelen, je hart weer durfde openen terwijl een ander vanuit intense pijn en angst als eerste reactie die deur keihard voor je gevoel lijkt dicht te smijten.

De eerste reactie is intense pijn en schrik, verbouwereerdheid over de afwijzing ondanks dat ik me volledig kon invoelen in de situatie van de ander en wist dat de angst voor de ander voor nieuwe pijn immens was. Dus liever werd de deur voor positieve gevoelens dichthouden dan opnieuw risico lopen van verlies.

Lange tijd was ik in staat om die deur dan maar weer te sluiten, je gevoel geen toegang te verlenen, dan liep je ook geen enkel risico.

En dan ineens, plots dan neemt je onderbewustzijn de zaken van je over, en geheel onverwacht op een moment van onbedachtzaamheid overkomt het je dat je niet bedacht was de deur dicht te houden.
Ineens ontwikkelt een nieuwe situatie zich en word je geraakt en staat de poort naar de buitenwereld wijd open, met weer alle risico van dien.

Je gevoel stroomde weer, je was als een kind wat stroomde in het leven en je zegt de onbevangen dingen weer zoals je als kind gezegd zou hebben, en gelukkig maar en gelukkig weer!

De schrik is immens als dan ineens de beoordeling weer even hard om de hoek komt kijken, zelfs als je je kan inleven in de situatie van de ander zoals je die zelf ook gekend hebt.

De deur van je open hart weer dicht smijten lijkt een optie, maar het kan voor komen dat het levensinstinct inmiddels zo voelbaar is en zoveel positiefs doet ervaren (ondanks de afwijzing) dat je niet anders meer kan dan besluiten je hart weer open te laten.

Ik probeerde weer herhaaldelijk mijn hart te sluiten vanuit de pijn die ik me voor mijn gevoel voelde aangedaan, (zelfs wetende dat de ander je niets aan doet, die ondergaat gewoon zijn eigen proces!) Het onbegrip, nee de pijn die ik kan ervaren over het nog sluiten van het hart van de ander, dat zou wel eens de pijn kunnen zijn die ik me werkelijk raakt.)

Ik heb besloten mijn hart niet meer te willen sluiten. Ik kan het zelfs niet meer
Ik heb het geprobeerd, opnieuw geprobeerd, maar mijn voluit en volledig leven wat ik mezelf daarmee ontnam deed me meer zeer dan de pijn van een weer geopend onbegrepen hart.

Het zijn pijnlijke processen, en soms zelfs processen waarbij je tijdelijk alleen nog maar mag kiezen tussen twee soorten pijn. De pijn van het gesloten hart of de pijn van het geopende hart wat nog niet ontvangen kan worden.


Ik kies voor het laatste, dan ben ik in ieder geval weer voorzien van een geopend hart.
En eigenlijk voelt dat heel goed en vooral vrij ondanks een mogelijke beoordeling van de ander vanuit diens nog aanwezige pijn.

Openheid, nog het vertrouwen van het kind. Het is de overgave aan het leven in het volste vertrouwen dat het leven alle goed voor jou in petto heeft. Het kinderlijk geloven, het kinderlijk weten dat dit zo is, waardoor en waarna het zich pas weer zal weten te manifesteren.

Ik hoop dat ik sterker zal blijven in het blijven openen van mijn hart dan dat mijn omgeving in staat zal zijn de deur van mijn hart dicht te smijten.

Ik wens je een geopend hart ....

En mocht je je nog niet los kunnen maken van de gewoonte van beoordeling, reken dan gewoon wat je overkomt eens alles goed ….. een prima manier om de overgang te maken naar overgave in het leven. De overgave aan een geopend hart!

© Yvonne Mooijman

Meer lezen in weblog persoonlijke ontwikkeling

Hoe meer inzicht, des te mooier het uitzicht ...

Een mooie spreuk die ik plotseling tegen kom en me aanspreekt ...

"Hoe meer inzicht, des te mooier het uitzicht ....."

Het "uitzicht" , eigenlijk dus onze eigen output, wordt gecreëerd door ons innerlijke zelf.

Meer lezen in weblog persoonlijke ontwikkeling

Boek: Wat Angelina niet wist over kanker - Ard Pisa

Wil je  een uitgebreidere beschrijving van het boek lezen, klik dan op het boek en je krijgt dan toegang tot een samenvatting en achtergrondinformatie en tevens een online bestelmogelijkheid.

Een aanrader voor ieder die zichzelf en zijn/haar gezondheid serieus wil nemen.

Wat Angelina niet wist over kanker - Ard Pisa

 Op 13 april 2013 verscheen in de Telegraaf het artikel/interview "Kanker de baas"

Een top-kankeronderzoeker van het Antoni van Leeuwenhoek in Amsterdam doet de volgende zeer schokkende en onthutsende uitspraken:

"75% van alle kankermedicijnen werkt niet ... drie van de vier patiënten hebben geen baat bij de medicijnen die hen gegeven worden.

Chemo is een botte bijl tegen alles wat snel deelt."

Al in december 2003 zei GlaxoSmithKline-directeur dr. Allen Roses in The Independent, een grote Engelse krant, dat 75% van de kankermedicijnen niet werkt, maar wel winst oplevert.

Als je het gehele verhaal wilt lezen, kan dat door op bovenstaand boek te klikken en de link GlaxoChief2003.pdf te volgen die in de beschrijving staat.

.

Boek: Destructieve relaties op de schop van Jan Storms

.

Destructieve relaties op de schop van Jan Storms

.

Wil je  een uitgebreidere beschrijving van het boek lezen, klik dan op het boek en je krijgt dan toegang tot een samenvatting en achtergrondinformatie en tevens een online bestelmogelijkheid.

Een aanrader voor ieder die zichzelf en zijn/haar relaties serieus wil nemen.

Lees verder op de weblog: persoonlijkontwikkelingsproces

Boek: Seksuheel van Rita van Rijnsoever.

.

Seksuheel - Rita van Rijnoever.

Naar aanleiding van een nascholingscursus waarin Rita van Rijnsoever een hele dag verzorgde, wil ik gaarne bijgaand boek onder de aandacht brengen.

Rita omschrijft helder het fenomeen seksuele energiestromen en wat de effecten zijn als deze natuurlijke energiestromen hun natuurlijk verloop volgen.

Tevens omschrijft zij wat de effecten zijn als er een verstoring in deze stroming ontstaat en hoe dat te corrigeren hetgeen per onmiddellijk een effect zal hebben op ons gevoel, ons leven en onze natuurlijke ontvankelijkheid.

Een inzichtelijk boek wat ons rechtstreeks terugbrengt bij wie we in oorsprong bedoeld zijn te zijn, onze authenticiteit.

Termen als "vrijheid", "verlangen", "gelukzaligheid" en "relaties" krijgen een heldere invulling.

Wil je  een uitgebreidere beschrijving van het boek lezen, klik dan op het boek en je krijgt dan toegang tot een samenvatting en achtergrondinformatie en tevens een online bestelmogelijkheid.

Een aanrader voor ieder die zichzelf en zijn/haar seksualiteit beter wil begrijpen.

Lees verder op de weblog: persoonlijkontwikkelingsproces

Hoe herken ik een leugenaar.

Slechts één oprecht belangstellende vraag

..

Wist je dat…

Het stellen van 1 oprechte belangstellende vraag......

in staat blijkt 100.000 oordelen te voorkomen ?

..

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Vroege vogels

Hand in hand - adembenemend

Zo zie je wat je hand in hand bereiken kan!
Het heeft een investering gekost en wat komt er dan iets prachtigs uit voort!
Bewondering!

Yvonne Mooijman

Je pluspunten

..

Uit: "Over relaties" van Neale Donald Walsch blz.36


"Overweeg de mogelijkheid dat je grootste tekortkomingen je grootste pluspunten zijn, waarvan gewoon je volume(knop) iets te ver is opengedraaid."


..

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Column Vriendschap liefde en relaties

Ik stuitte op een oude column van me die ik graag weer eens onder de aandacht wil brengen.

Het betreft de column:  "Vriendschap, liefde en relaties"

Vriendschap, liefde en relaties zijn dingen die we dagelijks in ons leven tegen komen.

Veel leesplezier ....

