Soms mijmer ik wel eens ... een paar van die secret millionaires, een handjevol is genoeg! Niet voor mij! Ik doe gewoon de rest!
Niet voor mij die secret millionaires, alhoewel ... ééntje hooguit voor een keer een gezellig etentje en een goed gesprek! Tenzij hij héél gezellig is natuurlijk, maar dat geldt voor alle mensen bij mij, ze moeten wel héél gezellig zijn!
Ik ken een tijd dat het me geholpen zou hebben, niet dat etentje bedoel ik nu hoor, meer dat miljoen en met minder was ik dik tevreden geweest, toen had ik graag zelf een secret millionaire tegen gekomen die me op weg hielp, maar die tijd ligt ver achter me! Ik denk er nog wel eens aan, vandaar dat ik uitstekend aanvoel als anderen zich van God en alles verlaten voelen.
Maar goed .... ik mijmer dus graag!
Dan zie ik van die TV programma's als the secret millionaire en dan denk ik aan al die mensen die ik ken, die ik zo graag zou helpen.
Mensen waarvan ik een enkele keer ook daadwerkelijk heb kunnen helpen, zoals blijkt in mijn weblog-bericht.
Het is zo jammer dat zo weinig zichtbaar is waar er nood is aan financiën terwijl hulp te krijgen is en waar een financieel budget zo hard nodig is.
Mensen die in een te slechte conditie zijn om de coachen richting werk bijvoorbeeld, waardoor ze buiten de boot van de betaling van het UWV vallen.
Pas geleden nog een poging gedaan op landelijk beleidsniveau van het UWV om dit onder de aandacht te brengen, maar helaas, er "moet" binnen de bestaande regels gewerkt worden.
Laat ik nou denken dat regels er waren om dingen mogelijk te maken en beleid ook.
Maar goed ik heb begrip dat instanties binnen hun doelstellingen denken te moeten werken.
Maar wat nou als er tussen al die doelstellingen gaten vallen, waardoor je tussen het wal en het schip in komt te dobberen, te zwemmen of te verzuipen?
Wie doet er wat in onze maatschappij om alle gaten te dichten tussen al die "boten" waar regelmatig mensen uit vallen.
Tja... wat nou, als je te ver heen bent om binnen bestaande doelstellingen te vallen?
Als je toch barstensvol capaciteiten zit?
Te teleurgesteld in de maatschappij om nog vertrouwen te hebben.
Te weinig puf om dat in je eentje te klaren?
En dan laat de maatschappij je ook nog tussen wal en schip vallen.
Prachtig vind ik het als ik dergelijke programma's als secret millionaire zie, ik hou van mensen die het goed hebben en bovenal dit beseffen en weten te waarderen en daar andere mensen ook weer mee verder weten te helpen.
Ik ben geen secret millionaire like Rishi Kartaram, ondernemer in computerspelletjes, directeur van Gameworld BV. Zou me bèst aangenaam lijken trouwens, ik heb óók al wat met computers tenslotte.
Ik herkende prachtige dingen in het bekende TV programma. Ik heb genoten van de man en van de mensen waar hij mee in het programma contact maakte.
Ik ben helaas geen secret millionaire ik ben mijn miljoen op ander manieren waard.
Het brengt me aan het mijmeren...
Aan het mijmeren, hoe ik toch die "boot" ga realiseren, waar liefst geen mensen buiten vallen.
Ik ben al begonnen.
Ik heb mijn intentie al de kosmos in gestuurd en weet dat realisatie het vervolg is.
Vorige week nog had iemand het over fondsen die beschikbaar zijn, aangezwengeld door familieleden van mensen die buiten de boot vielen en die daar fondsen voor in het leven riepen.
Ik ga fondsen vinden ... nog even geen idee waar (heel even hoop ik, dat "nog geen idee waar" bedoel ik dan!) , nog geen idee bij wie, wanneer ... ik weet alleen wel Waarom!
Omdat ik het mensen gun ... en omdat blijkt dat ik ze helpen kan, ik kan het alleen niet alleen!
Fondsen ga ik vinden (ik hoop dat ik mensen tegen kom wiens passie het is om die fondsen te zoeken) om die mensen die nu niet vanuit bestaande regelingen betaald worden om weer naar welzijn gecoacht te kunnen worden.
Als ik zie wat er mogelijk is, óók op momenten dat niemand er meer in gelooft!
Gelukkig ben ik niet de enige die zo denkt.
Goed, de spoeling wordt dun ... maar daar laat ik me simpelweg niet door weerhouden.
Ik ben bijvoorbeeld bezig wegen te zoeken om het leven aangenamer te laten worden, voor iedereen, ook voor hen die helaas de moed in de schoenen zonk.
Het is nooit te laat om te helpen ....
Dat wil zeggen .....
Ik ken helaas mensen bij wie de moed èrg ver in de schoenen zonk ...
Zeker weten ... dat ik niet één maar heel veel meer secret millionaires even in het hart mag raken, gewoon maar even het gevoel aanraken, wie weet wat er allemaal te gebeuren staat! Een dikke multinational met ruime middelen die wil schenken, heb ik ook geen bezwaar!
Liefs
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten