Relaties.

In de coaching krijg ik regelmatig vragen over relaties.

In relatie-therapie werk ik vaak met partners individueel, juist om het eigen aandeel te leren herkennen.

Wat bepaalt nu of een relatie goed is?
Hoe hou je een relatie goed?

Belangrijkste in het geheel is dat voornamelijk de relatie met jezelf van belang is en dat is nog wel eens een probleem.

Nemen we de verantwoording voor ons eigen systeem of maken we ons afhankelijk van anderen voor ons eigen geluk?
Iemand die goed voor zichzelf kan zorgen voor zijn eigen geluk zit in overvloed en kan makkelijker vanuit die overvloed geven.

Er zijn relaties in vele vormen. Ouder-kind relatie, volwassen relaties, werk-relaties, partner-relaties.

Iedere vorm vervult een bepaald levens gebied en ook daar is het van belang dat bijvoorbeeld de ene relatie de andere niet overheerst of compenseert, zoals een werkrelatie van een workaholic een huwelijksrelatie kansloos kan maken en bepaalde relaties met zichzelf zoals egocentrische relaties huwelijks en partnerrelaties en ouder-kind relaties aardig kunnen schaden.

Binnen  ieder levensgebied is het van belang de aandacht te geven aan dat gebied, zodat we als evenwichtige mensen uitgroeien. Geen enkel gebied kan een ander vervangen.

Het dient nooit een keuze van of-of maar van en-en te zijn, dus en een gezonde werkrelatie, en een gezonde ouder-kind relatie en gezonde volwassen relaties.

Zo kan iemand die overmatig sport of werkt of zich overmatig afsluit voor anderen, diverse levensgebieden onthouden van de benodigde energie.

Een relatie is bekrachtigend als we vanuit onze eigen kracht dat aan onszelf en anderen kunnen bieden wat zowel wijzelf als een ander nodig heeft.

Het is geen kwestie van geven en nemen, maar geven en kunnen ontvangen ... kortom van er durven zijn in aanwezigheid ....

Kunnen we geven, zijn we al wel gewend om te geven, zijn we bijvoorbeeld voldoende in staat te herkennen wat voor de ander van belang is binnen de huidige omstandigheden en op dit moment, in welke behoeften van anderen kan en wil je voorzien ...? Kennen we de natuurlijke behoefte "er voor een ander te willen zijn?"

Ben je in staat om wezenlijk "aandacht" te "zijn".

Sterker nog .... zijn we ook in staat om te ontvangen ...?
Kennen we onze eigen verlangens en zijn we in staat die neutraal aan te geven, zodat de ander kan aanvullen indien hij dat wenst?

In wezen is een relatie niet zoals vroeger gedacht werd een belofte aan een ander voor onbepaalde tijd, maar een aaneenschakeling van eigen en gezamenlijke momenten waarbinnen we wensen te geven en te ontvangen. Zijn we in staat liefde te "zijn"

Uit onderzoek is gebleken dat geven, gelukkiger blijkt te maken dan iets te krijgen, terwijl "oprechte aandacht" zowel in de vorm van geven als krijgen weer enorm helend is.

Krijgen is niet altijd in materie bedoeld, de belangrijkste dingen die we kunnen geven kosten zelfs niets, aandacht geven is zo vervullend voor iedereen, door eigen uitstraling geef je vaak al heel veel, door oprechte belangstelling te hebben geef je enorm. Alles is uitwisseling en met name evenwichtige uitwisseling is de sleutel binnen goede relaties.
Een goede relatie is niet iets wat je hebt, maar wat je "bent".
Je bent dus een goed relatie ...

Heb je je al eens afgevraagd wat jou nou net maakt tot de goede relatie?
Wat zijn je eigenschappen die je tot een goede relatie maken?

Een goede relatie is sprankelend, bruist, daar zit aandacht, energie en leven in die naar buiten geuit wordt, daar gebeurt van alles.
In een goede relatie investeert men, stopt men energie, en leeft men via/vanuit het hart over en weer richting de ander.

Vrijheid is in deze de vrijheid om juist die keuzes te maken waarin we wensen te geven en te ontvangen.
Vroeger werd er gesproken in termen van ge-bondenheid, persoonlijk geloof ik meer in verbondenheid met de ander ervaren, hetgeen alleen mogelijk is via de volledige verbinding met ons eigen volwassen deel binnen onszelf.

Ieder heeft de eerste verantwoordelijkheid voor het eigen energiesysteem en als we dat goed aangaan kunnen we als sociale wezens elkaar als mensen prachtig aanvullen.

We kennen de uitspraak: "niemand is geboren om alleen te zijn", waarmee aangegeven wordt hoe belangrijk sociale contacten voor ons zijn.

Binnen een relatie is het van belang te herkennen wat je verlangens en behoeften zijn en het vermogen dat kenbaar te maken. Afhankelijk in hoeverre de ander in staat is zich open te stellen en tegemoet te komen in de uitwisseling en wij in staat zijn dat voor de ander te willen betekenen, ontstaat een relatie in een vorm die mogelijk vervullend voor beiden is.

Is de relatie niet voor beiden vervullend dan ontstaat stagnatie, communicatie is van wezenlijk belang, en binnen die communicatie is ook de non-verbale communicatie van belang, met name het wezenlijke gevoel naar elkaar over weten te brengen dat de ander belangrijk voor je is, vanzelfsprekendheid in de vorm van "dat weet hij/zij toch wel" is funest in relaties.

Het zeggen is van belang, wat ook in de vorm van schijven kan zijn, of voelen aanraken. tederheid is bijvoorbeeld een belangrijke manier van tonen, van respectvolle aandacht, het gaat om het werkelijk overbrengen van gerichte aandacht.

Wat zijn je valkuilen?
Vaak komen we patronen tegen binnen relaties, de rode draad die nog wel eens terug wil komen als blijkt dat we een oud patroon nog niet opgelost hebben.
We komen dan vaak die mensen tegen die ons in staat stellen dat stuk te overwinnen.

Stel, je bent geneigd je eigen belang ondergeschikt te maken aan het belang van de ander, dan zal je dat stuk in jezelf aan dienen te gaan. Leer open te zijn in wat je behoeften zijn en dat is vaak afhankelijk van je persoonlijke omstandigheden, dat wisselt in tijd en plaats.
Uiteraard heeft een relatie twee componenten, jij en je partner.

We kunnen wel wijzen, "als hij of zij nou verandert dan gaat het mij beter" en uiteraard is er evenwichtige uitwisseling nodig wil een relatie kans van slagen hebben.

Van belang is dat je bij jezelf herkent wat je "wensen" zijn binnen een relatie. Een partner kan vaak op meerder vlakke een aanvulling geven, en dat hoeft zeker niet op ieder vlak.
Vandaar dat relaties zulke verschillende vormen kunnen hebben.

Indien een relatie onevenwichtig is opgebouwd is het van belang het eigen stuk aan te gaan. Afhankelijk van de ander zal nadien blijken of die ander gezond in de relatie wil staan en als een van de partners niet genegen is zich voor een gezonde ondersteunende relatie in te zetten dan is er eigenlijk al geen sprake meer van een goede relatie en zal het van belang zijn de juiste eigen keuzes te maken en dat kan afhaken zijn.
Zoals ik pas een spreuk las: "Waar geen wil is ben ik weg", hetgeen een gezonde conclusie kan zijn bij ongezonde onevenwichtige relaties.

Een gezonde liefdevolle echte relatie is een aanvulling op een goede relatie met jezelf.
Het biedt meerwaarde, de aanvulling op en niet de invulling voor eigen geluk.

Een relatie heeft kans van slagen als beide partners goed voor zichzelf zorgen, hun eigen wensen en verlangens kennen en vooral het besef hebben dat geven en kunnen ontvangen van belang zijn.

Als mensen sowieso een relatie aangaan in welke vorm dan ook, dan geeft dat al aan dat er componenten aanwezig zijn die elkaar aantrekken, dat er herkenning in elkaar is, op welk vlak dan ook.

Kortom, ik wens ieder een sprankelende persoonlijkheid in zichzelf en in de ander te herkennen ...

Yvonne Mooijman