vrijdag 17 januari 2014

Hoe laat je jezelf zien?

Energie, wat is het toch een fenomeen.

Energie is stroming.
Leven is stroming.
Liefde is stroming.
Gelukkig zijn is stroming.

Wat kan het zwaar op de maag liggen als stroming ineens verdwenen lijkt, lijkt te stagneren, terwijl niet de stroming stagneert (die vindt zijn weg wel) maar als we "de weg", het kanaal waarlangs de levens-energie door ons heen stroomt, zelf stagneren door voornamelijk "verstandig" te willen zijn, in plaats van ons hart en gevoel te volgen.

Stagnatie ontstaat als we niet meer vanuit "onze hart-energie" leven maar meer op onze "mind"/ons oordeel gaan vertrouwen.
We komen dan op regels en oordeel uit, wat niets meer met ons werkelijke gevoel te maken heeft.  Vroeger werd dat "je moet vooral verstandig zijn" genoemd, tegenwoordig weet men dat hart-energie verbonden is met het onbewuste diepe weten" wat we allemaal in ons hebben, het diep van binnen toegang hebben tot de werkelijke bron van kennis die in ons-zelf zit.

Geen kerk, gezin of ouders, leerkrachten, boeken regels of politiek die ons (nog) kan vertellen wat "onze levensweg is", hoewel we dat lang geloofd hebben dat zij met zijn allen de waarheid in pacht hadden.

We dienen met onszelf "in het reine" te komen, naar ons eigen hart te leren luisteren, te leren herkennen wat voor ons wezenlijk van belang is. ons eigen hart te laten spreken en vooral daarnaar te luisteren en te leven. Hartenergie is veel vollediger, zachter, gevoeliger dan de hersenenergie, (mist we haar hebben leren toelaten en herkennen).

Vrouwen verstaan die kunst over het algemeen iets makkelijker dan mannen, we leven in een maatschappij waarbij het verstand, de zogenaamde mannelijke energie behoorlijk overgewaardeerd is geworden. Dus logisch dat juist zij gewend zijn verstandelijke keuzes te prevaleren (zelfs als ze zelf aanvoelen dat het niet voelt, klinkt aardig dubbel en dat is het ook!) Vrouwen hebben meer geleerd hun hart te laten spreken, op hun gevoel te vertrouwen, hun intuïtie/"helder weten" te volgen! Over verstandig gesproken .... je hart volgen is heel verstandig :-) !

Onze antwoorden die we vroeger vanuit anderen kregen opgelegd, dienen we weer zelf te gaan "voelen", onze antwoorden weer bij onszelf  "in" te voelen.

Ver-antwoord-ing is ons eigen antwoord vinden "in"/binnen onszelf, en als we die eigen verantwoording niet nemen, "voelt" het dan ook bij ons niet goed, zo simpel is het!  We voelen onszelf dan niet goed met onszelf!

De weg is terug van onze "mind" en "oude regels", naar leren weer voelen wie we zijn en dat ver-wezen-lijken, waardoor we weer ons echte wezen kunnen tonen!
 
We moeten weer "leren varen op onze eigen kompas", terwijl we vroeger leerden op het kompas van anderen te varen, zogenaamd "braaf" de regels van anderen op te volgen, we leerden niet onze eigen innerlijke "wijs"-heid te volgen , met het gevolg dat veel mensen een dubbel leven leiden met alle gevolgen van dien.

Gevolg is schuldgevoel en verwarring, als we ons verstand niet in overeenstemming kunnen krijgen met ons gevoel, omdat we niet geleerd hebben "op ons-zelf" te mogen vertrouwen, onze eigen weg te volgen, verwachtingen te doorbreken als dat moet. We leerden ons aan te passen, regels op te volgen, ofwel "ons-zelf los te laten"!

Niets is fnuikender dan onszelf negeren, fnuikend voor zowel onszelf als onze omgeving!

Menselijk interactie .....  stroming.
We kunnen de stroming nooit tegen houden, we kunnen onszelf hooguit blokkeren waardoor we de levensstroom niet meer door ons heen laten vloeien ….

We kunnen het leven niet “leiden of sturen”, hooguit in onszelf tegen houden, het leven stroomt als het goed is door ons heen, pas dan zijn we werkelijk onszelf, opgewekt, vrolijk, sprankelend …. ervaren we onszelf als gelukkig en gepassioneerd!
We zijn weer de sterre-kinderen, onze ogen zullen fonkelen!

We kennen allemaal het gevoel! De momenten waarop we onszelf op onze uitmuntende manier tegen komen! Een heel herkenbaar gevoel! Ons ineens gelukkig voelen, ons ware zelf herkennen, vaak via de ander! Ieder van ons denkt ineens terug aan dat juiste moment! Dat gevoel van geluk is dan onmiskenbaar!

De perioden echter waarin we ons "leven slijten" waarin we niet meer werkelijk onszelf durven zijn, die nemen we helaas vaak méér voor "waar" en gebruikelijk aan, we zijn tè veel en tè vaak gewend ons "ware zelf" niet toe te laten!! We "zetten ons masker" op en zeggen gelukkig te zijn, terwijl we soms ons leven dan soms meer "slijten" in plaats van het te (be)-"leven"!

We zijn de sterre-kinderen ....!
Wanneer we soms plots in  angst verzanden, angst om te kunnen verliezen, onze "mind" in plaats van ons "gevoel/innerlijk weten" gaan volgen, een “veilig lijkende” strategie gaan volgen in plaats van onze passie te leven, dan raken we onszelf als sterre-kind kwijt, blokkeren we onze levensstroom, leiden we de stroom om, buiten ons om … en er blijft weinig meer van onze sprankeling over …. helaas, we doven, raken verdoofd en dobberen in het "oude vertrouwde", het onszelf helaas ondermijnende patroon weer voort!

Soms "overvalt" het leven ons even, worden we letterlijk ineens door het leven even "aangeraakt", raken we ineens in de flow, weten we weer even wie we werkelijk zijn!

Wat zou het een weldaad zijn, als we beseften dat we de weg vrij kunnen houden, het leven toe kunnen laten, we niet zelf in moeten grijpen, maar het leven in ons en door ons heen toe mogen laten!

Ik zie zo graag blije mensen!
Hoe blij ben je nu?
Durf je je passie te leven?
Durf je "de regie" los te laten in de wetenschap dat “het leven” jouw weg al kent, terwijl jij je enkel nog maar van je verleden bewust bent?
Of stagneer je die weg en ben je op “een lager pitje” je verleden aan het herhalen .....

Open je hart en laat het leven via jou toe! Breek uit je verstarde cocon, en wees (weer) de vlinder en vlieg tot de horizon! Herleef, beleef je werkelijk potentieel! Leef ... en leef voluit!

Het leven is een sensatie, een belevenis, leven is het meervoud van lef, (zoals Loesje terecht opmerkt.)
Lef om vooral jezelf aan te durven gaan! Lef om je aan de buitenwereld te tonen zoals je als sterre-kind werkelijk bent en bedoeld bent te zijn,lef om je werkelijke passie te kunnen (be)leven!

Open de windows van je hart en laat je innerlijk naar buiten stralen! Dáár was je leven als sterre-kind  voor bedoeld …., te leven, te stralen, je ogen te kunnen laten schitteren in de ogen van mede sterre-kinderen! Opgelucht en blij vanwege de herkenning .... !!!!




Het leven is je vriend, het leven is je metgezel. 
Beweeg je op de stroom van de levensenergie mee … laat zien wie je bent … voel wie je bent, respecteer jezelf.
Leef, beleef … en straal!

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Geen opmerkingen: