zaterdag 26 januari 2008

Mooi gezegd... maar hoe doen we dat nou...

Juist, dat was misschien allemaal mooie praat, maar hoe doen we dat nou.
Ik zou het mezelf kunnen horen zeggen.

Ik haalde al aan dat ons onderbewuste ons "sleept naar onze belangrijkste prioriteit".

Gaan wij onze belangrijkste taak niet aan, dan weet ons onderbewustzijn ons daar aardig opmerkzaam op te maken.

De oplossing ligt voor mij dan ook in de "samenwerking met ons onderbewuste".

Een prachtige methode die daar uitermate geschikt voor is gebleken, is de NEI-methode (Neuro Emotionele Integratie ontwikkeld door de arts Roy Martina)..... Na de nodige "klachten" die ik opliep in mijn energiesysteem (ik liep letterlijk whiplash klachten op), kwam ik al zoekende naar een handvat om van mijn klachten af te komen, tegen deze methodoek aan, waarmee ik heel snel tot de "oorzaak van mijn kachten kwam", en door deze oorzakelijk op te lossen hervond ik mijn energie weet.

Ik liep letterlijk tegen een glazen winkeldeur op.
Ik dacht "een harde kop" te hebben, maar nee hoor....
Ik was hooguit hardnekkig bezig geweest mijzelf en mijn energiesysteem onderuit te halen door me voortdurend alleen maar te richten op "anderen", waarbij ik mezelf "verloor", "uit het oog verloor", "de verbinding in ieder geval met mezelf volkomen was kwijt geraakt".

Ach, we doorlopen zo ieder onze "eigen weg".
Ik was er kennerlijk aan toe om "mezelf weer eens terug te vinden."
En ja... ik heb mezelf gelukkig weer heel snel teruggevonden..... en het fijne is.....mezelf heb ik daarvoor altijd bij de hand.
Ik ben niet meer afhankelijk van de gunst van anderen.
Ik hoef een ander niet te veranderen om zelf gelukkig te zijn.
Ik ben mijn eigen geluk geworden...gelukkig.

En gelukkig weet ik daarin veel, heel veel, mijn geluk te delen met anderen!
Geluk is een geschenk wat daaruit voortkomt.

Het mooie is dat delen, het uitgeven hiervan, jezelf hierin voortdurend rijker maakt!
En ook "de ander" rijker maakt.

Kijk en dat is nou een rijk geschenk wat ik graag met je deel, om ook daar te mogen komen.

Yvonne Mooijman


Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling

Geen opmerkingen: