Hoe "handig" kan ik in mijn persoonlijk ontwikkelingsproces zijn?

Voor mij is het persoonlijk ontwikkelingsproces, de voortdurende ont-wikkeling ( lees het gerust als loslaten van wikkels ) van alles wat ons hindert / tegenhoudt om werkelijk bij ons potentieel aan mogelijkheden te komen.

Dus eigenlijk het proces om werkelijk helemaal "mezelf" te kunnen zijn ( in al zijn grootsheid aan mogelijkheden, dus typisch wat meer dan we normaal gesproken zo even aanboren! ).
Dit betekent een voortdurend proces waarin ik iedere keer dat ik mij bijvoorbeeld "gekwetst voel", bij mezelf te rade durf te gaan, wat deze "gekwetstheid van mij", mij te zeggen heeft en wat er zich in mijn gedachtengang heeft afgespeeld waardoor ik in staat bleek me gekwetst te voelen.

We konden ook de andere benadering er op loslaten, namelijk de benadering "als de ander nou maar anders doet, zal het mij wel beter gaan".

Laat ik voor mijzelf spreken, ik heb gemerkt dat deze laatste benadering, waarbij de "oplossing gezocht werd bij de ander", minstens wat hinderlijke nadelen hebben.

De eerste is dat ik me van de bereidwilligheid van de ander afhankelijk maak en mijn geluk aan het gedrag van de ander "ophang".

Daarnaast is de positie van mij en de ander juist op dergelijke momenten niet optimaal, waardoor de "oplossing" eigenlijk wel vergeten kan worden.

Inmiddels ben ik er in ieder geval voor mezelf achtergekomen dat op het moment dat "ik me gekwetst voel", ik in staat moet zijn geweest om "iets gedacht te hebben", om dat gevoel als uitkomst te hebben kunnen krijgen.

Ken je het gevoel dat je je al niet helemaal zeker voelde van "je zaak", en je eigenlijk al zelf volop twijfelde of je iets "handig deed"?

Als op dat moment iemand tegen je zegt." Nou nou, dat doe je onhandig", kan je je vreselijk gekwetst voelen door die persoon. En waarom? Eerlijk gezegd bevestigde hij wat je eigenlijk al voor jezelf had besloten / beoordeeld / veroordeeld ( over onhandig gesproken...haha! ) kijk, en die bevestiging van wat je al als oordeel over jezelf had uitgesproken, die voelt nu zo pijnlijk.
Als we een beetje alert waren geweest hadden we al kunnen opmerken dat onze eigen be- en veroordelingen over onszelf ook al oncomfortabel aanvoelen, maar op de een of andere manier laten we dat naar onszelf meer toe, zonder er dan al werkelijk mee aan de slag te gaan. ( tot we ons daar voldoende van bewust worden ).

Wat gebeurt en nou meestal als die ander "zijn mond opentrekt en ons "onze waarheid" hardop verkondigt"?
Meestal steken we dan ferm onze energie in die ander, we worden boos, en weten onszelf fabuleus buiten schot te houden. we gaan tegen die ander aan de gang en niet met onszelf.
Dit is zo'n lekkere " onhandige (oeps)...valkuil voor onszelf "!

En dan komen we bij het woord "ont-wikkelingsproces".

Waarvan dienen wij ons dan te ont-wikkelen?

Laat ik even heel kort door de bocht gaan met mijn antwoord, ( werkt best wel handig soms! ).

Mijn belangrijkste wikkels die ik los laat, hebben kort gezegd te maken met "al mijn denkpatronen die mij mezelf lieten afkeuren".
Afkeuringen, be- en ver-oordelingen van mezelf.
Waarom zou ik mezelf afkeuren, mezelf beoordelen of veroordelen?
Als ik dat doe, moet ik namelijk iets geloven, anders krijg ik dat simpelweg niet voor elkaar.
Ik moet dan geloven dat ik :"niet goed ben", "niet goed genoeg ben", "iets niet waard ben", "ik dom ben", "ik onbelangrijk ben", ... en vul de hele rits maar aan....
Kort samengevat: Ik dien dan te geloven in beperkingen.

Voor de sceptici onder ons...... kan je in genoeg beperkingen blijven geloven om dit vol te blijven houden? Met een beetje goede wil ......ben je misschien wel in staat om het vol te houden.... en zelfs om jezelf een kans te geven een andere weg in te slaan.

Maar goed.... of ik nu besluit de overtuiging aan te gaan hangen "dat ik onhandig ben" of om de overtuiging aan te hangen "dat ik handig ben", het blijkt niet uit te maken... je krijgt gewoon onvoorwaardelijk je gelijk, want iedere overtuiging is mij gebleken, als hij maar diep genoeg geloofd wordt, gaat zich waarmaken....!

Nou en ik kan je vertellen..... als ik geloof dat ik handig ben..... dat werkt toch handig.....!!!!!!!!!!

Sindsdien zijn de dingen handiger voor me gaan lopen....
Niet dat "die knop onmiddellijk omging", het is iets wat je wel heel handig voor jezelf kan opbouwen hoor!


Om nog even terug te komen op dat hele potentieel aan mogelijkheden dat we in ons hebben..... we hebben alle mogelijkheden in ons... zowel de handige als de onhandige.
Maar als ik alleen maar in de onhandige ga geloven..... dan beperk ik me toch wel heeeeeel onhandig!

En dat ik soms heel onhandig kan "doen", wil niet zeggen dat ik heel onhandig "ben", want ik ben meer dan dat alleen!

Kijk, en daar zit hem nou de kneep!

We "zijn" alle mogelijkheden, dat wil zeggen, we hebben ze allemaal tot onze beschikking als we er maar hard genoeg in geloven.

Wil dat tegelijkertijd zeggen dat we "al onze onhandige mogelijkheden" dan maar breeduit neer moeten gaan zetten in ons "gedrag"?

Kijk, dat zou ik nou weer onhandig kunnen noemen.

Kort en goed...."weten" dat je meer bent, dan dat wat je gebruikelijk in je gedrag neerzette... geeft je een scala aan mogelijkheden.

Zelfverwerkelijking is wat dat betreft een leuk begrip.

Zet jezelf nu eens lekker neer.... op de manier.. waarop je werkelijk zelf wilt "zijn".
Dat maakt je nou tot de persoon die je werkelijk bent, hier en nu.

Nou.... dit handige proces...... bedoel ik nou zo ongeveer.....

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling