vrijdag 30 november 2012

There was just no turning back.


Ik herinner mij van die schier zeldzame
betekenisvolle momenten

Je ontmoet elkaar, kent elkaar niet
en als uit het niets blijkt dat alles reeds aanwezig was

er is al heel veel meer
dan je ooit voor zo'n moment
voor mogelijk zou kunnen houden
je had simpelweg geen weet van een bedoeling
je komt op elkanders pad en reageert alsof je elkaar al levens lang kent
vertrouwdheid alom zonder daarvoor ook maar
enige verklaarbare reden

Het is als ademhalen
soms denken we dat we dat zelf doen

tot het moment waarop we ons bewust worden
dat we geademd blijken te worden.

Soms is ons leven een heel veel groter raadsel
dan we ooit voor mogelijk hielden

we kunnen ons verzetten
onze logica er op los willen laten
maar soms lijkt het een aanvaarden te moeten zijn
van wat blijkt te zijn echter zonder enige handzame routeaanduiding

onverwacht
kruisten onze wegen
zonder enige handleiding
met ons hart slechts als enig kompas


I did't choose you
I just took a look at you and than
there was just no turning back.


sommige wegen zijn echt(er) ondoorgrondelijk
het leven vindt altijd weer zijn weg
en telkens blijkt het weer
verrassend en

OK


© Yvonne Mooijman


Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

donderdag 29 november 2012

Blijk je zómaar ineens in verbinding te zijn!

..

Door met onze aandacht naar "binnen" te gaan,
door werkelijk naar ons gevoel te gaan,
komen we vanzelf in aanraking / verbinding met onze diepste bron,
onze diepste "wijs-heid"
de "bron" die "waar" maakt wat zich "buiten" lijkt af te spelen.
Het doet ons weer "voelen" wie we zijn.

.. 


Een aangrijpend plaatje wat prachtig laat zien dat door met je aandacht naar "binnen te gaan" je pas werkelijk uiting kan geven aan "wie je bent".

Vanuit "jezelf" sta je in verbinding met je diepste wijsheid, je bron, je waarheid, je creativiteit, je authenticiteit.

"Jezelf" is voor mij: "wie je in oorsprong bent nog zonder oordeel, nog zonder aannames, los van alle door anderen aangeleerde "wetten/regels, regels die vaak niet meer doelmatig zijn, hun tijd reeds ver achter zich hebben gelaten.

Voor volwassenen is het vaak "weer terug gaan vóór / voorbij het oordeel", naar het moment nog vóór we tot oordeel overgingen, het moment waarop we nog in staat waren "te zijn" zonder oordeel of veroordeling. 

Bewustzijn is ... de geconditioneerde / aangeleerde verwachtingen vanuit het verleden terug in de tijd voorbij gaan, zonder schuld, zonder schroom, en weer teruggaan naar het moment van waarnemen wat we waarnemen door ons "voelen", onze tastzin,  wat we zo afgeleerd hebben.

Puur waarnemen is (nog) zonder oordeel! Voelen is (nog) zonder oordeel!
Pas na het waarnemen en voelen, hebben we aangeleerd er over te gaan denken en er onze aannames en oordelen over los te laten, hetgeen onze beperkingen creëerde, we legden en lieten ons gedrags-regels opleggen die ons soms al lang niet meer ondersteunen, vaak cultureel bepaald werden, maar daarmee niet per definitie het leven definieerden.

Emoties worden vaak verward met "voelen" en "gevoelens".
Emoties komen pas na het waarnemen en na de gevoelens nadat we ons oordeel er over heen gelegd hebben, het zijn resultanten van gevoelens die overweldigd zijn geworden door een oordeel.

Dergelijke gevoelens verweven van oordeel / afkeuring houden ons helaas verre van onze bron!

Dit kind kan intens zichzelf zijn omdat hij zijn muziek weet te maken, zonder er een oordeel over te geven, hij geniet, is zichzelf, is zijn bron. Zou hij "kritisch / oordelend hebben moeten gaan luisteren" dan verloor hij per onmiddellijk zijn aangeboren mogelijkheden tot zelf-expressie!

Vrij zijn is zelf-expressie, het puur in jezelf waarnemen / voelen / authentiek zijn en van daaruit ervaren / voelen hoe het leven ons in flow weer meevoert op zijn weg ....

Werkelijk in onszelf weer durven voelen en voelen wie wij werkelijk zijn, om van daaruit vrij in ons gevoel / los van enige schroom, onze eigen weg weer te kunnen vervolgen ...

Ga het leven aan, zoals deze kleine man nog doet ...

Diep van binnen "weet" je, "kan" je, "voel" je, je hoeft geen "keuzes" te maken, die worden door je Ziel voor je gemaakt,  je "doet" (als je zonder oordeel bent) als van nature wat goed is voor je Ziel,  je komt in de flow en "doet" wie je werkelijk "bent" .....

Het is de plek waar "gelukzaligheid" plaats vindt, het wordt ook wel "Ziels-gelukkig-zijn" genoemd.

Zie ook Firework.

© Yvonne Mooijman


Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

vrijdag 23 november 2012

Gewoon blij

..

Heb je dat nou ook wel eens?

Dat je je ineens bewust wordt van een goed gevoel en dat gewoon even kwijt "moet"?

Haha … ik ben dan weer zo'n aparte die dat dan niet voor zich kan houden.
Niet dat de ander er iets mee moet, het wil er gewoon even uit, "het" wil gedeeld worden!

Haha, zo kon ik vroeger (en nog steeds), heel blij worden (en me daar bewust van zijn) en dat dan even tegen mijn omgeving vertellen.

Ik had iets leuks gedaan of iets gekocht of gekregen wat me blij maakte en dat uitte in dan!
Niet één keer, niet twee keer, nee gewoon elke keer dat het gevoel in me opborrelde en ik me blij voelde kon ik het gewoon niet laten dat te vertellen … dat deed me gewoon goed!

Ik hou er van om dingen "te delen" en dus floep ik er alle blije dingen gewoon met regelmaat uit!

Met de minder blije dingen heb ik nog wel eens de neiging om tegen mezelf aan te gaan zitten praten, dat werkt ook geweldig voor me, maar de blije dingen willen gewoon gedeeld worden lijkt het en die floepen er dan ook met regelmaat ogenblikkelijk uit!

Ik heb wel eens de opmerking gekregen dat ik dan al 20 keer geopperd had dat ik ergens blij mee was.
De ontvanger / toehoorder kon dan wel eens zeggen dat hij het al wist, had gehoord en als info had opgeslagen, ik het dus niet nog 19 keer hoefde te vertellen toch?

Ik kon dan stralend verkondigen dat het die functie van informatie ook niet had, het wilde er dan alleen gewoon even uit ... "het" wilde simpelweg gedeeld worden!

Ik kan gelukkig nog altijd blij worden van iets heel simpels en “vanzelfsprekends” en dat dan 20 x en meer zeggen …. dus … als ik ooit een keer zeg dat ik ergens heel blij mee ben …

... wil het er gewoon even uit!


© Yvonne Mooijman


* “vanzelfsprekends” :

Voor mij is niets vanzelfsprekend … wat ik met “vanzelfsprekend” bedoel is in dit kader wat voor een ànders soms als vanzelfsprekend ervaren kan worden. Ik word er mogelijk zo blij van juist omdat ik niets als vanzelfsprekend ervaar!

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling

vrijdag 16 november 2012

Jarenlange trouwe inzet ....





Jarenlange trouwe inzet ….

Ik besloot gisteren spontaan het graf van mijn schoonmoeder te bezoeken.

Haar zoon is overleden. De zoon die ze vaak meenam als ze ergens naar toe moest, zodat als ze hem meenam ze ten miste in de gaten had wat hij deed, alles beter dan hem thuislaten. Een zoon aan wie zij veel aandacht heeft geschonken, wat beslist “wel eens” ten koste van de aandacht voor de rest van het gezin “leek te gaan.” Zo kon dat ook beslist gevoeld worden door de rest van de kinderen. Ze deed naar beste vermogen binnen de omstandigheden wat er voor haar gezin nodig was onverlet de gevoelens zoals die door haar diverse kinderen ervaren werden.

Vaak wordt slechts één kant van “het verhaal” gehoord of gezien, de rest van het gezin kwam wel eens aandacht te kort voor hun gevoel, als moeder moest ze “dealen” met de situatie waarin ze zat en dat deed ze en dat deed ze zo goed mogelijk en naar vermogen.

Ik heb ervaren wat voor een moeilijke taak zij in dit leven had die taak heeft ze jaren geleden volbracht, een taak die haar vaak veel te zwaar viel, je kunt het in de ogen van anderen ook niet altijd voor iedereen goed gedaan hebben.

Ze was een vrouw naar mijn hart.
Ze was klein schriel en tenger, en ze wàs er voor de volle 100% voor je, ongeacht wie je was.

In haar bijzijn hoefde niemand het in zijn hoofd te halen schamper over een ander te doen, die kreeg onverbiddelijk de wind van voren! Ze was in staat te meegaand te zijn in een poging de “vrede” te bewaren, als ook in staat om onverbiddelijk haar menig te geven als dingen de kern raakten en het principieel werd.

Ik herinner me een gesprek waarin hij vertelde dat ze ongezouten haar mening had gegeven toen hij had gezegd “voor haar tien anderen” toen ik de verkering had uitgemaakt.
Dat was een manier van reageren die ze niet van hem wist te appreciëren, ze vond het op dat moment  niet respectvol naar mij toe en ze had hem aangezegd, beter bij zichzelf te rade te kunnen gaan, in plaats van af te geven op een ander of badinerend te doen over wie dan ook.
Zo'n badinerende houding accepteerde ze niet, van niemand niet en zeker van haar kinderen niet!
Ze kwam voor je op als het moest. Ze hield niet van ruzie maar als het moest dan zei ze precies waar het op stond, zo klein en tenger als ze was ….

Het frappante was dat zij toch ook hierom door hem zeer bewonderd werd en alom gerespecteerd. Ik kreeg het verhaal dan ook onmiddellijk in volle glorie van hem te horen toen we weer on speaking terms waren. Hij was trots op haar, ondanks en dankzij, de tegenstand die zij hem bood en ook diende te geven, want anders nam hij "gerust" alle ruimte in die er was, hij had kennelijk ooit besloten dat als ruimte niet ingenomen werd dat die niet onbenut gelaten diende te worden. Hij was, leek het, op zoek naar de sterkte in persoonlijkheden en wist dat uiteindelijk in zijn omgeving ook op te roepen, zelfs uit te dagen.  Hoe dan ook hij wilde aandacht, weerwoord en dat kreeg hij van mijn schoonmoeder, kritiek oproepen (wat hij als de beste kon),  was voor hem ook een duidelijke vorm van gezien worden. En hij werd gezien ... Hij hield van haar.

Als hij de wind van voren kreeg van haar kon hij er trots op zijn, hij voelde zich ten minste serieus genomen, hij voelde zich dan misschien wel niet gehoord, echter wel degelijk gezien. Eigenlijk was kritiek een vorm van aandacht en voor aandacht daar kon hij voor gaan zitten!
Ondanks dat hij dat respect voor haar soms zeker wel naar buiten bracht en het onder meer naar mij duidelijk werd verwoord, werd het helaas (zoals vaak gebeurt), niet rechtstreeks naar haar persoonlijk geuit als bewondering, en ja zo gaat dat soms met moeders. Ondanks dat bewonderde hij haar zeer!
Het zou haar goed hebben gedaan, de waardering ook  rechtstreeks te krijgen, de waardering voor wie ze was en waar ze voor stond …

Mijn schoonmoeder …. ik heb haar vaak in onmacht gezien, knokkend om overeind te kunnen blijven binnen haar gezin.
Ze had vijf kinderen waarvan de jongste pas 5 weken was toen ze weduwe werd.
Tijdens de zorg voor haar jonge gezin is ze heel veel gesteund door andere vrouwen, tantes, die de zorg voor haar gezin waar mogelijk mede mogelijk maakten. Vrouwen net als zij, die vaak enorm veel inzet toonden, behulpzaam waren, de kinderen in bad stopten. Ook daar werd het niet altijd op waarde geschat … bemoeials hoorde ik ze naderhand wel eens getypeerd worden door de kinderen, en ach in kinderogen kan je dat zo ervaren, dat snapte ik wel, door hem werden de tantes echter stuk voor stuk geprezen, hij had ook daar veel aandacht gekregen en daar hield hij van! We hebben de tantes vaak bezocht en ik mocht ze allemaal stuk voor stuk!

Het was een gezin, dat opgroeide zonder vader, hij overleed aan longkanker toen zijn vrouw net bevallen was van de jongste.
Je krijgt dan in de ogen van de kinderen (met de situatie mee) een aantal tantes, die je moeder zomaar komen helpen.
Tantes die ook hun grenzen trachten aan te geven in een gezin met jonge kinderen waar de aandacht verdeeld moest worden, wat soms heel moeilijk was, vrouwen weer die voor de volle 100% voor het het wel en wee van dat gezin stonden!

Zij konden soms behoorlijk miskend worden.

De tantes, ik heb ze in mijn hart gesloten, Tante Rietje, Tante To, Tante Jo, Tante Dientje …
Ieder zoals ze waren, ieder met volledige inzet … en helaas werden ze soms evenredig aan hun inzet miskend!!!

Waar ze door haar gezondheidsklachten soms onmachtig leek, kwam de oerkracht van mijn schoonmoeder in haar boven op het moment dat zij besefte dat ze niet lang meer te leven had.
Ze kreeg leverkanker, een vreselijk proces. Ze heeft in haar leven langdurig en veel medicijnen geslikt, haar lichaam bleek uiteindelijk ondermijnd.

....

Ik besloot vandaag na de crematie van haar zoon een orchidee op het graf van mijn schoonmoeder te leggen als ode aan ook haar onvoorwaardelijke en persoonlijke inzet.

Ik kon in eerste instantie de ingang van de begraafplaats niet meteen vinden, (die bleek verlegd) en ik kwam uit bij een bloemenwinkel daar vlak bij. Bij binnenkomst stond deze roos in een grote emmer rozen  afwachtend in alle rust heel liefdevol naar mij te knip-ogen.

Ik besloot haar uiteindelijk te kopen …een roos ... voor mezelf  .... als symbool voor mijn eigen jarenlange inzet.

Vrouwen doen er goed aan (heb ik geleerd) zichzelf de schouderklop te geven als ze die verdiend hebben ... en ik vond dat ik hem verdiend had ... voor 25 jaar en langer trouwe dienst ...

Symbolisch ook, voor alle vrouwen die er waren … die hun leven gedeeld hebben met en in dit gezin …

Ik heb de tak orchideeën die ik bij me had op het graf van mijn schoonmoeder gelegd.
"We" hebben:  mijn schoonmoeder, zijn familie, zijn broers en zussen, mijn kinderen nichten en neven en ikzelf  “niet in de laatste plaats” , ieder in etappes onze eigen inzet geleverd.
We "waren" er allemaal, geëerd of geprezen gezien of niet gezien, afhankelijk van de situatie op bepaalde momenten al of niet in de onmiddellijke nabijheid maar altijd “aanwezig”.

Onafhankelijk of je in iemands nabijheid vertoefde … we waren er als vrouwen allemaal ons leven lang…

De orchidee heb ik bij mijn schoonmoeders graf achtergelaten, als hulde voor haar inzet.

In de winkel kocht ik spontaan deze roos óók als symbool voor alle ook ongeziene “vrouwen” die er waren in het leven van mijn schoonmoeder en haar gezin … die meehielpen en soms niet de waardering ontvingen die ze in oorsprong verdiend zouden hebben.

Stuk voor stuk vrouwen in en rond dit gezin, die alles wisten te geven wat ze in zich hadden, stònden voor wie ze waren, in staat bleken liefdevol hun verbinding aan te gaan, stuk voor stuk niet over zich wensten te laten lopen, hun grenzen leerden aan te geven en bovenal ... zichzelf gaven in relatie en onvoorwaardelijk wisten lief te hebben.

Een roos voor alle vrouwen … met een zorgzaam karakter, vrouwen die als vrouw zijnde niet op roem uit waren en er “gewoon” in al hun grootsheid “waren” ….

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

maandag 12 november 2012

Het nog onbegrijpelijke ....

Het (nog) onbegrijpelijke ....

Wat tot op heden
voor ons 
nog onbegrijpelijk is
heeft echter in ons hart 
reeds zijn plek gevonden
zelfs al beseffen wij dat nog niet ...
en kunnen wij er nog even niet bij ...
Aan ons .. 
op deze
"onze eigen" plek 
te mogen komen, 
want ...

Pas...

Voorbij ons oordeel
daar is de plek
en slechts daar ...
hervinden wij  ... onszelf
en .... elkaar.

Liefs

Yvonne

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

zondag 11 november 2012

Soms “weet” je ineens ….

..
Er zijn van die momenten, waarop ineens inzicht of “kennis” zich bij je openbaart.
Ik heb het dan zelf niet beredeneerd, ineens “is” het er.

Meestentijds overkomt het me op een “onbewaakt” moment, zo'n moment waarop ik me nauwelijks bewust ben dat ik wakker ben, ofwel nog nauwelijks bewust dat ik tegen de rand van “slapen / waken” aan lig. Vroeger overkwam het me vooral 's avonds, tegenwoordig overkomt het me 's morgens vroeg. Ik kan dan een enkele keer om een uur of vijf/zes heel rustig wakker zijn en ineens dingen weten die als een flits binnenkomen. Het verbaast me telkens weer als het me overkomt, want het is letterlijk “me overkomen”. Tegelijkertijd geloof ik er niet in dat "het leven je overkomt," je maakt er deel van uit. Alles staat met alles in verband. In die zin "overkomt" het je dus ook niet zomaar, je moet in een bepaalde state of mind zijn, misschien zelfs beter gezegd in een state "out of mind" om "er" in te kunnen geraken.

Niet iets wat van buitenaf of buiten me om gebeurt, meer alsof het ineens binnen gelaten wordt.
Het heeft wel duidelijk met mij te maken, ik moet me in een staat van ontvankelijkheid bevinden.

Zo'n staat van ontvankelijkheid kan me tevens overkomen bij sommige tv programma's waarbij menselijke emoties getriggerd worden of diepgaand worden weergegeven, waarbij mijn emotionele staat heel open kan blijken te staan en ik me in een bewustere staat dan de slaap/waakstand in staat blijk soortgelijke informatie binnen te kunnen laten komen. Op zulke momenten kan ik ook zeer ontvankelijk blijken, dit zijn vaker de momenten die me inzicht in mezelf doen verschaffen. 's Morgens heeft het bij mij vaker met anderen in mijn directe omgeving te maken.

Ineens kan ik dan een ingeving, een gevoel, een “weten” ontvangen, waarbij me letterlijk iets “ingegeven” wordt.
Ik “heb” de kennis of een bepaald inzicht in een situatie ineens tot mijn beschikking, uit het “niets” er zat geen denkproces aan vooraf, het werd niet door mij gecreëerd het werd als het ware vóór mij gecreëerd en in me toegelaten. Het is te vergelijken met ademhalen. We nemen vaak aan dat wij ademhalen, maar in werkelijkheid "worden" we geademd, we zijn zelfs niet eens in staat om het ademhalen te stoppen voor een minuut of twee om daarna weer rustig verder te gaan. Eigenlijk zijn we onderdeel van een grotere intelligentie waar we allemaal deel van uitmaken en binnen dat groter geheel speelt zich van alles af.

Soms kan het zijn dat ik even later diezelfde kennis ineens niet meer tot mijn (bewuste) beschikking heb, die is er nog wel, maar niet voor mij op dat moment, mijn bewustzijn kan er dan als het ware weer even niet meer bij.

Ken je het gevoel dat je gedroomd heb en dat je wakker wordt en flarden van de droom of het gevoel van de droom nog ervaart, je zit als op het randje of net over het randje waarbij je dan even later de inhoud als het ware gewoon weer kwijt bent. Het kan dan zijn dat fracties van een seconde later of in de loop van de dag ineens weer flarden dezelfde of nieuwe “binnenkomen.” Soms kan je dan wat "spelen" met je bewustzijnsniveau, door "het streven ernaar" los te laten ofwel niet te willen, waardoor meer ontspanning weer optreedt en je weer flarden kan binnen krijgen.
Kennis krijgen we soms door "ruimte te geven" door juist niet te willen bedenken, maar door "open te staan" voor wat komt.

Veelal zijn dat momenten waarop "het onderbewustzijn" kennis met je wil delen waarbij het belangrijk is die “ontvankelijkheid” toe te staan.

Kort geleden overkwam het me nog dat ik vroeg in de ochtend wakker werd, heel rustig, heel vredig en ineens “wist” ik iets, wat ik normaal gesproken niet zou kunnen weten.

Op momenten of in periodes die “er toe doen”, overkomt het me vaker. Exact de kennis die ik dan even nodig heb kan dan binnenkomen om even later weer weg te zijn om dagen later soms ineens weer aanwezig te zijn.
Ik kan me dan erg bewust zijn dat ik de kennis heb gehad en weer geen toegang tot gehad hebben tot het opnieuw binnen kwam.
Zowel het aan- als afwezig zijn, het al of niet bewustzijn er van hebben, hebben beiden hun nut is mij gebleken.
Niet alles kan en moet altijd in het bewustzijn aanwezig zijn, maar momenten waarop ineens kennis even binnenkomt die overduidelijk niet via beredenering tot stand is kunnen komen zijn een bijzonder fenomeen. Het voelt ook bijzonder vertrouwd, alsof er voor me gewaakt wordt, me kennis aangereikt kan worden op heel bijzondere en vooral belangrijke momenten.
Het betreft altijd kennis die op zo'n moment gebruikt dient te worden en soms in een andere vorm dan op het eerste gezicht verwacht.

Het zijn geen conclusies via denkprocessen van mij, het is puur kennis, het is weten zonder wetenschap, het is beduidend meer dan wetenschap, het is een helder kunnen weten zonder dat er een denkproces aan vooraf  ging.
Het is vaak kennis die ik niet gekregen zou kùnnen hebben via redenering, het komt letterlijk binnen als via een open kanaal wat op heel bijzondere momenten letterlijk open en toegankelijk blijkt en meestentijds niet zo open staat.
Het is als een proces waarbij niet ik maar het onderbewustzijn bepaalt in welke mate dat kanaal open staat het is niet iets waar ik zelf enige bewuste zeggenschap over heb.

Het is de natuur die bepaalt, het is “mijn natuur”” die er in mee gaat (of niet).
Dat “of niet” dat schrijf ik er nu zo wel bij maar realiseer me dat ik niet weet of dat zo is, ik kan dat althans niet beredeneren, het is meer dat ik me zou kunnen voorstellen dat het zo zou kunnen zijn, even zo goed zou het anders kunnen zijn. Dat is vaak meer de staat waarin ik me normaliter bevind.
Ik sta open voor zowel de ene als de andere mogelijkheid. Ook een ontvankelijkheid, maar een andere vorm. Ik ga dan meer ”tastend” aan de gang.

De ingevingen van helder weten die ik op bepaalde momenten krijg zijn van een andere orde, dat is een “helder weten” een toegang hebben tot kennis, zonder enige beredenering waarbij het weten zo onmetelijk diepgaand is dat er geen twijfel mogelijk is wat mij betreft. Daarbij is het niet een “zou kunnen” of “zou anders ook kunnen zijn”
Ik kan er dan blind op varen, het is kennis vanuit de bron die zo puur is en zo duidelijk en helder dat zelfs twijfel niet aan de orde is. Het zijn de momenten waarop ik meer “dien te“ varen.

Ineens weet ik wat “een oplossing” voor een bepaalde situatie is, terwijl ik voorheen niet eens van de situatie op de hoogte was ,net zomin ik zou weten wat mijn taak daarbinnen zou zijn.

Soms hebben we simpel ontvankelijk te zijn …. ontvankelijk voor de kennis die door ons heen blijkt te kunnen stromen waarbij het ons bewustzijn bereikt als we ons niet meer afsluiten / verkrampen door te krampachtig te willen zijn in het zelf willen bepalen.

De meest belangrijke besluiten heb ik ooit kunnen maken door naar dit gevoel te luisteren.
Het waren zelfs geen besluiten, het was in de stroom van de natuur opgaan, mee varen waar het mijn taak was om mee te varen. Soms gebeuren dingen via ons, buiten ons bewustzijn, we hebben er als het ware geen inbreng in, we worden geleid als het ware.

Het is een heel bijzonder gevoel om soms te weten wat ik eerder niet wist (en toch wist) maar er niet bij kon.

Ik weet weer wat me te doen staat ….

Heel bijzonder, soms weet ik letterlijk wat me te doen staat, vanwege deze pure kennis.

Soms weer ik niet waarom ik dingen doe terwijl ik wel ervaar dat het de bedoeling is dat ik doe wat ik doe, ik weet dan alleen dat het een belangrijke bedoeling heeft.

Pas geleden kocht ik iets waarvan ik op dat moment geen idee had waarom ik het kocht, er zat werkelijk geen enkele logica voor me in. Twee dagen later nadat ik het dus had gekocht zonder te weten waarom, bleek me pas de noodzaak.

Vandaag maar eens een telefoontje plegen. Gebruik maken van de kennis en doen wat me te doen staat ….

De vorige keer heeft het veel opgelost voor degene voor wie de info belangrijk bleek te zijn … soms vraag ik mezelf af waarom ik er “zelf “ niet eerder op was gekomen, omdat er altijd wel een link via mij ligt!

Ineens heb ik toegang tot verbanden die er waren maar door mij nog niet bewust ervaren werden.

Met dank aan mijn onderbewustzijn die toch soms heel wezenlijk belangrijke dingen mogelijk maakt!

© Yvonne Mooijman

vrijdag 9 november 2012

Gabriella's Song


Gabriella's Song




Gabriella's Song, een fragment uit de film "as it is in heaven."

Een zeer aangrijpende film, een film vol emoties, een film die je in staat stelt zovele verschillende personages tegen te komen, die ieder voor zich persoonlijke eigenschappen en gedragingen vertegenwoordigen met de daar bijbehorende gevolgen voor zowel de mensen zelf als voor hun omgeving.

Een film die zo inzichtelijk is qua "vaste patronen en overtuigingen" die mensen kunnen vertegenwoordigen. Een aanrader om zicht te krijgen op effecten die wij als mensen op elkaar kunnen veroorzaken, vaak zonder er bewust van te zijn.

Gabriella heeft in de film lang "onder de knoet" gezeten, en ontworstelt zich op het dieptepunt daarvan aan haar eigen gevoel van onmacht, ze beseft en verkiest weer te zijn wie ze in oorsprong bedoeld was te zijn ... niet de "volger" maar weer "zichzelf" en "vrij" te kunnen zijn ...


Gabriella's Song: - Freedom

Vanaf nu is mijn leven van mij
Ik heb maar zo'n korte tijd op aarde
En mijn verlangen heeft me hier gebracht
Alles wat mij ontbrak en alles dat ik vergaarde

En toch is het de weg die ik verkoos
Mijn vertrouwen was eindeloos
Dat mij 'n klein stukje toonde
Van de hemel die ik nooit vond

Ik wil voelen dat ik leef
Al mijn dagen lang
Ik wil leven zoals ik wil
Ik wil voelen dat ik leef
In de wetenschap dat ik goed genoeg was

Ik ben mezelf nooit verloren
Het sliep alleen in me
Misschien had ik nooit een keuze
Behalve dan de wil om te leven
Het enige dat ik wil is gelukkig worden
Zijn wie ik ben
En sterk en vrij zijn
De dag uit de nacht zien opkomen

Ik ben hier
En mijn leven is alleen van mij
En de hemel waarvan ik overtuigd was
Bleek ergens daar te zijn
Ik wil voelen
Dat ik mijn leven geleefd heb
Zoals ik wil

Voor wie er meer over wil weten ... 

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

donderdag 8 november 2012

Pesten

Een onderwijzeres in New York onderwees haar klas over de gevolgen van pesten. Ze gaf hen de volgende opdracht.
Ze gaf alle kinderen in de klas een stuk papier en zei hen het te verfomfaaien, het te verkreukelen, er een prop van te maken, het op de grond te gooien en er op te stampen. Kortom er echt een puinhoop van te maken, maar het niet te verscheuren.

De kinderen vonden dat wel een leuke opdracht en deden hun best het blad zo veel mogelijk te verkreukelen.

Toen kregen ze de opdracht om het papier voorzichtig weer open te vouwen, zodat het niet scheurde en het weer glad te strijken.
Ze liet hen zien hoe vol littekens en vuil het papier was geworden.
Toen vertelde ze de kinderen dat ze tegen het papier moesten zeggen dat … het hen speet dat ze het zo verkreukeld hadden.
Maar hoe vaak ze ook zeiden dat het hen speet en hoe ze hun best ook deden om de kreukels weer uit het papier te halen, het lukte hen niet om het blad in de vorige gladde staat terug te krijgen.

Ze wees haar leerlingen op alle littekens die ze achterlieten. En dat die littekens nooit meer zullen verdwijnen, hoe hard ze ook probeerden ze te repareren.

Dat is wat er gebeurt als een kind een ander kind pest.

Je kan zeggen dat het je spijt, je kan proberen het weer goed te maken, maar de littekens zijn er en die blijven.

Mensen van 80 kunnen nu nog navertellen hoe ze op de lagere school gepest werden.

De kreukels gingen er niet meer uit.

De gezichten van de kinderen in de klas vertelden haar dat haar boodschap was overgekomen.

Kopieer dit bericht als je tegen pesten bent, want het is zo bepalend en het brengt veel meer schade aan dan je denkt!
 Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling 

zaterdag 3 november 2012

Trauma verwerking

Vechten, vluchten of bevriezen …..

In tijden van stress, hebben we globaal genomen drie mogelijkheden …

Afhankelijk van de omstandigheden en de (nog) aanwezige energie zullen we ofwel gaan vechten, ofwel vluchten ofwel indien we in één van de andere twee mogelijkheden geen heil zien, zullen we bevriezen.

Vechten is vaak vechten tegen, dat gaat vaak regelrecht tegen de stroom in, en afhankelijk van  omstandigheden kan dat een keer een  beste optie zijn. Als het alternatief namelijk zal zijn dat je anders ondergesneeuwd gaat worden, dan zal “vechten om er uit te komen als persoon” als individu overeind te blijven, je meer opleveren dan je te laten ondersneeuwen.

Vechten zal energie kosten maar is niet “goed” of “slecht”, het is een optie.
In wezen is als je er op deze manier tegenaan kijkt iedere optie een neutraal gegeven.
Het is één van de mogelijkheden en je kiest hem simpelweg als het ten opzichte van eventuele andere opties de optie met het meeste perspectief.

Vluchten is een optie die ofwel meteen genomen wordt indien er onvoldoende zicht is op het overleven via vechten (de tegenstander kan groter, sterker machtiger invloedrijker zijn) en dan zal ofwel meteen, indien de situatie in ogenschouw in genomen plaatsvinden, ofwel na een tijdelijk gevecht als de energie onvoldoende meer is om te strijden.

De laatste optie is bevriezen, een schijndood opstellen.
In de dierenwereld blijkt bevriezen een mogelijkheid te zijn die bij de tegenstander “de lust om verder te vechten” ontneemt en de suggestie wekt dat er geen leven meer in zit.
Dit is de positie waarin het minst geweld is te verwachten.
Tevens is het een positie waarin de mens veel moeilijker uit blijkt te komen dan een dier.

Een dier zal wachten tot zijn aanvaller uit desinteresse verdwijnt, zal zich dan schudden en per onmiddellijk zijn leven weer oppakken.

Wij mensen zijn behept met een ander brein …

In traumatische omstandigheden kunnen mensen de bevriezing in gaan en hebben dan veel meer moeite om die toestand te verlaten.

Na een traumatische gebeurtenis kan het voorkomen dat mensen als het ware hun eigen lijf niet meer of onvoldoende voelen.

Ik las in het boek: “De tijger ontwaakt – Traumabehandeling met lichaamsgerichte therapie” van Peter A. Levine dat we onszelf behulpzaam kunnen zijn om langzaam weer terug in ons gevoel te kunnen komen na een moment van “bevriezing.”

Met een douchekop met lauwwarm tot warm water kan met geleidelijk ieder lichaamsdeel behandelen waarbij men tot de ontdekking kan komen dat bepaalde lichaamsdelen wel en andere minder gevoel lijken te hebben.
Door de waterstraal geleidelijk over het hele lichaam heel bewust te laten stromen en vooral met de aandacht naar de plaatsen te gaan waar de waterstroom stroomt, wordt men langzaamaan zijn lichaam weer “gewaar.”
Het is letterlijk “waarnemen” dus, jezelf weer gewaarworden, jezelf weer terug in de realiteit brengen.

Het boek behandelt een prachtige manier die heel inzichtelijk is, en gaat in op de mogelijkheden zijn eigen verantwoordelijkheid weer op te kunnen nemen om weer door te kunnen in het leven.

Soms zijn momenten in een mensenleven dermate heftig en schokkend (traumatisch) dat het net lijkt als een motor van een auto die voordat hij uitvalt begint te horten en te schokken om uiteindelijk stil te vallen.
Het lijkt soms letterlijk of je bloed even in je aderen stokt. Een moment van tijdelijke stagnering van de levensenergie.

Het is van belang zich bewust te zijn, dat leven stroming inhoudt. Zonder stroming zijn we dood …

Soms willen we niet voelen en houden we ons stil.
Wie geschoren wordt moet stil zitten wordt wel eens gezegd, maar sta direct na het scheren alsjeblieft weer op !
Schudt je lichaam, beweeg je vingers, je handen, je voeten en je romp en breng weer beweging en energie op gang.
Het leven IS …. al is het soms even niet zoals we gehoopt of verwacht hadden.

We kunnen in boosheid verzanden, maar dat schiet niet op … het leven IS en dat is niet anders dan het is en we zullen er weer mee vooruit moeten en dat kan … !
We zijn tot veel in staat.

Traumatische gebeurtenissen kunnen we overleven, letterlijk door door te leven.
Niets gebeurt voor niets, ook al snappen wij de bedoeling ergens nog niet van.
Soms gaan we heftig op zoek naar een “bedoeling.”
We zeken naar de bedoeling voor ons … terwijl de bedoeling wel eens voor een ander kon zijn en wij er toch mee te maken krijgen.
Onze bedoeling is dan om “het gebeurde” voor onszelf een plek te geven, en onze eigen verantwoordelijkheid voor onze voortgang in het leven weer op te nemen.

Uiteindelijk zijn we allemaal zelf verantwoordelijk hoe we met onszelf binnen alle omstandigheden omgaan.

Zijn we slachtoffer? We kunnen ons zeker tot slachtoffer maken …
Maar zijn we dan ook slachtoffer?
We zijn geen slachtoffer van iemand anders, indien we onze eigen verantwoordelijkheid voor onszelf niet ter hand nemen zijn we hooguit slachtoffer van onszelf …. !

In mijn werk kom ik vaak getraumatiseerde mensen tegen, ze zitten vast , zijn soms letterlijk in bevriezing, doen niets meer, nemen niet meer de benodigde acties op er uit te komen.

Omgevingen kunnen soms best behulpzaam zijn, maar niemand kan een ander uit zijn situatie tillen.
Wij zelf zijn de enigen die beschikbaar zijn voor onze eigen AAN en UIT-KNOP.

Beweeg je vingers, voel je voeten, voel je ademhaling, vertroetel jezelf …. wees lief voor jezelf, oordeel niet maar neem waar … oordeel niet over anderen maar ook zeker niet over jezelf.

Sta je toe te voelen, voel je gevoel, met gevoel is niets mis, het gaat pas mis als we er met onze gedachten tegenaan gaan leunen met een oordeel over een gevoel.

Je mag iemand missen, je mag verdriet hebben, je mag teleurgesteld zijn je mag ….
Besef echter dat ieder gevoel een stroming door je heen is , een stroming die tijdelijk wat minder of ronduit even heel slecht/oncomfortabel kan voelen. Slecht bedoel ik hier niet als afkeurenswaardig.

Gevoel is oke, het is de functie die bedoeld was om “waar te mogen nemen”, jezelf waar te mogen nemen in relatie tot wat er rondom je heen gebeurt.

Neem jezelf waar, neem de sensatie van je lichaam waar, voel dat je aanwezig bent …

Aanwezig zijn is van belang …

Pas als je aanwezig bent voor jezelf … kan je ook aanwezig zijn door wie je lief hebt …
Aanwezigheid is wat we allemaal nodig hebben …

Kinderen zijn nog heel aanwezig …. streef naar de aanwezigheid zoals een kind gewend is om gewoon aanwezig te zijn.

Een kind kan naar zijn handjes grijpen en zichzelf gewoon waarnemen … mijn kleinzoon zit op een filmpje zijn handjes in te smeren met de lasagne saus die op zijn bordje lag.

Hij was zijn handjes heerlijk aan het insmeren met de oranje pasta en was werkelijk in volle glorie zichzelf en de saus inclusief de gehakt-restjes aan het waarnemen ..

Het hoeft niet met lasagna … maar pak een een heerlijke massage crème of olie en gebruik die eens om je lichaam in te smeren en jezelf weer volledig gewaar te worden … en pak die douche eens en ervaar iedere plek op je lijf door het licht te masseren met water ...

Het is een weldaad voor jezelf … neem jezelf weer ten volle waar … en je kunt je leven weer aanvangen … je kunt weer verder ..

Geen enkele gebeurtenis is niet om over heen te komen, hoe traumatisch hij ook lijkt.

Zoals ik in mijn praktijk vaak aangeef:  Frustratie is hopen op een beter verleden ... lijkt me helder dat frustratie om die reden dan ook nog nooit een positief effect heeft kunnen opleveren.
Je verleden ligt vast, maar niet hoe jij verder gaat ...

We kunnen je verleden niet veranderen … waar je wel grip op hebt is hoe je er mee omgaat …

Vecht niet, vlucht niet … laat het leven komen zoals het komt en ga weer met je eigen stroom van gewaarworden van jezelf mee …

Leven is stromen … praat, huil, vertel je gevoelens … breng de stroom weer in beweging ..

Een glimlach en een hug … gevoelens van hart tot hart en van ziel tot ziel … uitwisseling en stroming …..

Ze weten je te bevrijden …. door hun gunstige bewegingen ….

Voor wie belangstelling heeft is het boek "De tijger ontwaakt" van Peter A. Levine een goed boek wat inzichtelijk is om bij traumaverwerking te kunnen gebruiken, niet alleen voor hulpverleners maar juist ook door mensen die trauma's hebben te verwerken. Er staan uiterst praktische tips en achtergrondinformatie in die je weer in beweging brengen!

Veel succes en liefs

Yvonne

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

vrijdag 2 november 2012

Het leven IS volledig ...

Het leven IS ….
bewustwording …..

Bewust te worden
van jezelf ..
zonder oordeel.
Geen oordeel over welke ander,
geen oordeel over jezelf
”slecht” bedoeld te zijn,
voor persoonlijke bewustwording.

Bewustwording,
van wie jij bent
van wat jij behoeft
van wie jij
daarvoor tegen komt.

Je “hoeft” niets “met die ander”,
er zijn geen verwachtingen
geen eisen
geen opdrachten
ten aanzien van welke ander dan ook.


Het leven is zonder verwachting,
niet bedoeld voor een nee,
niet bedoeld voor een ja
niet bedoeld voor een misschien of ooit
Het leven is bedoeld voor nu
en je omgeving heb je daar simpelweg bij nodig
hij wordt je gegeven.

Geen projectie van jezelf naar welke ander
geen beoordeling over wie dan ook
Het leven IS ..
bedoeld om bewust te worden
zonder oordeel
geen oordeel naar een ander
geen oordeel naar jezelf,
geen oordeel omstandigheden,
geen oordeel naar wie dan ook.
Het leven IS
en is zonder enige verwachting.

Het leven vormt zich
het voegt zich naar jou
het brengt je simpelweg telkens weer,
wat je nodig hebt voor jouw bewustwording.

Kom je een oordeel tegen,
het is jouw oordeel
en werp het af.

Kom je vijandschap tegen,
het is jouw oordeel over vijandschap.
Kom je vrienden tegen
Het is jouw innerlijke vriendelijkheid.
kom je rust tegen,
het is jouw innerlijke rust …..

Alles wat je tegen komt
is “slechts” bewustwording.

Niet alles is bedoeld om ja op te zeggen
niet alles is bedoeld om nee op te zeggen
Niet alles is de bedoeling voor misschien of later.

Nu speelt het leven zich rondom mij af
Om mij de gelegenheid te geven
Vooral MEZELF te leren kennen in al mijn facetten.

Alsnog of weer te mogen ervaren …

Jouw doel is niet om mij te ervaren …
ondanks dat je mij ervaart …

voor mij niet het doel om jou te ervaren …
ondanks dat ik jou zal ervaren …

Hoe enerverend onze ervaring ook mogen zijn.
Ze zijn vooral bedoeld …
ons ZELF te ervaren ..

Zonder oordeel ...
Zonder afwijzing ...

In vol-ledig-heid

Vol gevoel
Ledig van ons oordeel er over …!

Het levens IS !

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling  

Het leven is vooral bewustworden van jezelf.

Het leven IS ….
bewustwording …..

Bij voortduring
bewust te worden
van jezelf ...
zonder oordeel.
Geen oordeel over welke ander,
Geen oordeel over jezelf
”Slechts” bedoeld te zijn,
voor persoonlijke bewustwording.

Bewustwording,
van wie jij bent.
Van wat jij op dit moment behoeft
en van wie jij daar
voor die bewustwording
bij nodig hebt
en dus tegen komt.

Je “hoeft” niets "met die ander”,
er zijn geen verwachtingen
geen eisen
geen opdrachten
ten aanzien van welke ander dan ook.

Het leven is zonder verwachting,
niet bedoeld voor een nee,
niet bedoeld voor een ja
niet bedoeld voor een misschien of ooit

Het leven is vooral bedoeld voor nu
je omgeving wordt je aangereikt
als hulp,
hij wordt je "aangereikt",
hij "wordt je gegeven",
vanuit jouw eigen bewustwording.

Geen projectie van jezelf naar welke ander
geen beoordeling over wie dan ook
Het leven IS ..
bedoeld om bewust te worden.
Zonder oordeel.
Geen oordeel naar een ander.
Ook geen oordeel naar jezelf,
Geen oordeel naar omstandigheden.
Geen oordeel naar wie of wat dan ook.
Het leven IS
en is ...
zonder enige verwachting.

Het leven vormt zich
het voegt zich naar jou
Het brengt je simpelweg telkens weer,
wat je nodig hebt voor jouw bewustwording.

Werd je je niet eerder bewust
.. het herhaalt zich
word je je nu wel bewust
je keuzes wijzen je je weg.

Kom je voordien een oordeel tegen,
het is jouw oordeel
en werp het af.

Kom je vijandschap tegen,
het is jouw oordeel over vijandschap.
Kom je vrienden tegen
Het is jouw innerlijke vriendelijkheid.
Kom je overgave en rust tegen,
het is jouw overgave en innerlijke rust …..

Alles wat je tegen komt
is “slechts” bewustwording.

Want niet alles is bedoeld om ja op te zeggen
en niet alles is bedoeld om nee op te zeggen
Niet alles is de bedoeling voor misschien of later.

Nu speelt het leven zich rondom mij af
Om mij de gelegenheid te geven
Vooral MEZELF meer en meer
te leren kennen in al mijn facetten.

Alsnog of weer te mogen ervaren

Jouw doel is niet om mij te ervaren …
ondanks dat je mij ervaart …

voor mij niet het doel om jou te ervaren …
ondanks dat ik jou zal ervaren …

Hoe enerverend onze ervaring ook mogen zijn.
Ze zijn vooral bedoeld …
ons ZELF te ervaren ..

Zonder oordeel ...
Zonder afwijzing ...

In vol-ledig-heid

Vol gevoel
Ledig van ons oordeel er over …!

Het levens IS !

© Yvonne Mooijman

Naar alle artikelen van  weblog persoonlijke ontwikkeling