..
Het lijkt mode in "wat de spirituele wereld heet te zijn", om een hele rare draai te geven aan het leven.
Ik hoor "spirituele kreten" langs komen, die dermate de werkelijke bedoeling van spiritueel zijn, namelijk "het totaal en werkelijk verbonden willen zijn", in verwarring brengen. Verbonden willen zijn met ALLEN ... niet alleen jij en ik, nu even. Juist ALLE verbindingen mee te nemen, de verantwoordelijkheid JUIST te willen nemen met mensen die hun pijn tegen komen.
Het is bij voorbeeld zo KRACHTIG, als iemand tot het inzicht komt, dat hij iets deed, wat bij de ander pijn opriep, waarbij geen intentie was om die ander pijn te bezorgen. Een beschrijving misschien die niet helder was, waardoor iemand zich geraakt voelde door een stuk wat een onzorgvuldige boodschap meegaf.
Op dat moment kan een welgemeend excuus, een welgemeende ver-ont-schuld-iging, zoveel pijn weer verzachten. Dat is geen schuld- bekennen, nee juist ver-ont-schuld-igen, zuiver durven aangeven dat van schuld geen sprake was in tegenstelling tot "doelbewust treiteren", wat gewoon ook bestaat. Het is een cadeau aan je zelf om je te mogen distantieren van iets wat je niet was, en een cadeau aan de ander.
Het is verwarrend als mensen dan (ook met een prima intentie) de welgemeende verontschuldiging gaan ont-krachten door publiekelijk de persoon die zijn excuus aanbood te gaan vertellen dat een excuus niet nodig was..... zit weer...... de ander (met de pijn die niet bedoeld was ) in de kou, alsof er geen pijn was om te verzachten.
Er wordt dan al snel geroepen.... ach joh ... het is spiritueel ... laten joh ... dat is het pad van de ander .
Het lijkt een nieuwe rage voor mensen die nog in het "egocentrisme zitten en daar comfortabel in wensen te blijven zitten", om dan met de stelling te komen "dat is het pad van de ander, daar moet je AF blijven", om vervolgens genade-loos hun eigen padje af te lopen ... alsof de ander niet op HUN pad kwam.
Deze verwarring wordt gezaaid door de egoist .... die nou net niet spiritueel ontwikkeld bezig is ... Spiritualiteit is in wezen in de ogen van de egoist de vijand.
De spirituele persoon zelf heeft geen vijanden, komt echter vaak absoluut vijandig gedrag tegen ...
Vijandig gedrag zal pijn kunnen opleveren .... het vreet energie, want men is bereid te geven zelfs waar tijdelijk niets gekregen wordt, zolang dat nodig zal zijn.
Werkelijk spiritueel verbonden zijn, is JE EIGEN PAD te durven bewandelen, en diegene die je op je pad in zijn pad tegen komt .... simpel weg de hand te durven RIJKen en te ondersteunen....
Spiritualiteit is namelijk .... ondersteunen waar pijn is, om die pijn te helpen verwerken.
De egoist ( bezig met ego - eigen belang) is bezig kracht bij de ander te ont-krachten.
Durf mensen te ondersteunen die in hun Kracht staan ... een excuus is KRACHT......!
Ondersteun het excuus zodat hij zijn DOEL (de be-doel-ing) kan bereiken ... de pijn die onbedoeld een gevolg was voor een ander van misschien mijn gedrag gewoon krachtig en liefdevol te ook verzachten .....
Als een ander een excuus van mij ont-kracht, zal ik dan ook altijd de ander duidelijk maken, dat mijn excuus welgemeend is, en serieus genomen mag worden als Kracht voor mij en degene die er "on-be-doel-d" hinder van heeft gehad. Dat wens ik dan niet weer ont-kracht te zien ....
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
5 opmerkingen:
Hier wordt toch een element niet aangeraakt, namelijk de schuld zelf.
Om te Ver-ont-schuld-igen moet er eerst sprake zijn van schuld.
Iemand heeft een ander iets aangedaan, er is schade ontstaan, en die schade moet gecompenseerd worden. Er is een onevenwicht ontstaan, er zal een transfert van de één naar de ander moeten zijn om het evenwicht terug te herstellen, er is een schuld ontstaan.
De één moet een compensatie aan de ander. De schuld moet afgelost worden, waardoor er weer een evenwicht kan zijn en er vertrokken kan worden van een schoongeveegde lei.
De schuldaflossing kan uit veel bestaan, een gevangenisstraf, een geldboete, een terugbetaling met interest, een tuil bloemen, een welgemeende zoen.
Maar altijd zal bij die schuldaflossing ook een "Het spijt me - ik zal mijn best doen het niet meer te doen" horen.
Een spijtbetuiging hoort erbij, kan zelfs al voldoende zijn in sommige gevallen.
Een schuldaflossing waarbij de schuldige zijn boete betaalt en meteen erbij zegt dat hij de volgende keer exact identiek zal handelen brengt niets bij.
Een schuldaflossing waarbij de benadeelde de boete onvoldoende vindt en/of meent dat de schuldige de volgende keer toch in herhaling zal vallen is even zinloos.
Schuld is voor mij een heel ander item.
Voor velen wordt excuus en schuld met elkaar verbonden.
Mijn uitgangspunt is, dat iedereen op het moment dat iemand iets doet, het beste geeft wat op dat moment in zijn vermogen ligt. Ooit wel eens je op een na beste keuze gedaan? En zo ja waarom? Omdat je niet in staat bleek de betere keuze werkelijk te kunnen uitvoeren.
Vanuit dat oogpunt, maakt ieder voortdurend zijn of haar beste keuze die uit te voeren bleek.
Dat wil niet zeggen dat dat altijd handige keuzes zijn, zeker niet.
Uitgaande van het feit dat de ander "zijn beste keuze maakte", nou net even niet beter te geven had, in hoeverre is er dan sprake van werkelijke "schuld".
Van belang is voor mij:"Maak je niet afhankelijke van het feit of de ander "schuld erkent" of "een excuus maakt".
Neem de verantwoording voor je eigen systeem op je, en ontkoppel je van het gedrag van de ander.
Ik zou me best ondersteund kunnen voelen als de ander spijt betuigt, maar ik wens me daar zeker niet van afhankelijk te maken.
Ook hier blijkt weer het eigen ont-wikkelings-proces van grote invloed in de verwerking van emoties.
Voor mijn eigen proces, indien ik zelf iets gedaan zou hebben waar een ander schade mee zou hebben opgelopen, dan zou ik er voor gaan om de ander te ondersteunen in dat geheel en zo effectief mogelijk "mijn verantwoordelijkheid op me nemen", excuses te maken en schuld te vereffenen.
Yvonne
Ik wil graag even verwijzen naar mijn nieuwste weblogbericht van vandaag, "reacties op weblogberichten".
Hierin geef ik wat aanwijzingen om mijn weblog en de reacties zo overzichtelijk mogelijk te verwerken, gezien de doelstelling van deze weblog die specifiek gericht is op "het persoonlijke ontwikkelingsproces".
Met vriendelijke dank.
Yvonne
Ik wil nog even reageren op een passage uit mijn eigen tekst:
"Mijn uitgangspunt is, dat iedereen op het moment dat iemand iets doet, het beste geeft wat op dat moment in zijn vermogen ligt. Ooit wel eens je op een na beste keuze gedaan? En zo ja waarom? Omdat je niet in staat bleek de betere keuze werkelijk te kunnen uitvoeren.
Vanuit dat oogpunt, maakt ieder voortdurend zijn of haar beste keuze die uit te voeren bleek.
Dat wil niet zeggen dat dat altijd handige keuzes zijn, zeker niet."
Hier ligt het punt waarop iemand er goed aan doet zijn eigen "persoonlijk ontwikkelings proces" aan te gaan.
Door eigen blokkades ( eigen belemmerende overtuigingen ) die een betere eigen keuze in de weg staan, op te ruimen, te neutraliseren, waardoor men beter bij het eigen volledige potentieel kan komen.
Hartelijk groet,
Yvonne
ja ... verontschuldigingen worden zo vlug uitgesproken ... ik wil er ook meer bij stil staan.
nog een aanhangsel wat misplaatst is inzake het benoemen van sorry ... soms heb je mensen die zich constant excuseren... bij wijze dat ze niet mogen bestaan, mogen zijn.
derlijke excuses beantwoord ik : ... jij mag zijn wie je bent
Een reactie posten