Ontwikkelen, het is zo'n "makkelijk begrip" lijkt het.
Vastzitten en loslaten, het heeft alles te maken met persoonlijke ontwikkeling.
Alles heeft met energie te maken.
Voel je energie?
Ben je gewend in energie te denken en te voelen?
Ongemerkt (onbewust) herkennen we het allemaal wel.
Je komt in een gezelschap of je ontmoet een persoon.
Ooit, jaren geleden, merkte ik dat ik al mijn energie kwijt was.
Heel stiekem leek het, heel langzaam. Het was alsof ik was leeggelopen.
Het was een lang weg terug, een weg van bewustwording.
Leeggelopen voelde ik me zwaar, moe, lusteloos.
Hoe vermoeider je je voelt, hoe zwaarder het leven aan gaat voelen.
Ik werd me bewust dat er dingen waren gebeurd, dat ik dingen had toegelaten ook.
Het leeglopen van energie was ook een deel mijn proces en verantwoordelijkheid.
Gaandeweg ontdekte ik dat omgeving erg belangrijk is.
Omgeving is niet goed of slecht, maar omgeving is wel in staat je te ondersteunen of je te ondermijnen.
Je kunt met veel of weinig inzet zelf veel bewerkstelligen, tegelijkertijd is er altijd een wisselwerking en kan je niet je omgeving naar "je hand zetten", hoe handig dat ook kan lijken.
Ik heb tijdens die processen belangrijke lessen geleerd.
Een van de belangrijkste lessen was voor mij, me niet afhankelijk van mijn omgeving te maken. Mijn bereidheid tot samen dingen op te pakken voor een groter geheel, of een anderen te ondersteunen, kan alleen maar werken als ik mijn eigen verantwoordelijkheid voor mijn eigen systeem ter hand blijf nemen.
Ooit, ik was tot zeer ver bereid te gaan, heb ik besluiten moeten nemen. Niet moeten in de vorm van dat het mij opgelegd werd. Moeten in de vorm van "dienen", ofwel verantwoordelijkheid dienen te nemen voor mijn eigen welzijn.
Ik "diende" het te doen voor mijn eigen welzijn.
Mijn omgeving bleek mij niet ondersteunend voor mijn systeem.
Geen enkel punt, lastig zeker te weten, echter alleen ik kan mijn eigen koers bepalen. Net zo min dat ik de koers van een ander zou moeten bepalen, dient het niet zo te wezen dat anderen mijn koers in mijn leven zouden bepalen.
Prachtig zoals Neall Walsch het wist te beschrijven in zijn boek: "over relaties".
"Omdat bepaalde aspecten van jouw fysieke gedrag niet in overeenstemming zijn met de manier waarop ik mijn leven wens te leiden" ga ik afstand van je nemen en dat wil niet zeggen dat ik niet van je houd.
We zullen dit met enige regelmaat in ons leven tegenkomen. Daar is niets mis mee, het is het moment waarop je de ontwikkeling durft aan te gaan de verantwoording voor je eigen systeem aan te gaan. Het is geen breuk, je blijft van de ander houden (althans dat is mijn keuze!), alleen zoals Neall Walsch beschijft, vanaf een andere plaats in de ruimte.
Elders schreef ik in deze weblog, het verhaal van het eikenbos en het eikeltje. http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.com/2008/05/het-eikenbos.html
Hetzelfde thema kwam terug in mijn stuk "wacht niet tot na mijn begrafenis". http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.com/search/label/Begrafenis
Als mensen of omstandigheden je niet ondersteunend blijken, heb je zelf de verantwoording om in die omstandigheden te blijven of de keus te maken andere omstandigheden te zoeken.
Je hoort mij niet zeggen dat dit de makkelijkste perioden in je leven zijn, geenszins. Het zijn de perioden in je leven waarin je soms de kracht moet vinden de juiste keuzes te maken.
Eén ding is fijn, je kunt zelf altijd besluiten ondersteunend te blijven naar wie dan ook. Zorg echter wel dat je onvoorwaardelijk ondersteunend naar jezelf dient te zijn. Daar horen jouw juiste keuzes bij!
Succes, ik hou van jou!
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten