..
Vaak komen tijdens de coaching
gesprekken op gang waaròm mensen bepaalde dingen doen, òf soms juist niet doen!
Het gaat dus heel vaak over gedrag. Gedrag is een resultante van onderliggend denken, onderliggende overtuigingen. Je "moet" als het ware iets "gedacht" hebben (beter gezegd om iets geloofd te hebben, iets overtuiging gehad hebben, iets voor waar hebben aangenomen) om de dingen te doen die je doet. (of de dingen na te laten die je naliet). Ieder gedrag wordt gestuurd vanuit een ander daar "bovenliggend" niveau en ieder probleem kan alleen maar worden opgelost vanuit dat bovenliggend niveau. We dienen dus voor oplossing zicht en inzicht (bewustzijn) te krijgen op dat bovenliggende niveau. Naast "bewust" kan men ook "onbewust bekwaam" zijn!
Ik ken mensen die "van nature" prima aanvoelen en weten in te voelen hoe te handelen in hun gedrag, er zijn ook mensen die volkomen de plank lijken mis te slaan terwijl hun intentie beslist niet verkeerd is.
Bateson heeft de logische niveaus daarvan omschreven. Eric Schneider heeft er een pracht boek over geschreven: "Naar het hart van communicatie"
Ik zal het praktisch houden : Vaak blijkt dat we dingen doen, niet vanuit de wens precies dat te doen of na te laten (want nalaten is ook iets doen, "nalaten" namelijk!), maar heel vaak omdat we een lastige keuze willen vermijden en die benodigde keuzes niet uitvoeren. Gevolg is dat we een heleboel dingen doen (ons gedragen op een manier) die méér met het vermijden van die keus te maken hebben dan met de dingen die we werkelijk willen doen of nodig hebben.
Vaak hoor je wel eens als gedrag aan de orde komt in gesprek dat mensen zeggen,"O, maar dat heb ik me totaal niet gerealiseerd dat dat zo kan worden uitgelegd". Mensen beseffen dan niet dat je met ieder gedrag onbewust "een boodschap" meegeeft, en soms dus helemaal een andere boodschap dan je bedoeling was.
Stel dat je dingen nalaat te doen, dan krijgt een deel van je omgeving niet de bevestiging die voor hun ontplooiing van belang is. Je kan dan als het ware een boodschap meegeven dat dat deel van je omgeving je niet interesseert, mensen ervaren en benoemen dat dan ook als een tekort aan inlevingsvermogen. Dit is werkelijk fnuikend voor relaties die je wil opbouwen! Je kan als het ware wel één kant opkijken, maar effect is altijd volledig 360 graden, net als bij oversteken, blijf je bewust van alle kanten, want alles en iedereen staat toch echt met elkaar in verband in het leven.
Overdenk je leven eens: Zit je bijvoorbeeld waar je echt wil zitten, doe je
wat je echt wil doen? Leef je je leven naar je eigen keuzes of heb je je door jezelf laten gijzelen? Leef je binnen zelfgecreëerde grenzen die maken dat je niet werkelijk vrij meer kunt handelen?
Het vergt bewustzijn en moed om
werkelijk te leven naar wat we werkelijk nodig hebben.
Het ondermijnt ons namelijk ernstig als we
leven in "vermijden wat we lastig vinden" in plaats van in "bereiken wat we werkelijk nodig hebben voor onze ontwikkeling".
Vaak dienen we een besluit te nemen, een
move aan ons leven geven om werkelijk onszelf te kunnen geven wat werkelijk goed voor
ons is, waardoor we de ontplooiing in kunnen gaan die vergelijkbaar is met het kunnen ontvouwen van de bloem die we werkelijk in potentie zijn.
Vaak komen we niet verder dan "de knop" en het gevoel van verlangen die bloem te kunnen zijn ....
Vaak komen we niet verder dan "de knop" en het gevoel van verlangen die bloem te kunnen zijn ....
Vaak leven wij vanuit angst om werkelijk te kiezen en werkelijk te manifesteren wat in diepste niveau goed voor ons zou zijn. Vaak blijven we op een lager/ander niveau "hangen", en doen onszelf daarmee ernstig te kort en in ons hart "weten" we dat en "voelen" we dat ook, als we eerlijk tegenover ons zelf zijn.
Maar we bedotten onszelf ook vaak en gaan dan vaak met ons "verstand" dan invullen dat het "beter is zo!"
Hoeveel mensen blijven hangen in een
baan waar ze “niet op hun plaats zijn”, of “niet (meer) op hun
plaats zijn.”
Hetzelfde geldt voor relaties. Hoe
lang blijven we in relaties hangen die ons allang niet meer bieden
wat we nodig hebben, omdat ze ons in wezen beperken doordat ze ons niet (kunnen) laten ontplooien (vaak doordat ze zelf nog vanuit angst en onzekerheid leven), alleen wijzelf kunnen dat werkelijk ten diepste ervaren.
Kunnen we werkelijk die relaties aan, die we nodig hebben?
Soms zie je mensen zich erg beperken doordat ze zich afsluiten vanuit beperkende gedachten.
Als kind heb ik altijd verbaasd gestaan dat op school sommige kinderen vonden dat ze maar één vriendinnetje mochten hebben, want dat éne "vriendinnetje" van hen was jaloers en stond geen andere vriendinnetjes toe. Ze lieten zich als het ware gijzelen, ze leefden het leven zoals dat ene "vriendinnetje" verwachtte en ze onthielden zich van enige andere relatie.
Ik heb de weldaad ervaren dat ik zowel één hele goede werkelijke vriendin had, en dat we beiden zonder probleem onze eigen verdere vriendenkring konden blijven uitbouwden. Ook zag ik het vaak gebeuren bij "verkeringen", er mocht als het ware maar alleen die ene verkering zijn als contact en velen lieten ineens hun bestaande vriendenkring los en bouwden ook niets meer op. Ik prijs me werkelijk gelukkig dat ik altijd vriendschappen heb gehad waarbij alle uitbouw mogelijk bleef. Trouw aan elkaar als persoon, wat zeer essentieel is en een basis voor iedere goede relatie (zeker heel erg van belang bij de "verkering" en seksuele relatie) en tegelijkertijd naar elkaar weten en het vertrouwen weten te geven dat andere contacten nooit de bestaande relaties in de weg staan.
Ik heb wel begrepen dat dit volwassenheid vergde van beide kanten en een behoorlijk inzicht in wat relaties werkelijk zijn, nl. :"Ik gun jou wat je nodig hebt voor jezelf en het beiden trouw kunnen blijven aan zichzelf."
Uiteindelijk ligt de kern in het "trouw aan jezelf blijven."
Trouw aan je eigen principes! Dat is dus wezenlijk wat anders dan trouw aan verwachtingen of eisen of manipulatie van omgeving!
Kunnen we werkelijk die relaties aan, die we nodig hebben?
Soms zie je mensen zich erg beperken doordat ze zich afsluiten vanuit beperkende gedachten.
Als kind heb ik altijd verbaasd gestaan dat op school sommige kinderen vonden dat ze maar één vriendinnetje mochten hebben, want dat éne "vriendinnetje" van hen was jaloers en stond geen andere vriendinnetjes toe. Ze lieten zich als het ware gijzelen, ze leefden het leven zoals dat ene "vriendinnetje" verwachtte en ze onthielden zich van enige andere relatie.
Ik heb de weldaad ervaren dat ik zowel één hele goede werkelijke vriendin had, en dat we beiden zonder probleem onze eigen verdere vriendenkring konden blijven uitbouwden. Ook zag ik het vaak gebeuren bij "verkeringen", er mocht als het ware maar alleen die ene verkering zijn als contact en velen lieten ineens hun bestaande vriendenkring los en bouwden ook niets meer op. Ik prijs me werkelijk gelukkig dat ik altijd vriendschappen heb gehad waarbij alle uitbouw mogelijk bleef. Trouw aan elkaar als persoon, wat zeer essentieel is en een basis voor iedere goede relatie (zeker heel erg van belang bij de "verkering" en seksuele relatie) en tegelijkertijd naar elkaar weten en het vertrouwen weten te geven dat andere contacten nooit de bestaande relaties in de weg staan.
Ik heb wel begrepen dat dit volwassenheid vergde van beide kanten en een behoorlijk inzicht in wat relaties werkelijk zijn, nl. :"Ik gun jou wat je nodig hebt voor jezelf en het beiden trouw kunnen blijven aan zichzelf."
Uiteindelijk ligt de kern in het "trouw aan jezelf blijven."
Trouw aan je eigen principes! Dat is dus wezenlijk wat anders dan trouw aan verwachtingen of eisen of manipulatie van omgeving!
Het is een groot misverstand dat een relatie iets te maken zou hebben met de "capaciteit" van de ander.
Een relatie heeft te maken met "jouw gevoel voor een ander binnen jouw huidige omstandigheden en ontwikkeling"! Soms hebben relaties elkaar weten te geven wat er te geven was in een bepaald bewust-zijns niveau en transformeren en veranderen mensen en omstandigheden dusdanig dat er andere mensen nodig zijn om aan ontwikkeling op een volgend niveau tegemoet te komen.
Voortdurend ontwikkelen we ons en hebben we andere mensen en omstandigheden nodig om ons verder te kunnen ontwikkelen. Het ontwikkelen heeft altijd met onszelf te maken en het aangaan en toestaan aan onszelf, van onze diepere en diepste verlangens!
Kunnen we aan onszelf geven wat we werkelijk behoeven?
Dat is onze taak en persoonlijke ontwikkeling, letterlijk ont-wikkelen (en ook in volle liefde los kunnen laten) van die omstandigheden die ons niet meer bieden wat we nodig hebben. De liefde voor personen mag gewoon altijd blijven bestaan, het zijn slechts de omstandigheden die we vaak dienen los te laten!
Zo heb ik nog vriendschappen vanaf de kleuterschool, lagere school, middelbare school, HBO, werkomstandigheden, die op zielsniveau nog allemaal liefdevol aanwezig zijn. Niets en niemand stond elkaar daarbij in de weg. Op ieder moment in mijn leven kon ik met ieder verder. Gelukkig heb ik me die vrijheid nooit laten ontnemen, door niemand niet.
Een relatie heeft te maken met "jouw gevoel voor een ander binnen jouw huidige omstandigheden en ontwikkeling"! Soms hebben relaties elkaar weten te geven wat er te geven was in een bepaald bewust-zijns niveau en transformeren en veranderen mensen en omstandigheden dusdanig dat er andere mensen nodig zijn om aan ontwikkeling op een volgend niveau tegemoet te komen.
Voortdurend ontwikkelen we ons en hebben we andere mensen en omstandigheden nodig om ons verder te kunnen ontwikkelen. Het ontwikkelen heeft altijd met onszelf te maken en het aangaan en toestaan aan onszelf, van onze diepere en diepste verlangens!
Kunnen we aan onszelf geven wat we werkelijk behoeven?
Dat is onze taak en persoonlijke ontwikkeling, letterlijk ont-wikkelen (en ook in volle liefde los kunnen laten) van die omstandigheden die ons niet meer bieden wat we nodig hebben. De liefde voor personen mag gewoon altijd blijven bestaan, het zijn slechts de omstandigheden die we vaak dienen los te laten!
Zo heb ik nog vriendschappen vanaf de kleuterschool, lagere school, middelbare school, HBO, werkomstandigheden, die op zielsniveau nog allemaal liefdevol aanwezig zijn. Niets en niemand stond elkaar daarbij in de weg. Op ieder moment in mijn leven kon ik met ieder verder. Gelukkig heb ik me die vrijheid nooit laten ontnemen, door niemand niet.
Wat is wat je werkelijk nodig hebt in
je werk, vriendschap of je relatie?
Laat je dat ook werkelijk toe, krijg je dat ook werkelijk?
Leef je je passie?
Ik heb wel relaties gehad waarbij ik veel investeerde en ik uiteindelijk als ik er op terug kijk, weinig of niets terug kreeg (niet dat je geeft met het doel terug te krijgen, echter evenwichtige uitwisseling is wel degelijk van belang om een relatie tot een gezonde relatie te kunnen laten ontwikkelen!)
Ik heb er echter nooit spijt van gehad dat ik veel investeerde, ook niet toen ik bij sommigen soms weinig bleek terug te krijgen. Ik was mezelf, ik was een gever en ik ben graag een gever dus ik heb mezelf nooit tekort gedaan daarmee. Hooguit heb ik me tijdelijk tekort gedaan door er erg laat achter te komen dat er geen evenwichtige uitwisseling bleek. Op het moment dat je je daarvan bewust wordt zal je de consequenties er van dienen aan te gaan voor jezelf, een moment van keuzes en communicatie!) En door de communicatie en de reacties over en weer in die relatie blijkt wel of relaties zich werkelijk gezond kunnen ontwikkelen! En dat vergt soms weer moeilijke keuzes.
Ik heb wel relaties gehad waarbij ik veel investeerde en ik uiteindelijk als ik er op terug kijk, weinig of niets terug kreeg (niet dat je geeft met het doel terug te krijgen, echter evenwichtige uitwisseling is wel degelijk van belang om een relatie tot een gezonde relatie te kunnen laten ontwikkelen!)
Ik heb er echter nooit spijt van gehad dat ik veel investeerde, ook niet toen ik bij sommigen soms weinig bleek terug te krijgen. Ik was mezelf, ik was een gever en ik ben graag een gever dus ik heb mezelf nooit tekort gedaan daarmee. Hooguit heb ik me tijdelijk tekort gedaan door er erg laat achter te komen dat er geen evenwichtige uitwisseling bleek. Op het moment dat je je daarvan bewust wordt zal je de consequenties er van dienen aan te gaan voor jezelf, een moment van keuzes en communicatie!) En door de communicatie en de reacties over en weer in die relatie blijkt wel of relaties zich werkelijk gezond kunnen ontwikkelen! En dat vergt soms weer moeilijke keuzes.
Of ... neem je genoegen met heel veel
minder en blijf je in oude "eigenlijk ontgroeide" situaties hangen en laat je je beperken door die oude of bestaande patronen?
Het is niet een ander die je beperkt, je kunt hooguit denken dat een ander je beperkt, je kan je hooguit laten gijzelen door je eigen idee/overtuiging dat je dingen niet zou kunnen of mogen. (dit is wat ik bedoel met :"je moet iets gedacht of geloofd hebben om te doen wat je doet)".
Als je gelooft dat "een ander" (je "vriendinnetje") je niet meer je oude patroon garandeert, als je je eigen keuzes zou maken, dan realiseer je niet meer wat je voor jezelf nodig hebt.
Je kunt je bijvoorbeeld emotioneel laten gijzelen als je verwacht dat een ander "je zal laten vallen" als je niet doet wat je denkt dat er van je verwacht wordt, je beperkt dan in wezen jezelf door hierin mee te gaan en je blijft hangen in een ongezonde onvolwassen relatie! Bepaal dus zelf wat jouw keuze is en word je vooral bewust in hoeverre je je eigen passie, je hart, of je eigen "verstand" laat leiden. Werkelijke gezonde keuzes worden vanuit jet hart gemaakt en niet zoals we vaak leerden, vanuit het verstand!
Het is niet een ander die je beperkt, je kunt hooguit denken dat een ander je beperkt, je kan je hooguit laten gijzelen door je eigen idee/overtuiging dat je dingen niet zou kunnen of mogen. (dit is wat ik bedoel met :"je moet iets gedacht of geloofd hebben om te doen wat je doet)".
Als je gelooft dat "een ander" (je "vriendinnetje") je niet meer je oude patroon garandeert, als je je eigen keuzes zou maken, dan realiseer je niet meer wat je voor jezelf nodig hebt.
Je kunt je bijvoorbeeld emotioneel laten gijzelen als je verwacht dat een ander "je zal laten vallen" als je niet doet wat je denkt dat er van je verwacht wordt, je beperkt dan in wezen jezelf door hierin mee te gaan en je blijft hangen in een ongezonde onvolwassen relatie! Bepaal dus zelf wat jouw keuze is en word je vooral bewust in hoeverre je je eigen passie, je hart, of je eigen "verstand" laat leiden. Werkelijke gezonde keuzes worden vanuit jet hart gemaakt en niet zoals we vaak leerden, vanuit het verstand!
Ik had net nog een boeiende discussie
over "iemands dromen", je droom waarmaken dus.
Er kwam een prachtig citaat langs van
Einstein: “Met veel realiteitszin bereik je niets....het zijn de
dromers die de toekomst veilig stellen ( Einstein) “
Durf je nog je droom, je werkelijke
passie, je diepste gevoel en verlangens werkelijk te leven, of zet je je
“verstand” in plaats van je gevoel zo aan het werk waardoor je
werkelijke droom, je passie nooit bewaarheid zal worden?
Laat je je als het ware "gijzelen" door de beperkingen die anderen zien en je opleggen, die je gaan vertellen dat iets "niet mogelijk is"; die het je vaak door hun houding ook erg onmogelijk maken? (althans je zal voor jezelf moeten gaan staan om toch je leven te leiden en dat is vaak onze angst, die keuze gaan we nogal eens uit de weg!)
Laat je je als het ware "gijzelen" door de beperkingen die anderen zien en je opleggen, die je gaan vertellen dat iets "niet mogelijk is"; die het je vaak door hun houding ook erg onmogelijk maken? (althans je zal voor jezelf moeten gaan staan om toch je leven te leiden en dat is vaak onze angst, die keuze gaan we nogal eens uit de weg!)
Of ... durf je je werkelijke gevoel nog
te voelen, je diepste gevoel van verlangens in je leven te voelen, je
passie te voelen ... en... je passie te leven en toe te laten in je leven?
Neem je voor jezelf de tijd om te "dromen"? Er achter te komen voor jezelf wat je werkelijk wil, wat je in diepste verlangt en nodig hebt om voor jezelf te realiseren?
Werkelijk je passie te voelen, te
voelen wat je diep van binnen werkelijk verlangt van het leven?
Soms vraagt dit een besluit, een actie,
een stap die moeite kost, een stap die risicovol lijkt.
Door die risicofactor blijven we
vaak hangen in onze comfort-zone, die eigenlijk meestal heel wat minder comfortabel
aanvoelt dan het woord zou suggereren, alhoewel we met ons verstand onszelf graag overtuigen dat "blijven hangen in onze oude omstandigheden" veel verstandiger is.
Met je verstand ben je vaak meer in
staat om alle "risico's" te verzinnen en te benoemen die ons juist afhouden van het realiseren van onze
werkelijk droom.
Wat we risico's noemen zijn vaak de angsten voor onze eigen keuzes, de angst om werkelijk voor onszelf te durven gaan. De angst voor weerstand. De angst die we bedachten dat we wel eens niet zouden kunnen krijgen wat we nodig hebben.
Wat niet eens een risico is .... als we door door hebben dat "er niet voor te gaan" erin resulteert dat we het zéker niet krijgen !!! Onze passie volgen biedt dus altijd meer!
Het is net als bij al die vriendschappen die in werkelijkheid wel degelijk mogelijk bleken ...
Het hoeft helemaal niet of-of te zijn, omdat een vriendinnetje je opeist en ze daarmee slechts een "zogenaamd vriendinnetje" is en je gijzelt. Het kan gezond én-én zijn, een echte vriendschap met meerdere werkelijk vriendschappen, en dat blijkt vrijheid!
Uiteindelijke is onze eigen houding van (nog) niet de benodigde actie te hebben ondernomen de énige reden waarom we er nog niet zijn komen !!!!!!!!!!!!!!!!!
Wat we risico's noemen zijn vaak de angsten voor onze eigen keuzes, de angst om werkelijk voor onszelf te durven gaan. De angst voor weerstand. De angst die we bedachten dat we wel eens niet zouden kunnen krijgen wat we nodig hebben.
Wat niet eens een risico is .... als we door door hebben dat "er niet voor te gaan" erin resulteert dat we het zéker niet krijgen !!! Onze passie volgen biedt dus altijd meer!
Het is net als bij al die vriendschappen die in werkelijkheid wel degelijk mogelijk bleken ...
Het hoeft helemaal niet of-of te zijn, omdat een vriendinnetje je opeist en ze daarmee slechts een "zogenaamd vriendinnetje" is en je gijzelt. Het kan gezond én-én zijn, een echte vriendschap met meerdere werkelijk vriendschappen, en dat blijkt vrijheid!
Uiteindelijke is onze eigen houding van (nog) niet de benodigde actie te hebben ondernomen de énige reden waarom we er nog niet zijn komen !!!!!!!!!!!!!!!!!
Leven we in onze “angstige veilige modus”, ik
bedoel te zeggen, proberen we al onze opgeworpen risico's te vermijden, of
durven we werkelijk voor onszelf te gaan?
Stel je voor dat je nog 35 jaar te
leven hebt …. wil je die werkelijk blijven opvullen op de manier zoals je nu je leven
leeft, waarbij je mogelijk zelfs je liefste wens of je werkelijk diepste behoefte en verlangen misschien opgeeft? Zou je andere acties moeten nemen om werkelijk bij je droom
uit te komen?
Hoeveel geef je op door te leven zoals
je doet?
Hoeveel heb je te winnen?
Mijmer eens en droom, voel eens intens wat
het je zou doen als je werkelijk je droom zou leven!
Ik wens je van harte dat je je droom,
je passie, realiseert...!
Maak het plaatje van je einddoel voor jezelf eens helder, voel alvast een even hoe dat zou voelen,wat je dan werkelijk voelt, zie alvast een even wat je dan ziet, hoor alvast eens even wat je dan hoort, wat je tegen jezelf zegt wat anderen dan tegen je weten te zeggen, weet alvast eens even wat je dán weet, durf dat plaatje eens in te stappen en ervaar .....voel alvast de dankbaarheid die je dan voelt, ..... en zet dan je eerste stap!
Je hoeft nog niet de hele weg te kennen, die hoeft nog niet uitgestippeld te zijn, die ontplooit zich gaandeweg vanzelf als je je kompas op je passie richt, de weg die ontplooit zichzelf, sta er alvast voor open. Jij dient zelf de eerste stap te zetten, gewoon die eerste simpele stap .... en nadien gewoon weer telkens alleen die eerste simpele stap! Meer is niet nodig voor realisatie ....!
Moet toch te doen zijn ....?
Heel veel succes ... ik bewandel dezelfde weg ...! Zou zo maar kunnen dat we elkaar zijn tegen komen.
Maak het plaatje van je einddoel voor jezelf eens helder, voel alvast een even hoe dat zou voelen,wat je dan werkelijk voelt, zie alvast een even wat je dan ziet, hoor alvast eens even wat je dan hoort, wat je tegen jezelf zegt wat anderen dan tegen je weten te zeggen, weet alvast eens even wat je dán weet, durf dat plaatje eens in te stappen en ervaar .....voel alvast de dankbaarheid die je dan voelt, ..... en zet dan je eerste stap!
Je hoeft nog niet de hele weg te kennen, die hoeft nog niet uitgestippeld te zijn, die ontplooit zich gaandeweg vanzelf als je je kompas op je passie richt, de weg die ontplooit zichzelf, sta er alvast voor open. Jij dient zelf de eerste stap te zetten, gewoon die eerste simpele stap .... en nadien gewoon weer telkens alleen die eerste simpele stap! Meer is niet nodig voor realisatie ....!
Moet toch te doen zijn ....?
Heel veel succes ... ik bewandel dezelfde weg ...! Zou zo maar kunnen dat we elkaar zijn tegen komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten