Onze levenssoep.
… en vergeet vooral het zout in de aardappels niet!
Soms dan mijmer ik zo om wat ik om me heen zie gebeuren.
Mensen die het druk hebben met van alles en nog wat.
Druk druk druk, je kent het wel.
Zo nu en dan betrap ik er mezelf ook wel eens op.
Natuurlijk kan je het druk hebben, er is zo véél wat je doen kan, het is soms moeilijk keuzes te maken, prioriteiten te stellen.
Gaandeweg in je leven ga je best herkennen welke “patronen” je zoal in je leven tegenkomt.
Patronen die je telkens weer tegen komt en waar je eigenlijk best van weet dat ze je niet altijd evengoed dienen, ondanks dat we toch best in staat zijn om daar een heel plausibel verhaal aan te hangen naar de buitenwereld.
In mijn werk als coach kom ik nog wel eens tegen dat mensen met erg veel overtuigingkracht bezig gaan te verklaren waarom dingen belangrijk zijn.
Ik laat ze dan rustig “verklaren”, duurt soms een hele tijd (maar dat geeft niet want dat heeft in dit geval zijn doel) en als ze klaar zijn kijk ik ze aan en zie dan dat ze zichzelf nog niet overtuigd hebben.
Als ze dat opmerken zijn ze soms in staat om met nog meer overtuigingskracht verder te gaan, waarbij ik simpelweg opmerk dat ze mij geen verantwoording schuldig zijn, dat ze alleen aan zichzelf verantwoording schuldig zijn in wat ze doen.
En ja, daar zitten ze dan met de gebakken peren, want innerlijk weten we eigenlijk precies waar we mee bezig zijn, we stoppen het alleen graag onder onder een geweldige saus van belangrijkheid.
Meestal volgt dan mijn vraag, ok, je had het druk en wat heeft het je opgeleverd?
Nou, ja, dit en dat moest allemaal bijtijds klaar.
Ok, maar wat heeft het jou opgeleverd?
Dat is een vraag die bij het gevoel komt.
Aanhakend op de oefening die ik eerder beschreef … stel ik dan wel eens de vraag …
Hoe kijk je hier op je 85 ste tegenaan? Wat heb je laten liggen terwijl je zo druk doende was, waar je op je 85 ste beslist spijt van zou hebben? Dan komen de partners, kinderen en kleinkinderen nog wel eens in beeld, relaties die stuk liepen op te weinig of geen aandacht. Kinderen die te weinig gezien zijn tijdens het opbouwen van de carriere! Velen krijgen dan gelukkig nog een tweede kans via de kleinkinderen! Nou, neem hem, zou ik zeggen! Tweede kansen worden niet vaak gegeven!
Tja en dan kom je echt bij prioriteiten, want het zijn de kleine dingen, die we vaak aan de kant schuiven, die nou nèt de meest elementaire dingen van het leven blijken te zijn.
De zout in de aardappels, de specerijen in de maaltijd, juist die kleine snufjes van aandacht, die eigenlijk geen tijd kosten, en toch leveren we ze in, als we niets in de gaten hebben.
Ken je dat? De vaders en moeders die carrière willen maken, die druk druk druk zijn en geen tijd meer overhouden om de wezenlijk belangrijke dingen mee te nemen in het leven?
Carrière maken, een raar begrip, alsof werk en aanzien de meest belangrijke zaken in het leven zijn. Aanzien en dan vooral hoe anderen tegen jou aankijken.
Het doet me vaak denken aan van die kleine jongetjes en meisjes die ik wel eens “stiekem stoer zien roken”, waarvan je weet dat ze verwachten dat als een ander ze ziet dat ze zullen denken:” Nou, dat is een grote knul of een flinke meid .. die rookt al”, terwijl ze niet in de gaten hebben dat ze mogelijk totaal anders bekeken worden en dat anderen denken, och.. dat is nou zonde, die rookt!!!!
We zijn soms zo geweldig in staat om allerlei waardeoordelen over onszelf te hebben, als zijnde “groot”, “volwassen”. ” flink” terwijl het gaat om gedrag waarmee we ons diep van binnen eigenlijk onszelf overeind willen houden als zijnde “voldoende belangrijk”.
Jammer toch, als je op de hoogte zou zijn dat je altijd al belangrijk was en je daar je niet eens voor uit de naad hoeft te werken!
Ga nog eens naar die oefening van je 85 ste verjaardag.
Kijk dan eens met een glimlach naar je leven nu en ga dan eens opnieuw beoordelen, waar je je tijd het beste in zou kunnen stoppen.
We zijn zo gewend om alsmaar in of/of te denken.
We doen òf het één, òf het ander, en het één lijkt vaak groot en het ander zijn vaak de kleine attenties in het leven zoals aandacht.
Aandacht voor de klasse-avond van je kinderen, het gesprek op school hoe het met je kinderen staat.
Laat je de dingen van je werk voor gaan, of nemen dergelijke schoolafspraken een even grote plaats in?
Leer in èn/èn te denken, als je je bewust bent van wat ècht belangrijk in het leven is, dan doe je de “kleine dingen” óók, naast wat je momenteel ook al deed.
De zout in de aardappels is een kwestie van aandacht en prioriteit, zorg dat je in je leven die kleine momenten van aandacht volop aandacht geeft, denk in èn/èn en maak de levenssoep tot een waar genoegen.
Sluit je niet af voor die kleine dingen, neem er ruimschoots de tijd voor, ze verrijken je leven op een geweldige manier en het ontspant tevens waar je dat nodig hebt (maar daar zal je je eerst van bewust moeten zijn, wil je dat kunnen opmerken).
Als ik wel eens een groot project heb, waar ik van vind dat het belangrijk is, momenten waarop ik zeg dat ik het even “druk” heb, kan ik het met groot genoegen afwisselen met heerlijke momenten tussendoor.
Internet maakt het je zelfs nog best gemakkelijk daarmee, want de hele wereld ligt aan je voeten.
Ik kan dan met genoegen een chat, MSN of skypegesprek tussendoor voeren, waarbij vooral de fun de overhand heeft. Of een diepgaand gesprek, wat even heel mijn aandacht in beslag neemt maar een geweldige tegenhanger kan zijn van al die andere ook belangrijke zaken.
Het is vooral de afwisseling die het leven interessant en aantrekkelijk maakt.
In wezen heeft het veel te maken met het voldoende gebruiken en voldoende afwisselen van heide hersenhelften.
Het één staat voor “logisch denken”, “werken” zogezegd, zoals we dat hier in het westen zo geneigd zijn dat als prominent belangrijk te ervaren. De andere hersenhelft is de “gevoelskant”, het “overzicht”, de “emotionele kant”, die helaas geweldig ondergewaardeerd wordt.
De linkerkant, waarbij alles lineair gebeurt, werkt geruime tijd in een staat van alertheid maar heeft de tegenpool hard nodig waarbij tussendoor de ontspanning kan toegelaten worden.
De rechterhelft, het creatieve brein, de het overzichtbrein, werkt alleen optimaal in een staat van ontspanning.
Ken je dat gevoel, keihard aan het denken en je kan er niet op komen, en je ontspant je even en jawel, het valt zomaar op je bordje!
Ontspan regelmatig, en ontspannen is als het ware die aandacht voor “het zout” in de aardappels en de “specerijen” in een wereldgerecht.
Op je 85 ste ben je je bewust dat met name die aandacht voor die “kleine aandachtspunten” je brachten waar je wezen moest.
Dus .. als je druk bent … vergeet de “kleine dingen niet”.....!!
Ik noem er wat, als “boodschappenlijstje voor de toekomst.”
Ga eens geregeld even tussendoor zo'n 5 minuutjes aandacht aan je omgeving, als ontspanning voor jezelf en als basis van je levenssoep! (Je kan alleen 85 worden als je goed gegeten hebt, met de juiste ingrediënten!)
Geef aandacht aan je relaties, en het gaat dan zowel om de 5 minuutjes tussendoor, als de afspraken om samen er eens even lekker voor elkaar te zijn, een avondje uit, een etentje, een cabaret of waarmee je elkaar verblijden kan.
Sta eens even stil bij blijdschap, ervaar wat die kleine dingen in jezelf teweeg gaan brengen.
Pak de telefoon eens en maak iemand blij met dat onverwachte moment van aandacht.
Het hele leven draait op aandacht.
Een baby die geen aandacht krijgt gaat zelf fysiek dood.
Wij “grote mensen” sterven soms emotioneel door te weinig aandacht te geven en door dat onvoldoende te kunnen ontvangen.
Ook de aandachtsmomenten voor jezelf zijn wezenlijk van belangrijk.
Herken wat het jou doet, als je aandacht geeft, het doet je innerlijk en emotioneel groeien.
Geef aandacht aan je gevoelens … stomp niet af, stop niet onder, zorg dat het leven je niet “opbreekt.”
Geef ruimte en aandacht, aan anderen maar ook aan jezelf.
Vraag je eens af, wat je diepste hartewens is!
Het zouden “die arm om je heen” en dat ontbijtje op bed kunnen zijn!
De wandeling met je kinderen en kleinkinderen, de speeltuin in!
Hoe wereldschokkend belangrijk willen we zijn?
Onze belangrijkheid ligt dus niet in “druk druk druk” zijn!
Leer genieten … het zijn met name de “kleine dingen” die ons de werkelijke vreugde schenken.
© Yvonne Mooijman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten