Zo ben ik nou eenmaal ….
Ken je die?
De uitspraak dat iemand zegt: ” Zo ben ik nou eenmaal ... “
Vaak komt daar dan nog even achter :”Ze nemen me dus maar zoals ik ben.”
Ik moet altijd even glimlachen als ik dat iemand hoor zeggen ...
Ik neem ze graag zoals ze zijn ... en tja... dat is toevallig meer dan wat ze zeggen te zijn dus!! Vandaar die glimlach ...
Mensen die zich identificeren met gedrag, die maken zich daarmee kleiner dan ze werkelijk zijn.
Je vertoont bepaald gedrag op een bepaald moment, maar je bent zo veel meer dan dat gedrag alleen!
Je bent het veld van alle mogelijkheden, en dàt is dus wat je bent!
Het doet me denken aan het eikeltje en het eikenbos.
Dus.. ik neem iemand dan zoals hij IS, als veld van alle mogelijkheden. (Ik sta dan wel eens in het blauwe hinein te kletsen, dat wel, het eikeltje hoort me dan nog niet, maar het eikebos wel!)
Lichte verbazing nadien als blijkt dat ik hen niet (zoals zij zelf deden), identificeer met hun oude gedrag!
Ik heb dan ook nog eens de neiging om vriendelijk hardop te vertellen dat ik dat nou echt de allergoedkoopste smoes vindt om niet te hoeven veranderen.
Grappig genoeg heb ik meermalen terug gehoord dat door mijn houding mensen zich meer persoonlijk benaderd voelden en het konden waarderen dat ik hen eigenlijk veel serieuzer nam dan menigeen in werkelijkheid deed, menigeen voegt zich ….
Zo ben ik nu eenmaal … tjaa... als je werkelijk tot stilstand wil komen dan moet je dàt vooral blijven roepen, wie weet we daar in tuint!
Ik niet … ik wist dat je meer was!
En ik neem je zoals je bent, dat was toch wat je wilde?!
Met een glimlach!
© Yvonne Mooijman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten