De juiste vorm vinden.

Afstemmen en de juiste vorm vinden.

Soms komen mensen tot conclusies en de kunst is dan om te herkennen of die conclusie oorzakelijk tot oplossing leidt of een ongewenste situatie in stand houdt of zelfs onbedoeld verergert.

Doel van oplossingen is dat ze wezenlijk oplossen (oorzakelijk oplossen) en niet als sluipmoordenaar een probleem langduriger maar mogelijk wat minder zichtbaar “onder water”in stand houdt.

Je ogen sluiten voor wat gaande is en uit de weg gaan is een vorm van vermijden …. en vermijden leidt nooit tot oplossing. (bereiken wel!).

In mijn leven en werk is het oorzakelijk oplossen dan ook altijd uitgangspunt.

Velen denken dat oplossingen liggen je afsluiten voor wat gevoeld wordt, verkramping, harder werken, in het niet willen ervaren, in het diepste donker van afwezig zijn, (je onbewust zijn)  terwijl alleen in de schijnwerpers van het licht en in weer de werkelijke ontspanning de oplossing zich weer kan ontvouwen en in het licht en zicht komt, daar in het licht waar niemand om zichzelf heen kan.

Een nieuwe weg in slaan, onder ogen ziend wat er gaande is en daar in dat licht een oplossing vinden en bereiken, dat lost op. In een enkel geval kan dat zijn dat dat weggaan van iemand betekent, waarvoor men kiest bij specifieke mensen die energie uit hun omgeving onttrekken in plaats van energiegever en energie-uitwisselaar te zijn, iemand die ten koste van jou leeft, dan is de oplossing die specifieke persoon los te laten en niet meer toe te laten in je omgeving. In dat geval kan dat zijn, bewust iemand uit je leven bannen, nadat je dat energiepatroon hebt leren herkennen, de enkele keer dat dat nodig is een hele lastige maar vaak heel belangrijke onvermijdelijke keuze!

Een keuze echter die slechts zeer zelden nodig zal zijn, vaker zal men echter een betere vorm moeten zien te vinden in het omgaan met elkaar.

Iemand die vanuit een ernstige karakterstoornis ten koste van jou zou leven, die op jouw energie teert, die als het ware niet geleerd heeft zijn/haar energie te tanken in de natuur in plaats van die uit hun medemensen te onttrekken, dat zijn heel extreme en zeldzame situaties, die meestal niet van toepassing zijn.
In andere gevallen is het noodzaak "de vorm te vinden."

Is die karakterstoornis-situatie echter wel van toepassing, wees dan alsjeblieft kraakhelder voor jezelf en kies voor jezelf en wandel in je leven bewust van hen vandaan! De ander dient dan eerst met zichzelf tot oplossing te komen vaak met deskundige en therapeutische begeleiding.

In mijn hele leven heb ik daarvan slechts enkele herkenbare situaties daarin gehad, lang geleden gelukkig.

Vaker zal het voorkomen dat mensen “onderling -hun- vorm moeten vinden.” Gewoon intermenselijke relaties vorm geven, makkelijker gezegd dan gedaan!

De vorm vinden waarin ze met elkaar om kunnen gaan, waarbij ze elkaar weten te voeden in het mens-zijn, elkaar weer energie weten te geven waar het mogelijk even ontbrak, elkaar weten te "healen" (= weer heel maken als persoon) door in de juiste positieve wijze aandacht aan elkaar te geven. Elkaar en zichzelf voldoende leren kennen om helder te krijgen wat ze zelf willen/nodig hebben, juist en vooral herkennen wat ze zelf nodig hebben, de verantwoording tot oplossing bij zichzelf leggen zonder iets uit de weg te gaan, tevens mee leren wegen wat de ander nodig heeft en dat samen goed op elkaar weten aan te sluiten en af te stemmen (de juiste stemming en afstemming!)

Ken je de stemvork? Je resoneert alleen mee op wat bij jou hoort, als je al dezelfde toonsoort bent dus!
Een tweede snaar of een glas begint mee te zingen in dezelfde toon, een zeldzaam fenomeen maar zeer veelzeggend!

Soms "heb" je ineens iets met iemand, dat kan van de een op de andere seconde zijn als e iemand ontmoet, terwijl er mensen zijn waarbij je niets "hebt."
Dat "iets hebben" geeft de resonantie tussen jullie aan, je resoneert met de ander op een heel natuurlijke manier! Je voelt elkaar aan, wordt blij van elkaar maar je kan elkaar ook helemaal onderuit halen als je niet correct met elkaar omgaat, juist door de resonantie, de natuurlijke invloed op elkaar!
Respectvol met elkaar omgaan blijkt enorm healend te zijn! Houdt mensen letterlijk overeind!

De juiste afstemming vinden vraagt bereidheid/openheid in plaats van afstand. Contact in plaats van weg wezen.

Het gekke is zelfs dat als mensen elkaar mogen dat letterlijke "afstand/verstarring" de oplossing en openheid juist in de weg staat, fysieke afstand kan dan nog afgeslotener en moeilijker zijn (letterlijk afstandelijk zijn) dan bij elkaar zijn en soms nog niet de juiste vorm gevonden te hebben, juist omdat dat als zo tegennatuurlijk gevoeld wordt.

Afstemming ... !

Soms menen mensen dat als er zich iets voordoet, een probleem, irritatie, onopgeloste situatie, dat dan “je afsluiten” de beste oplossing is. (dat is echter tijdelijke pijn vermijden) Pijn vermijden levert dus niet dezelfde uitkomst als je geluk vinden/bereiken! En toch kan soms "vermijden" even nodig zijn om op krachten te komen !

Werkelijk natuurlijk afsluiten is zelfs niet mogelijk .. (we zijn nu eenmaal in oorsprong een natuurlijke eenheid!!)

Bekijk onderstaand plaatje van twee snaren die iets van elkaar afstaat, wel dezelfde toonsoort hebben en waarbij zichtbaar wordt dat resonantie tussen gelijkgestemden altijd aanwezig blijkt, de linkse snaar wordt aangeraakt, de rechter resoneert op een natuurlijke manier mee. Vandaar dat de enige oplossing soms "lijkt" de eerste snaar te ontkennen en niet te laten bewegen gevolg is echter dat de rechter gelijkgestemde snaar ook resoneert met ontkenning. (bepaald niet een oplossing bij mensen!!)
Healen (elkaar aanvullen en daarmee weer heel te maken binnen het groter geheel) blijkt een symfonie samen aangaan en dus beslist niet de ontkenning in te gaan!

Je ziet een stukje van de hals van een contrabas. Om beter contrast te krijgen is er een geel papiertje achter de snaren geplaatst. De lage snaar (links in beeld) wordt aangestreken en daardoor gaat een hoger snaar (links in beeld) mee trillen. Dit noemen we resonantie. De opname is gemaakt met 1200 frames per seconde, je ziet het filmpje daardoor 40 keer vertraagd. Door de vertraging wordt zichtbaar wat er werkelijk gebeurt! Zonder de vertraging zal de resonantie niet of nauwelijks herkenbaar zijn!

Het doet me denken aan het boek “mannen komen van Mars en vrouwen van Venus” van John Gray, waarin de mannen-oplossing vaak is … hun “hok” in te gaan, niet meer bewegen (de beweging/stroming uit een situatie weg te halen) , je niet meer laten zien, je afsluiten … dat vooral heel lang volhouden, niet communiceren en zeker en bij voorkeur hun gevoel niet ingaan … om in die periode het contact met hun omgeving “stil/lam te leggen.” Een verstarring van aanwezige energie! De beweging er als het ware uit halen in de hoop dat het er buiten het hok nadien beter uit zal zien dan ervoor (wat in de natuur nooit gewerkt blijkt te hebben) en dan hopen dat zaken zich hebben opgelost tegen de tijd dat ze besluiten uit dat hok te komen.

In het dagelijks leven krijg ik die mannen dan vaak nadien bij mij in de praktijk, omdat de zaken niet bleken opgelost.

Als mensen meebewegen met elkaar, is er dus resonantie, je bent dan gelijkgestemd.
Als mensen niet meebewegen met elkaar is er dus geen resonantie, er is dus geen gelijkgetemdheid.
Als er dingen opgelost dienen te worden tussen gelijkgestemden dien je de juiste toon dus weer te hervinden en niet de ontkenning in de gaan van je eigen toon, dat wordt de dood van de "symfonie des levens"!

In het boek van John Gray wordt de situatie van de vrouw beschreven als “handenwringend” achterblijven (gedurende de vaak veel te lange periode dat de man in zijn hok verblijft) met een in de steek gelaten gevoel en frustratie vanwege het feit dat nadien die man simpelweg denkt verder te kunnen gaan waar hij voordien gebleven was alsof die tussentijd er voor die vrouw gewoon niet was.

In de coaching ben ik er achter gekomen dat die methode van afsluiten waarvan aangenomen werd dat het genetisch bepaald zou zijn, volkomen uit de lucht gegrepen is, en dat veel mannen nog steeds bepaald gedrag blijven vertonen uit een soort aangeleerde laksheid (excuseer me heren!) om maar vooral hun eigen gevoel niet te hoeven voelen (omdat dat verwarring kan oproepen, en in de mannenwereld is grip houden op een situatie nou eenmaal een beetje erg hoog in het aanzien) terwijl dat leren voelen en herkennen ervan eigenlijk de sleutel tot oplossing blijkt. Lastig maar waar!

Mannen (heb ik vaak gemerkt) (en ik mag mannen, wees daarvan overtuigd!) houden dingen bij voorkeur graag bij het oude, vaak situaties die wat onevenwichtig zijn, want vrouwen zijn vaak in verhouding tot mannen meer de natuurlijke gevers waardoor mannen vaak in uiterst aangename en gemakkelijke situaties verkeren die ze toch maar al te dolgraag in stand houden. Het huis wordt schoongehouden, de kinderen verzorgd en blijven volhouden dat “omdat je de kost nou eenmaal verdient” en je het gezin financieel onderhoudt je denkt je te kunnen permitteren veel emotioneels achterwege te laten waar het het werkelijk in evenwicht brengen van relaties betreft.

Nou … zo kon die wel weer! :-)

Neem van mij aan, ik hou van mannen als geen ander, en als geen ander kan ik me in hun situatie inleven, en ik heb vaak te doen met de situatie waar ze uiteindelijk uitkomen, volkomen verrast dat het leven anders in elkaar blijkt te zitten dan ze in hun hok bedacht hadden en volkomen in de war als ze er ineens alleen voor blijken te staan! Aan de ene kant voelen ze zich langdurig heel comfortabel lijkt het (zolang ze hun ogen sluiten voor de werkelijkheid die uit emoties blijkt te bestaan) aan de andere kant in hun eigen spagaat waar het emoties aangaat (tegen de tijd dat ze er achter komen dat ze in hun eentje komen te staan als ze hun emoties en gevoelens niet hebben leren “handlen”)

Want tja... die natuur … het is een en al emotie, daar ontkomt ook geen enkele lieve man aan!

Dat leren omgaan met emoties, en het leren omgaan met evenwichtige relaties, tja... dat is een opgave … Vrouwen lijken er makkelijker mee om te kunnen gaan.

Maar tja, vrouwen gaan ook makkelijker hun gevoel aan, hebben geleerd die te herkennen, hebben geleerd die te delen/te uiten.

En al “delend/uitend” wordt vaak duidelijk waar een oplossing verscholen ligt, en die is altijd gelegen in het uitwisselen, nu net het fenomeen wat mannen vaker uit de weg bleken te gaan, want dat vraagt inzet en openhartigheid en inzicht in zichzelf, iets wat vrouwen eerder leerden.

Mannen kunnen het net zo goed leren, en dan... blijken ze er vaak geweldig goed in en pas dan komen ze in evenwicht! Even zo goed zijn vrouwen prima in staat de manier van denken van mannen te kunnen leren, het analytisch denken, geen enkel probleem. Het samenvoegen van die twee geeft juist vaak de mogelijkheid tot werkelijk inzicht te komen. Het “vrouwelijke element” is vaak de gevoelsmatige intuïtieve kant, meer op het geheel gericht, soms de vertraging of de stilte in gaand waardoor je meer waar kunt nemen (herkenbaar ook bij het filmpje) , meer ook op het innerlijk gericht, de helikopter view, de verbanden voelen en herkennen, een wezenlijk belangrijk element.

Soms sluiten vrouwen zich ook wel eens af, maar pas als ze zich erg machteloos voelen en ze aansluiting trachtten te vinden en het niet vonden. (Als die man die linker snaar stilzet, dan worden ook zij/die rechter snaar stil!) Tja … als mannen hun hok in duiken dan kunnen ze wel fysiek “aanwezig zijn” maar gaan dan bij voorkeur met hun armen over elkaar zitten, kijken ze je meestal niet meer rechtstreeks aan (dat geeft namelijk beweging/resonantie)  gaan letterlijk uit het contact en leggen de energie tussen hen en anderen stil/plat, kijken bij voorkeur dan uit overleving een andere kant op, praten niet meer over oplossingen, dat zijn van die momenten waarop die vrouw zich handenwringend voelt, niet in staat het contact te leggen wat ze nodig heeft om op te lossen en aan te gaan, vrouwen reageren op energie, een wat subtielere waarneming. (die door mannen ook zeer zeker waar te nemen valt mits ze er zich voor open stellen).

Persoonlijk hou ik er van dat patroon van afsluiten, soms “bevriezen” (armen over elkaar) te doorbreken, in mijn praktijk lukt dat eigenlijk altijd wel, maar ja, daar komen ze dan ook als ze echt vastgelopen zijn en ze een probleem voor zichzelf herkend hebben, hebben gemerkt dat de dingen niet wezenlijk oplosten en vaak hevig escaleerden. (dan betalen ze graag om toch uit hun uiteindelijke rottige en oncomfortabele positie te mogen komen, want neem van mij aan … velen zijn in staat lang hun ogen te sluiten voor de werkelijkheid en vaak is het uiteindelijk dat ze meer en meer geïsoleerd raken want tja … vrouwen zijn nou eenmaal ook niet achterlijk, die hebben ook niet het eeuwig leven binnen relaties en hebben wezenlijk contact nodig en zijn zich daar vaker bewust van, een vrouw verkiest er niet voor om in de wachtkamer of op de reservebank plaats te mogen nemen, die vervolgen als ze besluiten hun eigen weg!

Menig vrouw verkiest het niet om handenwringend te wachten, vrouwen kiezen vaak (zij het soms over het algemeen in een wat later stadium), maar dan ook definitiever, omdat hun positie tegenwoordig ook vaak anders is, even zo goed vaak qua machtspositie onevenwichtig, maar er is toch veel veranderd in de maatschappij over het algemeen worden scheidingen tegenwoordig heel veel meer door vrouwen dan door mannen aangevraagd en ik heb te doen met mannen die dan ineens heel verbaasd staan dat ze er plotseling (weer) alleen voor staan! Vaak geen benul van de positie van de vrouw die het besluit nam, terwijl als ze er werkelijk voor open hadden gestaan om het te zien en te voelen, ze het op hun klompen hadden kunnen aanvoelen.
Maar tja... dan is het veelal te laat en krijgen ze al een tweede kans dan zijn ze vaak nog in staat op dezelfde manier verder te gaan!

Ik schrijf al jaren over de manier van leven van mannen en vrouwen http://persoonlijkontwikkelingsproces.blogspot.nl/search/label/man-vrouw

Hoe kwam ik hier nou op ... o ja, het ging over dingen oplossen – de vorm waarop – “afstand houden” – elkaar uit de weg gaan – “bereiken of vermijden” – “oplossen” – “terugtrekken” – de vorm vinden in relaties – of een nieuwe weg in te slaan, ....... kortom resonantie!
Blijf je je afstemmen of sta je toe dat mensen ont-stemd raken!

In de relatietherapie bleek frappant genoeg dat “de eigen gevoelens aangaan en de juiste vorm samen vinden” een weg tot oplossing bleek.

Elkaar zomaar uit de weg gaan en niet te communiceren blijkt vaak zo tegennatuurlijk, dat het vaak onbedoeld juist conflicten oproept, omdat het er niet helderder op wordt en er andere natuurlijke fenomenen mee gaan spelen, niet communiceren kan voor mannen comfortabel aanvoelen ondanks dat het niets oplost, voor vrouwen is het vaak onverteerbaar vanwege de onnatuurlijkheid!

Vermijden is achteruit weg trachten te lopen van dingen die belangrijk zijn (anders hoef je het niet te vermijden, vergelijk het met je gevoel willen vermijden of een dier waar je bang voor bent), je loopt met je gezicht richting wat je wil vermijden, omdat het zo belangrijk is. Je weet echter niet waar je terecht gaat komen, hoogstwaarschijnlijk niet waar je uit zou moeten komen, want je loopt eigenlijk achterstevoren!!!

Oplossen is je gevoel herkennen, en een juiste vorm vinden die werkelijk oplost!

Gevoelens kan je niet uit de weg lopen!

Wel eens geprobeerd?

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling