Out-of-the box denken.
Zoeken en strijden, doe je in de duisternis daar zal je de oplossing niet vinden.
Vinden, liefde en vertrouwen vind je in het licht en liefde en mede-menselijkheid is licht.
Al jaren hou ik mij bezig met "individuele mensen en hun overtuigingen"" en “onze maatschappij.”
Ik zie er van alles gebeuren en al jaren zie ik mensen strijden om te vinden wat ze zoeken.
En wat hopen ze te vinden? Die alom vertrouwde arm om hen heen, die aanraking in liefde, geborgenheid, je "samen" te weten en dat ten volle te mogen ervaren en voelen.
Velen zijn zoekend, dolend in het donker.
Zich afzettend tegen wat "is", en wat "is" dat "is" (althans tot zo ver!).
Dat “is” is vaak geweldig voor verbetering vatbaar, dus ik begrijp hun “zoeken.”
Het probleem dat ik daar vaak tegen kom is dat het zoeken is in “het oude denken”, het denken in gescheidenheid, het gefragmentariseerd denken, het ik/jij, wij/zij, ik/en de maatschappij, dat levert alleen nog maar meer afgescheidenheid op. Het is als het zoeken in de duisternis, je kan beter in het licht zoeken, dat zal dan geen zoeken meer zijn, maar juist vinden gaan worden.
De felheid waarmee gestreden wordt kan ik volkomen begrijpen, het levert echter extra stress op terwijl het vaak mensen zijn die door hun omstandigheden al meer dan genoeg stress te verwerken hebben.
Zo heel blij word ik dan als ik zie dat spontaan, andere mensen gaan helpen vanuit hun verbondenheid, zelfs al kennen zij de ander niet, ze gaan elkaar helpen in het "vinden".
Mensen die nog geloven in eenheid, die nog geloven in menselijkheid, zelfs al zijn de bewijzen daarvoor soms “met een lantaarntje te zoeken”, maar hun innerlijk weten lijkt nog verbonden met "wat mogelijk zou kunnen zijn."
Het frappante is dat deze twee groepen mensen elkaar aanvullen, en elkaar versterken, positief versterkten.
Waar gisteren nog een "geloof" en wanhoop was over een onmenselijke maatschappij die van macht in elkaar stak, waar bureaucratische beslissingen menselijk welzijn danig in de weg kon staan, kon "het geloof het weten" dat er maar enkele “menselijke mensen” in dat bureaucratische systeem nodig zijn om weer tot menselijke beslissingen te komen, dat mede-menselijk handelen weer mogelijk maken.
Dat is dus wat ik noem het licht in de duisternis!
De oplossing kan zich pas ontvouwen als je er eerst een plaatje van hebt gemaakt, een positief plaatje, een plaatje van vertrouwen, het vertrouwen in "het allerdiepste aanwezige" in de mens, wat in onze maatschappij helaas nog zo sporadisch zich laat zien. Maar het IS er, en DAT geloof zal mogelijk maken dat het zich weer kan ontvouwen.
Als je hier niet meer in gelooft, dan wordt het strijden, durf je vertrouwen toe te laten (zonder zelfs één enkele aanwijzing dat het zou kunnen lukken) dan ontvouwt zich de opening.
Juist die mensen die op deze manier out-of-the-box durven denken, (terwijl het eigenlijk innerlijk weten, innerlijk her-inneren is!!!!) zich niet laten bevriezen door bureaucratie of onmenselijk gedrag, die nog durven geloven in dat wat soms “diep in de mens verscholen blijkt”. Zij zijn in staat behulpzaam te zijn om de benodigde vrije energie mee te geven aan hen die zich uit onmacht nog vaak in de strijd voelen en het daarom in hun eentje niet makkelijk zullen kunnen redden.
Strijd roept strijd op, verwachting van mede-menselijkheid roept mede-menselijkheid op, blijdschap roept blijdschap op.
Ik schreef hier eerder over in een andere vorm in mijn weblog artikel het eikeltje en het eikenbos.
Het echte "out-of-the-box denken" is dus eigenlijk van je Hoofd naar je HART gaan en van daaruit DOEN wat je hart je ingeeft. Betekent wel dat je dat druk... druk .. druk... even zal moeten laten "vieren", dan zegeviert uiteindelijk de Liefde en mede-menselijkheid in ons weer!
Dat we alle dagen met een glimlach op gisteren mogen terugkijken, wens ik iedereen toe...!
© Yvonne Mooijman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten