Meestal word ik niet blij van kranten berichten. NU kom ik zo'n mooi positief bericht tegen over persoonlijke kracht, die uitstraalt..... over Ingrid Betancourt.
Als Ingrid in staat is dit door middel van innerlijk opgebouwde kracht te doorstaan op deze manier ..... laten we een voorbeeld aan haar nemen ....Ik ben in gedachten vaak bij haar geweest tijdens haar gevangenschap ...
Ingrid Betancourt toont zich soeverein
REPORTAGE, Van onze correspondent Ariejan Korteweg
gepubliceerd op 05 juli 2008 02:46, bijgewerkt op 5 juli 2008 09:09
PARIJS - Alles lacht en straalt aan de ex-FARC gijzelaar als ze een glorieuze en ontspannen aankomst in Frankrijk viert.
‘Je zag geen zon en geen lucht, er was alleen een groen plafond. Ik ben heel ecologisch, maar dit was zelfs mij te veel. En alles prikt. Als je je vastgrijpt omdat je dreigt te vallen, haal je je handen open. Een vijandige wereld, met vijandige mensen.’
Zo omschrijft Ingrid Betancourt vrijdagmiddag haar verblijf in de jungle, als gevangene van de FARC. Dat doet ze in de feestzaal van het presidentieel paleis l’Elysée in Parijs, waar ze om vier uur met een Frans regeringsvliegtuig is aangekomen. Ze staat onder immense kroonluchters, door de tuindeuren zijn klaterende fonteinen te zien. In de zaal staan honderden mensen – genodigden, leden van steuncomités – die haar het liefst zouden zoenen. Een groter contrast is niet denkbaar.
Dat Ingrid Betancourt is vrijgekomen zonder dat een schot werd gelost, is een wonder. Maar minstens even verbazingwekkend is haar fysieke en geestelijke gesteldheid.
De vrouw onder de kroonluchters zou je amper haar 46 jaar geven. Alles aan haar lacht en straalt. En vooral: ze is de situatie volkomen meester.
Dat ze haar politieke instinct niet is kwijtgeraakt, blijkt als ze zich tot president Sarkozy wendt, die samen met haar kinderen, moeder en zus bij haar op het podium staat. ‘Mijn medegevangenen heb ik steeds Frankrijk voorgehouden als het land van vrijheid en geluk. Ik zou zo graag een project beginnen voor iedereen die zoals ik jaren in de Colombiaanse jungle verbleef. Ik weet niet of ik het recht heb u dit te vragen: kan Frankrijk hen een beurs aanbieden om hier hun studie af te maken?’
Sarkozy, die waarschijnlijk in jaren niet zo lang zwijgend op een podium stond, zal later zijn hulp toezeggen: aan FARC-leden die de wapens neerleggen, en vooral aan gegijzelden. Hij belooft dat Frankrijk zich zal blijven inspannen om ook de andere gegijzelden vrij te krijgen. Waarna Betancourt van het podium stapt en, onder de verbouwereerde blikken van de veiligheidsmensen, een bad in de menigte neemt. Ze omhelst een oudere dame, pakt een meisje bij de schouders, kijkt een in geel T-shirt gekleed lid van een steuncomité langdurig in de ogen. ‘Ik wil alleen tranen van vreugde vergieten. En ik wil u allemaal omhelzen’, had ze even eerder gezegd.
Zelden zal bij een grote bijeenkomst op het Elysée de sfeer zo ontspannen zijn. Het is de sereniteit van Ingrid Betancourt, die zonder bitterheid maar met een van dankbaarheid overlopend hart de vrijheid heeft hervonden.
‘Je voelt bij haar een kracht van binnenuit’, zegt Anne Hidalgo, locoburgemeester van Parijs. ‘Die mentale kracht is diep verankerd. Wonderlijk is dat, als je bedenkt dat ze zes jaar geen contact met de buitenwereld had.’
‘Eindelijk vrij, 2 juli 2008.’ Dat staat in grote letters op het T-shirt van Alex Foulquier. Hij komt uit Caen, en is een van de tientallen leden van steuncomités die op het Elysée zijn uitgenodigd. ‘Ze belichaamt liefde, en respect voor anderen’, zegt hij. ‘Haar charisma is groot. We hebben voor de bevrijding van Ingrid gestreden. Nu gaan we mét haar voor de bevrijding van de andere gegijzelden strijden.’
Ook Sarkozy heeft inmiddels een volgend doel: de bevrijding van de Frans-Israëlische soldaat Gilad Shalit, sinds twee jaar in handen van de Hamas. Over een week praat hij daarover met de Syrische president Bashar al-Assad.
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten