Hoe angst ons van ons geluk afhoudt

Angst kent vele gezichten.

Sommige woorden roepen bij ons een bepaald beeld op, waarbij al vaak een bepaalde lading aan een woord wordt toegedicht.

Neem het woord “angst.”

We denken dan al gauw aan “je onveilig voelen en je terug trekken.”

Angst is een “groot woord”, we zien als het ware vaak alleen de vorm waarin het groot beleefd wordt.

Angst heeft echter vele vormen, vele miniem kleine vormen die vaak niet als zodanig herkend worden.

Neem een uitdrukking: Bang om te laat te komen.

Dat wordt vaak helemaal niet als angst herkend, ondanks dat het woord bang zijn er in verwerkt wordt.

Neem de uitdrukking: “bang om anderen te kwetsen”, of “ik ben bang dat ze beslag om me gaan leggen”, “bang om verwachtingen te kweken”, "angst om afgewezen te worden", allemaal opmerkingen waarin toch het woordje “bang” wordt gebruikt om reden waarom men ander gedrag gaat vertonen vanwege het “bang zijn voor.”

Neem het woord: “bindingsangst”

In diepste wil iedereen verbinding ervaren, en toch kan men zonder zich bewust te zijn gedrag vertonen waardoor men bijvoorbeeld onbewust een ander bij voorbaat afstoot of afhoudt, om vooral zelf niet bij onbewuste oude pijn uit te komen.

Hoe gaat dat in zijn werk?

Angst is eigenlijk heel menselijk, het is als het ware het nog niet geheel in vertrouwen/zelfvertrouwen vertoeven.
Heb je voldoende zelf-vertrouwen dan doe je wat je ingegeven wordt zonder angst. dan doe je gewoon!

Stel: Iemand heeft in zijn jeugd of op welk tijdstip dan ook een ervaring opgedaan die emotionele pijn op heeft geleverd, dan zal je onderbewust trachten te voorkomen dat je opnieuw pijn aangedaan wordt. (we vullen in dat we pijn zijn aan gedaan door een ander maar de meeste pijn deden we onszelf aan door eigen overtuigingen, “het had anders gemoeten”, we maakten ons afhankelijk in ons geval van anderen, in plaats van het heft in eigen handen te hernemen wat betreft ons eigen gevoelens)

Je gaat dan eigenlijk in de modus “pijn-vermijden”.

Stel dat je ooit ervaren hebt dat een relatie die afgebroken is, om wat voor een reden dan ook emotioneel pijn heeft gedaan, dan kan het zijn dat je onbewust niet diezelfde diepte in wil en je onbewust die diepte in volgende relaties zal trachten te vermijden. (doodzonde natuurlijk als je beseft dat je alleen maar waarlijk geluk kan ervaren door juist eenzelfde diepte weer in te durven gaan!)

Je houdt jezelf dan in oppervlakkigheid van gevoel, zonder dat je dat eigenlijk bewust bent. Soms zijn mensen zich er overigens wel degelijk van bewust!

Mensen willen een zo'n pijnloos en comfortabel mogelijk leven, en soms zoeken ze dan een modus waarin ze zich als het ware geen “buil kunnen vallen.”

Het leven is net als leren lopen en leren fietsen.

Je valt je wel eens een buil. Gelukkig leren we als jong kind lopen en fietsen. De tijd waarin we nog onbevangen zijn en volop risico's aangaan, uitdaging vonden in het leven! De tijd waarin we ons nog niet door angst lieten leiden! Als je al op die leeftijd zou hebben geprobeerd niet te vallen, dan zou je nooit vrij hebben leren lopen en fietsen. En wat een genot is het om dat vrij te hebben kunnen leren.

We leerden lopen en fietsen omdat we een grenzeloos vertrouwen in onszelf hadden. Er kon ons toch niets overkomen, we waren helemaal niet mee bezig met angst en daarom konden we het leven met al zijn geluk toelaten en konden we nog vrijelijk en intens van het leven genieten!

Gevoelens zijn voor ieder van ons vaak een kwetsbaar punt geworden. We konden en kunnen in onze gevoelens gekwetst worden, gekwetste gevoelens kunnen erg veel pijn opgeleverd hebben.

Neem onze allereerste onbeantwoorde liefde … hoe pijnlijk voelde dat niet!

Hoe vaak in je leven ervaar je stiekem een oude pijn, een verlangen naar een persoon die onbereikbaar bleek om wat voor een reden dan ook!

Dat is pijn die we vaak willen vermijden, uit angst de pijn ooit opnieuw tegen te moeten komen.

In mijn praktijk kom ik het nog wel eens tegen, zeker als het om relaties gaat!

Vermijdingsgedrag, om te voorkomen dat men in goede gevoelens uit zou komen, terwijl men daar eigenlijk ZO GRAAG WIL UITKOMEN!

Maar stel dat men daar zou uitkomen dan loopt men het risico van eventueel weer verlies van dat geluksgevoel en om die reden doet men dingen om te voorkomen op op dat punt te belanden!!

Mensen zijn in staat om onbewust situaties te creëren waarin de ander zich gaat terugtrekken, of ze zetten onbewust de ander in een positie waarin een ander gaat afhaken, waardoor ze zelf niet in die positie terecht hoeven komen. Het vriendje dat zich niet bindt waarbij het vriendinnetje zich niet serieus genomen voelt en afhaakt. (of andersom).

Binnen relaties zijn er zoveel gedragingen die hierop terug te vinden zijn.

Vaak wordt dit volledig onbewust gedaan en zou het een weldaad zijn als mensen zich bewust zouden worden van het feit wanneer ze bezig zijn te vermijden en wanneer ze onbevangen kunnen gaan leven richting bereiken.

Ervaar eens voor jezelf waarin je voelt dat je jezelf tegen houdt, de momenten dat je de natuurlijke stroom van het leven als het ware onderbreekt en “op verstand” gedrag gaat vertonen waardoor je geluk van je af houdt.

We zetten ons leven soms binnen een “enge bandbreedte” waarbij we grip trachten te houden op wat ons aan gevoelens kan overkomen.

We beperken onze mogelijkheden tot geluk, en gaan wegen bewandelen die ons vooral niet volstrekt gelukkig maken maar we laten een smalle marge toe waarin we ons “emotioneel geen buil kunnen vallen.”

We zoeken het “oude vertrouwde” op, blijven in situaties hangen waar we eigenlijk als lang uitgegroeid zijn, maar we zijn bang om die nieuw jas te proberen die ons eigenlijk naar nieuw geluk zou kunnen brengen!

Hoe vaak laten wij uit angst onze kansen op geluk aan onze neus voorbij gaan, hoe vaak beleiden we met onze mond dat we geluk willen zonder het de kans te geven?

In wezen verlangen we allemaal naar de hoofdprijs in ons leven, maar durven we het kaartje ervoor ook te kopen? Stel toch eens dat we teleurgesteld worden, en we stellen ons voortdurend teleur door ons eigen gedrag dat tegen houdt dat we dat geluk zelf toelaten!

Ben je nou bang om gelukkig te zijn?

Wel nee … je bent eigenlijk zo verschrikkelijk bang om het niet te worden!

Het is net als bij leren fietsen . .. als je een paaltje ziet ben je bang om tegen het paaltje aan te fietsen, waardoor je al je aandacht richt op dat paaltje … en wat gebeurt … alle ruimte er rond omheen wordt niet meer waargenomen, je stuurt regelrecht op dat paaltje af en besluit … zie je wel … fietsen is link, want ik kom toch tegen dat paaltje terecht! En kwam je niet tegen dat paaltje terecht dan had je waarschijnlijk voordien besloten om met fietsen te stoppen!

Zijn we ons bewust als we de vrije wereld in fietsen hoe vrij dat voelt???

Zijn we ons bewust dat als we ons frank en vrij zouden durven bewegen en begeven in ons leven wat ons dat aan vrijheid en geluk oplevert??

Geluk is een keuze, een weg en geen eindpunt, geluk is de weg waarlangs we ons weer vrij bewegen en waarin we ons vrij durven uiten in de wetenschap dat geluk pas op ons pad kan komen als we een paar paaltjes langs de weg gewoon aan onze aandacht voorbij kunnen laten gaan …

Geluk is weggelegd voor hen die zich bewust zijn dat een eventuele teleurstelling onderweg tijdelijk is zoals wat paaltjes op de weg waar je vaak aan voorbij fietst en waar je niet tegenop hoeft te knallen, geluk is weggelegd voor hen die zich bewust zijn dat geluk afhankelijk is van de weg die je NU in zelfvertrouwen bewandelt.

Eigenlijk zijn er twee dingen: “zelf-vertrouwen” en “gemis aan zelf-vertrouwen” en dat laatste is wat men in vele vormen terug vindt zoals “bang zijn voor” en “angst voor”. Menselijk en tegelijkertijd onhandig in het gebruik! Bij angst in welke vorm dan ook dan laat men zich "weerhouden", men gaat de vermijding in, in plaats van het onbevangen vrijelijk toelaten en bewegen.

Een leuke oefening: stel jezelf voor als iemand die vol van zelfvertrouwen is en neem iemand in gedachten waarmee je gelukkig zou kunnen zijn …. stel je de weg voor zonder paaltjes, zonder hindernissen en voel hoe dat voelt ….. ervaar het geluk dat je zou kunnen hebben!!

Maak dat gevoel zo sterk mogelijk en laat het tot in iedere vezel van je systeem doordringen!

Ervaar het geluksgevoel zo intens mogelijk, neem even de tijd om je eigen systeem te ervaren en het geluk wat je voelt goed en volledig en zo intens mogelijk te ervaren!

Plaats daarna in dat beeld gewoon wat paaltje langs de weg waar je gewoon langs gefietst bent, zonder dat het je van het geluk afhield. De paaltjes zijn gewoon neutraal, gewoon wat paaltjes langs de weg!

Ga weer terug met je aandacht naar je punt waarop je volop het geluk ervoer en besef dat dit je mogelijkheden zijn. Eigenlijk heb je het geluk nu al ervaren! Blijf het gevoel van zelfvertrouwen in je opnemen en laat dat niet meer los! Je bent er namelijk al nu! Je ervaart het geluk al NU. Dit gevoel van zelfvertrouwen heb je nu ervaren! Je kunt ieder moment vanaf nu a la minute terug in dat gevoel! Stap in je zelfvertrouwen en zet vanaf nu stap voor stap je stappen en doe de dingen die je brengen bij je geluk!

© Yvonne Mooijman