Het mooie van het leven is "in contact gaan".
Het delen van ervaringen. Het delen van wat er leeft en waar men mee bezig is.
Ik merk het vaak tijdens de coaching.
Mensen hebben een enorme behoefte om "in contact" te zijn, maar "onze maatschappij" zit soms best wat onhandig in elkaar.
Er heerst enorm veel eenzaamheid, waar dat niet zou hoeven.
Soms kunnen kleine "gelegenheden" enorme mogelijkheden bieden.
In het dorp waar ik ooit woonde, stonden drie bankjes bij het water.
Een sociale ontmoetingsplaats waar veel gebruik van werd gemaakt.
Het even zijn ervaringen kunnen uitwisselen, geeft mensen het gevoel onderdeel te zijn van een groter geheel, een gemeenschap.
Gemeenschap, gemeenschappelijk, het woord zegt het eigenlijk al, we hebben zovele gemeenschappelijke ervaringen.
Op dat bankje in ons dorp werden vele ervaringen uitgewisseld, mensen wisselen op die manier ook hun oplossingen aan elkaar, ervaren mensen hoe anderen anders of hetzelfde omgingen met ervaringen.
Door ervaringen uit te wisselen, vergroot men de mogelijkheden tot oplossingen en kan men veel sneller tot de ontdekking komen als men op een doodlopende weg blijkt belandt zelfs zonder dit te beseffen.
Ervaringen bespreken is in wezen kennis uitwisselen en is van groot belang voor de persoonlijke ontwikkeling.
Vaak merk ik tijdens coaching dat ik kennis aandraag, die in wezen vrij simpel is, maar die, als die eerder beseft zou zijn (eerder geweten) dat men veel eerder had kunnen "ingrijpen" en onder ingrijpen versta ik in dit geval andere dingen doen dan dat men deed om tot oplossingen te komen.
Wat van belang is bij ervarings uitwisseling,is dat men dit het beste kan doen met mensen die "bewust" bezig zijn in het leven. Onder bewust versta ik i8n dit geval, ervaringen ook echt ervaren hebben, gevoeld, doorleefd en daardoor zich bewust zijn wat voor een uitwerking dingen hadden.
Ik kom nogal eens mensen tegen met een burn-out die als "advies" kregen om uit te rusten en dus thuis te blijven tot het over zou zijn.
Soms kunnen "adviezen" behoorlijk tegendraads werken.
Stel dat je burn-out voortkomt uit "onvoldoende je grenzen gesteld te hebben", dan is de zaak oorzakelijk aanpakken de ultieme oplossing. Thuis zitten lost dan in wezen niets op.
Hetzelfde doet zich vaak voor bij rouw of depressieve gevoelens en wordt aangeraden om te gaan hardlopen op fietsen.
In de praktijk kan men heel lang denken "goed bezig te zijn" door het lijf flink aan de gang te zetten. In wezen is men fysiek bezig om een stofje aan te maken wat op hele korte termijn (ik spreek nu in een tijdspanne van kwartieren, half uren tot hooguit een paar uur!) waarin men inderdaad het gevoel kan krijgen dat het hardlopen en fietsen "helpt", omdat men op het signaal van dat hele korte termijn afgaat. Wat men "vergeet waar te nemen" is dat al bij het losmaken van de schoenveters na het hardlopen (of fietsen), het hoofd weer net zo hard op volle toeren aan het zorgen maken is.
Een wandeling in de natuur zou zoveel meer effect kunnen hebben, maar dan niet "langs alles heen lopend", maar "waarnemend" van wat er NU en om je heen aanwezig is.
Persoonlijk heb ik geweldige inzichten opgedaan tijdens de urenlange wandelingen die ik met een vriendin maakte. Heel rustig wandelend en ondertussen de levensstroom door je heen laten gaan, zien wat je ziet, voelen wat je voelt en dat indien mogelijk kunnen delen met iemand die je graag mag.
Vriendschappen zijn een weldaad!
Niet dat ze alles kunnen oplossen, maar echte vrienden kunnen enorm helpen in tijden dat mensen het moeilijk hebben.
Niemand kan het leven voor je "oplossen", je blijft altijd zelf degene die "het leven in al zijn facetten tegenkomt", maar ik merk dat vriendschappen enorm helpen bij het "doorleven", ofwel het "verwerken" van het leven.
Ga bij voorkeur niet in "de afzondering", omdat dat de eenzaamheid uiteindelijk alleen maar vergroot. Durf te voelen, ga je gevoel niet uit de weg! We zijn allemaal alleen als het er op aankomt, maar juist door in contact te gaan, is men helend bezig voor zichzelf (en vaak gelijktijdig voor die ander!).
Twijfel je omdat je je bezwaard zou voelen omdat men zich nog niet happy voelt en je een ander zou belasten?
Mensen zijn in wezen enorm bereid de delen.
Zou je zelf een ander behulpzaam zijn indien nodig, meestal wel!
In moeilijke tijden maakt men vaak de beste vrienden en komt men ook tot de ontdekking wie je echte vrienden zijn.
Geef je vrienden de gelegenheid je vrienden te zijn, je biedt hen daarmee ook hun levensvreugde.
Persoonlijk heb ik altijd heel goede herinneringen aan de moeilijkste tijden, zowel van mezelf als die van anderen.
We zijn tenslotte toch om elkaar te helpen nietwaar?
Was daar niet zelfs een liedje van?
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten