Trauma verwerking

Vechten, vluchten of bevriezen …..

In tijden van stress, hebben we globaal genomen drie mogelijkheden …

Afhankelijk van de omstandigheden en de (nog) aanwezige energie zullen we ofwel gaan vechten, ofwel vluchten ofwel indien we in één van de andere twee mogelijkheden geen heil zien, zullen we bevriezen.

Vechten is vaak vechten tegen, dat gaat vaak regelrecht tegen de stroom in, en afhankelijk van  omstandigheden kan dat een keer een  beste optie zijn. Als het alternatief namelijk zal zijn dat je anders ondergesneeuwd gaat worden, dan zal “vechten om er uit te komen als persoon” als individu overeind te blijven, je meer opleveren dan je te laten ondersneeuwen.

Vechten zal energie kosten maar is niet “goed” of “slecht”, het is een optie.

In wezen is als je er op deze manier tegenaan kijkt iedere optie een neutraal gegeven.

Het is één van de mogelijkheden en je kiest hem simpelweg als het ten opzichte van eventuele andere opties de optie met het meeste perspectief.

Vluchten is een optie die ofwel meteen genomen wordt indien er onvoldoende zicht is op het overleven via vechten (de tegenstander kan groter, sterker machtiger invloedrijker zijn) en dan zal ofwel meteen, indien de situatie in ogenschouw in genomen plaatsvinden, ofwel na een tijdelijk gevecht als de energie onvoldoende meer is om te strijden.

De laatste optie is bevriezen, een schijndood opstellen.

In de dierenwereld blijkt bevriezen een mogelijkheid te zijn die bij de tegenstander “de lust om verder te vechten” ontneemt en de suggestie wekt dat er geen leven meer in zit.

Dit is de positie waarin het minst geweld is te verwachten.

Tevens is het een positie waarin de mens veel moeilijker uit blijkt te komen dan een dier.

Een dier zal wachten tot zijn aanvaller uit desinteresse verdwijnt, zal zich dan schudden en per onmiddellijk zijn leven weer oppakken.

Wij mensen zijn behept met een ander brein …

In traumatische omstandigheden kunnen mensen de bevriezing in gaan en hebben dan veel meer moeite om die toestand te verlaten.

Na een traumatische gebeurtenis kan het voorkomen dat mensen als het ware hun eigen lijf niet meer of onvoldoende voelen.

Ik las in het boek: “De tijger ontwaakt – Traumabehandeling met lichaamsgerichte therapie” van Peter A. Levine dat we onszelf behulpzaam kunnen zijn om langzaam weer terug in ons gevoel te kunnen komen na een moment van “bevriezing.”

Met een douchekop met lauwwarm tot warm water kan met geleidelijk ieder lichaamsdeel behandelen waarbij men tot de ontdekking kan komen dat bepaalde lichaamsdelen wel en andere minder gevoel lijken te hebben.

Door de waterstraal geleidelijk over het hele lichaam heel bewust te laten stromen en vooral met de aandacht naar de plaatsen te gaan waar de waterstroom stroomt, wordt men langzaamaan zijn lichaam weer “gewaar.”

Het is letterlijk “waarnemen” dus, jezelf weer gewaarworden, jezelf weer terug in de realiteit brengen.

Het boek behandelt een prachtige manier die heel inzichtelijk is, en gaat in op de mogelijkheden zijn eigen verantwoordelijkheid weer op te kunnen nemen om weer door te kunnen in het leven.

Soms zijn momenten in een mensenleven dermate heftig en schokkend (traumatisch) dat het net lijkt als een motor van een auto die voordat hij uitvalt begint te horten en te schokken om uiteindelijk stil te vallen.

Het lijkt soms letterlijk of je bloed even in je aderen stokt. Een moment van tijdelijke stagnering van de levensenergie.

Het is van belang zich bewust te zijn, dat leven stroming inhoudt. Zonder stroming zijn we dood …

Soms willen we niet voelen en houden we ons stil.

Wie geschoren wordt moet stil zitten wordt wel eens gezegd, maar sta direct na het scheren alsjeblieft weer op !

Schudt je lichaam, beweeg je vingers, je handen, je voeten en je romp en breng weer beweging en energie op gang.

Het leven IS …. al is het soms even niet zoals we gehoopt of verwacht hadden.

We kunnen in boosheid verzanden, maar dat schiet niet op … het leven IS en dat is niet anders dan het is en we zullen er weer mee vooruit moeten en dat kan … !

We zijn tot veel in staat.

Traumatische gebeurtenissen kunnen we overleven, letterlijk door door te leven.

Niets gebeurt voor niets, ook al snappen wij de bedoeling ergens nog niet van.

Soms gaan we heftig op zoek naar een “bedoeling.”

We zeken naar de bedoeling voor ons … terwijl de bedoeling wel eens voor een ander kon zijn en wij er toch mee te maken krijgen.

Onze bedoeling is dan om “het gebeurde” voor onszelf een plek te geven, en onze eigen verantwoordelijkheid voor onze voortgang in het leven weer op te nemen.

Uiteindelijk zijn we allemaal zelf verantwoordelijk hoe we met onszelf binnen alle omstandigheden omgaan.

Zijn we slachtoffer? We kunnen ons zeker tot slachtoffer maken …

Maar zijn we dan ook slachtoffer?

We zijn geen slachtoffer van iemand anders, indien we onze eigen verantwoordelijkheid voor onszelf niet ter hand nemen zijn we hooguit slachtoffer van onszelf …. !

In mijn werk kom ik vaak getraumatiseerde mensen tegen, ze zitten vast , zijn soms letterlijk in bevriezing, doen niets meer, nemen niet meer de benodigde acties op er uit te komen.

Omgevingen kunnen soms best behulpzaam zijn, maar niemand kan een ander uit zijn situatie tillen.

Wij zelf zijn de enigen die beschikbaar zijn voor onze eigen AAN en UIT-KNOP.

Beweeg je vingers, voel je voeten, voel je ademhaling, vertroetel jezelf …. wees lief voor jezelf, oordeel niet maar neem waar … oordeel niet over anderen maar ook zeker niet over jezelf.

Sta je toe te voelen, voel je gevoel, met gevoel is niets mis, het gaat pas mis als we er met onze gedachten tegenaan gaan leunen met een oordeel over een gevoel.

Je mag iemand missen, je mag verdriet hebben, je mag teleurgesteld zijn je mag ….

Besef echter dat ieder gevoel een stroming door je heen is , een stroming die tijdelijk wat minder of ronduit even heel slecht/oncomfortabel kan voelen. Slecht bedoel ik hier niet als afkeurenswaardig.

Gevoel is oke, het is de functie die bedoeld was om “waar te mogen nemen”, jezelf waar te mogen nemen in relatie tot wat er rondom je heen gebeurt.

Neem jezelf waar, neem de sensatie van je lichaam waar, voel dat je aanwezig bent …

Aanwezig zijn is van belang …

Pas als je aanwezig bent voor jezelf … kan je ook aanwezig zijn door wie je lief hebt …

Aanwezigheid is wat we allemaal nodig hebben …

Kinderen zijn nog heel aanwezig …. streef naar de aanwezigheid zoals een kind gewend is om gewoon aanwezig te zijn.

Een kind kan naar zijn handjes grijpen en zichzelf gewoon waarnemen … mijn kleinzoon zit op een filmpje zijn handjes in te smeren met de lasagne saus die op zijn bordje lag.

Hij was zijn handjes heerlijk aan het insmeren met de oranje pasta en was werkelijk in volle glorie zichzelf en de saus inclusief de gehakt-restjes aan het waarnemen ..

Het hoeft niet met lasagna … maar pak een een heerlijke massage crème of olie en gebruik die eens om je lichaam in te smeren en jezelf weer volledig gewaar te worden … en pak die douche eens en ervaar iedere plek op je lijf door het licht te masseren met water ...

Het is een weldaad voor jezelf … neem jezelf weer ten volle waar … en je kunt je leven weer aanvangen … je kunt weer verder ..

Geen enkele gebeurtenis is niet om over heen te komen, hoe traumatisch hij ook lijkt.

Zoals ik in mijn praktijk vaak aangeef:  Frustratie is hopen op een beter verleden ... lijkt me helder dat frustratie om die reden dan ook nog nooit een positief effect heeft kunnen opleveren.
Je verleden ligt vast, maar niet hoe jij verder gaat ...

We kunnen je verleden niet veranderen … waar je wel grip op hebt is hoe je er mee omgaat …

Vecht niet, vlucht niet … laat het leven komen zoals het komt en ga weer met je eigen stroom van gewaarworden van jezelf mee …

Leven is stromen … praat, huil, vertel je gevoelens … breng de stroom weer in beweging ..

Een glimlach en een hug … gevoelens van hart tot hart en van ziel tot ziel … uitwisseling en stroming …..

Ze weten je te bevrijden …. door hun gunstige bewegingen ….

Voor wie belangstelling heeft is het boek "De tijger ontwaakt" van Peter A. Levine een goed boek wat inzichtelijk is om bij traumaverwerking te kunnen gebruiken, niet alleen voor hulpverleners maar juist ook door mensen die trauma's hebben te verwerken. Er staan uiterst praktische tips en achtergrondinformatie in die je weer in beweging brengen!

Veel succes en liefs

Yvonne

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling