Soms “weet” je ineens ….

..

Er zijn van die momenten, waarop ineens inzicht of “kennis” zich bij je openbaart.

Ik heb het dan zelf niet beredeneerd, ineens “is” het er.

Meestentijds overkomt het me op een “onbewaakt” moment, zo'n moment waarop ik me nauwelijks bewust ben dat ik wakker ben, ofwel nog nauwelijks bewust dat ik tegen de rand van “slapen / waken” aan lig. Vroeger overkwam het me vooral 's avonds, tegenwoordig overkomt het me 's morgens vroeg. Ik kan dan een enkele keer om een uur of vijf/zes heel rustig wakker zijn en ineens dingen weten die als een flits binnenkomen. Het verbaast me telkens weer als het me overkomt, want het is letterlijk “me overkomen”. Tegelijkertijd geloof ik er niet in dat "het leven je overkomt," je maakt er deel van uit. Alles staat met alles in verband. In die zin "overkomt" het je dus ook niet zomaar, je moet in een bepaalde state of mind zijn, misschien zelfs beter gezegd in een state "out of mind" om "er" in te kunnen geraken.

Niet iets wat van buitenaf of buiten me om gebeurt, meer alsof het ineens binnen gelaten wordt.

Het heeft wel duidelijk met mij te maken, ik moet me in een staat van ontvankelijkheid bevinden.

Zo'n staat van ontvankelijkheid kan me tevens overkomen bij sommige tv programma's waarbij menselijke emoties getriggerd worden of diepgaand worden weergegeven, waarbij mijn emotionele staat heel open kan blijken te staan en ik me in een bewustere staat dan de slaap/waakstand in staat blijk soortgelijke informatie binnen te kunnen laten komen. Op zulke momenten kan ik ook zeer ontvankelijk blijken, dit zijn vaker de momenten die me inzicht in mezelf doen verschaffen. 's Morgens heeft het bij mij vaker met anderen in mijn directe omgeving te maken.

Ineens kan ik dan een ingeving, een gevoel, een “weten” ontvangen, waarbij me letterlijk iets “ingegeven” wordt.

Ik “heb” de kennis of een bepaald inzicht in een situatie ineens tot mijn beschikking, uit het “niets” er zat geen denkproces aan vooraf, het werd niet door mij gecreëerd het werd als het ware vóór mij gecreëerd en in me toegelaten. Het is te vergelijken met ademhalen. We nemen vaak aan dat wij ademhalen, maar in werkelijkheid "worden" we geademd, we zijn zelfs niet eens in staat om het ademhalen te stoppen voor een minuut of twee om daarna weer rustig verder te gaan. Eigenlijk zijn we onderdeel van een grotere intelligentie waar we allemaal deel van uitmaken en binnen dat groter geheel speelt zich van alles af.

Soms kan het zijn dat ik even later diezelfde kennis ineens niet meer tot mijn (bewuste) beschikking heb, die is er nog wel, maar niet voor mij op dat moment, mijn bewustzijn kan er dan als het ware weer even niet meer bij.

Ken je het gevoel dat je gedroomd heb en dat je wakker wordt en flarden van de droom of het gevoel van de droom nog ervaart, je zit als op het randje of net over het randje waarbij je dan even later de inhoud als het ware gewoon weer kwijt bent. Het kan dan zijn dat fracties van een seconde later of in de loop van de dag ineens weer flarden dezelfde of nieuwe “binnenkomen.” Soms kan je dan wat "spelen" met je bewustzijnsniveau, door "het streven ernaar" los te laten ofwel niet te willen, waardoor meer ontspanning weer optreedt en je weer flarden kan binnen krijgen.
Kennis krijgen we soms door "ruimte te geven" door juist niet te willen bedenken, maar door "open te staan" voor wat komt.

Veelal zijn dat momenten waarop "het onderbewustzijn" kennis met je wil delen waarbij het belangrijk is die “ontvankelijkheid” toe te staan.

Kort geleden overkwam het me nog dat ik vroeg in de ochtend wakker werd, heel rustig, heel vredig en ineens “wist” ik iets, wat ik normaal gesproken niet zou kunnen weten.

Op momenten of in periodes die “er toe doen”, overkomt het me vaker. Exact de kennis die ik dan even nodig heb kan dan binnenkomen om even later weer weg te zijn om dagen later soms ineens weer aanwezig te zijn.

Ik kan me dan erg bewust zijn dat ik de kennis heb gehad en weer geen toegang tot gehad hebben tot het opnieuw binnen kwam.

Zowel het aan- als afwezig zijn, het al of niet bewustzijn er van hebben, hebben beiden hun nut is mij gebleken.

Niet alles kan en moet altijd in het bewustzijn aanwezig zijn, maar momenten waarop ineens kennis even binnenkomt die overduidelijk niet via beredenering tot stand is kunnen komen zijn een bijzonder fenomeen. Het voelt ook bijzonder vertrouwd, alsof er voor me gewaakt wordt, me kennis aangereikt kan worden op heel bijzondere en vooral belangrijke momenten.

Het betreft altijd kennis die op zo'n moment gebruikt dient te worden en soms in een andere vorm dan op het eerste gezicht verwacht.

Het zijn geen conclusies via denkprocessen van mij, het is puur kennis, het is weten zonder wetenschap, het is beduidend meer dan wetenschap, het is een helder kunnen weten zonder dat er een denkproces aan vooraf  ging.

Het is vaak kennis die ik niet gekregen zou kùnnen hebben via redenering, het komt letterlijk binnen als via een open kanaal wat op heel bijzondere momenten letterlijk open en toegankelijk blijkt en meestentijds niet zo open staat.

Het is als een proces waarbij niet ik maar het onderbewustzijn bepaalt in welke mate dat kanaal open staat het is niet iets waar ik zelf enige bewuste zeggenschap over heb.

Het is de natuur die bepaalt, het is “mijn natuur”” die er in mee gaat (of niet).

Dat “of niet” dat schrijf ik er nu zo wel bij maar realiseer me dat ik niet weet of dat zo is, ik kan dat althans niet beredeneren, het is meer dat ik me zou kunnen voorstellen dat het zo zou kunnen zijn, even zo goed zou het anders kunnen zijn. Dat is vaak meer de staat waarin ik me normaliter bevind.

Ik sta open voor zowel de ene als de andere mogelijkheid. Ook een ontvankelijkheid, maar een andere vorm. Ik ga dan meer ”tastend” aan de gang.

De ingevingen van helder weten die ik op bepaalde momenten krijg zijn van een andere orde, dat is een “helder weten” een toegang hebben tot kennis, zonder enige beredenering waarbij het weten zo onmetelijk diepgaand is dat er geen twijfel mogelijk is wat mij betreft. Daarbij is het niet een “zou kunnen” of “zou anders ook kunnen zijn”

Ik kan er dan blind op varen, het is kennis vanuit de bron die zo puur is en zo duidelijk en helder dat zelfs twijfel niet aan de orde is. Het zijn de momenten waarop ik meer “dien te“ varen.

Ineens weet ik wat “een oplossing” voor een bepaalde situatie is, terwijl ik voorheen niet eens van de situatie op de hoogte was ,net zomin ik zou weten wat mijn taak daarbinnen zou zijn.

Soms hebben we simpel ontvankelijk te zijn …. ontvankelijk voor de kennis die door ons heen blijkt te kunnen stromen waarbij het ons bewustzijn bereikt als we ons niet meer afsluiten / verkrampen door te krampachtig te willen zijn in het zelf willen bepalen.

De meest belangrijke besluiten heb ik ooit kunnen maken door naar dit gevoel te luisteren.

Het waren zelfs geen besluiten, het was in de stroom van de natuur opgaan, mee varen waar het mijn taak was om mee te varen. Soms gebeuren dingen via ons, buiten ons bewustzijn, we hebben er als het ware geen inbreng in, we worden geleid als het ware.

Het is een heel bijzonder gevoel om soms te weten wat ik eerder niet wist (en toch wist) maar er niet bij kon.

Ik weet weer wat me te doen staat ….

Heel bijzonder, soms weet ik letterlijk wat me te doen staat, vanwege deze pure kennis.

Soms weer ik niet waarom ik dingen doe terwijl ik wel ervaar dat het de bedoeling is dat ik doe wat ik doe, ik weet dan alleen dat het een belangrijke bedoeling heeft.

Pas geleden kocht ik iets waarvan ik op dat moment geen idee had waarom ik het kocht, er zat werkelijk geen enkele logica voor me in. Twee dagen later nadat ik het dus had gekocht zonder te weten waarom, bleek me pas de noodzaak.

Vandaag maar eens een telefoontje plegen. Gebruik maken van de kennis en doen wat me te doen staat ….

De vorige keer heeft het veel opgelost voor degene voor wie de info belangrijk bleek te zijn … soms vraag ik mezelf af waarom ik er “zelf “ niet eerder op was gekomen, omdat er altijd wel een link via mij ligt!

Ineens heb ik toegang tot verbanden die er waren maar door mij nog niet bewust ervaren werden.

Met dank aan mijn onderbewustzijn die toch soms heel wezenlijk belangrijke dingen mogelijk maakt!

© Yvonne Mooijman