donderdag 28 juni 2012

Boeken: Geweldloze communicatie



 


 


Absolute aanraders om in communicatie nader tot elkaar te komen in plaats van verder van elkaar af ....
 
Yvonne Mooijman

dinsdag 26 juni 2012

Hoe angst ons van ons geluk afhoudt


Angst kent vele gezichten.

Sommige woorden roepen bij ons een bepaald beeld op, waarbij al vaak een bepaalde lading aan een woord wordt toegedicht.

Neem het woord “angst.”

We denken dan al gauw aan “je onveilig voelen en je terug trekken.”

Angst is een “groot woord”, we zien als het ware vaak alleen de vorm waarin het groot beleefd wordt.

Angst heeft echter vele vormen, vele miniem kleine vormen die vaak niet als zodanig herkend worden.

Neem een uitdrukking: Bang om te laat te komen.
Dat wordt vaak helemaal niet als angst herkend, ondanks dat het woord bang zijn er in verwerkt wordt.

Neem de uitdrukking: “bang om anderen te kwetsen”, of “ik ben bang dat ze beslag om me gaan leggen”, “bang om verwachtingen te kweken”, "angst om afgewezen te worden", allemaal opmerkingen waarin toch het woordje “bang” wordt gebruikt om reden waarom men ander gedrag gaat vertonen vanwege het “bang zijn voor.”

Neem het woord: “bindingsangst”

In diepste wil iedereen verbinding ervaren, en toch kan men zonder zich bewust te zijn gedrag vertonen waardoor men bijvoorbeeld onbewust een ander bij voorbaat afstoot of afhoudt, om vooral zelf niet bij onbewuste oude pijn uit te komen.

Hoe gaat dat in zijn werk?

Angst is eigenlijk heel menselijk, het is als het ware het nog niet geheel in vertrouwen/zelfvertrouwen vertoeven.
Heb je voldoende zelf-vertrouwen dan doe je wat je ingegeven wordt zonder angst. dan doe je gewoon!

Stel: Iemand heeft in zijn jeugd of op welk tijdstip dan ook een ervaring opgedaan die emotionele pijn op heeft geleverd, dan zal je onderbewust trachten te voorkomen dat je opnieuw pijn aangedaan wordt. (we vullen in dat we pijn zijn aan gedaan door een ander maar de meeste pijn deden we onszelf aan door eigen overtuigingen, “het had anders gemoeten”, we maakten ons afhankelijk in ons geval van anderen, in plaats van het heft in eigen handen te hernemen wat betreft ons eigen gevoelens)

Je gaat dan eigenlijk in de modus “pijn-vermijden”.

Stel dat je ooit ervaren hebt dat een relatie die afgebroken is, om wat voor een reden dan ook emotioneel pijn heeft gedaan, dan kan het zijn dat je onbewust niet diezelfde diepte in wil en je onbewust die diepte in volgende relaties zal trachten te vermijden. (doodzonde natuurlijk als je beseft dat je alleen maar waarlijk geluk kan ervaren door juist eenzelfde diepte weer in te durven gaan!)

Je houdt jezelf dan in oppervlakkigheid van gevoel, zonder dat je dat eigenlijk bewust bent. Soms zijn mensen zich er overigens wel degelijk van bewust!

Mensen willen een zo'n pijnloos en comfortabel mogelijk leven, en soms zoeken ze dan een modus waarin ze zich als het ware geen “buil kunnen vallen.”

Het leven is net als leren lopen en leren fietsen.
Je valt je wel eens een buil. Gelukkig leren we als jong kind lopen en fietsen. De tijd waarin we nog onbevangen zijn en volop risico's aangaan, uitdaging vonden in het leven! De tijd waarin we ons nog niet door angst lieten leiden! Als je al op die leeftijd zou hebben geprobeerd niet te vallen, dan zou je nooit vrij hebben leren lopen en fietsen. En wat een genot is het om dat vrij te hebben kunnen leren.

We leerden lopen en fietsen omdat we een grenzeloos vertrouwen in onszelf hadden. Er kon ons toch niets overkomen, we waren helemaal niet mee bezig met angst en daarom konden we het leven met al zijn geluk toelaten en konden we nog vrijelijk en intens van het leven genieten!

Gevoelens zijn voor ieder van ons vaak een kwetsbaar punt geworden. We konden en kunnen in onze gevoelens gekwetst worden, gekwetste gevoelens kunnen erg veel pijn opgeleverd hebben.

Neem onze allereerste onbeantwoorde liefde … hoe pijnlijk voelde dat niet!

Hoe vaak in je leven ervaar je stiekem een oude pijn, een verlangen naar een persoon die onbereikbaar bleek om wat voor een reden dan ook!

Dat is pijn die we vaak willen vermijden, uit angst de pijn ooit opnieuw tegen te moeten komen.

In mijn praktijk kom ik het nog wel eens tegen, zeker als het om relaties gaat!

Vermijdingsgedrag, om te voorkomen dat men in goede gevoelens uit zou komen, terwijl men daar eigenlijk ZO GRAAG WIL UITKOMEN!
Maar stel dat men daar zou uitkomen dan loopt men het risico van eventueel weer verlies van dat geluksgevoel en om die reden doet men dingen om te voorkomen op op dat punt te belanden!!

Mensen zijn in staat om onbewust situaties te creëren waarin de ander zich gaat terugtrekken, of ze zetten onbewust de ander in een positie waarin een ander gaat afhaken, waardoor ze zelf niet in die positie terecht hoeven komen. Het vriendje dat zich niet bindt waarbij het vriendinnetje zich niet serieus genomen voelt en afhaakt. (of andersom).

Binnen relaties zijn er zoveel gedragingen die hierop terug te vinden zijn.

Vaak wordt dit volledig onbewust gedaan en zou het een weldaad zijn als mensen zich bewust zouden worden van het feit wanneer ze bezig zijn te vermijden en wanneer ze onbevangen kunnen gaan leven richting bereiken.

Ervaar eens voor jezelf waarin je voelt dat je jezelf tegen houdt, de momenten dat je de natuurlijke stroom van het leven als het ware onderbreekt en “op verstand” gedrag gaat vertonen waardoor je geluk van je af houdt.

We zetten ons leven soms binnen een “enge bandbreedte” waarbij we grip trachten te houden op wat ons aan gevoelens kan overkomen.
We beperken onze mogelijkheden tot geluk, en gaan wegen bewandelen die ons vooral niet volstrekt gelukkig maken maar we laten een smalle marge toe waarin we ons “emotioneel geen buil kunnen vallen.”

We zoeken het “oude vertrouwde” op, blijven in situaties hangen waar we eigenlijk als lang uitgegroeid zijn, maar we zijn bang om die nieuw jas te proberen die ons eigenlijk naar nieuw geluk zou kunnen brengen!

Hoe vaak laten wij uit angst onze kansen op geluk aan onze neus voorbij gaan, hoe vaak beleiden we met onze mond dat we geluk willen zonder het de kans te geven?

In wezen verlangen we allemaal naar de hoofdprijs in ons leven, maar durven we het kaartje ervoor ook te kopen? Stel toch eens dat we teleurgesteld worden, en we stellen ons voortdurend teleur door ons eigen gedrag dat tegen houdt dat we dat geluk zelf toelaten!

Ben je nou bang om gelukkig te zijn?

Wel nee … je bent eigenlijk zo verschrikkelijk bang om het niet te worden!

Het is net als bij leren fietsen . .. als je een paaltje ziet ben je bang om tegen het paaltje aan te fietsen, waardoor je al je aandacht richt op dat paaltje … en wat gebeurt … alle ruimte er rond omheen wordt niet meer waargenomen, je stuurt regelrecht op dat paaltje af en besluit … zie je wel … fietsen is link, want ik kom toch tegen dat paaltje terecht! En kwam je niet tegen dat paaltje terecht dan had je waarschijnlijk voordien besloten om met fietsen te stoppen!

Zijn we ons bewust als we de vrije wereld in fietsen hoe vrij dat voelt???
Zijn we ons bewust dat als we ons frank en vrij zouden durven bewegen en begeven in ons leven wat ons dat aan vrijheid en geluk oplevert??

Geluk is een keuze, een weg en geen eindpunt, geluk is de weg waarlangs we ons weer vrij bewegen en waarin we ons vrij durven uiten in de wetenschap dat geluk pas op ons pad kan komen als we een paar paaltjes langs de weg gewoon aan onze aandacht voorbij kunnen laten gaan …

Geluk is weggelegd voor hen die zich bewust zijn dat een eventuele teleurstelling onderweg tijdelijk is zoals wat paaltjes op de weg waar je vaak aan voorbij fietst en waar je niet tegenop hoeft te knallen, geluk is weggelegd voor hen die zich bewust zijn dat geluk afhankelijk is van de weg die je NU in zelfvertrouwen bewandelt.

Eigenlijk zijn er twee dingen: “zelf-vertrouwen” en “gemis aan zelf-vertrouwen” en dat laatste is wat men in vele vormen terug vindt zoals “bang zijn voor” en “angst voor”. Menselijk en tegelijkertijd onhandig in het gebruik! Bij angst in welke vorm dan ook dan laat men zich "weerhouden", men gaat de vermijding in, in plaats van het onbevangen vrijelijk toelaten en bewegen.

Een leuke oefening: stel jezelf voor als iemand die vol van zelfvertrouwen is en neem iemand in gedachten waarmee je gelukkig zou kunnen zijn …. stel je de weg voor zonder paaltjes, zonder hindernissen en voel hoe dat voelt ….. ervaar het geluk dat je zou kunnen hebben!!
Maak dat gevoel zo sterk mogelijk en laat het tot in iedere vezel van je systeem doordringen!
Ervaar het geluksgevoel zo intens mogelijk, neem even de tijd om je eigen systeem te ervaren en het geluk wat je voelt goed en volledig en zo intens mogelijk te ervaren!

Plaats daarna in dat beeld gewoon wat paaltje langs de weg waar je gewoon langs gefietst bent, zonder dat het je van het geluk afhield. De paaltjes zijn gewoon neutraal, gewoon wat paaltjes langs de weg!

Ga weer terug met je aandacht naar je punt waarop je volop het geluk ervoer en besef dat dit je mogelijkheden zijn. Eigenlijk heb je het geluk nu al ervaren! Blijf het gevoel van zelfvertrouwen in je opnemen en laat dat niet meer los! Je bent er namelijk al nu! Je ervaart het geluk al NU. Dit gevoel van zelfvertrouwen heb je nu ervaren! Je kunt ieder moment vanaf nu a la minute terug in dat gevoel! Stap in je zelfvertrouwen en zet vanaf nu stap voor stap je stappen en doe de dingen die je brengen bij je geluk!

© Yvonne Mooijman

zaterdag 23 juni 2012

Voeding en de voedings-industrie



Als consument zouden we invloed dienen te hebben op wat we voorgeschoteld krijgen vanuit de voedingsindustrie. De klant is koning, behalve als de koning zijn mond houdt en aanneemt dat wat hij voorgeschoteld krijgt is wat hij nodig heeft.

Helaas is het zo dat de voedingsindustrie zich voornamelijk bezig houdt het het vooral langer houdbaar zijn van producten in plaats van de gezondheid van ons als consument als prioriteit te stellen.

Door natuurlijk voedsel te bewerken, er van alles aan toe te voegen aan E-nummers, suikers, smaakversterkers, additieven, wat onze gezondheid juist niet bevordert maar vaak ondermijnt doordat het de opname van zuurstof (het meest elementaire wat we als mens nodig hebben) juist onmogelijk maakt.

Vers voedsel wat zuurstof bevat (onze noodzaak om gezond te kunnen leven) wordt ontdaan van de zuurstof om het voedsel alleen maar langer houdbaar te maken. Wat er op de etiketten staat is voor ons als leek niet meer na te gaan, mede doordat door splitsing van termen en namen men alles "lijkend" onder "aanvaardbare normen kan krijgen".

Er wordt aan ons eten hoeveelheden suikers en andere stoffen toegevoegd die alle perken te buiten gaan.
We zouden als consument duidelijker dienen aan te geven dat we onze gezondheid als prioriteit willen, en inspraak. Niet de macht van de industrie maar onze gezondheid zou dienen te prevaleren.

Kinderen worden volgestopt/"opgevoed" met suikers kleurstoffen en smaakversterkers. Scholen maken winst op automaten met snoep, frisdranken, en "voeden zo op" tot een zeer ongezonde jeugd, waarin we ons verbazen dat agressie de boventoon gaat voeren.

Wij als volwassen zijn verantwoordelijk voor de opgroeiende jeugd !!!!
Onze consumptiemaatschappij, waarbij "winst" de boventoon voert boven gezondheid, creëert een maatschappij waarbij de kosten van de "gezondheidszorg te pan uit rijzen."

We zullen naar de oorzaak van de problemen dienen te kijken.
Onze grond is verarmd en uitgeput door de roofbouw die gepleegd is door zo veel mogelijk te willen bereiken in zo weinig mogelijk tijd.
In de land en veeteelt worden belangen als een gezond product al lang niet meer als prioriteit gezien.

Dieren worden volgespoten met antibiotica en medicatie die onze gezondheid niet bevorderen, en wij krijgen vlees en andere producten voorgeschoteld die bol staan van de chemicaliën om ze er vooral maar mooi uit te laten zien want dat verkoopt zo veel beter ...

Kunstmest en chemicaliën zijn paste prik, en de voeding kan niet meer de bouwstoffen hebben die we in oorsprong nodig hebben.

Kortom ... we mogen ons met zijn allen (WIJ ieder .. ZIJN de maatschappij!!) onze mond wel eens open doen in wat wij verlangen, nodig hebben.

Er zijn inmiddels voldoende middelen waarin wij onze stem minstens kunnen uiten.
Te lang heeft de grote meerderheid zich onmachtig gevoeld, terwijl we als meerderheid juist de kracht in ons hebben onze stem te laten weerklinken .....

Als we onze stem weer laten horen, pas dan zullen we met zijn allen voldoende bewust kunnen worden dat we veel krachtiger zijn JUIST als grote massa.

Niet de industrie zal kunnen blijven bepalen .... als wij onze stem laten horen ... zal dat van invloed zijn ...

Zie het bovenstaande TED filmpje van Jamie Oliver, zie het artikel over het boek over kanker, zie het artikel over het boek censuur van de Hongaarse arts die beschrijft hoe de rol van de farmacie en de politiek in dit geheel van onze maatschappij werkte.



Voel je als eenling niet onmachtig, we zijn namelijk niet onmachtig. We maakten ons voor ons gevoel onmachtig maar lieten juist daardoor ontstaan wat er is ontstaan, een maatschappij waarin geld voor enkelingen belangrijker werd dan de gezondheid voor velen.

Het wordt tijd dat we onze kracht en gezondheid weer hervinden. Die hervinden we in ons eigen geluid! Ons eigen stemgeluid, ongeacht of dit via praten of schrijven of door welke actie of reactie dan ook gebeurt.

Wees krachtig, wordt je bewust !

Hulde aan Jamie Oliver, die zo krachtig weet te verwoorden wat hij vindt en die de actie onderneemt om zijn geloof in weer gezonde en natuurlijke voeding weer overbrengt aan mensen.

DAT is wat bewustwording doet ...!

Yvonne Mooijman

vrijdag 22 juni 2012

Follow your heart! Neem weer de vrijheid je natuur te volgen!


Follow your heart …..neem de vrijheid je natuur te volgen ….

Soms denken we in “onmogelijkheden”, als zouden we bepaalde dingen niet kunnen doen, denken er geen tijd voor hebben, denken ze niet te kunnen verenigen met andere belangen, denken niet tegen omstandigheden op te kunnen die zijn, kortom, soms beperken we onszelf hevig …

Vaak zijn we gewend te denken in keuzes die we moeten maken, òf het één, òf het ander.
Heel vaak zijn we vergeten dat het leven niet òf-òf is, maar gewoon èn-en kan zijn en soms is vertrouwen en overgave de oplossing en dient je oplossing zich gewoon tzt aan in een vorm die je volstrekt zelf nooit verzonnen zou kunnen hebben (bedacht zou kunnen hebben!).

De natuur is in staat wegen vrij te maken die we zelf als afgesloten of onmogelijk beoordeeld hebben.

Leer weer te geloven in meerdere mogelijkheden, in meerdere oplossingen en dat het leven vaak zelf de oplossing biedt. We dienen dan wel ons hart te volgen en op het juiste moment de juiste actie te ondernemen ... op ons gevoel ... dan wel te verstaan, voelen vanuit onze hart-energie!

Ik zeg mijn cliënten wel eens, er zijn altijd minsten drie oplossingen, het ene ... , het andere ... en de oplossing die je nog niet gezien hebt.

Het grappige is dat als we met onze mind naar oplossingen zoeken, we vaak op één beperkte uitkomst uitkomen, we hebben geleerd in of-of te denken! Alsof de wereld beperkt is. Maar zit de wereld zo in elkaar?

Soms zien we helemaal niet hoe we iets ooit zullen oplossen, lijken dingen Godsonmogelijk en ja sommige dingen moet je gewoon niet willen sturen, sommige oplossingen dienen zich gewoon aan.

Meestal eigenlijk … wel eens opgevallen?

Complexe problemen in onze ogen, waarvoor we zo een, twee drie geen oplossing zien, blijken na enige tijd zich vanzelf opgelost te hebben, vooral als we het aan de vrije natuur over gelaten hebben.

Zo heb ik ooit jaren geleden een zus van mijn overleden vriend een ring terug willen geven. Ik zag echt niet hoe ik dat voor elkaar zou krijgen. Wist niet hoe ze nu heette omdat ze mogelijk getrouwd zou zijn, wist niet waar ze woonde. Kortom ik wist de oplossing niet en toch wist ik diep van binnen dat ik haar de ring terug wilde geven na dertig jaar!  En ineens diende zich de oplossing aan in een vorm waarin ik als ik het zelf had willen regelen, een Godsvermogen had moeten uitgeven om de toevalligheid die zich voordeed zelf te creëren.

Ik ging na zovele jaren spontaan naar zijn graf en besloot in dat zelfde plaatsje waar hij vroeger woonde, nog even een hapje te gaan eten, alvorens de reis naar huis aan te vangen. Het was tegen half zes, dus nog te vroeg om een volle zaak te treffen. De zaak was nog leeg zelfs, maar ik was ruim 1½ uur van huis en besloot de stilte van dat restaurantje te prevaleren boven doorrijden.

Na goed een half uur ging de deur open een kwam een gezelschap van 6 vrouwen binnen die duidelijk een gezellig dagje uit waren geweest, naar de sauna in de buurt bleek.

De sfeer was plezierig en ik werd door hen spontaan in hun gesprek betrokken. We kenden elkaar helemaal niet en ze bleken zes nichten van elkaar die hun jaarlijkse nichtendag vierden.
Ze kwamen ieder uit hun eigen streek en zagen elkaar zo 1 keer per jaar, iedere keer ergens anders.
Toevallig deze keer in de plaats waar ik nu zat te eten.

Ik wist op dat moment hun verhaal nog niet en zij het mijne niet. Het was een aangenaam gezelschap wat plezier had, duidelijk een dagje uit was en mij in hun plezier betrok, wat me goed deed ik ben gevoelig voor aangenaam gezelschap!

Ik nam aan dat het mogelijk zou zijn dat zij allen in die plaats woonden, en vroeg hen spontaan of ik een vraag mocht stellen en ja natuurlijk mocht ik dat.

Ik zei dat ik heel vroeger in deze plaats geweest was en nog graag met iemand in contact zou komen die er vroeger gewoond had. Ik noemde haar meisjes naam. Een van de vrouwen zei, is haar broer vroeger overleden dat je weet? Uiteraard wist ik dat haar broer was overleden, het was mijn overleden vriend! Ik vertelde hen dat. Tot mijn verbijstering bleek dat de zes vrouwen zes volle nichten bleken van zowel mijn overleden vriend als uiteraard van zijn zus!

Binnen een dag bleek ik contact te hebben met de zus van mijn overleden vriend waarnaar ik op zoek was en twee weken later bezocht ze mij en heb ik haar de ring kunnen geven die ik van het kettinkje had laten maken wat ik hem ooit geschonken had en wat zij mij na het overlijden van Kees gegeven had. Inmiddels wilde ik haar als zus graag die ring schenken.

Werkelijk oplossingen dienen zich aan …... soms hebben we gewoon simpelweg vertrouwen nodig, vertrouwen in een natuur die absoluut zijn weg vind op het moment dat het het moment is …..

Wat bedoel in nu met “follow yourself - follow your hart?”

Ik bedoel te zeggen … ga je niet beperken met “mind-oplossingen”, vaak ontneemt het je de weg de natuur zijn weg te laten gaan.

Neem de vrijheid je hart te volgen en je blijkt op een volkomen natuurlijke manier op de goede weg uit te komen ….

Vorige week overkwam het me nog dat ik spontaan een zaak binnen liep waarvan ik me op het moment dat ik het deed me nog afvroeg waarom ik daar naar binnen liep. Ik schreef er al eerder over dat als ik ergens onverwacht rij en ik die omgeving niet ken, ik altijd speciaal goed om me heen kijk, want het blijkt vaak niet voor niets en dit was weer zo'n moment!

Ik vond er spontaan drie dingen die ik nodig had en ik bleek een jaar geleden al een plaatje gemaakt te hebben hoe de oplossing er uit zou zien … en ja ineens stond de oplossing voor mijn ogen te prijken!!!

Heb vertrouwen, en volg je hart en vooral juist op die momenten waarop je jezelf afvraagt waarom je nu ineens ergens toe besluit en je je afvraagt waarom je nou ineens dit onverwachte besluit neemt.

Een (lijkt het vaak) onlogisch besluit, een volkomen onverwacht besluit, een beslissing die je in een split second doet en waarvan je diep van binnen weet dat die oke is!
Durf op jezelf en op je natuur te vertrouwen!

Vertraag de energie niet door daarover dan plots weer te gaan na-denken, want dan doe je de natuurlijke dingen niet meer en loop je vaak de werkelijke oplossing mis.

Neem de vrijheid jezelf te zijn … neem de vrijheid je hart te volgen .. neem de vrijheid die dingen te doen die volkomen onverwacht voor jezelf zijn, soms volkomen onbegrijpelijk of volkomen tegen je verstand in....

En …. niets mis mee om er naderhand nog eens met je volle verstand op terug te kijken dat je het met dat volle verstand nooit voor elkaar had kunnen krijgen …

Follow your heart! Neem weer de vrijheid je natuur te volgen!


© Yvonne Mooijman

maandag 4 juni 2012

Wees weer de geest(drift) van het onbevangen kind ... en leer weer te ontvangen

..

Wees weer de geest(drift) van het blije onbevangen kind:

Leef vanuit de essentie welke het werkelijk onbevangen en onbezorgde leven weer mogelijk maakt.

Onbevangen ... het leven wil zich niet door jou laten vangen .....!
Het wil bevlogen zijn .... het wil vliegen en vrij door je heen kunnen bewegen!
Het wil door geen rem worden tegen gehouden.
Het wil dat je je overgeeft en aan hem toevertrouwt,
en dat je weer vertrouwt dat het leven je in alle tederheid draagt ...

Het wil  ......  dat je weer weet dat ...   het leven veilig is ...

.. 
Ken je het gevoel van angst en twijfel?
Dat je alles op elkaar moest afstemmen in de hoop dingen voor elkaar te krijgen,
..... en het je maar steeds niet lukte?

Je de behoefte voelde om zekerheden te moeten inbouwen om maar te zorgen dat het leven zou lopen zoals je vond dat het zou moeten?
..... en het liep niet?

Het gevoel van verlamming, alsof je het leven uit de klei moest trekken?
Je de behoefte voelde om dingen comfortabel te houden terwijl je eigenlijk geen comfort maar geluk wilde?
Je wil tenslotte gelukkig zijn, niet slechts alleen comfortabel zijn ...

Kortom: ken je de tijd dat je het leven voor elkaar wilde krijgen en het je maar steeds niet lukte?

Het leven biedt je altijd wat je nodig hebt .... leer het te ontvangen....!

Het leven biedt je altijd wat je nodig hebt .... totdat ...  je in gaat grijpen omdat je het leven niet vertrouwde, vanaf dat moment stagneert het ontvangen in jou ... !


..
Ken je het gevoel nog waarop het leven ineens zijn vaart nam?
Je leven ineens razendsnel ging? Flitsend was?
Het leven ineens aangenaam ontspannen spannend werd en zijn sprankeling toonde ?
Het leven liep zoals het "behoorde te lopen"?
Je was in flow, je genoot en was ter plekke intens gelukkig?
Je hoefde niets te doen, je werd ineens gedragen ....?

   "Durf weer te leven en weet dat je gedragen wordt."
   "Durf weer vertrouwen en weet dat je vrij en veilig bent."

..
Wees weer de geest(drift) van het blije onbevangen kind:

Leef vanuit de essentie dat het werkelijk onbevangen leven weer mogelijk maakt.

Onbevangen ... het leven wil zich niet door jou laten vangen .....!
Het wil bevlogen zijn .... het wil vliegen en vrij door je heen kunnen bewegen!
Het wil door geen rem worden tegen gehouden.
Het wil dat je je overgeeft en aan hem toevertrouwt,
en dat je weer vertrouwt dat het leven je in alle tederheid en veiligheid draagt ...

.. en het leven zal zich aan je ontvouwen ... en je laten zien wat het voor je in petto heeft ....!
 
Het leven biedt je altijd wat je nodig hebt .... leer het te ontvangen, leer weer ont-VANGEN....!


Hou je hand vol vertrouwen en ontspannen open,  ga vooral niet knijpen om iets vast te willen houden ... want dan ontglipt het werkelijke leven je (weer) als los zand tussen je vingers ...

Leef vanuit de essentie dat het werkelijke on-be-vangen leven weer mogelijk maakt ....

Wil niet vangen ... ga weer onbevangen ontvangen ...!

© Yvonne Mooijman

zondag 3 juni 2012

Open mind en open communicatie

Ik open op een oude computer een (dacht ik) leeg document en kom onverwacht de volgend tekst tegen die ik eind 2010 geschreven heb:

Ik wens ieder een open mind en open communicatie.
Ik wens je,
alles wat je denkt nodig te hebben,
om trouw te zijn aan jezelf,
open te blijven staan voor oprechtheid
onbevangenheid toe te staan
vertrouwen te hebben in positiviteit
open te staan voor wat het leven je biedt
Ik wens je onbevangen oprechte liefdevolle relaties
dat je je gehoord en gezien voelt
je je geliefd voelt
je het leven omhelst
je voldoende in jezelf gelooft
en in de ander geloof hebt
je van jezelf houdt
en je liefdevolle omgeving weet te waarderen
dat het leven door je heen stroomt
en jij weer liefdevol door het leven stroomt
dat het komend jaar je mag geven wat je den diepste verlangt.
Sta open, heb lief en laat het leven toe
heb vertrouwen...

Op een later tijdstip heb ik er kennelijk over zitten filosoferen:
Een open mind en open communicatie, wat versta ik daar onder?
Een open mind betekent dat we onze mind, onze geest / gedachtegang open kunnen houden voor al die mogelijkheden die we zonder die open mind niet voor mogelijk zouden hebben gehouden.
We communiceren namelijk vaak vanuit onze beperkte geest, ons beperkt beeld wat we zelf hebben ingevuld en wat soms volstrekt niet in juiste relatie staat tot wat er werkelijk aan de hand is.
Open communicatie kan daarin volop helpen, maar juist vanuit onze angst die vanuit onze mind ontstaat, wordt die communicatie vaak niet open gevoerd.
Hoe lossen we dit op?

Allereerst is het van groot belang, dat we ons zelf realiseren dat onze grootste angst vaak onze eigen angst is, de angst om niet het juiste antwoord te hebben.
Stel dat ik niet voor mezelf overtuigd ben dat ik niet werkelijk voor de oplossing kan zorgen in iedere situatie, dan zal ik ongemerkt allerlei situaties uit de weg gaan, zelfs situaties die daar niets mee van doen hebben, maar die ik gemakshalve onder dezelfde categorie rangschik.
Vermijdingsgedrag is dat, en vaak wordt ook vermeden die situaties bespreekbaar te maken, daarvoor is onze angst te groot.

..... tot zover mijn oude tekst ...............

 
Hij doet me denken aan een situatie die zich niet zo lang geleden voordeed.
Ik hou er van op "dingen op tafel te krijgen", "onder tafel" is in mijn ervaring gewoon heel erg onpraktisch.

Soms merk ik dat sommige mensen (mannen willen daar nog wel eens liefdevol een handje van hebben) wat moeilijker open communiceren, althans ik zie ze wel eens worstelen ...
(toch mijn boek nog maar eens afmaken over man-vrouw communicatie?)

Ik zie ze dan worstelen om te beginnen, ... waar te beginnen .... en ik vraag me dan altijd af wat hen beweegt om heel lang het begin niet te kunnen vinden.
Vrouwen doen dat over het algemeen voor zover ik zie voor zichzelf wat gemakkelijk .. die zoeken niet naar een beginnetje, die beginnen meestal gewoon ergens in het midden ...

Doet me denken aan een besluit wat ik ooit nam .. wilde dat ook zorgvuldig doen ... en zat alsmaar te wachten op het juiste moment .... en voor sommige dingen (vooral als je het moeilijk vindt) besluit je vaak dat dat juiste moment vast nog in de toekomst ligt .. en stel je uit ... uit angst ...
Kortom ... ik heb soms met mannen te doen (in de positieve zin van het woord), vanuit opvoeding hebben ze anders leren communiceren, hebben ze andere overtuigingen opgedaan, leerden ze vooral in oplossingen te denken en actie te ondernemen. .... vooral het verstand te laten prevaleren ipv de hartcommunicatie.
Ik zie ze soms worstelen in communicatie ... en dat terwijl communicatie zo enorm opruimt ...!
Zoveel inzichten verschaft ... tot elkaar brengt .. zelfs en soms juist in de moeilijker momenten.

Soms zie ik mannen oplossingen gevonden hebben, waarna ze een besluit nemen.
Verstandelijke oplossingen vaak.
In mijn coachingspraktijk heb ik dan vaak gelukkig de gelegenheid  om in die drie uren coaching de zaak eens even helemaal open op tafel te gooien, wat tot mooie inzichten kan leiden.
Ik ben er wel van overtuigd geraakt dat mannen even zo goed als vrouwen open en helder kunnen communiceren, mits het vertrouwen er is.
Frappant om vaak te merken dat soms gedrag van jaren waarin open communiceren vaak niet of nauwelijks plaatsvond, ineens een omslag blijkt te geven als ervaren wordt dat al dat vermijden om te communiceren bij nader inzien zo heel veel meer energie bleek te kosten dan gewoon de zaak open te gooien en samen te sparren ...
Ik heb ooit wel eens gezegd dat een werkelijk goed gesprek een van de meest intieme momenten zijn in een mensenleven, naast de vele andere intieme momenten.
Intimiteit is mij gebleken is waar eigenlijk iedereen eigenlijk altijd naar verlangt.
Zonder intimiteit ga je dood, op volwassen leeftijd emotioneel dood.
Zoals een pasgeboren baby letterlijk dood gaat als het niet meteen na de geboorte regelmatig aangeraakt wordt.

Aanraken, tederheid, aandacht ... ze behoren tot de meest werkelijke en noodzakelijke levensbehoefte van de mens.
Op volwassen leeftijd valt daar ook de intimiteit van het delen van gevoelens onder.
Ik kan er van genieten als ik in staat ben open en persoonlijk te kunnen communiceren.
Het is zo waardevol .. het doet de band herkennen die we diep van binnen met elkaar hebben, bewust worden dat die diepe band er gewoon is, maar al te vaak komen mensen er niet toe zich "open en bloot te geven" en dat is in wezen jammer.

Onze kwetsbaarheid mogen tonen, ons gehoord en gezien kunnen voelen kan alleen maar als we in staat zijn onze kwetsbaarheid te tonen, en dat is kracht!
Geraakt worden tot in je ziel ... en daar gaat het toch juist om in het leven ...
Ik wens je dat je kan ervaren dat "je kwetsbaar opstellen in open communicatie" je meer energie oplevert dan je vanuit angst af te sluiten, dat de stroom van levensenergie en vreugde meer toegang krijgen als men zich openstelt en communiceert en ervaringen en gevoel deelt.

En .... een tip voor mannen .... begin gewoon ergens in het midden ... het hoeft allemaal niet gestructureerd en verstandig opgebouwd ... open je hart, laat gebeuren ... en ervaar ...
Ik kan je geen garantie geven dat ieder gesprek met ieder vlekkeloos zal verlopen. maar op onbewust niveau zal het je de opening geven te ervaren dat bij de juiste mensen een open communicatie goud waard is.

En .. soms kan het verhelderen met wie je niet tot open communicatie komt, en ook dat is verhelderend!

Kortom ... ik wens je echte vrienden toe ... en open en heldere communicatie ...

Liefs
Yvonne