Hartelijke groet,

Yvonne

De werking van banken, wat gebeurt er met geld.

Een rustig moment op een rustige plaats...

Aandoenlijk ...

Psychiater Allen Frances vreest valse epidemieën.

In mei verschijnt de herziene versie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, de bijbel van de psychiatrie.

De Amerikaanse psychiater Allen Frances (zelf werkzaam geweest in het mee helpen ontwikkelen van de DSM-IV) vreest nu "valse epidemieën", doordat veel gezond natuurlijk gedrag als psychiatrisch "stoornissen" gaan benoemd worden en er vanuit de farmacie de tendens is ontstaan (gevoed vanuit de farmacie die daar "baad bij heeft") om bij iedere "ontdekte" "stoornis" medicatie voor te schrijven.

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1336179

Een heldere uiteenzetting hoe een handboek wat vanuit goede ideeën ontworpen werd, uit kan groeien tot iets wat niet meer ondersteunend is, dingen en mensen uit hun verband gaan rukken, extra gaat labelen zonder enig wetenschappelijke ondergrond.

Zoals met alles blijkt dat dingen in principe neutraal zijn, maar zowel negatief als positief gehanteerd kunnen gaan worden. 

Niets mis met dingen "helder" trachten te krijgen.

Het gevaar dreigt nu dat veel gezonde gevoelens en emoties als psychische stoornissen benoemd gaan worden, terwijl we gewoon te maken hebben met gezonde normale gevoelens zoals verdriet, rouwverwerking, maar even zo goed enthousiasme ed.

Welk land wordt het 60ste land wat mijn blog bezoekt?

Ik zag op 20 januari 2013 dat mijn blog in 59 landen gelezen wordt.

Newest Country




Brunei
Last Visited January 20, 2013

Inmiddels heb ik 46.650 pageviews op de teller staan sinds  ik de teller vanaf mei 2008  aan de website  heb gekoppeld.

Mijn eerste artikel schreef ik op 25 januari 2008, de eerste "pagina"van deze blog.

Leuk om zo nu een dan eens even terug te blikken in een stukje verleden!

Met dank aan al mijn lezers en ook aan alle mensen die me hebben weten te inspireren tot mijn schrijfsels!

Benieuwd welk land zich als 60ste land aanmeldt!

Hartelijke groet,

Yvonne Mooijman



Het 60 ste land is op 18-4-2013 geregistreerd:


Newest Country

Burma
Last Visited April 18, 2013     

Something inside ... so strong!

Meer dan 50.000 page views

Ik zie dat mijn weblog inmiddels meer dan 50.000 page views heeft.

Dank aan ieder die belangstellend is, blijf als vanouds welkom op mijn weblog en keer er graag terug.

Ikzelf geniet nog steeds iedere dag van het schrijven, het verhalen en "vertalen."

Verhalen van wat ik soms bij mezelf ervaar en soms met anderen mee mag ervaren

Door onze ervaringen en kennis te delen verrijken we elkaar vaak met elkaars ervaringen.

Met dank aan ieder die me mede heeft geinsprireerd, vaak zijn schrijfsels van anderen, zoals in social media en fora en email of skype evenals persoonlijke gesprekken en mijn eigen gefilosofeer, inspiratiebronnen om te gaan schrijven.

We gaan gewoon op dezelfde voet verder.

Hartelijke groet,

Yvonne

The girl who silenced the world

Mattie Stepanek

Mattie Stepanek .... wat zou ik hem graag weer horen .... !!
Wat een onvoorstelbare wijsheid had hij in zich ..
Ik ga nog eens op zoek naar interviews van hem met Oprah Winfrey indertijd, wat heb ik daar toen (een paar jaar geleden toen hij nog leefde) van genoten .... !

Tell me why - Declan Galbraight

Een prachtig lied wat me telkens weer raakt ...

Meer lezen in weblog persoonlijke ontwikkeling

Jan Geurtz - Verslaafd aan liefde

Boek en interview "Verslaafd aan liefde" door Jan Geurtz.

De moeite van het lezen en beluisteren waard!

 

 

Deel 1.

Deel 2.

Deel 3.

Deel 4.

De moeite van het beluisteren waard.

Verslaafd aan liefde door Jan Geurtz.

 

Relatie therapie

--

Onze seksuele relatie stelt niets meer voor … zei hij, met een blik van verontwaardiging, op een toon alsof het puur onlogisch was …...

Ze was gewoon ongevoelig, frigide, deed niets, kortom het was hèm duidelijk waar de oorzaak lag …

Als hij “aanstalte maakte” zoals hij het benoemde dan “had ze geen zin” …

En dat was volkomen onlogisch …. althans dat zou je kunnen opmaken uit de manier waarop hij het op tafel bracht.

Nou moet ik zeggen .... dat het soms voor sommige mensen volkomen onlogisch is wat er zo nu en dan lijkt te gebeuren, dat moet ik toegeven, maar gezien zijn manier van optreden, zijn manier van spreken, zijn manier van onvrede uiten en zijn manier van met de vinger slechts één kant op wijzen, zag ik op voorhand toch iets meer logica in het hele gebeuren dan hij.

Hij was degene die als eerste in de coaching kwam, niet omdat hij een probleem had zei hij, hij had hooguit één probleem en dat was zijn vrouw …. daar moest dus het een en ander aan veranderd worden en dan zou het probleem vanzelf opgelost zijn.

… of hij nog van zijn vrouw hield …. tja … wat moet je daar nu van zeggen, ja natuurlijk hield hij van haar, ze deed tenslotte het huishouden, ze zorgde voor de kinderen, ze hield het huis schoon, deed de was, ze kookte, het was gemakkelijk met haar … alles liep op rolletjes, dat moest hij haar nageven, alleen … ze  moest niet zo zeuren … minder chagrijnig zijn en m/(w)eer sex willen …!

Nou is dat wat anders dan houden van, dat leek meer op “het gemak dient de mens”, (alhoewel het hier zelfs meer weg had van “mijn mens" diende "het gemak!”) maar er ging nog even overheen alvorens we daar belandden … maar ik ging het niet uit de weg .. en toen kwam het inzicht waar het zijn “eigen pakkie brood” betrof en hij zelf mede verantwoordelijk bleek en dat ook ging inzien.

Kortom ze diende hem te nemen zoals hij zich voordeed, ze diende geen te kritiek hebben, en met hem naar bed te moeten gaan als hij dat wilde ...

En nou hield ze het nota bene ook nog met een ànder ook …. had ze een vriend, en daar was hij dus net achter gekomen …

…... en met hèm zeker wel .....! Zijn onbegrip groeide met de minuut en zijn boosheid ook …

Dat vrouwen sex bij voorkeur niet los zien van hoe ze zich emotioneel gesteund voelen en hoe er met respect met hen wordt omgegaan (of denken dat er met ze omgegaan wordt) , en ze persoonlijke verbondenheid willen voelen met hun partner was hem zeker nog een paar stations te ver ... maar ook dat station hebben we gehaald .... en dat was een ware eye-opener voor hem over wat er zich voorheen tussen beiden had afgespeeld.

Nou is relatie-therapie in je eentje niet de gemakkelijkste en heilzaamste weg en ik stelde hem voor hen beiden te spreken en dan nog eens liefst beiden apart met ook soms een gesprek samen!

Ik kende het fenomeen van relatie-therapie, waarbij de een 's avonds de ander “tegen komt” vanwege wat 's morgens zinvol “op tafel kwam.”

Mijn voorstel was dan ook om beiden apart te coachen met het doel dat ieder voor zich de bij hen horende keuzes zou kunnen maken waarbij het mogelijk kan zijn dat de wegen samen komen ofwel indien niet (wat ook niet uit te sluiten is) de wegen zo genomen zouden kunnen worden dat er geen schade aangericht gaat worden bij wie dan ook en met respect ieder zijn eigen stappen zou kunnen nemen op een manier waarop ieder nadien trots op zichzelf zou kunnen zijn en ieder de gelegenheid zou krijgen zijn eigen dingen te verwerken om zodoende ieder voor zich in vrede verder te kunnen en een leven op te kunnen bouwen wat wel werkelijk bij hen hoort.

Soms blijkt dat “goed voor het huis en het gezin en de kinderen gezorgd hebben” verward wordt met liefdevolle gevoelens voor elkaar, men vanuit "praktische" redenen soms bij elkaar blijft, terwijl het soms helaas, alleen de blijk van waardering voor de zorg inhield of een financiële afhankelijkheid vaak van de minstverdienende aan de kostwinner (wat al een groot goed is als dat herkend en geuit kan worden waardoor en waarna ruimte voor de werkelijkheid ontstaat!) terwijl er verder al heel lang geen sprake is van een wens of behoefte om werkelijk als persoon met de ander als "huwelijkspartner" verder te willen, vaak blijft men bij elkaar "voor de kinderen", die echter vaak feilloos ondergrondse strubbelingen aanvoelen en daar vaak al geruime tijd onbewust met fysieke klachten op reageren. Ondanks dat "het gemak de mens diende te dienen" en met zijn tweeën in huis rondlopen op een “illusie van samenzijn” leek te lijken lopen beide personen vaak met onrust- en onlustgevoelens rond. Veel mensen hebben (nog) angst of moeite om "niet met zijn tweeën" te zijn, terwijl ze al geruime tijd eigenlijk al geen echte partners meer zijn. Achteraf blijken "stellen"zich persoonlijk soms binnen een “relatie” uiteindelijk achteraf meer alléén te hebben gevoeld dan na beëindiging van de relatie. Vaak bouwen ze nadien een prima nieuwe liefdevolle en voldoening gevende relatie op.

Hoe vervelend dat ook is, je kan het maar beter weten als je huwelijksrelatie geen voldoening geeft, dan dat je jarenlang op sleeptouw genomen wordt zonder te weten wat er gaande is (en je dan ook nog onterecht de schuld in je schoenen geschoven krijgt omdat je niet aan de “huwelijkse plichten” voldoet, terwijl je al jaren lang als vrouw zijnde onvoldoende gewaardeerd werd en mogelijk zelfs bewust of onbewust vernederd werd.)

Het was zo klaar als een klontje voor hem, zij moest veranderen, gewoon minder chagrijnig zijn, minder zeuren en meer naar bed!

Tja... toen had hij aan mij een hele lastige ..!

En gek genoeg wist hij dat nog te waarderen ook!

We waren aan elkaar gewaagd, misschien kreeg hij voor het eerst weerwoord ..! Werden hem voor het eerst vragen gesteld waar nog een antwoord op verwacht werd ook èn niet ieder antwoord als zoete koek werd geslikt.

Het ging niet van een leie dakje, geenszins .. ik kreeg het niet voor niets, maar gaandeweg werd hem het een en ander duidelijk!

Zijn oorspronkelijke theorie bleek niet te kloppen, en zij bleek "minder frigide" dan hij voor waar had aangenomen, het bleek slechts zijn eigen aanname, alleen bij hen samen ging het een en ander niet meer verwezenlijkt worden. Haar chagrijn verdween ook zienderogen gaandeweg ….

Ik moet nog wel eens aan ze denken, ondanks zijn oorspronkelijke lompheid en botheid, beslist allebei aardige mensen, eerlijk gezegd geloofde hij simpelweg zó in zijn eigen theorie dat hij het niet voor mogelijk hield dat het mogelijks anders in elkaar zou hebben kunnen zitten…

Ze hebben indertijd afscheid van elkaar genomen als huwelijkspartners op een waardige manier, ik heb grenzeloze bewondering gehad hoe zowel hij als zij, toen ze eenmaal doorhadden dat ze het samen niet meer met elkaar zouden gaan vinden, hun relatie om hebben weten te bouwen naar een respectvolle relatie van twee ouders die via hun kinderen levenslang met elkaar verbonden zullen zijn.

Soms krijg je nog wel eens een complimentje achteraf …

… en doet het je deugd dat sommige mensen in staat bleken respectvol afscheid van elkaar hebben kunnen nemen. Voor wederzijds respect heb je altijd twéé mensen nodig, anders gaat je dat bij een scheiding niet lukken…... maar dat is toch maar mooi verwezenlijkt deze keer en dàt was waar het mij omging, respect tav je eigen handelen van waaruit respectvol handelen nat de ander ontstaat!

Uiteindelijk neem je je leven lang jezelf mee en wil je jezelf altijd recht in de ogen kunnen blijven kijken, trots kunnen blijven op je eigen handelen en dat is dus maar weer mooi gelukt toen!

Inzicht in hoe je een relatie "op bouwt", "in stand houdt", "gaat herkennen of en hoe je wederzijds de relatie blijft voeden", hoe er al of niet gecommuniceerd wordt en gevoelens en emoties gedeeld kunnen worden zijn uiteraard allemaal onderdeel van relaties en dus van de coaching.
Het is vaak verbazend te zien, hoe soms gedacht wordt dat een relatie"vanzelf" wel in stand blijft. Elkaars gevoelens leren herkennen en bevragen en open staan voor wat jezelf en de ander nodig heeft is binnen elke relatie van het grootste belang.

Communicatie is van levensbelang binnen een relatie ...
Leer vragen stellen: "wat heb je nodig", "'wat" kan ik voor je doen (ipv "kan ik" wat voor je doen?), leer je waarde te herkennen binnen de relatie ... en vul die in!

© Yvonne Mooijman

Relaties.

Onze seksuele relatie stelt niets meer voor … zei hij, met een blik van verontwaardiging, op een toon alsof het puur onlogisch was …...

Ze was gewoon ongevoelig, frigide, deed niets, kortom het was hèm duidelijk waar de oorzaak lag …

Als hij “aanstalte maakte” zoals hij het benoemde dan “had ze geen zin” …

En dat was volkomen onlogisch …. althans dat zou je kunnen opmaken uit de manier waarop hij het op tafel bracht.

Ik moet zeggen .... soms is het volkomen onlogisch wat er soms lijkt te gebeuren, dat moet ik toegeven, maar gezien zijn manier van optreden, zijn manier van spreken, zijn manier van onvrede uiten en zijn manier van met de vinger slechts één kant op wijzen, zag ik op voorhand toch iets meer logica in het hele gebeuren dan hij.

Hij was degene die als eerste in de coaching kwam, niet omdat hij een probleem had zei hij, hij had hooguit één probleem en dat was zijn vrouw …. daar moest dus het een en ander aan veranderd worden en dan zou het probleem vanzelf opgelost zijn.

… of hij nog van zijn vrouw hield …. tja … wat moet je daar nu op antwoorden, ja natuurlijk hield hij van haar, ze deed tenslotte het huishouden, ze zorgde voor de kinderen, ze hield het huis schoon, deed de was, ze kookte, het was gemakkelijk met haar … alles liep op rolletjes, dat moest hij haar nageven, alleen … ze  moest niet zo zeuren … minder chagrijnig zijn en m/(w)eer sex willen …!

Da's wat anders dan houden van, dat lijkt meer op “gemak dient de mens”, (alhoewel het hier zelfs meer weg had van “mijn mens" diende "mijn gemak" te dienen!”) maar daar ging nog even overheen alvorens we daar belandden … maar ik ging het niet uit de weg .. en toen kwam het inzicht waar het zijn “pakkie brood” betrof en hij zelf mede verantwoordelijk bleek.

Kortom ze diende hem te nemen zoals hij zich voordeed, ze diende geen te kritiek hebben, en met hem naar bed te moeten gaan als hij dat wilde ...

En nou … notabene nou hield ze het nog met een ànder ook …. had ze een andere vriend, en daar was hij net achter gekomen …

… en met hèm zeker wel! Zijn onbegrip groeide met de minuut en zijn boosheid ook …

Dat vrouwen sex bij voorleur niet los willen zien van hoe ze zich emotioneel gesteund voelen en hoe er met respect met hen wordt omgegaan (of denken dat er met ze omgegaan wordt) , en ze persoonlijke verbondenheid willen voelen met hun partner was hem zeker nog een paar stations te ver ... maar ook dat station hebben we gehaald .... en dat was een ware eye-opener  over en weer over wat er zich voorheen tussen beiden  had afgespeeld.

Nou is relatie-therapie in je eentje niet de gemakkelijkste en heilzaamste weg en ik stelde hem voor hen beiden te spreken en dan nog eens liefst beiden apart met ook soms een gesprek samen!

Ik kende het fenomeen van relatie-therapie, waarbij de een 's avonds de ander “tegen komt” vanwege wat 's morgens zinvol “op tafel kwam.”

Mijn voorstel was dan ook om beiden apart te coachen met het doel dat ieder voor zich de juiste eigen keuzes zou kunnen maken waarbij het mogelijk zou kunnen zijn dat de wegen samen zouden komen ofwel indien niet (wat vaak niet uit te sluiten is) de wegen zo genomen zouden kunnen worden dat er geen schade aangericht gaat worden bij wie dan ook en met respect ieder zijn eigen stappen zouden kunnen nemen op een manier waarop ieder nadien trots op zichzelf zou kunnen zijn en ieder de gelegenheid zou krijgen zijn eigen dingen te verwerken om zodoende ieder voor zich in vrede verder te kunnen en een leven op te kunnen bouwen wat wel werkelijk bij hen hoort.

Soms blijkt dat “goed voor het huis en het gezin en de kinderen gezorgd hebben” verward te worden met liefdevolle gevoelens voor elkaar, men vanuit die praktische redenen soms bij elkaar blijft, terwijl het soms helaas, alleen blijk van waardering voor de zorg inhield of een financiële afhankelijkheid vaak van de minstverdienende aan de kostwinner (wat al een groot goed is als dat herkend en geuit kan worden waardoor en waarna ruimte voor de werkelijkheid ontstaat!) terwijl er verder al lang geen sprake is van een behoefte om werkelijk als persoon met de ander als huwelijkspartner verder willen, ondanks dat het gemak de mens diende en met zijn tweeën in huis rondlopen een “illusie van samen” leek te geven. Veel mensen hebben (nog) angst of moeite met niet met zijn tweeën zijn, terwijl mensen soms binnen een “relatie” uiteindelijk zich achteraf meer alléén gevoeld hebben dan daarna, en ze daarna vaak juist een prima nieuwe liefdevolle en voldoening gevende relatie bleken te kunnen opbouwen.

Hoe vervelend dat ook is, je kan het maar beter weten als je huwelijksrelatie geen voldoening geeft, dan dat je jarenlang op sleeptouw genomen wordt zonder te weten wat er gaande is (en je dan ook nog onterecht de schuld in je schoenen geschoven krijgt omdat je niet aan de “huwelijkse plichten” voldoet, terwijl je al jaren lang als vrouw zijnde onvoldoende gewaardeerd werd en mogelijk zelfs bewust of onbewust vernederd werd.)

Het was zo klaar als een klontje voor hem, zij moest veranderen, gewoon minder chagrijnig zijn, minder zeuren en meer naar bed!

Tja... toen had hij aan mij een hele lastige ..!

En gek genoeg wist hij dat nog te waarderen ook!

We waren aan elkaar gewaagd, misschien kreeg hij voor het eerst weerwoord ..! werden hem voor het eerst vragen gesteld waar nog een antwoord op verwacht werd ook èn niet ieder antwoord als zoete koek werd geslikt.

Het ging niet van een leie dakje, geenszins .. ik kreeg het niet voor niets, maar gaandeweg werd hem het een en ander duidelijk!

Zijn oorspronkelijke theorie bleek niet te kloppen, en zij bleek minder frigide dan hij voor waar had aangenomen, alleen bij hem ging dat niet meer verwezenlijkt worden. Haar chagrijn verdween ook zienderogen gaandeweg ….

Ik moet nog wel eens aan ze denken, ondanks zijn oorspronkelijke lompheid en botheid, beslist allebei aardige mensen, eerlijk gezegd geloofde hij simpelweg zó in zijn eigen theorie dat hij het niet voor mogelijk hield dat het mogelijks anders in elkaar zou hebben kunnen zitten…

Ze hebben indertijd afscheid van elkaar genomen als huwelijkspartners op een waardige manier, ik heb grenzeloze bewondering gehad hoe zowel hij als zij, toen ze eenmaal doorhadden dat ze het samen niet meer met elkaar zouden gaan vinden, hun relatie om hebben weten te bouwen naar een respectvolle relaties van twee ouders die via hun kinderen levenslang met elkaar verbonden zullen zijn.

Soms krijg je nog wel eens een complimentje achteraf …

… en doet het je deugd dat sommige mensen in staat bleken respectvol afscheid van elkaar te hebben kunnen nemen. Voor wederzijds respect heb je er altijd twéé nodig, anders gaat je dat niet lukken…... maar dat is toch maar mooi verwezenlijkt deze keer en dàt was waar het mij omging, respect tav je eigen handelen zowel het respect voor de ander!

Uiteindelijk neem je jezelf altijd mee en wil je jezelf altijd recht in de ogen kunnen blijven kijken, trots kunnen blijven op je eigen handelen en dat is dus weer mooi gelukt!

© Yvonne Mooijman

Naïviteit .... in oorsprong de eigenschap van vertrouwen

Vandaag was een droevige dag van afscheid nemen ............

Naïviteit .......  in wezen het pure ...  het nog zuivere ...  het in oorsprong aanwezige vertrouwen in je naaste omgeving nog weten vast te houden … een in oorsprong hele prachtige zuivere eigenschap!

Het is een nog “weten” dat het “zou horen te kunnen en zijn” om “je partner / je omgeving / de maatschappij, voor de volle 100% te moeten mogen vertrouwen” en er van uit durven gaan dat welke ander dan ook  “met volledig respect integer met je om zou dienen te gaan.”

Het lijkt soms de omgekeerde wereld, een wereld waarin “-we-” het “ongebruikelijker vinden” dat iemand naïef is en het gebruikelijker vinden dat de realiteit kan zijn dat mensen ten koste van anderen leven, alsof het de norm zou zijn en dat een houding van niet-integer zijn zou rechtvaardigen dat mensen maar niet meer het volste vertrouwen zouden mogen hebben in hun omgeving en ze dus hun naïviteit maar zouden dienen te verliezen.

Naïviteit wordt te vaak als een zwakte gezien terwijl het in oorsprong de oer-kracht van onze bron vertegenwoordigt!

Ik heb naïeve mensen kunnen meemaken en ervaren, ze waren in staat zeer veel "te herkennen",  naïef staat zeer beslist niet gelijk aan dom, echter hun vertrouwen kon zeer ernstig geschaad worden.

Helaas is het een realiteit dat integriteit niet alom aanwezig is …...

Helaas is het een realiteit dat mensen op een gruwelijke manier de dupe kunnen zijn van wat mensen om hen heen doen en uithalen indien ze niet integer zijn …

Het doet me pijn om dan als conclusie te horen als zou naïviteit iemands “zwakte" zijn....! 

Het is juist niet iemands zwakte ... het is de zwakte van hen die mogelijk niet integer wisten te zijn .... waardoor iemand op zijn "meest kwetsbare plek" geraakt kon worden.

Eigenlijk is de aanwezigheid van oprechte naïviteit nog een prachtig aanwezig oergevoel, een nog werkelijk in contact staan met een "oorspronkelijk weten” hoe het leven zou dienen te zijn en daar (nog) naar leven …. een weten dat wij allen alle mogelijkheden in ons hebben om integer te kunnen zijn, waar helaas niet iedereen meer gebruik van weet te maken.

Tot integriteit is iedereen in staat, echter niet ieder kiest er voor in die staat te leven ...

Soms worden mensen de wanhoop in gedreven, wordt de belevingswereld en het vertrouwen in een goede afloop ernstig tot soms helemaal verstoord.

......

Mijn aandacht gaat uit naar hen die nog in staat bleken naïef te kunnen zijn …
die zich daardoor in of op de weg van wanhoop bevonden …
en naar hen die als nabestaanden achterbleven in een wereld waarin  
naïviteit en oprecht vertrouwen in de mede-mens weer de plek en waardering terug zou mogen krijgen die het werkelijk verdient!

Vandaag was een droevige dag van afscheid nemen  ....................................................     ......

© Yvonne Mooijman

We are the world ... we are the children ...

..... even zonder woorden ... voor ieder die het nodig heeft ....

Van het concert des levens krijgt niemand een program ...

Van het concert des levens ..
krijgt niemand een program ..

...
.......
..
soms blijven we in verslagenheid ons verbazen ....
...
.....
..

©  Yvonne Mooijman